Day Zero Project – The End

Dit is de voormalige pagina over mijn Day Zero Project.

Day Zero Project
101 doelen in 1001 dagen

Startdatum: 1 januari 2017
Einddatum: 29 september 2019

De lijst:

groen = doelen die al vervuld zijn (47 + 2 doelen die half zijn vervuld)

roze = doelen die pas na afloop van het Project vervuld zijn/kunnen worden (6)

oranje = doelen waar ik mee bezig ben (15)

rood = doelen die niet meer gaan lukken (4)

zwart = doelen waar nog niets aan is gedaan of die op on-hold staan (30)

Standaard Day Zero Dingen

1. Kies een spaarpot uit
2. Doe voor elk behaald doel 1 euro in die spaarpot
3. Koop aan het einde van dit project iets wat je altijd al hebt willen hebben

Stories to tell

4. Een blog beginnen en hierop schrijven over het verloop van mijn Day Zero Project
5. Aan een schrijfwedstrijd meedoen
6. Iets uitgegeven krijgen: mag een verhaal, artikel, column of een boek zijn
7. Minimaal één blogpost per week publiceren op deze blog
8. Blijven schrijven met huidige penvriendin
9. Een lijst opstellen met mijn 100 favoriete woorden en de bijbehorende verantwoording voor de gemaakte keuzes (dit naar aanleiding van een workshop)
10. Alle geocachingverslagen bijwerken, ook die van jaren geleden, inclusief de verantwoording
11. De muziekblogs online zetten (wel bijwerken), die ik ooit al eens geschreven heb
12. De huidige vaste rubrieken op mijn blog handhaven en nog een derde vaste rubriek verzinnen
13. Iets doen met Project Stories to tell
14. Een brief aan mezelf schrijven in januari 2017, die ik pas mag openen in september 2019

I will study and I will win!

15. Afstuderen/mijn hbo-diploma behalen
16. 60 studiepunten behalen in het tweede jaar, collegejaar 2016/2017
16a. 10 studiepunten behalen met de algemene vakken (10/10)
16b. 30 studiepunten behalen met de specialisatie Archivistiek (30/30)
16c. 20 studiepunten behalen met het onderdeel werkervaring (20/20)
17. 60 studiepunten behalen in het derde jaar, collegejaar 2017/2018 (60/60)
18. 30 studiepunten behalen met een minor over schrijven om hier meer over te leren (12/30)
19. 30 studiepunten behalen met mijn afstudeerscriptie
20. Vrijwilligerswerk volhouden (wel twee verschillende dingen)
21. Een stage vinden die ertoe doet
22. In het tweede jaar extra vakken van de andere studierichting (= Digitale Media) volgen voor werkervaring.

These boots are made for walking

23. Dwars door Gelderland voltooien (13/25)
24. Walk of Wisdom (WoW) voltooien (6/6)
25. Ter afsluiting van de WoW de toren van de Stevenskerk in Nijmegen beklimmen
26. De Apeldoornse Vierdaagse uitlopen (4×20 km)
27. 20 NS-wandelingen doen die ik nog niet eerder gedaan heb
28. Meedoen aan een Fjoertoer
29. Meedoen aan de Midzomernachtwandeling over de Veluwe (zie punt 30)
30. Het benodigde sponsorgeld van 250 euro voor de Midzomernachtwandeling bij elkaar zien te krijgen
31. Boomkroonpad in Drenthe wandelen
32. Wadlopen
33. De Sallandse Zandloper wandelen
34. Pontjeswandeling in de kop van Noord-Holland
35. Nieuwe (lage) wandelschoenen aanschaffen voor al mijn wandelingenNieuwe (lage) wandelschoenen aanschaffen voor al mijn wandelingen

It’s a way of life: Geocaching Inspiration

36. Het bereiken van de 10.000 caches
36a Het bereiken van de 8000 caches in 2017
36b Het bereiken van de 9000 caches in 2018 (werd januari 2019)
36c Het bereiken van de 10.000 caches in 2019
37. Tien virtuele caches loggen (12/10)
38. Het loggen van 25 earthcaches (29/25)
39. Waterfietsen/kanoën in de grachten van Amsterdam om de oudste caches van Nederland te kunnen loggen (die liggen onder een brug)
40. Geocaching in vestingstad Willemstad
41. 250 caches in een ander land halen dan Nederland of België
42. Geocaching bij het Fort van Brasschaat
43. De Dode Draad-fietsroute van geocaching doen
44. Geocaching op de Beegderheide in Limburg
45. Een serie geocaching-souvenirs compleet krijgen
46. De Weg van de Snelweg-trail bij Geldermalsen afmaken (met mijn moeder)
47. Een eigen cacheroute maken en echt uitbrengen
48. Een geocaching-begrippenlijst maken voor alle Dreuzels die mijn blog lezen
49. Al mijn geocoins uitzoeken (eventueel verkopen) en activeren op de website met een verhaaltje en een foto erbij
50. Gardens of Amsterdam GeoTour: (4/24)
51. Op alle data van het jaar minimaal 3 caches hebben gevonden (15/15) (het 2-caches-data-project)
52. Geocachingfietstocht langs de forten rondom Naarden
53. Biesboschmuseum + de geocachingfietstrail die daar in de buurt ligt
54. De 500 Waymarking-medaille bereiken, bij beide onderdelen
54a Claim: (412/500)
54b Discover: (569/500)

Things to do with Wave or Dancer on the water

55. Een rondje kanoën op een ander ven dan ’t Staalbergven
56. Nog eens gaan kanocachen met Anke (en/of anderen)
57. Winterkamperen in de Biesbosch met de kanovereniging
58. Branding en/of wildwatervaren

Lekker weg in eigen land

59. Prik blind een plaats op de kaart van Nederland en bezoek deze
60. Bezoek plaatsen in Nederland, waar je nog nooit geweest bent, die beginnen met de letters van je voornaam: MAARTJE. Deze moeten bereikbaar zijn per trein, uitzondering J (want geen stations in J-plaatsen)
61. Naar het witte dorpje Thorn in Limburg (einde van Grenslandpad)
62. Fietsen langs de Linge en/of kanoën op de Linge
63. Zomerfolkfestival in Groningen bezoeken
64. 3 kastelen bezoeken
64a. Muiderslot, Muiden
64b. Kasteel Hoensbroek
64c. Kasteel Doorwerth
65. Iets bezoeken tijdens Open Monumenten Dag in september of de Dag van het Kasteel in mei
66. 25 foto’s van stationsborden verzamelen, van plaatsen waar ik nog niet “eerder” ben geweest: Project Of All Places
67. 10x naar een musical/theatervoorstelling/bioscoop/concert
68. 10 musea bezoeken

