Geocachingverhalen uit het verleden: 28 november 2010

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 28 november 2010:

Mijn moeder en ik gingen geocachen in het Marum in België. Ondanks dat het pas november was, had het al flink gevroren.

Geocachingverhaal uit het verleden:

2604. Rondje Marum 1
2605. Rondje Marum 2
2606. Rondje Marum 3

• Maker: De Kogakes
• Type: 3x traditional
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 28 november 2010
• Plaats: Wuustwezel, België

2607. Woeste Wezel

• Maker: Pelin
• Type: Mysterie
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 28 november 2010
• Plaats: Wuustwezel, België

 

2608. Het Marum
2609. Rondje Marum 4
2610. Kastelen en Heerlijkheden: Grand Art

• Maker: De Kogakes
• Type: 1x multi, 1x traditional, 1x mysterie
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 28 november 2010
• Plaats: Wuustwezel, België

 

2611. Station Noorderkempen

• Maker: Smell the Roses
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 28 november 2010
• Plaats: Wuustwezel, België

 

2612. Lampepit de Vriend

• Maker: GeoWob & Geofluffy
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 28 november 2010
• Plaats: Wuustwezel, België

2613. Molenbergen

• Maker: Putteke
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 28 november 2010
• Plaats: Wuustwezel, België

 

2614. Nog maar eens een grensgeval

• Maker: Alex & Hilde
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 28 november 2010
• Plaats: Wuustwezel, België

Mijn moeder wilde heel graag nog eens gaan cachen voor het einde van het jaar en ik wilde dat ook wel. Voor de zondag was helder vriesweer beloofd en dat is in de winter eigenlijk het beste cache-weer dat je kan hebben. Ik had in de eerste instantie geen flauw idee waar ik wilde gaan cachen (omdat de Heideroosjes nou eenmaal veel meer founds hebben dan HaJaMaToJo komt de cache-keuze meestal op mij neer). Wel moest er een goede multi van 5 tot 10 kilometer bijzitten, omdat we lekker wilden wandelen.

De keuze werd mij gemakkelijk gemaakt toen de Geocaching Notify Mail binnen kwam en mijn blik op de lijst met nieuwe caches viel. Hierbij stond de multi-cache Het Marum en direct daaronder Rondje Marum 1 en 2. Ik vermoedde al meteen dat het hier dus om een multi met op de route oppikkertjes ging en dat is iets waar ik wel van houd, vanwege de extra puntjes die dit oplevert. Daarnaast was hij ook nog eens in België (wat weer leuk is voor ons lange-termijn-België-doel) en de afstand was goed te doen. Later in de week kwamen er ook nog een Rondje Marum 3 en 4 online, dus alles bij elkaar zag het er veelbelovend uit. Ik loste zelfs nog twee simpele mysteries op, bij allebei werd het antwoord eigenlijk min of meer in de tekst al gegeven. Wel leuk was dat de ene van de serie Kastelen en Heerlijkheden is, een serie die Anke en ik in april al hadden veroverd. Nog wat traditionals in de omgeving ingeladen voor als we tijd over zouden hebben en de voorbereiding was klaar.

Op zondagmorgen pikte ik mijn moeder op bij haar huis en gingen we op weg naar de zuiderburen, ook al was het dan maar net over de grens. Het winterzonnetje scheen, maar het was wel koud, zo rond de 0 graden. We hadden dus handschoenen aan en ik droeg mijn geocaching-muts. Ik kon vandaag ook testen of mijn speciaal uitgekozen dunne handschoenen geschikt waren voor de touchscreen van Eragon (mijn gps). Dit bleek zo te zijn, dus dat is mooi. Bij mijn oude handschoenen moest ik ze steeds uittrekken bij het invoeren van een nieuw coördinaat.

Het pas opengestelde natuurgebied Het Marum zag er mooi uit, bedekt met een laagje rijp en in de winterzon. Zo lang je in beweging bleef was de temperatuur goed te doen. Het enige probleem was dat het geheugen van Eragon vol bleek te zitten en dat hij daardoor niet alle caches ingeladen had. Ik vond dat frustrerend, want nu kon ik niet de hele tijd op mijn kaart kijken of we langs een traditional heen liepen. Gelukkig heeft mijn moeder ook een gps, dus uiteindelijk hebben we geruild, omdat ik beter ben in het overzicht bewaren bij meerdere caches door elkaar en beter kan kaartlezen.

Rondje Marum 1 en 2 waren makkelijk te vinden en lagen allebei precies op de route. Ook passeerden we nog een brug, waarvan ik dacht dat Anke en ik die al eerder bezocht hadden, toen er nog een cache lag. Ik heb niet meer uitgezocht of dit echt zo was. Voor Rondje Marum 3 moesten we een eindje omlopen en toen hebben we een beetje bos-crossing gedaan om weer op het pad uit te komen. Het was een mooi gebied, het is altijd een militair oefenterrein geweest, maar was nu dan opengesteld voor gewone natuur-recreanten (dit woord kwamen we tegen op een bord onderweg). Alle punten van de multi waren goed te vinden en voor we het wisten waren we alweer toe aan de eindberekening.

We kwamen eerst nog Wuuste Wezel tegen, een mysterie waarvan de oplossing al in de tekst werd gegeven. Dus zetten we op de ene GPS het eind-coord op en op de andere Wuuste Wezel. De Wezel werd met een kleine afwijking toch snel gevonden, omdat er weinig verstop-mogelijkheden waren. Daarna op naar de eind-cache van Het Marum, die we ook snel te pakken hadden. Wel jammer dat de coin er net voor ons uitgegrist was. Ondanks dat dit een nieuwe cache was, zijn we geen enkele andere geocacher tegen gekomen, wel een beetje apart, maar misschien vonden ze het te koud ofzo.

Tijdens de wandeling had ik al gezien dat Rondje Marum 4 buiten het gebied lag. Dus daar gingen we met Reno naartoe. Deze cache was snel gevonden op een kruising van drie verboden in te rijden zandpaden en 1 verharde weg (waarover wij dus aan kwamen rijden). Vanaf hier was het een paar honderd meter naar de mysterie van de kastelen en heerlijkheden. Die cache was al 3 maanden niet gevonden, dus ik was een beetje bang dat wij hem ook niet zouden kunnen vinden. We hadden bij benadering ook het verkeerde pad te pakken, dus deden we weer wat bos-crossing, voor we bij de cache uitkwamen, die keurig aan een breed zandpad verstopt lag. Hij was er wel en is deze dag ineens 3x gevonden. En dat nadat hij 3 maanden lang niet gevonden was, best wel apart. Wij liepen over de brede zandpaden terug naar Reno. Het was nog steeds best wel vroeg, dus gingen we nog wat traditionals doen in de omgeving van Wuustwezel. Ik wilde graag 11 caches vinden, niet zozeer voor de Heideroosjes, wij hebben dit jaar al meer dan genoeg caches gevonden voor alle mogelijke jaardoelen, maar omdat HaJaMaToJo dan zou eindigen op 350, een mooie milestone om het jaar mee te eindigen.

We gingen eerst naar het station van Noorderkempen, dit was een heel nieuw station, pas in 2009 gebouwd. De laatste logjes schreven dat het moeilijk was om de cache te vinden, maar mijn moeder had hem snel te pakken. Hij zat op de typische Belgische verstopmethode verstopt: in een paal onder een dopje. Deze techniek komt echt extreem vaak voor in België, soms nog moeilijker gemaakt door een doorzichtig draadje in de paal waaraan de cache dan hangt. Maar dat was hier niet. Het station was trouwens uitgestorven, er stonden alleen maar een paar auto’s geparkeerd en er was geen Dreuzel te zien.

