MaandMoves: juli 2022

Net als vorig jaar ga ik proberen om elke maand op de laatste dag een soort van maandoverzicht te geven.

Juli

Juli was absoluut een rollercoastermaand. Een van mijn grootste wensen is in vervulling gegaan: andere woonruimte. De sleutels heb ik al en er wordt nu druk geklust. In augustus verhuis ik definitief naar een andere huurwoning die bijna 2x zo groot is als mijn huidige krot (dat gesloopt gaat worden), een hoger energielabel heeft en op een locatie staat met veel minder geluidsoverlast. Ik blijf overigens wel gewoon in Oisterwijk wonen, alleen dan een kleine twee kilometer verderop.

Verder was er natuurlijk de vreselijke hittegolfdag en ik was heel blij dat het maar om één dag ging; ik kan echt niet tegen deze extreme hitte.

Wandelen, geocaching en Munzee

Nu tijdens de klus- en verhuisperiode staan deze zaken allemaal op een zeer laag pitje. Maar in de eerste weken van juli heb ik de nieuwste NS-wandeling gedaan van Schin op Geul via Valkenburg naar Maastricht. 17 kilometer en het ging mij ondanks de hoogteverschillen goed af. Mooie wandeling, sommige stukken waren mij bekend van een vakantie in Valkenburg. Maar het stuk rondom de Curfsgroeve kende ik nog niet en was zeker de moeite waard. Onderweg ook nog twee caches kunnen meepakken en aan het einde op de groene loper van Maastricht nog een labcache. Verder waren er ook veel Munzees te scoren, zowel onderweg als tijdens de treinreis.

Er werden deze maand 53 caches gevonden. De eerste helft van de maand door mij en daarna nam Anke het over, omdat die op vakantie is. We staan nu op het grappige getal van 11444 founds.

Ook Munzee staat nu op een laag pitje: alleen die in Oisterwijk hebben momenteel mijn aandacht. Maar in de eerst weken van juli wel veel gevangen tijdens mijn Weekend Vrij treinreizen; toevallig twee weken achter elkaar naar Limburg. Nu staat mijn Weekend Vrij natuurlijk even uit; dat kan omdat ik een NS Flex abonnement heb.

Spelletjes

Werden er nog best vaak spelletjes gespeeld; 62 potjes maar liefst en 31 verschillende spellen. Een gedeelte van mijn spellencollectie verblijft in het huis van mijn ouders, omdat ik vaak speel met mijn moeder. Van het gedeelte wat in mijn eigen huis verblijft is nu alles ingepakt en ik heb ook heel veel spellen verkocht deze maand. Dat zijn spellen die ik niet leuk vond of die ik toch nooit ga spelen. Scheelt toch weer een paar verhuisdozen en in het nieuwe huis kastruimte. Omdat ik dus nog een stapel ongespeelde spellen heb, mag ik voorlopig niets nieuws kopen van mezelf. Hoogstens een klein spelletje, maar geen grote spellen. Eens kijken of ik dat vol kan houden tot de december-cadeautjes-maand.

Kijken

Ehm, ik denk dat ik werkelijk geen seconde tv heb gekeken deze maand. Ook geen films gezien.

Verder

Bezocht ik El Mundo Fantasia in de wereldtuinen van Mondo Verde in Landgraaf. Ik hoop dat ik nog de tijd vind om er een blog over te schrijven. Ik kocht er wel een paar leuke dingen die ingepakt en wel in een verhuisdoos zijn beland en pas uitgepakt zullen worden in mijn nieuwe woning.

Kun je toch ongelooflijk veel spullen verzamelen op 35 vierkante meter. En dan heb ik echt ook een hoop weggegooid, verkocht of weggegeven; nog nooit zoveel pakketten verstuurd als de afgelopen maand en ook nog veel Marktplaats-mensen aan de deur gehad.

Deed ik mee aan twee verschillende swaps en die waren allebei leuk (in het verleden ook een paar keer vervelende ervaringen gehad met swaps, maar dit jaar weer een paar keer geprobeerd en tot nu toe gelukkig met succes).

