MaandMoves: juli 2021

Dit jaar ga ik proberen om elke maand op de laatste dag een soort van maandoverzicht te geven. Ik heb dit eerder geprobeerd met weekoverzichten, maar dat heb ik algauw opgegeven; te veel moeite. Een maand is een wat langere periode en ik hoef dan ook wat minder gedetailleerd op zaken in te gaan.

Juli

Juli is normaal de maand van vakantie en zomer, maar omdat ik dit jaar geen vakantie had in juli, de zomervakantie van de scholen hier in Noord-Brabant pas heel laat begon, het gedoe rondom corona en vanwege het regenachtige weer heb ik nog altijd geen sterk zomergevoel. Dat er (nog) geen hittegolf is geweest dit jaar vind ik helemaal niet erg; ik kan daar heel slecht tegen, zowel lichamelijk als geestelijk. Qua temperatuur vind ik dit (rond de 20 graden) echt helemaal prima. Het zou fijn als die vele regen in de avond/nacht zou vallen, maar je kunt niet alles hebben. Ook vind ik het zorgelijk dat de hevige regenval tot overstromingen in Limburg en het buitenland heeft geleid. En dat veel mensen dan nog niet willen geloven dat deze extreme weersomstandigheden toch echt het gevolg zijn van de klimaatproblemen.

Wandelen

Ik deed mee aan de Alternatieve Vierdaagse en wandelde vier avonden achter elkaar 10 kilometer. Ik kon alleen in de avond wandelen, omdat ik overdag moest werken. Vanwege deze korte afstand voelde ik mij maar een wandel-amateur in vergelijking tot de mensen die 40 of 50 kilometer liepen, maar ik heb er wel plezier aan gehad, dus dat is het belangrijkste. Ik wandelde dus gewoon hier in Oisterwijk, dat is het idee achter de Alternatieve Vierdaagse.

Ook deed ik mee aan de Langste Boswandeling van Trees for All, waarbij je voor elke vijf kilometer die je wandelde een boom sponsorde, met een maximum van vijftien kilometer en drie bomen. Ik wandelde 17 kilometer, dus het maximale aantal bomen. Daarvoor wandelde ik voor de derde of vierde keer de NS-wandeling Strabrechtse Heide van Geldrop naar Heeze. Dit is een erg mooie NS-wandeling en voor mij per trein makkelijk te bereiken vanaf Oisterwijk. Dit keer kon ik twee labcaches meepakken, eentje aan het begin in Geldrop en eentje rondom Kasteel Heeze, bijna aan het einde.

Verder waren het vooral geocachingwandelingen. Ik ging eindelijk weer eens een keer op geocachingavontuur met mijn mede-Heideroosjes Anke en we gingen naar Lage Mierde.

Ik had deze maand een Weekend Vrij-abonnement op de trein en reisde naar Gilze-Rijen, Weert, Utrecht en Den Bosch om te stadswandelen, labcaches te doen en Munzees te vangen.

Geocaching en Munzee

In juli vonden we 95 caches. Dat is voor deze maand niet zo veel. Meestal is juli de maand waarin de meeste geocaches worden gevonden, maar dit jaar zal het moeilijk worden om de 222 founds van mei te overtreffen. Wel gingen we in juli over de 555 jaarfounds heen en dat is grappig, omdat we in heel 2020 ook 555 geocaches vonden en we nu nog vijf maanden op te teller hebben staan. Er is wel een verklaring voor deze hogere foundradius en dat zijn de labcaches; bij deze caches telt elke waypoint als een found, terwijl dat bij een gewone multi-cache niet het geval is. Helemaal eerlijk is die puntentelling daardoor niet, maar het uitzetten gaat mij ook weer te ver. Dat kan namelijk wel, maar dat vind ik dan ook weer jammer. Het is tenslotte toch een nieuwe vorm van geocaching.

Met de Munzees ging het dus ook heel lekker. Volgens mij ben ik twee levels gestegen deze maand, dus dat betekent heel veel gevangen Munzees. We hebben zelfs een andere Munzee-jager ontmoet, dat was de eerste keer. Andere geocachers kom je regelmatig tegen, maar er zijn in Nederland relatief weinig mensen die aan Munzee doen, dus Munzee-jagers kom je niet zo snel tegen.

Ook bestond Munzee deze maand 10 jaar en dat werd gevierd met allemaal leuke aanbiedingen. Zo had ik de hele maand een virtuele Munzee-brievenbus voor mijn huis “staan” waarin ik elke dag een virtuele Munzee-brief kreeg. En kon je met korting Munzees kopen…dus binnenkort een mini-Munzee-trail in Oisterwijk.

Spelletjes

Er werden ook weer veel spelletjes gespeeld. Mijn nieuwe top-10-favoriet spel is Meadow, een spel met supermooie tekeningen van diertjes die rondom de weide leven. Het spel is makkelijk te leren, maar best moeilijk om te winnen, omdat je bepaalde combinaties van kaarten moet maken, die elkaar niet altijd lekker opvolgen.

Ook speelden we voor het eerste Keltis, een spel wat ik tweedehands goedkoop op de kop tikte. De doos is heel mooi en het spelletjes is niet zo moeilijk, maar wel best tactisch. It’s a keeper.

Mijn moeder is fan van de dobbelspelletjes, dus in deze categorie kwam Qwinto in huis. Ik ben er helemaal niet goed in, dus moet het nog vaak oefenen.

Kijken

Ook deze maand amper tv gekeken. Wel heb ik een avond “ge-net-flixt” en keek ik de animatiefilm “De Wensdraak” (rip-off van Aladdin en een tikje langdradig), de tranentrekker “Me Before You” (de verfilming van het boek “Voor Jou” van Jojo Moyes) en toen ontdekte ik de serie “Shadow & Bone” en nu zit ik te wachten tot ik een tv met Netflix kan kapen (nope, ik heb dus zelf geen Netflix) om het af te kijken want whoop whoop – ik ben fan! Ik heb de boeken van Leigh Bardugo waarop de serie gebaseerd is niet eens gelezen, wat eigenlijk erg slecht is voor mijn doen, dus deel 1 is nu gereserveerd bij de bibliotheek, maar populair boek dus zal nog wel even duren.

Verder

Mocht ik bijna een half jaar na mijn afstuderen dan eindelijk mijn hbo-diploma op gaan halen. Nee, dat sturen ze dus niet op, omdat je het persoonlijk moet ondertekenen. En de school is lang dicht geweest vanwege corona. Daarnaast is de Hogeschool van Amsterdam twee uur reizen…enkele reis. En die reis heb ik dus gedurende mijn studiejaren zo’n 150x gemaakt… Als deeltijdstudent heb je geen recht op gratis openbaar vervoer, wat ik nog steeds heel erg oneerlijk vind. Voltijdstudenten die in Amsterdam om de hoek bij de school wonen krijgen het wel en ik heb dus duizenden euro’s aan trein- en metrokosten af mogen dokken. Maar, ik heb het gehaald. Als deze studie iets bewezen heeft dan is het wel dat ik een doorzetter ben. Mijn moeder ging mee en we maakten er een dagje Amsterdam van met stadswandelen, labcaches, Munzees, lunchen en shoppen. Ik zag er dus vast een beetje verhit uit bij die diploma-uitreiking en droeg ook geen hip jurkje (ik heb niet eens een hip jurkje), maar whatever, ze moeten mij maar nemen zoals ik ben en ik zet hoogstwaarschijnlijk toch nooit meer een voet binnen die school. Cum laude was het ook niet, maar ik heb uitgerekend dat ik wel een dikke 7 gemiddeld heb, dus ik heb mijn zeventjesmentaliteit heel hard waargemaakt.

Day Zero Project 2.0.: Overig

Op 5 juli 2021 start ik met mijn tweede Day Zero Project (DZP 2.0.). Het doel van een DZP is om zoveel mogelijk af te kunnen vinken van een lijst met 101 doelen in 1000 dagen. Daarmee eindigt mijn tweede DZP op 31 maart 2024, dat is mijn verjaardag. 

Overig

86. Lid worden van een spellenvereniging of misschien er zelf eentje oprichten 

Ik speel graag gezelschapspellen en zou het best leuk vinden om dat (nog) vaker te doen. Een spellenvereniging is ook ideaal om nieuwe spellen uit te proberen en natuurlijk om andere spelliefhebbers te leren kennen. Helaas heeft alles lang stil gelegen vanwege corona, dus het is even afwachten wanneer het verenigingsleven weer op gang gaat komen en of nieuwe leden dan al welkom zijn.

Oisterwijk heeft voor zover ik weet geen spellenvereniging, dus het is ook nog een optie om er zelf eentje op te richten. Maar dan moet ik een locatie hebben en dat is dan wel weer een ding als je weinig tot geen budget hebt. En zit dit dorp op een spellenvereniging te wachten? Geen idee.