Verder met Lampepit de Vriend, dit was voor ons de eerste van een serie waarbij alle caches zijn vernoemd naar karakters uit de Disney-film Pinokkio. Deze cache lag in een apart parkje in Wuustwezel. Het park was blijkbaar heel ambitieus ontworpen, met een fake-grot, een vijver, een boomgaard, een orangerie. Maar het leek alsof halverwege de financiering was gestopt, waardoor het nu erg pauper en vervallen overkwam. De cache lag verstopt bij de fake-grot en was met behulp van de hint heel snel gevonden.

Op naar de Molenbergen, het was moeilijk om hier te komen. TomTom had het verkeerd en toen zijn we er op de GPS naartoe gereden. Het laatste stukje moest gelopen worden tussen allemaal bomen door waarvan de wortels ook boven de grond waren gekomen. Ideale cache-verstopplaatsen in overvloed dus, maar welke moesten we nou hebben? We werden erg in de war gebracht door een grote bovengrondse wortel vlakbij het 0-punt. Uiteindelijk begon ik logjes te lezen en toen ging het over “voorbij de ideale verstopplek”. Dus ging ik een boom verder kijken en hier lag de cache.

We besloten de dag met Nog eens een grensgeval, die ik natuurlijk wilde hebben vanwege het woordje “grens” in de cache-naam (ik heb een tijdje een voorkeur gehad voor caches met het woord “grens” in de cachenaam). Deze konden we drive-in benaderen en was snel gelogd. We hadden 11 caches gevonden en 1 not-found, dat was Big in Japan, een mysterie waarvoor je een Japanse Puzzel moest oplossen. Die had ik  keurig in zitten kleuren, maar helaas konden we de cache ter plekke niet vinden.

Het was wel gelukt om 11 caches te vinden, dus HaJaMaToJo had de milestone van 350 founds bereikt en we konden tevreden terug naar Nederland.

Wat ik hier op 28 november 2019 nog aan toe te voegen heb:

Het Marum is een mooi gebied, later werd de serie nog uitgebreid en ben ik er nog eens terug geweest. Als je een thuis opgeloste mysterie in het veld niet kan vinden, is dat altijd frustrerend.

Kerstkaarten versturen: waar moet je op letten?

De decembermaand. Van de ene kant een heel gezellige periode met alle feesten. Voor PostNL is het echter de drukste tijd van het jaar. En dat net in de periode dat het al vroeg donker wordt en de temperatuur steeds verder daalt. Postbestellers hebben tassen vol met brievenbuspakketjes en natuurlijk de kerstkaarten. Ondanks dat er elk jaar minder kerstkaarten worden verstuurd, zijn het er voorlopig nog genoeg.

Decemberzegels

Ok, Sinterklaas is nog in het land, maar je kunt de decemberzegels al kopen en gebruiken. De decemberzegels kosten dit jaar 82 cent per stuk, wat 5 cent goedkoper is dan de reguliere postzegels. Je mag er post tot 50 gram mee versturen en ze zijn nu al geldig, officieel van 4 november 2019 tot en met 3 januari 2020. En omdat de prijs van de reguliere postzegel dan weer 4 cent stijgt (de overname van Sandd moet ergens van bekostigd worden), zit er tussen 3 en 4 januari ineens een prijsstijging van maar liefst 9 cent.

Omdat er sinds 2010 geen prijsaanduidingen meer op postzegels staan, kun je dus ook nog decemberzegels van 2010 tot en met 2018 gebruiken.

Tips voor het versturen van kerstkaarten

Kerstkaarten zijn leuk om te krijgen, maar als postbesteller minder leuk om te bezorgen. Dit komt omdat kerstkaarten vaak klein en onhandig zijn en er veel fouten zitten in de adressering.

Tip 1: Let op de afmeting van je kerstkaarten

Brievenbuspost moet volgens de website van PostNL een minimumafmeting hebben van 14 cm bij 9 cm. Dit geldt dus ook voor kerstkaarten. Helaas zijn veel kerstkaarten kleiner dan dit formaat en dan komen ze klem te zitten in de postsorteermachine wat weer tot vertraging en problemen zorgt. En wat kun je nou voor boodschap kwijt op een kerstkaart waar amper ruimte op de envelop is voor een decemberzegel? Zorg dus dat je kerstkaarten minimaal aan dit formaat voldoen of nog beter: neem nog iets grotere.

Tip 2: Plak de envelop goed dicht

Als je kerstkaarten in een envelop verstuurd, plak die envelop dan goed dicht. Het komt vaak voor dat enveloppen niet goed dichtgeplakt zitten en dat ze open gaan tijdens het sorteer- en/of bezorgproces. Dan valt het kaartje eruit en het is heel lastig om het dan nog op het goede adres te krijgen.

Tip 3: Schrijf de afzender in de kaart en niet achterop de envelop

Vroeger zou ik juist gezegd hebben dat je vooral een afzender achterop je enveloppen moest schrijven. Maar tegenwoordig worden adressen automatisch uitgelezen en als je envelop dan toevallig achterstevoren door de scanner gaat, dan denkt de machine dat de afzender het goede adres is en stuurt hij de kaart in kwestie dus doodleuk terug naar de afzender. Machines kunnen nou eenmaal niet denken zoals mensen. Dus geen afzender op de envelop, maar in de kaart.

Tip 4: Gebruik een normale pen om te adresseren

Heel leuk om de adressen met een gouden stift op de envelop te schrijven, maar dat wordt meteen onleesbaar in de regen. Ook lastig leesbaar zijn letters in een donkere, soortgelijke kleur op een donkere envelop. Gebruik dus het liefste een gewone pen, met een kleur inkt die goed afsteekt tegen de kleur van de envelop. En zorg dat je handschrift leesbaar is, in het bijzonder het huisnummer en de postcode. Schrijf duidelijke cijfers en gebruik hoofdletters voor de letters van de postcode. Schrijf in blokletters, want al die sierlijke krullen van schrijfletters zijn helaas lastig te lezen door de sorteermachine (en zelf moet ik bij sommige handschriften ook met mijn ogen knipperen). Nog beter zijn voorgedrukte adressen op stickers, maar ik begrijp dat niet iedereen die mogelijkheid heeft.

Tip 5: Verstuur je kerstpost ruim op tijd

Ooit gebruikte PostNL de slogan: “Vandaag gepost, morgen bezorgd”. In principe geldt nog steeds dat briefpost binnen 24 uur bezorgd wordt, als het voor de brievenbuslichting van die dag in de oranje straatbrievenbus is gestopt. PostNL bezorgt briefpost van dinsdag tot en met zaterdag. Dit jaar zal er op maandag 23 december een extra bezorgdag zijn. In de kerstperiode is er echter zo veel post dat er een vertraging in de sortering zit, waardoor het zelfs enkele dagen kan duren voor je kerstkaarten bezorgd worden. Het is dus niet handig om je kerstkaarten pas op 23 december in de oranje brievenbus te stoppen. Dan is de kans zeer groot dat je kerstkaarten pas na Kerstmis op de mat vallen. Ik vind het altijd iets treurigs hebben; al die stapels kerstkaarten die te laat zijn om hun boodschap over te brengen. En nog sneuer zijn de kerstkaarten die zelfs niet meer in dat jaar bezorgd worden, maar pas in het nieuwe jaar op de mat vallen. Als je op save wil spelen, moet je zorgen dat je je kerstkaarten uiterlijk 17 december post. Dan moet het zeker in orde komen.

