MaandMoves: september 2022

Net als vorig jaar ga ik proberen om elke maand op de laatste dag een soort van maandoverzicht te geven.

September

De maand begon met een verlenging van de zomer en de hitte; ik ging gewoon door in korte broek. Na een week ofzo begon de regen (natuurlijk gelijk met de start van mijn 1,5 week vakantie). Alle regen die in de zomer niet gevallen is, kwam in de nazomer dan alsnog; het zal ook eens gelijkmatig verdeeld zijn in Nederland…#klimaatcrisis

Aan het einde van de maand was het ondertussen zo koud dat ’s morgens een winterjas best aangenaam zou zijn. In ieder geval weer lange broeken en jassen. In de middag is het dan nog best lekker als het droog is.

Goed, ik had dus 1,5 week vakantie en die was te kort om alles te doen wat ik wilde doen. Wel een paar leuke dingen gedaan, maar in mijn nieuwe woning kon ik niet echt verder vanwege enorme leveringsproblemen met mijn bestelling van Ikea. Die uiteindelijk dus pas na mijn vakantie werd geleverd…

Alles bij elkaar was het een rommelige maand.

Wandelen, geocaching en Munzee

Er werden 89 geocaches gevonden in september; hoofdzakelijk labcaches. Vooral tijdens mijn vakantie heb ik er veel gedaan. Af en toe ook nog een “echte” cache tussendoor. Ook deed ik zowaar twee multi-caches; eentje met vriendinnen S&A en dat was meteen de eerste cache voor hun baby L. (die bijna de hele route heeft liggen slapen in de draagzak). En eentje zowaar met mede-Heideroosje Anke. In mijn geocaching jaardoelen schreef ik dat ik dit jaar meer multi-caches wilde gaan doen, maar in de praktijk kwam daar weinig van terecht. Het is ook altijd wat met multi’s; er gaat vaak wat mis of er ontbreken dingen. En als je dan een eind gelopen hebt en veel gepuzzeld hebt, vind ik het een tegenvaller om dan geen eindcache te vinden. Zo probeerde ik voor de tweede keer de stadsmulti van Ravenstein, maar die kon ik opnieuw niet vinden. Enorm frustrerend.

Qua wandelen deed ik de Groene Wissel Ravenstein, die precies hetzelfde is als de NS-wandeling Ravenstein, die ik al eerder eens liep. Ik had graag met het pontje naar Batenburg over willen varen, maar dat bleek die dag niet te varen; in de herfst alleen nog maar in het weekend. Beetje jammer.

Tijdens Open Monumentendag maakte ik een wandeling door het Sonsbeekpark en het naastgelegen Zypendaal om de Belvedere Toren te beklimmen en de ijskelder te bezoeken. In beide parken ook de labcaches gedaan (en nog een traditional).

Twee weken later ging ik weer richting Arnhem; dit keer voor de Groene Wissel Oosterbeek. Die heb ik niet helemaal afgemaakt, omdat ik last had van blessures. Jammer, want de eerste lus was wel mooi; ik was bijvoorbeeld nog nooit door de Groene Bedstee (een beukenhaag waar je doorheen kan lopen) gewandeld op Landgoed Mariendaal. Ooit nog een keer terug voor de tweede lus dus. Die loopt o.a. over de Hemelse Berg en daar ben ik al wel eens eerder geweest.

Ook maakte ik nog een stadswandeling door Oss, die was ook vooral bedoeld om te labcachen.

En naar de Efteling geweest op de fiets en ook nog een labcache rondom het park gedaan (paar punten voor openingstijd, paar punten na sluitingstijd). Het is vanaf Oisterwijk ongeveer drie kwartier fietsen naar het pretpark en vooral het laatste stuk dwars door de Loonse en Drunense Duinen is de moeite waard. Je spaart er de parkeerkosten mooi mee uit, want de fietsenstalling is tegenwoordig gratis. Een paar dagen eerder maakte ik ook al een labcache-fietstocht door de duinen.

Voor de twee multi’s natuurlijk ook gewandeld. De een was door de bossen langs de rand van de Loonse en Drunense Duinen (zo kom je er maandenlang niet, zo drie keer in een week tijd). De ander was door de bossen van Landgoed de Utrecht bij Diessen.

Qua Munzees ging het best lekker. Nadat we twee maanden het doel niet hadden bereikt, werd de hoofdschuldige uit de clan gegooid en waren de anderen heel fanatiek om het deze maand wel te halen. We haalden uiteindelijk zelfs Level 2, dus dat leverde lekker veel nieuwe Munzees op, die ik in oktober online kan zetten. Met een miljoen punten te gaan is het volgende persoonlijke level nog heel ver weg. Ik had nog wel een goede dag toen ik besloot om een swap zelf af te gaan geven in Rijen, want daar ligt een Munzee Garden. Het was jammer dat het stortregende, anders was ik nog wel langer gebleven. Nu wilde ik toch wel graag de trein terug naar huis halen.

Spelletjes

Er werden 46 potjes gespeeld en 29 verschillende spellen. Ik had drie verschillende tegenstanders. De meest gespeelde spellen zijn toch altijd de korte, snelle spellen waarvan je snel twee potjes speelt: CuBirds, Elixer Mixer en Qwixx. Ik vind het leuk dat Click! The Great Wall een spellenprijs heeft gewonnen; het is een leuk spel en op Zuiderspel heeft de ontwerpster het persoonlijk aan ons uitgelegd. Verder hoop ik ooit Ark Nova nog te winnen van S., maar hoewel ik het een prachtig vormgegeven spel vind, vind ik de puntentelling aan het einde nogal een tegenvaller. Je kunt zoveel doen tijdens het spel en dan ineens is het afgelopen en heb je maar 6 punten ofzo. Bij een spel als Maracaibo kun je op veel meer verschillende manieren punten scoren en dat vind ik spannender.

Kijken en lezen

Tja, ik woon hier al zes weken en nog geen nieuw tv-toestel aangeschaft (het oude – verouderde – toestel is voor mijn verhuizing weggegeven aan een goed doel). Ik heb er blijkbaar niet zo’n behoefte aan. Misschien in de winter. Heb wel gekeken naar aanbiedingen, maar vind het na die voordeelmaanden dan wel een duur grapje. Ook niet naar de bioscoop geweest; er draaien op dit moment geen films die mij genoeg aanspreken om er heen te gaan.

Met lezen gaat het wel weer wat beter; de leesdip is weer voorbij. En nu het alweer vroeg donker is, neemt de leestijd weer toe en krijg ik vast ook weer eens zin om iets op tv te kijken.

Verder

Ben ik deze maand heel veel tijd kwijt geweest aan Ikea-Gate. De blauwe blokkendoos heeft een vrijwel onbereikbare klantenservice en zeer onvriendelijk en onkundig personeel op hun diensten zitten. Pas bij de derde dag (toen had ik dus al twee dagen verspild aan zinloos zitten wachten) werd de order geleverd in twee delen. De excuses waren maar matig en een korting voor de tijdverspilling kon er ook niet vanaf. Mijn vertrouwen in dit bedrijf is tot het nulpunt gezakt. Je zou verwachten van een bedrijf dat dit soort diensten al jarenlang levert, dat het goed gaat. Teleurstelling.

Heb ik nu dus eindelijk een bank. Had niet verwacht dat ik dat zo zou missen, maar eigenlijk zit je elke dag toch wel op je bank. Mijn nieuwe bank is groter dan de oude en heeft een chaisse longue. Dat leek mij wel handig, omdat ik vaak overdwars op de oude bank zat. En de bank is groen. Dat vinden veel mensen vast afschuwelijk, maar het is mijn lievelingskleur en ik vind het mooi. Mocht ik het over een paar jaar beu zijn, dan zijn er ook nog hoezen in andere kleuren verkrijgbaar.