87. Tien spellen spelen die tot nu toe ongespeeld in de kast liggen spelen 

Tja, je grijpt toch het snelste naar de spellen die je al kent of die je heel leuk vind. Daardoor liggen er best veel spellen in mijn kast die ik nog nooit gespeeld heb. Ik mag dan ook voorlopig geen nieuwe spellen kopen van mezelf. Eerst maar eens alles spelen wat er nog in de kast ligt en spellen die ik niet leuk vind verkopen. Dan kan ik van de opbrengst sparen voor nieuwe spellen.

88. Elke maand iets over spellen schrijven op mijn blog 

Ik heb tot nu heel weinig geschreven over spellen spelen op mijn blog, terwijl ik er toch best veel mee bezig ben. Gemiddeld speel ik toch wel één avond in de week spellen, vaak ook wel twee avonden. Waarschijnlijk omdat er al veel online spellenrecensenten te vinden zijn, daar heb ik dan weinig aan toe te voegen. Dus ik zal niet zozeer recensies gaan schrijven, maar ik wil wel iets doen met spellen in een maandelijkse rubriek.

89. 150 boeken lezen (dat is 1 boek per week, afgerond naar boven)

Lezen is nog altijd een grote hobby van mij. Ik had bedacht om een boek per week te lezen, dat kwam uit op 1000/7 = 142 boeken en dat heb ik afgerond naar boven. Waarschijnlijk ga ik dit doel makkelijk vervullen.

90. Een ontrommelmaand (methode nog te bepalen)

Ik ben best wel een beetje een verzamelaar of erger nog een hoarder. En mijn huis is dus meer dan vol. Er moet echt een hoop opgeruimd en weggedaan worden, zeker met een verhuizing (of zelfs twee) in zicht. Ik ken mezelf en kan daar maar beter op tijd mee beginnen. Op blogs heb ik allerlei ontrommelmethodes voorbij zien komen en ik ga een leuke uitzoeken om hier toe te passen. En natuurlijk ga ik er dan ook over schrijven.

91. Een kringloopwinkel bezoeken

Ja, dit is natuurlijk niet in lijn met die ontrommelmaand. Maar ik kom dus nooit in kringloopwinkels, terwijl zo’n beetje heel bloggend Nederland dol is op dit soort winkels. Het schijnt dat je er allerlei leuke dingen kan vinden, zoals spellen en boeken. En natuurlijk kan ik er dan meteen mijn eigen ontrommelde spullen naartoe brengen. Oisterwijk telt maar liefst twee kringloopwinkels (dat wist ik dus tot een tijdje terug helemaal niet, ik dacht maar eentje), dus ik zal daar maar eens mee beginnen.

92. Domino D-Day doen met mijn oude dominosteentjes

Toen ik in de brugklas zat ben ik een tijdje helemaal dol geweest op domino, naar aanleiding van de Nederlandse recordpoging dominosteentjes laten omvallen. Op de zolder bij mijn ouders staat dan ook nog een hele bak vol dominosteentjes en het lijkt mij leuk om daar nog eens mee te spelen. Dit doel stond ook al op mijn eerste DZP-lijst, maar het is er nooit van gekomen. Nu mijn studie is afgerond heb ik wel een keer tijd voor zoiets als dit, maar het zal wel de winter worden, want in de zomer ga ik liever naar buiten.

93. Iets schrijven over cavia’s als huisdier: de kosten, wat eten ze, verzorging, over de opvang, enz.

De meest reguliere huisdieren in Nederland zijn honden en katten. Vind ik ook leuke dieren, maar daar is mijn huidige woning echt te klein voor en officieel is het ook verboden (niet dat mijn buren zich daar aan houden, maar dat terzijde). Ik heb dus cavia’s. Al jarenlang, want mijn eerste cavia kreeg ik toen ik 8 jaar oud was. Er is heel even een periode geweest dat ik hamsters had, maar voor mijn 15e verjaardag kreeg ik weer een cavia en sindsdien heb ik non-stop cavia’s gehad op drie weken in 2017 na, toen twee cavia’s binnen een week overleden en de nieuwe cavia’s nog niet bij hun moeder weg mochten. Op dit moment wonen Fenno (oktober 2019) en Frido (maart 2021) bij mij. Het lijkt me leuk om een paar blogjes te schrijven over cavia’s, omdat dit toch een wat onbekende huisdier is, terwijl het echt ontzettend leuke beestjes zijn (hier spreekt de #crazyguineapiglady)

94. Proberen om structureel vroeger op te staan 

Ik ben absoluut geen ochtendmens en ik ben een slechte slaper. Deze combinatie maakt dat ik het lastig vind om (heel) vroeg op te staan. Alles voor 7 uur in de ochtend vind ik echt te vroeg. Als het zomertijd is gaat het allemaal nog wel, het probleem speelt vooral in de periode van wintertijd als het ’s ochtends donker en koud is. Dan heb ik echt moeite om op te staan. Het is niet dat ik het nooit doe: ik heb vroeger vaak de vroege ochtendsortering gedaan, ik zat op de Hogeschool van Amsterdam en had een reistijd van bijna 2 uur, toen ik stage liep in Arnhem moest ik ook heel vroeg op om daar op tijd te zijn, ik heb in een magazijn gewerkt waar ze om 7 uur in de ochtend begonnen, enz.

Er zijn mensen (bloggers die ik volg) die aan een Miracle Morning doen; zij staan heel vroeg op (5 uur ofzo) om rustig de dag te starten met bijv. meditatie (dat doe ik niet) of schrijven of nadenken of iets anders creatiefs. Die extra tijd lijkt mij wel fijn, maar ik betwijfel of ik het langdurig op kan brengen. Dus mijn streven is eerst eens om elke doordeweekse dag op te staan om 7 uur, haha. Dat is al Miracle Morning genoeg voor mij.

95. 100 Happy Days-challenge op instagram

De vorige keer had ik de ABC-challenge, nu lijkt de 100 Happy Days mij leuk. 100 dagen lang een klein geluksmomentje posten. Het zal vooral het bijhouden zijn, wat het lastig maakt.

96. Een puzzel van 2000 stukjes maken

De vorige keer ging ik voor 1000 stukjes, nu ga ik voor 2000 stukjes. De puzzel ligt al klaar, maar ik heb eigenlijk geen ruimte om te puzzelen in huis. Het moet op de eettafel en die is dan dus dagenlang geblokkeerd. Dat houdt mij dus tegen.

97. Een boekwinkeltje openen op boekwinkeltjes.nl 

Dit doel is al vervuld, dit is mijn winkeltje. Er staan hoofdzakelijk fantasyboeken in. Ik heb als young adult een tijdje heel veel fantasyboeken verzameld, maar ik denk dat ik de meeste daarvan nooit meer ga lezen. Zomaar weggeven ga ik niet doen, ik gaf destijds bijna al mijn geld aan boeken uit. Dus ik hoop dat ik ze nog kan verkopen. Eerst verkocht ik via Bol, maar die zijn met particuliere verkoop van tweedehands boeken verkocht. En helaas is Boekwinkeltjes.nl toch een stuk minder bekend. Zelf kom ik er vele jaren, in het verleden heb ik ook al eens een winkeltje gehad.

98. Iets doen met mijn enorme collectie foto’s

Ook dit doel komt uit de eerste DZP-lijst. Ik maak best veel foto’s, maar doe er vervolgens weinig mee. Sommige komen op mijn blog en een enkeling op instagram, maar verder? Niets. In mijn Droomhuis zou ik graag een paar uitvergrote, eigengemaakte foto’s willen voor boven de bank. Voor dit huis ga ik daar niet in investeren. Ook neem ik mij elk jaar voor m een fotoalbum te maken van het afgelopen jaar en ook dat heb ik dus nog nooit echt uitgevoerd. Misschien toch eens gaan proberen van 2020.

99. Sparen voor een elektrische fiets

Eigenlijk hoef ik daar niet voor te sparen, ik heb dat bedrag al op mijn spaarrekening staan. Het is meer de vraag of het echt zinnig is voor mij om te investeren in zo’n fiets. En dan in welk merk en wat voor accu enzo. Daar ga ik eens heel goed over nadenken, want het is sowieso een flinke investering. Toch koop ik liever een e-fiets dan een auto, vooral vanwege het duurzaamheidsaspect. Ik leef al negen jaar zonder auto en vindt het prima om dat autoloze leven door te zetten.

