MaandMoves: februari 2023

Net als de voorgaande jaren probeer ik om op de laatste dag van de maand een maandoverzicht te geven.

Februari

Het weer was zeer afwisselend, met veel wind en regen- en hagelbuien, hoewel de echte monsterstormen (zoals vorig jaar) uitbleven. Ook was het vrij koud en ging de temperatuur zelden de twee cijfers in. Gelukkig kwam er geen sneeuw meer. Wel was het overwegend grauw en bewolkt weer, pas in de laatste week kwam de winterzon vaker tevoorschijn.

Toch vond ik de maand wel redelijk te doen, maar dat komt misschien omdat ik vorig jaar in februari corona heb gehad en ook omdat ik nu een fijne woning heb in vergelijking tot het Krot, waar ik vorig jaar rond deze tijd nog woonde.

Het is fijn dat het alweer wat langer licht is, maar wat dat betreft wordt het in maart natuurlijk alleen nog maar beter; dan begint de lente en wordt de klok verzet. Verheug mij nu al op de lente.

Wandelen, geocaching en Munzee

Ik heb iets meer gewandeld dan in januari, wel vooral hier in mijn eigen achtertuin; de Oisterwijkse bossen- en vennen dus. Ook eindelijk weer eens een langere wandeling over de Kampina gemaakt. Daarnaast waren er een stadswandelingen door Delft en Zaltbommel, in combinatie met geocaching.

Er werden 49 geocaches gevonden deze maand; veel labcaches, maar ook een aantal fysieke caches. In februari was nog 1 datum over, namelijk 17 februari. Ik had een vrije dag opgenomen om deze datum te “redden” voor mijn Geocaching Datum Project. Helaas was dit net de dag met de ergste stormvoorspelling, dus bleef ik dichtbij huis om eindelijk de “nieuwe” serie (ligt er ondertussen al een aantal maanden) rondom Moergestel te doen. Dit was best een aardige wandeling (de paden kende ik al van andere wandelingen en/of geocachingroutes) en hoewel het af en toe flink waaide, bleef het gelukkig droog. Het leukste was dit bankje in een boom. Deze dag gebruikte ik voor het eerst sinds november weer eens mijn gps Smaug. In de tussentijd gebruikte ik mijn telefoon als gps, maar bij trails met fysieke caches vind ik mijn echte gps toch handiger (en dan kan ik mijn telefoon gebruiken voor Munzee en hoef ik niet de hele tijd te schakelen tussen alle apps). De datum werd ruim “gesaved” en nu zijn er nog maar drie data te gaan.

Aan het begin van de maand ging ik nog speciaal op pad om genoeg punten te halen voor het doolhofsouvenir van Signal. Dat is een serie die een heel jaar loopt (vanaf april 2022) en je hebt steeds twee maanden de tijd om een doolhof te voltooien en tot nu toe had ik alles gehaald, maar nu kwam ik iets van 25 punten te kort voor dit doolhofsouvenir en dat vond ik toch jammer. Het is gelukt; het souvenir is binnen.

Ook vond ik labcaches in Delft en Utrecht.

Met Munzee ging het ook lekker. Omdat ik een bepaald aantal punten had gehaald, kreeg ik tegoed dat ik kon besteden in de Munzeeshop en daar kocht ik een Treehouse van. Dat is een soort van travelbughotel voor special Munzees, alleen zijn Munzees virtueel. De Treehouse zit in mijn woning, dus kan ik elke dag makkelijk cappen. Dat levert veel punten op. Ook kon ik veel vangen tijdens mijn treinreizen.

Spelletjes en puzzels

Er werden wat minder spellen gespeeld dan in januari en ik had maar twee tegenstanders; 27 potjes, waarvan 17 verschillende spellen. De top-3 van meest gespeelde spellen deze maand is: Cloudy Kingdom (nieuw binnen via de Jolly Dutch Club en heel verslavend), Point Salad en Splendor. Nieuwe spellen zijn dus Cloudy Kingdom en Patchwork Duo. Ik had eerst een Patchwork voor meerdere personen, maar die had ik verkocht omdat we het zelden speelden. Mijn moeder vond dat echter wel een leuk spel, dus toen bij de Kruidvat de tweepersoonsversie voor weinig geld lag, heb ik die aangeschaft als vervanger.

