Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.
Vandaag gaan we terug naar 30 juli 2007
Ik had een mysterie-cache opgelost en wilde die heel graag gaan loggen. Uiteindelijk werd het een avondrondje na mijn werk.
Geocachingverhaal uit het verleden:
Echowaaike
Maker: tspoorbeijster
Type: Mysterie
Gevonden op: 30 juli 2007
Heideroosjes: Maartje
Plaats: Tilburg
Geboortebos – Tilburg
Maker: Purk
Type: Multi
Gevonden op: 30 juli 2007
Heideroosjes: Maartje
Plaats: Loon op Zand
Nadat ik terugkwam van Landpark Assisië (een multi-cache die ik een week eerder deed) ging ik nog wat mysterie-puzzeltjes bekijken. Dat doe ik wel eens in de hoop dat ik iets tegenkom dat ik snap, zodat ik het op kan lossen. Meestal kom ik niet ver, maar soms zie ik ineens het licht. Die dag gebeurde dat bij Echowaaike. En zoals altijd bij mysteries is het zo heerlijk als je het eindelijk snapt en het coördinaat kan kraken. Het liefste wilde ik meteen op jacht om hem te gaan halen, maar het regende en het begon al donker te worden, dus toch maar niet gedaan. De volgende dag was het weer stralend weer, maar ja, ik moest werken. Na het avondeten was ik niet meer te houden. Ik besloot tot een avondfietstocht. Echowaaike bevind zich in Tilburg-Noord. Ik fietste er als een gek naartoe. De cache lag in een bos en ik begon te merken dat Geko 201 (dat was mijn allereerste gps) kuren had. Hij had enorme afwijkingen en viel de hele tijd weg. Blijkbaar begon hij het toch op te geven na zijn val in Frankrijk. Gelukkig heb ik de cache nog wel gevonden. Met coin en travelbug, dus weer een leuk nieuw logo voor ons account (ik vond het toen geweldig dat elke coinsoort een ander minilogo had).
Daarna was het nog best vroeg en ik had nog wel trek in een andere cache. De print-out van Geboortebos – Tilburg zat al heel lang in mijn rugzak. Ik had alleen geen idee waar dat bos zich bevond. Het bleek maar 2 km van Echowaaike af te zijn en op de fiets ben je daar zo. Geboortebos – Tilburg is dus gewoon een gebied waar we al vaker zijn geweest en eigenlijk het is het meer Loon op Zand dan Tilburg. Ik was heel bang dat ik de cache niet zou vinden omdat vanaf het laatste waypoint naar de cache een projectie was (met de Geko201 kon je niet nauwkeurig projecteren). Maar ik kon het altijd proberen. Het geboortebos zelf is nog niet echt een bos. Het bestaat uit een stuk of 10 magere, jonge boompjes die amper bladeren hebben. Dat duurt nog wel een paar jaar voordat dat de naam bos verdient. Ik heb me ook nog helemaal kapot gezocht naar een of ander infobord, dat uiteindelijk niet bij het ‘bos’ stond, maar aan de overkant van het pad. Vanaf daar moest de projectie plaats vinden. Die zag er toch wel goed uit, helemaal rechtdoor en er was een mooi, breed pad die kant op. Volgens de hint moest ik zoeken naar een dikke boom. En gelukkig was die er ook en lag daar inderdaad de cache. Ik was heel blij en opgelucht dat ik deze cache toch gevonden had. Weer een cache uit de nearbiest-lijst die we konden afstrepen. Het begon ondertussen te schemeren dus fietste ik naar huis. Ik had toch een avondrondje van 20 km fietsen en nog wat kilometers lopen erop zitten.
Wat ik hier op 30 juli 2020 nog aan toe te voegen heb:
De Geko201 was mijn eerste gps (nou ja, eigenlijk was hij gekocht door mijn ouders, maar ik gebruikte hem altijd) en hij was op vakantie in Frankrijk heel hard gevallen en was er iets aan het schermpje. Een paar weken later deed hij het helemaal niet meer. Ik heb toen een nieuwe gps gekocht, die veel nauwkeuriger was. Ondertussen ben ik al aan mijn vierde gps en Smaug is ook alweer vijf jaar oud.
De nearbiest-lijst bestaat tegenwoordig bijna helemaal uit onopgeloste mysteries, maar ik ben nooit een fanatieke puzzelaar geworden, dus dat zal wel altijd zo blijven.
De komende weken wil ik een poging doen om de rubriek Meatless Monday nieuw leven in te blazen. Zoals bekend ben ik al ruim twintig jaar vegetariër en eet ik voor een gedeelte zelfs veganistisch. Hoewel de meeste mensen het wel accepteren, roept vegetarisme ook nog steeds veel vragen op. Door de jaren heen heb ik er heel veel over gelezen en heb ik het aanbod van vleesvervangers in de winkels zien groeien. In deze rubriek ga ik proberen om wat van deze informatie en kennis op anderen over te brengen, die misschien ook graag willen minderen met vlees, maar geen idee hebben hoe ze daarmee moeten beginnen.
Vitamines en mineralen
Ik hoor je denken; maar als ik minder of helemaal geen vlees meer eet, krijg ik dan nog wel alle vitamines en mineralen binnen die ik nodig heb? Het is waar dat je wel op enkele vitamines en mineralen moet gaan letten. Zolang je flexitariër bent en nog vlees eet, hoef je je hier geen zorgen over te maken. Maar zodra je helemaal geen vlees meer eet of zelfs helemaal geen dierlijke producten meer gebruikt, zijn er wel een aantal aandachtspunten. Ik neem ze even met je door:
Vitamine B12
Deze vitamine heb je nodig voor een goede werking van je zenuwstelsel en voor de aanmaak van rode bloedcellen. De vorm van vitamine B12, die het beste door je lichaam opgenomen wordt, zit alleen in dierlijke producten, zoals vlees, vis, eieren en zuivel. Vitamine B12 is ook vaak toegevoegd aan vleesvervangers. Als je als vegetariër dus wel eieren eet en zuivelproducten gebruikt, zul je genoeg vitamine B12 binnen krijgen. Eet je weinig eieren en gebruik je nauwelijks zuivelproducten of ben je veganist? Dan is het aan te raden om vitamine B12 bij te slikken in de vorm van een supplement. Het is te verkrijgen bij de drogist in twee verschillende vormen: een hoge dosering en een lagere dosering. Afhankelijk van je voedingspatroon, ben je zelf wel in staat om te bepalen welke dosering je nodig hebt.
Het mineraal ijzer is nodig voor de vorming van hemoglobine, een onderdeel van de rode bloedcellen, die zuurstof door je lichaam transporteren. IJzer komt voor als heemijzer in dierlijke producten en als non-heemijzer in plantaardige producten. Non-heemijzer komt bijvoorbeeld voor in volkoren brood, volkoren pasta, peulvruchten, noten en donkergroene groentes, zoals spinazie, boerenkool en andijvie. Non-heemijzer wordt moeilijker door je lichaam opgenomen, dan heemijzer, dus hoe minder dierlijke producten je gebruikt, hoe meer ijzer je zal moeten eten. Vitamine C helpt je lichaam om non-heemijzer beter op te nemen. Dit zit vooral in citrusvruchten. Dus drink vooral een glas sinaasappelsap bij een ijzerrijk gerecht. De kenmerken van een ijzer-tekort zijn vermoeidheid, een bleke huid en snel buiten adem zijn. Als je denkt dat je te weinig ijzer binnen krijgt, is het aan te raden om een voedingssupplement te slikken.
