Geocachingverhalen uit het verleden: 31 oktober 2016

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 31 oktober 2016

Ik ging datumcachen met travelbug Hubert het Spook en scoorde een Halloween-souvenir (virtuele afbeelding op de geocachingsite).

Geocachingverhaal uit het verleden:

6986. Verslingerd aan de Dommel 1
6987. Verslingerd aan de Dommel 2
6988. Verslingerd aan de Dommel 3
6989. Verslingerd aan de Dommel 4
6990. Verslingerd aan de Dommel 5
6991. Verslingerd aan de Dommel 6
6992. Verslingerd aan de Dommel Bonus

• Maker: De Overburen
• Type: Traditionals + bonus-mysterie
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 31 oktober 2016
• Plaats: Nijnsel

6993. De vogel is gevlogen

• Maker: VindVis
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 31 oktober 2016
• Plaats: Nijnsel

6994. Familie Koekoek

• Maker: Jandorian, Lianne en Hilde
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 31 oktober 2016
• Plaats: Nijnsel

31 oktober was nog een 2-cache-datum. Ik leende de auto van mijn ouders om te gaan geocachen in Nijnsel. Dat is niet heel ver weg, maar net te ver om te fietsen. Het werd een trailtje: Verslingerd aan de Dommel. Het gebied kwam mij vaag bekend voor, volgens mij heb ik hier ooit al eens gewandeld met de multi Rondje Nijnsel. Ook heb ik wel eens op de Dommel gekanood. Goed, de caches waren makkelijk te vinden. De bonus moest berekend worden aan de hand van de figuren uit de tekenfilmserie Dommel. Dat ken ik nog wel van vroeger: Kijk daar heb je Semafoor, met zijn vriendje Dommel. Samen gaan ze het leven door en maken heel wat rommel. Sommige logboekjes waren een beetje verschimmeld, maar alles was wel droog.

Verslingerd aan de Dommel (foto door mijzelf)

Het rondje was niet zo heel lang, dus voor ik het wist had ik al zeven caches in handen. De bonus was heel duidelijk verstopt, er lag een complete jutezak op. Ik deed afstand van het leuke travelbug spook Hubert. Vond ik wel toepasselijk, met Halloween. Dit jaar kon je met Halloween een souvenir verdienen, dat over de ghost van de haunted hides ging. Daar leek Hubert natuurlijk heel erg op.

Na de serie deed ik nog twee losse caches in Nijnsel. Toevallig zaten die allebei verstopt in een vogelhuisje. De eerste was bekleed met mozaïek. De andere was een voortuincache. Het was in Nijnsel trouwens druk met mensen met honden. Is wel een grappig dorpje, maar er zijn helemaal geen voorzieningen, dus ik zou er niet willen wonen.

Haunted Hides (Afbeelding van Groundspeak)

Negen caches rijker reed ik weer naar huis. Er was ook nog een tiende cache, maar dat was een nano in een woonwijk en het was daar bejaardenontmoeting ofzo. Dus die heb ik maar geskipt. Ik kon ook niet teveel caches doen, want ik mocht niet over de 7000 heen, omdat Anke die graag samen wilde doen. Wanneer is alleen de vraag. De stand is nu #6994.

Wat ik hier op 31 oktober 2019 nog aan toe te voegen heb:

Ja, dit kan ik mij nog goed herinneren. Ik vond het heel grappig om travelbug Hubert het Spook in een cache achter te laten met Halloween. Dat je met Halloween een souvenir kon verdienen is maar eenmalig geweest. En de 7000ste cache werd ongeveer twee weken later gevonden.

Hubert, het Travelbug Spook op een cache.

Day Zero Project: The End – Geocaching, it’s a way of life

Mijn Day Zero Project is geëindigd op 29 september 2019, dus dit is de laatste keer dat ik ga schrijven over de doelen in de geocaching categorie: Geocaching, it’s a way of life.

It’s a way of life: Geocaching Inspiration

36. Het bereiken van de 10.000 caches – NIET GEHAALD/MEE BEZIG
36a Het bereiken van de 8000 caches in 2017 – GEHAALD
36b Het bereiken van de 9000 caches in 2018 (werd januari 2019) – GEHAALD
36c Het bereiken van de 10.000 caches in 2019 – NIET GEHAALD/MEE BEZIG

De 10.000 caches hebben we niet gehaald. Ik wist al begin dit jaar dat dat nooit zou gaan lukken en heb er vervolgens ook niet echt meer mijn best voor gedaan. 2019 heeft dan ook een erg lage foundradius. Wil ik (we?) in 2020 de 10.000ste cache vinden, dan zal daar nog flink aan gewerkt moeten worden. Op dit moment schommelt het aantal caches van de Heideroosjes rond de 9300 founds. Ik vind het jammer dat ik hier niet gewoon drie losse doelen van heb gemaakt, want 1000 caches vinden is al iets wat behoorlijk veel tijd kost, laat staan 3000 caches. En de 8000 en de 9000 founds werden wel gehaald tijdens de looptijd van mijn Day Zero Project, dus ik vind dat ik dit doel wel half mag rekenen.

37. Tien virtuele caches loggen – GEHAALD

In het begin was dit doel alle virtuele caches van Nederland vinden, maar omdat dat onhaalbaar was, heb ik het terug gezet naar het vinden van tien virtuele caches. Uiteindelijk logde ik zelfs 17 virtuele caches (16 in Nederland en 1 in België) tijdens de looptijd van DZP en in totaal logden de Heideroosjes 36 virtuele caches. Dat betekent dus dat bijna de helft van die virtuele founds tijdens DZP is gevonden. Er kwam ook een boost aan dit doel toen groundspeak besloot om nieuwe virtuals toe te staan, in de vorm van het project Virtual Reward. Daardoor kwamen er ineens een heleboel nieuwe virtuele caches bij.

38. Het loggen van 25 earthcaches – GEHAALD

Hier had ik eerst staan dat ik 100 earthcaches ofzoiets wilde vinden, dat heb ik later verlaagd naar het meer realistische aantal van 25 earthcaches. En dat is prima gelukt, ondertussen heb ik er zelfs al 29 gelogd, gedurende de looptijd van DZP. In totaal hebben de Heideroosjes 141 earthcaches gelogd.

39. Waterfietsen/kanoën in de grachten van Amsterdam om de oudste caches van Nederland te kunnen loggen (die liggen onder een brug) – NIET GEHAALD

Hoewel ik door mijn studie aan de Hogeschool van Amsterdam regelmatig in de hoofdstad kom, is er vaak geen tijd of zin meer over voor een activiteit daar. Bovendien wil ik niet in mijn eentje gaan waterfietsen, dus dan moet ik mensen zo gek krijgen om mee te gaan en met de lange reistijd en zoveel andere caches dichterbij, is dat moeilijk. Per kano is ook lastig, ik heb wel een eigen kano (drie zelfs), maar ik zit altijd met het vervoer.

40. Geocaching in vestingstad Willemstad – NIET GEHAALD

Willemstad is in Noord-Brabant, dus het is niet eens zo heel ver van mij vandaan, maar toch is het er nooit van gekomen om hier te gaan geocachen. De belangrijkste oorzaak is dat Willemstad geen station heeft, dus is het een heel gedoe om er te komen met het openbaar vervoer.

41. 250 caches in een ander land halen dan Nederland of België – GEHAALD

Dat dat “andere land” Duitsland zou worden was aan het begin al duidelijk, daar waren we met 201 founds het hardste op weg. In augustus 2018 werd dan ook de 250ste Duitse cache door mij gelogd en daarmee was dit doel vervuld.

42. Geocaching bij het Fort van Brasschaat – NIET GEHAALD

Ook dit is er nooit van gekomen. Brasschaat is in België en ook hier speelt het gebrek aan openbaar vervoer een rol + dat het in het buitenland is.

43. De Dode Draad-fietsroute van geocaching doen – NIET GEHAALD

Dit doel eveneens niet gehaald vanwege fiets-vervoer-technische redenen.

44. Geocaching op de Beegderheide in Limburg – GEHAALD

Deze heb ik wel gehaald. In november 2017 zat ik een weekje op een vakantiepark in Limburg en ik kwam erachter dat de Beegderheide vanaf daar op fietsafstand was. We zijn er toen dus echt op de fiets naartoe geweest om te geocachen.

45. Een serie geocaching-souvenirs compleet krijgen – GEHAALD

Dit is een vervangend doel. In de zomer van 2018 kon je sparen voor een serie geocaching-souvenirs (virtuele afbeeldingen) van fantasiewezens. Ik ben dol op fantasiewezens en vond het ook echt mooie plaatjes, dus ik wilde de serie heel graag compleet hebben, maar daarvoor moest je 100 caches vinden in drie weken tijd. Dat is uiteindelijk op de allerlaatste dag gelukt en ook met dank aan Anke en Guy, die in die periode op vakantie waren en ook caches hebben gelogd. Alleen was het mij niet gelukt.

46. De Weg van de Snelweg-trail bij Geldermalsen afmaken (met mijn moeder) – GEHAALD

In oktober 2017 wandelden mijn moeder en ik de Weg van de Snelweg-trail bij Geldermalsen. Dit was eigenlijk bedoeld als fietstocht, maar wij hebben het in twee delen gewandeld. Het was een helse tocht van ruim 30 kilometer en we waren pas bij het station toen het al donker was. Maar wel volbracht en prachtige lucht/waterfoto’s gemaakt bij de Waal.