Vakantieprikkels

69. Een Duits of Deens waddeneiland bezoeken
70. Naar Disneyland
71. Naar Noorwegen (Bergen/Oslo/spoorlijn)
72. Het Noorderlicht zien
73. Een elandenpark in Zweden bezoeken
74. Interrailen door Europa
75. Een Europese hoofdstad bezoeken in de vorm van een stedentrip
76. Bezoek het drielandenpunt
77. Dierenpark Pairi Daiza in België bezoeken

Vegetarische (Vr)Eetideeën

78. Eten bij een Gastvrij Vegetarisch restaurant
78a. Daar een recensie over schrijven voor de website van de Vegetariërsbond
79. Eten bij Eethuis Twintig (het restaurant waar Stephanie werkte)
80. Een week lang veganistisch eten (vegetariër ben ik al lang)
81. 10 nieuwe vegetarische gerechten uitproberen (en de recepten publiceren op je blog)
82. Vegetarisch diner/bbq houden voor enkele vrienden

Funny Things

83. Meedoen met een Photography Scavenenger Hunt op Instagram
84. 10 kaarten versturen met Postcrossing
85. Domino D-Day doen met mijn enorme voorraad dominosteentjes van vroeger
86. Zoek een sidekick in de vorm van een plastic poppetje dat op zoveel mogelijk activiteiten met je meegaat en geef deze sidekick ook ruimte op je blog.
87. Gedraag je een dag als toerist in je eigen woonplaats – Oisterwijk
88. Ga een dag ergens op een markt staan om spullen te verkopen
89. Maak een puzzel van 1000 stukjes (puzzel is al uitgezocht)
90. 5 DIY-projecten voltooien (1/5)

Serious Things

91. Me officieel laten uitschrijven bij de kerk, omdat ik al jaren niet meer gelovig ben
91a. Schrijven wat hiervoor mijn motivatie is
92. Een andere, betere baan vinden die beter aansluit bij mijn studie (en mijn eigen wensen)
93. Eigen woonruimte 2.0.
94. Iets (financieel) adopteren (dier of boom)

De dingen die overblijven

95. 150 boeken lezen
96. 10 films kijken die ik gekocht heb, maar nog nooit gezien heb
97. 50 dingen verkopen/weggeven als grote opruiming
98. Iets doen met mijn enorme foto-collectie (foto-album?)
99. Een plant kopen en die minstens in leven houden tot het einde van dit project
100. 10 spellen spelen die in de kast liggen en die ik nog nooit/zelden gespeeld heb
100a. Spellencollectie uitzoeken/verkopen/ordenen
101. Een serieuze date

Day Zero Project: The End

Het is vandaag 29 september 2019 en dat betekent dat de 1000 dagen van mijn Day Zero Project voorbij zijn. Ik startte op 1 januari 2017 en nu zijn we dus duizend dagen verder. Twee jaar en net geen negen maanden.

En?

Van de 101 doelen heb ik 54 doelen helemaal vervuld. Een paar doelen heb ik zelfs twee keer gehaald. In totaal heb ik dus iets meer dan de helft van alle doelen vervuld. Daarnaast heb ik 12 doelen voor een gedeelte vervuld of ben ik er nog mee bezig om ze af te krijgen. Vind ik dat een goede score? Van de ene kant wel, van de andere kant niet. Als ik mijn lijst vergelijk met die van anderen had ik mezelf behoorlijk grote en omslachtige doelen gesteld. Vanuit dat oogpunt is het knap dat ik de helft af heb kunnen strepen. Maar stiekem had ik van te voren verwacht dat ik er minstens driekwart zou halen.

Aan het begin denk je ook dat 1000 dagen een ontzettend lange periode is. Dat is ook zo, het lijkt echt eeuwen geleden dat ik dat ontzettend lelijke en knullige logo heb ontworpen, met die lelijke getekende letters en cijfers. De wolkenfoto als achtergrond vind ik nog steeds erg mooi. Er is in die twee en driekwart jaar van alles veranderd op allerlei vlakken. En andere dingen zijn precies hetzelfde gebleven.

Op welke behaalde doelen ben ik trots?

Natuurlijk ben ik trots dat ik al die tijd mijn studie heb volgehouden. Maar helaas heb ik nog geen diploma en ik had graag met vlag en wimpel mijn afstuderen hier vermeld aan het einde van het vorige schooljaar. Een hbo-diploma is natuurlijk een belangrijk levensdoel en ik ben er gedurende het hele Day Zero Project mee bezig geweest. Dus dat ik mijn diploma niet meer ga halen binnen de looptijd van mijn DZP is toch wel bitterzoet. Anderzijds gaat dat diploma er wel komen en ben ik hard bezig met de laatste loodjes van mijn studie; afstuderen dus.

Ik was best wel trots toen mijn column in de Metro werd gepubliceerd. Dat was op 9 mei 2019. Ik schreef de column als opdracht voor de minor Schrijven in Opdracht en al mijn frustraties betreffende deeltijdstuderen staan er in. Er kwamen ook best veel reacties op en die waren zeker niet allemaal positief. Maar ik ben wel met mensen in gesprek gegaan. Het heeft niet echt iets opgeleverd voor mij persoonlijk, maar ik hoop dat het deeltijdstudenten na mij nog zal helpen.

Het wandelen van 20 NS-wandelingen werd mijn lievelingsdoel, dus het was heel leuk dat ik het ook echt gehaald heb. Veel plezier beleefd aan die wandelingen en ik ben gewoon doorgegaan met NS-wandelen. Qua wandelen was ik ook trots op mezelf toen ik de Apeldoornse Vierdaagse heb uitgelopen, hoewel ik nog liever 4x30km had gedaan dan 4x20km. Daarmee heb ik meteen een nieuw doel te pakken.

Van welke doelen vind ik het erg jammer dat ze niet gelukt zijn?