Omega 3-vetzuren vallen niet in de categorie vitaminen en mineralen, maar het is wel een stof waar je op moet letten. Het is een stof die je helpt om je lichaamsvet te verbranden en je bloeddruk te verlagen, waardoor je minder kans hebt op hart- en vaatziekten. Omega 3-vetzuren zitten vooral in vette vis. Als je geen vis eet moet je ze dus halen uit andere voedingsstoffen, zoals zeewier, zaden en pitten, noten of bepaalde olie zoals koolzaadolie, notenolie of tarwekiemolie. Er zijn omega 3-vetzurencapsules verkrijgbaar, die gemaakt zijn van algen. Deze zijn echter prijzig.
Eiwit is een bouwstof die ook wel proteïne wordt genoemd. De aminozuren in eiwitten zijn nodig als bouwstof voor lichaamscellen. Je hebt zowel dierlijke als plantaardige eiwitten, maar ook hier geldt weer dat plantaardige eiwitten moeilijker door het lichaam worden opgenomen, dan de dierlijke variant. Vlees is dan ook het meest eiwitrijke product, gevolgd door vis, eieren en zuivelproducten. Plantaardige eiwitten komen voor in brood, pasta, rijst, peulvruchten, noten en paddenstoelen. Het zit ook in de vleesvervangers tofu, tempeh, quorn en seitan.
Calcium is een mineraal dat je vooral nodig hebt als bouwstof voor je botten en je gebit. Het helpt ook voor een betere werking van spieren en zenuwen en voorkomt botontkalking op latere leeftijd. Calcium komt vooral veel voor in zuivelproducten, zoals melk en kaas. Het komt echter ook voor in groente groentes en in tahin (een pasta op basis van sesamzaad). Vitamine D bevordert de opname van calcium door het lichaam. Veganisten en strenge vegetariërs lopen dus grote kans op een calciumtekort en het is voor hen weer aan te raden om een voedingssupplement te slikken.
Zink is een mineraal dat nodig is als enzym bij je stofwisseling en voor de opbouw van weefsel. Het komt in kleine hoeveelheden voor in vlees, schaaldieren en kaas of plantaardig in granen, peulvruchten, tofu en noten. De kans dat je te weinig zink binnen krijgt is dus niet zo heel groot, tenzij je al deze producten nooit eet.
Je hebt natuurlijk ook mensen die tegen het innemen van onnatuurlijke pillen zijn. Dat is een keuze die je zelf moet maken. Je kunt echter niet zo snel te veel vitaminen of mineralen binnen krijgen, terwijl een tekort tot vervelende kwalen kan leiden. Daarom raad ik veganisten en de wat strengere vegetariërs zeker aan om voor de zekerheid een voedingssupplement te slikken.
Holland and Barrett (wat vroeger De Tuinen heette) verkoopt een vegetarisch voedingssupplement waarin alles samen is gevoegd in één pilletje.
Omdat ik heel weinig zuivelproducten gebruik en bijna nooit eieren eet, slik ik de laatste jaren vitamine B12 tabletjes in de hoge doseringen tabletjes met calcium/zink/magnesium, beiden van het Kruidvat.
Dit stuk is eerder verschenen op hva.schrijft als onderdeel van een opdracht voor de door mij gevolgde minor Schrijven in Opdracht.
Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.
Vandaag gaan we terug naar 23 juli 2016
Ik had vakantie en ik had een Weekend Vrij abonnement op de trein, dus ik reisde af naar Vleuten waar ik een OV-fiets huurde om een heleboel cache te gaan doen.
Geocachingverhaal uit het verleden:
Ik besloot mijn Weekend Vrij in te zetten, voor een reisje naar Vleuten. Dit keer ging ik niet wandelen, maar fietsen. Daartoe huurde ik een OV-fiets op station Vleuten. In Vleuten ben ik al vrij regelmatig geweest omdat de lente-editie van het fantasyfestival Elfia hier in de buurt wordt gehouden, bij Kasteel de Haar. Het stond al lang op mijn verlanglijstje om hier een keer een fietstocht te maken. Helaas kon ik geen GPX-route van de fietstocht vinden, dus werd het toch meer een zelfbedachte geocachingtocht.
Van Kasteel de Haar heb ik dit keer niet meer gezien dan de ridder-windvaan op de toren. Verder zocht ik naar het parkbos, dat vorig jaar is aangelegd naast het kasteel, maar ook dat heb ik niet gevonden.
Ik begon met twee caches in Vleuten. Die eerste lag bij het oude station van Vleuten en daar werd ik al meteen aangezien voor een Pokémonjager. Smaug had kuren en daardoor duurde het even voor ik de cache had gevonden, die toch behoorlijk groot was. Gelukkig deed Smaug het beter toen ik even later de nano I love geocaching in Vleuten vond, verstopt onder een bankje in het centrum.
De fietstocht ging verder naar de monumentale Hamtoren. Die staat te koop en als ik heel erg rijk was, dan zou ik het kopen. Superidyllische woning met veel historie en vlakbij Kasteel de Haar. Nu mocht ik er weer naar kijken door het hek en kon ik er een offset-multi oplossen, die het toepasselijke thema van Rapunzel had. Raponsje, Raponsje, laat vallen je haar! Ja, dat kan ik me hier wel voorstellen, bij zo’n middeleeuwse toren.
Ik deed nog een multi, maar die was niet zo geweldig, langs een landweggetje waar ontzettend hard gereden werd. Alleen de eindcache was wel mooi gemaakt. Begreep de naam van de cache ook niet echt, eerlijk gezegd.
De volgende was Didgeridoo, vernoemd naar het blaasinstrument van de Aboriginals. Hier hing inderdaad een lange pijp onder een brugleuning, die daar wel iets van weg had.
De daaropvolgende cache lag bij een molen. Hier was het vrij druk met mensen, dus eerst wilde ik weer omdraaien, maar ze waren wel bereid om mij te helpen en wilden uitleg over geocaching. De molenaar hoefde dat niet, die was helemaal op de hoogte van het spelletje. Hij gaf mij ook nog een korte rondleiding door de molen. Die kon je huren als slaapplek, best wel gaaf. Deze cache maakt deel uit van een serie caches die mede is uitgezet door het VVV van de Gooi- en Vechtstreek. Als je ze allemaal vindt, krijg je een geocoin. Tja, zoiets vind ik wel leuk, maar tot nu toe is dit nog steeds de enige van die serie, die ik gevonden heb. Misschien een leuk project voor 2017. Maar de afstand tot de caches is dan wel een belemmering.
Ik maakte een wandeling langs het water om Blokje om en Breiwerk te loggen. Voor die laatste moest ik met het pontje, een echte Moerasdraak. Ik vind zulke pontjes die je zelf moet voortbewegen altijd erg leuk.