Kreeg ik zomaar tien mooie bolcactussen van iemand. Deze mevrouw heeft jarenlang cactussen gekweekt in een kas achter haar huis. Ze schijnt er zo’n 500 te hebben. Nu wil ze gaan minderen en daarom heb ik er een aantal gekregen (natuurlijk wel een cadeautje als bedankje gestuurd). Ze nemen een hele vensterbank in mijn nieuwe woning in beslag. De andere vensterbank is ondertussen ook gevuld met de planten die ik al had en die bij mijn moeder hebben gelogeerd.

Langzaam wordt het weer gezellig in huis. Ik heb vrij veel decoratie en dat heeft dus een tijd in dozen gezeten. Nu het klussen zo goed als klaar is en de nieuwe vitrinekast er is, kan ik het uit gaan pakken. Ik heb nu veel meer ruimte dan in de oude woning en dat is ook wel zo lekker.

Heb ik nu wel een oud papier infarct. Dat wordt hier maar 1x per maand opgehaald en je mag niet meer aanbieden dan een container vol. Ik denk dat ik nog maandenlang vooruit kan. Ja, je kunt het ook naar de stort brengen, maar ik heb geen auto, dus dat is ook allemaal weer lastig regelen. Dus nu zit mijn schuurtje verstopt met oud papier en afvalhout.

Het schuurtje is het enige dat kleiner is dan bij de oude woning. Daar zat de deur in het midden en kon fiets 1 de ene kant op en fiets 2 de andere kant (ik heb twee fietsen; een werkfiets en een gewone fiets. Ik fiets bijna dagelijks op allebei de fietsen.). Nu zit de deur in de hoek en is het wringen om de fietsen er in te krijgen. Maar het past allemaal net.

De Jumbo is hier tegenover, maar daar hebben ze geen rolmandjes! Dat vind ik echt ontzettend irritant. Met gewone mandjes sjouw je je een breuk en winkelwagentjes zijn zo lomp en onhandig. Dus nu fiets ik alsnog vaak naar de andere Jumbo (die is van dezelfde eigenaar, maar heeft wel rolmandjes). En omdat alles zo duur is geworden ga ik nu ook vaak naar de Lidl. Helaas heeft die ook veel dingen die ik vaak eet (paprikaspread van Zonnatura!) niet.

Geocachingverhalen uit het verleden: 16 juli 2009

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 16 juli 2009

Anke, Stephanie en ik kampeerden een week op Texel. Omdat de Heideroosjes alle caches van geocaching.com al gevonden hadden, besloten we eens een route van TerraCaching.com te proberen.

Geocachingverhaal uit het verleden:

– Terra Cache

Strand, Bos en Duin

• Maker: Zaanhoeve
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 16 juli 2009
• Plaats: De Koog, Texel

– Terra Cache

De vuurtoren van Texel

• Maker: Virtual Cacher
• Type: Virtual
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 16 juli 2009
• Plaats: De Cocksdorp, Texel

– Terra Cache

De Kop van Texel

• Maker: Zaanhoeve
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 16 juli 2009
• Plaats: De Cocksdorp, Texel

Een paar maanden geleden had ik Terra Caching ontdekt. Dit is ook een site die zich bezig houdt met geocaching, maar dan op een kleinere schaal dan geocaching.com. Om daar lid te kunnen worden, moet je een soort van friend attend (sponsorship) krijgen van twee teams die al lid zijn. Gelukkig voor mij had ik binnen een half uur twee van die friend attends binnen (van wildvreemde mensen) en kon ik daar ook lid worden. We heten daar MaAn; omdat ik Heideroosjes voor geocaching.com wilde houden.

Omdat er nog maar zo weinig caches te doen waren op Texel voor de Heideroosjes, besloot ik op de avond voor vertrek nog even op Terra Caching te kijken. Het bleek dat er drie terracaches op Texel lagen. Een virtuele en twee multi’s. Natuurlijk uitgeprint en meegenomen, je weet maar nooit of ik ze nog nodig zou hebben.

Omdat we op donderdag niets gepland hadden vroeg ik bij het ontbijt of er iemand met mij mee wilde om de terracache in de duinen bij De Koog te gaan doen. Stephanie had daar helemaal geen zin in, die wilde lekker op het strand gaan liggen. Anke twijfelde heel erg (die vond het strand ook wel aantrekkelijk), maar besloot uiteindelijk toch mee te gaan met mij.

Dus fietsten we samen naar De Koog. We reden op een bepaald moment vast op een hekje waar het fietspad eindigde en het wandelpad begon. Er gold hier een verbod voor fietsen, dus braaf als wij zijn, gingen we lopen.

De cacheroute Bos, Strand en Duin bleek een onverwacht leuke route te zijn. We kwamen inderdaad door alledrie die gebieden. De route leidde ons over het Sommeltjespad. Dit is een bosgebied waar allemaal dieren verstopt zitten, die gemaakt zijn van natuurlijke materialen, zoals hout en steen. Vroeger bestond dit ook al (ik ben als kind vaak op Texel op vakantie geweest), maar het was helemaal vervallen. Nu was het weer in volle glorie hersteld. Ik vond het wel leuk om het nog eens te zien. Wat ook een leuk stukje was, was het stukje dat door het gebied van de Schotse Hooglanders liep. De bruine haarbal koeien lagen lekker midden op het pad en ik kon een paar mooie foto’s van hen maken.

Minder was dat de afstand van het laatste waypoint naar de cache heel lang was. We eindigden bij een bosje vol prikkelige stuiken. We hebben hier heel lang naar de cache gezocht, maar we konden hem niet vinden. Hadden we een wandeling van 10 kilometer gemaakt, konden we de cache niet vinden. Beetje frustrerend was het wel.

We fietsten terug naar de camping. Ik had de smaak nu te pakken en wilde ook nog een andere Terra Cache gaan proberen, vlakbij de camping, bij de vuurtoren van Texel. Dit was maar 3 kilometer van de camping af, maar helaas moesten we onze huurfietsen voor 18 uur inleveren, dus we konden niet meer fietsen. Dan maar met de auto, echt stom voor zo’n miezerig stukje.

Stephanie ging dit keer wel mee, maar ze wilden niet mee cachen. Dus bleef zij op het strand, terwijl Anke en ik de route gingen lopen. Die zat een beetje vreemd in elkaar. We konden twee waypoints niet vinden, maar dat ging om de twee laatste cijfers, dus die konden we wel gokken. Toch hadden we weinig hoop op het vinden van de cache. Tot mijn grote verbazing vond ik hem wel en nog best snel ook. We begrepen nu wel waarom we de cache van die ochtend niet gevonden hadden. Terra Caches zijn aanzienlijk beter gecamoufleerd dan geocaching.com-caches. En dan bedoel ik met zand en takken op het deksel van de cache gelijmd, zodat hij echt niet opvalt. Best wel geniepig eigenlijk. Maar goed, we hadden nu toch onze eerste, echte, fysieke Terra Cache gevonden.

Wat ik hier op 16 juli 2020 nog aan toe te voegen heb:

Eerlijk gezegd was ik het bestaan van TerraCaching compleet vergeten. De website bestaat nog wel. Ik kon niet meer inloggen op het account van MaAn, want wachtwoord vergeten en een ander mailadres. Ik bleek ook nog een “nieuw” account (uit 2014) te hebben, gewoon onder de naam Heideroosjes, maar ook daar kan ik niet veel mee, want die heeft geen sponsors. Volgens mij hebben we na die caches op Texel ook nooit meer een Terra Cache geprobeerd. Het zou ook handiger zijn als alles gewoon op dezelfde website te vinden was, maar ja concurrentie moet er zijn natuurlijk.