Tip 6: Gebruik de achternaam van de geadresseerde

Ontzettend veel kerstkaarten zijn geadresseerd met enkel de voornamen. Gebruik alsjeblieft ook de achternaam. Als postbesteller weet ik vaak wel waar de familie Van Gestel woont, maar als er alleen Jan en Ria op de envelop staat, wordt het toch erg lastig. En hoe meer huizen er in een straat staan, hoe lastiger het wordt. Zie ook tip 7.

Tip 7: Controleer of je het huisnummer erbij hebt gezet

Het komt helaas vaak voor: dat de straatnaam er keurig op staat, maar dat het huisnummer is vergeten. En dan kan de bezorging erg lastig worden, als er ook geen achternaam is gebruikt. Zie ook tip 6.

Tip 8: Zorg dat je brievenbus in orde is

Veel mensen weten het niet, maar er staat in de Postwet dat de opening van een huisbrievenbus moet voldoen aan de volgende afmetingen: 38 x 26,5 x 3,2 cm (lxbxh). Dit is dus ook de grootte van de openingen in de oranje straatbrievenbussen. Helaas voldoet zeker de helft van de brievenbussen niet aan deze eisen. Nu zal je kerstkaartje in de meeste gevallen wel bezorgd kunnen worden, maar mocht je een brievenbuspakje met een kerstcadeautje willen versturen dan is dit wel van belang.

Tip 9: Retourzendingen

Mocht je een verkeerd bezorgde kerstkaart ontvangen, dan kun je die retour sturen door hem in de oranje straatbrievenbus te stoppen. Zorg dan wel dat je de twee digitale codes onleesbaar maakt. Over het algemeen staan deze rechtsonder op de envelop gedrukt. De ene bestaat uit oranje streepjes en de andere uit een code in zwarte letters en cijfers. Deze digitale codes zijn aangebracht door de sorteermachine. Zolang je deze codes niet onleesbaar maakt, zal de kerstkaart weer bij je terug komen. Je kunt er van alles opschrijven, maar dat zal de sorteermachine niet kunnen lezen; die leest alleen de codes uit. Daarom moet je ze doorstrepen. Dit advies geldt overigens ook voor niet-kerstpost.

 

Day Zero Project: The End – Funny Things

Mijn Day Zero Project is geëindigd op 29 september 2019, dus dit is de laatste keer dat ik ga schrijven over de doelen in de leuke dingen categorie Funny Things.

Funny Things

83. Meedoen met een Photography Scavenger Hunt op Instagram – GEHAALD

Ik zag steeds van die Scavenger-opdrachten voorbij komen op Instagram en het leek mij leuk ook eens zoiets te doen. Toch duurde het tot 2019 voor ik eindelijk eens echt iets ging doen en dat werd een ABC-opdracht.

84. 10 kaarten versturen met Postcrossing – GEHAALD

Postcrossing kende ik al een paar jaar, maar het duurde heel lang voor ik mijn eerste kaartje verstuurde. Ik vind het principe heel leuk, maar internationale postzegels zijn superduur. Daarom verstuur ik gemiddeld maar één kaartje per maand. Ondertussen wel meer dan tien kaarten verstuurd.

85. Domino D-Day doen met mijn enorme voorraad dominosteentjes van vroeger – NIET GEHAALD

Volgens mij staat er nog een bak met dominosteentjes op de zolder bij mijn ouders. Vroeger heb ik heel veel met de domino gespeeld. Het was best leuk geweest om het nog eens te doen, maar het is er niet van gekomen.

86. Zoek een sidekick in de vorm van een plastic poppetje dat op zoveel mogelijk activiteiten met je meegaat en geef deze sidekick ook ruimte op je blog. – GEHAALD

Ik vind dat ik deze opdracht min of meer heb gehaald, maar niet helemaal zoals ik het bedoeld had. Ik sleep regelmatig mijn drie-oog-alien poppetje mee naar activiteiten, maar niet naar alles. Verder heeft hij ook niet veel eigen blogs gehad, maar deze blog vind ik wel erg geslaagd. Dit was eigenlijk wat ik vaker had willen doen, maar bloggen kost tijd en bloggen voor/over een poppetje nog meer en die had ik niet echt. Wie weet in de toekomst.

87. Gedraag je een dag als toerist in je eigen woonplaats – Oisterwijk – NIET GEHAALD

Het idee was dat ik de Oisterwijkse highlights ging bekijken als een echte toerist. Maar dat heb ik dus niet gedaan. Het is niet dat ik nooit iets doe in mijn eigen woonplaats, maar dit is nooit uitgevoerd zoals ik het bedoelde.

88. Ga een dag ergens op een markt staan om spullen te verkopen – NIET GEHAALD

Ik heb in de loop van mijn Day Zero Project wel heel veel spullen verkocht, weggegooid of weggegeven. Verkopen doe ik vaak via Marktplaats, soms via facebook en ik verkoop boeken via Bol.com. Maar ik heb niet echt op een markt gestaan om spullen te verkopen.

89. Maak een puzzel van 1000 stukjes (puzzel is al uitgezocht) – GEHAALD

Stiekem vind ik puzzelen erg ontspannend en er liggen nog een paar puzzels klaar om gelegd te worden, maar tijd, tijd, tijd. Als ik afgestudeerd ben is een van de eerste dingen die ik ga doen puzzelen. Gedurende DZP maakte ik één puzzel van 1000 stukjes, met kerstmis 2017, dus deze opdracht is wel gehaald.

90. 5 DIY-projecten voltooien (1/5) – NIET GEHAALD

DIY staat voor Do It Yourself, maar ik ben niet echt een heel handige persoon. Het enige wat ik dus creëerde was een kaartenbord met woonketting voor in de keuken. Alle andere DIY-projecten liggen nog onuitgepakt in de kast.

The End

Acht doelen, vier gehaald. De helft dus. Had bij leuke dingen wel een iets hogere score verwacht, maar ja leuke dingen kosten tijd die ten koste gaat van studeren en ik kies toch eerder voor actief buiten bezig zijn (geocaching, wandelen, kanoën) dan voor creatief binnen bezig zijn.

 

Geocachingverhalen uit het verleden: 21 november 2016

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 21 november 2016

21 november is geen populaire datum bij het geocachen: er is vooralsnog slechts 2x op deze datum gecachet en 1x was ik er niet bij, dus koos ik voor het andere, zeer korte verslag.

Geocachingverhaal uit het verleden:

7015. RR – Sacramentskerk

• Maker: Olmkroontjes
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 21 november 2016
• Plaats: Tilburg

 

Deze vrije maandag besloot ik eindelijk weer eens een bezoek aan de bibliotheek te gaan brengen, in de hoop dat ze een bepaald boek zouden hebben, dat ik nodig had voor school.. Omdat dit een 3-cache-datum was, besloot ik om een paar caches in Tilburg te proberen, zodat ik die datum weg kan werken.

Om heel eerlijk te zijn houd ik niet zo van stadscaches en al helemaal niet in Tilburg. Dat uitte zich dan ook meteen in 2 not-founds. Maar de eerste cache die ik probeerde vond ik wel: een micro bij de kerk zonder toren, die blijkbaar de Sacramentskerk heet. Hier heb ik al wel vaker een cache gedaan, maar deze nieuwste versie lag voor de kerk, in plaats van erachter.

Echt een heel leuke plek om te zoeken, vond ik het niet – ik werd aangestaard door mensen in auto’s vanaf de Ringbaan (De RR in de cachenaam staat voor Rondje Ringbaan).

Vervolgens 2 not-founds op de offset-multi over de bomen en bij de bibliotheekcache, die ik toch heel goed opgelost dacht te hebben. En dat boek bleek uitgeleend te zijn tot Sint Juttemis. Beetje mislukte dag, dus.