Dat ik mijn hbo-diploma nog niet behaald heb. Ik beschrijf het hierboven al, maar dat is niet alleen een DZP-doel, maar ook een belangrijk levensdoel.

Verder vind ik het ook jammer dat ik de 10.000 geocaches niet binnen de looptijd heb gevonden. Geocaching is dan misschien niet levensdoelwaardig, maar het is wel erg belangrijk voor mij.

En waar ik persoonlijk niets aan kan doen, maar wat ik wel heel erg jammer vind is dat Natuurmonumenten de Midzomernachtloop van 21 kilometer over de Veluwe niet meer organiseert. Daar had ik echt heel erg graag aan deelgenomen en het sponsorgeld verwerven was ook een leuke uitdaging geweest, maar helaas.

Zou je nog eens aan een nieuw Day Zero Project beginnen?

Ja, ik weet eigenlijk zeker dat ik binnen nu en vijf jaar nog een keer aan een Day Zero Project ga beginnen. Ik vond het heel leuk om mee bezig te zijn. Ik had doelen bedacht die op veel vlakken van mijn leven betrekking hadden. Daarnaast leverde het veel schrijfstof op voor mijn blog. Ik vind het fijn om naar doelen toe te werken, niet alleen qua DZP, maar altijd.

Ik kwam er wel achter dat ik het me zelf behoorlijk moeilijk had gemaakt. Sommige doelen zijn echt heel groot of moeilijk te vervullen. Of ik had een doel wat eigenlijk uit meerdere onderdelen bestond, terwijl andere mensen daar dan gewoon twee doelen van maken. Een volgende keer ga ik het mezelf dus minder moeilijk maken.

What’s next?

De rest van het jaar ga ik gebruiken als een soort van uitlooptijd van dit Day Zero Project. Misschien lukt het nog om wat lopende doelen te vervullen, dat zou leuk zijn. In 2020 wil ik iets anders ga doen, namelijk de 20 van 2020, twintig doelen die ik in dat jaar wil vervullen. Daar zitten ook doelen bij uit mijn DZP-lijst, die ik niet gehaald heb. Mogelijk start ik in 2021 dan weer een nieuw Day Zero Project, maar dan wil ik een andere periode qua looptijd. Ik denk erover om dan de dag na mijn verjaardag te starten, dat zou dan 1 april 2021 zijn.

Ook ga ik de komende weken nog een laatste keer schrijven over alle doelen in de verschillende categorieën.

 

Geocachingverhalen uit het verleden: 26 september 2015

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 26 september 2015:

De dag waarop ik dacht dat ik naar een event ging, maar terecht kwam op een Signal-verering. Signal is een kikker met een gps op zijn kop en hij is de mascotte van Groundspeak, de organisatie achter geocaching.

Het geocaching-souvenir wat iedereen kreeg die het Geocoinfest bezocht. In het logo zie je highlights van Eindhoven terug: het Klokgebouw, de watertoren met het travelbuglogo in de bollen, het Evoluon, het kunstwerk de Flying Pins en The Blob op het 18 Septemberplein.

Geocachingverhaal uit het verleden:

6150. Geocoinfest Europe 2015 Netherlands
Georganiseerd door: GCFE 2015
Type: Event
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
+ nog heel erg veel andere geocachers
Deelgenomen op: 26 september 2015
Plaats: Eindhoven

Al bijna een jaar geleden werd op de geocaching-website groots aangekondigd dat het Geocoinfest (volgens mij van oorsprong een Duits iets) in 2015 in Eindhoven zou worden gehouden. Om precies te zijn in het Klokgebouw en dat staat pal naast station Eindhoven Beukenlaan (het tegenwoordig station Eindhoven Strijp-S). Het zou nooit in mij opkomen om naar zo’n event in Duitsland te gaan, maar nu het zo dichtbij huis was (20 minuten met de trein), leek het me wel leuk om er een kijkje te gaan nemen. Dus ik plaatste een will attend, waardoor ik het hele jaar e-mails met notifications over het event kreeg.

Op de dag zelf lukte het bijna niet meer om te gaan, omdat ik op zaterdag moet werken, maar ik kon iets regelen met een collega en daardoor zat ik oververhit in de trein van half 3, samen met mijn moeder en haar Signal. Mijn moeder is namelijk een grotere verzamelaar van geocoins dan mij, dus ze wilde graag mee. En toen bleek dat de Reuze Signal van Groundspeak zou komen werd mijn moeder helemaal enthousiast. Signal is een kikker met een gps op zijn kop en de mascotte van Groudspeak, maar ik ben niet zo’n fan van kikkers en vind Signal maar een lelijk geval. Mijn moeder vindt hem wel leuk en heeft een eigen Signal die vaak mee gaat op geocachingavonturen. Veel geocachingteams hebben een knuffel of mascotte die ze overal mee naartoe nemen.

Iets voor 3 uur betraden wij het Klokgebouw, waar we entree moesten betalen en een polsbandje kregen. Die entree (het was maar 2,50 euro) was het wel waard, ondanks dat we nauwelijks 2 uurtjes zijn geweest. Wat ik een beetje ergerlijk vond, was dat het stereotype beeld van Nederland werd gepromoot: molens, tulpen en klompen. Afbeeldingen daarvan stonden op alle vaandels en er werden onaards lelijke collector item geocoins verkocht van een glitterende molen, tulp en klomp (alleen vandaag te koop!). Wat ik dan weer lachwekkend vond is dat het event plaatsvond in het Klokgebouw op Strijp-S, een groot voormalig industrie-terrein van Philips, midden in Eindhoven. In de verste verte is nog geen molen te zien, laat staan een tulp of een klomp. Echt een rare misser, weet niet wie dit stereotype gedoe bedacht had. Goed, in die trant was het dan wel grappig dat het logboekje bestond uit een gigantische molen van karton, waarop je met een gekleurde stift je nick-name mocht schrijven.

In de eerste hal was een markt met allemaal geocoin-aanbieders uit diverse landen. Zoveel mooie coins, maar ze zijn best aan de prijs, dus na lang wikken en wegen heb ik er twee uitgezocht. Ook kocht ik wandelsokken met het geocachinglogo erop, het was nu 2 halen, een betalen, het andere setje is dan ook voor Anke die bijna jarig is en dit vond ik wel een toepasselijk en nuttig cadeautje.
Mijn moeder kocht ook een paar dingetjes. Tot zover was alles nog best normaal, behalve dan dat zo’n beetje alles trackable was. Mensen, kledingstukken, vervoersmiddelen, vaandels bij kraampjes en knuffels.