Werd het langverwachte kindje geboren van mijn vriendinnen. Ze liet lang op zich wachten, maar nu is ze er dan eindelijk. Ze is zelfs al op bezoek geweest in mijn nieuwe woning (niet dat ze er veel van gezien heeft, want ze sliep ;>)

Natuurlijk gaan mijn cavia’s Fenno en Frido ook mee naar het nieuwe huis en nu we meer ruimte hebben kan een lang gekoesterde wens van mij in vervulling gaan en zullen er ergens in de komende maanden twee konijntjes aan mijn huisdieren worden toegevoegd.

Kreeg ik een mail van Air Miles waarom ik al zolang geen punten had gespaard. Ondertussen loop ik de deur plat bij de P.raxis en zijn mijn Air Miles punten ruim verdubbeld. Zou ik daar nu een juichmail over krijgen?

Geocachingverhalen uit het verleden: NS-wandeling Wezepsche Heide

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 28 juli 2016:

Mijn moeder en ik verbleven een paar dagen in een hotel in Zwolle en vandaag stond de NS-wandeling van Wezep naar Zwolle op het programma. Op de route lagen verschillende geocaches.

Het verhaal:

Ik had ontdekt dat er ook een NS-wandeling liep van Wezep naar Zwolle. Dat leek me ook wel erg leuk om te doen, omdat dat vanuit Oisterwijk veel te ver treinreizen is en we nu mooi terug konden lopen naar Zwolle. Dus ’s morgens na het ontbijt wandelden we naar het station van Zwolle. Onderweg pikten we Baarsjes op, dit was een bijna-onder-water cache in de waterpartij voor een kantorencomplex vlakbij het station. Best wel grappig gedaan, maar de cache ligt wel heel erg in het zicht.

We gingen met de sprinter maar één station verderop: naar Wezep. Dit was geen nieuw station voor ons, want in februari 2015 waren we hier al geweest, toen we per trein een midweekje op de Veluwe zijn geweest. We herkende het station dus nog. Hier begonnen we aan een wandeling, terug naar Zwolle, van zo’n 14 kilometer. Die liep meteen al het bos in langs de spoorlijn, helemaal goed, ik ben meer van wandelen door de natuur, dan van wandelen door een stad. Via het bos kwamen we uit op de heide. Hier vonden we onze eerste cache op de route: Reinwater. Die zat in een putje, bovenop een heuveltje op de heide. Er zat een mevrouw op een bankje en die keek de ogen uit haar hoofd, toen ik het putdeksel opentrok. Toen wij uitlegden wat geocaching was, leek het haar een leuke hobby. Er stond op deze locatie ook nog een Zielige Paddo, dat is een paddo waar de kap af is en waar alleen nog het verbrokkelde, betonnen onderstel van over is. Leverde wel een mooie foto op.

Wij vervolgden onze tocht over de heide en moesten die veel te vroeg naar mijn zin verlaten. Ook omdat hierna een lang stuk over het fietspad volgde, terwijl je volgens mij nog verder had kunnen lopen over de heide. Er loopt op een bepaald moment een snelweg tussen twee natuurgebieden door en die passeerden wij over een viaduct. Vlak na dit viaduct lag een carpoolcache. Best wel grappig om een carpoolcache te voet te doen. Meestal doe je die toch echt met de auto en zijn ze te voet ook niet bereikbaar. Deze dus wel.

We gingen nu weer een bosrijk gebied in, het landgoed Molecaten. We besloten de route iets te verlengen met de multi over het landgoed. Daardoor liepen we sommige padden 2x, maar dat was hier niet zo’n straf, het is een mooi bos. Er stond ook nog een heel oude en grote boom. De cache vond ik meer per toeval, hij lag in een bosje waar slootachtige sleuven in lagen. Ik sprong heel lenig over zo’n sleuf en landde bovenop de plank die bovenop de cache lag. Hoppa, found it. Anders had het nog best lang kunnen duren hier, want er lagen overal bladeren.

We beloonden ons zelf op het terras van Molecaten met een drankje en een hapje. De wandeling ging via statige bomenlanen verder naar Hattem. Onderweg kwamen we enkele fietspaddestoelen tegen, waarvan de nummering volgens mij helemaal niet klopte. Het leek wel alsof er een nieuwe paddo was neergezet, maar dat de oude niet weggehaald was.