Wat ik hier op 21 november 2019 nog aan toe te voegen heb:

Het boek kon ik uiteindelijk lenen van kennissen en daardoor haalde ik het betreffende vak. Met de datum is het nog altijd niet goed gekomen, 21 november staat nog steeds geregistreerd als 4-cache-datum en ik vrees dat het vandaag ook niet gaat lukken om een cache te loggen.

 

NS-wandeling Woldberg

Nadat ik de 20 NS-wandelingen voor mijn Day Zero Project volbracht had, ging ik vrolijk door met NS-wandelen. Ik loop alleen enorm achter met de verslagen.

Woldberg

De NS-wandeling Woldberg is een 17 kilometer lange rondwandeling vanaf station Steenwijk over landgoed de Eese en de bossen op stuwwal de Woldberg. Ook zou er een uitkijktoren op de route zijn en een theehuis.

Te ver weg

Deze route stond dus hoog op mijn verlanglijstje, maar de treinreis van Oisterwijk naar Steenwijk duurt maar liefst drie uur enkele reis, dus dat was geen doen voor één dag.

In april was ik echter een weekje met mijn moeder op vakantie in Drenthe en vanaf daar was het ongeveer drie kwartier met de trein vanaf station Beilen. Dat is wel te doen.

We gingen naar Steenwijk met de trein. Nou ja, eerst reden we met de auto naar het dichtbijzijndste station vanaf ons vakantie-adres: Beilen. Dat was toch nog meer dan tien kilometer rijden. Daar mocht je de auto zowaar gratis parkeren. Dat zie je niet meer zo vaak in Nederland. Het was ongeveer drie kwartier reizen met de trein, met een snelle overstap in Meppel. Zo kon ik twee stations afstrepen waar ik nog nooit eerder was in- of uitgestapt. Voor het station van Steenwijk stond een grote wegwijzer met daarop diverse wandelingen. Vooral lange afstand wandelingen (LAW’s), natuurlijk.

Onze NS-wandeling stond er niet op, maar er waren wel meerdere mensen die hem vandaag gingen lopen. Wij hadden geen haast, ik had deze wandeling bewust ingepland voor de zondag, zodat we geen last zouden hebben van de spitstijden van de NS (Ik heb een Dal Vrij abonnement en mijn moeder heeft een kortingsabonnement voor de daluren). Vlakbij het station ligt een Joodse begraafplaats en hier vonden we onze eerste cache. Hier kun je alles zien door de hekken, in Oisterwijk is ook een oude Joodse begraafplaats, maar die ligt verscholen achter hoge muren en ik heb er nog nooit een glimp van opgevangen. Je kunt je wel aanmelden voor een rondleiding, maar dat heb ik nog nooit gedaan.

Wegwijzer bij station Steenwijk

Bloesem (hatsjie)

Waterreijk Woldberg

Links- of rechtsom?

Wij liepen het eerste stukje over een fietspad door een woonwijk, dit was bedoeld om Steenwijk uit te komen, richting de polder. We passeerden wel een mooie perceeltje met veel bloesem. Hoewel ik vreselijk allergisch ben voor bloesem (hooikoorts), vind ik het wel mooi. Overigens had ik in Drenthe veel minder last van hooikoorts, dan in Noord-Brabant, juist omdat daar weinig bloesembomen zijn.

Aan de rand van de polder was een splitsing: je kon hier kiezen om het rondje linksom of rechtsom te lopen. Ik had gezien dat je rechtsom eerst onder een aantal viaducten door moest lopen en dat leek mij minder mooi, dus daarom wilde ik dat het eerste doen. Het echtpaar dat gelijk met ons uit de trein was gestapt ging linksom. Ook goed, liepen we elkaar niet in de weg. Wij liepen een heel eind langs het kanaal en kwamen toen uit bij de McDonalds naast het Fletcher Hotel. Op de parkeerplaats lag een cache, dus die moest meegepakt worden. Ondertussen was mijn moeder erachter gekomen dat ze al eens eerder in Steenwijk was geweest, zo’n zes jaar geleden, samen met mijn vader en dat ze toen gelogeerd hadden in dat Fletcher Hotel. Gedurende dat weekend hadden ze behoorlijk wat caches gevonden, waaronder de voorganger van deze Fastfood Steenwijk.

Oprijlaan van landgoed

Paddestoel waymarken met Drie-Oog Alien

Bos en heide

Caches en paddo’s

Iets verderop lag ook nog een cache op een verlaten carpoolstrook en daarmee kon ik eindelijk eens een keer een cache scoren die ik nog niet had, maar mijn moeder wel. Meestal is het andersom, omdat ik veel vaker ga geocachen. Dit stukje “snelwegen” leverde dus wel mooi twee founds op. We gingen nu weer het buitengebied in. Bij het bos aangekomen, weken we een stukje af van de route om nog een extra cache te kunnen loggen bij de pingoruïne. Van de pingo zelf was niet veel te zien, volgens mij stond die droog, maar de cache was wel leuk. Je had een magneetstok nodig, maar die zit standaard in mijn geocachingrugzak, dus dat was geen probleem. Echt een van mijn beste aankopen ooit op geocachinggebied en dat voor twee euro.

We wandelden rustig verder door het bos, tot we weer op de route waren. We gingen via Landgoed de Eese de Woldberg op. De Woldberg is de noordelijke punt van een stuwwal die is ontstaan tijdens het Saalien; dat is de voorlaatste ijstijd. Het ijs kwam toen tot de lijn Texel-Gaasterland-Steenwijk-Coevorden. De snelweg A32 is door de Woldberg aangelegd, de vele stenen die toen vrij kwamen liggen nu bij het geologisch monument Wolterholten.

Dit was een mooi stukje, met smalle wandelpaden door de bossen. Ook kwamen we nog een perceel met grafheuvels tegen. Hier kwamen we dat echtpaar uit de trein weer tegen, die liepen duidelijk een stuk sneller dan ons, haha. Die werden vast niet afgeleid door geocaching en waymarking (in Overijssel en Drenthe staan veel ANWB-paddestoelen). Geen caches meer helaas. Er lagen nog wel een paar multi-caches, maar die waren allemaal te lang om in de route op te nemen. Soms zou ik wel eens een tijd op een andere plek willen wonen om rustig alle multi-caches te kunnen wandelen. Rondom Oisterwijk zijn de mooie wandelmulti’s al lang op. En dit was echt een heel mooi gebied om nog vaker in te kunnen wandelen.

Mooiste bospad de heuvel op

Have you been like a mammoth today?

Uitkijktoren Woldberg

Uitkijktoren en Tuk’s Theehuis

Mijn moeder verlangde naar een kop koffie en ik zelf was nieuwsgierig waar de in de routebeschrijving beloofde uitkijktoren nu was. Volgens een informatiebord zou Tuk’s Theehuis na een tijdje opdoemen. Onderweg kwamen we nog een heel mooie bomenlaan tegen. En nadat we die doorgelopen waren kwamen we een bord tegen van het Theehuis. Dat was een schot in de roos. Heel aardige mensen, biologisch eten, veel vegetarisch, veel dieren, een informatiepunt van het Drentsch Landschap en een afbeelding van een mammoet aan de muur. Helemaal geweldig. En vanuit de tuin kon je de uitkijktoren zien. Ik was natuurlijk niet meer te houden, maar at toch eerst mijn salade op en dronk mijn vier koppen thee leeg (ik kreeg een hele pot voor de prijs van een kopje, maar het was eigenlijk bedoeld voor twee personen. Mijn moeder wilde liever koffie). Mijn moeder ging natuurlijk niet mee; die bleef veilig in de theetuin zitten. Ze heeft hoogtevrees. Ik wandelde naar de uitkijktoren en klom naar boven: 131 treden. Ik had het rijk voor mij alleen. Jammer dat alle informatiebordjes bespoten waren met graffiti. Vandalisme. Je had wel een mooi uitzicht; aan de ene kant over de Woldberg en aan de andere kant over Steenwijk. Ik kon ook de theetuin zien liggen.