47. Een eigen cacheroute maken en echt uitbrengen – NIET GEHAALD

Ik ben hier gewoon te lui voor. Die route bestaat al, maar ik moet toestemming vragen voor het plaatsen van de cache en het echt online zetten. En dat heb ik dus nog steeds niet gedaan.

48. Een geocaching-begrippenlijst maken voor alle Dreuzels die mijn blog lezen – NIET GEHAALD

Hier ben ik wel aan begonnen, maar nooit afgemaakt zodat het geschikt voor publicatie zou zijn. Ik vind het ook best lastig; voor mij is het allemaal zo duidelijk en ik ben dus geen docent-type.

49. Al mijn geocoins uitzoeken (eventueel verkopen) en activeren op de website met een verhaaltje en een foto erbij – NIET GEHAALD

Dit doel heb ik gewoon niet gedaan, omdat het mij niet echt interesseert, vrees ik. Ik ben wel gestopt met geocoins verzamelen, want die krengen kosten veel te veel geld en ik doe er weinig mee. Een paar liggen er tentoongesteld, maar de rest zit in een kistje. Dus verkopen levert misschien nog wat op.

50. Gardens of Amsterdam GeoTour: (4/24) – NIET GEHAALD

Hier begon ik vol goede moed aan, maar na vier founds hield het dus op. Ondertussen is de serie al half gearchiveerd, geloof ik, dus het gaat nooit meer lukken om het helemaal te voltooien.

51. Op alle data van het jaar minimaal 3 caches hebben gevonden (15/15) (het 2-caches-data-project) – GEHAALD

Als je mijn Geocachingverslagen uit het Verleden leest, dan weet je dat ik een voortdurende obsessie heb voor wat ik het Geocaching Datum Project noem. Dat begon in 2012 met het vinden van minstens één cache op elke datum. Daarna ging het naar twee caches op elke datum en zo werd er steeds een cijfer bij opgeteld. Pas in februari 2019 lukte het mij om alle data op minstens 3 founds te krijgen.

Ondertussen gaat het Geocaching Datum Project door en probeer ik alle data op minstens 5 founds te krijgen. Het gaat best lekker, er zijn nog maar zes 3-cache-data en vijf 4-cache-data over.

52. Geocachingfietstocht langs de forten rondom Naarden – NIET GEHAALD

Ook hier nooit aan toegekomen, vanwege het reisprobleem. Het zou wellicht wel per OV-fiets kunnen, maar dan nog is het ver weg.

53. Biesboschmuseum + de geocachingfietstrail die daar in de buurt ligt – GEHAALD

Dit heb ik wel gedaan, op mijn eigen fiets zelfs, die ik meegesleept heb in de trein naar anti-fiets-station Gorinchem. Ik kon gratis in het Biesboschmuseum met mijn museumjaarkaart.

54. De 500 Waymarking-medaille bereiken, bij beide onderdelen – DEELS GEHAALD

54a Geclaimde waymarks: (440/500)
54b Bezochte waymarks: (659/500)

Zoals je kan zien in het bovenstaande statistiekenblokje heb ik dit doel voor de helft gehaald. Qua bezochte waymarks (visits) zit ik ruim over de 500 heen, namelijk al op 659. Dat telde lekker door, toen ik erachter kwam dat stations ook waymarks waren. En als treinreiziger ben ik op enorm veel stations geweest.

Het claimen van nieuwe waymarks is lastig. Je kunt heel veel dingen waymarken, maar ik wil niet te veel dingen doen, omdat ik dan gek word. Mijn hoofddoel zijn fietspaddestoelen van de ANWB, maar dat schoot niet zo op, dus soms doe ik ook fietsknooppuntborden, pennysmashers, uitkijktorens en kastelen. Af en toe ook nog iets anders, als ik dat een leuke categorie vind. Ik heb zelf ook een paar stations geclaimd, een paar dierentuinen, molens en een McDonald’s. Maar ik kom nog 60 eigen waymarks te kort voor de virtuele medaille die je krijgt bij 500. Dus ik heb dit doel maar voor de helft gehaald.

The End

Maar liefst 19 geocachingdoelen, waarvan ik er maar acht gehaald en twee voor de helft. En dus ook negen niet. Bij een volgende poging ga ik eerst eens kijken wat vervoerstechnisch haalbaar is…

 

Geocachingverhalen uit het verleden: 24 oktober 2010

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 24 oktober 2010

Er was een nieuwe cache verschenen in mijn achtertuin. Ik woonde toen in Hilvarenbeek. Mijn ouders kwamen langs en we besloten om deze cache samen te gaan lopen.

Geocachingverhaal uit het verleden:

2379. Op pad in An(n)yland: De Huisvennen

• Maker: Dutchlandian
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie en Jack
• Gevonden op: 24 oktober 2010
• Plaats: Hilvarenbeek

 

Tegelijk met de traditionals waarop ik eerder die week 3x een STF had gescoord was er ook een multi uitgekomen als deel van Dutchlandians Masterplan voor het Huisvennen-gebied.

Mijn ouders kwamen langs en we besloten om deze cache te gaan lopen. Vanaf mijn huis was het te ver lopen, dus gingen we met de auto. Onderweg nog even gestopt bij Go Dutch, ook van de hand van Dutchlandian. Ik heb die vorig jaar al eens gelogd, maar mijn moeder wilde hem heel graag hebben. Mijn vader vindt één cache per dag wel voldoende en vindt al dat gestop voor “oppikkertjes” maar onzinnig. Hij vond het ook maar afleiding van de multi dat ik mijn moeder alle traditionals op de route (die waar ik eerder die week de STF’s op had gescoord) aanwees. Toch vond mijn vader wel de meeste aanwijzingen op de waypoints van de multi. We vorderden eigenlijk best wel snel, de route was ook best redelijk. We kwamen nog een gezin met hond tegen, die dachten dat wij verdwaald waren, toen ik met mijn GPS op en neer liep om de goede richting te bepalen. Haha, verdwaald, echt niet. Wij doen aan geocaching, dat is heel wat anders dan verdwalen.

Onderweg werd er door mijn ouders wat gemopperd over de hoeveelheid modder op de route, maar ik kom vaker in dit gebied, dus wist dat het modderig kon zijn. De cache zat in een vogelhuisje en moest opengemaakt worden met een cijfercode. Het slot haperde, maar gelukkig lukte het toch. Daarna terug naar de auto en mijn vader opdracht gegeven om langs nog wat trads in Hilvarenbeek te rijden voor mijn moeder. Daarna gingen we nog wat drinken bij mij thuis.

Wat ik hier op 24 oktober 2019 nog aan toe te voegen heb:

Ja, toen woonde ik dus in Hilvarenbeek en waren de Huisvennen mijn achtertuin. STF staat overigens voor Second To Found, dan ben je de tweede ooit die een nieuwe cache heeft gevonden. Ik was daar toen heel trots op. Tegenwoordig boeit de jacht op het eremetaal mij niet meer. Wel leuk dat mijn vader ook mee heeft gelopen, hij is niet zo van het geocachen.

NS-wandeling Park Lingezegen

Nadat ik de 20 NS-wandelingen voor mijn Day Zero Project volbracht had, ging ik vrolijk door met NS-wandelen. Ik loop alleen enorm achter met de verslagen.

Park Lingezegen

Park Lingezegen is een groot stadspark tussen Elst en Arnhem. Deze wandeling van 17 kilometer start vanaf station Elst en loopt via Park Lingezegen en uiterwaardpark Meinerswijk naar station Nijmegen. Je kunt de wandeling op verschillende plaatsen inkorten, je passeert halverwege station Arnhem-Zuid, maar ik ging voor de volle 17 kilometer.

Startpunt: station Elst

Eindpunt: station Arnhem Centraal

Pasen 2019 en de temperaturen waren zomers. Ik wilde eigenlijk de nieuwe NS-wandeling bij Rhenen gaan doen (Blauwe Kamer), maar er werd aan het spoor gewerkt op dat traject, dus moesten de plannen gewijzigd worden en koos ik voor de NS-wandeling Lingezegen.

100.000 paardenbloemen

Ik had deze NS-wandeling tot nu toe niet gedaan, omdat ik bang was dat die door hetzelfde gebied zou lopen, als waar ik in 2017 al eens ben geweest om te geocachen, maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. Startstation Elst was nieuw voor mijn lijstje. Al vaak gestopt (ik heb stage gelopen in Arnhem en pakte vaak de sprinter naar Den Bosch, omdat die Dal Vrij tijdstechnisch eerder vertrok dan de intercity), maar nog nooit uitgestapt. Nu dus wel. De wandeling liep eerst een stuk door het dorp heen en daarna slingerde die door verschillende delen van Park Lingezegen. Dit is dus veel groter dan dat stuk waar ik toen ben geweest. De route was bijna helemaal verhard, volgens mij zou die dus ook door rolstoelers gedaan kunnen worden.

Notenlaantje

Ontelbaar veel paardenbloemen

Het eerste stuk waren er geen caches, dus liep ik vrij snel door. Bij het begin van het park stond een bordje dat ze bloemzaden hadden verspreid, die in het voorjaar van 2019 in bloei moesten staan…nou, dat was dus niet gelukt, de bermen daar waren op wat gras na helemaal leeg. Verderop waren er wel extreem veel paardenbloemen en madeliefjes. Overal geel, waar je ook maar keek. Het was supermooi weer, dus het was overal best druk met wandelaars en fietsers, maar niet dat ik er last van had. Vooral rondom Landerij de Park waren veel mensen en er werd ook flink gespeeld in de bijbehorende waterspeeltuin. Dat had ik als kind ook wel leuk gevonden. De route slingerde om het spoor, je moest best vaak onder of over het spoor door. In een van de spoortunnels waren leuke tekeningen gemaakt van monsters op fietsen en stepjes.

