Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.
Vandaag gaan we terug naar 7 juli 2017
Na een gesprek voor een stageplek in de ochtend ging ik de rest van de dag per OV-fiets op pad om te geocachen om de datum te redden voor het Geocaching Datum Project.
Het verhaal:
Vandaag had ik een gesprek voor een mogelijke stage in Arnhem (ik heb daar uiteindelijk ook echt mijn stage gedaan). Maar het was ook een 3-cache-datum, de enige overgebleven datum van juli. Dus was mijn idee om daarna in die omgeving te gaan geocachen. Ik maakte me zorgen of ik wel genoeg caches zou kunnen vinden, want het idee was om er minstens 7 te vinden, zodat ik op 10 founds zat. Daar had ik me helemaal niet zo druk om hoeven te maken, want uiteindelijk vond ik 15 geocaches en dan ook nog eens vier verschillende types: virtual, earthcache, multi en traditionals.
Ik heb een zwak voor virtuele caches, omdat ze heel zeldzaam zijn (Aanvulling: er mochten een hele tijd geen nieuwe virtuele caches online komen, maar nu zijn ze soms weer toegestaan, daardoor zijn er nu een heleboel meer. In 2017 waren er nog maar een stuk of 35 in Nederland.) Al heel lang stond die van Arnhem op mijn verlanglijstje, maar met de Walk of Wisdom en de NS-wandelingen van de laatste tijd, kwam ik steeds niet in de buurt van deze brug; de John Frost-brug over de Rijn. Nu zocht ik eerst beneden tevergeefs naar een gedenkplaat, tot ik begreep dat ik op de brug moest zijn. Omdat ik toch over de brug moest fietsen, voor de rest van het programma, sleurde ik mijn OV-fiets de trap op. Het was een erg steile fietsgoot, dus het was een heftig opsleep-moment. Wel stond ik boven aan de trap meteen bij het monument. Er lagen zelfs nog bloemen bij, waarschijnlijk van de herdenking in mei. Ook begreep ik nu waarom hij Pegasus Bridge heet, er zitten allemaal tegels met een afbeelding van het mythische paard ingemetseld. Het is de bijnaam van de brug, vernoemd naar Operatie Pegasus; een militaire operatie in oktober en november 1944 met als doel geallieerde militairen na de Slag om Arnhem vanuit bezet gebied te evacueren over de Nederrijn naar geallieerd gebied, als onderdeel van Operatie Market Garden. John Frost was een luitenant-kolonel van het tweede bataljon van de Eerste Britse Luchtlandingsbrigade. Dit is ook de brug van de film A bridge too far, maar de brug zelf werd niet in de film gebruikt, er is gefilmd bij de Wilhelminabrug in Deventer. Ik beantwoordde de vraag en maakte nog wat foto’s als bewijs. Meestal stellen de vragen bij virtuele caches helemaal niets voor, het is vooral de zeldzaamheid en het oergevoel wat het hem doet bij virtuals.
Ik fietste door in de richting van Park Lingezegen, dat is een landschapspark wat nog in aanleg is. Onderweg kwam ik langs het gehucht Elden en hier zat een trad verstopt in het plaatsnaambord. Ik moest wel even mijn OV-fiets-van-de-dag als opstapje gebruiken om erbij te kunnen. Toch mooi een extra found.
In Park Lingezegen aangekomen, ging ik eerst voor de earthcache. Op het 0-punt trof ik echter geen informatiebord aan. Dus maar een foto van het water gemaakt. Je moest op de foto met een “verroest” bord met de naam Lingezegen erop en ik had gezien dat die eentje bij de ingang van het park stond. Later bleek zelfs dat ze bij alle toegangswegen stonden, dus bij de eerste die ik tegen kwam een foto gemaakt. De vraag bleek ook al in de tekst van de cachebeschrijving te staan, dus ook op die manier ingestuurd. Beetje apart zo, maar hey, het is een earthcache.