Terug naar mijn fiets en verder in de richting van de Hooilandroute. Eerst kwam ik echter nog langs de parkeerplaats van een wandelroute, waar inderdaad de weg ophield.
En besloot ik spontaan om de multi het Oortjespad ook nog mee te pakken. Dit is een recreatiegebied met een zwemplas en een kinderboerderij en een hoop sport- en spelmogelijkheden. Het Oortjespad was best een leuke route, maar de eindcache was een half kapot bakje dat zeiknat was. Dat begrijp ik dan niet, leg er dan een meer duurzamer bakje neer.
Nu was het echt tijd om aan de Hooilandroute te gaan beginnen. Ik kwam echter nog langs een cache waar je een onzinlog voor moest schrijven. Dat is aan mij, met mijn grote fantasie, wel besteed. Ook had ik nog een not-found bij de cache op het hoekje van de straat. Die kon ik echt niet vinden, op de terugweg nog een tweede keer gezocht, maar weer zonder resultaat.
De Hooilandroute is een boerenommetje, dat ik ging wandelen. Ondanks dat het allemaal gras en kruiden was, had ik niet echt last van hooikoorts. Ik was zeer verrast en hoopte er overheen gegroeid te zijn (later in het jaar bleek dat toch niet zo te zijn, helaas). De caches waren niet allemaal even makkelijk te vinden. De meeste zaten verstopt onder wankele, planken bruggetjes. Nummertje 3 was een heel lange brug en ik kon het simpelweg niet vinden, ondanks dat ik languit op de smalle plank heb gelegen.
Als troost zag ik wel de koeienoptocht, een hele rij koeien, die op weg waren naar de stal om gemolken te worden. “Opgejaagd” door twee kleine kindjes op fietsjes. Heel hilarisch om te zien.
Nummertje 7 van de route bleek geript te zijn. Het hangertje hing er wel, maar het kokertje was eruit. Ik had echt pech, want blijkbaar is de maker vlak na mij geweest om het te herstellen. En ik was er pas best laat in de middag.
De bonus van de route lag op het erf van de boerderij. Ik vond het best eng om daar zomaar op te lopen, maar de boer was op het erf bezig en zei dat het gewoon mocht. En inderdaad was daar een mooie eindcache, met een logboek met een monsterachtig wezen erop.
Na de voltooiing van de wandeling, was het tijd om terug naar het station te fietsen. Ik passeerde echter nog Zicht op Woerden, die makkelijk te vinden, ook deze lag onder een bruggetje, net als bijna heel de Hooilandserie.
Toen was ik heel erg in de buurt van het Kasteel van Harmelen, een cache die al heel vaak op het Elfia-lijstje heeft gestaan, maar waar we nooit aan toe zijn gekomen. Ik besloot die nu eindelijk eens te gaan doen. Goed dat ik nu op de fiets was, want met de auto kun je hier helemaal niet bijkomen. De cache ligt ook helemaal niet bij het kasteel, dat meer een landhuis is, maar ergens in de bosjes daarachter, bij een heel dikke boom. Beetje vreemde cache, beetje verwaarloosd. Maar goed, hij kan van de lijst af.
Nu was het echt tijd om terug naar huis te gaan, alles bij elkaar toch nog best een lange treinreis. Ik had echter wel weer een heleboel caches gevonden en een leuke dag gehad.
Wat ik hier op 23 juli 2020 nog aan toe te voegen heb:
Dit was een zeer succesvolle en leuke cachedag. Die ene cache ben ik later nog eens tegen gekomen, maar toen kon ik hem weer niet vinden, dus het is een frustratie gebleven. De serie van het VVV was onderdeel van mijn Day Zero Project, maar uiteindelijk heb ik er maar een stuk of vijf caches van gevonden. Ondertussen is de halve serie gearchiveerd, dus het kan nu helemaal niet meer.
De komende weken wil ik een poging doen om de rubriek Meatless Monday nieuw leven in te blazen. Zoals bekend ben ik al ruim twintig jaar vegetariër en eet ik voor een gedeelte zelfs veganistisch. Hoewel de meeste mensen het wel accepteren, roept vegetarisme ook nog steeds veel vragen op. Door de jaren heen heb ik er heel veel over gelezen en heb ik het aanbod van vleesvervangers in de winkels zien groeien. In deze rubriek ga ik proberen om wat van deze informatie en kennis op anderen over te brengen, die misschien ook graag willen minderen met vlees, maar geen idee hebben hoe ze daarmee moeten beginnen.
Wieren, algen, insecten en kweekvlees
Wieren, algen, insecten en kweekvlees zijn mogelijk nieuwe eiwitbronnen/vleesvervangers voor de toekomst. Ze zijn nu nog in ontwikkeling.
Wieren en algen worden al het meeste gebruikt, zo vind je zeewier in de Aziatische keuken en zijn er zeewierburgers verkrijgbaar, zoals de Dutch Weed Burger.
Zeewieren bevatten eiwitten, ijzer, calcium en enkele aminozuren.
Het eten van insecten wordt entomofagie genoemd. In Europa is het niet erg gebruikelijk, maar in veel tropische landen staan insecten al eeuwenlang op het menu. De meest gegeten insecten zijn; sprinkhanen, rupsen en keverlarven (meelwormen zijn keverlarven). In principe zouden alle niet-giftige insecten eetbaar moeten zijn. Met drie miljoen soorten insecten kunnen we dus erg lang vooruit.
Volgens Insectsforall is insectenvlees net zo voedzaam als dierlijk vlees en bevat het vergelijkbare hoeveelheden eiwitten, vitaminen en mineralen. Insectenvlees heeft wel een veel hogere opbrengst. Waar tien kilo voer slechts één kilo rundvlees oplevert, zetten insecten tien kilo voer om in negen kilo insectenvlees. Insecten produceren veel minder mest en gebruiken veel minder water en nemen natuurlijk veel minder ruimte in dan koeien of varkens. Het blijft natuurlijk discutabel of je als vegetariër wel insecten zou gaan eten, want ook insecten zijn levende dieren. Meer informatie is te vinden op deze website.
Kweekvlees wordt geproduceerd door dierlijke stamcellen van varken of rund te vermeerderen en te laten specialiseren tot spiercellen. Om dit te produceren, hoeven dieren niet geslacht te worden. Er wordt over de hele wereld geëxperimenteerd met kweekvlees, maar voorlopig is de verkoop van kweekvlees in Europa nog verboden.
De Amerikaanse Paul Shapiro schreef een boek over kweekvlees: Nooit meer slachten. Hoe kweekvlees ons bord en de wereld zal veranderen. Je leest er hier meer over.
In maart 2020 – letterlijk enkele dagen voor alles dicht moest vanwege corona – woonde ik een interessante avond bij in de LocHal (georganiseerd door de Bibliotheek Midden-Brabant) over kweekvlees. Er zouden nog meer vervolgavonden komen over de toekomst van het vlees, maar helaas gingen die niet meer door. Ik hoop dat die in de toekomst nog wel een keer georganiseerd worden, want ik vind het interessante materie.