Schapen

Monstertekening in spoortunnel

De cache met de schroefjes

De eerste cache die ik op de route vond, was er eentje van een serie rondom Arnhem-Zuid.  Het 0-punt klopte niet, dus ik moest even zoeken, terwijl de cache best een grote bak was en op een logische locatie lag. De cache zat ook nog leuk verstopt, maar omdat deze cache nog gewoon online is, zal ik niet spoilen.

Halverwege de route kwam ik langs station Arnhem-Zuid. Zo kom je er nooit, zo kom je er 2x per week (ik was daar eerder die week geweest om een marktplaats-aankoop op te halen). Ook wel weer grappig.

De andere cache lag ergens in een park. Twee caches dus maar, ik had eigenlijk ingezet op een stuk of vijf, maar uiteindelijk had ik geen in de multi’s. Dit was een van de vier data in april die nog onder de 10 zaten. Deze datum stond dus op 8 en nu precies op 10, dus een krappe save, maar voorlopig ruim voldoende.

Meinerswijk

Eigenlijk vond ik het laatste stuk van de route het interessantste. Dit liep namelijk door uiterwaardpark de Meinerswijk, een gebied met veel waterplassen. Deze waterplassen zijn ontstaan door afgravingen voor zand- en kleiwinning. In dit gebied waren maar liefst drie steenfabrieken gevestigd, van Steenfabriek Meinerswijk staan nog enkele gebouwen overeind.

Doorlaatbrug Meinerswijk

Contouren van het Romeinse castellum

Dit is ook een stuk van de Romeinse Limes-route en er waren hier veel Romeinse resten te vinden, mooie wegwijzers in Romeinse stijl en de nagebouwde contouren van een Romeins fort. Dit castellum lag aan de weg tussen Noviomagus (Nijmegen) en Carvo (Kesteren).  Het houten grensfort werd waarschijnlijk gebouwd tussen het jaar 10 en 20 en was bedoeld om de Romeinse scheepvaart over de Rijn te beschermen. In de 400 jaar daarna is het castellum verschillende keren verstevigd, vergroot, vernield en weer opnieuw opgebouwd.  Rond het jaar 400 is het fort verlaten door de Romeinen. Men heeft een tijd gedacht dat dit castellum het Castra Herculis was, maar dit moet groter zijn geweest en stond waarschijnlijk op de plek waar nu Elst ligt.

Op ongeveer dezelfde locatie is later het Huys Meinerswijk gebouwd, wat ook wel het Kasteel van Arnhem werd genoemd. Hier heeft o.a. de Gelderse legeraanvoerder Maarten van Rossum gewoond. Het kasteel is in 1853 afgebroken en er is niets meer van terug te zien.

Doorlaatbrug

Ook kon ik nu eindelijk over die (nep)dam lopen, die ik al zo vaak vanuit de trein heb zien liggen. Aan de ene kant zie je het dal richting Oosterbeek en aan de andere kant zie je dus Meinerswijk. Ik kwam er later achter dat het geen dam is, maar de doorlaatbrug Meinerswijk; een voormalige brug en waterkering. De doorlaatbrug is niet meer in gebruik, maar heeft de status van rijksmonument, omdat men lange tijd dacht dat de brug deel uit maakte van de IJssellinie. Dit is echter niet zo, want de doorlaatbrug is pas in 1966 gebouwd en toen was de IJssellinie al voor een groot deel ontmanteld. De gedachte was niet eens zo gek, want in Meinerswijk lag wel degelijk een deel van de IJssellinie, zo zijn er nog enkele kazematten te zien, die de stuwen en doorlaatwerken moesten beschermen. Deze kazematten zijn begin jaren ’50 van de vorige eeuw aangelegd, omdat men bang was voor de dreiging vanuit Rusland. De IJssellinie liep van Zwolle naar Nijmegen en men kon er een gebied van 120 vierkante kilometer mee onder water zetten. Persoonlijk vraag ik me af of die hele IJssellinie nog wel zin had, want er waren in die tijd ook al lang vliegtuigen die over dat water heen konden vliegen.

Konikpaarden op het fiets/wandelpad

Arnhem met de Eusebiuskerk

Konikpaarden en de Eusebiuskerk

In Meinerswijk kwam ik ook nog de kudde wilde Koninpaarden tegen, die echter zo tam waren dat je ze gewoon kon aaien. Ze stonden midden op het fiets/wandelpad en veel mensen stopten dan ook om de paarden te “knuffelen”.

Ik heb deze maand heel veel last van hooikoorts, maar gelukkig ging het vandaag redelijk. Blijkbaar ben ik toch allergischer voor (bloesem)bomen, dan voor grassen. En op deze route waren meer grassen dan bomen. Ik had ook nog graag in die glazen lift van de Eusebiuskerk gewild, maar de kerk bleek gesloten te zijn op deze heilige eerste paasdag. Ik kwam ook niet meer in het centrum van Arnhem, want eigenlijk stond ik al tegenover het station, toen ik van de Nelson Mandela brug af kwam.

In de trein naar huis was het heel rustig, wat ik niet zo erg vond. Ondanks dat ik er vandaag niet op hoefde te letten (op feestdagen mag je de hele dag Dal Vrij reizen, dus geen last van spitstijden), had ik de trein van voor 16 uur. Grappig eigenlijk, als ik er op let kost het vaak veel moeite en nu had ik er helemaal niet opgelet en lukte het gewoon precies.

Alles bij elkaar best een afwisselende NS-route met veel (aangelegde) natuur en cultuurhistorie. En het was echt heerlijk wandelweer vandaag.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Day Zero Project: The End – These boots are made for walking

Mijn Day Zero Project is geëindigd op 29 september 2019, dus dit is de laatste keer dat ik ga schrijven over de doelen in de wandelcategorie These boots are made for walking.

These boots are made for walking

23. Dwars door Gelderland voltooien (13/25) – NIET GEHAALD

In 2016 was ik heel fanatiek met de lange afstand wandeling Dwars door Gelderland, dus het leek het ideale doel om het af te maken tijdens mijn Day Zero Project. Maar het kwam er maar niet van. Dat kwam vooral door de lange reistijden van en naar de start- en eindpunten van de route. NS-wandelingen zijn zoveel makkelijker, omdat ze altijd beginnen en eindigen bij een station (heel soms een busstation). Uiteindelijk heb ik geen enkele etappe van DDG gelopen tijdens DZP. Daarmee heb ik dit doel dan ook niet gehaald.

24. Walk of Wisdom (WoW) voltooien (6/6) – GEHAALD

De Walk of Wisdom is een wandeling van 136 kilometer, die in vogelvorm rondom Nijmegen loopt. Ik heb deze wandeling in zes etappes samen met mijn moeder gedaan. Bij het begin van mijn Day Zero Project hoefden we nog maar één etappe te lopen en dat gebeurde dan ook al in mei 2017.

25. Ter afsluiting van de WoW de toren van de Stevenskerk in Nijmegen beklimmen – GEHAALD

De Walk of Wisdom start en eindigt vanuit de Stevenskerk in Nijmegen. Ik vind het altijd leuk om kerktorens te beklimmen, dus ik was graag de WoW geëindigd bovenop de toren. Die toren bleek echter apart van de kerk beheerd te worden en was niet zo heel vaak open. Uiteindelijk stond ik dus pas twee jaar later, in mei 2019 op de toren, maar dat was nog ruim binnen de looptijd van mijn DZP, dus mission accomplished.

26. De Apeldoornse Vierdaagse uitlopen (4×20 km) – GEHAALD

Dit was een vervangend doel voor een doel dat nooit meer ging lukken. In juli 2018 deed ik mee aan de Apeldoornse Vierdaagse, de groenste vierdaagse van Nederland. Ik deed de 4×20 km en heb die zonder al te veel moeite volbracht. In 2020 wil ik heel graag nog een keer meedoen, maar dan wil ik de 4×30 km doen.

27. 20 NS-wandelingen doen die ik nog niet eerder gedaan heb – GEHAALD

Zoals ik al vaker heb geschreven werd dit zo’n beetje mijn lievelingsdoel. Ik wandelde wat af en de teller is ondertussen al ruim over de 30 NS-wandelingen heen. Die twintigste deed ik al in augustus 2018, dus toen had ik nog een heel jaar over. NS-wandelingen zijn een geweldige “uitvinding” voor iemand zonder auto, maar met een NS-abonnement. Voorlopig NS-wandel ik nog lekker door.

28. Meedoen aan een Fjoertoer – NIET GEHAALD

In november 2016 verbleef ik een weekend in Egmond aan Zee en op de zaterdagavond vond de Fjoertoer plaats, een avondwandeling met lichtjes. Wij gingen kijken en liepen een klein stukje mee (wat eigenlijk niet mocht, want we waren niet officieel ingeschreven). Er hing een geweldig sfeertje en het leek mij heel leuk om een keer echt mee te doen aan een Fjoertoer. Er zijn er elk jaar drie, in Egmond aan Zee dus, maar ook op Terschelling en Renesse. Het is er niet van gekomen, blijkbaar zijn de inschrijvingen altijd snel vol en ik vond ook geen medewandelaars.