De puzzel van de maand was er eentje van 1500 stukjes; The Grand Library van Aimee Stewart. Ik heb vaker puzzels met tekeningen van Aimee Stewart gelegd en ik houd erg van haar stijl. Bij het laatste gedeelte hulp gehad van mijn moeder. We zouden eigenlijk spellen gaan spelen, maar die puzzel riep harder en uiteindelijk legden we pas rond middernacht het laatste stukje…

Kijken

Ik heb tegenwoordig weer een tv in huis (en streamingdiensten met dank aan mijn broeders) en heb daarom deze maand belachelijk veel films en series gekeken. Natuurlijk is er ook nog steeds Wie is de Mol? en ik ben er voor 99,9% van overtuigd dat Jurre de Mol is. Tot nu toe heb ik al mijn punten in de app nog. Over 2,5 week weten we of ik gelijk heb.

Samen met jongste broeder en schoonzusje ging ik naar het Pathe Festival en zagen we vier films op een dag, te weten: Till, Tar, A man named Otto en The Whale. Het waren wel allemaal vrij dramatische films, dus bij de laatste was ik er wel een beetje klaar mee. Wel heb ik hiermee al meer films in de bioscoop gezien dan in heel 2022 bij elkaar, want dat waren er maar drie.

Verder heb ik eindelijk Where the crawdads sing gezien, de verfilming van het gelijknamige boek van Delia Owens. Ik vond het best een aardige verfilming, behoorlijk trouw aan het boek.

Qua series bingewatchte ik alle drie de seizoenen van His Dark Materials. Ik heb de boeken meerdere keren gelezen en was benieuwd naar deze verfilming van met name deel 2 en deel 3. Want deel 1 is al eens eerder verfilmd in 2007 als The Golden Compass. Ik denk dat ik er nog een aparte blog ga schrijven met mijn recensie.

Ik keek ook de nog vrij nieuwe Disneyfilm Strange World; die kreeg veel kritiek, maar ik vond het best een leuke film.

The Other Boleyn Girl heb ik met een half oog gekeken, want ik vond het een veel te langdradig kostuumdrama. Ik heb het boek waar de verfilming op is gebaseerd ooit gelezen en had over de hele (op waarheid gebaseerde) situatie zo mijn eigen mening klaar. Die is door de film niet veranderd. Ze mogen dan allemaal good looking acteurs hebben gecast, maar het hele verhaal is gewoon heel bizar; de twee zusjes worden door hun oom en vader uitgespeeld om het aanzien van de familie te verhogen, maar eigenlijk worden ze gewoon als hoeren het bed van de koning ingestuurd en moeten ze hem vooral een bastaardzoon baren. In de film ziet de koning er in de vorm van Eric Bana nog aantrekkelijk uit, maar in werkelijkheid was Henry VIII een oudere, corpulente (hij woog bij zijn dood vermoedelijk zo’n 170 kilo), geesteszieke (door een val zijn paard) en daardoor niet heel knappe man, die zes vrouwen heeft versleten, waarvan hij er twee liet onthoofden (waaronder dus Anna Boleyn).

Musea

Ook in februari bezocht ik weer twee musea. Als eerst de Prinsenhof in Delft, waar het vooral om Willem van Oranje draait, die daar is vermoord. Qua aantal vrouwen leek Willem trouwens best op Henry VIII, want hij versleet er vier. Verder is er veel Delfts Blauw te zien in het museum, maar ik vind dat echt aartslelijk spul. Ook hangen er veel schilderijen van vooral Delftse meesters. In deze schilderijenzaal was het in tegenstelling tot de rest van het museum helemaal niet druk, maar ik vond dat hier best een aantal mooie stukken tussen hingen. Helaas hebben ze niets van het schildericoon van Delft zelf: Johannes Vermeer; dat zal onbetaalbaar zijn. Wel veel van zijn tijd- en stadsgenoot Michiel van Mierevelt, die tijdens zijn leven meer succes had met zijn schilderijen dan Vermeer, die straatarm en relatief jong stierf.