Schnitzelgate
In april 2019 stemde de Landbouwcommissie van het Europees Parlement met een ruime meerderheid voor een verbod van vleesnamen voor vegetarische producten. Het gaat hierbij niet alleen om benamingen als “burger”, “worst” of “vegetarische kipstukjes”, maar ook om zuivelproducten, zoals sojayoghurt of amandelmelk. Belangrijkste argument is dat vleesnamen voor vegetarische producten misleidend zouden zijn voor de consument.
Er laaide een storm van protest op onder de vegetarische en veganistische consumenten, onder leiding van belangenorganisatie ProVeg International. Dit protest wordt ook wel “schnitzelgate” genoemd. Overigens moet het verbod nog door het (nieuwe) Europees Parlement goedgekeurd worden.
De oplossing zit in mijn ogen in een duidelijk keurmerk op alle producten, waarmee dan meteen onderscheid wordt gemaakt tussen vegetarische en veganistische producten. Dit Europese V-label bestaat al en wordt uitgegeven door de European Vegetarian Union. In Nederland wordt dit keurmerk uitgegeven door de Vegetariërsbond. Helaas kiezen lang niet alle producenten ervoor om dit keurmerk aan te vragen, waardoor mogelijk inderdaad verwarring kan ontstaan als de vleesproducten en de vleesvervangers in hetzelfde schap in de supermarkt liggen. Dus in plaats van vleesbenamingen verbieden, kunnen ze beter het V-label verplichten.
Dit stuk is eerder verschenen op hva.schrijft als onderdeel van een opdracht voor de door mij gevolgde minor Schrijven in Opdracht.
Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.
Vandaag gaan we terug naar 16 juli 2009
Anke, Stephanie en ik kampeerden een week op Texel. Omdat de Heideroosjes alle caches van geocaching.com al gevonden hadden, besloten we eens een route van TerraCaching.com te proberen.
Geocachingverhaal uit het verleden:
– Terra Cache
Strand, Bos en Duin
Maker: Zaanhoeve
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje en Anke
Gevonden op: 16 juli 2009
Plaats: De Koog, Texel
– Terra Cache
De vuurtoren van Texel
Maker: Virtual Cacher
Type: Virtual
Heideroosjes: Maartje en Anke
Gevonden op: 16 juli 2009
Plaats: De Cocksdorp, Texel
– Terra Cache
De Kop van Texel
Maker: Zaanhoeve
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje en Anke
Gevonden op: 16 juli 2009
Plaats: De Cocksdorp, Texel
Een paar maanden geleden had ik Terra Caching ontdekt. Dit is ook een site die zich bezig houdt met geocaching, maar dan op een kleinere schaal dan geocaching.com. Om daar lid te kunnen worden, moet je een soort van friend attend (sponsorship) krijgen van twee teams die al lid zijn. Gelukkig voor mij had ik binnen een half uur twee van die friend attends binnen (van wildvreemde mensen) en kon ik daar ook lid worden. We heten daar MaAn; omdat ik Heideroosjes voor geocaching.com wilde houden.
Omdat er nog maar zo weinig caches te doen waren op Texel voor de Heideroosjes, besloot ik op de avond voor vertrek nog even op Terra Caching te kijken. Het bleek dat er drie terracaches op Texel lagen. Een virtuele en twee multi’s. Natuurlijk uitgeprint en meegenomen, je weet maar nooit of ik ze nog nodig zou hebben.
Omdat we op donderdag niets gepland hadden vroeg ik bij het ontbijt of er iemand met mij mee wilde om de terracache in de duinen bij De Koog te gaan doen. Stephanie had daar helemaal geen zin in, die wilde lekker op het strand gaan liggen. Anke twijfelde heel erg (die vond het strand ook wel aantrekkelijk), maar besloot uiteindelijk toch mee te gaan met mij.
Dus fietsten we samen naar De Koog. We reden op een bepaald moment vast op een hekje waar het fietspad eindigde en het wandelpad begon. Er gold hier een verbod voor fietsen, dus braaf als wij zijn, gingen we lopen.
De cacheroute Bos, Strand en Duin bleek een onverwacht leuke route te zijn. We kwamen inderdaad door alledrie die gebieden. De route leidde ons over het Sommeltjespad. Dit is een bosgebied waar allemaal dieren verstopt zitten, die gemaakt zijn van natuurlijke materialen, zoals hout en steen. Vroeger bestond dit ook al (ik ben als kind vaak op Texel op vakantie geweest), maar het was helemaal vervallen. Nu was het weer in volle glorie hersteld. Ik vond het wel leuk om het nog eens te zien. Wat ook een leuk stukje was, was het stukje dat door het gebied van de Schotse Hooglanders liep. De bruine haarbal koeien lagen lekker midden op het pad en ik kon een paar mooie foto’s van hen maken.
Minder was dat de afstand van het laatste waypoint naar de cache heel lang was. We eindigden bij een bosje vol prikkelige stuiken. We hebben hier heel lang naar de cache gezocht, maar we konden hem niet vinden. Hadden we een wandeling van 10 kilometer gemaakt, konden we de cache niet vinden. Beetje frustrerend was het wel.
We fietsten terug naar de camping. Ik had de smaak nu te pakken en wilde ook nog een andere Terra Cache gaan proberen, vlakbij de camping, bij de vuurtoren van Texel. Dit was maar 3 kilometer van de camping af, maar helaas moesten we onze huurfietsen voor 18 uur inleveren, dus we konden niet meer fietsen. Dan maar met de auto, echt stom voor zo’n miezerig stukje.
Stephanie ging dit keer wel mee, maar ze wilden niet mee cachen. Dus bleef zij op het strand, terwijl Anke en ik de route gingen lopen. Die zat een beetje vreemd in elkaar. We konden twee waypoints niet vinden, maar dat ging om de twee laatste cijfers, dus die konden we wel gokken. Toch hadden we weinig hoop op het vinden van de cache. Tot mijn grote verbazing vond ik hem wel en nog best snel ook. We begrepen nu wel waarom we de cache van die ochtend niet gevonden hadden. Terra Caches zijn aanzienlijk beter gecamoufleerd dan geocaching.com-caches. En dan bedoel ik met zand en takken op het deksel van de cache gelijmd, zodat hij echt niet opvalt. Best wel geniepig eigenlijk. Maar goed, we hadden nu toch onze eerste, echte, fysieke Terra Cache gevonden.
Wat ik hier op 16 juli 2020 nog aan toe te voegen heb:
Eerlijk gezegd was ik het bestaan van TerraCaching compleet vergeten. De website bestaat nog wel. Ik kon niet meer inloggen op het account van MaAn, want wachtwoord vergeten en een ander mailadres. Ik bleek ook nog een “nieuw” account (uit 2014) te hebben, gewoon onder de naam Heideroosjes, maar ook daar kan ik niet veel mee, want die heeft geen sponsors. Volgens mij hebben we na die caches op Texel ook nooit meer een Terra Cache geprobeerd. Het zou ook handiger zijn als alles gewoon op dezelfde website te vinden was, maar ja concurrentie moet er zijn natuurlijk.