Tuesday TAG: Corona-tag

Je komt ze heel vaak tegen op blogs: TAGS. Vragenlijstje over een bepaald onderwerp die dan ingevuld worden. Stiekem vind ik ze best leuk en daarom zal ik regelmatig zo’n tag invullen en op mijn blog plaatsen. Mocht je nog een leuke TAG voor mij weten, dan hoor ik dat graag in de comments.

De tag van vandaag gaat over iets waar we de laatste maanden niet omheen kunnen, want het corona-virus heeft invloed op iedereen. En net als zo’n 17 miljoen andere Nederlanders heb ik ook een mening over corona en alles wat daarmee te maken heeft. Dus toen ik deze vragenlijst zag op de blog van Triltaal, besloot ik dan toch maar eens iets te schrijven over Het Virus.

In welke provincie woon je?

Noord-Brabant

Heb je een vitaal beroep? Zo ja, wat doe je?

Officieel niet, maar PostNL heeft postbezorging wel tot vitale dienst benoemd.

Heb je nog jonge kinderen en hoe ging het thuis onderwijs verzorgen? En als je kinderen al wat ouder waren, hoe ging het met het onderwijs op afstand?

Ik heb geen kinderen.

Zijn er mensen om wie je je extra zorgen (hebt ge)maakt? Ouders, kwetsbare familieleden?

Ja, ik denk dat je ergens altijd bang bent dat je ouders ziek worden, dat is niet alleen nu. En ik ben zeker blij dat mijn ouders nog relatief jong zijn en zelfstandig wonen en dat ze niet in een moeilijk bereikbaar verpleegtehuis zitten.

Werk je nu zelf thuis en hoe pak je dat aan? Heb je bijvoorbeeld een rustige werkplek, zit je in de woonkamer, is het arbotechnisch verantwoord?

Mijn werk kan niet thuis. Wel ben ik ook student en aan het afstuderen. Dat moest sowieso vooral thuis. En nee, mijn werkplek is zeker niet arbotechnisch verantwoord, want meestal zit ik met laptop op de bank.

Is jouw financiële situatie verslechterd?

Mijn werk gaat gewoon door en omdat mensen zich helemaal suf bestellen online aan de meest rare dingen die door de brievenbus passen, is het erg druk en kan ik meer uren maken dan normaal in deze periode.

Ben je bang om ziek te worden?

Nee, niet echt. Alleen in het begin een beetje.

Hoe ervaar je al het nieuws over corona?

Van de ene kant is het fijn om in een land te wonen waar de informatievoorziening goed is. Van de andere kant ging het in het begin echt alleen maar over corona en kwamen alle virologen en deskundigen mijn neusgaten uit. Ook vind ik dat we erg bang worden gemaakt met cijfers die we niet kunnen relativeren. Het ging ooit om 1% van de bevolking die het zou krijgen, dat gaat in Nederland om 170.000 mensen. Maar omdat er te weinig getest wordt, weet niemand meer of we nu al aan die 1% zitten. Ondertussen kijk/lees ik alleen nog de items die mij interessant of nuttig (persconferenties zonder de vragen bijv.) lijken.

Wat mis je het meeste?

Sociale contacten. En het gevoel van vrijheid om dingen te doen die je leuk vind. Verder ben ik er van overtuigd dat we allemaal best een jaar zonder uitstapjes of buitenlandse vakanties kunnen.

Hoeveel mensen ken je die overleden?

Ik ken niemand persoonlijk, maar in de plaats waar ik werk zijn wel een aantal mensen overleden.

En hoeveel mensen die ziek zijn (geweest)?

Ik ken wel een aantal mensen die waarschijnlijk (want niet getest) een milde variant hebben gehad. Gelukkig zijn die allemaal weer genezen zonder ziekenhuisopnames.

Hoe ervaar je alle regels en en kun je ze gemakkelijk volhouden?

Tot nu vind ik het allemaal wel prima vol te houden, maar hoe langer het duurt, hoe meer dingen ik vervelend ga vinden.

Worden de regels in jouw woonplaats goed gevolgd?

In het begin wel, maar ik merk nu (ook aan mijzelf) dat hoe langer het duurt, hoe lastiger het wordt. Sommige regels zijn ook awkward. Zo mogen we sinds half mei wel weer kanoën, maar mogen we geen gebruik maken van de kleedkamers, wat gewoon heel onhandig is bij een watersport.

Verder is 1,5 meter afstand buiten prima te doen, maar binnen in huis of winkels is het echt een flinke afstand.

Heb je al mondkapjes in huis?

Ja, want ik heb geen auto, dus ik zal ooit weer de trein in moeten en ik vrees dat het nog wel even verplicht zal zijn.

Wat ga je doen met de zomervakantie?

Niks bijzonders. Ik wilde meedoen aan de Apeldoornse Vierdaagse, maar die is natuurlijk afgelast. Dus ik ga gewoon werken en verder met afstuderen. En op vrije dagen dingen zoals wandelen in de omgeving van huis. Het zou leuk zijn om weer eens een terrasje te kunnen pakken. En weer eens naar de bioscoop te gaan. Verder hoop ik in de herfst wel een weekje weg te kunnen binnen Nederland.

Zijn er positieve dingen aan deze hele situatie?

Ja, omdat er nu zo weinig afleiding is, vond ik eindelijk de motivatie terug om toch nog af te gaan studeren.

Denk je dat we er uiteindelijk beter uit zullen komen?

Ik hoop het, maar ik geloof er niet echt in. Het zou mooi zijn als er nu een heleboel problemen eens goed aangepakt worden, maar de meeste mensen willen helemaal niet veranderen of hun levensstijl aanpassen ten gunste van het milieu.

Ten gevolge van deze mentaliteit denk ik ook niet dat dit de laatste zoönose is. Ik vrees dat ik gedurende mijn leven nog vaker te maken ga krijgen met dit soort virus-periodes en de bijbehorende maatregelen.

Ziet je dag er nu heel anders uit? Wat doe je meer? Of minder?

Niet echt dus, omdat mijn werk gewoon door gaat. Vrije dagen zijn wel anders, omdat ik nu alleen dichtbij huis “op avontuur” kan.

Zijn er nog andere dingen die je graag met ons deelt?

Ja, ik ben erg nieuwsgierig of mensen bereid zijn om hun levensstijl aan te passen om dit soort virussen in de toekomst te voorkomen.

Dus hoe denk jij over corona en alles eromheen?

Wie is de Mol (NL) versus De Mol (B)

Ik kijk bijna geen televisie, maar er is één programma waar ik al jarenlang helemaal blij van word en dat is Wie is de Mol? Het concept van het programma is echter bedacht door de Belgische productiemaatschappij Woestijnvis en werd aan meer dan vijftig landen verkocht, waaronder dus Nederland. Bij de zuiderburen heet het programma De Mol. In België was de allereerste aflevering in december 1998, Nederland volgde ongeveer een jaar later, in november 1999.

In Nederland was het programma zo’n succes dat er tot op heden elk jaar een seizoen is uitgezonden (behalve in 2004), ondertussen dus al twintig seizoenen. Ook bij ons buurland was het een groot succes, toch werd besloten om na drie seizoenen te stoppen, omdat het de gewoonte van Woestijnvis was om elk nieuw programma slechts twee seizoenen uit te zenden (dat derde seizoen was dus al een cadeautje). Na lang overleg werd uiteindelijk besloten om De Mol weer terug te halen en vanaf 2016 tot nu is er elk jaar een nieuw seizoen geweest, wat de stand op acht seizoenen brengt.

