Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.
Vandaag gaan we terug naar 7 november 2010
Anke en ik waren op vakantie in Drenthe en vandaag wilden we een beetje te veel: we wilden de 2500ste cache vinden, maar we wilden ook naar Noorderdierenpark Emmen (wat nu Wildlands is).
Geocachingverhaal uit het verleden:
- Punt #1 – Punties Padtien
- Punt #3 – Punties Padtien
- Punt #4 – Punties Padtien
- Punt #6 – Punties Padtien
- Punt #7 – Punties Padtien
- Punt #8 – Punties Padtien
- Punt #2 – Punties Padtien
- Maker: Team de Sweeties
- Type: Traditionals en multi’s
- Heideroosjes: Maartje en Anke
- Gevonden op: 7 november 2010
- Plaats: Emmen
- Zie Zoo: nano
- Maker: Myrlot
- Type: Traditional
- Heideroosjes: Maartje en Anke
- Gevonden op: 7 november 2010
- Plaats: Emmen
- Op Fietse #01: Emmen
- Maker: Met Skik
- Type: Traditional
- Heideroosjes: Maartje en Anke
- Gevonden op: 7 november 2010
- Plaats: Emmen
- ECCZN: Eerste Carpool Cache Zonder Naam
- Maker: Ami2cv
- Type: Traditional
- Heideroosjes: Maartje en Anke
- Gevonden op: 7 november 2010
- Plaats: Emmen
- VECC: Veenoords Eerste Carpool Cache
- Maker: Mani Team
- Type: Traditional
- Heideroosjes: Maartje en Anke
- Gevonden op: 7 november 2010
- Plaats: Emmen
Toen ik een kleuter was, was ik ooit al eens in Noorderdierenpark Emmen geweest, maar daarna nooit meer; want helemaal aan de andere kant van het land. Wat ik me daar vooral van kon herinneren was de brug over het krokodillenverblijf, waar ik niet overheen durfde te lopen en de vlindertuin. Ik had nu via mijn werk bij het Safaripark gratis kaartjes, dus nu we in de buurt op vakantie waren, wilde ik er graag nog eens naartoe.
Vlakbij de dierentuin lag een geocachingtrail van bijna 20 caches over 12 km en die dacht ik wel even in 2 uur te lopen. Anke waarschuwde me al dat dat niet zou gaan lukken, maar ik had dat nou eenmaal in mijn hoofd gehaald. Het kostte al veel te veel tijd om op de parkeerplaats te komen, omdat er een blokweg lag, dus moesten we een heel eind omrijden en de T.T. wist het ook niet meer. Daarna konden we beginnen aan de wandeling van Punties Padtien. Het Padtien is de naam van het gebied. De eerste cache hadden we zo gevonden, nummertje 2 was een off-set multi en die konden we al niet vinden. Daarna volgde 3 en 4, maar 5 was net als voor velen voor ons, ook voor ons onvindbaar en daar verloren we veel zoektijd. We moesten op sommige punten veel omlopen, omdat er water en bossen lagen, dus het kostte allemaal te veel tijd. Bij nummertje 8 besloten om om te draaien. Verder lopen zou alleen nog maar meer tijd kosten en dan konden we niet meer naar de dierentuin. Op de terugweg zochten we nog even tevergeefs naar nummer 5. We kwamen ook nog een ouder cachersechtpaar tegen, later heb ik gezien dat zij wel de hele serie hebben gevonden. Als troost vonden we toch nog de cache van nummer 2.