Overigens heb ik al twee gewone stadsfietsen. Merkvast ben ik niet want ik heb een tweedehands Batavus en een tweedehands Gazelle. Die laatste heb ik al meer dan tien jaar. Eentje (de Batavus) gebruik ik voor mijn werk als postfiets. En de ander (de Gazelle) is mijn vervoersmiddel voor alles hier in de omgeving. Ik gebruik mijn fiets(en) eigenlijk elke dag wel een keer.

100. ?

101. ?

Geocachingverhalen uit het verleden: Stadscachen in Zwolle

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 29 juli 2016:

Mijn moeder en ik verbleven een paar dagen in Zwolle. Op de laatste dag wilden we nog een paar geocaches scoren.

Het verhaal:

Onze laatste dag in Zwolle. We moesten ’s morgen al uitchecken in het hotel, maar we wilden nog wel de hele dag in Zwolle blijven en pas om 18.30 uur terugreizen. We konden dan allebei gratis: ik omdat ik Weekend Vrij heb en mijn moeder met een gratis meereiskaartje. Dus vroegen we of onze bagage mocht blijven staan in het hotel en dat kon. Zo konden we nog een dagje shoppen/geocachen. We begonnen met een cache op het stukje bij het hotel, Buurtschap Spoolde. Dit was wel een leuke ochtendwandeling over landwegen. De cache hoorde bij de serie waar we een dag eerder ook al twee caches van hadden gevonden.

Hierna verplaatsten we ons naar het centrum van Zwolle. Ik ging eerst de Peperbus beklimmen. Dat stond al de hele week op het verlanglijstje en nu ging het echt gebeuren. Ik was de eerste klimmer van de dag. Mijn moeder ging niet mee, want die heeft hoogtevrees. Zij ging in de kerk beneden rondkijken. Ik beklom de kerktoren in speedtempo en genoot een kwartiertje van het uitzicht. Terug beneden aangekomen was mijn moeder helemaal heilig geworden, haha. Ik vind heiligenbeelden algauw kitsch. Dus ging ik met mijn museumjaarkaart gratis naar het Stedelijk Museum Zwolle en bleef mijn moeder nog even in de kerk, want zij heeft geen museumjaarkaart. Het museum bleek niet zo heel bijzonder te zijn, vooral leuk voor bewoners van Zwolle, ik vond alleen het gedeelte in de oude woning echt interessant, de rest iets minder. Dus in 1,5 uur had ik het wel gezien. Ik zocht mijn moeder op in de Boekenkerk. Daar bogen we ons nog een keer over de berekeningen van de frustratiecaches van die week: Een brug teveel en de bonus van de Swolse Steenties. Wat de Swolse Steenties betreft moest de cache gewoon op de eerder berekende locatie liggen. Hoe we ook rekenden, we kwamen niet op een andere locatie. Ter plaatse weer gaan zoeken, uiteindelijk kwam er een bewoner naar buiten en bleek hij aan de andere kant van de straat onder een rooster te liggen. Pfft, wij blij dat we die toch nog hadden, want nu hebben we de hele serie compleet.

Ik had vanuit de Peperbus een nieuwe ingeving gekregen voor een vraag van Een brug teveel. Daarvoor moesten we het centrum uitlopen. Ondanks dat we allebei onze twijfels hadden, vonden we de cache wel! Dat was toch wel fijn, want met deze cache zijn we flink wat uren bezig geweest.

We liepen door naar het Sinterklaasmuseum. Het is best awkward om midden in de zomer tussen de Sinterklazen en Zwarte Pieten te staan, maar wel een zeer gave verzameling. Vooral mijn moeder vond het heel erg leuk om hier te zijn geweest. De winkel (het museum zit in de kelder van een winkel) was ook leuk. Er waren nog meer winkels in deze straat, die we bekeken en we gingen ook nog even naar bijzondere huizenbouw kijken. Daarna rustig terug naar het centrum gewandeld om nog eens te eten bij ons favoriete eetcafé. Vervolgens haalden we onze bagage op in het hotel en was het helaas tijd om Zwolle te verlaten.

Wat ik hier op 29 juli 2021 nog aan toe te voegen heb:

Zwolle is een leuke en mooie stad en we hebben ons hier een paar dagen prima vermaakt.

Legenda:

6675. In de voortuin #9: Buurtschap Spoolde
      Maker: Vest47
      Type: Traditional
      Heideroosjes: Maartje
      HaJaMaToJo: Hannie
      Gevonden op: 29 juli 2016
      Plaats: Zwolle
6676. Swolse Steenties Bonus
      Maker: Hb11
      Type: Mysterie-multi
      Heideroosjes: Maartje
      HaJaMaToJo: Hannie
      Gevonden op: 29 juli 2016
      Plaats: Zwolle
6677. Een brug teveel (Zwolse bruggen)
      Maker: Everforever
      Type: Multi
      Heideroosjes: Maartje
      HaJaMaToJo: Hannie
      Gevonden op: 29 juli 2016
      Plaats: Zwolle

Day Zero Project 2.0.: Serieuze dingen

Op 5 juli 2021 start ik met mijn tweede Day Zero Project (DZP 2.0.). Het doel van een DZP is om zoveel mogelijk af te kunnen vinken van een lijst met 101 doelen in 1000 dagen. Daarmee eindigt mijn tweede DZP op 31 maart 2024, dat is mijn verjaardag. 

Serieuze dingen

84. Een andere baan

Dit staat er op mijn LinkedIn: “In januari 2021 afgestudeerde deeltijdstudent Media, Informatie & Communicatie (Creative Business).
Op zoek naar een baan voor 32-36 uur in de week.
Mogelijke functies: copywriter, (online) redacteur, social media-manager, contentmedewerker, (online) communicatie of administratie.
Bijvoorbeeld bij een dienstverlenende instelling zoals een: bibliotheek, mediatheek, archief, museum, erfgoedinstelling, theater of een gemeente.
Of backoffice bij een leuk commercieel bedrijf die producten verkopen die mij aanspreken.”

Daar komt nog bij dat het prettig zou zijn als het bedrijf bereikbaar is met het openbaar vervoer, want ik heb geen auto. Overigens denk ik er hard over om een elektrische fiets te kopen en daarmee wordt mijn radius meteen een stuk groter.

85. Een andere woning

De sociale huurwoning waar ik nu in woon staat op de nominatie sloop. Dat vind ik overigens helemaal niet erg, wat mij betreft gooien ze het morgen nog plat (nou okay, volgende week, ik wil natuurlijk wel mijn spullen eruit halen). Helaas gaat dit nog wel even duren, pas ergens eind 2023 of begin 2024 komt de sloophamer langs. Deze duplexwoning stamt uit 1948 en door de jaren is er niet al te veel aan gedaan. Dus is het erg gehorig, slecht geïsoleerd; energielabel G; in de winter te koud en in de zomer veel te warm. Daarnaast is het erg klein; zo heb ik geen fatsoenlijke opbergruimte en staat bijvoorbeeld de stofzuiger midden in de keuken, omdat hij niet in de kleine opbergkast past. Zo zijn er meer dingen. Het gebouw is in vieren gedeeld: twee bovenwoningen en twee onderwoningen. Ik heb dus een bovenwoning en onder mij woont Harrie Herrie (bijnaam) een of andere werkloze … die de hele dag niets anders uitvoert dan voor de tv zitten en radio luisteren, beiden op vol volume. In de aangrenzende woningen zitten op dit moment antikrakers (want de verhuurder is owh zo bang voor alle vergoedingen die ze moeten betalen aan de huidige huurders en antikrakers vallen buiten hun verantwoording).

Goed, als je woning gesloopt wordt heb je dus recht op een andere woning (stadvernieuwingsurgentie) en op een plek in het nieuw te bouwen appartementencomplex wat in de plaats komt van het huidige rijtje duplexwoningen. Verder moet de verhuurder (een woonstichting) een verhuisvergoeding betalen. Het probleem hier in de buurt is echter dat er veel te weinig sociale huurwoningen zijn en een groot gedeelte is vergelijkbaar met mijn huidige huurwoning: klein, oud en slecht onderhouden. Dus dan ga ik van de regen in de drup. Een nieuw appartement met energielabel A is dan een stuk aantrekkelijker, vooral als het iets groter zou zijn (een extra kamer om als kantoor in te richten en meer bergruimte). Ik heb echter nog geen plannen te zien gekregen, dus gen idee hoe het nieuwe complex eruit gaat zien.

Een andere sociale huurwoning is ook lastig vanwege de lange wachtlijst. Als ik nu reageer op een woning eindig ik meestal ergens zo rond plaats 80. Dus dat betekend nog vele jaren geduld, tenzij je een loting zou winnen (maar op een loting komen gemiddeld ruim 500 reacties dus dat is een kans van 0,0000001% ofzo).

Particuliere huur is onbetaalbaar met mijn huidige loon en daar krijg ik al helemaal geen hypotheek op.