Pas in 2019 heb ik voor het eerst De Mol gevolgd en 2020 was dus mijn tweede seizoen. Tijd voor een vergelijking. Wat zijn de verschillen? Welk programma is het leukste om naar te kijken?

De kandidaten

De eerste vier seizoenen in Nederland waren met onbekende mensen. Vanaf 2005 werd er echter overgegaan op bekende Nederlanders. De Belgen hebben alle seizoenen tot nu gespeeld met onbekende Vlamingen. Persoonlijk vind ik dat eigenlijk leuker. Bij de BN’ers heb je toch vaak al een bepaald beeld en zij hebben vaak al veel privileges van hun roem. Onbekende kandidaten zijn in mijn ogen leuker en ook veel fanatieker. Misschien omdat het hun veel meer om het spel gaat. De BN’ers zijn (meestal) al zo vaak met hun hoofd op de tv. Waarom wordt die kans dan niet aan onbekende Nederlanders gegeven?

Punt voor België dus.

Het geld

De bekende Nederlanders lijken zich helemaal niet druk te maken om het geld. Vermoedelijk doet er in ons land ook niemand mee om het geld, maar vooral om de naamsbekendheid. Volgens mij doen ze (vooral de laatste jaren) vooral een wedstrijd om de pot “historisch laag” te houden. Het geld is voor de gemiddelde, goedbetaalde BN’er waarschijnlijk ook geen motivatie om hun best te doen, omdat ze toch al een dik salaris hebben. Wat wel opvallend is: in Nederland is er altijd een penningmeester en wordt het gewonnen geld (wel in nepgeld) na een goed vervulde opdracht daadwerkelijk uitgekeerd. Soms bevat dit nepgeld ook een hint naar de Mol. In België heb ik nog nooit daadwerkelijk (nep)geld in beeld gezien (ok, ik schreef dit voor de laatste aflevering, toen er ineens heel erg veel geld door het beeld fladderde).

In België gaat het gesprek tussen de kandidaten juist veel vaker over het geld. Er vallen vaak grotere bedragen te winnen dan in het Nederlandse spel. Je merkt dat de onbekende kandidaten echt veel harder gaan voor het geld. Geen wonder ook, in 2019 won de winnaar (Axel) 34.050 euro, wat voor hem waarschijnlijk een ruim jaarsalaris was. Ik weet niet wat er nog af gaat aan belasting en kansspelberekening, maar het lijkt mij zeker wel een tof bedrag om te winnen en iets leuks van te doen (of in mijn geval investeren in een koophuis).

Ik geef hier een half punt aan België, omdat het te winnen geld hier veel belangrijker is en de kandidaten daardoor fanatieker zijn. Maar Nederland krijgt ook een half punt, omdat ik het concept van het nepgeld met eventuele hints naar de Mol dan wel weer heel tof vind. Verder krijgt de penningmeester ook vaak bepaalde taken toegewezen tijdens opdrachten, dus deze rol kan privileges opleveren voor een kandidaat. Dat vind ik ook leuk.

De duur van het seizoen

Bij Wie is de Mol telt een seizoen altijd tien afleveringen die gemiddeld een uur duren. Uitgezonden door de publieke omroep (AVROTROS) De eerste negen afleveringen spelen zich af in het buitenland, de tiende is de finale, die de laatste jaren live wordt uitgezonden vanuit het Vondelpark in Amsterdam. De Mol wordt pas tijdens die finale onthuld. Alle Molloten haten dat zinnetje aan het einde van aflevering 9 vreselijk: “Dat zien jullie volgende week…”

De Mol telt maar negen afleveringen, maar ze duren vaak wel iets langer dan een uur (maar dat kan zijn omdat er in de reguliere uitzending reclame tussen zit, omdat ik online kijk, krijg ik geen reclame). Uitgezonden door VIER, wat dus een commerciële zender is. Ook hier acht afleveringen in het buitenland en de negende aflevering is een terugblik op de molacties. In tegenstelling tot Nederland wordt de Mol hier wel al aan het einde van de achtste aflevering aan de kijkers onthuld.

Persoonlijk ben ik niet echt fan van de live-finale. Misschien leuk als je in Amsterdam woont en in het Vondelpark kan gaan staan schreeuwen, maar ik kijk liever rustig thuis op de bank. Daarnaast is er door al die zendtijd die op gaat aan de theorieën van krijsende fans, veel te weinig tijd om de molacties te belichten. (Ondanks dat de aanleiding corona niet leuk was, vond ik de finale zonder publiek in 2020 echt heerlijk; eindelijk gewoon tijd voor de Mol, de molacties, de winnaar en de andere kandidaten). In België is de reünie zonder publiek en dat is dus prettig: ook daar veel aandacht om terug te blikken en voor de molacties.

Weer een punt voor De Mol dus, omdat ze met minder afleveringen wel beter to the point weten te komen. En een extra plus voor het ter plekke onthullen van de Mol. Dat was voor mij echt een verrassing, vorig jaar toen ik voor het eerst keek, dat je gewoon te zien krijgt wie de Mol is.

De opdrachten

Zowel Wie is de Mol als De Mol hebben ongeveer dezelfde indeling. In de meeste afleveringen worden drie opdrachten gespeeld, waarna er een test volgt met executie. Beide landen gebruiken daarvoor de rode en de groene schermen. In België is er soms wel een langere opdracht en dan zijn er maar twee opdrachten tijdens een aflevering. Wat ik ook opvallend vond is dat de kandidaten bij De Mol vaak in groepjes worden opgesplitst die dan totaal iets anders moeten gaan doen. Dat was in het seizoen van 2019 wel nog erger dan in het seizoen van 2020. In Vietnam (2019) leek er soms totaal geen samenhang te zijn tussen de opdrachten van de verschillende groepjes. In Griekenland (2020) was dat al wel beter. Ik vroeg me bij dat seizoen in Vietnam soms af hoe kandidaten molacties moesten zien als ze elkaar een hele dag amper niet zagen.

De laatste jaren lijken de opdrachten van Wie is de Mol steeds onbegrijpelijker te worden. Zowel voor de kandidaten – die dus maar wat doen – als voor de kijker. Vooral het laatste seizoen (China, 2020) was een ramp, volgens mij hebben de kandidaten dus maar één opdracht volledig goed opgelost (die met dat theeservies). Met zulke onbegrijpelijke opdrachten hoeft de Mol niet veel meer te doen.

In de Mol wordt er meer uitleg gegeven; soms zelfs met een uitleg boven in beeld, maar ik vind de opdrachten sowieso duidelijker voor de kijker. De kandidaten weten dan ook vrij regelmatig het volledige bedrag te winnen bij een opdracht. Als kijker vind ik het leuk als de kandidaten een keer succes hebben, het is ook leuker voor het groepsgevoel, lijkt mij. En de Mol moet dus ook veel harder werken om opdrachten te verknallen.

Tja, ik vind het lastig om het punt hier uit te delen. Op basis van puur de seizoenen van dit jaar zou De Mol winnen, maar ik vond de opdrachten van 2019 in de Mol juist veel minder (enkele uitzonderingen) en in Wie is de Mol heb ik door de jaren heen ook wel heel veel echt leuke en geslaagde opdrachten gezien. Ik vind het zeker ook leuker dat de Nederlandse opdrachten vaak wel met de hele groep worden uitgevoerd.

Dus het punt gaat naar Nederland, maar dan moeten ze beloven om in het volgende seizoen wel weer opdrachten te gaan doen die te doen zijn voor de kandidaten en ook duidelijk zijn voor de kijkers.