De komende weken wil ik een poging doen om de rubriek Meatless Monday nieuw leven in te blazen. Zoals bekend ben ik al ruim twintig jaar vegetariër en eet ik voor een gedeelte zelfs veganistisch. Hoewel de meeste mensen het wel accepteren, roept vegetarisme ook nog steeds veel vragen op. Door de jaren heen heb ik er heel veel over gelezen en heb ik het aanbod van vleesvervangers in de winkels zien groeien. In deze rubriek ga ik proberen om wat van deze informatie en kennis op anderen over te brengen, die misschien ook graag willen minderen met vlees, maar geen idee hebben hoe ze daarmee moeten beginnen.
Vleesvervangers
Maar met welke producten kun je het vlees in je maaltijd nu het beste vervangen? Het antwoord vinden we in de beroemde Schijf van Vijf van het Voedingscentrum. Vlees en vis kun je namelijk het beste vervangen door andere voedingswaren uit het betreffende vakje van de Schijf van Vijf: eieren, noten, peulvruchten, producten op basis van soja, lupine of tarwe-eiwit of kant-en-klare vleesvervangers.
Eieren
Eieren bevatten veel goede voedingsstoffen, zoals vitamine B12, vitamine D, vitamine A, vitamine B2, foliumzuur en mineralen als fosfor, seleen, ijzer en zink. Je kunt eieren ook op veel manieren klaarmaken: gekookt, gebakken, pocheren of je verwerkt ze in een quiche. Het Voedingscentrum noemt eieren daarom een goede vleesvervanger. Vleeseters mogen 2 tot 3 eieren per week eten, maar vegetariërs mogen er meer: 3 tot 4 eieren per week. Meer eieren eten dan deze hoeveelheid is niet goed, omdat eieren ook veel cholesterol bevatten en daardoor geen mager voedingsmiddel zijn.
Noten
Amandelen, cashewnoten, hazelnoten, kastanjes, kokosnoten, macadamianoten, paranoten, pecannoten, pijnboompitten, pinda’s, pistachenoten of walnoten. Zomaar wat voorbeelden van verschillende soorten noten. Noten zijn volgens het Voedingscentrum een goede vleesvervanger, maar wees er wel gematigd mee: niet meer dan een handjevol per dag. Dit is 25 gram voor een volwassene en 15 gram voor een kind.
Je kunt noten op allerlei manieren in je eten verwerken. De Vegetariërsbond heeft een notenwijzer opgesteld als hulpmiddel.
Noten zijn goed voor je bloedvaten, omdat ze zorgen voor een lager cholesterolgehalte. Maar noten bevatten naast onverzadigde vetzuren, ook veel calorieën. Daarom mag je er niet te veel van eten. Het doet er niet toe wat voor soort noten je eet of dat ze geroosterd, gebrand of ongebrand zijn. Het gaat er vooral om dat ze ongezouten zijn. Ook pindakaas of notenpasta die 100% van noten zijn gemaakt en geen suiker of zout bevatten, voldoen aan de eisen.
De noten die je op feestjes eet, zoals gezouten noten, borrelnoten, noten met een laagje van chocolade of suiker en pindakaas/notenpasta met toegevoegde suiker en zout voldoen helaaas niet als vleesvervanger en staan ook niet in de Schijf van Vijf.
Peulvruchten
Wist je dat er meer dan duizend soorten peulvruchten bestaan? Enkele bekenden zijn: borlottibonen, bruine bonen, doperwten, capucijners, kidneybonen, kikkererwten, limabonen, linzen, lupinebonen, snijbonen, sojabonen, tuinbonen en witte of zwarte bonen. Peulvruchten zijn voedzaam en rijk aan ijzer, eiwit en vezels. Net als noten, helpen peulvruchten om je cholesterolgehalte laag te houden. Voor peulvruchten geldt geen beperking, omdat ze een zeer laag vetgehalte hebben.
Je kunt peulvruchten gedroogd krijgen, maar dan duurt de bereiding veel langer, omdat je ze dan eerst moet weken en koken. Heb je hier het geduld niet voor, dan is het fijn om te weten dat peulvruchten uit blik of glas net zo gezond zijn en dezelfde voedingswaarde hebben. Het enige waar je op moet letten is het zoutgehalte. Als je de peulvruchten afspoelt met water, voor je ze toevoegt aan je gerecht, verlies je al veel van dit zout.
Je kan peulvruchten zowel warm als koud gebruiken in allerlei soorten gerechten.
Lupine
Lupine is een peulvrucht, die vaak wordt gebruikt als grondstof voor vleesvervangers. De Vegetarische Slager maakt veel gebruik van lupinebonen. Lupine heeft een licht nootachtige smaak. Verder haalt de lupineplant stikstof uit de lucht als grondstof en kan daardoor zonder enige vorm van mest verbouwd worden.
Je leest meer over lupine op de website van de Vegetarische Slager.
Sojaproducten
Tofu – ook wel tahoe genoemd – is een eiwitrijke vleesvervanger, die weinig calorieën bevat. Tofu wordt gemaakt van gestremde sojamelk. Van zichzelf heeft tofu heel weinig smaak, dus het lekkerste is om het te marineren of te kruiden. Je moet dan wel eerst zoveel mogelijk vocht uit de tofu verwijderen. Je kunt tofu op allerlei manier klaar maken en verwerken in gerechten. Er zijn ook kant-en-klare tofustukjes verkrijgbaar, die zijn al gemarineerd en/of gekruid.
De Vegetariërsbond geeft op hun website nog wat tips & tricks over het bereiden van tofu.
Tempeh – het wordt ook wel geschreven als tempé – is ook een eiwitrijke vleesvervanger, die ook nog vezels en vitamine B bevat (maar let op: geen vitamine B12!). Tempeh is gemaakt van gefermenteerde sojabonen. Tempeh heeft van zichzelf meer smaak dan tofu, maar wordt ook vaak nog gemarineerd of gekruid. Ook is tempeh moeilijker verkrijgbaar dan het bekendere tofu; je zult ervoor naar een biologische supermarkt of toko moeten.
En ook voor tempeh tips & tricks van de Vegetariërsbond.
Seitan
Seitan is een vleesvervanger gemaakt van tarwegluten en bevat veel eiwit en ijzer. Het is daardoor niet geschikt voor mensen met een glutenintolerantie. Ook seitan is lastig te verkrijgen in de reguliere supermarkten. In biologische supermarkten verkopen ze het vers uit de koeling, maar ook langer houdbaar in glazen potten. Net als tofu en tempeh kun je het marineren en op verschillende manieren klaarmaken.
Volgens het Voedingscentrum is vleesvervanger eigenlijk geen goede benaming. Het gaat namelijk om producten die gelijkwaardig zijn aan vlees. “Vegetarische keuze” zou een betere benaming zijn, maar ik houd het hier toch bij het meer bekendere vleesvervanger.
Er zijn binnen Nederland diverse producenten van kant-en-klare vleesvervangers. Bekende merken zijn Vivera, Garden Gourmet (vroeger heette dit Tivall), Valess, Quorn en De Vegetarische Slager. Tegenwoordig hebben veel supermarkten ook vleesvervangers van hun eigen huismerk. In de meeste supermarkten hebben vegetarische producten een eigen schap, in de buurt van het vlees. De regel is meestal: hoe groter de supermarktketen, hoe meer er te krijgen is op vegetarisch gebied.