Het andere museum is het Stadskasteel ofwel het Maarten van Rossumhuis in Zaltbommel. Dit museum draait om twee iconen van de stad: de middeleeuwse legeraanvoerder Maarten van Rossum en de bekende illustratrice Fiep Westendorp (die vooral veel tekende bij de verhalen en boeken van Annie M.G. Schmidt). Het is een klein museum, maar het heeft wel een mooie collectie en zeer vriendelijke vrijwilligers. Ook is er een museumtuin (gratis toegankelijk tijdens de openingstijden en voor de liefhebbers ligt er een geocache verstopt) en een gezellig museumcafé. Het is ook nog een aanrader om naar de muurschildering van kunstenares Karen de Bondt te gaan kijken, in de nabijgelegen Oliestraat.

Verder

• Heb ik twee nieuwe huisgenootjes in de vorm van de konijnen Fimme en Ferre. Je kunt alles over hun komst lezen in deze blog. (En natuurlijk zijn mijn twee cavia’s er ook nog steeds).
• Als kersverse #crazybunnylady besloot ik meteen een Konijnen Bingo te organiseren op instagram met postkaarten. Het is toevallig ook nog eens het Chinese Jaar van het Konijn, dus dat was zeer toepasselijk. Er deden een paar echte konijnenliefhebbers mee en er werden erg leuke konijnenkaarten rond gestuurd.
• Ook mijn jongste broeder en schoonzusje haalden deze maand een huisdier uit het asiel, dus heb ik nu een “neefje” in de vorm van een kat. Hij heet Tosti.
• Toen ik spullen voor de konijnen ging halen bij de plaatselijke dierenwinkel raakte ik onder de indruk van hamsterscaping (het inrichten op een “natuurlijke” manier van een grote glazen bak voor een hamster), dus ik sluit niet uit dat er in de toekomst nog een hamster gaat komen. Ik heb als tiener ook russische dwerghamsters gehad. Eerst maar eens even sparen hiervoor, want het huisdierenbudget is nu al op aan benodigdheden voor de konijnen.
• Ondanks dat het nog behoorlijk winter is, kon ik de paaseitjes niet weerstaan.
• Aan het einde van de maand maakten de wintergnomes dan toch maar plaats voor de paasspullen, want pasen valt vroeg dit jaar.
• Ik wil graag een minimoestuin op mijn balkon, dus las ik een boek (zo heerlijk om lid te zijn van de bibliotheek) over moestuinieren in potten en begon ik aan een lijst met benodigdheden.
• Testte ik een aantal soeprecepten uit en vooral de knolselderijsoep viel erg in de smaak. Zelf vond ik de noedelsoep ook lekker.
• Bak ik nog steeds brood met mijn broodbakmachine. Ook een cake geprobeerd, maar die vind ik lekkerder uit de gewone oven.
• Probeerde ik Foodello uit; zij verkopen producten die tegen de houdbaarheidsdatum zitten met een flinke korting. Ik kocht er o.a. broodbakmix.
• Minder leuk was de ervaring om in een trein te zitten die een aanrijding had met een persoon, zoals de NS dat dan noemt. In de eerste plaats is het natuurlijk heel triest dat iemand zo wanhopig is om op deze manier een einde aan het leven te maken. Hierin falen in mijn ogen de hulpverlening en ook de euthanasiewet. Dwars door Oisterwijk loopt een spoorlijn, waar je door de vele overgangen makkelijk op kan komen, dus ik heb het helaas al vaker meegemaakt. Ik zat nooit eerder in de trein zelf. Het was een lange trein en ik zat in het midden, dus heb ik het gelukkig niet zien gebeuren. Het lijkt mij vooral erg voor de machinist en voor de conducteurs, die naar buiten moeten om te situatie te gaan schouwen. Na een klein half uur mochten wij passagiers de trein aan de achterkant verlaten om naar station Reeshof te lopen, we stonden daar slechts een paar honderd meter vandaan en vermoedelijk is het slachtoffer ook vanaf daar het spoor opgegaan. Uiteindelijk is er een andere trein gekomen om de passagiers op te halen, maar ik had toen al besloten dat ik terug naar Tilburg centrum ging wandelen en dat heb ik ook gedaan om op Tilburg Universiteit weer op de trein te stappen.