De test en de hulpmiddelen

De test is dus in beiden landen hetzelfde. Aan het einde van de aflevering, groene schermen voor de kandidaten die door zijn, een rood scherm voor de afvaller. In beide landen zit er soms nog een twist aan de test. Wat ik wel opvallend vind is dat in Nederland vaak op de vragen wordt gefilmd en dat je meestal ook van enkele kandidaten ziet wie ze als Mol invullen. In België krijg je nooit een blik op de testvragen en wordt er nooit verteld wie wie verdenkt als Mol.

Dan de hulpmiddelen. Beide landen hebben vrijstellingen, die je in kan zetten om door te gaan naar de volgende aflevering. Nederland kent dan nog de variant groene vrijstelling (als de kandidaat die inzet is hij/zij door naar de volgende aflevering) en de zwarte vrijstelling, die bij inzet alle overige hulpmiddelen ongeldig maakt.

Nederland kent de joker, die je in kan zetten om een foute antwoord goed te rekenen. In België noemen ze dit pasvragen en die hebben hetzelfde effect. Persoonlijk vind ik joker wel een leukere naam.

In beide landen kunnen hulpmiddelen verdiend worden tijdens opdrachten. In Nederland is het voor de kandidaten vaak een geheim wie welk hulpmiddel in het bezit heeft. In België worden de hulpmiddelen vaak open en bloot uitgedeeld, waar de hele groep bij staat.

Overigens heb ik bij De Mol nog nooit gezien dat er een groepsvrijstelling werd verdiend, terwijl dit bij Wie is de Mol minimaal 1x per seizoen voorkomt.

Ik geef het punt aan Nederland, omdat ik de variatie in hulpmiddelen hier leuker vind (je weet nooit of je je groene vrijstelling verliest door inzet van een zwarte vrijstelling) en het mysterie wat er om heen hangt de spanning vaak flink opvoert.

De seizoensopening

Nederland had dit seizoen (China, 2020) een opening die er visueel mooi uitzag op beeld, vanwege de inzet van honderden Chinese figuranten die stonden te zingen en te trommelen. Maar de opdracht op zich was verder niet heel spannend, omdat je uit de gemaakte keuzes eigenlijk geen info kon halen en de te winnen hulpmiddelen werden dan ook rijkelijk verdiend en de meesten verloren hun waarde direct al aan het einde van deze aflevering.

Ik vond de openingsopdracht van België  die seizoen (Griekenland, 2020) echt veel spectaculairder. Alle kandidaten stonden gehuld in monnikspijen met kap op bergtoppen, ze zaten aan elkaar vastgebonden met kettingen en moesten binnen de tijd los komen om op een andere bergtop een groepsfoto te maken, waarvoor het fototoestel klaar stond met een timer. Onderweg moesten ze ook nog even wat opdrachten oplossen. De spanning zat er meteen goed in en de opdracht lukte maar op het nippertje. Maar ze kregen geen geld, want de Mol bleek al in actie te zijn geweest: er was door iemand een vrijstelling gekocht met geld uit de pot…

Verder had dit seizoen in Griekenland ook echt een doorlopend thema, wat te maken had met de Griekse mythologie. Ik vind zo’n doorlopend thema erg leuk, volgens mij is dat in Nederland nog nooit zo geweest (een klein beetje tijdens het seizoen in Oregon). Maar vorig jaar, in Vietnam, was het ook niet zo, dus misschien was het iets typisch voor dit jaar.

Wat dit jaar betreft dus echt een dik punt voor België

De presentator

De Nederlandse presentator is Rik van de Westelaken (sinds 2019), de Belgische presentator is Gilles De Coster (sinds 2016).

In Wie is de Mol houdt de presentator veel meer afstand van de kandidaten. Hij is echt alleen maar de presentator en de spelleider en is vrij streng voor de kandidaten. Rik eet nooit samen met de kandidaten en slaapt ook niet in hetzelfde hotel.

Bij De Mol is de presentator veel meer in beeld als “vriend” van de kandidaten. Zo spreekt hij de kandidaten ook vaak aan: “Vrienden, vandaag gaan we….” Ook zie je vaak hoe Gilles samen met de kandidaten zit te eten. Of hij ook in hetzelfde hotel slaapt, weet ik niet. In ieder geval is hij wel erg familiair met de kandidaten, waardoor het bij vlagen meer op een vakantiereisje lijkt dan op een spel.

Persoonlijk vind ik dat strenge en afstandelijke beter passen bij het spel. Dit staat verder los van de presentators zelf, want volgens mij zijn dat allebei sympathieke figuren en ze presenteren het verder allebei prima.

Het punt gaat dus naar Nederland.

De luxe

De Nederlandse kandidaten overnachten vrijwel altijd in een hotel en eten is er in overvloed. Ze reizen gezellig met z’n allen samen in een bus met chauffeur.

Ook de Belgische kandidaten slapen regelmatig in een hotel, maar zij “winnen” ook wel eens een minder luxe slaapplaats. Zo moesten ze vorig jaar een nacht doorbrengen in een hutje met een “eng beest” en dit jaar moesten ze hun eigen tent en kampeerspullen via een hoge trap naar boven sjouwen. Ook was er een aflevering waarin “de volksvertegenwoordigers” in een luxe suite mochten overnachten en de rest in gewone hotelkamers moest slapen. Qua eten lijken ook de Belgen niets te kort te komen. Opvallend is dat de Belgische kandidaten zich verplaatsen in personenauto’s en dat ze zelf moeten rijden. Geen chauffeurs dus.

Ik vind het idee van dat je naast geld ook extra luxe kan winnen met een opdracht wel mooi, omdat je dan ziet dat de kandidaten fanatieker worden. Het verschil in vervoer maakt op zich niet zoveel uit; zowel in de bus als in de auto’s worden vaak interessante gesprekken gevoerd.

Het punt gaat naar België.

De montage en de Mol

Toen ik vorig jaar voor het eerst naar De Mol keek, vond ik de eerste aflevering vrij traag. Dit komt omdat Wie is de Mol wel een stukje sneller geknipt en gemonteerd lijkt te zijn. Volgens mij zitten in Wie is de Mol ook meer hints verstopt dan in De Mol. Op zich vind ik voor beide programma’s wel wat te zeggen. Omdat De Mol iets trager is, is er meer tijd voor uitleg van de opdrachten. Maar bij WIDM krijgen we daarintegen weer meer interactie tussen de kandidaten te zien buiten de opdrachten. WIDM kent ook de biecht, waarbij kandidaten in een afgesloten ruimte hun visie op de opdrachten en de andere kandidaten geven. Dat is bij De Mol wel een stuk minder. Beiden programma’s weten de spanning af en toe wel flink op te voeren.

Qua Mol zit er voor mij tot nu toe niet echt een verschil tussen de BN’er mol en de onbekende Vlaming mol. Ze doen allemaal wel echt hun best om verwarring te veroorzaken en te liegen alsof het gedrukt staat. En tja, ondanks het verschil in de programma’s zat ik dit jaar bij beide landen keihard op de verkeerde mol…

Voor allebei de landen een half punt.

Conclusie

De Mol heeft nu vijf punten, tegen Wie is de Mol vier punten. Daarmee wint De Mol nipt, maar als Nederland volgend seizoen een betere opening heeft, dan zouden zij winnen. De komende jaren blijf ik lekker beide programma’s kijken. Omdat De Mol nu steeds pas na afloop van WIDM begint, sluit dat leuk aan en kun je eerst 2,5 maand naar WIDM kijken en daarna twee maanden naar De Mol.