In het historische centrum van Hattem bezochten we een paar winkels. Dat hadden we beter wat langer kunnen doen, want toen we het dorpje uitliepen begon het snoeihard te regenen. Als in: clusterregenbui. Ik had mijn regenjas bij en mijn moeder een poncho, maar dat hielp maar een beetje. Eerst stonden we onder een boom, later zijn we naar een flat gerend. Daar stonden we eerst in het portiek bij de ingang, maar van een aardige bewoner mochten we schuilen in de hal van de flat. Daar wachtten we tot de regenbui voorbij was. Ondanks de doorweektheid, besloten we toch nog een klein stukje om te lopen voor de cache in de Minibieb van Hattem. Die was wel de moeite waard, een lekkere, grote minibieb met een keurige cache, waaruit je boekenleggers mocht meenemen.

Onze wandeltocht ging nu Hattem uit, richting de rode brug – de Hanzebrug – over de rivier de IJssel. Hier waren we ’s morgens al overheen gegaan met de trein, maar dan in tegengestelde richting. Nu mocht het te voet. We twijfelden heel lang hoe en waar we de brug op moesten lopen, maar toen we er bijna onder stonden, bleek er een mooie trap voor voetgangers te zijn. De brug is bijna een kilometer lang en komt uit in het buitengebied van Zwolle, hier zie je nog de vormen van de oude vestingwerken. We vonden hier nog twee caches van een serie, maar de hele serie is niet meer gelukt. Op een bepaald moment kwamen we weer uit op inmiddels bekend gebied. We liepen niet meer via het station, maar rechtstreeks naar het centrum van Zwolle om daar een hapje te eten. We zaten eerst buiten, maar werden door een nieuwe regenbui naar binnen verdreven. Gelukkig konden we daarna wel droog terug lopen naar het hotel.

Wat ik hier op 28 juli 2022 nog aan te voegen heb:

Dit was nog in het beginstadium van mijn obsessie voor NS-wandelingen. Ondertussen heb ik ze bijna allemaal gelopen; sommige zelfs meerdere keren. En Zwolle is een erg leuke stad om een paar dagen te verblijven.

Vanaf deze week komen er data aan de beurt voor de geocachingverslagen uit het verleden die ik al eerder heb gehad. Het verhaal van 28 juli 2005 vind je hier.

Geocachingverhalen uit het verleden: kris kras door de Reeshof

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 21 juli 2015:

In de avond besloot ik nog een geocachingfietstocht naar de Reeshof (de vinexwijk van Tilburg) te maken.

Het verhaal:

De #6000ste cache riep naar mij, dus ik besloot tot een avondronde geocaching. Het werd de nieuwe serie tussen de Reeshof en Hulten. Ook wilde ik langs de kinderboerderij in de Reeshof, omdat ze daar bijzondere diersoorten hebben. De vorige keer stond ik voor een gesloten deur. En vandaag helaas weer, er is een gebrek aan vrijwilligers. Als ik in de Reeshof had gewoond was ik onmiddellijk vrijwilliger geworden. Nu is het te ver weg. 

Dan maar aan de mini-trail begonnen, maar eerst kwam ik langs de klim-op cache in de Schipluidenlaan. Die had ik al eens eerder geprobeerd, nadat ik een Marktplaats vondst moest ophalen in deze straat. Toen kon ik hem niet vinden en nu had ik hem binnen een minuut in handen. Zo raar, ik zou zweren dat ik de vorige keer ook al op die plek heb gekeken. Maar goed, hij kan dus van de frustratie-lijst. De mini-trail Reeshof-Hulten-Reeshof ging heel vlot. De meeste wegen kende ik al van andere caches, met name de Zicht op de Zuil-serie. Andere kwamen me minder bekend voor. Het was overal druk met andere fietsers, want het was heel mooi (fiets)weer. De caches waren allemaal vrij snel gevonden.

Na de mini-trail begon ik aan de multi W&E 12,5 jaar getrouwd, een cache over trouwen. Ik was blij dat ik op de fiets was, want het was niet bepaald een boeiend rondje en nu ging het lekker snel. Onderweg pikte ik Middeldijk op, een weinig verheffende traditional (zoals de meeste in de Reeshof), maar ik zeg geen nee tegen een puntje erbij. Ik maakte eerst een foutje bij de trouw-multi en kon hem op die plek niet vinden. Even wat draaien met getallen en toen had ik een betere plek te pakken, waar de cache inderdaad gevonden werd. Fijn, weer een multi erbij.