Ik belde met mijn moeder vanaf de top en toen kwam ze naar mij zwaaien, dat was wel grappig. Na een tijdje ging ik weer naar beneden en pikte ik mijn moeder op bij het Theehuis. We hervatten het laatste stukje van de wandeling. Onderweg hadden we nog een halve earthcache opgelost, maar het was eigenlijk niet helemaal gelukt. Daar baalde ik een beetje van. Terug in Oisterwijk heb ik de boel nog wel op kunnen lossen met behulp van flink wat opzoekwerk. Ik weet nu dus wel alles over het ontstaan van de Woldberg. We kwamen echter wel keurig op tijd aan op station Steenwijk en hoefden maar even te wachten op de trein die ons via Meppel weer terug bracht naar Beilen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Alle foto’s bij deze blog zijn door mij zelf gemaakt.

 

Day Zero Project: The end – Vegetarische (Vr)ideeën

Mijn Day Zero Project is geëindigd op 29 september 2019, dus dit is de laatste keer dat ik ga schrijven over de doelen in de vega-categorie Vegetarische (Vr)eetideeën.

Vegetarische (Vr)Eetideeën

78. Eten bij een Gastvrij Vegetarisch restaurant – NIET GEHAALD
78a. Daar een recensie over schrijven voor de website van de Vegetariërsbond

Het idee was dat alle onbetaalde medewerkers van de Vegetariërsbond om de beurt bij een restaurant met het Gastvrij Vegetarisch Keurmerk gingen eten (dit keurmerk kon je natuurlijk aanvragen bij de Vegetariërsbond) en daar dan een recensie over schreven voor de website. In de praktijk probeerde iedereen hier om het hardste onderuit te komen. Ook ik heb bij mijn weten nog nooit bij een restaurant met het keurmerk gegeten, dus van dit doel kwam niets terecht. En omdat ik nu niet meer voor de Vegetariërsbond werk, is het het ook niet meer nodig.

79. Eten bij Eethuis Twintig (het restaurant waar Stephanie werkte) – GEHAALD

Nadat Stephanie ergens anders ging werken, had ik niet zo’n behoefte meer om bij haar oude werkgever te gaan eten. Het is dat ik nog een cadeaubon had liggen die bijna verlopen was, anders was ik nooit gegaan.

80. Een week lang veganistisch eten (vegetariër ben ik al lang) – GEHAALD

Tijdens de Nationale Week Zonder Vlees, in maart 2019, at ik een week lang veganistisch. Ik vond dat nog best lastig, omdat er echt in heel veel producten iets kleins dierlijks blijkt te zitten, zoals melkpoeder ofzo. Dat zit zelfs op paprikachips! Ik ga dus niet volledig veganistisch eten, maar gebruik bijvoorbeeld wel plantaardige melk.

81. 10 nieuwe vegetarische gerechten uitproberen (en de recepten publiceren op je blog) – GEHAALD

De nieuwe gerechten uit proberen was niet zo’n probleem, maar het duurde een hele tijd voor ik ook echt alle recepten had gepubliceerd op deze blog. Ik vind het namelijk best leuk om nieuwe vegetarische recepten uit te proberen.

82. Vegetarisch diner/bbq houden voor enkele vrienden – GEHAALD

Dit deed ik al vrij snel, op mijn verjaardag in 2017, hield ik een vegetarische gourmet/wok-avond voor enkele vrienden.

The End

Vijf doelen, vier gehaald. Laten we zeggen dat ik van vegetarisch eten houd.

Day Zero Project: The End – Vakantieprikkels

Mijn Day Zero Project is geëindigd op 29 september 2019, dus dit is de laatste keer dat ik ga schrijven over de doelen in de vakantie-categorie Vakantieprikkels

Vakantieprikkels – NIETS GEHAALD

69. Een Duits of Deens waddeneiland bezoeken
70. Naar Disneyland
71. Naar Noorwegen (Bergen/Oslo/spoorlijn)
72. Het Noorderlicht zien
73. Een elandenpark in Zweden bezoeken
74. Interrailen door Europa
75. Een Europese hoofdstad bezoeken in de vorm van een stedentrip
76. Bezoek het drielandenpunt
77. Dierenpark Pairi Daiza in België bezoeken

The End

Nou, hoe goed de categorie Lekker weg in eigen land heeft gescoord, zo slecht heeft deze categorie gescoord. Negen doelen en ik heb er nul van gehaald. Geen eentje. Zero. Nothing.

Waarom dan niet? Tja, buitenlandse doelen. Moeilijker bereikbaar. Vakantie naar het buitenland is duurder en ik ben een arme postbode-student. Voor het geld waarmee je vijf dagen naar Noorwegen kan (zonder eten), kan ik binnen Nederland drie weken, met eten inbegrepen, luxe op vakantie.

Ik vrees wel dat al deze doelen op mijn bucketlist blijven staan. Want ik denk dat ik de enige persoon van mijn leeftijd in Nederland ben die nog nooit in Disneyland is geweest, huil huil.

PS Wat betreft Disneyland gaat het goed komen! In 2020 gaan we met de hele family (ouders, broeders en hun vriendinnen) naar Disneyland Parijs om de 60ste verjaardag van mijn moeder te vieren. Mijn ouders en R. zijn ook nog nooit in Disney geweest, dus ik ben niet de enige.

 

Geocachingverhalen uit het verleden: 14 november 2009

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 14 november 2009:

Stephanie, Anke en ik wilden naar het Spellenspektakel in Zwolle en pikten van tevoren een paar caches op langs de IJssel.

Geocachingverhaal uit het verleden:

1648. Isala Delta – …..dijk

• Maker: F. Jacobse
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Snuffel 007: Stephanie
• Gevonden op: 14 november 2009
• Plaats: Zwolle

 

1649. Isala Delta – Oude IJsselbrug

• Maker: Robbie Kerkhof
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Snuffel 007: Stephanie
• Gevonden op: 14 november 2009
• Plaats: Zwolle

 

1650. Isala Delta – Welkom in de tuin van Nederland

• Maker: Ir. Walter de Rochebrune
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Snuffel 007: Stephanie
• Gevonden op: 14 november 2009
• Plaats: Zwolle

 

1651. Isala Delta – Luxe hangplek voor oudere jongeren

• Maker: Koos en Robbie are hier @ home…
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Snuffel 007: Stephanie
• Gevonden op: 14 november 2009
• Plaats: Zwolle

 

1652. HTCC – Hattems Tweede Carpool Cache

• Maker: Bosdymf & ReeJ
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Snuffel 007: Stephanie
• Gevonden op: 14 november 2009
• Plaats: Zwolle

 

Het is ondertussen een jaarlijkse terugkerende traditie geworden om naar het Spellenspektakel te gaan. Vroeger was dat dichtbij huis in het Beursgebouw van Eindhoven, maar nu was het al voor het derde jaar in de IJsselhallen in Zwolle.

We besloten om vroeg aan te rijden, zodat we  van tevoren nog een paar caches konden loggen rondom Zwolle. Ik had iets moois gezien, een paar caches dicht bij elkaar in een rijtje langs een weg.