Mijn tijd hier uitzitten en hopen dat de plannen voor het nieuwe complex voor mij gunstig uitvallen is dus op dit moment mijn beste en eigenlijk ook enige optie.

Day Zero Project 2.0.: Vegetariër en Kanoën

Op 5 juli 2021 start ik met mijn tweede Day Zero Project (DZP 2.0.). Het doel van een DZP is om zoveel mogelijk af te kunnen vinken van een lijst met 101 doelen in 1000 dagen. Daarmee eindigt mijn tweede DZP op 31 maart 2024, dat is mijn verjaardag. 

Vegetariër

Zoals bekend ben ik al sinds mijn 13e vegetariër. Ik eet geen vlees en geen vis. Ik eet ook regelmatig veganistisch, maar vooralsnog ben ik geen volledige veganist, omdat ik zaken als kaas, eieren, chocolade, ijs, enz. wel wil eten. Natuurlijk wel vegetarisch gestremde kaas. Verder gebruik ik thuis alleen plantaardige yoghurt en melk. Buitenshuis ga ik er echter niet moeilijk over doen als dat niet zo is. Weet je in hoeveel producten melkpoeder verwerkt zit? Het zit zelfs op paprikachips!

79. De rubriek Meatless Monday nieuw leven in blazen op mijn blog

Na de start van dit blog schreef ik regelmatig over vegetarisch eten en ik noemde die rubriek naar de Amerikaanse term meatless monday. Vegetarisch eten en wat dat zou betekenen voor de wereld (klimaatprobleem, milieu, dierenwelzijn, enz.) houdt mij erg bezig, dus ik zou er graag weer meer over willen schrijven. Liefst wel op een positieve manier. Dus ik ga het toch weer proberen met een maandelijkse rubriek.

80. Elke maand een nieuw recept uitproberen uit een kookboek en evt. publiceren op mijn blog

Dit hoort eigenlijk een beetje bij het vorige doel. Vroeger publiceerde ik regelmatig vegetarische recepten op deze blog en ook dat wil ik nieuw leven inblazen. Ik heb een hele plank vol vegetarische kookboeken, maar ik maak toch vaak mijn favorieten. Dit doel is een goede stok achter de deur om 1x per maand eens iets nieuws uit te proberen.

81. Een vegetarische kookclub oprichten 

Ik houd dus best wel van koken. Vegetarisch koken dus. Ik kook vrijwel altijd zelf en laat eigenlijk nooit iets bezorgen. Natuurlijk ga ik wel eens uiteten en ik eet ook wel eens bij andere mensen, het vaakste bij mijn ouders. Maar het lijkt mij dus heel leuk om een vegetarisch kookclub te hebben, met andere vegetariërs. Liefst een clubje van vier mensen, zodat we elk kwartaal een keer samen kunnen komen en elke kok 1x per jaar aan de beurt is om te koken en gastheer/vrouw te zijn. En omdat ik zelf single ben, gaat de voorkeur dan in de eerste instantie ook uit naar andere singles. Maar ja, die combi zal wel lastig te vinden zijn binnen deze omgeving: en single en vegetariër en woonachtig in de regio midden-Brabant. Anyone?

Kanoën

Nadat ik meer dan 20 jaar lid ben geweest van de plaatselijke kanovereniging heb ik mijn lidmaatschap opgezegd. Ik was steeds maar weer hetzelfde rondje varen op het Staalbergven beu. Dat wil niet zeggen dat ik kanoën niet meer leuk vind, maar mijn voorkeur gaat dan meer uit naar af en toe een toertochten door een mooie omgeving. Probleem was en is altijd het vervoer; omdat ik geen auto heb, kan ik mijn kano niet vervoeren en ben ik daarvoor dus altijd afhankelijk van anderen. En als het geen rondje is zit je ook nog altijd met het punt dat je een auto nodig hebt op het beginpunt en het eindpunt. Daardoor duurt de reis naar de kanolocatie toe vaak veel langer dan de kanotocht zelf. Er zijn twee tochten die hoog op mijn verlanglijstje staan:

82. Kanotocht in de Malpie bij Valkenswaard

De Malpie is een natuurgebied bij Valkenswaard. Ik heb er ooit wel eens een geocacheroute gelopen en ik denk zelfs al ooit gevaren met een kano, maar dat is heel lang geleden. Deze route wordt wel aangeprezen als erg mooi en het is nog net in Noord-Brabant, dus niet zo ver weg. Volgens mij kan je er ook kano’s huren, dus dat is ook nog een optie.

83. (Meerdaagse) Kanotocht door de Weerribben

De Weerribben is een waterrijk Nationaal Park in Overijssel. Ook dit gebied schijnt de hemel te zijn voor kanoërs. Je kunt er zelfs meerdaagse kanotochten maken en dat lijkt mij dus best eens leuk in plaats van altijd maar weer de Biesbosch. Er zullen vast ook geocaches liggen. Natuurlijk is dit alleen leuk met een groepje andere kanoërs dus wie gaat er mee?

Geocachingverhalen uit het verleden: The Lion sleeps tonight

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 22 juli 2012:

Op de datum 22 juli is er heel vaak aan geocaching gedaan, maar bijna altijd door mijn mede-Heideroosjes Anke en Guy. Zij zijn blijkbaar vaak op vakantie op deze datum, haha. Dit keer scoorden ze een Second To Find op een cache in Luxemburg.

Het verhaal:

Anke en Guy zaten op een camping in the facking middle of nowhere in Luxemburg. Elke morgen gingen ze broodjes halen bij een supermarkt. Ze hadden een laptop bij en laden steeds de caches in de gps van de omgeving waar ze heen gingen. Opeens zagen ze een nieuwe schatkist, wel heel erg dicht in de buurt. Een nieuwe cache! Pas 1x gelogd… En dan ook nog op een zeer bekende plaats, bij hun supermarkt. Ze hebben dus meteen hun schoenen weer aangetrokken en zijn op jacht gegaan. Met als resultaat een STF! Ons totale eremetaal-lijstje is zeer bescheiden te noemen, want we zijn niet zo’n goudjagers, maar door deze STF hebben we wel eremetaal in heel de Benelux. Dat dan weer wel.

De cache heet trouwens the Lion omdat de tekst van het volgende liedje de hint vormt:

In the jungle, the mighty jungle

The lion sleeps tonight

Hush, my darling, don’t fear, my darling

The lion sleeps, ….. but not on a Sunday

Wat ik hier op 22 juli 2021 nog aan toe te voegen heb:

Tja, ik was er natuurlijk niet bij. Goudjagers zijn we nog steeds niet echt, sterker nog ik wacht liever een paar weken zodat het wat rustiger is bij een nieuwe cache. Maar dat we eremetaal hebben in alle landen van de Benelux vind ik nog steeds wel een grappig detail.

Legenda:

4163. The Lion
      Maker: Dog’s
      Type: Traditional
      Heideroosjes: Anke en Guy
      Gevonden op: 22 juli 2012
      Plaats: Weiswampach, Luxemburg

Day Zero Project 2.0.: Buitenland

Op 5 juli 2021 start ik met mijn tweede Day Zero Project (DZP 2.0.). Het doel van een DZP is om zoveel mogelijk af te kunnen vinken van een lijst met 101 doelen in 1000 dagen. Daarmee eindigt mijn tweede DZP op 31 maart 2024, dat is mijn verjaardag.

Buitenland

72. Pairi Daiza 

Pairi Daiza is een dierentuin/natuurpark in het dorpje Brugelette in de Belgische Ardennen. Het staat al heel lang op mijn verlanglijstje om hier eens heen te gaan, maar het is weer het vervoer. Het schijnt groot genoeg te zijn om je twee dagen te vermaken, dus een prima idee voor een weekend weg.

73. Europapark

Europapark is een groot pretpark in Duitsland. Ook weer iets wat meer geschikt is voor een meerdaags bezoek. Misschien leuk als family-uitstapje.

74. Naar een wildpark/wandelpark net over de grens in Duitsland (bijv.  Biotoppark Anholter Schweiz)

Net over de grens in Duitsland schijnen veel kleine dierenparkjes te zijn waar je dan ook meteen kan wandelen. Zoiets lijkt mij dus een prima uitstapje, maar ook hier is het vervoer weer een probleem.

75. Naar spellenbeurs Spiel

Spiel is – meen ik – de grootste spellenbeurs van Europa en vindt elk jaar medio oktober plaats in het Duitse Essen. Ik zou hier heel graag eens naar toe willen, maar dan wel met andere spelletjesfanaten, want alleen is zoiets niet leuk.