Ik wilde nog een multi gaan doen, Rondje Koolhoven. De cache verliep voorspoedig, ook hier weer blij met mijn fiets, want grote afstanden tussen de waypoints. De eind-locatie zorgde voor een dikke not-found. Brandnetels en andere prikkelbare planten tussen de twee geluidswal-muren begroeid met klim-op. Wel een kwartier gezocht, maar als je niet goed weet wat je zoekt en op welke hoogte is het ondoenlijk. Dan moet je terug met een grasmaaier en een snoeischaar. Balen dus, die multi was goed uitgekomen voor het multi-doel. Maar je kunt niet alles hebben. Dus begon ik aan de fietsttocht terug naar huis met toch weer tien caches op de teller.

Wat ik hier op 21 juli 2022 nog aan toe te voegen heb:

Pfft, wat een fanatisme; zo’n geocachingronde in de avond komt nu zelden tot nooit meer voor of er moet echt iets in de buurt online zijn gekomen. De kinderboerderij bestaat nog steeds, maar ik ben er nog altijd nooit geweest. Iets voor een volgend Day Zero Project, haha.

Vanaf deze week komen er data aan de beurt voor de geocachingverslagen uit het verleden die ik al eerder heb gehad. Het verhaal van 21 juli 2009 lees je hier.

Geocachingverhalen uit het verleden: geiten en een giraf op Texel?

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 14 juli 2009:

Stephanie, Anke en ik kampeerden een week op Texel en natuurlijk moest het hele eiland leeg gezocht worden. Vandaag gingen we op zoek naar geiten tussen de schapen en ontmoette ik een giraf op Texel.

Het verhaal:

Deze dag was het weer mooi weer en we zijn de hele dag op cache-jacht geweest. Hierbij hebben we bijna het hele eiland rondgefietst, langs heel veel caches voor Stephanie (die wij al hadden gedaan bij een eerder bezoek aan Texel) en ook nog een paar voor ons. Zoals A & N’s Special. Geen idee wie A & N zijn, maar de cache zat leuk verstopt, in een soort van nep-dennenappel.

Bij de uitkijktoren op de Fonteinsnol waren Anke en ik al eerder geweest, dit was namelijk de plek waar drie fietspaddestoelen vlakbij elkaar stonden voor waymarking. We waren toen niet in de uitkijktoren geklommen, maar nu moest dat wel, voor de cache. Die zat heel grappig aan de buitenkant van de trap verstopt. Hij werd weer door Stephanie gevonden. Die heeft deze week de vind-de-cache-als-eerste-competitie ruimschoots gewonnen.

Het was tijd voor mijn twee mysterie-caches. Van beiden was ik er niet van overtuigd dat we ze zouden gaan vinden, omdat van allebei het eindcoördinaat niet zeker was. Anke en Stephanie hadden volgens mij zoiets van: laat Maartje maar doen, wij fietsen wel mee en kijken wel of het wat is.

Voor de ene cache (die ik pas per toeval had ontdekt, 3 dagen voor we vertrokken) moest je een locatie opzoeken op Google Earth. Dat had ik al eerder gedaan en omdat ik wist dat het zoekgebied beperkt was tot een bepaalde hoek van Texel, had ik het nu heel snel gevonden. Het was alleen niet duidelijk waar nou precies die cache moest liggen. Dus ik was bang dat we op de locatie het hele bos uit moesten kammen. Dat bleek mee te vallen. We fietsten het doodlopende pad tussen een weiland en een bos in en op het eindpunt stond een hek en daar lag de cache al bij. Ik was opgelucht dat we deze zo snel gevonden hadden. Nu moest zijn broertje er nog aan geloven.

Voor die cache moest je vijf gefotografeerde locaties op Texel vinden en dan een soort van projectie maken. Een paar foto-locaties herkende ik wel, maar ik begreep niet hoe je die projectie moest maken. Als een ware cache-jager had ik wel alle logjes doorgelezen op zoek naar hints. Ook Anke had dat gedaan. Zo waren we er achter gekomen dat de cache bij een geitenfarm moest liggen. Want op heel veel foto’s stonden geiten. Nou is Texel meer een schapen-eiland en geiten komen niet zo veel voor. Dus had ik gezegd dat ze heel hard “geit” moest schreeuwen als ze er eentje zagen lopen. Ja, dat zorgt dus voor grappige momenten en er werden veel nep-geiten gezien. Uiteindelijk zagen we alledrie tegelijk de echte geiten en Anke en ik riepen om het hardst dat dat de geiten van de spoilerfoto’s waren. Dus wij sprongen van onze fietsen en vonden al snel de cache. Ha, ook deze kon mooi van de lijst.