Vleesvervangers zijn te krijgen in alle vormen waarin vlees ook te krijgen is: burgers, balletjes, worsten, nuggets, stukjes, je kan het zo gek niet bedenken of het bestaat wel ergens. Zelf eet ik nu bijna twintig jaar vegetarisch en in die tijd heb ik het aantal producten explosief zien toenemen. In het begin was er bijna niets, nu struikel je er bijna over.
Welke vleesvervanger je kiest heeft te maken met je persoonlijke smaak. Je hebt mensen die het liefst zo dicht mogelijk bij de vorm en smaak van vlees of vis willen blijven. Of mensen die de smaak van vlees niet missen en liever iets met groente eten. Dus ik zou zeggen; probeer verschillende producten van diverse merken en bepaal zelf wat je het lekkerste vindt.
Waar je wel op moet letten is of de vleesvervanger van je keuze wel de benodigde voedingsstoffen bevat. In een goede vleesvervanger zit; eiwit, ijzer en vitamine B1 en/of B12.
Volgens het Voedingscentrum zou dit in de volgende verhoudingen moeten voorkomen:
eiwit (meer dan 20% van de energie), en
ijzer (meer dan 0.8 milligram per 100 gram), en
vitamine B1 (meer dan 0.06 milligram per 100 gram), en/of
vitamine B12 (0.24 microgram per 100 gram)
Ook moet je opletten of de kant-en-klare vleesvervanger van je keuze niet te veel zout en verzadigd vet bevat, want helaas komt dit nog vaak voor. Lekker Gezond beschrijft dat er niet meer dan 1,1 gram zout per 100 gram product in mag zitten. In veel vleesvervangers is dit 2 gram of nog meer en dit kan weer leiden tot een verhoogde bloeddruk.
Houd je van koken en experimenteren? Dan kan je er ook voor kiezen om zelf vleesvervangers te maken. Hier zijn verschillende recepten voor op internet te vinden of zelfs complete kookboeken over te verkrijgen.
Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.
Vandaag gaan we terug naar 9 juli 2006
Mijn moeder wilde een keer mee gaan geocachen en de keuze viel op een multi door de duinen die eigenlijk met “poles” gelopen moest worden: dat zijn van die Nordic Walking-stokken. Dat was toen een hype, nu zie ik er bijna nooit meer mensen mee lopen.
Geocachingverhaal uit het verleden:
Purk on Poles
Maker: Purk
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 9 juli 2006
Plaats: Udenhout
Op zaterdag kwam mijn moeder met de mededeling dat ze zondag wilde gaan geocachen met mij, omdat ze zin had om te wandelen en ik haar moest leren hoe de gps werkte.
Hij lag in de duinen, of beter gezegd, het bos bij de duinen. De route kon gelopen worden met poles, dat zijn van die Nordic-walking-stokken, vandaar de naam van de cache. Wij hebben zelf niet van die stokken.
Mijn moeder had de gps, ze had al snel door hoe het werkte, maar ik mocht hem niet terug hebben. Dus liep ik voor de verandering eens achter iemand aan, in plaats van iedereen achter mij, want in principe loop ik altijd met de gps.
We hebben nog wel gelachen om een bepaald waypoint. Wij dachten dat het een ven moest zijn, bleek het een groot weiland vol paarden te zijn, wat ze het Hengstven hadden genoemd.
De cache was nog even zoeken, die lag tussen de bramenbosjes. Dus nadat ik mijn benen open had gehaald (korte broek), konden we loggen met twee teams. De twaalfde voor HaJaMaToJo, de zesenveertigste voor de Heideroosjes.
Wat ik hier op 9 juli 2020 nog aan toe te voegen heb:
Mijn ouders doen dus ook aan geocaching, maar mijn moeder is er enthousiaster over dan mijn vader. Daarom ben ik door de jaren heen vaak met mijn moeder op pad geweest. Ondertussen weet ze prima hoe een gps werkt en hebben we allebei onze eigen gps. Het verschil in founds is wel een stuk groter geworden. Het ging toen nog maar om een verschil van 36 caches, nu gaat het om een verschil van meer dan 6000 caches.
De komende weken wil ik een poging doen om de rubriek Meatless Monday nieuw leven in te blazen. Zoals bekend ben ik al ruim twintig jaar vegetariër en eet ik voor een gedeelte zelfs veganistisch. Hoewel de meeste mensen het wel accepteren, roept vegetarisme ook nog steeds veel vragen op. Door de jaren heen heb ik er heel veel over gelezen en heb ik het aanbod van vleesvervangers in de winkels zien groeien. In deze rubriek ga ik proberen om wat van deze informatie en kennis op anderen over te brengen, die misschien ook graag willen minderen met vlees, maar geen idee hebben hoe ze daarmee moeten beginnen.
Wat is vlees?
Wat valt er allemaal onder vlees? Het gaat om het spierweefsel van gewervelde dieren. Dat zijn zoogdieren, zoals varkens en koeien. Ook vissen en vogels vallen onder de categorie gewervelde dieren.
Krachtig, sterk en stoer
Vlees heeft een mannelijk imago: het is krachtig, sterk en stoer. Bob Cramwinckel, van het Centrum voor Smaakonderzoek denkt dat het daarom voornamelijk mannen zijn die te veel vlees eten. Vlees roosteren op een barbecue wordt over het algemeen dan ook gezien als de taak van de man. Corné van Dooren van het Voedingscentrum stelt dat er ook een stukje cultuur bij komt kijken: “Vroeger was het de vader die het vlees verdeelde en zelf het grootste stuk kreeg.” Hij zegt ook dat mensen, voornamelijk mannen, vroeger zwaarder werk deden en veel meer moesten werken dan de huidige mens. Denk aan landarbeiders of medewerkers in de zware industrie. Voor hen bevatte vlees misschien belangrijke voedingsstoffen. Maar sinds de industriële revolutie, doet de mens steeds minder zwaar werk en zou daaruit volgend dus ook minder vlees nodig hebben. De mens is echter juist steeds meer vlees gaan eten.
Moet vlees weer een luxeproduct worden?
Vlees is heel lang een luxeproduct geweest. In de vroegmoderne tijd (vanaf de zestiende eeuw) leefden zo’n 80% van de mensen rond of onder de armoedegrens. Zij konden zich hoogstens één keer per week vlees veroorloven. Ook zuivelproducten waren over het algemeen een luxe. Alleen de rijkere bovenlaag van de bevolking kon zich meer vlees veroorloven. Pas na de Tweede Wereldoorlog, in de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw, nam de vleesconsumptie in Nederland echt massaal toe. Volgens onderzoek van de Universiteit van Wageningen aten de Nederlanders in 1950 zo’n 17 kilo vlees per persoon per jaar. In 2016 was dit ruim verdubbeld naar 38 kilo vlees per persoon per jaar. Je zou hieruit op kunnen maken: hoe meer welvaart, hoe meer vlees er wordt gegeten. Dit is niet alleen in Nederland zo: door de toegenomen welvaart is er over de hele wereld een stijging te zien in de vleesconsumptie.