76. Een stedentrip naar een Europese stad

Deze stond ook al op mijn vorige DZP-lijst. Er zijn best wel wat steden waar ik naartoe zou willen, maar de stap om alleen te gaan is toch te groot.

77. Naar Disneyland met mijn family

Ik ben dus nog nooit van mijn leven in Disneyland geweest. Omdat ik toch best wel een Disneyfreak ben, is dat best wel een dingetje. Vorig jaar zouden we dan eindelijk gaan met de hele family (dat zijn dus mijn ouders, mijn twee broeders en hun vriendinnen), maar corona gooide roet in het eten. We hopen nu te kunnen gaan eind augustus 2021, maar dat blijft toch onzeker in deze tijd, dus ik geloof het pas als ik daadwerkelijk daar ben.

78. Naar Connecterra

Connecterra schijnt tegenwoordig Terhills te heten en is een voormalig mijngebied dat is omgevormd tot natuurgebied. De voormalige steenhopen (de terrils) zijn erg hoog en dit zorgt volgens de foto’s voor spectaculaire uitzichten. Het is onderdeel van het enige Nationale Park van Belgie: De Hoge Kempen. Terhills ligt ter hoogte van Maasmechelen, wat eigenlijk niet eens zo extreem ver weg is vanaf mijn woonplaats (75 kilometer hemelsbreed). Dus toch eens kijken of er iemand met mij heen wil rijden tijdens de looptijd van mijn DZP ;>) Er liggen ook geocaches…

Meatless Monday: Popped Beans Salade (recept)

Peulvruchten als vleesvervanger

Peulvruchten zijn zeer geschikt als vleesvervanger en in de Schijf van Vijf van het Voedingscentrum staan ze dan ook in hetzelfde vak als vlees, vis, tofu, tempeh, eieren, zuivel en noten. Ze bevatten net als vlees ijzer, eiwit en vitamine B. Daarnaast bevatten peulvruchten veel vezels en geen onverzadigd vet of zout. Zout is vaak wel toegevoegd aan peulvruchten in blik, spoel ze daarom goed af met koud water voor je ze toevoegt aan je gerecht.

Er bestaan heel veel verschillende soorten peulvruchten. Bekende soorten zijn: witte bonen, bruine bonen, zwarte bonen, kapucijners, borlottibonen, limabonen, linzen, kikkererwten, spliterwten, kidneybonen en sojabonen.

Sperziebonen, doperwten, snijbonen en peultjes zijn eigenlijk ook peulvruchten, maar ze worden vanwege hun voedingswaarde in het groentevak van de Schijf van Vijf geplaatst.

Onderstaand volgt een een recept met zwarte bonen:

Recept voor Popped Beans Salade

Wil je eens wat anders met peulvruchten proberen, maak dan eens deze popped beans salade:

• Neem een blikje zwarte bonen en giet het vocht af. Spoel de bonen na met koud water, zodat ze niet meer “plakkerig” zijn.
• Verwarm een beetje olie in een kleine wokpan
• Doe de zwarte bonen in de pan, met een snufje zwarte peper
• Bak de bonen tot ze beginnen te “poppen”, ze springen dan een beetje open.
• Tijdens het bakken schud je de bonen regelmatig om (niet met een spatel, want dan maak je de bonen kapot, maar gewoon de steel van de pan pakken en de boel omschudden)
• Na ongeveer 5 minuten zijn de bonen gepopt en klaar om in een salade te doen

Lekker door een salade met ijsbergsla, stukjes komkommer en tomaat.

Popped Beans Salade

Day Zero Project 2.0.: Lekker weg in eigen land

Op 5 juli 2021 start ik met mijn tweede Day Zero Project (DZP 2.0.). Het doel van een DZP is om zoveel mogelijk af te kunnen vinken van een lijst met 101 doelen in 1000 dagen. Daarmee eindigt mijn tweede DZP op 31 maart 2024, dat is mijn verjaardag. 

Vandaag gaat de uitleg over de categorie Lekker weg in eigen land. Deze categorie is op dit moment nog lastig vanwege de coronamaatregelen, maar ik hoop dat we daar ooit vanaf komen.

De meeste van deze doelen hebben geen uitleg nodig; het gaat vooral om activiteiten binnen Nederland die ik graag eens zou doen. Van het bezoeken van musea en kastelen, tot wandelen in bepaalde natuurgebieden, er zit een dierentuin bij, enz.

47. Naar forteiland Pampus

“Voor Pampus liggen” het is een uitdrukking en ik had vroeger geen idee wat het betekende of dat Pampus echt bestaat. Maar Pampus is dus een eilandje en je kunt het echt bezoeken. Stond ook al op mijn vorige DZP-lijst.

48. Het Ouwehands Dierenpark bezoeken om de panda’s te zien

Ik ben al eens in het Ouwehands Dierenpark in Rhenen geweest, maar toen waren de panda’s er nog niet. Het is een diersoort die ik nog nooit live gezien heb en ik vind het gewoon mooie dieren. Commercieel uitgebuit? Misschien, maar hey ze hebben wel een prachtig verblijf en worden heel goed verzorgd.

49. De Marker Wadden bezoeken

Het nieuwe natuurgebied van opgespoten zandeilanden in het Markermeer. Je moet er met een bootje naartoe en het lijkt mij gewoon een plek waar je een keer geweest moet zijn.

50 t/m 53. De vier Brabantse topmonumenten bezoeken: Kasteel Heeswijk, Markiezenhof in Bergen op Zoom, Grote Kerk in Breda, Sint-Jan in Den Bosch

Tja, als inwoner van Noord-Brabant zou ik al deze topmonumenten al lang eens gezien moeten hebben, maar inderdaad is het veel verder dan “gezien” hebben niet gekomen. Alleen in de Sint-Jan ben ik wel eens binnen geweest, maar dat is al jaren geleden. De Grote Kerk wel van buiten gezien, maar nog nooit van binnen. De Markiezenhof volgens mij nog nooit gezien of niet bewust (misschien tijdens de NS-rondwandeling bij Bergen op Zoom, ik weet het niet meer). Kasteel Heeswijk wel een paar keer van buiten gezien, maar ik zou er graag ook eens in willen.

54. Het vernieuwde Naturalis bezoeken

Naturalis in Leiden al 2x eerder bezocht, maar nog nooit sinds het helemaal verbouwd is. Ik zou dus graag nog eens willen.

55. Naar museum Voorlinden

Dit museum in Wassenaar krijgt vrijwel alleen maar goede recensies, dus ik zou er ook wel eens heen willen. In combinatie met een wandeling door de duinen daar. Jammer alleen dat ze niet meedoen met de Museumkaart.

56. Prik blind een plaats in Nederland op de kaart en bezoek deze

Dit doel gaat op herhaling, omdat ik het de vorige keer zo leuk vond. Ik ga dus weer een plaats aanprikken en dan bekijk ik wat daar allemaal te doen is en ga ik er een dagje heen. Als het tenminste bereikbaar is met het openbaar vervoer.

57. Bezoek minstens drie Nationale Parken in Nederland buiten Noord-Brabant

Nederland telt 21 Nationale Parken. In de meesten ben ik ooit wel eens geweest, hoewel ik me er niet altijd bewust van was dat het om een NP ging. De Loonse- en Drunense Duinen is op fietsafstand, dus daar kom ik vrij regelmatig. Ook in de Biesbosch vrij vaak geweest, meestal om te kanoen. Deze twee tellen dus niet meer mee, van de overige 19 wil ik er minstens drie bezoeken tijdens mijn DZP.

58. Naar het Bomenmuseum, Von Gimborn Arboretum bij Doorn

Arboreta, ik vind ze heel erg interessant en waardevol. In het Von Gimborn Arboretum ben ik nog nooit geweest, ondanks dat ik wel een paar keer in Doorn ben geweest. Dus daarom komt deze op de lijst.

59. Het witte dorpje Thorn bezoeken

Dit doel stond ook al op mijn eerste DZP-lijst en toen is het er niet van gekomen. Thorn heeft geen treinstation, dus het is weer een reisprobleem. Toch zou ik er nog steeds graag eens heen willen.

60. Tiengemeten

Tiengemeten is een eiland in het Haringvliet. Ik ben er nog nooit geweest, maar ik zou er graag een dagje heen willen om te wandelen.

61. Euromast

Als uitkijktorenfreak ben ik nog nooit op de Euromast in Rotterdam geweest. Eigenlijk vooral omdat een grote stad als Rotterdam mij niet zo trekt als natuurmens. Er zijn nog wel musea in Rotterdam waar ik nog eens heen zou willen, dus wellicht is er een combinatie met de Euromast mogelijk.

62. Een kasteel bezoeken waar ik nog nooit ben geweest

Ik heb best veel kastelen bezocht, maar er zijn er ook nog een heleboel over waar ik nog nooit geweest ben. Duivenvoorde (Voorschoten), Cannenburgh en Ruurlo lijken mij zeker nog interessant.

