Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.
Vandaag gaan we terug naar 11 mei 2018:
11 mei was nog een 3-cache-datum en die viel dit jaar precies goed: op een vrijdag dat ik niet naar college hoefde, maar vrij had vanwege het meireces. Toch kon ik niet al te ver van huis, omdat we ’s avonds uit eten zouden gaan vanwege de verjaardag van mijn vader.
Het avontuur:
Dus ik kon niet de hele dag weg en daaruitvolgend ook niet te ver weg, vanwege de spitstijden (ik had in die tijd vanwege mijn school in Amsterdam een Dal Vrij abonnement, maar daarmee mocht ik niet reizen in de spitstijden van 16-18.30 uur en daarom moest ik deze dag dus voor 16 uur weer ingecheckt zijn). Daardoor was het even zoeken waar ik heen kon gaan. Uiteindelijk vond ik een vrij recente trail in Oudenbosch, dat is in West-Brabant, een klein uurtje met de trein en ze verhuurden er zelfs OV-fietsen. Dat zou mijn geocaching-actie een hoop versnellen. Ik maakte me namelijk druk of ik de trail al wandelend wel zou redden binnen de tijd.
De trein reed maar om het uur, dus ik kon pas om 9.45 uur gaan reizen (want ochtendspits van 6.30 tot 9 uur). Ik was ongeveer een uurtje later in Oudenbosch, een nieuw station op mijn lijst. Daar waren nog genoeg OV-fietsen. De start van de trail was ongeveer drie kilometer fietsen, dus toch wel lekker om dat snel te kunnen doen. Ik kwam al langs de basiliek, de kerk waar Oudenbosch om bekend staat. Het was lekker weer vandaag, niet te warm en niet te koud. De trail lag in het boerenbuitengebied bij Oudenbosch. Tussen de weilanden dus. Weet niet of je dit gebied ook “polder” mag noemen. Mensen kwam ik niet zoveel tegen, een paar fietsers, een enkele wandelaar en een paar keer te hard rijdende auto’s. Ook waren er veel boeren met tractoren op hun land aan het werk, waarschijnlijk was het vandaag ideaal weer om te ploegen. Ook koeien gezien en heel erg veel windmolens. Dus had ik de hele tijd Twilight Zone in mijn hoofd (lang verhaal ;>).
Zo’n trail telt heerlijk door voor het Datum Project en naar de #9000 toe en deze trail was nog in nette staat: de caches waren allemaal schoon en droog en de co had een paar leuke “neppaaltjes” getimmerd als behuizing. Ook was er een cache bij waar je de cache moest ophijsen met staafjes door gaatjes, dat vind ik ook altijd grappig om te doen. Er waren maar liefst drie bonus-caches, die ik ook allemaal vond. En ik had zelfs alles ruim binnen de tijd klaar.
Dus besloot ik om nog aan de letterbox te beginnen, die eindigde in de basiliek. Het was mijn derde kerk (Deventer om de kerktoren te beklimmen, de theaterkerk in Helmond en nu dus de basiliek van Oudenbosch) binnen twee weken tijd, dus daar gaat mijn atheïsme, haha. De basiliek van Oudenbosch is een kopie van de Sint Pieter in Rome, maar dan wel een maatje kleiner. En pfft, wat een kitsch daar binnen zeg! Vergulde beelden overal waar je maar kan kijken. Overal spreuken in kerklatijn. En het was er behoorlijk druk met toeristen. Ik liep rond om beelden te zoeken waarmee ik de puzzel voor de eindcache op kon lossen. Ik kwam zelfs de cache al tegen, maar die zat dicht met een cijferslot, dus ik kon hem nog niet openen. Het was wel leuk bedacht, deze letterbox.
Op een bepaald moment ontdekte ik dat je naar boven kon in de koepel. Dat wilde ik natuurlijk! Het was even zoeken naar de trap. Bleek dat je voor het beantwoorden van de vragen voor de cache ook naar boven moest. Het was een beetje jammer dat in die koepel geen ramen naar buiten toe zaten. Je kon dus alleen maar in de kerk kijken. Midden in de koepel zat wel zo’n eye of god, een soort van cirkelvormig raam/gat. De vorige avond was ik toevallig naar een coverband geweest die Eye in the Sky van The Alan Parsons Project coverde, dus 1x raden welk liedje ik de hele tijd in mijn hoofd had: “I’m the eye in the sky – looking at you – I can read your mind”
Goed, ik kon de vragen beantwoorden en ging terug naar de cache, beneden in de basiliek. Ik bleek de goede cijfercode te hebben, dus de cache ging voor mij open.
Terug in de frisse buitenlucht – het rook behoorlijk muf in die kerk – had ik net de trein gemist, dus ik had nog een half uur over. Daarin vond ik nog twee caches. Eentje van een vogelhuisjesserie, waarvan ik er twee jaar eerder al eentje deed in Bergen op Zoom. En om in de heilige sferen te blijven ook nog een cache bij een Maria-grot. Daarna haalde ik keurig de train van 15.45 uur en was ik mooi op tijd thuis om mij om te kleden voor het verjaardagetentje.
Wat ik hier op 11 mei 2023 nog aan toe te voegen heb:
Ik ben daarna nog vaker in Oudenbosch geweest om te wandelen en te geocachen en Munzees te vangen. Het is een aparte plaats en ik blijf mij steeds verbazen over die grote hoeveelheid heilige gebouwen in zo’n relatief kleine dorpje.
En eigenlijk zou ik eens moeten berekenen hoeveel caches ik ondertussen heb gevonden per OV-fiets.
Maartjes Moves 