Nu hoefden Anke en ik nog maar 1 cache en dat was de Havensluis. Deze lag bij een sluisje dat ik al kende van 1 van de foto’s van de Zuidwesthoek Texel. Volgens de meeste logjes was deze locatie moeilijk te vinden. Nou, mooi niet dus. Bij vrijwel elke foto lag een cache van de Caching Texel-serie. Wel een plekje waar je zonder het geocachen niet snel zou komen.

Hiermee waren de Heideroosjes voorlopig klaar met geocaching op het eiland, dus de rest van de dag gingen we langs caches die wij al hadden, maar Stephanie nog niet. We fietsten lekker over een fietspad langs de zee. We maakten een tussenstop in Oudeschild. Anke en Stephanie voor een ijsje, maar ik was geobsedeerd door de giraf… want jawel, zelfs op Texel hadden ze een giraf! Een levensgrote giraf van plastic, die daar stond als reclame voor een of andere tentoonstelling over de Ark van Noach. Hierna gingen we weer verder over het zee-fietspad naar de IJzeren Kaap, een oud vuurbaken. Daarna nog langs molen de Krassekeet en vervolgens terug naar de camping. Voor vandaag hadden we het wel gehad. Flink wat kilometers gefietst. Een hoop caches gevonden en ook nog een paar fietspaddestoelen gespot, die ik later kon claimen op waymarking.

Wat ik hier op 14 juli 2022 nog aan toe te voegen heb:

Texel is het waddeneiland waar ik het vaakste ben geweest. Gelukkig verschijnen er steeds weer nieuwe geocaches, zodat ik ook bij mijn laatste bezoek, in oktober 2021, weer vooruit kon.

Geocachingverhalen uit het verleden: Lingezegen

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 7 juli 2017

Na een gesprek voor een stageplek in de ochtend ging ik de rest van de dag per OV-fiets op pad om te geocachen om de datum te redden voor het Geocaching Datum Project.

Het verhaal:

Vandaag had ik een gesprek voor een mogelijke stage in Arnhem (ik heb daar uiteindelijk ook echt mijn stage gedaan). Maar het was ook een 3-cache-datum, de enige overgebleven datum van juli. Dus was mijn idee om daarna in die omgeving te gaan geocachen. Ik maakte me zorgen of ik wel genoeg caches zou kunnen vinden, want het idee was om er minstens 7 te vinden, zodat ik op 10 founds zat. Daar had ik me helemaal niet zo druk om hoeven te maken, want uiteindelijk vond ik 15 geocaches en dan ook nog eens vier verschillende types: virtual, earthcache, multi en traditionals.

Ik heb een zwak voor virtuele caches, omdat ze heel zeldzaam zijn (Aanvulling: er mochten een hele tijd geen nieuwe virtuele caches online komen, maar nu zijn ze soms weer toegestaan, daardoor zijn er nu een heleboel meer. In 2017 waren er nog maar een stuk of 35 in Nederland.) Al heel lang stond die van Arnhem op mijn verlanglijstje, maar met de Walk of Wisdom en de NS-wandelingen van de laatste tijd, kwam ik steeds niet in de buurt van deze brug; de John Frost-brug over de Rijn. Nu zocht ik eerst beneden tevergeefs naar een gedenkplaat, tot ik begreep dat ik op de brug moest zijn. Omdat ik toch over de brug moest fietsen, voor de rest van het programma, sleurde ik mijn OV-fiets de trap op. Het was een erg steile fietsgoot, dus het was een heftig opsleep-moment. Wel stond ik boven aan de trap meteen bij het monument. Er lagen zelfs nog bloemen bij, waarschijnlijk van de herdenking in mei. Ook begreep ik nu waarom hij Pegasus Bridge heet, er zitten allemaal tegels met een afbeelding van het mythische paard ingemetseld. Het is de bijnaam van de brug, vernoemd naar Operatie Pegasus; een militaire operatie in oktober en november 1944 met als doel geallieerde militairen na de Slag om Arnhem vanuit bezet gebied te evacueren over de Nederrijn naar geallieerd gebied, als onderdeel van Operatie Market Garden. John Frost was een luitenant-kolonel van het tweede bataljon van de Eerste Britse Luchtlandingsbrigade. Dit is ook de brug van de film A bridge too far, maar de brug zelf werd niet in de film gebruikt, er is gefilmd bij de Wilhelminabrug in Deventer. Ik beantwoordde de vraag en maakte nog wat foto’s als bewijs. Meestal stellen de vragen bij virtuele caches helemaal niets voor, het is vooral de zeldzaamheid en het oergevoel wat het hem doet bij virtuals.

