Geocachingverhalen uit het verleden: de Mjeelse Pier

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 29 oktober 2017

Anke en ik gingen weer eens samen op pad om het land van de Zuiderburen onveilig te maken. We gingen o.a. op zoek naar de Mjeelse Pier.

Het verslag:

8086. Beesten Bende 1

8087. Beesten Bende 2

8088. Beesten Bende 3

8089. Beesten Bende 4

8090. Beesten Bende 5

8091. Beesten Bende 6

8092. Beesten Bende 7

8093. Beesten Bende 8

8094. Beesten Bende 9

8095. Beesten Bende 10

8096. Beesten Bende 11

8097. Beesten Bende 12

8098. Bonus Beesten Bende

Maker: De_Pierkes

Type: Traditionals + bonus-mysterie

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 29 oktober 2017

Plaats: Meerle, België

8099. Kapelletje bij ons moeke

Maker: Sofie1702

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 29 oktober 2017

Plaats: Meerle, België

8100. De Mjeelse Pier

8101. Pierkes Wandeling 1

8102. Pierkes Wandeling 2

Maker: De_Pierkes

Type: Traditionals

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 29 oktober 2017

Plaats: Meerle, België

8103. Kapelleke

Maker: Goaer en Altimax

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 29 oktober 2017

Plaats: Meerle, België

8104. Pierkes Wandeling 3

8105. TB-Hotel Pierkes Wandeling 4

8106. Pierkes Wandeling 5

8107. Pierkes Wandeling 6

8108. Lage Rooij

8109. Pierkes Wandeling 7

8110. Zo maar eentje

8111. Zicht op de molen

8112. Smalle paadje

Maker: De_Pierkes

Type: Traditionals

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 29 oktober 2017

Plaats: Meerle, België

8113. Toeren langs boeren

Maker: Compasb

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 29 oktober 2017

Plaats: Meerle, België

Uit het log van team Onsbollke, die achter ons aan liepen tijdens het lopen van de Beesten Bende:

Geocachers aren’t born, they get published
Geocachers don’t get sick, they are just temporarily disabled
Geocachers don’t talk, they write notes
Geocachers don’t die, they just get archived

29 oktober was de vierde en laatste 2-cachedatum van deze maand en ook deze viel op een zondag. Ik wilde hem dan ook graag vervullen. Gelukkig was het weer goed en bleek Anke vrij te zijn, dus konden we voor de tweede keer dit jaar samen op pad en hadden we Ankes auto tot onze beschikking. We gingen daarom weer naar België, dit keer maar net de grens over, naar Meerle.

We begonnen met de Beesten Bende-trail, in het gebied waar we jaren geleden Elsakker Web – in maart 2011 – hebben gelopen. Eerlijk gezegd herkenden wij beiden het gebied niet echt meer. Misschien is het te lang geleden of we krijgen te veel geocachingherinneringen, dat kan ook. Goed, het was wel een echt wandelgebied met bos en kleine stukjes heide, er stonden dan ook al veel auto’s geparkeerd uit beiden landen, waaronder ook veel travelbugauto’s. De Beesten Bende-caches zaten allemaal verstopt in dieren, helaas veel van die vieze, slijmachtige beesten. En de caches waren er een beetje lomp ingestopt, alsof alle nepdieren opgezet en ontleed waren. Er zaten nog wel een paar caches bij waar je iets extra’s voor moest doen met een magneet of een magneetstok. Dus het was wel een keurig verstopte serie. Het enige nadeel met zoveel cachers op een hoopje, is dat we ons een beetje opgejaagd voelden door de achtervolgende cachers.