Er waren minstens 100 Signalknuffels in alle maten. En de enorme verering voor Signal zorgde ervoor dat ik bijna over de grond rolde van het lachen.
In hal B waren naast kinderspelletjes namelijk tafels voor de verzamelaars. Die bestonden voornamelijk uit middle-aged Duitsers met het nodige overgewicht, gekleed in kleding bezaaid met trackable items en geocachingbadges en pins. De meeste mannen droegen ook nog een cowboyhoed, eveneens vol geprikt met pins. Dan hadden ze allemaal minimaal 1 Signal-knuffel per persoon bij en al die Signals droegen al dan niet zelf genaaide pakjes en waren natuurlijk ook allemaal trackable. Je trof die mensen aan, zittend aan een tafeltje, met hun ene arm hun geliefde Signal tegen zich aanklemmend en hem met de andere hand zachtjes over zijn kopje aaiend…
Van deze mensen kan ik me – gezien hun lichamelijke toestand – ook niet voorstellen dat ze daadwerkelijk aan geocaching doen. Dit zijn meer de verzamelaars, ik reken mezelf toch meer tot de jagers.

Toen kwam het absolute hoogtepunt (of dieptepunt, het is maar vanuit welke view je het bekijkt) van het hele event: de meet & greet met de Reuze Signal! Dat is dus iemand in een Signalpak, net zoals Pardoes in de Efteling of Djambo in het Safaripark. Reuze Signal werd begeleid door zijn persoonlijke begeleiders, gekleed in T-shirts met opschriften als “I’m with Signal” en “Signals helper”. Alle Signal-vereerders sprongen op van hun bankjes, hun persoonlijke Signal-exemplaren in de hand geklemd en allemaal wilden ze op de foto met de Reuze-Signal. Bij voorkeur moest de Reuze-Signal dan hun persoonlijke, kleine kikkervriendje in zijn groene poten houden. Omdat de persoon die in het pak zat, volgens mij helemaal niets zag, was het aan de begeleiders van het idool om de knuffels in de poten te rangschikken.  Vervolgens kregen alle omstanders van “Signals helper”  een tag met een afbeelding van het groene gedrocht (zo noem ik hem heel vaak, ik heb echt helemaal niets met kikkers en eigenlijk vind ik Signal best wel heel erg lelijk) erop en de tekst “I met Signal.” Ik zie nu trouwens dat deze tag nog echt trackable is ook.
Signal als idool, ik had het zo eigenlijk nog nooit bekeken. En ik heb het nu bekeken terwijl de tranen van het lachen over m’n wangen liepen. Echt waar, dit was beter dan een cabaret-voorstelling.

Iets voor 17 uur verlieten wij het event-gebouw. Je kon ook nog lab-caches doen, maar mijn moeder had geen zin om in een rij over Strijp-S te gaan lopen en ik dacht dat dit soort caches niet echt te loggen zijn. Later blijkt dat toch wel zo zijn, dus toch een beetje spijt, vanwege het icoontje dat ik nu gemist heb.

Wat ik hier op 26 september 2019 nog aan toe te voegen heb:

Jah! Die hele Signal Meeting was zo ontzettend lachwekkend. Ik zeg nu nog wel eens tegen mijn moeder het codewoord “Reuze-Signal” en dan liggen we meteen helemaal dubbel. Tegenwoordig hebben heel veel Signal-knuffels zelfs een eigen instagram-account. Je hebt veel verschillende manieren om geocaching te beleven, zullen we maar zeggen.

De afbeeldingen van Signal komen van internet, die van de knuffel van de GeocachingShop.

Tuesday TAG: Dit of dat? – Herfst

Het is al een tijdje geleden dat ik een tag heb geplaatst, maar afgelopen week is de herfst begonnen en een paar weken geleden kwam ik deze Dit of dat? – Herfst-tag tegen op de blog van Bettie, de The Wildflower Hippie.

Thee of Pumpkin Spice Latte?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit van Pumpkin Spice Latte heb gehoord. Blijkbaar is het een smaak die je kan krijgen bij Starbucks, maar ik kom daar nooit, want het is veel te duur voor een arme postbesteller-student. Daarnaast is het waarschijnlijk koffie – want latte – en ik houd niet van koffie. Dus ik ga 100% voor thee in allerlei smaken. Ja, herfststorm-thee van Pick Wick vind ik ook lekker.

Koekjes of appeltaart?

Appeltaart! Het liefste zelfgebakken appeltaart. Dat gaat moeilijk worden, want er passen geen taarten in mijn mini-oventje. Ik houd niet van fruit en ook niet van appels, maar appeltaart vind ik wel lekker. Om koekjes geef ik niet zoveel, dus dit is een makkelijke keuze.

Boeken of Netflix?

Ook dit is weer een makkelijke keuze: boeken. Ik heb geen Netflix en ben sowieso niet zo’n tv-kijker. Ik ben meer van het binge-boeken-lezen dan van het binge-watchen.

Kaarsen of sfeerverlichting?

Dit vind ik allebei leuk. Kaarsen zijn dan wel waxinelichtjes in allerlei soorten houdertjes. Maar sfeerverlichting is ook leuk, ik heb een paar lichtsnoeren, maar ook allerlei decoratie met lichtjes erin. Kan ook prima gecombineerd worden; allebei dus.

Truien of dekentjes?

Ook allebei. De woning die ik huur is oud en heel slecht geïsoleerd. Dus als het echt koud wordt zit ik met trui aan onder een dekentje op de bank. Mijn family noemt die dekentjes trouwens “fluffy-fleece-dekentjes” sinds de vriendin van mijn broertje dat zo noemde op haar verlanglijstje voor sinterklaassurprise.

Sokken of handschoenen?

Ook allebei. Als postbesteller loop ik urenlang buiten in de kou, dus zowel dikke wandelsokken als dunne handschoenen zijn erg hard nodig zodra het rond de 0 graden wordt. Dunne handschoenen, omdat ik anders de post niet meer kan “zippen”.  Ik heb ook nog dikke handschoenen voor als ik ga wandelen of fietsen in de winter.