Pegasus Bridge

Ik fietste door in de richting van Park Lingezegen, dat is een landschapspark wat nog in aanleg is. Onderweg kwam ik langs het gehucht Elden en hier zat een trad verstopt in het plaatsnaambord. Ik moest wel even mijn OV-fiets-van-de-dag als opstapje gebruiken om erbij te kunnen. Toch mooi een extra found.

In Park Lingezegen aangekomen, ging ik eerst voor de earthcache. Op het 0-punt trof ik echter geen informatiebord aan. Dus maar een foto van het water gemaakt. Je moest op de foto met een “verroest” bord met de naam Lingezegen erop en ik had gezien dat die eentje bij de ingang van het park stond. Later bleek zelfs dat ze bij alle toegangswegen stonden, dus bij de eerste die ik tegen kwam een foto gemaakt. De vraag bleek ook al in de tekst van de cachebeschrijving te staan, dus ook op die manier ingestuurd. Beetje apart zo, maar hey, het is een earthcache.

Een cache die Automatiek heet, klinkt in mijn ogen niet zo aantrekkelijk, maar het bleek een automatiek te zijn met allemaal boerenproducten uit de omgeving. De cache zat in een melkbus en ik had moeite om die open te krijgen, maar het lukte. Het was best wel warm deze dag en ik droeg veel te warme nette kleding vanwege dat gesprek. Ik had dorst en besloot om een fruitdrankje uit de automatiek te halen. Het zat alleen in een glazen fles, dus moest ik het meteen opdrinken, want glas is lastig te vervoeren per fiets als je geen fietstassen of zoiets hebt. Maar dan had ik toch even wat vocht op. Het flesje kon ik meteen weer inleveren daar.

Na mijn drankje fietste ik verder, ik deed twee caches bij “monumenten”. De een lag achter een elektriciteitskastje, de minst aantrekkelijke locatie van vandaag. Was ook nog lastig te vinden, want hij zat in de boom, in plaats van op de grond. Wel een schoner idee, omdat het daar vast ook als toilet werd gebruikt. De andere cache lag bij een vaag monumentje, maar ik weet eigenlijk niet meer waar het voor was. Iets met een dijkafsluiting, volgens mij. Cache lag een beetje oneerbiedig achter het monumentje.

Het Liberation Monument was opvallender, groot en op een mooiere, opvallende locatie. De cache lag hier ook een stukje van het monument af, zoals het in mijn ogen hoort. De caches met de naam Urnenmuur vond ik eerst niet zo aantrekkelijk klinken, dacht aan een kerkhof. Maar het bleek om een kunstproject te gaan, met een lange muur en heel veel planten. De caches, vooral die in de muur, zaten vrij sneaky verstopt, maar heb ze wel allebei gevonden. Er was een heel mooi, natuurlijk begroeid afdak, zoiets zou ik wel in mijn imaginaire droomtuin willen hebben. Ik vond het hele park eigenlijk wel inspirerend, ik houd wel van die combinatie tussen natuur en cultuur.

Natuurlijk werd ik spontaan verliefd op de Moeras Hoeders – ook een kunstproject – van grote vogelverschrikkerpoppen, die op Jack uit de Nightmare before Christmas leken. Ze hielden maar liefst drie caches in het vizier, eentje zelfs op de standaard van een Moeras Hoeder. Je moest naar de Hoeders toestruinen en daar houd ik wel van: traditionals die je niet zomaar kan loggen, maar waar je iets voor moet doen. Bij voorkeur te voet of per fiets.