29. Meedoen aan de Midzomernachtwandeling over de Veluwe (zie punt 30) – NIET GEHAALD
30. Het benodigde sponsorgeld van 250 euro voor de Midzomernachtwandeling bij elkaar zien te krijgen – NIET GEHAALD

Ik wilde dus heel graag een keer meedoen aan de Midzomernacht marathon over de Veluwe, van Natuurmonumenten. Het leek mij een uitdaging om het sponsorgeld van 250 euro bij elkaar te krijgen en om 21 kilometer te wandelen. Nog afgezien van de reis ernaartoe in het donker. Helaas was in 2016 de laatste Midzomernacht marathon en is het niet meer georganiseerd tijdens de looptijd van mijn DZP. Er zijn nog wel kortere wandelingen tijdens de Midzomernacht, maar dat is niet wat ik bedoelde.

31. Boomkroonpad in Drenthe wandelen – GEHAALD

Het lopen van het Boomkroonpad stond al heel erg lang op mijn verlanglijstje. Vrienden, familie en kennissen zeiden ook steeds dat dat echt wat voor mij zou zijn. Het probleem was dan ook niet dat ik niet wilde, maar dat Drenthe nogal een eind van Oisterwijk af is. In april/mei 2019 gingen we echter een weekje naar Drenthe en al op de eerste dag kon ik het Boomkroonpad afstrepen. Ik vond het heel erg leuk om te doen.

32. Wadlopen – NIET GEHAALD

Wadlopen blijft op mijn bucketlist staan, maar het is er tijdens de looptijd van mijn DZP niet van gekomen. Wel een paar keer naar aanbieders van wadloopwandelingen gekeken. Maar die waddeneilanden zijn helemaal aan de andere kant van het land, dus moet dit gekoppeld worden aan een vakantie, anders is het niet haalbaar met mijn afhankelijkheid van het openbaar vervoer.

33. De Sallandse Zandloper wandelen – GEDEELTELIJK GEHAALD

In april/mei 2018 verbleven we een weekje op de Sallandse Heuvelrug en we begonnen aan de Sallandse Zandloper, maar hebben de wandeling niet af kunnen maken. Ook liepen we helemaal verkeerd, dus ik denk dat we uiteindelijk maar een kwart van de daadwerkelijke route hebben gelopen. Ik wil graag nog een keer terug om de hele route te volbrengen in twee of drie dagen.

34. Pontjeswandeling in de kop van Noord-Holland – NIET GEHAALD

De Pontjeswandeling kwam ik tegen op de blog van iemand anders en het leek mij leuk, maar het is helemaal aan de andere kant van het land en ik kon er ook geen officiële website ofzo van vinden, dus misschien had de blogster in kwestie het wel zelf bedacht. In ieder geval is het doel dus nooit volbracht.

35. Nieuwe (lage) wandelschoenen aanschaffen voor al mijn wandelingen – GEHAALD

Ik kocht tijdens de looptijd van mijn DZP zelfs 2x nieuwe lage wandelschoenen, want gemiddeld loop ik mijn wandelschoenen – hoe duur ook – in 1 tot 1,5 jaar volledig aan gort. Van het eerste paar is de zool volledig afgesleten. Het tweede paar heeft ook aardig afgesleten zolen en er komen steeds meer gaten in de naden. Dus ik moet binnenkort weer nieuwe aanschaffen. Zucht, aanslag op mijn bankrekening.

The End

Dertien doelen, slechts zes gehaald. Het waren dan ook best grote doelen, dus ik vind het toch wel goed van mezelf. De Midzomernacht marathon werd mij ook onmogelijk gemaakt, doordat die niet meer georganiseerd wordt. De meeste doelen in dit lijstje blijven op mijn bucketlist staan, dus wie weet gaat het toch nog ooit gebeuren.

 

Geocachingverhalen uit het verleden: 17 oktober 2011

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 17 oktober 2011:

De laatste dag van het Heideroosjes Herfst CacheWeekend Editie 2011 in Sint-Katelijne-Waver of all places.

Geocachingverhaal uit het verleden:

3432. Het Katelijnepad reeks 1
3433. Het Katelijnepad reeks 2
3434. Het Katelijnepad reeks 3
3435. Het Katelijnepad reeks 4
3436. Het Katelijnepad reeks 5
3437. Het Katelijnepad reeks 6
3438. Het Katelijnepad reeks 7
3439. Het Katelijnepad reeks 9
3440. Het Katelijnepad reeks 10
3441. Het Katelijnepad reeks 11
3442. Het Katelijnepad reeks 12
3443. Het Katelijnepad reeks 13
3444. Het Katelijnepad reeks 14
3445. Het Katelijnepad reeks 15
3446. Het Katelijnepad reeks 16
3447. Het Katelijnepad reeks 17
3448. Het Katelijnepad reeks 18
3449. Het Katelijnepad reeks 19
3450. Het Katelijnepad reeks 20
3451. Het Katelijnepad reeks 21
3452. Het Katelijnepad reeks 22
3453. Het Katelijnepad reeks 23
3454. Het Katelijnepad reeks 24
3455. Het Katelijnepad reeks 25

• Maker: Stanske
• Type: Traditionals
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 17 oktober 2011
• Plaats: Katelijne-Waver, België

 

3456. Binnendoor
3457. Roosendael

• Maker: The Borders
• Type: Traditionals
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 17 oktober 2011
• Plaats: Katelijne-Waver, België

 

3458. Oude plagen – Lazaruskapel

• Maker: Jpab*
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 17 oktober 2011
• Plaats: Katelijne-Waver, België

 

3459. Het Speelbos

• Maker: Kejeko
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 17 oktober 2011
• Plaats: Katelijne-Waver, België

 

3460. Katje’s 2000 Founds

• Maker: Brainlord
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 17 oktober 2011
• Plaats: Katelijne-Waver, België

 

Na ons ontbijt met de broodjes van een ontzettend chaotische supermarkt, gingen we uitchecken en verlieten we het domein waar we het weekend hadden doorgebracht in een trekkershut. We hadden het al het hele weekend over de powertrail het Katelijnepad gehad en we hadden de naam van het plaatsje al regelmatig op de borden zien staan. Vandaag gingen we hem dan echt lopen: 17 kilometer, 25 caches.

Het was droog, maar wel bewolkt en daardoor zag het er een stuk minder gezellig uit dan gisteren. We kregen een lange wandeling in/door/om het plaatsje Sint-Katelijne-Waver. We leerden dat dat plaatsje bekend is om z’n vele fruitbedrijven. Het wordt er veelvuldig gekweekt en getransporteerd. Het hele industrieterrein bestond uit transportbedrijven voor groente en fruit. We kwamen verschillende keren bordjes van de Groente & Fruit-fietstocht/wandelroute tegen. Verder waren er ook vele kassen waar al dat groente en fruit verbouwd werd. Ook kende dit plaatsje veel scholen en kinderdagverblijven voor kinderen. Veel fruit eten, zorgt blijkbaar voor veel kinderen.

De route startte bij het fruit-museum. Hier hadden we meteen de langste zoektijd nodig voor de eerste cache van de serie. De found-ratus van alle volgende caches varieerde van binnen een tel gevonden, tot toch wel even zoeken. We vonden ze uiteindelijk allemaal, behalve nummer 8, die al een tijdje geript was, alle logjes voor ons spraken over een not-found.

Er lag ook nog een multi op de route, daar hebben we ook nog een poging tot gedaan, maar die konden we alweer niet vinden, het was vast weer de multi-vloek, die ons dit weekend parten speelde.

Na een uur of vier lopen waren we weer bij het fruit-museum, 24 founds rijker. We moesten een hele tijd wachten voor we over het smalle toegangsweggetje konden rijden, omdat er een bus voor onze neus schoolkinderen stond in te laden.

Omdat het nog vrij vroeg was, hebben we nog een paar trads gedaan, wel al in de richting van Nederland.

Er waren twee trads aan een soort van doorlopend bospad door een klein dorpje. Je kon midden tussen de twee parkeren en dan was het naar allebei een paar honderd meter lopen. Helaas konden we de eerste niet vinden, ondanks dat we onder en langs het bruggetje hebben gekeken. De andere vonden we wel.

Daarna gingen we een cache op een camping doen, die heette Roosendaal en zag er ook aantrekkelijk uit, Anke had deze camping ook gezien bij het zoeken van een trekkershut, maar helaas was het al gesloten in oktober. Hij lag midden in het bos en de cache zat verstopt bij het toiletgebouw. De hint was warm/koud, dus eerst zochten we bij de kranen, tot ik ineens de thermometer zag hangen en jawel hoor: bingo! Was wel grappig verstopt, vonden wij. De camping houden we in gedachten, mochten we ooit nog naar deze omgeving terug willen.

De volgende was een snelle oppikker bij een behoorlijk grote kapel. Ik was echter meer geobsedeerd door de grote hagedis die als versiering op een van de huisjes zat die tegenover de kapel stonden, de voormalige verblijven van de lepra-patiënten. Deze cache was van de serie Oude Plagen, maar daar hebben we er dus maar eentje van gedaan.

Wat volgde was een korte wandeling door het Speelbos. Hier mochten kinderen vrijelijk hutten bouwen enzo. De cache was verstopt bij een bruggetje dat opgebouwd was uit ongelijke blokken steen, dus erg veel verstopplekken voor een micro. We hebben best even moeten zoeken en wilde al bijna opgeven, toen Anke ineens een groen touwtje zag en de cache vond.