Sint Maarten of Halloween?

Ik woon in Noord-Brabant en daar doen ze niet aan Sint Maarten, dus ik ken het niet echt. Halloween is natuurlijk heel erg Amerikaans, maar toch kies ik daarvoor. Met dank aan de animatiefilm The Nightmare before Christmas.

Enge films kijken of een Halloweenfeestje?

Halloweenfeestje! Ik maak de laatste jaren altijd pompoensoep met Halloween en dan nodig ik mensen uit om dat mee op te eten. Ik ben helemaal niet van de horrorfilms en ook niet echt van de thrillers. Dus die mogen ze lekker houden. Doe mij maar lekker trick or treat?

Harry Potter films of Halloweenfilms?

Harry Potter films, ik ben opgegroeid met Harry Potter en heb de meeste films zelfs meerdere keren in de bioscoop gezien. Hoewel ik de boeken leuker vind dan de films, blijven ze wel leuk. Ik heb verder niet echt iets met Halloweenfilms, hoewel ik het eerder genoemde The Nightmare before Christmas wel leuk vind, vooral het hoofdpersonage Jack.

Beanies of baret?

Baretten, getver. Dan maar een beanie. Is toch wel fijn als je urenlang in de kou op straat moet lopen als postbesteller. Of als ik ga wandelen of geocachen.

Valkenburg, herfst 2018 (foto is door mij gemaakt)

Geocachingverhalen uit het verleden: 19 september 2011

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 19 september 2011

Ik ging geocachen in het Belgische Merksplas rondom de voormalige landloperskolonie.

Geocachingverslag uit het verleden:

3356. Ringgracht
Maker: Marc en Lut
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 19 september 2011
Plaats: Merksplas, België

3357. Heldencache
Maker: Peternootje
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 19 september 2011
Plaats: Merksplas, België

Het was voor de verandering eens een keertje stralend weer op mijn vrije dag, een mooie nazomerdag. Tja, dan is er eigenlijk maar een mogelijkheid om de dag te vullen: geocaching. De keuze was eigenlijk vorige week al gemaakt, ik ging Ringgracht doen. Die multi kwam in beeld toen ik de fietsroute in Merksplas ging doen en deze leek me ook erg leuk. Vandaag was het dan zover. Ik reed naar België. Ik was eerst bang dat het een stadscache zou zijn, omdat ik Reno op een beetje een vage parkeerstrook moest achterlaten, maar algauw ging ik het bos in. De ringgracht is jaren geleden uitgegraven door de gevangenen zelf om te voorkomen dat ze ontsnapten. De meeste mensen konden namelijk niet zwemmen in die tijd. Als je die gracht nu ziet kun je je niet voorstellen dat iemand daar niet even snel overheen zwemt.

De route volgde dus vooral de ringgracht en het was best wel een mooi gebied. De meeste waypoints waren ontzettend geniepig verstopt, het lijkt wel of de Belgische cachers in deze streek daar patent op hebben aangevraagd. De makers van deze cache waren wel zo aardig om een heleboel hints te plaatsen en daardoor kon ik alles toch vrij snel vinden. In het begin dan. Hoe verder ik naar het einde kwam, hoe meer problemen ik op de waypoints kreeg. Op een bepaald moment kwam ik op een terrein met allemaal vervallen gebouwen. Wat er nog van over was, zag er mooi uit, het leek alsof het vroeger een klooster was geweest ofzo, of misschien was het wel die gevangenis van de ringgracht, geen flauw idee, er stond nergens een informatiebord. (Jaren later -november 2014- leerde ik in het Gevangenismuseum in Veenhuizen dat in Merksplas net zo’n landloperskamp is geweest als in Veenhuizen en daar zijn dit dus de restanten van).

Ik had een beetje het gevoel op een lost-place-terrein te zijn. Ze waren bezig met restauratie-werkzaamheden en er stond wel een dreigend bordje dat verdacht gedrag meteen gemeld moest worden. Dus ik voelde me verdacht bezig toen ik met een spiegeltje zocht naar de aanwijzing. Ik kon maar de halve aanwijzing vinden en moest het getal gokken, gelukkig waren er maar 2 mogelijkheden en was de eerste meteen goed. Daarna heb ik veel tijd verloren toen ik wp 12 aanzag voor wp 13. Je moest op 13 een kelderke vinden en ik kon de tag wel vinden, maar het kelderke niet. Met mijn prikstok heb ik daar een hele tijd in de grond staan porren. Logjes gelezen en die spraken bijna allemaal over problemen bij wp 13. Dat was dus duidelijk het terror-waypoint. Ik begon een beetje wanhopig te worden, tot ik er uiteindelijk achter kwam dat ik helemaal nog niet op wp 13 was…

Op wp 13 zelf had ik het kelderke trouwens in no-time gevonden. Ik heb langer naar wp 14 moeten zoeken, die nogal geniepig verstopt zat tussen twee takken in. En dat langs een bospad met aan weerszijden heel veel bomen. De cache zelf was sneller gevonden. Heel veel mensen hadden over deze route 2x gedaan en de meeste hadden de maker om hulp gemaild. Dus ik was wel een beetje trots op mezelf dat ik het in 1x en zonder hulp allemaal heb gevonden. Ik heb er wel 3 uur over gedaan, maar dat maakt niet uit, ik heb me prima vermaakt.

Het was al laat, dus de wherigo die ik op Eragon had gezet ging niet meer lukken. Nog wel een stukje naar huis omgereden om een traditional te loggen, de Heldencache, die lag bij een monument voor soldaten in de tweede wereldoorlog. Het was een best groot en keurig onderhouden monument, midden in een straat. De cache zat best sneaky verstopt, maar ik had hem snel gevonden. Tijdens Ringgracht was ik ook al een oorlogsmonument tegengekomen, er schijnt in Merksplas flink gevochten te zijn rondom de bevrijding in 1944.

Na deze found ben ik terug naar Hilvarenbeek gereden. Het was een lekkere, relaxte cache-dag, droog en met precies de goede temperatuur.