Aan de overkant van het pad lag weer een ander “vakje” van het park en hier lag ook een drietal caches: de vogelpoorten en Huissen #1. Die laatste was een korte multi, maar de vraag ging ook over de vogelpoorten. Dus loste ik die vraag op, vond Vogelpoort #2 op mijn route en vervolgens de multi bij het vogelkijkscherm. Er was ook heel veel water in het park, met allemaal touwen om een bepaald soort waterplant te laten groeien. Zag er heel apart uit. Ik wandelde nog verder naar de tweede Vogelpoort en daarna terug naar mijn fiets. Het was nu tijd om naar het station te fietsen, onderweg bezocht ik nog een supermarkt om iets te drinken te kopen, want ik had vreselijke dorst en ik kon pas na 18.30 uur reizen vanwege de spits en mijn treinabonnement.

Wat ik hier op 7 juli 2022 nog aan toe te voegen heb:

Lingezegen vond ik een verrassend mooi park, ik ben er later nog eens doorheen gelopen (wel een ander stuk) tijdens een NS-wandeling. De Pegasus Bridge heb ik tijdens mijn stage elke keer gezien.

Vanaf deze week komen er data aan de beurt voor de geocachingverslagen uit het verleden die ik al eerder heb gehad. Het verhaal van 7 juli 2007 lees je hier.

1 jaar Day Zero Project 2.0. – Hoe gaat het?

Vandaag loopt mijn tweede Day Zero Project precies een jaar. Ik ben ermee begonnen toen er nog veel onzeker was vanwege de coronamaatregelen. In de winter was er dan ook veel dicht.

Nu heb ik op mijn DZP pagina prachtige kleurtjes in de lijst staan, maar die zijn niet mee gekopieerd helaas. Dus voor de kleurtjes kun je daar gaan kijken.

De groene doelen zijn de doelen die vervuld zijn: dat zijn 21 doelen. Toch mooi 1/5 van het totaal.

De oranje doelen zijn de doelen waar ik mee bezig ben of die deels zijn vervuld. Dat zijn 28 doelen, dus nog eens ruim 1/5 van het totaal.

Er zijn natuurlijk nog een paar doelen waarvan ik pas aan het einde van het project kan zeggen dat ze vervuld zijn, zoals de de Standaard Day Zero Dingen.

En wat betreft het doel “sparen voor elektrische fiets”; dat is allang gelukt, maar ik twijfel nu weer over de aankoop van zo’n fiets. Dus dat doel is een beetje lastig te beoordelen.

De looptijd is nog tot 31 maart 2024, dus ik heb nog ongeveer 1 jaar en 9 maanden om doelen te vervullen. Ben benieuwd hoe de eindstand uiteindelijk zal zijn.

De lijst

Standaard Day Zero Dingen

1. Kies een spaarpot uit
2. Doe voor elk behaald doel 1 euro in die spaarpot
3. Koop aan het einde van dit project iets wat je altijd al hebt willen hebben

Geocaching en Munzee

4. Alle data van het Geocaching Datum Project vervullen (26/34)
5. Nog drie maanden over de 1000 geocaching maandfounds heen krijgen (2/3)  
6. 50 multicaches vinden (15/50)
7. De 750 gevonden labcaches bereiken (781/750)
8. Geocoins uitzoeken/beschrijven/verkopen
9. Een MunzeeGarden leeg vangen en/of naar een Munzee Event
10. Een eigen cache maken (mag ook een lab-cache zijn)
11. Geocachingverslagen bijhouden en die uit het verleden bijwerken, vooral de “gaps” in het verleden
12. De multicache in de duinen lopen: De Schat der Eindeloze Verte
13. De Bels Lijntje Trail fietsen
14. De frustratie multi-cache in Moergestel
15. 10x met mijn mede-Heideroosje gaan geocachen (4/10)
16. 12.500 geocachingfounds bereiken (11.000 is bereikt op 9 februari 2022)

Schrijven, Lezen en Kijken

17. Een boek schrijven
18. Regelmatig een update over het Day Zero Project op mijn blog
19. Aan een schrijfwedstrijd meedoen
20. In de eerste maand (juli 2021) een brief schrijven aan mijn toekomstige zelf (via FutureMe)
21. Proberen om meer volgers te krijgen op mijn blog
22. Tien keer een boekentip schrijven voor op mijn blog
23. Drie bibliotheken bezoeken van het lijstje de mooiste bibliotheken van Nederland
24. Elke maand een kaartje versturen via de postgroep waar ik lid van ben op facebook
25. Regelmatig een brief of kaart versturen aan mijn penvriendin
26. Alle Harry Potter boeken herlezen en vervolgens de films nog eens kijken
27. Tien Disneyfilms van de classiclijst kijken en er een recensie over schrijven op mijn blog.
28. Tien keer een kaartenbingo organiseren op instagram (4/10)
29. Serieus meedoen aan NaNoWriMo in november
30. De Hobbit en Lotr-films nog eens bekijken