De laatste van de dag was de 2000^ste cache van Katje. Pfft, de 2000 hebben wij alweer bijna 1,5 jaar achter ons liggen. Dat was in het gedenkwaardige 10 Years of Geocaching-weekend. De cache lag onder een brug en dit keer mocht ik eronder kruipen, omdat Anke bij de auto moest blijven, want we mochten daar eigenlijk niet parkeren.

Dit werd de laatste found van het Heideroosjes-Herfst-Cache-Weekend. We hebben in 3 dagen tijd maar liefst 70 caches gevonden, wat een enorme boost was. Het was ook nog eens mooi weer en gezellig, dus we gaan  het vast nog eens doen in 2012.

Wat ik hier op 17 oktober 2019 nog aan toe te voegen heb:

Volgens mij was dit het laatste Heideroosjes Herfst CacheWeekend. We hebben dat een paar jaar gedaan, maar kregen andere prioriteiten. Ik weet nog van dit weekend dat het een heel vieze en koude trekkershut was, maar dat we wel een heel toiletgebouw voor ons zelf hadden en dat was dan weer wel keurig schoon. We zaten zowat als enigen op dat domein in dat weekend.

 

 

Day Zero Project: The End – I will study and I will win!

Mijn Day Zero Project is geëindigd op 29 september 2019, dus dit is de laatste keer dat ik ga schrijven over de doelen in de studeer-categorie: I will study and I will win!

I will study and I will win!

15. Afstuderen/mijn hbo-diploma behalen – NOG NIET BEHAALD/MEE BEZIG

Zoals ik al eerder schreef heb ik vertraging opgelopen bij mijn deeltijdstudie Media, Informatie en Communicatie. Ik had heel erg gehoopt om keurig in vier jaar af te studeren, maar soms lopen dingen anders. In ieder geval heb ik wel 150 punten van de bachelorfase binnen en ben ik nu hard bezig met mijn afstudeerproject en eindassessment die samen de resterende 30 studiepunten op moeten gaan leveren. En dan kan ik eindelijk mijn hbo-diploma op gaan halen.

16. 60 studiepunten behalen in het tweede jaar, collegejaar 2016/2017 – GEHAALD
16a. 10 studiepunten behalen met de algemene vakken (10/10)
16b. 30 studiepunten behalen met de specialisatie Archivistiek (30/30)
16c. 20 studiepunten behalen met het onderdeel werkervaring (20/20)

Het tweede studiejaar, het lijkt alweer zo lang geleden. Ik haalde keurig alle 60 studiepunten binnen dit jaar + nog 6 extra studiepunten met extra vakken. Ik had zelfs geen herkansingen dit jaar, omdat ik alles bij de eerste poging al haalde. Ik geloof dat ik alleen een vak een blok later heb ingeleverd.

17. 60 studiepunten behalen in het derde jaar, collegejaar 2017/2018 (60/60) – GEHAALD

Het derde studiejaar vond ik het zwaarste van allemaal. De meeste vakken spraken mij niet of nauwelijks aan, een langdurig groepsproject, vakken zonder inhoud en de combinatie van werken/school/stage bleek toch een beetje te veel te zijn. Dat ik alles zonder herkansingen heb gehaald is een prestatie op zich te noemen.

18. 30 studiepunten behalen met een minor over schrijven om hier meer over te leren (30/30) – GEHAALD

De voltijdsminor die mijn neus naar een totaal andere richting draaide. Ik schreef er recent nog over, dus ik ga het hier niet nog een keer herhalen.

19. 25 studiepunten behalen met mijn afstudeerscriptie – NOG NIET GEHAALD/MEE BEZIG

Ik ben druk bezig met afstuderen.

20. Vrijwilligerswerk volhouden – HALF GEHAALD

Ik werkte 1,5 als onbetaalde communicatiemedewerker voor de Vegetariërsbond en deed vooral social media in de vorm van facebook en twitter. Ook schreef ik een aantal recensies van kookboeken. Ik stopte hiermee om twee redenen. Het kostte enorm veel tijd en ik kreeg er dus niet voor betaald. En ze gingen overstappen naar een nieuw systeem/platform wat ook weer veel tijd ging kosten en toen heb ik besloten om er op dat moment mee te stoppen, omdat het ten koste ging van mijn studie en sociale leven.

21. Een stage vinden die ertoe doet – GEHAALD

Ik liep een aantal maanden stage bij het Gelders Archief in Arnhem. Was een leuke stage met toffe collega’s. Helaas braken de lange reistijd en de combinatie met studie en werken mij op. Daardoor ben ik korter gebleven dan ik eigenlijk had gewild.

22. In het tweede jaar extra vakken van de andere studierichting (= Digitale Media) volgen voor werkervaring – GEHAALD

In het tweede studiejaar heb ik twee extra vakken gevolgd van de andere studierichting/specialisatie Digitale Media. Zelf deed ik de specialisatie Archivistiek. Ik koos zelf voor Social Media en op aanraden van mijn studieloopbaanbegeleider werd het tweede vak Search & Findability. Ik behaalde allebei de vakken met een 8 afgerond, waardoor ik toch behoorlijk ging twijfelen of ik wel de goede richting had gekozen.

The End

Acht doelen in deze categorie, waarvan ik er vijf heb gehaald, met twee bezig ben en eentje half heb gehaald. Omdat alle doelen met elkaar samenhangen is het logisch dat ik niet alles heb gehaald.

 

Geocachingverhalen uit het verleden: 10 oktober 2014

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 10 oktober 2014

In het verleden hadden we slechts één cache gevonden op de datum 10 oktober. Daarom stapte ik vandaag op mijn fiets om meerdere caches te loggen in de omgeving van Liempde.

Geocachingverhaal uit het verleden:

10 oktober was nog een 1-cache-datum en ik was vandaag vrij, dus kon ik die mooi gaan ophogen. Ik had niet zo’n zin om te treincachen, omdat ik ’s avonds naar de kanovereniging wilde. Dus werd het een fietstocht in de omgeving. Eerst zou het heel hard gaan regenen deze dag, dus ik zag het al somber in, maar uiteindelijk was het best wel mooi weer.

Ik ging eerst op weg naar Knor, in een afgelegen bosje langs de snelweg was een levensgroot varken verstopt en vlak daarbij de cache. Ik vond het wel grappig gedaan.

De Scheeken

Hierna via het viaduct de snelweg overgestoken om te beginnen aan de serie de Scheeken. Dit is een natuurgebied bij Liempde. Volgens mij was ik hier nooit eerder geweest. Ik kwam het gebied aan de verkeerde kant binnen, dus logde eerst nummertje 3. Het waren allemaal letterboxen. Die hebben wij nog niet zo heel veel gevonden, dus dat vond ik wel leuk. Helaas waren het eigenlijk geen echte letterboxen, maar gewoon veredelde traditionals. Dat vond ik een klein beetje jammer, omdat het wel had gekund hier, een echte letterbox-cachebeschrijving.

Na het loggen van drie, fietste ik door naar nummer 1. Maar ik kwam eerst nog langs de nieuwste traditional van Wilp: Leymderwaut, bij een toponiemenbankje. Ik vind de uitleg over het verleden van de streek die bij deze bankjes staan altijd interessant. De cache was niet moeilijk verstopt, dus een snelle found.

Dat verdient een bloemetje…

Daarna dan eindelijk aanbeland bij nummertje 1 van de Scheeken. Ik pakte het verkeerde pad, dus dat werd onder het prikkeldraad doorkruipen.

Het gebied zou heel drassig zijn, maar ik vond het wel meevallen, ondanks dat het deze week nog wel een paar keer flink geregend heeft. Veel bomen waren al kaal, dus ik kon weer lijnenspel-foto’s maken.  Er zouden ook koeien zijn en die kwam ik aan het einde inderdaad tegen, maar ze stonden te ver weg om leuke foto’s te kunnen maken en het gebied was te drassig om er naartoe te lopen. Het lopen ging trouwens lekker, nadat ik een lange periode last heb gehad van hielspoor aan mijn beide voeten.

De bonus was ook niet al te moeilijk, maar ik vond de locatie niet zo slim, naast een slootje met een steile wand en het is maar een klein, licht doosje.

Verder merkte ik vandaag weer dat Eragon (mijn gps) echt oud begint te worden. Hij valt heel vaak van zijn kompas af en hij is ook niet nauwkeurig, waardoor ik een eeuwigheid naar nummertje 1 heb lopen zoeken. Ik wil eigenlijk best graag een nieuwe GPS, ook al mag Eragon dan wel in mijn museum blijven, ik heb zoveel meegemaakt met dat apparaatje.

Lijnenspel

Als afsluiter van de dag Wilps nieuwste mysterie. Ik moest op zoek naar de Drie-Steen grenspaal en na wat googlen had ik die opgespoord. Hij bleek midden op het terrein van een bomenkwekerij te staan en ik vind bomen nog steeds leuk, ook al heb ik de gehele week vrij hevige hooikoorts gehad, hoofdzakelijk van dennennaalden. Helaas zaten er twee oudere mensen op het bankje, dus maar even een rondje gefietst langs de bomen. Daarna gaan spioneren en hopen dat ze op zouden rotten. Soms ben ik in gedachten heel haatdragend naar mensen toe als ze bovenop een cache zitten. Gelukkig gingen ze weg en kon ik ongestoord zoeken, nou ja, ik had hem eigenlijk binnen 10 seconden gevonden. Het monumentje zelf vond ik nogal dubbelzinnig, haha.