Opbouw van de maaltijd
Voedingsdeskundigen stellen dat maaltijden uit de West-Europese keuken zijn opgebouwd rondom vlees. Je ziet dit terug op de menukaarten van restaurants, die beginnen vrijwel altijd met het noemen van het stuk vlees en daarna volgt pas wat je erbij krijgt. In de traditionele Aziatische, Mexicaanse en Libanese keukens zijn de maaltijden juist opgebouwd rondom groenten. Veel mensen in Nederland eten dus vlees uit gewoonte, omdat een “Hollandse pot” in hun ogen opgebouwd hoort te zijn uit vlees, groente en aardappelen. Het wordt ook wel het AVG’tje genoemd.
Hersencapaciteit
Veel vleeseters hangen de stelling van wetenschappers aan dat de evolutie van de mens en dan met name de hersencapaciteit te danken is aan het feit dat onze verre voorouders vlees gingen eten. Hier zit een kern van waarheid in. Ongeveer zes miljoen jaar geleden ontstond de eerste menselijke levensvormen op onze planeet: de primaten. Deze primaten leefden ongeveer op de plek waar je nu de Oost-Afrikaanse landen vindt. De wereld bestond in die tijd voornamelijk uit oerwouden. Door een klimaatsverandering ontstonden er ook savannes. De primaten splitsten zich op: een deel bleef in het oerwoud wonen, terwijl anderen naar de savannes trokken. De oerwoudprimaten voedden zich voornamelijk met plantaardig voedsel; zij waren de voorouders van de huidige apen. De savanneprimaten begonnen echter steeds meer dierlijk voedsel te eten en daarmee zijn zij de voorouders van de huidige mens. In vlees zit simpelweg meer energie dan in groente en fruit; dat betekent dat je er minder van hoeft te eten om voedingsstoffen binnen te krijgen. In die zes miljoen jaar groeide de omvang van de menselijke hersenen van 400 cm2 naar 1400 cm2. Een mens heeft bijzonder veel hersencapaciteit, in vergelijking tot de lichaamsomvang. Apen, die ongeveer van dezelfde omvang zijn als mensen, hebben veel minder hersencapaciteit. Ter vergelijking: een chimpansee heeft 28 miljard hersencellen (neuronen), een gorilla heeft er 33 miljard en de mens maar liefst 86 miljard. Hoe komt dat dan?
De homo erectus als kok
Volgens primatoloog Richard Wrangham van Harvard University komt het doordat de homo erectus ongeveer 1,7 miljoen jaar geleden leerde om te “koken”; ze gingen zowel dierlijk als plantaardig voedsel roosteren. Op deze manier bereid voedsel wordt gemakkelijker opgenomen door de darmen en geeft sneller calorieën vrij, hierdoor werd het verteringsproces ingekort. Het omzetten van rauw voedsel in bruikbare energie, kost veel meer tijd en energie. Omdat dieren alleen rauw voedsel eten, hebben ze veel tijd nodig om dit te verteren tot bruikbare energie en daardoor neemt hun hersencapaciteit niet meer toe.
Sinds ik een deeltijdstudie volg aan de Hogeschool van Amsterdam is mij de vraag al honderden keren gesteld: “Waarom blijf ik in hemelsnaam in mijn kleine Noord-Brabantse dorpje wonen en verhuis ik niet onmiddellijk naar de Randstad?” Ze vragen het op een toon als of er geen leven mogelijk is buiten de randstedelijke habitat. Als of ik dringend gered moet worden uit mijn zuidelijke provincie onder de grote rivieren. Als of wij Brabanders nog ergens onderontwikkeld door de klei liggen te rollen. Als of je leven pas echt begint als je naar de Randstad “emigreert”.
Ik woon in Oisterwijk, een dorp in Midden-Brabant. De naam wordt overal verkeerd uitgesproken. Als de blikkerige NS-stem aankondigt dat we het station in mijn woonplaats bereiken: “Oysterwijk, station Oysterwijk!” zuchten al mijn plaatsgenoten in koor: “Oosterwijk. Je zegt Oosterwijk.” De middeleeuwse spelling is behouden. Oisterwijk kreeg namelijk al in 1212 stadsrechten toegekend door hertog Hendrik van Brabant, terwijl Amsterdam die pas rond 1300 kreeg, wat toch bijna een eeuw later is. Oisterwijk is dan ook geen zielig gehucht, maar een gemeente met ruim 26.000 inwoners, een NS-station, een bibliotheek, een theater, een binnen- en een buitenzwembad en een levendig centrum met bekroonde terrassen en leuke winkels. Oisterwijk ligt precies tussen de Brabantse stedenrij Breda – Tilburg – Den Bosch – Eindhoven in. Wij Oisterwijkers hebben dus het beste van twee werelden; midden in de natuur en toch makkelijk mee kunnen genieten van de privileges van de grote steden.
Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om naar de Randstad te verhuizen en zeker niet naar Amsterdam. Daar zijn verschillende redenen voor. Hier in Brabant heb ik mijn familie, vrienden en kennissen. Daarnaast houd ik van Brabant, in het bijzonder van mijn woonplaats Oisterwijk. Waar je in Amsterdam met een vergrootglas naar een echte boom of struik moet zoeken, waar de paden in de omheinde parken geasfalteerd zijn en bijna niemand een voortuin heeft, kan ik zeggen dat de uitgestrekte Oisterwijkse Bossen en Vennen en de Kampina mijn achtertuin vormen. In mijn woonplaats heeft vrijwel iedereen een voortuin én een achtertuin en als ik het raam open doe, kan ik de dichtstbijzijnde boom aanraken en zie ik er zo nog tien staan. Ik woon op fietsafstand van de Efteling, het beste pretpark van de Benelux en het lekkerste bier van Nederland – La Trappe Tripel – wordt op een steenworp afstand van mijn huis gebrouwen.
Ok, de lange reistijd (bijna twee uur enkele reis) naar de hoofdstad blijf een ding. Zeker als ik al om 8.30 uur op school moet zijn. Mijn studie is helaas alleen te volgen aan de Hogeschool van Amsterdam en ik ben afhankelijk van het openbaar vervoer. Maar na een aantal jaren studeren vind ik Amsterdam nog steeds een grauwe, veel te drukke stad met te weinig natuur en veel te veel toeristen. Een centrum dat stijf staat van de wietlucht. Al die vreselijke souvenirwinkels, die met tulpen, molens, klompen en Delfts blauw een verkeerd beeld van Nederland voorspiegelen aan toeristen. Amsterdam is prima om af en toe eens een dagje heen te gaan, maar ik zou er in mijn ergste nachtmerries nog niet willen wonen. Zelfs niet tijdelijk, op kamers. Financieel gezien is dat ook niet aantrekkelijk: In Oisterwijk heb ik een sociale huurwoning van 40m2 helemaal van mij alleen, voor de prijs waar mijn Amsterdamse klasgenoten een kamertje van 2 bij 3 meter voor hebben met gedeelde voorzieningen. Van het geld wat ik daardoor overhoud kan ik heel vaak naar Amsterdam reizen. Maar stiekem ben ik altijd opgelucht als de trein de bruggen over de grote rivieren heeft gepasseerd en we binnen rijden in het mooie, groene Brabant. Want daar brandt nog licht.
Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.
Vandaag gaan we terug naar 2 juli 2012
Anke, Guy en ik zaten op een camping in Zeeland vanwege Concert at Sea. Op zondag was het festival voorbij en gingen we nog geocachen voor we terug naar Noord-Brabant reden.
Geocachingverhaal uit het verleden:
Gadrabos 1
Gadrabos 2
Maker: Ivanboven
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje, Anke en Guy
Gevonden op: 2 juli 2012
Plaats: Renesse
Rondje Schouwen #9: De Ringwalburg
Rondje Schouwen #8: ’t Groene duin
Rondje Schouwen #5: Juttershut
Rondje Schouwen #6: Prachtig plekje
Rondje Schouwen #7: Home sweet home
Rondje Schouwen #4: Inlaag
Rondje Schouwen #3: Jachthaven Burgsluis
Rondje Schouwen #2: de Plompe Toren
Rondje Schouwen #1: Mooi uitzicht
Rondje Schouwen #10: Door de polder
Maker: De Duintoppers
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje, Anke en Guy
Gevonden op: 2 juli 2012
Plaats: rondom Burgh-Haamstede
De zondag was om te cachen op Schouwen-Duiveland en ik had daar eigenlijk wel zin in. Na twee nachten op een lek luchtbed was ik al vroeg wakker. Mijn tent was al afgebroken, mijn spullen ingepakt en mijn boek al uitgelezen toen Anke en Guy eindelijk eens hun tent uitkwamen. Gelukkig waren die wel bereid om mee te gaan cachen, dus toen we het ontbijt op hadden en hun spullen ook allemaal ingepakt waren gingen we op cache-jacht.
Eerst een rondje door het Gadrabos, dat waren de twee caches die het dichtste bij de camping lagen. Het was deze dag erg mooi weer, zonnig en droog, dus het was geen straf om een rondje in het bos te lopen. Het was een rommelig bos, maar de caches waren er wel. Ook grappig was de vrouw in rode kleding aan de picknicktafel en haar grijze hond die tussen de bomen lag. Het was net Roodkapje en de wolf.
Na het Gadrabos begonnen we aan de caches van het Rondje Schouwen. Er waren twee series die we deze dag konden doen. Een powertrail van 25 caches of een serie van 10 caches. Mijn ouders hebben allebei de series gedaan toen ze in de meivakantie in Burgh-Haamstede waren. Volgens mijn moeder was de serie van 10 eigenlijk leuker om te doen en ook mooiere locaties dan die van 25. Anke en Guy interesseerde het niet echt welke serie we zouden gaan doen, dus koos ik voor die van 10, genaamd Rondje Schouwen.
Het is eigenlijk een rondje om te fietsen (dat had mij best leuk geleken zo door dit gebied), maar die hadden wij natuurlijk niet bij. Het betekende wel dat sommige caches niet bereikbaar waren met de auto. Daarnaast deed de TomTom van Anke het voor geen meter, dus moest ik navigeren met mijn gps.
De Ringwalburg lag achter de parkeerplaats van de AH van Burgh-Haamstede, waar we vorig jaar een paar keer boodschappen hebben gedaan, toen we ook naar CAS waren. De cache was vlot gevonden.
Ook ’t Groene Duin herkende we nog van een gelijknamige cache die daar verstopt zat in de uitkijktoren en die we al gedaan hadden in het CAS-weekend van 2010 (die cache is trouwens ook nog online, dat heb ik later nog gecheckt). Nu moesten we een klein stukje het gebied in wandelen. Mooi gebied, zijn we ook geweest voor de multi door de Zeepeduinen.
Juttershut, Prachtig Plekje en Home Sweet Home hebben we gedaan in een wandeling over het fietspad. De Juttershut vonden we alle drie leuk, omdat het leek op een grote cache. Het is ook weer zoiets waar je anders niet zo snel zou komen. Het idee was dat je hier spullen kon achterlaten die je had gevonden. Prachtig Plekje was een bankje bij een vennetje in de duinen, maar ik moet eerlijk zeggen dat we mooiere uitzichten hebben gezien. Home Sweet Home zat in een piepklein vogelhuisje waar volgens mij geen vogel in zou passen, maar wel een cache. Vanaf daar kon je nog verder lopen voor een bonus-cache, extraatje 2, maar onze parkeertijd dreigde op te raken en het was te ver en over een kronkelig fietspad. Dus zijn we omgedraaid en terug gelopen naar de auto.
De Inlaag-cache stelde niet zo veel voor, cacherspaadje langs uitgestorven viaduct op en af. Bij de cache bij de kleine jachthaven kwamen we nog een andere cacher tegen, uit België. Hier vonden we ook de aanwijzing voor extraatje 1, die lag aan de andere kant van de haven en we zijn er voor terug gereden, maar we konden hem niet vinden. Ook die bleek achteraf geript te zijn, dus pech voor ons.
De Plompe Toren blijf ik een geweldig gebouw vinden, de toren is het enige overblijfsel van het middeleeuwse dorp Westerschouwen dat volledig door de zee is opgeslokt, op de toren na. In de toren ligt ook een cache, die hebben Anke en ik vorig jaar al gedaan, was echt superleuk. Nu was de toren gesloten en moesten we een paar honderd meter verderop gaan zoeken naar de cache. Anke en Guy bleven in de auto zitten en ik logde de cache.
Voor Mooi Uitzicht moesten we weer een stukje lopen, dit keer mocht Vliegtuig (zo noemde ik de auto van Anke) voor het eerst die dag gratis parkeren. De cache lag in een caisson, die ijzeren gevaartes herkenden wij ook nog van eerdere cachetochten tijdens CAS-weekenden. Stiekem is het wel grappig dat wij zoveel smilies hebben verzameld op Schouwen-Duiveland. Ik denk dat het na Midden-Brabant de hoogste found-radius heeft.
We besloten de dag met Door de polders. Die konden we eerst niet vinden, dus belde ik mijn moeder, die het natuurlijk erg grappig vond dat ze mij nu eens een keer moest helpen. Gelukkig wist ze nog precies te vertellen waar de cache zat.
We hadden nu alle tien de caches van de serie gevonden en wilden nog voor de bonus gaan, maar de som klopte niet, want ik kreeg allemaal getallen in de min. Nog een keer met mijn moeder gebeld, maar die zei dat ze de bonus ook niet gedaan had. Dus besloten we te stoppen en naar huis te gaan, wat nog een lange rit was, omdat we file hadden en er ergens een brug langdurig open stond. In Brabant had het heel hard geregend, want alles was er zeiknat. Wij hadden het gelukkig de hele dag zonnig en droog gehouden.
Wat ik hier op 2 juli 2020 nog aan toe te voegen heb:
We zijn een paar keer naar Concert at Sea geweest en hebben tijdens die weekenden ook veel caches gedaan aldaar. Nu ben ik al heel lang niet meer in Zeeland geweest.
Maartjes Moves 