Wat ik hier op 19 september 2019 nog aan toe te voegen heb:

Ja, ik had toen dus geen flauw idee dat Merksplas een kolonie is geweest. Ik was wel heel nieuwsgierig en vond het raar dat er nergens een informatiebord of zoiets stond. Ondertussen heb ik heel veel over de kolonie gelezen – er stond o.a. een groot artikel over Merksplas-Kolonie in het blaadje van Brabants Landschap, waar ik donateur van ben – en in 2016 – toevallig ook op 19 september – ben ik nog eens terug geweest met Anke, omdat er een nieuwe cacheserie lag. Deze cache is inmiddels gearchiveerd. De restauratie van de gebouwen was toen ver gevorderd en er stond zowaar ook een informatiebord.

Day Zero Project: Done: Doel 18: Minor Schrijven in Opdracht

Doel 18 van mijn Day Zero Project is er eentje uit de categorie I will study and I will win: 30 studiepunten behalen met de minor Schrijven in Opdracht.

Ik wist al halverwege het tweede studiejaar welke minor ik wilde gaan doen, namelijk Schrijven in Opdracht. Schrijven (van hoofdzakelijk fantasy-achtige verhalen) was vroeger altijd mijn hobby, maar ik had mijn pen jaren geleden in de spreekwoordelijke wilgen gehangen en ik was benieuwd of die er uit zou komen als ik deze minor zou volgen. De minor viel binnen de faculteit van mijn studie, dat is Digitale Media en Creatieve Industrie (ik moet altijd opzoeken hoe het ook alweer heet), dus het zou kunnen binnen mijn studie Media, Informatie en Communicatie. Maar er waren wel een paar andere problemen:

• De minor werd alleen in voltijd gegeven en ik volg een deeltijdstudie. Gelukkig werd hier niet al te moeilijk over gedaan, als ik zelf maar regelde dat ik op school aanwezig kon zijn tijdens colleges. Hier had ik eindelijk eens voordeel van mijn “minderwaardige mbo-baan”, want ik kon vrij gemakkelijk regelen dat ik onbetaald verlof kreeg voor studiedagen en kon werken op de overige dagen. Ook toen het rooster zeer onregelmatig bleek te zijn (ik had eigenlijk verwacht dat het op vaste dagen zou zijn, maar dat bleek dus elke week anders te zijn.)
• Blijkbaar kiezen er niet veel deeltijdstudenten voor een voltijdminor. Ik was zelfs de eerste deeltijdstudent ooit die deze minor volgde. Maar de minor bestaat in deze vorm pas drie jaar, dus dat wil niet heel veel zeggen.
• De minor werd alleen in de tweede helft van het schooljaar gegeven en daardoor zou ik in de problemen komen met afstuderen. Dat is dus ook gebeurd, maar achteraf bezien denk ik dat ik nu dankzij de minor op een voor mij betere manier kan afstuderen en is het vooral een financiële domper.

Voltijdminor

Ik kwam dus terecht in een grote klas van 30+ personen, waar ik helemaal niemand van kende. Ik had ook nog van geen enkele docent van deze minor les gehad. Het grootste gedeelte van mijn medestudenten kwam wel van mijn opleiding Media, Informatie en Communicatie, maar dan van de voltijdvariant. Er zaten ook mensen bij van voltijd Communicatie en van de lerarenopleiding Nederlands. En nog een enkeling van hele andere studierichtingen.

Ik was verreweg de oudste van de klas, maar gelukkig zie ik er jonger uit en daardoor viel ik niet extreem op tussen de veel jongere voltijdstudenten. Dat was wel zo prettig.

Zelf vond ik het wel fijn om eens in een lekker grote klas te zitten. Van mijn deeltijdklas waren er nog maar 10 mensen over en als er dan een paar mensen ziek zijn of niet op komen dagen om andere redenen, dan zit je vaak maar met heel weinig mensen in de colleges. Dat is met meer dan 30 studenten toch heel anders.

Wel merkte ik een duidelijk verschil tussen voltijd en deeltijd. Voltijd krijg veel meer begeleiding. Bij deeltijd moeten wij heel erg veel zelf uitzoeken. Hier had elk vak zowaar een modulehandleiding en een inhoud. Dat is bij deeltijd echt heel vaak anders.

Wat het meest irritante is aan voltijd, is dat er regelmatig slechts één of twee colleges op een dag gepland stonden. Als je dan vijf vakken hebt, mag je gemiddeld twee tot drie dagen in de week afreizen naar Amsterdam. Als ik dit – met mijn reistijd van twee uur enkele reis – vier jaar lang had moeten doen, had ik het niet volgehouden. Ik vind de soms lange lesdagen bij deeltijd ook niet altijd fijn, maar het is qua reizen wel veel efficiënter. In het begin moest ik heel erg wennen aan zo vaak naar school moeten, later raakte ik er aan gewend, maar het blijft stom om langer te moeten reizen dan dat je college hebt.

En mocht ik sommige colleges bij deeltijd al inhoudsloos hebben gevonden, dat is bij voltijd evengoed zo. Ik heb echt wel een paar keer gedacht: ben ik hier nou voor om 6 uur uit mijn bed gekomen? Heb ik hier nou vier uur voor in de trein gezeten?

Schrijven in Opdracht

De minor bestond uit vijf vakken. Die liepen allemaal door over twee blokken: blok 3 en blok 4. Vier vakken waren er gesplitst in blok 3 en blok 4, het vijfde vak liep helemaal door. Maar je kreeg de studiepunten pas toegekend als je beide blokken haalde. Persoonlijk had ik liever gehad dat je al de helft kreeg toegekend na blok 3, omdat ik het altijd motiverend vind om mijn studiepunten te zien stijgen. En nu duurde het dus heel lang voor ik resultaat zag.

Argumenteren & Overtuigen

Dit vond ik het leukste en meest nuttige vak. Hier heb ik echt wel wat van geleerd. We hadden voor elk blok een ander docent, maar die waren beiden prima; gaven colleges met inhoud en goede feedback op gemaakte opdrachten. We moesten o.a. argumentenkaarten maken, een nieuwsbericht of persbericht schrijven, een tedtalk en columns. Ik vond vooral een column schrijven echt erg leuk. Mijn column Een leven lang leren werd uiteindelijk ook gepubliceerd in de Metro, dus dat was helemaal mooi.