Daardoor gingen we wel als een speer en hadden we na het loggen van de bonus nog plenty off tijd over voor de andere serie in deze buurt: Pierkes Wandeling. Voor de puntjes dus, want de datum was al lang en breed gesaved door het vinden van dertien Beesten Bende caches. De caches van Pierke hadden als achtergrond het plaatje van een regenworm, dus ik was tijdens de Beesten Bende wandeling al begonnen over de legende van de Mjeelse Pier, een beeld van een regenworm dat ergens in België bij een kerk zou staan. En dat is dus in Meerle. Eindelijk kon ik het beeld van de gegijzelde regenworm dus in het echt zien en kon Anke zien dat ik niet uit mijn nek zat te lullen. Bij de worm – die best wel erg lijkt op de plaatjes uit het door ons vaak gespeelde spelletje Regenwormen – lag ook een cache; onze 8100^ste alweer, met 100 caches binnen vier weken gaan we echt supersnel, ondanks dat ik het eigenlijk superdruk heb met school, stage en werk. Trails helpen enorm, maar toch denk ik niet dat we dit tempo in 2018 vol gaan houden. Hoeft natuurlijk ook niet, het belangrijkste is dat het leuk blijft.

We begonnen aan Pierkes Wandeling, die qua omgeving wel een stuk minder was dan de Beesten Bende. Landelijk België is in onze opinie toch vooral pauper-België. Alles bij de zuiderburen lijkt er meer vervallen en verwaarloosder uit te zien, dan bij ons, dit versterkt door de elektriciteitspalen langs de wegen. Hoewel er tegenwoordig best veel wandelpadaanduidingen zijn te vinden in België, liepen we hier eerst een stuk verkeerd, omdat je door een weiland moest lopen, wat wij meer op privaat terrein vonden lijken. Uiteindelijk toch gedaan, ondanks blaffende waakhond en daarmee kwamen we wel weer op de goede route uit.

Op een ander stukje moest je eigenlijk langs de autoweg lopen, waar ze superhard reden. Dat stond mij niet zo aan, dus dacht ik mooi over het landgoed aan de overkant van de weg te kunnen lopen. Bleek dit achteraf ook privaat te zijn, we moesten over een hek klimmen om er weer uit te komen, geholpen door twee Belgische dames, die geobsedeerd waren door de Jack Wolfskin pootafdruk op mijn rugzak. Ze dachten dat ik bij een hondenvereniging hoorde ofzo, ze hadden zelf ook honden bij. Blijkbaar lopen er dus wel vaker wandelaars verkeerd, want ze deden er heel normaal over, dat wij uit een verboden pad kwamen.

We maakten Pierkes Wandeling af en namen meteen nog wat losse traditionals in Meerle mee. Die waren allemaal niet zo heel bijster denderend verstopt, soms vraag ik me echt af waarom mensen niet in staat zijn om een leuk plekje voor hun geocaches uit te zoeken. Onze laatste cache in Meerle, een voortuincache, werd een not-found, de enige van de dag. Voortuincaches – en al helemaal die in het buitenland – zijn niet echt mijn favoriet, zeker niet als ze geen goede hint hebben, dan voel ik me vreselijk bekeken.

Dus reden we als troost nog met de auto langs de picknickplaats waar Toeren langs Boeren zou liggen. Hier hebben we heel lang gezocht naar de goed verborgen cache, maar we hebben hem wel gevonden. Ik was nu zo’n beetje door mijn meegebrachte caches heen en vond 28 caches ook wel een mooie score. Nu konden we mooi op tijd naar huis.

Wat ik hier op 29 oktober 2020 nog aan toe te voegen heb:

Eigenlijk was dit een prima cachedag: de laatste jaren gaan we niet meer zo heel vaak met twee Heideroosjes sterk op pad, dus dat was al leuk. Verder was het goed weer, was vooral de wandeling van de BeestenBende ook mooi, we vonden heel veel caches, maar waren toch nog op tijd thuis.