Nederland komt dit jaar met een extra seizoen wat al opgenomen is, maar ik vrees dat de uitzendingen daarvan doorgeschoven gaan worden naar 2021, omdat de opnames van het seizoen voor 2021, vanwege corona in gevaar zijn. Ditzelfde zal voor De Mol gelden, de kans is vrij groot dat die geen nieuw seizoen voor 2021 op kunnen nemen. Dus dan is het afwachten of er in 2022 nog een seizoen gaat komen, want gezondheid gaat natuurlijk voor entertainment. Wat er ook gebeurd, ik blijf een groot Mollenfan!

 

 

 

 

Kerstkaarten versturen: waar moet je op letten?

De decembermaand. Van de ene kant een heel gezellige periode met alle feesten. Voor PostNL is het echter de drukste tijd van het jaar. En dat net in de periode dat het al vroeg donker wordt en de temperatuur steeds verder daalt. Postbestellers hebben tassen vol met brievenbuspakketjes en natuurlijk de kerstkaarten. Ondanks dat er elk jaar minder kerstkaarten worden verstuurd, zijn het er voorlopig nog genoeg.

Decemberzegels

Ok, Sinterklaas is nog in het land, maar je kunt de decemberzegels al kopen en gebruiken. De decemberzegels kosten dit jaar 82 cent per stuk, wat 5 cent goedkoper is dan de reguliere postzegels. Je mag er post tot 50 gram mee versturen en ze zijn nu al geldig, officieel van 4 november 2019 tot en met 3 januari 2020. En omdat de prijs van de reguliere postzegel dan weer 4 cent stijgt (de overname van Sandd moet ergens van bekostigd worden), zit er tussen 3 en 4 januari ineens een prijsstijging van maar liefst 9 cent.

Omdat er sinds 2010 geen prijsaanduidingen meer op postzegels staan, kun je dus ook nog decemberzegels van 2010 tot en met 2018 gebruiken.

Tips voor het versturen van kerstkaarten

Kerstkaarten zijn leuk om te krijgen, maar als postbesteller minder leuk om te bezorgen. Dit komt omdat kerstkaarten vaak klein en onhandig zijn en er veel fouten zitten in de adressering.

Tip 1: Let op de afmeting van je kerstkaarten

Brievenbuspost moet volgens de website van PostNL een minimumafmeting hebben van 14 cm bij 9 cm. Dit geldt dus ook voor kerstkaarten. Helaas zijn veel kerstkaarten kleiner dan dit formaat en dan komen ze klem te zitten in de postsorteermachine wat weer tot vertraging en problemen zorgt. En wat kun je nou voor boodschap kwijt op een kerstkaart waar amper ruimte op de envelop is voor een decemberzegel? Zorg dus dat je kerstkaarten minimaal aan dit formaat voldoen of nog beter: neem nog iets grotere.

Tip 2: Plak de envelop goed dicht

Als je kerstkaarten in een envelop verstuurd, plak die envelop dan goed dicht. Het komt vaak voor dat enveloppen niet goed dichtgeplakt zitten en dat ze open gaan tijdens het sorteer- en/of bezorgproces. Dan valt het kaartje eruit en het is heel lastig om het dan nog op het goede adres te krijgen.

Tip 3: Schrijf de afzender in de kaart en niet achterop de envelop

Vroeger zou ik juist gezegd hebben dat je vooral een afzender achterop je enveloppen moest schrijven. Maar tegenwoordig worden adressen automatisch uitgelezen en als je envelop dan toevallig achterstevoren door de scanner gaat, dan denkt de machine dat de afzender het goede adres is en stuurt hij de kaart in kwestie dus doodleuk terug naar de afzender. Machines kunnen nou eenmaal niet denken zoals mensen. Dus geen afzender op de envelop, maar in de kaart.

Tip 4: Gebruik een normale pen om te adresseren

Heel leuk om de adressen met een gouden stift op de envelop te schrijven, maar dat wordt meteen onleesbaar in de regen. Ook lastig leesbaar zijn letters in een donkere, soortgelijke kleur op een donkere envelop. Gebruik dus het liefste een gewone pen, met een kleur inkt die goed afsteekt tegen de kleur van de envelop. En zorg dat je handschrift leesbaar is, in het bijzonder het huisnummer en de postcode. Schrijf duidelijke cijfers en gebruik hoofdletters voor de letters van de postcode. Schrijf in blokletters, want al die sierlijke krullen van schrijfletters zijn helaas lastig te lezen door de sorteermachine (en zelf moet ik bij sommige handschriften ook met mijn ogen knipperen). Nog beter zijn voorgedrukte adressen op stickers, maar ik begrijp dat niet iedereen die mogelijkheid heeft.

Tip 5: Verstuur je kerstpost ruim op tijd

Ooit gebruikte PostNL de slogan: “Vandaag gepost, morgen bezorgd”. In principe geldt nog steeds dat briefpost binnen 24 uur bezorgd wordt, als het voor de brievenbuslichting van die dag in de oranje straatbrievenbus is gestopt. PostNL bezorgt briefpost van dinsdag tot en met zaterdag. Dit jaar zal er op maandag 23 december een extra bezorgdag zijn. In de kerstperiode is er echter zo veel post dat er een vertraging in de sortering zit, waardoor het zelfs enkele dagen kan duren voor je kerstkaarten bezorgd worden. Het is dus niet handig om je kerstkaarten pas op 23 december in de oranje brievenbus te stoppen. Dan is de kans zeer groot dat je kerstkaarten pas na Kerstmis op de mat vallen. Ik vind het altijd iets treurigs hebben; al die stapels kerstkaarten die te laat zijn om hun boodschap over te brengen. En nog sneuer zijn de kerstkaarten die zelfs niet meer in dat jaar bezorgd worden, maar pas in het nieuwe jaar op de mat vallen. Als je op save wil spelen, moet je zorgen dat je je kerstkaarten uiterlijk 17 december post. Dan moet het zeker in orde komen.

Tip 6: Gebruik de achternaam van de geadresseerde

Ontzettend veel kerstkaarten zijn geadresseerd met enkel de voornamen. Gebruik alsjeblieft ook de achternaam. Als postbesteller weet ik vaak wel waar de familie Van Gestel woont, maar als er alleen Jan en Ria op de envelop staat, wordt het toch erg lastig. En hoe meer huizen er in een straat staan, hoe lastiger het wordt. Zie ook tip 7.

Tip 7: Controleer of je het huisnummer erbij hebt gezet

Het komt helaas vaak voor: dat de straatnaam er keurig op staat, maar dat het huisnummer is vergeten. En dan kan de bezorging erg lastig worden, als er ook geen achternaam is gebruikt. Zie ook tip 6.

Tip 8: Zorg dat je brievenbus in orde is

Veel mensen weten het niet, maar er staat in de Postwet dat de opening van een huisbrievenbus moet voldoen aan de volgende afmetingen: 38 x 26,5 x 3,2 cm (lxbxh). Dit is dus ook de grootte van de openingen in de oranje straatbrievenbussen. Helaas voldoet zeker de helft van de brievenbussen niet aan deze eisen. Nu zal je kerstkaartje in de meeste gevallen wel bezorgd kunnen worden, maar mocht je een brievenbuspakje met een kerstcadeautje willen versturen dan is dit wel van belang.

Tip 9: Retourzendingen

Mocht je een verkeerd bezorgde kerstkaart ontvangen, dan kun je die retour sturen door hem in de oranje straatbrievenbus te stoppen. Zorg dan wel dat je de twee digitale codes onleesbaar maakt. Over het algemeen staan deze rechtsonder op de envelop gedrukt. De ene bestaat uit oranje streepjes en de andere uit een code in zwarte letters en cijfers. Deze digitale codes zijn aangebracht door de sorteermachine. Zolang je deze codes niet onleesbaar maakt, zal de kerstkaart weer bij je terug komen. Je kunt er van alles opschrijven, maar dat zal de sorteermachine niet kunnen lezen; die leest alleen de codes uit. Daarom moet je ze doorstrepen. Dit advies geldt overigens ook voor niet-kerstpost.