Contentmarketing

Dit ging echt over marketinggericht schrijven. Ik vond dit ook wel een leerzaam en interessant vak, maar je kon bij beide onderdelen extra punten scoren als je je stuk gepubliceerd kreeg. En dat is mij beide keren niet gelukt, de ene keer omdat het bedrijf niet reageerde en de tweede keer omdat ik mijn longread maar net voor de deadline af had, dus geen tijd meer had om het gepubliceerd te krijgen. Ik vond het jammer dat je daardoor best wel veel punten miste. Het schrijven van een longread vond ik leuk om te doen, dat zou ik wel vaker willen doen, maar dan tegen betaling.

Creatief Schrijven

De colleges waren behoorlijk inhoudsloos, want zoals de docent zelf zei: creatief schrijven kun je niet leren, maar moet je doen. En ik had al heel lang geen verhalen geschreven. Tijdens deze minor merkte ik dat ik verhalen schrijven diep van binnen nog steeds erg leuk vind. Ik schreef vier verhalen. Eentje waarin mijn alterego per ongeluk haar irritante onderbuurman vermoord, een schattig liefdesverhaaltje, een sprookje en een soort van legende. Door het terug vinden van mijn pen veranderde ik van afstudeerrichting en dat is het belangrijkste wat dit vak of deze minor mij gebracht heeft. Overigens kreeg ik voor wat ik zelf mijn beste verhaal vond het laagste cijfer en wat ik het minst gelukte verhaal vond het hoogste cijfer. Smaken kunnen verschillen, zullen we maar zeggen.

Ondernemen en Publiceren

Dit was een beetje een wazig vak met een docent die er totaal andere ideeën op na hield dan dat ik zelf heb. Zo vond de docent de trein een onbetrouwbaar vervoersmiddel en begreep ze niet waarom wij studenten massaal met de trein naar school kwamen??? Nou, omdat het nogal ver lopen/fietsen is van Oisterwijk naar Amsterdam en ik geen auto heb… Het leek eigenlijk erg op een deeltijdvak, want we moesten zelf maar van alles uitzoeken en doen en veel was onduidelijk. Sommige dingen vond ik leuk om te doen, zoals het verbeteren van mijn blog (helaas zijn er veel functies uit de gratis editie gehaald, dus de helft van de aangebrachte verbeteringen is daarmee weer verpest). Voor dit vak moesten we ook een publicatie regelen en dat deed ik dus met mijn column van Argumenteren en Overtuigen in de Metro. Voor de netwerkopdracht hielp ik een dag als vrijwilliger bij de WikiCon en nam ik deel aan bijeenkomsten van het Wiki Café.

Research en Redactie

De ene helft van dit vak was individueel en daarvoor moest je een interview houden met een markant persoon naar keuze. Ik dacht meteen aan de buurman van mijn ouders (en dus ook lange tijd van mij, toen ik nog thuis woonde) die al zijn hele leven blind is. Hij wilde graag meewerken. Ook moesten we onze visie geven op zelfgekozen nieuwsartikelen, dat vind ik prima. Voor dit onderdeel haalde ik dan ook afgerond een 10.

Maar de andere helft van het vak was de groepsopdracht. En iedere hbo-student weet dat groepsopdrachten ongeveer gelijk staan aan de hel op aarde. Het groepje moest al gevormd worden op de introductiedag, toen ik mijn klasgenoten dus amper een uur kende. Wij werden dan ook een groepje, omdat we toevallig rondom de Quest stonden. Want we moesten dus een eigen editie van de Quest gaan maken (er waren ook nog andere tijdschriften). De mensen van mijn groepje waren verder prima, prettig mee samen gewerkt. Maar we kregen dus een onvoldoende vanwege de taalnorm en daar baalde ik toch wel van. Ik ben namelijk nog nooit gezakt voor de taalnorm en we kregen echt dramatisch lage cijfers. Het hele gebeuren moest dus verbetert worden in de zomervakantie en uiteindelijk haalden we het met het absolute randcijfer. Ik geloof niet dat ik ooit nog met plezier de Quest zal lezen.

Ten slotte

Het belangrijkste wat de minor Schrijven in Opdracht mij heeft gebracht is dat ik mijn pen weer uit de wilgen haalde. Daardoor besloot ik om van afstudeerrichting te veranderen. Ik twijfelde al heel erg over mijn archivistische afstudeervoorstel en heb uiteindelijk besloten om het diploma Archivistiek B te laten gaan (nee, dat ging niet over één nacht ijs) en toch MIC af te studeren met een mediaproduct. Mijn idee is om een boek te gaan schrijven, dat is altijd al een droom van mij geweest en dit is de ideale manier om het ook echt te gaan doen en daar meteen op een voor mij leuke manier mee af te studeren.

 

Woordenwaterval #20

Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.

Vandaag ga ik het hebben over winterslaap, whispering, wolharige mammoet, woudreus/woods en woordenwaterval.

Winterslaap

Elke winter is er wel een moment dat ik best een winterslaap zou willen houden om pas weer tevoorschijn te komen als de zon gaat schijnen. Meestal is dat ergens halverwege de grauwe snauwmaand januari. Soms verlang ik in de winter erg naar de warmte en het lange daglicht van de zomer. Andersom kan ik ook wel eens midden in de zomer ineens heel erg naar de gezelligheid van de decembermaand verlangen. Tja, gelukkig komen de seizoenen steeds weer terug.

Whispering

Het Engelse woord is nog net iets mooier dan het Nederlandse fluisteren. Het heeft ook iets magisch ofzo.

Wolharige mammoet

Twee woorden die bij elkaar horen. Ik had al eerder geschreven dat ik een fascinatie heb voor de ijstijd en dan in het bijzonder voor de grote diersoorten die toen leefden. De wolharige mammoet is mijn absolute favoriet. Het is echt heel jammer dat deze dieren uitgestorven zijn. Het klinkt gewoon heel stoer: wolharige mammoet. Daarnaast waren ze vegetariër en zachtaardig.

Woud(reus)

Ik vind woud een mooier woord dan bos. En woudreus is een mooie benaming voor een enorme, mooi gevormde boom. Ook het Engelse woods is mooi, ik vind into the woods ook heel fantasierijk klinken.

Woordenwaterval

De naam van deze tijdelijke rubriek, dus het is wel toepasselijk om met dit woord te eindigen. Ik heb dit woord ergens gelezen, maar ik weet niet meer precies waar, ik vermoed ergens op een poster in de bibliotheek. Er zit natuurlijk ook een alliteratie in.