Nieuwsgierig naar het spelletje Regenwormen? Klik dan hieronder:

Regenwormen

Geocachingverhalen uit het verleden: De gekmakende virtuele kalender

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 22 oktober 2012

Ik vroeg me af waarom ik mij liet leiden door een virtuele kalender…

Het verslag:

4257. Baloe #5 Kloostertuin

Maker: Olmkroontjes

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje

Gevonden op: 22 oktober 2012

Plaats: Tilburg

Ja hoor, daar was er weer eentje: een datum die nog moest. Natuurlijk weer op een werkdag. En omdat ik ondertussen behoorlijk geobsedeerd ben door het afmaken van het kalenderplan, ging de gps weer mee naar het werk. Eigenlijk was het idee om de kerkenroute te gaan doen, die lag maar 200 meter van het het laatste park dat ik had gedaan, op de vorige datum, het Oude Dijk park. Ik had hem toen expres laten liggen voor deze datum. Maar op de plaats van bestemming aangekomen zat het daar vol met mensen. Dat zoekt niet heel erg lekker. Ik heb nog wel een snelle poging gedaan, maar het lukte me niet om de cache te spotten.

Shit, volgende optie. Dat werd een cache van de Baloe-serie, die ik heel bewust heb laten liggen om ze te gebruiken als data-cache. De eerste daarvan kon ik ook al niet vinden, die zou in een boom in een straat moeten zitten. Ik begon een beetje ongerust te worden. Ook verklaarde ik mezelf behoorlijk voor gek. Eigenlijk vind ik dit soort oppikkertjes midden in een woonwijk helemaal niet meer leuk om te doen en toch doe ik ze, omdat ik geobsedeerd ben door een virtuele kalendertje met piepkleine vakjes waar nooit iemand naar kijkt, behalve ikzelf dan. Ben je dan gek of ben je dan gek?

Gelukkig kon ik de cache in de kloostertuin wel vinden, dus daarmee had ik de datum gered.

Wat ik hier op 22 oktober 2020 nog aan toe te voegen heb:

Tja, eigenlijk heb ik nu nog steeds dezelfde haat/liefde-verhouding met het Geocaching Datum Project als toen. Soms vind ik het heel leuk en op andere data verklaar ik mezelf voor gek. In ieder geval was ik dit jaar op vakantie (in Nederland) op 22 oktober en vonden we maar liefst 29 caches en een Adventure, dus deze datum is daarmee voorgoed gered.

Geocachingverhalen uit het verleden: (on)geschikt?

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 15 oktober 2010

Mijn moeder en ik gingen op de Oirschotse heide onderzoeken of we geschikt waren voor het leger…

Het verslag:

2368. (On)Geschikt

Maker: Robje64, Xenofon, Theopoint, arie.v.vr

Type: Mysterie/Multi

Heideroosjes: Maartje

HaJaMaToJo: Hannie

Gevonden op: 15 oktober 2010

Plaats: Oirschot

Ongeschikt is een mysterie/multi over de landmacht, je moet een puzzel oplossen om het eerste waypoint te ontrafelen en daarna volgt nog een tocht over de Oirschotse Heide; militair oefenterrein. De vragen waren op meerdere manieren te beantwoorden en het is heel rottig informatie opzoeken over de namen van tanks. Mijn moeder en ik hebben dan ook nog midden in de nacht zitten juichen, toen de checker ons 10x opnieuw berekende coördinaat eindelijk goedkeurde.

Mijn moeder wist de volledige naam van de kazerne in Oirschot op te dreunen, maar ik ben het nu alweer vergeten. Het was er in ieder geval erg druk met af- en aanrijdende militaire voertuigen, hoofdzakelijk vrachtwagens. Wij begonnen aan de tocht over de Oirschotse Heide. De waypoints waren helemaal in stijl, dus bedekt met stukken camouflage-net. We moesten vragen beantwoorden over militaire rangen en standen en over het Wilhelmus. Toch nog wat geleerd, want ik wist niet dat het zesde couplet van het Wilhelmus het vaakst werd gezongen na het eerste. En dat de bevelhebber van het leger ook Overste genoemd wordt, ik dacht dat dat een kloosterterm was. Onderweg moesten we steeds door het mulle zand lopen en kwamen we nog een paar keer een militair voertuig tegen, wat ons bracht op de zin en onzin van het bestaan van een legerbasis.