Daarna op naar de dierentuin. Die bestaat uit twee gedeelten, het oude gedeelte, dat midden in de stad ligt en het nieuwe, in aanbouw zijnde gedeelte, buiten de stad. De twee delen zijn verbonden met een loopbrug. We kwamen terecht op de parkeerplaats van het nieuwe gedeelte, dus eerst naar het nieuwe gedeelte geweest. Eigenlijk zaten daar alleen nog maar de pinguïns in een gigantisch verblijf waar je helemaal doorheen kon lopen. Na een rondje nieuw stuk over de loopbrug naar het oude gedeelte. Voor het oude gedeelte zou een nano-cache verstopt liggen, maar het was een zondag en dus best druk, dus we zochten niet zo heel lekker. Het oude gedeelte begon al meteen met de souvenirwinkel, dus even een rondje gedaan. Een chaotische winkel, wel met twee penny-smashers voor de deur. Daarna de dierentuin bekeken. Er was veel binnen te doen en bij vrijwel elk gedeelte was een heel museum aan informatie te vinden. Anders dus dan bij het Safaripark. Dat het binnen was, was wel een voordeel betreffende de winter. Van het idee dat dit allemaal verhuisd moest worden, kreeg ik wel de bibbers. Ze hadden lieve giraffen, waaronder een klein schattig baby-girafje. De olifanten waren hier goed te zien, maar de gaafste foto maakte ik toch toen er een aap met jonkie landde op de balustrade voor ons, in een van de overdekte jungle-gedeelten. De enge krokodillen waren er ook nog, ik vind dat creepy dieren, maar ze lagen niet meer onder die stenen brug die ik me kon herinneren van vroeger.
Na een paar uur dierentuin hadden we het wel gezien en verlieten we het park. Ik wilde de twee ijzeren informatiezuilen nog even onderzoeken op de nano-cache en Anke vond dat wel best. Ik had geluk, want ik vond de nano ineens best snel. Vanaf de parkeerplaats hoefden we maar een paar 100 meter te lopen naar een trad die het begin van een fiets-serie vormde. Voor die hele fiets-serie hadden we geen tijd en we hadden ook geen fietsen bij, maar ik had gelezen dat heel veel mensen deze meepikten na een bezoekje aan de dierentuin, dus vandaar dat wij dat ook deden.
Hiermee stonden we op 2499, dus we waren het erover eens dat we echt nog een cache moesten doen om ons vakantie-doel, de 2500 te vervullen. We probeerden eerst bij Op een klein stationnetje te komen. Dat vonden we ten eerste een leuke naam voor een cache. Helaas was het station nog in aanbouw en lag de straat open. We hebben er vanaf verschillende kanten proberen bij te komen, maar de kuilen zagen er te diep uit en de hekken waren te hoog.
Zo werd onze 2500ste found een saaie carpoolstrook die in ieder geval nog wel een originele naam had: De Eerste Carpool Cache Zonder Naam. We feliciteerden elkaar van harte met deze milestone, een kwart van het ultieme droomdoel van 10.000.
Omdat de carpoolcache van Veenoord vlakbij lag en we daar toch de snelweg op moesten, hebben we die ook nog maar even gelogd voor we terug reden naar ons vakantie-adres.
Wat ik hier op 7 november 2019 nog aan toe te voegen heb:
Nou, die verhuizing is toch goed gelukt, want in mei 2019 bezocht ik Wildlands. Het is enorm veranderd, ik herkende helemaal niets meer terug, behalve dan dat gedeelte met de pinguïns, wat toen al open was: Nortica. Jungola en Serenga waren nieuw voor mij. Helaas gaat het niet al te best met het park, dus ik hoop dat ze het gaan redden. Toen mijn moeder en ik er waren was het overigens best wel druk, maar de toegangsprijs is echt heel erg hoog en dan hadden wij nog kaartjes met korting.
En tja, ik denk dat ik ondertussen iets minder obsessief ben met geocaching; ik zou er nu voor kiezen om de hele dag naar de dierentuin te gaan en dan alleen de cache bij de ingang te doen. Bij mijn bezoek in mei zijn we dan ook de hele dag daar geweest en heb ik niet eens aan geocaching gedacht.
Ik kan de foto’s niet terug vinden, helaas.
Maartjes Moves 