 

Persuasive design bij een gemeentelijke website

Dit is een blog die ik schreef in opdracht van het schoolvak MICdesign. Het gaat over de toepassing van persuasive design op een gemeentelijke website. Deze blog verscheen eerder op een website van school, genaamd MICwatching. Omdat deze website in het archief gaat, leek het mij leuk om mijn blogs nog eens te publiceren op Maartjes Moves.

Persuasive design, vrij vertaald betekent het zoiets als “overtuigend ontwerp”. In dit geval hebben we het over het overtuigende ontwerp van een website. Hoe lok je mensen met behulp van de zeven beïnvloedingstechnieken naar je website? En kun je deze beïnvloedingstechnieken ook toepassen op de website van een overheidsorganisatie, zoals een gemeente, die er niet op gericht is om winst te maken?
En wat vind ik zelf eigenlijk van persuasive design?

Robert Cialdini

De eerste zes beïnvloedingstechnieken werden voor het eerst genoemd in het boek Influence: The Psychology of Persuasion van de Amerikaanse professor in de psychologie en marketing: Robert Cialdini. Het boek kwam al uit in 1984, maar is nog steeds actueel, omdat de technieken goed toe te passen zijn op online marketing. In 2016 bracht Cialdini een nieuw boek uit, met de titel Pre-Suasion: A Revolutionary Way to Influence and Persuade. Sindsdien wordt er gesproken over een “nieuwe”, zevende beïnvloedingstechniek, namelijk eenheid (unity). (Bron: R. Dooley: Surprise! Cialdini Adds 7th Principle, Unity)

Zeven beïnvloedingstechnieken

Die zeven beïnvloedingstechnieken zijn wederkerigheid (reciprocity), consistentie (consistency), bevestiging (concensus), schaarste (scarcity), autoriteit (authority), sympathie (similarity) en eenheid (unity). Een hele mond vol moeilijke woorden dus, die best wel wat nadere uitleg nodig heeft. Laten we dus beginnen met alle zeven stellingen kort te behandelen. Want ja, wat is dat eigenlijk: wederkerigheid? Of consistentie? Ik besloot om de letterlijke betekenis van deze woorden op te zoeken bij de etymologiebank.

1. Wederkerigheid: Betekent letterlijk “terugkerend”. In dit geval dus zowel terugkerende bezoekers, als in de zin van een organisatie oogst wat er gezaaid is.
2. Consistentie: Komt van het Latijnse woord consistere wat zoiets als “blijven staan” of “zich opstellen” betekend. In deze tijd komt er op neer dat het “gelijk blijvend” betekend. Het betekend dus dat een organisatie op de website zichzelf moet blijven.
3. Bevestiging: Is wat makkelijker uit te leggen. Het betekent “vastmaken” of “bekrachtigen”. In dit geval moet de organisatie dus via hun website bevestiging kunnen geven van hun handelingen.
4. Schaarste: Komt van het Latijnse woord excerpere, wat “weglaten” of “uitkiezen” betekend. In onze tijd betekent het “weinig voorhanden”. Het komt er op neer dat je meer klanten trekt als je een product aanbiedt wat niet overal te verkrijgen is. Of doet alsof dat zo is.
5. Autoriteit: Komt van het Latijnse woord auctoritas wat “gezag” of “waarborg” betekend. Ook in deze tijd staat het nog steeds voor “gezag” of “gezagdrager”. Er wordt ook wel de wettelijke macht mee bedoeld en in vroegere tijden ging het ook vaak over de kerkelijke, geestelijke of goddelijke macht. In dit geval gaat het dus over het gezag wat de organisatie via hun website uitstraalt.
6. Sympathie: Komt van het laat-Latijnse woord sympathia wat “eenheid van gevoel” of “overeenstemming” betekend. Ook in deze tijd betekent het nog steeds “genegenheid” of “instemming”. Dus sympathie is eigenlijk het gevoel wat je hebt bij een bepaalde organisatie. En het is bij voorkeur natuurlijk wel de bedoeling dat het om een positief gevoel gaat.
7. Eenheid: Komt van het Latijnse woord unitas, wat letterlijk “eenheid” betekend. Tegenwoordig hebben we het over “onverdeeldheid” of een “samenhangend geheel”. In een organisatie is het natuurlijk zeer belangrijk om een eenheid te vormen naar buiten toe.

Voorbeelden van het gebruik van de zeven beïnvloedingstechnieken

Deze voorbeelden probeer ik meteen door te trekken naar hoe een overheidsinstantie, zoals de gemeente Oisterwijk, dit zou kunnen gebruiken.

 

Voorbeelden van de technieken

Wederkerigheid: Overheidsorganisatie mogen in principe geen winst maken. Daardoor wordt het ook moeilijk om korting te geven op hun diensten. Volgens de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) mogen gemeenten winst maken binnen bepaalde grenzen en als ze de burgers inzicht geven over de spreiding van de kosten over de verschillende diensten: “Gemeenten mogen winst maken op afzonderlijke diensten zoals de uitgifte van paspoorten of bouwverordeningen, zolang de inkomsten van hun totale dienstenpakket niet boven de kosten uitkomen.” (Bron: NRC, 2005, Gemeenten mogen winst maken op uitgifte paspoort). De Rijksoverheid stelt wel maximumprijzen vast voor paspoorten en identiteitsbewijzen, de meest verkochte diensten van een gemeente, net als voor rijbewijzen. Een gemeente mag ook minder geld voor deze documenten vragen.

 

Wat ook bij wederkerigheid hoort zijn relatiegeschenken en kleine cadeautjes, zoals een kopje koffie. Dit laatste is online een beetje lastig weg te geven, maar het zou zeker wel op de website beloofd kunnen worden bij het onvermijdelijke bezoek aan het gemeentehuis, als je de aangevraagde documenten op gaat halen: “Gratis kopje koffie bij de aanvraag van je nieuwe paspoort!”

Ook interessant zou een digitale nieuwsbrief zijn, waar inwoners zich op kunnen abonneren. Er is wel een plaatselijk huis-aan-huis-krantje (de Nieuwsklok), maar zelf lees ik dat zelden tot nooit, omdat ik een nee-nee sticker heb. Daarnaast interesseert het grootste gedeelte van wat er in dat krantje staat mij niet. Maar een wekelijkse of tweewekelijkse digitale nieuwsbrief, die na aanmelding in mijn mailbox verschijnt, daar zou ik wel degelijk interesse in hebben.

Relatiegeschenken aan gewone burgers komen in Oisterwijk niet voor, voor zover ik weet. Maar het zou best leuk zijn als alle inwoners jaarlijks rond Kerstmis een klein cadeautje zouden krijgen van de gemeente. Ik denk dan aan een pen, winkelwagenmuntje of een notitieblokje, iets kleins met het logo van de gemeente Oisterwijk erop, wat wel nuttig is, zodat de burger er bij gebruik steeds aan herinnerd wordt dat hij/zij inwoner is van de gemeente Oisterwijk.

 

Slogan van de gemeente Oisterwijk

 

Consistentie: Is mensen overhalen om de eerste stap te zetten, waardoor ze er van overtuigd raken dat ze iets nodig hebben, waardoor ze vanzelf de vervolgstappen gaan inzetten. Bijvoorbeeld door ze eerst alleen hun gebruikersnaam in te laten vullen en pas als ze iets willen bestellen ook adresgegevens op te vragen.