Voor we het wisten stonden we bij de cache. Ik dacht dat hier nog iets ingewikkelds gedaan moest worden, maar dat viel wel mee. De cache-locatie zag er bewerkelijk uit, met veel mogelijke verstopplaatsen, maar de gps’sen hadden allebei het zelfde 0-punt in gedachten. Mijn moeder kon daar niets vinden, dus zette ik mijn prikstok in elkaar en begon te prikken, waarmee ik de cache binnen een minuut te pakken had. Ook de cache was in stijl, maar hij zat helemaal vol zand. Of dat nou zo hoorde of niet, dat wisten we niet zo goed. Maar we waren “geschikt” bevonden en konden weer een banner op onze profielen plaatsen. Yeah!

Wat ik hier op 15 oktober 2020 nog aan toe te voegen heb:

De cache bestaat nog steeds! Voor de liefhebbers, cachecode: GC1NK6P

Maar ik geloof niet dat ik ondertussen geschikt ben geworden voor het leger.

Geocachingverhalen uit het verleden: Het mysterie van de flexibeam

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 8 oktober 2008

De mysterieuze zwemspullen van Purk hielden ons goed bezig…

Het verslag:

1015. Zwemspullen

Maker: Purk

Type: Mysterie

Heideroosjes: Maartje

Nopi: Pien

Gevonden op: 8 oktober 2008

Opgelost door: div. mensen

Plaats: Oisterwijk

Zwemspullen kwam online als dichtbijzijndste cache op een vrije middag. We waren allemaal online en probeerden hem als een gek op te gaan lossen, want we wilden goud halen. Je kreeg allemaal foto’s te zien van zwem-artikelen en dan moest je raden wat het was. De meeste dingen waren wel te achterhalen, maar 1 ding niet. En je had dat ding nodig voor een belangrijk getal in het eind-coördinaat.

We vermoedden al wel meteen waar de cache zou moeten liggen. De vorige zwembad-cache (ter ere van de zwemles van Purks oudste kind) lag bij de Leye, het binnenzwembad. Dus zou het logisch zijn als deze zwembad-cache (ter ere van de zwemles van Purks jongste kind) bij ’t Staalbergven zou liggen, het openluchtzwembad. Anke en ik zijn uiteindelijk die middag nog naar ’t Staalbergven gefietst om te gaan zoeken, maar er was geen beginnen aan, de oprit alleen al is veel te lang en overal zijn plekken om een micro te verstoppen. De rest van dat weekend hadden we geen tijd meer voor puzzels oplossen of cachen, dus moesten we lijdzaam toezien hoe het eremetaal aan onze neus voorbij ging.

Pien nam de foto’s van de puzzel mee naar haar school, maar zelfs op de gehele Sporthogeschool wist niemand het artikel van de 6e foto te benoemen. Erg frustrerend. Het bleek dat er meer mensen niet uitkwamen en dat Purk helemaal plat gemaild werd. Pien besloot uiteindelijk ook om Purk te gaan mailen. Toen bleek dat er sommige artikelen bij de Engelse benaming moesten worden genoemd en andere bij de Nederlandse. Ja, dan word het erg verwarrend. Maar Purk gaf aan wat EN en wat NL moest en zo kon Pien het coördinaat toch nog op school kraken.

De cache lag toch aan de oprit van het Staalbergven en werd door Pien en mij gelogd. Later vestigde de kanovereniging zich op ’t Staalbergven en de cache op de oprit was dan ook nog vaak onderwerp van gesprek.

De cache is ondertussen al eeuwen gearchiveerd, maar we zullen nooit meer vergeten wat een flexibeam is…

Wat ik hier op 8 oktober 2020 nog aan toe te voegen heb:

De tijd waarin we met een hele groep bezig waren om een mysterie op te lossen zijn helaas voorbij. Maar als herinnering is dit toch wel een toppertje.