63. De Tuinen van Appeltern

Hier ben ik ook nog nooit geweest en het lijkt mij dus heel leuk om daar eens rond te kijken. Lijkt mij een leuk uitstapje samen met mijn moeder. Overigens heb ik helemaal geen tuin (bovenwoning), maar ik zou wel heel graag een tuintje willen. Ooit. Bij mijn Droomhuis.

64. Een weekend naar Delft

Om de een of andere reden ben ik nog nooit in Delft geweest, alleen maar als tussenstop op het station, maar nog nooit uitgestapt. Het lijkt mij wel een leuke stad, dus tijd om er eens een hotelovernachting te boeken.

65. De toren van de Eusebiuskerk in Arnhem beklimmen

Dit is die kerktoren met die glazen balkons. Lijkt mij ergens doodeng, maar ook weer heel erg gaaf. Ik heb stage gelopen in Arnhem en toen kwam ik elke dag langs de Eusebiuskerk, maar hij stond toen in de steigers en was altijd al gesloten als mijn stagedag voorbij was. Sinds die tijd wil ik nog eens terug voor die toren. Er is zelfs een virtuele geocache te doen.

66. Kasteel Tongelaar bezoeken in Mill

Kasteel Tongelaar ken ik uit de boekjes van Brabants Landschap. Het is dus in Noord-Brabant, maar ik ben er nog nooit geweest, omdat het niet bereikbaar is per trein. Er is ook een mooie cultuurhistorische wandeling te doen. En in het kasteel zit blijkbaar een leuke eetgelegenheid. Dus ik moet daar echt eens heen.

67. Naar Mondo Verde in Landgraaf

Mondo Verde is een combinatie van een pretpark met een dierentuin en tuinen in Landgraaf. Ik ben er nog nooit geweest, maar vooral de combinatie van dierenpark met tuinen trekt mij erg aan. Het is vlakbij Kerkrade, dus het kan gecombineerd worden met het volgende doel.

68. Een weekend naar Kerkrade of omgeving om te wandelen en Munzees te vangen

Vorig jaar ben ik drie dagen in Kerkrade geweest met mijn moeder, het was een hotelaanbieding. Er was echter zoveel te beleven dat we lang niet alles hebben kunnen doen wat we wilden doen. En dat terwijl we onze dagen toch van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat gevuld hebben met activiteiten. Ik zou dus graag nog eens terug willen naar Kerkrade. Er zijn een paar aantrekkelijke wandelingen, er is een theetuin die de vorige keer net sloot toen wij er aankwamen, Mondo Verde is er in de buurt en er ligt nog een grote Munzeegarden. We hebben er de vorige keer ook op een leuk terras gezeten in het centrum. En GaiaZoo is ook leuk, maar daar ben ik al 2x geweest.

69. Naar SeaLife in Scheveningen

Hier ben ik dus ook nog nooit geweest. Wel al heel vaak langs gelopen. Het zou best kunnen dat het tegenvalt als ik er eenmaal ben, maar aquaria vind ik wel mooi, dus daarom wil ik er toch eens naar binnen.

70. Naar het Deelerwoud bij Beekbergen

Het Deelerwoud is een van de oudste bossen van ons land, het ligt vlakbij de Veluwe, bij het dorpje Deelen. Het schijnt hier heel mooi te zijn en als je geluk hebt kun je er herten spotten. Ik ben er nog nooit geweest en het lijkt mij super om hier eens te gaan wandelen. Maar ik zit natuurlijk weer met het vervoer.

71. Een keer een ander fantasy-evenement bezoeken dan Elfia (bijv. een El Mundo Fantasy of een Mittelalter Phantasium Spektakelum in Duitsland)

Ik ben al heel vaak op Elfia geweest, zowel de lente-editie bij Haarzuilens als de herfst-editie in Arcen. Heb er altijd een prima dag en mis het nu ook echt (vanwege corona is het al een paar keer afgelast). Maar ik zou ook wel eens naar een fantasy-event willen. In Duitsland heb je het rondreizende MPS, wat ook erg leuk schijnt te zijn. En ik kwam recent achter het bestaan van El Mundo Fantasy, in Mondo Verde dus, waar ik ook graag heen wil. Helaas ging dat dit jaar niet meer lukken, maar in 2022 wil ik daar sowieso heen. Misschien neem ik dan wel een jaarkaart op Mondo Verde, die zijn namelijk niet zo duur, dus als ik er dan elk kwartaal een keer heen ga is dat prima ;>)

Geocachingverhalen uit het verleden: Sluipend door de Reeshof

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 15 juli 2010

Anke en ik gingen ’s avonds nog naar de Reeshof om de nieuwste serie caches daar te loggen.

Het verhaal:

We gingen eerst bij McDonald’s Reeshof eten om daarna op pad te gaan voor de nieuwste serie caches in de Reeshof. De eerste cache lag vlakbij de McDonald’s op de fietsbrug. Zoals alle caches van deze serie was hij creatief verstopt, maar deze hadden we nog vrij snel te pakken.

Op naar de volgende fietsbrug, over het vinden van deze cache deden we wat langer, ook al was hij groter dan die van de andere fietsbrug.

De sluis bij nummertje 3 was ons al bekend van een andere cache. In het bosje renden allemaal vervelende kinderen rond. Er was ook nog een andere geocacher, die ook niet zo blij was met de gillende hangjeugd. Hij stond al op het punt om een hulplijntje te bellen. Terwijl hij belde vond ik de cache. Hij was de serie te voet aan het doen en wij boden hem aan om met ons mee te rijden, maar hij deed het in een andere volgorde en sloeg het aanbod af. Dus namen we weer afscheid.

Wij gingen verder naar de DongeVallei, die ook erg creatief verstopt was, maar behoorlijk snel gevonden was door Anke. Omdat ik de eerste 3 had gevonden, besloten we dat Anke de laatste 3 moest vinden en dat is ook zo gebeurd.

Het Reeshof Park was mij nog heel bekend van een week eerder, toen ik hier de speeltuin-cache heb gezocht en gevonden. Deze cache was nog het makkelijkste verstopt.

Met de zesde van de serie hadden we de meeste moeite. TomTom sloeg geen acht op de spoorlijn en Eragon (de gps) heeft die ook niet op zijn kaart staan (behalve als je heel erg inzoomt). Dus stonden we eerst aan de verkeerde kant. We reden om en kwamen tot de conclusie dat je een stukje moest lopen naar de cache in het Reeshofbos. Het begon al te schemeren en we waren al even aan het zoeken. De dreiging van op te moeten geven was aanwezig, maar opeens plukte Anke de cache uit een boom. Yes!

Op dat moment kwam de andere geocacher weer aanlopen, hij was te voet net zo snel gegaan als wij met de auto, omdat wij het kanaal en de rails als obstakels hadden, terwijl hij over de fietsbrug en door de fietstunnel had kunnen lopen. Hij kon deze cache nu makkelijk loggen en we besloten om samen naar de final te gaan, die weer aan de overkant van het spoor lag. De zes caches van de serie lagen allemaal op keurige plekjes, niets op aan te merken, maar ik vond dat de final op een lompe plek verstopt lag, vlakbij het spoor en dan ook nog aan de verkeerde kant van de muur.

Wij stonden eerst ook aan de verkeerde kant van de muur en het was ondertussen al heel donker. De andere geocacher belde opnieuw met zijn hulplijn. Volgens de hulplijn stonden we aan de verkeerde kant van de muur. Omdat we geen zin hadden om helemaal om te lopen, zochten we een plek waar we over de muur konden klimmen en die hebben we gevonden. In een pikdonker bos vlak langs de spoorlijn vonden we (nou ja, de andere geocacher, zodat niemand onze competitie om de winnende found won) dan uiteindelijk de cache. We logden en wisselden wat coins uit en gingen vlug het bos uit. Op de terugweg naar de auto nog wat gekletst over caches (duh) en daarna zetten we de andere geocacher nog af in de buurt van het station. We hadden ons weer een avond prima vermaakt.

Wat ik hier op 15 juli 2021 nog aan toe te voegen heb:

Avondrondjes geocachen, dat deden we toen best vaak. Nu eigenlijk nooit meer, want andere prioriteiten. Wel jammer dat we het met de auto deden, nu zou ik ook voor de optie te voet gaan. Deze caches zitten trouwens al lang in het archief.