Deze techniek is niet echt van toepassing op de website van een gemeente. Burgers hoeven niet meer overtuigd te worden van de aankoop van een dienst, omdat ze die toch nodig hebben of omdat het verplicht is om een bepaald document te bezitten.

Wat nog wel handig zou zijn is een gebruikersprofiel, zodat je niet bij elk document weer dezelfde gegevens in hoeft te gaan vullen. Zoiets als “Mijn Gemeente” (gebruikt door de gemeente Tilburg), wat dan vermoedelijk weer gelinkt is aan “Mijn Overheid”.

 

Website gemeente Tilburg, onderdeel “Mijn Gemeente”

 

Bevestiging: Eigenlijk is dit een vorm van concensus. Over het algemeen zullen mensen iets sneller leuk vinden of kopen of ergens naartoe gaan als veel andere mensen er een positieve reactie op hebben gegeven. Dus veel likes op facebook, of positieve recensies op zoover.

Ook deze techniek is niet echt van toepassing op de website van een gemeente. Je gaat over het algemeen naar een gemeente toe omdat je een document of dienst verplicht nodig hebt. Het zou alleen toepasbaar zijn op zoiets als: “Trouwen in ons monumentale raadhuis, 25 echtparen uit de gemeente gingen u dit jaar al voor!”

Schaarste: “Wees er snel bij, want er is er nog maar één exemplaar verkrijgbaar!”, “Alleen verkrijgbaar bij onze winkel in de Kalverstraat!”. Het blijkt een goede verkooptechniek te zijn om schaarste te creëren of net te doen alsof er een tekort van een product dreigt te ontstaan.

Natuurlijk is deze techniek totaal niet van toepassing op een overheidsorganisatie, zoals een gemeente. Er is wel schaarste in de zin van dat je documenten alleen bij je eigen gemeente op kan vragen of aan kan vragen. Maar voor zoiets als een paspoort kun je nooit reclame maken in de zin van: “Er zijn nog maar twee paspoorten verkrijgbaar, wees er snel bij, anders kunt u nooit meer op vakantie naar Amerika!” Het gaat om persoonlijke documenten op naam, waarvan het bezit vaak wettelijk verplicht is.

 

Nederlands paspoort

 

Autoriteit: Mensen kopen sneller iets als er een keurmerk op staat. Of als de Consumentenbond het aan raad. Ook worden hoger opgeleide mensen vaak eerder geloofd dan lager opgeleide mensen.

Als overheidsorgaan heeft een gemeente wel degelijk autoriteit. Het gaat om officiële documenten en diensten, vaak met handtekeningen, vingerafdrukken en echtheidskenmerken, zoals een watermerk.

Maar een gemeente kun hun autoriteit niet als marketingmiddel gebruiken om meer documenten of diensten te verkopen, dit omdat het – zoals al eerder gezegd – over verplichte zaken gaat en ze als overheidsorganisatie geen winst mogen maken.

Sympathie: Als je iets of iemand aardig vindt, dan ben je eerder geneigd om hier iets te kopen. En ja, een merk of een organisatie kan wel degelijk aardig gevonden worden. Bijvoorbeeld door het geven van complimenten aan hun kopers of bezoekers. Of door de uitstraling en bruikbaarheid van hun website.

Sympathie is een techniek waar de gemeente Oisterwijk nog heel veel mee kan doen, zowel online op hun website (o.a. visualisatie), als in de real-life setting bij een bezoek aan het gemeentehuis (o.a. gastvrije medewerkers). In mijn andere artikel zal ik hier dan zeker ook dieper op in gaan.

Eenheid: Bij de zevende, later toegevoegde techniek, gaat het erom dat je je eerder laat beïnvloeden door mensen die op jou lijken of die deel uitmaken van een zelfde soort groep, dan door een “vreemdeling”. Of zoals Roger Dooley schrijft: “The more we perceive people are part of “us,” the more likely we are to be influenced by them.” (Bron: Neuromarketing.com, R. Dooley, 2016, “Surprise! Cialdini Adds 7th Principle, Unity”). Dit kan dus ook gaan over co-creatie.

In deze techniek zie ik heel veel mogelijkheden voor een gemeente. Als het ze lukt om zowel op de website als in real-life het happy family gevoel te creëren van “alle burgers van Oisterwijk zijn één grote familie”, dan zijn ze er echt in geslaagd om een goede website te maken en een aansprekelijke gemeente te zijn. Natuurlijk ligt de verantwoording van deze techniek niet alleen bij het gemeentebestuur, maar is het een gezamelijke verantwoording van alle burgers, aangestuurd of aangewakkerd door de gemeente.

 

 

Eenheid: Het beeld “Saamhorigheid” van kunstenares Lucy Bex, in Heukelom.                                  Foto door J. Schouten, via Brabants Dagblad

 

Ethiek

Persoonlijk heb ik niet zo heel veel moeite met het gebruik van beïnvloedingstechnieken zoals persuasive design. Ieder weldenkend mens weet dat marketing te maken heeft met psychologie. En het is aan jou persoonlijk hoe ver je je daardoor laat verleiden.
Volgens S. van Heeswijk (Persuasive design: tips voor de beïnvloeding van onbewust denken) bestaan beslissingen bestaan voor 95% uit onbewuste hersenprocessen. Het kan dus nog best lastig zijn om die hersenen te beïnvloeden.

Omdat wij op school altijd overal tot in den treure bronnen bij moeten vermelden, vraag ik me sowieso al vaak af: waar komt deze info dan vandaan? Zo viel het me bij veel artikelen op Frankwatching op, dat deze auteurs helemaal niet aan bronvermelding doen. Dus hoe moet ik dan staven of wat zij beweren wel klopt?

Zelf geloof ik veel reclames dan ook niet. Ik ga eerder af op reacties of recensies van “gewone mensen”. Die zijn over het algemeen heel eerlijk en soms ook heel uitgebreid en daar heb je dan veel meer aan.

De tips voor gelijkwaardige producten die bijvoorbeeld Bol.com geeft, vind ik soms wel makkelijk. Het klopt vaak niet, trouwens. Vaak vind ik het zogenaamde gelijkwaardige product helemaal niet interessant. Maar soms zit er wel iets leuks tussen.

 

Gelijkwaardige artikelen en reviews op de website van Bol.com bij het spel “Machi Koro”

 

Tja, die achtervolgende reclames zijn soms wel heel erg irritant. Het is niet echt prettig als je de week daarvoor online nieuwe onderbroeken hebt besteld en die tevoorschijn ploppen als je met je groepje op jouw laptop zit te kijken voor een groepsopdracht. Aan de andere kant ben ik een twijfelaar, die dingen vaak pas later koopt. Dan is het wel handig om meteen op die reclame te klikken, zodat je niet opnieuw hoeft te gaan zoeken.

Toekomst

Ik vermoed dat het gebruik van marketingtechnieken alleen nog maar toe zal nemen in de komende jaren. En dat er steeds weer nieuwe technieken bij zullen komen. Of dat goed is voor de privacy van alle mensen moet nog maar blijken. Wellicht dat de nieuwe Europese wet Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) hier nog invloed op heeft. We zullen het zien. Uiteindelijk blijf je toch zelf verantwoordelijk voor wat voor sporen je allemaal achterlaat op het wereldwijde web.

Auteur Maartje van Abeelen is inwoner van de gemeente Oisterwijk en ergert zich aan de gemeentelijke website.

Lees ook mijn andere artikel over het gebruik van persuasive design bij een gemeentelijke website: Hoe Cialdini de website van de gemeente Oisterwijk positief kan beïnvloeden