Een cache die Automatiek heet, klinkt in mijn ogen niet zo aantrekkelijk, maar het bleek een automatiek te zijn met allemaal boerenproducten uit de omgeving. De cache zat in een melkbus en ik had moeite om die open te krijgen, maar het lukte. Het was best wel warm deze dag en ik droeg veel te warme nette kleding vanwege dat gesprek. Ik had dorst en besloot om een fruitdrankje uit de automatiek te halen. Het zat alleen in een glazen fles, dus moest ik het meteen opdrinken, want glas is lastig te vervoeren per fiets als je geen fietstassen of zoiets hebt. Maar dan had ik toch even wat vocht op. Het flesje kon ik meteen weer inleveren daar.
Na mijn drankje fietste ik verder, ik deed twee caches bij “monumenten”. De een lag achter een elektriciteitskastje, de minst aantrekkelijke locatie van vandaag. Was ook nog lastig te vinden, want hij zat in de boom, in plaats van op de grond. Wel een schoner idee, omdat het daar vast ook als toilet werd gebruikt. De andere cache lag bij een vaag monumentje, maar ik weet eigenlijk niet meer waar het voor was. Iets met een dijkafsluiting, volgens mij. Cache lag een beetje oneerbiedig achter het monumentje.
Het Liberation Monument was opvallender, groot en op een mooiere, opvallende locatie. De cache lag hier ook een stukje van het monument af, zoals het in mijn ogen hoort. De caches met de naam Urnenmuur vond ik eerst niet zo aantrekkelijk klinken, dacht aan een kerkhof. Maar het bleek om een kunstproject te gaan, met een lange muur en heel veel planten. De caches, vooral die in de muur, zaten vrij sneaky verstopt, maar heb ze wel allebei gevonden. Er was een heel mooi, natuurlijk begroeid afdak, zoiets zou ik wel in mijn imaginaire droomtuin willen hebben. Ik vond het hele park eigenlijk wel inspirerend, ik houd wel van die combinatie tussen natuur en cultuur.
Natuurlijk werd ik spontaan verliefd op de Moeras Hoeders – ook een kunstproject – van grote vogelverschrikkerpoppen, die op Jack uit de Nightmare before Christmas leken. Ze hielden maar liefst drie caches in het vizier, eentje zelfs op de standaard van een Moeras Hoeder. Je moest naar de Hoeders toestruinen en daar houd ik wel van: traditionals die je niet zomaar kan loggen, maar waar je iets voor moet doen. Bij voorkeur te voet of per fiets.
Aan de overkant van het pad lag weer een ander “vakje” van het park en hier lag ook een drietal caches: de vogelpoorten en Huissen #1. Die laatste was een korte multi, maar de vraag ging ook over de vogelpoorten. Dus loste ik die vraag op, vond Vogelpoort #2 op mijn route en vervolgens de multi bij het vogelkijkscherm. Er was ook heel veel water in het park, met allemaal touwen om een bepaald soort waterplant te laten groeien. Zag er heel apart uit. Ik wandelde nog verder naar de tweede Vogelpoort en daarna terug naar mijn fiets. Het was nu tijd om naar het station te fietsen, onderweg bezocht ik nog een supermarkt om iets te drinken te kopen, want ik had vreselijke dorst en ik kon pas na 18.30 uur reizen vanwege de spits en mijn treinabonnement.
Wat ik hier op 7 juli 2022 nog aan toe te voegen heb:
Lingezegen vond ik een verrassend mooi park, ik ben er later nog eens doorheen gelopen (wel een ander stuk) tijdens een NS-wandeling. De Pegasus Bridge heb ik tijdens mijn stage elke keer gezien.
Vanaf deze week komen er data aan de beurt voor de geocachingverslagen uit het verleden die ik al eerder heb gehad. Het verhaal van 7 juli 2007 lees je hier.
Maartjes Moves 