Wandelen

31. Het Brabants Vennenpad aflopen (3/12)
32. De Apeldoornse Vierdaagse uitlopen en dan het liefste de 4x30km
33. Een Lange Afstands Wandeling (LAW) lopen
34. Wadlopen (of een wadexcursie)
35. De Hoge Veluwe wandeling in oktober
36. 25 dagen achter elkaar een Ommetje lopen met de Ommetje-app van de Hersenstichting 
37 t/m 46 Tien wandelingen van de Wandel Bucket List (3/10)

Lekker weg in eigen land

47. Naar forteiland Pampus
48. Het Ouwehands Dierenpark bezoeken om de panda’s te zien
49. De Marker Wadden bezoeken
50 t/m 53. De vier Brabantse topmonumenten bezoeken: Kasteel Heeswijk, Markiezenhof in Bergen op Zoom, Grote Kerk in Breda, Sint-Jan in Den Bosch
54. Het vernieuwde Naturalis bezoeken
55. Naar museum Voorlinden
56. Prik blind een plaats in Nederland op de kaart en bezoek deze
57. Bezoek minstens drie Nationale Parken in Nederland buiten Noord-Brabant (2/3)
58. Naar het Bomenmuseum, Von Gimborn Arboretum bij Doorn
59. Het witte dorpje Thorn bezoeken
60. Tiengemeten
61. Euromast
62. Een kasteel bezoeken waar ik nog nooit ben geweest
63. De Tuinen van Appeltern
64. De stad Delft bezoeken
65. De toren van de Eusebiuskerk in Arnhem beklimmen
66. Kasteel Tongelaar bezoeken in Mill
67. Naar Mondo Verde in Kerkrade
68. Naar Kerkrade of omgeving om te wandelen en Munzees te vangen
69. Naar SeaLife in Scheveningen
70. Naar het Deelerwoud bij Beekbergen

71. Een keer een ander fantasy-evenement bezoeken dan Elfia (bijv. een El Mundo Fantasy of een Mittelalter Phantasium Spektakelum in Duitsland)

Buitenland

72. Pairi Daiza, België 
73. Europapark, Duitsland
74. Naar een wildpark/wandelpark net over de grens in Duitsland (bijv.  Biotoppark Anholter Schweiz)
75. Naar spellenbeurs Spiel, Duitsland
76. Een stedentrip naar een Europese stad
77. Naar Disneyland met mijn family
78. Naar Connecterra (Terhills), België

Vegetariër

79. De rubriek Meatless Monday nieuw leven in blazen op mijn blog
80. Elke maand een nieuw recept uitproberen uit een kookboek en evt. publiceren op mijn blog
81. Een vegetarische kookclub oprichten 

Kanoën

82. Kanotocht in de Malpie bij Valkenswaard
83. (Meerdaagse) Kanotocht door de Weerribben

Serieuze dingen

84. Een andere baan
85. Een andere woning

Overig

86. Lid worden van een spellenvereniging of misschien er zelf eentje oprichten 
87. Tien spellen spelen die tot nu toe ongespeeld in de kast liggen spelen (3/10)
88. Tien keer iets over spellen schrijven op mijn blog 
89. 150 boeken lezen (dat is 1 boek per week, afgerond naar boven) 
90. Een ontrommelmaand (methode nog te bepalen)
91. Een kringloopwinkel bezoeken
92. Domino D-Day doen met mijn oude dominosteentjes
93. Iets schrijven over cavia’s als huisdier: de kosten, wat eten ze, verzorging, over de opvang, enz.
94. Tien keer een Miracle Morning houden 
95. 100 Happy Days-challenge op instagram
96. Een puzzel van 2000 stukjes maken
97. Een boekwinkeltje openen op boekwinkeltjes.nl 
98. Iets doen met mijn enorme collectie foto’s
99. Sparen voor een elektrische fiets

100. Drie torens beklimmen, die ik nog niet eerder heb beklommen. Dit kunnen uitkijktorens, kerktorens, enz. zijn (3/3)

101. De 100 boeken lezen van De Grote Vriendelijke 100 (12/45)