Ik had nu 10 caches gevonden op 10-10 dus dat vond ik wel een mooi aantal. Tijd om terug naar huis te fietsen, wat toch nog 16 kilometer was. De terugtocht valt me altijd zwaarder dan de heentocht, ook nu weer. En toen wist ik nog niet dat we conditietraining gingen doen bij de kanovereniging…

Wat ik hier op 10 oktober 2019 nog aan toe te voegen heb:

De Scheeken was een leuke wandeling. Helaas is de serie alweer gearchiveerd. En het lijkt nog steeds alsof afstanden op de terugweg langer zijn dan op de heenweg.

Alle foto’s bij deze blog zijn door mijzelf gemaakt op 10 oktober 2014.

 

NS-wandeling Krickenbecker Seen

Nadat ik de 20 NS-wandelingen voor mijn Day Zero Project volbracht had, ging ik vrolijk door met NS-wandelen. Ik loop alleen enorm achter met de verslagen.

Krickenbecker Seen

Je ziet al aan de naam van deze route dat die niet Nederlands is. De route start dan ook vanaf het Duitse station Kaldenkirchen en loopt voor een groot gedeelte door Duitsland. De wandeling eindigt wel weer in Nederland, bij station Venlo. De route is 16,5 kilometer lang. Ik wandelde deze route in april 2019 en vond onderweg ook nog zeven caches; vijf in Duitsland en twee in Nederland.

In de laatste week van maart kwamen de vier nieuwe NS-wandelingen voor 2019 online en natuurlijk stond ik te trappelen om die te gaan wandelen. Maar ja, ik was druk met mijn voltijdminor bezig, had een onregelmatig lesrooster en moest ook nog werken om mijn huur en andere vaste lasten te kunnen betalen. Dus het was even wachten op een geschikte vrije dag voor deze wandeling en dat werd een dag in april.

De maand april valt buiten het Geocaching Data Project, want alle data staan al op 6 founds of hoger. Met slechts vier data onder de 10 caches, staat april zelfs op de nominatie om de tweede maand te worden met alle data boven de 10 founds. Deze dag was toevallig één van die vier data, dus dat was een extra trigger om vandaag te gaan. Ik had de gpx-route al in mijn gps geladen en gezien dat er enkele caches op de route lagen.

De voorspelling was dat het mooi weer zou worden vandaag, maar toen ik in de ochtend naar het station fietste, vond ik het nog erg koud in mijn zomerjasje en wenste ik zelfs handschoenen.

Het ritje van Venlo naar het Duitse station Kaldenkirchen duurt slechts vier minuten, maar het lukte mij niet om online een kaartje te bemachtigen. Blijkbaar verkopen ze die niet voor zulke korte trajecten ofzo? Ik besloot om dan maar een kaartje op het station te kopen, want voor Nederland heb ik Dal Vrij. Maar op Venlo had ik maar 7 minuten om over te stappen, die trein naar Duitsland reed maar 1x per uur – dus ik wilde hem niet missen – en ik kon de Duitse kaartautomaat niet vinden. Dus heb ik uiteindelijk zwart gereisd…. Het waren vier zenuwslopende minuten die wel een uur leken te duren. In de trein hingen allemaal bordjes dat zwartrijden bestraft werd met een boete van 60 euro. Ik zag het al helemaal gebeuren dat ik – die de NS met een driecijferig bedrag per maand sponsort –  nu dik moest gaan betalen aan de Deutsche Bahn, gedurende mijn eerste tripje ooit met de Duitse spoorwegmaatschappij.

Ik zat eerst op een stoel en keek de hele tijd beide kanten op of er een conducteur uit kwam. Overigens geen enkele conducteur gezien. In Nederland stapt er altijd minstens één conducteur mee uit om het in- en uitstappen in de gaten te houden en de trein af te fluiten. Hier niemand gezien, noch in Venlo, noch in Kaldenkirchen. Tegenover mij zat een man mij aan te staren, dus ik besloot na twee minuten om me op te sluiten in het toilet en er dan pas uit te komen vlak voor Kaldenkirchen. Het toilet was echter bezet, dus bleef ik maar in het gangpad staan. Pfft, ik was echt heel blij toen die trein stopte in Kaldenkirchen en ik eruit kon. Het was een oud en een beetje vervallen station. Volgens mij stapten er nog meer zwartrijders uit, want een jong stelletje ging op de kaartjesautomaat aldaar kijken wat een kaartje had gekost. Ik kom nu op 1,60 euro uit, nou dat had ik best willen betalen om dat zenuwslopende gedoe te vermijden.

Ik startte Smaug (mijn gps) op. Langs het spoor lag een hele serie caches, genaamd Turberkel. Er stond wel bij dat ze geniepig verstopt waren. Ik heb er vier geprobeerd te vinden en er slechts eentje gevonden. Nou moet ik wel eerlijk zeggen dat ik niet langer dan vijf minuten per cache heb gezocht, omdat ik op de tijd moest letten. En dat ik het niet echt prettig zoeken vond, zonder hint en in het buitenland. Wel een beetje jammer, want ik wilde natuurlijk wel graag minstens vier caches vinden om die datum op tien te krijgen. En ik zou het ook best leuk vinden om nog ooit Kilocacher in Duitsland te worden, hoewel dat nog heel erg ver weg is. Toch is Duitsland met ongeveer 260 founds wel het derde land op ons lijstje, na Nederland en België. Met een holle weg, in het Duits hohlweg ging ik onder een snelweg door en hier vond ik een cache in een boom. Deze had gewoon een goede hint en was snel gevonden.

Via een soort van fietspad op een voormalig spoortraject (net zoiets als het Bels Lijntje), boog ik af naar een landelijk gebied waar struiken en boompjes in bepaalde vormen werden gekweekt. Voor je onder landschapsarchitectuur aangelegde tuin. Mij deed het erg denken aan het veelvuldig door mij gespeelde spel Roller Coaster Tycoon. Stiekem zou ik dat best nog wel een keertje willen spelen, maar ik weet dat het verslavend is, dus ik mag dat pas als ik afgestudeerd ben. En als mijn laptop het oude spel nog kan draaien.

Tussen de boomkwekerijen vond ik wel een cache; die zat met een touwtje in een paal. Ik ben niet zo groot en kon er maar net bij. Daarna kwam ik uit in het Duitse dorpje Leuth. Hier week ik een klein beetje van de route af, via een oud steegje met klinkerstenen om een cache te kunnen loggen bij een oude boerderij, genaamd Der Neyenhof. Leuke locatie en goed verzorgde cache. Houd ik van.

De route ging langs het riviertje de Nette verder naar de Wittsee. Hier kronkelde het wandelpad door het water van de Wittsee heen. Dit vond ik een erg mooi stukje. Het was ook het drukste stuk van de route, er waren vooral veel vogelaars, die grote camera’s met zich mee sleepten. Ik heb heel veel vogels gehoord, maar bijna geen gevleugelden gezien. Maar ik ben dan ook geen vogelaar; ik heb niet het geduld om urenlang in zo’n vogelkijkhut te gaan zitten.

Na de Wittsee kwam ik via wat geasfalteerde wegen en een bospad dan uit bij het punt waar de route naar vernoemd is: de Krickenbecker Seen. De meren van Krickenbeck dus. Hier kon ik een earthcache doen en dat kwam goed uit, want ik moest nog een laatste earthcache voor mijn Day Zero Project. Het beantwoorden van de vraag werkte met zo’n automatisch mailadres, maar dan valt dat Duits toch nog tegen, want ik had de vraag aanvankelijk verkeerd begrepen; europäischen Schutzgebietssystem, jawohl?

Ik bracht ook nog een bezoekje aan het bezoekerscentrum, maar het winkeltje was zowat leeg en de tentoonstelling niet erg inspirerend. Het personeel zat zich duidelijk stierlijk te vervelen. Beetje jammer, want in Nederland vind ik bezoekerscentra van natuurorganisaties meestal heel erg leuk. Ik vond de Krickenbecker Seen best mooi, maar eigenlijk leken ze best wel erg op de Oisterwijkse vennen, alleen nog wat groter. Tot mijn verrassing was er ook nog een kasteel in het gebied: Schloss Krickenbeck. Helaas kon je er vanaf de route niet echt een mooie foto van maken, het lag verscholen in het groen. Het oudste gedeelte van het kasteel stamt al uit de tweede helft van de dertiende eeuw. Later zijn er nog allerlei zogenoemde voorburchten aan vast gemaakt. Nog eerder stond er twee kilometer verderop een nog oudere burcht met dezelfde naam, maar die bestaat niet meer. Heb nog even opgezocht of het kasteel te bezichtigen is, maar blijkbaar is het een conferentiecentrum en zit er een hotel in gevestigd. Kost maar 360 euro per nacht…

Ik lees nu dat er ook nog een supergave uitkijktoren in het gebied is, ongeveer een kilometer van de route af. Dan vind ik het dus jammer dat de route niet daar langs loopt. Ik had het vandaag niet gered in verband met de tijd, maar misschien sleep ik mama nog wel een keertje mee en dan ga ik die toren in!