De eerste cache was snel gevonden en na een tussenstop bij een vaag tankstation konden we parkeren op de carpoolstrook van Hattem. We waren per ongeluk al over de brug gereden en waren alle caches al gepasseerd, maar we konden daar nergens parkeren, dus besloten we terug te gaan naar de carpoolstrook om daar te parkeren en dan de caches te voet te doen. Op de carpoolstrook zelf lag ook een cache, eentje van de carpoolcaches-serie die inmiddels door het hele land verspreid liggen. Sommige mensen zijn erg tegen dit soort caches, maar ik vind het idee wel grappig, dus als het zo uitkomt pikken wij ze gewoon mee. We zijn tenslotte toch wel een beetje puntjesjagers. Op de carpoolstrook stond een pick-nicktafel en hieraan zat een fietser te pauzeren. Wij dachten in de eerste instantie dat de cache onder de tafel zat, dus besloten we eerst de drie caches van de Isala Delta op te pikken.

Eerlijk gezegd stelden die caches van de Isala Delta-serie niets voor. Ze lagen heel dicht bij elkaar en de plekjes waren ook niet echt top. Alleen die op de Oude IJsselbrug kon ermee door. Maar eigenlijk is de hele serie, die uit zo’n 30 caches bestaat, bedoeld als een fietstocht langs de IJssel en dan is het op zich wel leuk bedacht. Maar toch, zo dicht op elkaar, het leek bijna een trail. We scoorden dus even in 10 minuten 3 founds.

Daarna wandelden we weer terug over de brug naar de auto. Meneer de fietser was klaar met pauzeren (of hij was bang van ons) en stapte op toen hij ons aan zag komen. Achteraf bezien had hij best kunnen blijven zitten, want de cache lag niet bij de pick-nick-tafel, maar bij de bunker, die ook op het terrein aanwezig was. Wij dachten dat de cache in de bunker lag, maar daar mocht je helemaal niet inkomen, het ding was hermetisch afgesloten. De cache zat gewoon saai op een electriciteitskastje.

Maar goed, we hadden dus even in no-time 5 founds gescoord in Zwolle en omdat dat niet naast de deur ligt, is het wel grappig.

Wat ik hier op 14 november 2019 nog aan toe te voegen heb:

Ik vind het nog steeds leuk om caches te vinden in plaatsen waar ik niet zo vaak kom. Ondertussen al veel vaker in Zwolle geweest, dus ook aardig wat caches daar gevonden. Het Spellenspektakel is een paar keer niet geweest, kwam toen weer terug naar Eindhoven (lekker dichtbij), maar omdat het Beursgebouw daar gaat sluiten, gaan ze nu verhuizen naar Utrecht. We zullen eens zien of we er dit jaar weer heen gaan, spellen zijn nog steeds een grote hobby voor vooral Stephanie en mij.

Meatless Monday: Herfstschotel uit de oven met bloemkoolrijst en zoete aardappelpuree

Ik kwam de basis voor dit recept tegen op een andere blog, maar ik gebruik andere ingrediënten en heb het natuurlijk vegetarisch gemaakt. Op instagram vroegen verschillende mensen naar het recept, dus bij deze.

Ingrediënten voor 4 personen:

• 400 gram bloemkoolrijst (kant-en-klaar of zelf maken)
• 1 kilo zoete aardappelen, geschild en in grove stukken
• 1 rode ui in snippers
• 250 gram champignons, in stukjes
• 250 gram pompoen, in blokjes
• 250 gram vegetarische rulstukjes
• 1 klein blikje kikkererwten
• 1 klein blikje linzen
• 1 zakje mozzarella kaas voor ovenschotels
• 2 theelepels Indiase kruiden (vadouvan)
• peterselie
• olie om in te bakken

Bereiding:

• verwarm de oven voor op 180 graden
• kook de zoete aardappelen in ongeveer 15 minuten gaar
• bak ondertussen de ui in enkele minuten gaar en voeg vervolgens de vegetarische rulstukjes toe, gevolgd door de pompoenstukjes, de bloemkoolrijst en als laatste de champignons.
• voeg de Indiase kruiden toe en bak nog enkele minuten tot alles gaar is
• schep dit alles als onderste laag in een ovenschaal
• als de zoete aardappelen gaar zijn, giet je ze af en stamp je ze tot een puree.
• voeg dan kikkererwten en de linzen toe aan de puree
• roer de peterselie door de puree
• als je van wat pittiger houd, voeg dan nog wat (cayenne)peper toe
• schep de puree nu als tweede laag in de ovenschotel, dus over de laag met bloemkoolrijst heen (niet mengen)
• bestrooi de ovenschotel met de mozzarella-kaas
• de ovenschotel moet 30 minuten in de oven, tot de kaaslaag goudbruin is geworden

Lekker met roergebakken sperziebonen met een eetlepel sambal.

Eet smakelijk!

Tip: Als je de mozzarella kaas vervangt door sesamzaad, is het recept zelfs veganistisch.

 

Day Zero Project: The End – Lekker weg in eigen land

Mijn Day Zero Project is geëindigd op 29 september 2019, dus dit is de laatste keer dat ik ga schrijven over de doelen in de dagje-uit-categorie Lekker weg in eigen land

Lekker weg in eigen land

59. Prik blind een plaats op de kaart van Nederland en bezoek deze – GEHAALD

Ik prikte bewust een plaats in het midden van Nederland en het werd Doorn. Hier bezocht ik Huis Doorn en de tentoonstelling over de Eerste Wereldoorlog in het paviljoen op het landgoed. Dit met mijn museumkaart. Verder wandelde ik naar Doorn vanaf station Driebergen-Zeist (ze bleken geen OV-fietsen te verhuren op zondag) en onderweg pikte ik een aantal caches op. Ook op het landgoed zelf lag een cache.

60. Bezoek plaatsen in Nederland, waar je nog nooit geweest bent, die beginnen met de letters van je voornaam: MAARTJE. Deze moeten bereikbaar zijn per trein, uitzondering J (want geen stations in J-plaatsen) – GEHAALD

Ik was dus best verbaasd dat er geen enkel station in Nederland ligt in een plaatsnaam die begint met de letter J. De rest van de opdracht was vrij gemakkelijk te vervullen als treinreiziger. De meeste letters haalde ik zelfs dubbel.

61. Naar het witte dorpje Thorn in Limburg (einde van Grenslandpad) – NIET GEHAALD

Het komt vooral omdat Thorn geen station heeft. Lastig te bereiken dus, voor iemand zonder auto.

62. Fietsen langs de Linge en/of kanoën op de Linge – NIET GEHAALD

Nog steeds niet met mijn kano op de Linge gevaren. En ook niet gefietst. Dus helaas niet gehaald.

63. Zomerfolkfestival in Groningen bezoeken – GEHAALD

Ondertussen zelfs al 2x op Zomerfolk geweest. Een dagje in 2017, maar dat bleek toch wel een lange treinreis retour te zijn op een enkele dag. Daarom zijn we in 2018 twee dagen gegaan met een overnachting en dat beviel erg goed. Helaas viel het in 2019 niet handig qua datum, maar in 2020 willen we graag weer gaan. De sfeer is echt geweldig.

64. 3 kastelen bezoeken – GEHAALD
64a. Muiderslot, Muiden
64b. Kasteel Hoensbroek
64c. Kasteel Doorwerth

Ik heb een zwak voor kastelen en gelukkig mag ik met mijn museumkaart ook gratis binnen in veel kastelen. Ondertussen dan ook al meer dan deze drie kastelen bezocht.