Geocachingverhalen uit het verleden: Laag Heukelom

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 1 oktober 2012

Ik ging lekker dichtbij huis geocachen in Heukelom.

Het verslag:

4214. M&P nr. 6: Laag Heukelom

Maker: Marpuls & Pwarroh

Type: Multi

Heideroosjes: Maartje

Gevonden op: 1 oktober 2012

Plaats: Heukelom

Een nieuwe van Marpuls & Pwarroh, 2,4 km from your homecoördinates. Nou, dat vind ik wel een goede service, had ik zelfs te voet naartoe gekund, maar ik pakte de fiets.

Goed, de nieuwe cache lag in Heukelom en begon ongeveer ter hoogte van café Mie Pieters. Voordat ik deze cache ging lopen, heb ik eerst een kijkje genomen bij de nieuwe carpoolcache van Meelhopper, op de carpoolstrook bij de Druiventros in Berkel-Enschot. Zoals ik al vermoedde moet je de cache met behulp van een magneet uit een paaltje halen. Daarom had ik mijn magneetklauw meegenomen, maar die bleek te sterk te zijn. De binnenkant van de paal is ook magnetisch en de magneetklauw wordt dus door de wand van de paal aangetrokken en bereikt daardoor nooit de cache. Ik heb nog geprobeerd om het touwtje om een soort van stok heen te wikkelen, maar daardoor duwde ik de cache alleen maar dieper in de paal (hopelijk heb ik hem niet te ver naar beneden geduwd). Ik moet dus iets bedenken als vervanging van het touwtje. De magneetklauw moet aan een stok of moet verzwaard worden. Nou ja, komt nog wel een keertje, de cache is dichtbij. Eerst maar even kijken of hij nu nog wel uit die paal komt, haha.

Terug naar Laag Heukelom. Het eerste stukje van de route liep over een pad tussen de weilanden, grofweg langs de Voorste Stroom. Het stuk dat wij altijd kanoën als we van landschapspark Moerenburg naar Oisterwijk varen. Ik geloof niet dat ik al eerder over dat pad heb gelopen. Het kwam uiteindelijk uit op de Hoevenseweg en daarna voerde de route door Ter Braakloop en langs het ven tegenover Het Galgeven. Er stond geen naambordje bij dit ven, terwijl het toch een vrij groot ven is. Jammer, nu kon ik niet verder gaan met mijn naambordjesverzameling. Misschien vond ik het laatste stukje nog wel het leukste, want ik ging eindelijk eens het zandpad op, op de kruising bij de ingang naar de Pierenberg/Galgenven. Daar lag een soort van pad door het weiland, dat de Sparrendreef heette. Ik vond dit er leuk uitzien. Vlakbij dat pad lag de cache en daarmee was er weer een M&P voltooid. Ik vind ze wel leuk, van mij mogen er nog wel meer komen. Alleen jammer dat de coin niet meer in de cache zat. Ik stopte er wel een grappige TB in. Die moet je 2x ontmoeten en dan krijg je een banner. Eens kijken of ik dat voor elkaar ga krijgen, volgens mij is het tot nu toe niemand gelukt. De cache krijgt slechts een minpuntje: er waren geen koeien op de route. Op de fietsroute terug naar huis nog wel wat koeien gespot, maar die stonden eigenlijk te ver weg.

Wat ik hier op 1 oktober 2020 nog aan toe te voegen heb:

Achteraf bezien waren dit mijn eerste stappen op het Heukelommetje, een wandelrondje dat later uitgroeide tot meerdere “boerenpaden” door de Duurzaamheidsvallei, het boerenbuitengebied tussen Oisterwijk en Tilburg. Ondertussen heb ik hier ontzettend vaak gewandeld, omdat het nu mijn achtertuin is: ik kan te voet zo de “vallei” in, een fiets pakken om naar het startpunt te komen is niet nodig.