Het nadeel van doordeweeks wandelen kwam weer om de hoek kijken: de tijd. Eigenlijk wilde ik wel voor 16 uur op station Venlo zijn, want anders moest ik tot 18.30 uur wachten om Dal Vrij te kunnen reizen. Daardoor moest ik er de laatste kilometers flink de pas inzetten en dat vond mijn rug niet zo leuk. Smaug was trouwens weer zuinig met de kilometers, maar ik kwam erachter dat hij ook de nog te lopen afstand van de gpx-track aangeeft en die bleek minder ver te zijn. De grens tussen Duitsland en Nederland was maar een smal weggetje, een soort van fietspad tussen twee bospercelen in. In mijn eigen land wandelde ik verder door allerlei bossen op de Fliegerhorst Venlo. Ik pikte nog een cache mee die precies op de route lag, die ging over teken.

Daarna “marcheerde” ik Venlo binnen. Via een nog vrij nieuwe buitenwijk kwam ik via allerlei stadsparken uiteindelijk uit langs het spoor. Ik had nog een klein beetje tijd over en kon daardoor nog de cache Draaischijf meepakken, die ligt langs het spoor, vlakbij het station, bij een oude draaischijf dus. Uiteindelijk checkte ik om 15.53 uur in, dus ik had zelfs nog twaalf minuten over (Dal Vrij inchecken geldt tot 16.05 uur). Pfft, ik voelde het wel. Ik pakte meteen de eerste de beste trein naar Eindhoven, maar kon daar nauwelijks meer lopen door de spierpijn. Gelukkig waren er geen treinproblemen meer en was ik rond 17.30 uur thuis. Toch blij dat ik doorgelopen ben en niet de hele spitstijd heb moeten wachten.

Deze NS-wandeling is wel een aanrader, ik had nog nooit van de Krickenberger Seen gehoord, maar het is dus onderdeel van Naturpark Schwalm-Nette, waar ook de Meinweg deel van uitmaakt. Ik vond het leuk om dat te zien op de kaart, omdat ik vorig jaar in de Meinweg heb gewandeld.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Alle foto’s zijn door mij zelf gemaakt in april 2019.

Day Zero Project: The End – Stories to tell

Mijn Day Zero Project is geëindigd op 29 september 2019, dus dit is de laatste keer dat ik ga schrijven over de doelen in de schrijf-categorie Stories to tell. 

Stories to tell

Doel 4: Een blog beginnen en hierop schrijven over het verloop van mijn Day Zero Project – GEHAALD

Een blog beginnen en daarop schrijven over het verloop van je Day Zero Project is een verplicht doel wat in elk Day Zero Project terug komt. Ik was al gestart met deze blog op 6 juni 2016, dus dat was een half jaar voor de start van mijn Day Zero Project. Ik startte o.a. met een DZP, omdat ik dan iets had om over te schrijven op mijn blog. Gedurende de hele looptijd heb ik regelmatig geschreven over mijn DZP. De meeste vervulde doelen hebben een eigen blog gekregen. Daarnaast waren er jaarlijkse updates. Mocht ik nog eens aan een nieuw DZP beginnen, dan wil ik voor maandelijkse updates gaan. Nu waren die jaarlijkse updates misschien een beetje te veel tegelijkertijd.

Doel 5: Aan een schrijfwedstrijd meedoen – NIET GEHAALD

Vroeger deed ik regelmatig mee aan (kleine) schrijfwedstrijden en ik won ook wel eens wat. Daarna hing ik mijn pen in de wilgen en schreef ik jarenlang helemaal geen fictie. Stiekem vond ik het jammer dat ik helemaal niets meer met mijn schrijftalent deed, dus daarom zette ik deze opdracht op mijn DZP-lijst. Ik heb wel een paar keer naar reglementen van schrijfwedstrijden gekeken, maar uiteindelijk nooit echt iets geschreven wat goed genoeg was om mee te doen. Dat kwam vooral omdat mijn studie veel tijd opslorpte, waardoor er niet veel overbleef voor creativiteit. Toch was het de minor Schrijven in Opdracht, tijdens diezelfde studie die ervoor zorgde dat ik mijn pen uit die wilgen haalde. Dus in de toekomst ga ik zeker nog eens aan een schrijfwedstrijd meedoen.

Doel 6: Iets uitgegeven krijgen: mag een verhaal, artikel, column of een boek zijn – GEHAALD

Het doel was aanvankelijk dat ik een boek uit moest geven, maar ik heb het halverwege aangepast, omdat een heel boek te hoog gegrepen zou zijn. Dus maakte ik er een publicatie in een publiek medium van. De gratis krant Metro publiceerde mijn column Een leven lang leren op 9 mei 2019. Metro beweert zelf dat het krantje dagelijks door gemiddeld een miljoen mensen gelezen wordt. Lijkt mij best veel, maar hey, het is een begin en het maakte ook wel het een en ander los, vooral op de Hogeschool van Amsterdam en zowel positief als negatief.

Doel 7: Minimaal één blogpost per week publiceren op deze blog – GEHAALD

Het hele Day Zero Project beslaat ongeveer 143 weken en in al die weken heb ik op donderdag een Throwback Thursday-blog gepubliceerd. Omdat ik throwback thursday uiteindelijk een nietszeggende titel vond, is de naam ondertussen veranderd in Geocachingverslagen uit het verleden. De inhoud is hetzelfde gebleven: ik publiceer een geocachingverslag uit het verleden dat op die datum heeft plaats gevonden. Met foto’s als ik die heb gemaakt, extra uitleg en een korte terugblik.

Doel 8: Blijven schrijven met huidige penvriendin – GEHAALD

Mijn penvriendin heet S. en we schrijven al bijna 5,5 jaar met elkaar. Handgeschreven brieven en kaarten. Soms spreken we elkaar ook via whats’app en we volgen elkaar op de social media. Maar we hebben elkaar nog nooit in het echt ontmoet. We hebben veel overeenkomsten. Allebei single, allebei geboren in de eighties, allebei vegetariër, we hebben allebei een cavia als huisdier, we houden allebei van wandelen en werken allebei voor PostNL. Dus we hebben nog genoeg om over te schrijven om ons 10-jarig penvriendin jubileum te halen.

Doel 9: Een lijst opstellen met mijn 100 favoriete woorden en de bijbehorende verantwoording voor de gemaakte keuzes – GEHAALD

Met dit doel was ik al bezig voor ik mijn DZP startte en toch heb ik het pas de afgelopen maand echt behaald. Sommige dingen hebben even tijd nodig, denk ik. Het idee voor de 100 woorden kwam van een workshop in de bibliotheek. Die workshop vond plaats in de LocHal, wat toen nog een vrijwel lege ruimte was en wat nu een prijswinnend gebouw is.

Doel 10: Alle geocachingverslagen bijwerken, ook die van jaren geleden, inclusief de verantwoording – MEE BEZIG/HALF GEHAALD

Ik heb de geocachingverslagen gedurende mijn Day Zero Project heel goed bijgehouden, dus 2017, 2018 en 2019 tot nu toe kloppen helemaal. Maar in het verleden zijn nog wel gaten en die heb ik niet allemaal opgevuld. Het kost veel tijd en die besteedde ik dan toch liever aan mijn studie. En hoe verder terug in de tijd, hoe minder ik er nog van weet. Het gaat ondertussen om zo’n 9300 gevonden caches, dus reken maar uit hoeveel verslagen ik dan wel niet heb. Ik beschouw dit doel dus als half gehaald.

Doel 11: De muziekblogs online zetten (wel bijwerken), die ik ooit al eens geschreven heb – MEE BEZIG

Hier ben ik wel mee begonnen, maar het heet de 30 Day Song Challenge en het gaat om 30 vragen, dus 30 blogs. Dat bleek behoorlijk veel tijd te kosten, dus ik ben gestopt na 5 dagen. Ik wil het nog wel afmaken, maar afstuderen gaat even voor. Dus voor nu heb ik het niet gehaald.

Doel 12: De huidige vaste rubrieken op mijn blog handhaven en nog een derde vaste rubriek verzinnen – GEHAALD

Dit doel heb ik eigenlijk gewoon gehaald, er staat namelijk niet bij hoe vaak de rubrieken moeten verschijnen. De enige rubriek die ik wekelijks gepubliceerd heb is het eerder genoemde Throwback Thursday. Daarnaast heb ik nog twee rubrieken die onregelmatig verschijnen, genaamd Tuesday TAG (waarbij ik de vragen van een tag beanwoord) en Meatless Monday (dit gaat over vegetarisch eten). Ik heb ook nog heel even Weekly Highlights gehad, maar dat vond ik te privé en ook te veel moeite om dat wekelijks te schrijven. Het lijkt me wel leuk om in de toekomst een Monthly Highlights te doen, maar eerst afstuderen.

Doel 13: Iets doen met Project Stories to tell – NIET GEHAALD

Met Project Stories to tell bedoelde ik de verhalen die ik in het verleden heb geschreven publiceren op mijn blog met commentaar van nu erbij. Ik heb het tot nu echter niet aangedurfd. Ook zoek ik nog een copyright beveiliging, want ik wil niet dat andere mensen met mijn verhalen aan de haal gaan. Ik zal mij in de nabije toekomst toch over deze publicatie-angst heen moeten zetten, want als ik ooit een boek wil uitgeven, dan is dit een eerste stap.

Doel 14: Een brief aan mezelf schrijven in januari 2017, die ik pas mag openen in september 2019 – GEHAALD

Dit was zo’n beetje het eerste doel dat ik heb gehaald, want ik typte keurig een brief aan mijzelf in januari 2017, printte die uit, deed die in een envelop en plakte die dicht. Ik wiste het bestand van mijn laptop en borg de envelop op. Zelfs tijdens mijn verhuizing niet in de verleiding gekomen om de envelop te openen. Nu mag ik de brief dus gaan lezen, ik ben benieuwd.