65. Iets bezoeken tijdens Open Monumenten Dag in september of de Dag van het Kasteel in mei – GEHAALD

Op de Dag van het Kasteel in mei 2018 bezocht ik Kasteel Doornenburg. Wat nog een hele fietstocht was.

66. 25 foto’s van stationsborden verzamelen, van plaatsen waar ik nog niet “eerder” ben geweest: Project Of All Places – GEHAALD

Dit heb ik zelfs 2x gehaald, want uiteindelijk verzamelde ik meer dan zestig stationsborden van plaatsen waar ik nooit eerder in of uit de trein was gestapt.
67. 10x naar een musical/theatervoorstelling/bioscoop/concert – GEHAALD

Dit doel heb ik dubbel en dwars gehaald. Ik bezoek regelmatig een musical, theatervoorstelling of concert. En de bioscoop bezocht ik extreem vaak in de tijd dat ik een Pathé Unlimited abonnement had. Over de eerste tien bezochte voorstellingen schreef ik een stukje.

68. 10 musea bezoeken – GEHAALD

Ook dit doel was niet al te moeilijk te vervullen met behulp van mijn museumjaarkaart. Ik bezocht dan ook veel meer dan tien musea gedurende de looptijd van mijn Day Zero Project.

The End

Tien doelen waarvan ik er acht gehaald heb. Ik denk dat dit de makkelijkste categorie was om te vervullen. Sommige doelen hingen ook wel met elkaar samen. Maar hey, ik heb het mezelf niet makkelijk gemaakt qua doelen, dus het is leuk dat er in ieder geval één categorie zo goed gelukt is.

Geocachingverhalen uit het verleden: 7 november 2010

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 7 november 2010

Anke en ik waren op vakantie in Drenthe en vandaag wilden we een beetje te veel: we wilden de 2500ste cache vinden, maar we wilden ook naar Noorderdierenpark Emmen (wat nu Wildlands is).

Geocachingverhaal uit het verleden:

2491. Punt #1 – Punties Padtien
2492. Punt #3 – Punties Padtien
2493. Punt #4 – Punties Padtien
2494. Punt #6 – Punties Padtien
2495. Punt #7 – Punties Padtien
2496. Punt #8 – Punties Padtien
2497. Punt #2 – Punties Padtien

• Maker: Team de Sweeties
• Type: Traditionals en multi’s
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 7 november 2010
• Plaats: Emmen

 

2498. Zie Zoo: nano

• Maker: Myrlot
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 7 november 2010
• Plaats: Emmen

 

2499. Op Fietse #01: Emmen

• Maker: Met Skik
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 7 november 2010
• Plaats: Emmen

 

2500. ECCZN: Eerste Carpool Cache Zonder Naam

• Maker: Ami2cv
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 7 november 2010
• Plaats: Emmen

 

2501. VECC: Veenoords Eerste Carpool Cache

• Maker: Mani Team
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 7 november 2010
• Plaats: Emmen

 

Toen ik een kleuter was, was ik ooit al eens in Noorderdierenpark Emmen geweest, maar daarna nooit meer; want helemaal aan de andere kant van het land. Wat ik me daar vooral van kon herinneren was de brug over het krokodillenverblijf, waar ik niet overheen durfde te lopen en de vlindertuin. Ik had nu via mijn werk bij het Safaripark gratis kaartjes, dus nu we in de buurt op vakantie waren, wilde ik er graag nog eens naartoe.

Vlakbij de dierentuin lag een geocachingtrail van bijna 20 caches over 12 km en die dacht ik wel even in 2 uur te lopen. Anke waarschuwde me al dat dat niet zou gaan lukken, maar ik had dat nou eenmaal in mijn hoofd gehaald. Het kostte al veel te veel tijd om op de parkeerplaats te komen, omdat er een blokweg lag, dus moesten we een heel eind omrijden en de T.T. wist het ook niet meer. Daarna konden we beginnen aan de wandeling van Punties Padtien. Het Padtien is de naam van het gebied. De eerste cache hadden we zo gevonden, nummertje 2 was een off-set multi en die konden we al niet vinden. Daarna volgde 3 en 4, maar 5 was net als voor velen voor ons, ook voor ons onvindbaar en daar verloren we veel zoektijd. We moesten op sommige punten veel omlopen, omdat er water en bossen lagen, dus het kostte allemaal te veel tijd. Bij nummertje 8 besloten om om te draaien. Verder lopen zou alleen nog maar meer tijd kosten en dan konden we niet meer naar de dierentuin. Op de terugweg zochten we nog even tevergeefs naar nummer 5. We kwamen ook nog een ouder cachersechtpaar tegen, later heb ik gezien dat zij wel de hele serie hebben gevonden. Als troost vonden we toch nog de cache van nummer 2.

Daarna op naar de dierentuin. Die bestaat uit twee gedeelten, het oude gedeelte, dat midden in de stad ligt en het nieuwe, in aanbouw zijnde gedeelte, buiten de stad. De twee delen zijn verbonden met een loopbrug. We kwamen terecht op de parkeerplaats van het nieuwe gedeelte, dus eerst naar het nieuwe gedeelte geweest. Eigenlijk zaten daar alleen nog maar de pinguïns in een gigantisch verblijf waar je helemaal doorheen kon lopen. Na een rondje nieuw stuk over de loopbrug naar het oude gedeelte. Voor het oude gedeelte zou een nano-cache verstopt liggen, maar het was een zondag en dus best druk, dus we zochten niet zo heel lekker. Het oude gedeelte begon al meteen met de souvenirwinkel, dus even een rondje gedaan. Een chaotische winkel, wel met twee penny-smashers voor de deur. Daarna de dierentuin bekeken. Er was veel binnen te doen en bij vrijwel elk gedeelte was een heel museum aan informatie te vinden. Anders dus dan bij het Safaripark. Dat het binnen was, was wel een voordeel betreffende de winter. Van het idee dat dit allemaal verhuisd moest worden, kreeg ik wel de bibbers. Ze hadden lieve giraffen, waaronder een klein schattig baby-girafje. De olifanten waren hier goed te zien, maar de gaafste foto maakte ik toch toen er een aap met jonkie landde op de balustrade voor ons, in een van de overdekte jungle-gedeelten. De enge krokodillen waren er ook nog, ik vind dat creepy dieren, maar ze lagen niet meer onder die stenen brug die ik me kon herinneren van vroeger.

Na een paar uur dierentuin hadden we het wel gezien en verlieten we het park. Ik wilde de twee ijzeren informatiezuilen nog even onderzoeken op de nano-cache en Anke vond dat wel best. Ik had geluk, want ik vond de nano ineens best snel. Vanaf de parkeerplaats hoefden we maar een paar 100 meter te lopen naar een trad die het begin van een fiets-serie vormde. Voor die hele fiets-serie hadden we geen tijd en we hadden ook geen fietsen bij, maar ik had gelezen dat heel veel mensen deze meepikten na een bezoekje aan de dierentuin, dus vandaar dat wij dat ook deden.

Hiermee stonden we op 2499, dus we waren het erover eens dat we echt nog een cache moesten doen om ons vakantie-doel, de 2500 te vervullen. We probeerden eerst bij Op een klein stationnetje te komen. Dat vonden we ten eerste een leuke naam voor een cache. Helaas was het station nog in aanbouw en lag de straat open. We hebben er vanaf verschillende kanten proberen bij te komen, maar de kuilen zagen er te diep uit en de hekken waren te hoog.

Zo werd onze 2500^ste found een saaie carpoolstrook die in ieder geval nog wel een originele naam had: De Eerste Carpool Cache Zonder Naam. We feliciteerden elkaar van harte met deze milestone, een kwart van het ultieme droomdoel van 10.000.

