Geocachingavonturen uit het verleden: Ruilhandel in mysteries

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 2 maart 2011:

Op deze datum werd er slechts 2x in de geschiedenis aan geocaching gedaan. Het vorige verslag verscheen al in 2017 op dit blog. Vandaag gaat het over een geocachingdag rondom Breda. Ik ging hoofdzakelijk mysteries loggen. Ooit hadden zowel Anke als ik, als onze toenmalige auto’s een trackable nummer. Wij kregen toen een mysterie – Ontmoeting met de Heideroosjes – cadeau waarbij mensen al deze nummers nodig hadden om de puzzel op te lossen. Veel andere geocachers waren bereid om oplossingen van mysteries aan ons te geven in ruil voor die nummers. Was best een goede ruilhandel. De cache zit overigens al lang in het archief, omdat Anke haar nummertje kwijt raakte en ik mijn auto weg deed. Zelf heb ik het nummertje nog wel ergens liggen, geloof ik.

Het avontuur:

Ik kreeg een mailtje van een ander team dat ze heel graag onze trackable-numbers wilden hebben om Ontmoeting met de Heideroosjes op te kunnen lossen. Ze boden zelf aan om te ruilen tegen mysterie-oplossingen. Dus vulde ik alle mysteries van de nearbiest-pagina in, zodat ze konden kiezen. Ha, ik kreeg voor bijna alles iets terug, het coördinaat of hints om tot de oplossing te komen. Dat was even mooi meegenomen.

Ik vond allebei de mysteries van Team Freud maar irritante dingen. Van Het halve werk is een goed begin kon ik helemaal geen chocolade maken en voor PonyID kreeg ik de goede site over de identiteit van pony’s maar niet gevonden en zelfs de TB hielp hier niet echt bij. Ze bleken ook nog eens allebei in een gebied te liggen (de bossen bij Vessem) waar ik al vaak doorheen ben gereden de laatste tijd. Dus vandaag wilde ik graag met die twee af gaan rekenen. Halve werk lag zelfs achter die kapel in Vessem waar we al vaker zijn geweest voor geocaching, die was snel gevonden. Daarna door naar PonyID, daar moest nog een stukje voor gewandeld worden over een bospad dat startte bij een schuilhut, die ongetwijfeld bij de route van Schuilhutten hoort. De laatste tijd spot ik overal van die schuilhutten en ik krijg het idee dat ik de die cache dus al voor een heel stuk op had kunnen lossen.

PonyID lag heel goed gecamoufleerd, maar de hint bracht uitkomst. Hehe, hij was eindelijk van de lijst.

Het was vandaag trouwens lekker, zonnig en droog weer, een hele verbering ten opzichte van het regenachtige weekend.

Het was eigenlijk niet praktisch dat ik deze twee caches deed, want ik wilde naar de Ikea in Breda en dan ligt Vessem niet echt in de goede richting.

Dus de volgende op de lijst werd De Warande, in Gilze-Rijen. Hij lag in het gebied Water aan de Warande, waar Anke en ik ooit de gelijknamige multi-cache liepen. Die is nu gearchiveerd. Dat was toen op een grauwe dag, bij zonlicht zag het gebied er veel gezelliger uit.

Daarna op naar de Ikea. Ook daar had ik een cache te doen, een mysterie die over de Billy-boekenkasten ging. Eerst Billy maar gaan zoeken, want die lag bij de parkeergarage. Jemig, wat was het hier druk met af- en aanrijdende Dreuzels. Het 0-punt was bij een verkeersbord, maar ik kon de cache eerst niet vinden. Tot ik in het randje voelde –omdat ik begon te denken dat het nano was- en het om een buisje bleek te gaan, dat daar precies in paste. Ik had hem dus eindelijk te pakken. Vervolgens een rondje Ikea gedaan, dat was hoofdzakelijk om Lack-tafeltjes voor de kanovereniging te kopen, waar bloembakken van zijn gemaakt (die staan er in 2023 trouwens nog steeds, dus was een nuttige aankoop).

Na mijn succesvolle shop-rondje en een bijna gratis hapje in het restaurant had ik nog tijd over voor wat caches in de buurt. Eerst naar de carpoolstrook gereden voor de cache aldaar. De carpoolcache van Breda was snel gevonden, daarna werd het nog sensatie op de strook met een politiewagen die een andere auto achtervolgde en hem daar klem reed.

Mijn volgende stop was de Bliksemschicht, al vaak voorbij gereden over de snelweg, maar nooit naar het ding toegegaan om de cache te zoeken. Een stalen constructie en geen hint, dus je kunt je hier de pleuris zoeken. Ik heb de cache dan ook niet gevonden. Ik ben helemaal naar het bovenste niveau geweest, maar vond het maar een wankele constructie.

Dan maar wat stadscaches doen in het stadsdeel Prinsenbeek. Daar is aanstaande zondag een event ter ere van Carnaval, maar daar kan ik niet heen, omdat ik moet werken. De caches zijn al online. De eerste bij een dichtgemaakte spoorwegovergang. Gelukkig kwam ik vanaf de goede kant. In de logjes was geklaagd dat de cache te dicht op het spoor lag, maar dat vond ik wel meevallen. Nou ben ik ook niet zo bang van de spoorlijn, heb er tenslotte altijd heel dichtbij gewoond.

Een nano midden in de woonwijk volgde. Ik had er een hard hoofd in dat ik deze zou gaan vinden, maar het is me wel gelukt zonder een nieuwsgierige Dreuzel te ontmoeten. Helaas werd ik bij de tweede tot micro geëvolueerde nano wel achtervolgd door een Dreuzel. De cache was ook niet heel handig verstopt, namelijk in een steegje. De oudere man vond dat ik verdachte praktijken uitoefende in zijn steegje en ergens kon ik daar wel inkomen. Dus ben ik vlug doorgelopen en aan de andere kant uit het steegje gegaan. Eerst maar de twee andere caches die op loopafstand lagen gedaan. Beide niet echt van hoog niveau, de reden waarom ik niet zoveel van stadscaches houdt. Eentje bij een museum, waar het gelukkig uitgestorven was. Heb ook geen flauw idee wat voor museum het nou eigenlijk was. Dan eentje midden op het winkelplein waar een beeld van een treintje stond, het symbool van Boemeldonck. Cache zat in treintje, zie die maar eens ongezien te pakken. Dus gewoon maar gegrepen, een paar meter verderop gaan staan en net gedaan of ik de tegels met namen van Prins Carnaval bestudeerde en daarna weer net zo vlug terug gestoken.

Ik wilde toch nog graag die cache in het steegje hebben. Het leek me niet verstandig om nog een keer langs het huis van de oudere man in de gele jas te lopen, dus weer via de andere kant van de steeg gekomen, vlug gelogd en weer via die kant naar de auto verdwenen. Daarna had ik wel genoeg van stadscaches en reed ik naar huis.

Wat ik hier op 2 maart 2023 nog aan toe te voegen heb:

Owh haha, dit is dus typisch zo’n cachedag die ik nu nooit meer zo zou doen. Ik houd niet echt van stadscaches en al helemaal niet van dat soort caches in steegjes. En dan al dat rondrijden met de auto; nee. Eigenlijk waren die mysteries in Vessem dus nog het leukste.