The End

Elf doelen in deze categorie, waarvan ik er zeven heb gehaald, met twee bezig ben geweest en twee niet heb gehaald. Met deze score ben ik best tevreden. Als ik minder studietijd en meer schrijftijd had gehad, had ik vermoedelijk alles kunnen halen.

Dierendag

Dierendag 2019 was de raarste dierendag ooit. ’s Ochtends aaide ik mijn springlevende en zeer actieve cavia’s nog voor ik naar mijn werk vertrok. Toen ik thuis kwam vond ik Frinn dood in het hok. Waar hij aan overleden is; geen idee. Hij was nog jong en was niet ziek of ziek geweest. Het moet erg snel zijn gegaan. Sweet goodbyes, lieve zwabber!

Vandaag is het 4 oktober en dat betekent dat het dierendag is. Daarom zet ik vandaag mijn huisdieren in het zonnetje.

Het zal ondertussen wel bekend zijn dat ik twee cavia’s heb: Freek en Frinn. Het zijn broertjes uit hetzelfde nestje en ze zijn begin juni 2017 geboren. Een maand later zijn ze bij mij komen wonen. En dat maakt hen nu twee jaar en vier maanden oud.

Freek is de overwegend zwarte cavia met met bruine vlekken en Teddy US haar. Soms noem ik hem ook wel Punky, vanwege zijn piekhaar. Of Niffler, omdat hij een beetje op een niffler lijkt.

Frinn was de driekleurige (eigenlijk zelfs vier, want hij had twee tinten bruin) borstel/sheltie/mengelmoes cavia en ik noemde hem bijna altijd Zwabber. Ik denk dat het arme beest eigenlijk niet meer wist dat hij officieel Frinn heette. Soms noemde ik hem mijn Wookie, omdat hij net zo harig was als dit wezen uit Star Wars en ik erachter kwam dat de naam Frinn ook voorkomt in de boekenserie over het Star Wars universum.

Freek is de baas, hij is iets groter, dikker en steviger dan zijn broer, die er vooral indrukwekkend uitzag vanwege zijn ruige haardos.

Op de foto zitten ze in de lege voerzak. Vorig jaar had ik een grote zak voer ingekocht van 15 kilo en het was hun goede voornemen om deze zak in 2019 helemaal leeg te eten. Zelf denken ze dat dat al gelukt is, maar er zit nog een paar kilo in de voorraademmer. Nu Freek alleen over is gebleven zal hij daarmee het einde van 2019 wel gaan halen.

Crazy Guinea Pig Lady

Veel bloggers hebben katten en noemen zich Crazy Cat Lady’s. Ik vind katten ook best leuk en pas soms op Jip en Milo, de cats van mijn vriendinnen. In mijn huidige huurwoning mag ik echter geen honden of katten houden en eerlijk is eerlijk: het lijkt mij ook te klein voor een hond of een binnenkat (en een buitenkat is met langs het huis een doorgaande weg en de spoorlijn geen optie). Maar ik heb al bijna mijn hele leven cavia’s, dus ik was blij dat ik die wel mee mocht nemen. Toen ik deze woning toegewezen kreeg had ik Freek en Frinn amper drie weken, dus het zou ook wel triest zijn geweest als cavia’s ook verboden waren geweest. Daarom bedacht ik voor mezelf de titel Crazy Guinea Pig Lady, maar die hashtag bleek op instagram zowaar al te bestaan, dus ik was niet de eerste die dat idee had.

Wat is er leuk aan cavia’s?

• Ze maken schattige geluidjes: *wiet* en *prr*
• Het zijn zachtaardige, vriendelijke dieren. Ze zullen niet zo gauw agressief gedrag vertonen, zolang jij hen geen pijn doet.
• Het zijn echte knuffelbeesten
• Ze zijn van nature vegetariër, dus ik hoef me niet bezig te houden met de kwestie dat ik geen vlees/vis eet, maar mijn huisdier wel (dat zou met een kat of hond wel moeten).
• Cavia’s zijn makkelijk te verzorgen, je hoeft ze niet 3x per dag uit te laten en je kunt ze makkelijk een dagje alleen thuis laten
• Cavia’s zijn sociale dieren, dus je moet er eigenlijk wel minstens twee hebben

Wat is er minder leuk aan cavia’s?

• Je kunt cavia’s niet zindelijk maken; ze poepen en plassen overal. Ook op jou als je ze te lang op schoot hebt. En als je goed kijkt zie je op de foto dat ze ook al in de lege voerzak hebben gepist. En Frinn met zijn lange haren, ging er dan ook nog doodleuk doorheen lopen.
• Mijn huidige cavia’s drinken best wel veel en plassen daardoor ook veel, waardoor ik het hok behoorlijk vaak schoon moet maken, vooral in de zomer.
• Freek en Frinn kunnen samen heel erg hard piepen (officieel heet het fluiten, ik noem het “wieten”), het is dan net of er een alarm afgaat en dat kunnen ze heel lang volhouden, als ze menen dat ze uitgehongerd zijn (dat vinden ze vrij vaak)
• Ze lopen de vulling van houtvezel uit hun kooi, dus ik moet vaak stofzuigen
• Een langharige cavia, zoals Frinn, moet af en toe bijgeknipt worden en dan deed hij net alsof hij geslacht wordt, wat het allemaal nog veel vervelender maakt
• Twee mannetjes samen gaat niet altijd goed. Freek en Frinn gaat gelukkig heel goed samen, waarschijnlijk omdat ze broertjes zijn en dus hun hele leven al samen zitten. Maar mijn vorige mannetjes (Fabin en Fluff) hadden een leeftijdsverschil van bijna twee jaar en op een bepaald moment vocht de jongere cavia de oudere cavia het hok uit. Op een bepaald moment was het niet meer leefbaar voor de oudere Fabin en heb ik ze voorgoed uit elkaar gehaald. Ik was dus een klein beetje huiverig toen ik weer met twee mannetjes begon.

Geocachingverhalen uit het verleden: 3 oktober 2009

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 3 oktober 2009

Op een stormachtige dag besloot ik uit te gaan waaien langs de Merwede.

Geocachingverhaal uit het verleden:

• Water, grienden en oude huisjes
• Maker: Kruis
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 3 oktober 2009
• Plaats: Werkendam

 

• De Avelingen
• Maker: Geothean
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 3 oktober 2009
• Plaats: Werkendam

 

• De Wiel
• Maker: Sprinkhaan
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 3 oktober 2009
• Plaats: Werkendam

Er was storm op komst en het waaide hard deze dag. Maar de regen bleef weg en ik had geen zin om de hele dag binnen te zitten. Dus toch maar op pad om wat caches te gaan doen in de Biesbosch-area.

Ik begon met Water, grienden en oude huisjes. Ik had die cache in de lijst van andere cachers gezien (dat doe ik wel eens, een willekeurig profiel bekijken om leuke caches op te doen) en vond het wel een klinkende cache-naam. De route was best leuk. Startte in het dorp en liep door een afwisselend gebied. Langs de Merwede was het trouwens wel erg koud. Ik had dan ook mijn wind-jack aangetrokken. Maar dat helpt wel tegen de wind, maar niet tegen de kou. De cache lag op een plek waar ik al langs gelopen was en dat vind ik nooit zo leuk. Ook omdat het tegenover een speeltuintje lag en er net een jong gezin aan kwam lopen die hun kinderen eindeloos lang in die speeltuin lieten spelen. Toen ze eindelijk opgestapt waren kon ik de cache loggen.

Verder met de Avelingen. Dit is een al wat oudere cache uit 2004 die ik al vaker in handen had gehad, maar het was er nooit van gekomen om hem echt te lopen. Vandaag was deze cache dan toch aan de beurt.

De Avelingen loopt door het gelijknamige natuurgebied. Een leuk rondje waarbij ik kennis heb gemaakt met het fenomeen “paalcamping”. Ik had er al wel vaker van gehoord, maar nu heb ik eindelijk eens opgezocht wat het inhoud. Je mag op zulke plekken dus gratis kamperen voor de periode van maximaal 3 nachten. Je moet je tentje wel opzetten in een straal vanaf de “paal”. Op elke kampplek is een waterpomp aanwezig en op sommige ook nog een vuurplek. Verder moet je alles zelf meebrengen. Op de dag dat ik deze cache liep was het voor zulke dingen veel te koud. Ik waaide bijna weg. De aanwezige koeien ook. Maar de cache was er wel en kon eindelijk van de lijst af.

Als afsluiter nog een hele, korte multi gelopen die ik niet zo geweldig vond. Een rondje om een watertje (een wiel dus) dat niet veel voorstelde. Ik vond de andere twee multi’s leuker.

Wat ik hier op 3 oktober 2019 nog aan toe te voegen heb:

Blijkbaar was ik tien jaar geleden nogal onder de indruk van de paalcamping. Ondertussen heb ik wel eens overnacht op een paalcamping, met de kanovereniging. Wel in de Biesbosch, maar niet bij de Avelingen.

En tja, toen had ik nog een auto en reed ik even op en neer naar de Biesbosch. Tegenwoordig is het een stuk lastiger om daar te komen; ik ben een paar keer met fiets en al in de trein naar Gorinchem te gaan om vandaar uit te geocachen in deze omgeving, maar dat is een heel gedoe.