Legenda:

2121. Reeshof 1: Fietsbrug 1 (Poseidonpad)
2122. Reeshof 2: Fietsbrug 2 (Medemblikpad)
2123. Reeshof 3: Sluis II Wilhelminakanaal
2124. Reeshof 4: Dongevallei
2125. Reeshof 5: Reeshof Park
2126. Reeshof 6: Reeshofbos
2127. Reeshof: The Final
      Maker: Nicolenco & Queen Lion
      Type: Traditionals
      Heideroosjes: Maartje en Anke
      Gevonden op: 15 juli 2010
      Plaats: Tilburg

Day Zero Project 2.0.: Wandelen

Op 5 juli 2021 start ik met mijn tweede Day Zero Project (DZP 2.0.). Het doel van een DZP is om zoveel mogelijk af te kunnen vinken van een lijst met 101 doelen in 1000 dagen. Daarmee eindigt mijn tweede DZP op 31 maart 2024, dat is mijn verjaardag. 

Vandaag de uitleg bij de doelen uit de categorie Wandelen

Wandelen

31. Het Brabants Vennenpad aflopen

In april 2021 begon ik aan het Brabants Vennenpad en tot nu toe heb ik drie etappes (van de twaalf) gelopen. Helaas blijkt het vrij lastig om op de start- en eindpunten te komen, omdat er op de plek waar ik nu zit geen treinstations zijn en de buslijnen enorm slecht op elkaar aansluiten, waardoor je urenlang onderweg bent, terwijl het hemelsbreed nog geen 35 kilometer van huis af is. Dus als ik voor het vervoersprobleem een oplossing heb gevonden, wil ik graag verder gaan. Of ik moet de lange reistijd voor lief nemen en toch doorzetten.

32. De Apeldoornse Vierdaagse uitlopen en dan het liefste de 4x30km

In 2018 liep ik de Apeldoornse Vierdaagse uit, de 4x20km. Ik zou heel graag nog eens mee willen doen en dan als uitdaging voor de 4x30km willen gaan. In 2019 kon ik niet meedoen in verband met mijn studie. En in 2020 en 2021 werd de Apeldoornse Vierdaagse afgelast vanwege corona. Wie weet kan het in 2022 of 2023 wel weer. Kan ik tot die tijd mooi op langere afstanden trainen.

33. Een Lange Afstands Wandeling (LAW) lopen

Ook dit doel stond al op mijn eerste DZP-lijst. Nederland telt vele LAW’s. Het Pieterpad zou ik geweldig vinden, maar dat is in je eentje financieel bijna niet te doen, als kampeerspullen meesjouwen geen optie is. Dus ik ga op zoek naar een LAW die wat beter bereikbaar is qua vervoer. De Romeinenwandeling lijkt mij ook mooi, net als het Grenslandpad.

34. Wadlopen

Dit wil ik al heel lang doen, maar het grootste probleem is dat ik in Noord-Brabant woon en de wadden dus helemaal aan de andere kant van het land liggen. Reistechnisch dus praktisch onmogelijk; ik moet daar dan al minstens een weekend heen gaan. Maar het lijkt mij wel heel gaaf.

35. De Hoge Veluwe wandeling in oktober

Ik ben dus een beetje verliefd op Nationaal Park de Hoge Veluwe en ben er dan ook al 3x geweest (2016, 2018 en 2021) en ik zou er zo nog een keer heen willen. Zo mooi daar. Dit lijkt mij ook heel leuk, hoewel ik niet weet of het dit jaar wel door zal gaan. En ook hier moet een overnachting aan vastgeknoopt worden, want anders is het reistechnisch ook niet te doen.

36. 10.000 stappen per dag zetten 

Dit doel is eigenlijk te lastig te peilen, dus ik ga hier nog iets anders voor bedenken.

37 t/m 46 Tien wandelingen van de Wandel Bucket List

Ik heb hier expres geen wandelingen opgenoemd, omdat ik het aan wil kunnen vullen tijdens de looptijd van mijn DZP. Ook wil ik wat te kiezen hebben.

Wandel Bucket List:

• NS-wandeling Zoutelande, de nieuwste NS-wandeling
• Wolfskopwandeling bij Cadier en Keer (Limburg)
• Wandeling langs de “vergeten” spoorlijn de Borkensebaan bij Winterswijk
• Wandelen in het Waterloopbos in Flevoland
• Stuifduinenwandeling (Schoorl)
• De Sallandse Zandloper in Overijssel (tweedaagse wandeling)
• De oudste wandelroute van Nederland, zes etappes van Amsterdam naar Arnhem
• Het Oranje Nassau Pad rondom Breda
• Het Ons Kloosterpad langs kloosters in Noord-Brabant (niet omdat ik gelovig ben, maar meer omdat het in mijn eigen provincie is)
• Voetstappenpad rondom Hilversum

Gelezen boeken in juni 2021

Ik heb best veel boeken gelezen in juni en de genres sprongen weer alle kanten op. In ieder geval veel boeken waarin bibliotheken of boekwinkels in wat voor vorm dan ook voor kwamen.

Ik begon al in mei aan dit dikke boek, maar las het pas in juni uit. De Schemering en de Dageraad is het vierde boek dat Ken Follett over het fictieve middeleeuwse stadje Kingsbridge (Engeland) heeft geschreven, maar chronologisch komt het voor de overige drie andere boeken. Overigens is dit één van de weinige boeken die ik echt zelf gekocht heb of nou ja van de boekenbon die mijn kerstpakket vormde. Ik vind deze serie echt geweldig, heerlijke historische romans. In ieder boek heb je drie of vier hoofdpersonages; iemand uit de adelstand, iemand uit het gewone volk (meestal een heel slim iemand die zijn/haar tijd ver vooruit is) en iemand uit de geestelijkheid. Je volgt die personages dan gedurende enkele tientallen jaren van hun leven. Natuurlijk gaat het leven van de personages niet over rozen; de dood is in alle hoeken, ze trouwen met de verkeerde partners, er zijn buitenechtelijke kinderen, verboden relaties, standsverschillen, ongelijkheid tussen mannen en vrouwen en er is altijd wel ergens een oorlog of een andere ramp. Dit boek begint meteen met een vikingaanval en gaat daarna over het ontstaan van Kingsbridge en volgt dus het leven van de handige dorpsjongen Edgar (zoon van een scheepsbouwer), de intelligente Ragna (dochter van een Franse edelman) en de monnik Aldred.

In veel recensies klagen mensen dat de vier Kingsbridge-boeken qua verhaallijnen inwisselbaar zijn en dat is wel een klein beetje zo in de zin van dat bij Follett de adel vaak slecht en corrupt is, de geestelijkheid wisselend goed en slecht is en de personages uit het gewone volk over het algemeen heel slim en goed zijn. Maar de boeken spelen in verschillende tijden en zijn vanuit historisch oogpunt enorm interessant om allemaal te lezen. Neem wel je tijd, want de dikste telt meer dan 1000 pagina’s…

Santa Montefiore besloot om nog een zesde boek over de familie Deverill te schrijven. Ik vond dit boek niet echt heel veel toevoegen aan de serie; het valt heel vaak in herhaling en bevat eigenlijk te veel personages om het nog leuk te houden. Als je de andere boeken hebt gelezen weet je al hoe de familie in elkaar zit, dus dan blijft eigenlijk alleen nog de verhaallijn over het verkochte kasteel overeind als boeiend. Dat het kasteel verkocht moest worden aan een hotelketen, omdat het geld van de “oude adel” op was, vond ik dan weer wel interessant. Het is ook geloofwaardig; in Ierland zijn daadwerkelijk veel oude kastelen die men aan de straatstenen niet kwijt raakt, omdat het onderhoud veel te duur is.

Deel 2 van de Happy Ever After-serie, waarvan ik eerder dit jaar Op goed geluk las. Dit boek heeft een nieuwe hoofdpersoon, maar Nina uit deel 1 doet nog wel mee als bijpersonage. Ze is er niet aardiger op geworden… De situatie waarin Zoe belandt is niet echt feelgoed te noemen. Ze gaat als kinderoppas werken in een huis met drie heel vreemde kinderen. Zelf heeft ze ook een zoontje, maar de relatie met zijn vader is zo goed als over. In het oude, slecht onderhouden huis lijkt het te spoken, de vader is vaak weg, de huishoudster is chagrijnig en de moeder is verdwenen. De spanningsboog in dit boek was dus een stuk hoger dan in deel 1. Het las wel weer lekker weg, maar net als in deel 1 vond ik sommige gebeurtenissen wel een tikkeltje ongeloofwaardig.