Omdat de carpoolcache van Veenoord vlakbij lag en we daar toch de snelweg op moesten, hebben we die ook nog maar even gelogd voor we terug reden naar ons vakantie-adres.

Wat ik hier op 7 november 2019 nog aan toe te voegen heb:

Nou, die verhuizing is toch goed gelukt, want in mei 2019 bezocht ik Wildlands. Het is enorm veranderd, ik herkende helemaal niets meer terug, behalve dan dat gedeelte met de pinguïns, wat toen al open was: Nortica. Jungola en Serenga waren nieuw voor mij. Helaas gaat het niet al te best met het park, dus ik hoop dat ze het gaan redden. Toen mijn moeder en ik er waren was het overigens best wel druk, maar de toegangsprijs is echt heel erg hoog en dan hadden wij nog kaartjes met korting.

En tja, ik denk dat ik ondertussen iets minder obsessief ben met geocaching; ik zou er nu voor kiezen om de hele dag naar de dierentuin te gaan en dan alleen de cache bij de ingang te doen. Bij mijn bezoek in mei zijn we dan ook de hele dag daar geweest en heb ik niet eens aan geocaching gedacht.

Ik kan de foto’s niet terug vinden, helaas.

Groene Wissel Reuver

Nadat ik de 20 NS-wandelingen voor mijn Day Zero Project volbracht had, ging ik vrolijk door met NS-wandelen. Ik loop alleen enorm achter met de verslagen.

Groene Wissel Reuver

Een 17 kilometer lange rondwandeling vanaf station Reuver, over landwegen, langs de Maas en grensoverschrijdend door het Brachterwald.

Tweede paasdag 2019 stond voor net zo’n mooi, zonnig weer op de rol als de eerste. Dus de keuze om te gaan wandelen in plaats van vooruit werken voor school was snel gemaakt… (het is allemaal goedgekomen met dat schoolwerk hoor). Omdat er nog steeds werkzaamheden waren op het traject Den Bosch-Utrecht, ging ik naar Limburg. Ik koos voor de Groene Wissel Reuver. Ik heb al heel veel NS-wandelingen gedaan, dus het is fijn om te weten dat er ook nog enorm veel Groene Wissels zijn, waarmee ik nog jarenlang vooruit kan. Groene Wissels zijn de oude, “gearchiveerde” NS-wandelingen, ze zijn te vinden op de Wandelzoekpagina.

Ik ben gemeen

Ik was al vaker in Reuver geweest, want in 2017 ben ik een weekje op vakantie geweest in het plaatselijke huisjespark de Lommerbergen. Er lag nu een cache bij het station, die toen nog niet bestond. Mijn 0-punt klopte niet helemaal, dus ik stond eerst op de verkeerde plaats te zoeken en toen kwam er ook nog een ander geocaching-echtpaar aan, die als bulldozers te keer gingen. Ze deden niet echt vriendelijk, dus ik besloot om eerst te gaan wandelen en dan bij terugkomst nog een keer rustig te gaan zoeken. Maar toen ik het paadje afliep, zag ik een vogelhuisje hangen in een boom, gecamoufleerd door struiken. Dat was dus de cache, met een paar meter afwijking. Ik logde in stilte, zag dat de bulldozers nog steeds bezig waren en besloot niets te zeggen. Later voelde ik me daar eigenlijk best gemeen over, maar als andere geocachers zo onvriendelijk doen, dat wekt dat gewoon directe afkeer in mij op.

Ik begon aan de wandeling en maakte nog een kleine omweg om nog een cache van de serie Oppe Ruiver te kunnen loggen. Deze lag op de oprit naar de brandweerkazerne, waar het gelukkig heel rustig was vandaag.

Het mysterie van de Lambertuskapel

De avond ervoor had ik een mysterie opgelost, die niet zo moeilijk was; het ging over Romeinse cijfers. Dus ik besloot die ook nog even op te gaan halen. Hij lag bij de Lambertuskapel, een mooie, goed onderhouden kapel vlakbij de rivier de Maas. Ik denk dat ik die kapel ook al heb gezien toen ik hier op vakantie was, maar toen had ik geen mysteries opgelost. Het was heel druk met oudere Dreuzels bij de kapel, want er liep een of andere paaswandeling langs. Ik moest dus even wachten tot het dreuzelvrij was, voor ik kon loggen.

Daarna zocht ik de wandelroute weer op. Die liep over het pad langs de rivier de Maas, waar ik toen gefietst heb. Alle caches die daar toen lagen, waren nu gearchiveerd. Daarna liep de route een hele tijd over paden, verhard en onverhard tussen boomkwekerijen door. Het was benauwd en het waaide best wel hard, dus ik had vrij veel last van hooikoorts en liep de hele tijd te niezen. Ik vond dat er veel lange, rechte stukken tussen zaten. Op een bepaald moment moest ik best een eind omlopen, omdat er een verboden toegangbordje stond op de route. Dan merk je wel dat Groene Wissels niet zo goed onderhouden worden als NS-wandelingen. Hierna ging ik via een smal bospaadje de grens naar Duitsland over. Op de grens was een café, waar de mensen met de benen buiten hingen. Ik had geen zin om daar in mijn eentje op het terras te gaan zitten, dus liep door.

Brachterwald

Ik ging het Brachterwald in, hier was het heel rustig. Ik kwam alleen een paar mountainbikers tegen, verder niemand.  Helaas geen caches meer, hoewel de omgeving er best geschikt voor was. Ik had gehoopt om langs de earthcache te komen, maar die lang nog zo’n drie kilometer uit de route. Te ver om dus. En omdat er wel wat daling en stijging in zat, had ik ergens een wow-moment verwacht op een mooi uitzichtpunt ofzo. Maar dat kwam niet. Ik twijfelde of ik de extra lus door het bos zou gaan lopen of dat ik een stuk zou afsnijden, maar ik besloot toch te gaan, in de hoop op nog een mooi plekje. Helaas, ook hier niet echt iets bijzonders. Vooral veel dennenbomen en verwilderde akkers. Aan de bosrand moest ik weer een stuk omlopen, omdat er allemaal niet opgeruimde omgehakte bomen op het pad lagen. Ik voelde mijn voeten ondertussen, dus baalde hier een beetje van. Dat werd nog erger toen ik een cache die precies op de route lag (Prinsendijk) niet kon vinden.

Koeienoptocht

Ik begon vermoeid en dorstig aan de laatste kilometers. Die liepen allemaal over verharde wegen door het buitengebied van Reuver. Allemaal lange, rechte, saaie stukken. 600 meter vooruit, de hoek om en weer 700 meter recht vooruit. Het enige leuke was nog de koeienoptocht, van koeien die vanuit het weiland naar de stal liepen om gemolken te worden. Eigenlijk was ik blij toen het station in zicht kwam. Ik moest nog 20 minuten wachten op de trein, dus ging vlug de supermarkt in, die tegenover het station lag, om drinken te kopen. Het schoot niet echt op bij de kassa, maar gelukkig was ik met drinken en al nog op tijd voor de trein. De terugreis verliep voorspoedig en ondertussen konden mijn voeten bijkomen.

Het wandelen was mij zwaarder gevallen dan gisteren. Of dat nou kwam omdat het de tweede achtereenvolgende dag was, door het benauwde weer, de hooikoorts of een mengeling van alles, weet ik niet. Ik vond de wandeling ook gewoon niet zo heel geweldig, maar ik denk dat ik verwend ben na zoveel verschillende NS-wandelingen. Ik miste bij deze wandeling vooral een hoogtepunt qua uitzicht of een echte bezienswaardigheid.

Deze slideshow vereist JavaScript.