Nadat ik de 20 NS-wandelingen voor mijn Day Zero Project volbracht had, ging ik vrolijk door met NS-wandelen. Ik loop alleen enorm achter met de verslagen.
Groene Wissel Reuver
Een 17 kilometer lange rondwandeling vanaf station Reuver, over landwegen, langs de Maas en grensoverschrijdend door het Brachterwald.
Tweede paasdag 2019 stond voor net zo’n mooi, zonnig weer op de rol als de eerste. Dus de keuze om te gaan wandelen in plaats van vooruit werken voor school was snel gemaakt… (het is allemaal goedgekomen met dat schoolwerk hoor). Omdat er nog steeds werkzaamheden waren op het traject Den Bosch-Utrecht, ging ik naar Limburg. Ik koos voor de Groene Wissel Reuver. Ik heb al heel veel NS-wandelingen gedaan, dus het is fijn om te weten dat er ook nog enorm veel Groene Wissels zijn, waarmee ik nog jarenlang vooruit kan. Groene Wissels zijn de oude, “gearchiveerde” NS-wandelingen, ze zijn te vinden op de Wandelzoekpagina.
Ik ben gemeen
Ik was al vaker in Reuver geweest, want in 2017 ben ik een weekje op vakantie geweest in het plaatselijke huisjespark de Lommerbergen. Er lag nu een cache bij het station, die toen nog niet bestond. Mijn 0-punt klopte niet helemaal, dus ik stond eerst op de verkeerde plaats te zoeken en toen kwam er ook nog een ander geocaching-echtpaar aan, die als bulldozers te keer gingen. Ze deden niet echt vriendelijk, dus ik besloot om eerst te gaan wandelen en dan bij terugkomst nog een keer rustig te gaan zoeken. Maar toen ik het paadje afliep, zag ik een vogelhuisje hangen in een boom, gecamoufleerd door struiken. Dat was dus de cache, met een paar meter afwijking. Ik logde in stilte, zag dat de bulldozers nog steeds bezig waren en besloot niets te zeggen. Later voelde ik me daar eigenlijk best gemeen over, maar als andere geocachers zo onvriendelijk doen, dat wekt dat gewoon directe afkeer in mij op.
Ik begon aan de wandeling en maakte nog een kleine omweg om nog een cache van de serie Oppe Ruiver te kunnen loggen. Deze lag op de oprit naar de brandweerkazerne, waar het gelukkig heel rustig was vandaag.
Het mysterie van de Lambertuskapel
De avond ervoor had ik een mysterie opgelost, die niet zo moeilijk was; het ging over Romeinse cijfers. Dus ik besloot die ook nog even op te gaan halen. Hij lag bij de Lambertuskapel, een mooie, goed onderhouden kapel vlakbij de rivier de Maas. Ik denk dat ik die kapel ook al heb gezien toen ik hier op vakantie was, maar toen had ik geen mysteries opgelost. Het was heel druk met oudere Dreuzels bij de kapel, want er liep een of andere paaswandeling langs. Ik moest dus even wachten tot het dreuzelvrij was, voor ik kon loggen.
Daarna zocht ik de wandelroute weer op. Die liep over het pad langs de rivier de Maas, waar ik toen gefietst heb. Alle caches die daar toen lagen, waren nu gearchiveerd. Daarna liep de route een hele tijd over paden, verhard en onverhard tussen boomkwekerijen door. Het was benauwd en het waaide best wel hard, dus ik had vrij veel last van hooikoorts en liep de hele tijd te niezen. Ik vond dat er veel lange, rechte stukken tussen zaten. Op een bepaald moment moest ik best een eind omlopen, omdat er een verboden toegangbordje stond op de route. Dan merk je wel dat Groene Wissels niet zo goed onderhouden worden als NS-wandelingen. Hierna ging ik via een smal bospaadje de grens naar Duitsland over. Op de grens was een café, waar de mensen met de benen buiten hingen. Ik had geen zin om daar in mijn eentje op het terras te gaan zitten, dus liep door.
Brachterwald
Ik ging het Brachterwald in, hier was het heel rustig. Ik kwam alleen een paar mountainbikers tegen, verder niemand. Helaas geen caches meer, hoewel de omgeving er best geschikt voor was. Ik had gehoopt om langs de earthcache te komen, maar die lang nog zo’n drie kilometer uit de route. Te ver om dus. En omdat er wel wat daling en stijging in zat, had ik ergens een wow-moment verwacht op een mooi uitzichtpunt ofzo. Maar dat kwam niet. Ik twijfelde of ik de extra lus door het bos zou gaan lopen of dat ik een stuk zou afsnijden, maar ik besloot toch te gaan, in de hoop op nog een mooi plekje. Helaas, ook hier niet echt iets bijzonders. Vooral veel dennenbomen en verwilderde akkers. Aan de bosrand moest ik weer een stuk omlopen, omdat er allemaal niet opgeruimde omgehakte bomen op het pad lagen. Ik voelde mijn voeten ondertussen, dus baalde hier een beetje van. Dat werd nog erger toen ik een cache die precies op de route lag (Prinsendijk) niet kon vinden.
Koeienoptocht
Ik begon vermoeid en dorstig aan de laatste kilometers. Die liepen allemaal over verharde wegen door het buitengebied van Reuver. Allemaal lange, rechte, saaie stukken. 600 meter vooruit, de hoek om en weer 700 meter recht vooruit. Het enige leuke was nog de koeienoptocht, van koeien die vanuit het weiland naar de stal liepen om gemolken te worden. Eigenlijk was ik blij toen het station in zicht kwam. Ik moest nog 20 minuten wachten op de trein, dus ging vlug de supermarkt in, die tegenover het station lag, om drinken te kopen. Het schoot niet echt op bij de kassa, maar gelukkig was ik met drinken en al nog op tijd voor de trein. De terugreis verliep voorspoedig en ondertussen konden mijn voeten bijkomen.
Het wandelen was mij zwaarder gevallen dan gisteren. Of dat nou kwam omdat het de tweede achtereenvolgende dag was, door het benauwde weer, de hooikoorts of een mengeling van alles, weet ik niet. Ik vond de wandeling ook gewoon niet zo heel geweldig, maar ik denk dat ik verwend ben na zoveel verschillende NS-wandelingen. Ik miste bij deze wandeling vooral een hoogtepunt qua uitzicht of een echte bezienswaardigheid.
Maartjes Moves 