Het geheim van Silvermoor heeft misschien niet de meest originele verhaallijn, maar het is wel heel fijn geschreven en ik vond de personages heel levensecht. Het boek speelt aan het begin van de vorige eeuw in een Engelse mijnstreek. De mijnen zijn eigendom van adellijke families en het contrast tussen hun levens en dat van hun arbeiders is groot. Rondom de mijnen zijn mijnwerkersdorpjes ontstaan waar de mijnwerkers wonen. Tommy woont in het ene dorpje, Josie in het andere dorpje en hun families werken dus niet in dezelfde mijnen en keuren hun vriendschap dus ook niet echt goed. Beide tieners willen eigenlijk iets anders met hun leven, maar zulke ambities horen niet bij kinderen van mijnwerkers. Hun toekomst staat al lang vast: Tommy zal op zijn 14e de mijn in moeten, terwijl Josie als meisje bovengronds kolen zal moeten wassen. Lukt het hen om hun toekomst te veranderen?

Het boek is een historische roman (alles betreffende de mijnen is gebaseerd op historische feiten) gemixt met een feelgoodverhaallijn. Ik vind boeken over mijnen altijd wel interessant, dus daarom sprak dit boek mij extra aan. Het las ook heel lekker weg. Aanrader voor liefhebbers van romans met een historische feelgood verhaallijn.

Ik vind de omslag van dit boek heel mooi, maar het verhaal zelf niet echt heel erg geweldig. Het is niet zo heel dik, dus ik heb het wel uitgelezen, maar er zijn betere boeken met als thema het oplossen van een eeuwenoude puzzel door een geheimzinnig genootschap. Er zaten overigens wel een paar grappige dingetjes in, zoals de zoektechnieken die gebruikt worden.

Ik las zowel Zondagskind als Zondagsleven. Het zijn autobiografische boeken over het leven van schrijfster Judith Visser die Asperger heeft, een vorm van autisme. Als iemand die enorm introvert is, herkende ik wel enkele van de autistische trekjes, maar gelukkig voor mezelf lang niet alles. Vergeleken met Jasmijn (de naam die ze zichzelf in het boek heeft gegeven) ben ik zelfs ontzettend sociaal. Het lijkt mij heel moeilijk om zo te moeten leven; met een zeer heftige vorm van Asperger. In Zondagskind heb ik vooral medelijden met haar; het autisme is dan nog niet vastgesteld en zo wordt ze vaak als dom weggezet (o.a. omdat ze heel weinig praat), terwijl ze op bepaalde vlakken (taal bijvoorbeeld) juist heel intelligent is.

Ik vond het ook treurig dat ze eigenlijk een natuurmens is, maar opgroeit in een flat in een stad en maar af en toe naar het strand kan. Ze is ook dol op dieren en vindt dat die trouwer zijn dan mensen. Dan heb ik enorm veel geluk dat ik opgegroeid ben in de natuurlijke omgeving van de Oisterwijke bossen en vennen. En ja, ik vind (huis)dieren ook erg belangrijk. Jasmijn wordt ook als kind al vegetariër, op eenzelfde manier als ik dat ben geworden nadat ik achter het bestaan van de bio-industrie kwam.

Toch had ik niet alleen medelijden, want als ze ouder wordt, vind ik haar gedrag ook wel vaak ergerlijk of zelfs a-sociaal. Zo spijbelt ze bijna een heel schooljaar van haar stage, maar er is blijkbaar niemand die dat komt controleren. Stagebegeleiding? Bestond dat niet in die tijd (jaren ’80)?
Ik ben het wel volledig met haar eens dat je elk schoolvak op je eigen niveau zou moeten kunnen volgen. En dan kan het dus zo zijn dat je Nederlands op vwo-niveau doet, terwijl je wiskunde op vmbo-niveau doet. Ook qua examens. Want ja, de meeste mensen zijn niet in alles even goed, maar als je in wat je wel goed kan meer uitgedaagd wordt, zou dat een geweldige omvorming van het huidige (middelbare) schoolsysteem zijn.

In Zondagsleven is ze volwassen en ook hier zitten echt een paar momenten in dat ik denk: nu ben je echt heel a-sociaal. Zo beantwoordt ze geen mailtjes van ex-collega’s waar ze goed mee omging, omdat ze geen zin heeft in verder contact. Kom op, een mailtje beantwoorden is een kleine moeite, denk ik dan. Maar het ergste is het hoofdstuk waarin haar vader haar naar Duitsland brengt (ze gaat daar een meerdaagse wandeltocht maken), een acht uur durende autorit waarin hij geen radio mag luisteren (want zij kan niet tegen het geluid en luistert uitluitend naar Elvis Presley) en nauwelijks mag spreken (want zij heeft geen behoefte aan een diepzinnig gesprek) en als ze eindelijke aankomen stuurt ze hem meteen terug. Terwijl die arme vader behoefte heeft aan een kop koffie en een hapje eten voor hij weer helemaal terug naar huis moet rijden. Dat vond ik echt wel een heftig stukje. Dat je zo totaal ongevoelig kan zijn voor de behoeften van andere mensen…

Haar ouders doen echt ontzettend veel voor haar (boodschappen, op haar hond passen als ze moet werken) en zijn eigenlijk (in beide boeken) heel mild voor haar; ze vergoeilijken altijd haar soms erg vreemde gedrag naar andere mensen toe. Toch is ze niet echt aardig voor haar ouders. Ze mogen bijv. komen eten, maar dan moeten ze na twee uur weer naar huis, want dan is ze moe van het sociale contact. Ze betwijfelt ook steeds of haar ouders wel van haar houden, terwijl die ouders op mij als lezer echt overkomen als zeer liefdevolle ouders.
Ook de relatie tot haar vriend is heel erg apart. Zo krijgt hij geen sleutel van haar flat en mag hij alleen langskomen op afgesproken tijdstippen. Ik was gillend weggelopen als ik die vriend was.

Zo kan ik nog wel meer dingen noemen, maar ik zal het hierbij laten.

De nieuwste Corina Bomann, het eerste boek van een trilogie en ik was de allereerste lener, dus een hagelnieuw bibliotheekboek. Sophia’s Hoop bevat natuurlijk weer enkele voor een roman bekende elementen, maar het las wel heel weer heel lekker weg. Sophia is het enige kind van een Duits apothekersechtpaar en bij gebrek aan een zoon mag ze scheikunde studeren aan de universiteit. Haar vader hoopt natuurlijk dat ze hem opvolgt in de apotheek. Maar Sophia is meer geïnteresseerd in de toepassingen van plantextracten voor huidcremes en parfums. Natuurlijk gebeurt er dan iets waardoor ze onterft wordt en ze vertrekt met een vriendin naar Frankrijk. Daar zijn ze niet echt blij met Duitse mensen, want de wonden van de eerste wereldoorlog zijn nog vers. Lukt het Sophia toch om een toekomst voor zichzelf op te bouwen?

Dit is een feelgoodroman van Katie Fforde, maar ik vond het een matig boek. Ongeloofwaardige verhaallijn en het cliché van het arme meisje dat tot over haar oren verliefd wordt op een rijke man, terwijl ze eigenlijk totaal niet bij elkaar passen en in totaal verschillende werelden leven. En alle mensen die ze onderweg tegenkomt worden meteen haar beste vrienden en nodige haar meteen bij hun thuis uit. Dat werkt zo niet in het dagelijks leven, tenminste bij mij niet.

Ver van huis is het tweede deel in een serie die maar liefst achttien boeken telt. Eerder las ik deel 1: Een nieuwe begin. De boeken spelen tijdens de tweede wereldoorlog, in een Engels kustplaatsje. Peggy heeft hier een soort van pension met kamers die ze verhuurd aan allerlei soorten mensen. Elk boek bevat de verhalen van de mensen die gedurende de oorlog bij haar gelogeerd hebben. In dit boek draait het vooral om de verpleegster Polly en de Poolse vluchtelinge Danuta. Ondanks de heftige verhaallijnen – het leven tijdens de oorlog is zwaar op allerlei gebieden – las het boek wel veel vlot weg. Dus wat mij betreft mogen ze lekker verder vertalen, in ieder geval komt ook deel 3 dit najaar nog uit in de Nederlandse vertaling.

Middernachtbibliotheek is een psychologische roman. Hoofdpersoon Nora kampt met een depressie ten gevolge van een samenloop van negatieve gebeurtenissen in haar leven en besluit om zelfmoord te plegen. Ze komt echter terecht in een tussenwereld; een bibliotheek vol boeken die al haar mogelijke levens bevatten. Nora kan hier die verschillende levens ervaren en moet dan uiteindelijk besluiten welk leven ze kiest. Natuurlijk blijken ook die andere levens niet perfect te zijn, dus welke keuze zal ze maken?

Ondanks het vrij zware thema las het boek wel lekker weg. En ja, ik denk dat iedereen stiekem wel eens nieuwsgierig is naar wat er gebeurd zou zijn als ze op cruciale momenten in hun leven een andere keuze hadden gemaakt. Ik in ieder geval wel.