 

Geocachingverhalen uit het verleden: 12 september 2012

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 12 september 2012

Ik fietste helemaal naar Drunen om een cache te doen in het natuurgebied dat net zo heet als een kast van Ikea…

Geocaching verhaal uit het verleden:

4193. 80 van de Langstraat post 5
4194. 80 van de Langstraat post 7
Maker: Team Kelvin & CyberTazz
Type: Traditional + multi
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 12 september 2012
Plaats: Drunen

4195. Pax
4196. (Be)zoek de Wielen
Maker: Wir(e)less
Type: Multi + mysterie
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 12 september 2012
Plaats: Heusden

4197. Opa en Oma op een balkonnetje
Maker: Bemake
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 12 september 2012
Plaats: Drunen

’s Morgens moest er eerst gestemd worden voor de Tweede Kamer, dus eerst braaf mijn burgerplicht vervuld.

Daarna begon ik aan de lange fietstocht naar Pax, een korte multi-cache die al heel lang op mijn verlanglijstje staat, maar waar het nooit van gekomen is. Nog maar net onderweg kwam ik er achter dat ik de opgeloste mysterie niet in Eragon had gezet. Dus toen maar terug gefietst en meteen mijn gewone zomerjas omgewisseld voor mijn regenjas. Dat was een goed plan, want het begon toen te regenen. Die bui duurde een kwartier ofzo en was toen over. De rest van de middag was het stralend weer. Het is best een eind fietsen naar Drunen. Hemelsbreed is het 15 kilometer, maar ik denk dat het er in het echt wel een paar meer waren, ik was vergeten om de tripteller aan te zetten. Wel een heleboel fietsknooppunten gewaymarked die ik nog niet eerder was tegengekomen. Helaas nog vrij veel oude van fietsroutenetwerk de Meierij, die borden zijn niet zo mooi als de nieuwe borden.

Er bleken twee caches van de Langstraat-serie op de route te liggen, dus besloten om die mee te pikken. Dit zijn caches op de route van de bekende Kennedy Mars de 80 van de Langstraat. Naar de eerste, post 5, een tijdje moeten zoeken, want die zat listig verstopt met een draadje in een boom. Naar het 0-punt lopen met behulp van de kaart hielp bij deze wel goed, ook de logjes lezen hielp.
Daarna doorgefietst voor post 7, dit was een offset-multi. Het wandelknooppunt-paaltje snel gespot, maar je moest een heel lange rekensom maken. Zo’n som met heel veel tekst en haakjes leest niet echt lekker in het schermpje van Eragon, omdat die html niet logisch weergeeft. Ik had dan ook eerst een rekenfout en kwam midden in een weiland uit. Dat leek me niet logisch, dus opnieuw gaan rekenen, nog een haakje ontdekt en toen kwam ik op een geloofwaardiger punt uit. De cache was toen snel gevonden.

Op naar het hoofdmenu van de dag, Pax. Dit is zo’n vreemd woord dat meteen van alles in mij oproept. In de eerste plaats is het natuurlijk de naam van de kledingkast van Ikea en omdat ik zo’n exemplaar vorige maand heb aangeschaft moest ik de hele tijd aan kasten denken. Maar het natuurgebiedje was ook de moeite waard. Het is zo’n gebied waar ik zonder geocaching nooit zou zijn geweest, een klein verborgen natuurgebiedje met een onduidelijke ingang. Er waren schapen, koeien, water, heel vele bomen en prachtige luchten om te fotograferen. De vragen waren niet al te moeilijk, dus ik had het er prima naar mijn zin. Alleen bleek de cache op het einde tussen de brandnetels te liggen en dat werd het minst leuke onderdeel van de dag, ik droeg een korte broek en mijn benen vonden het niet leuk. Wel eindelijk weer eens een lekker grote cachebox, dus kon ik die arme TB Schnuffel-Puffel weer op reis sturen, het ding lag al maanden bij mij thuis en ik heb niet eens een foto van hem gemaakt.

Na Pax ging ik verder met een mysterie van dezelfde makers over de wielen langs de Elshoutse Zeedijk. Je moest met behulp van een kaartje de namen en nummers van de wielen achterhalen, dat is het soort mysteries dat ik wel leuk vind. Op een winteravond heb ik dat raadsel opgelost, toen woonde ik nog in Hilvarenbeek, nu weer in Oisterwijk. Het idee was om die cache ooit voor een zwembadtraining te gaan doen, maar dat is er niet meer van gekomen. Vandaag dus tijd om deze cache op te gaan halen. Op het startpunt moest ik nog een vraag oplossen met een fietsknooppunt, dus ik werd al verwend. Daarna een stukje over de Zeedijk gefietst, leuk om te fietsen met mooie uitzichten. De cache werd snel gespot. Deze cache was trouwens wel lekker makkelijk met de fiets, want met de auto mag je niet op de Zeedijk rijden. Ik fietste nog een stuk over de Zeedijk, terug naar Drunen. Die Zeedijk ligt daar al tussen de 700 en 800 jaar, wel leuk om daar dan overheen te fietsen, vond het een interessant stukje geschiedenis. Het was niet de eerste keer dat ik op de Zeedijk was, ik heb er een aantal jaren terug ook al eens een cache van Geopatra gedaan en tijdens het @pekooi-event zijn we ook bij deze dijk in de buurt geweest.

In Drunen heb ik ter afsluiting nog de cache Opa en Oma op een balkonnetje gedaan, die zat inderdaad op het balkon van een bejaardentehuis. Wel een heel modern bejaardentehuis, daar zou ik ook nog wel kunnen wonen, maar zover is het nog lang niet.
Zo heb ik toch nog stiekem vijf caches gevonden, wat meer was dan ik van tevoren had verwacht. Ik had ook nog een not-found bij de carpool-cache van Drunen, maar dat vond ik ook een zeer smerige plaats, ik heb er een minuut of 10 gezocht, maar kon het gewoonweg niet vinden. Toen er een auto aan kwam rijden, heb ik het opgegeven en ben verder gegaan. Wel jammer op zich, want je kunt niet alle carpoolstroken bereiken per fiets en met de auto is een stuk lastiger voor mij, nu ik Reno heb weg gedaan.

Wat ik hier op 12 september 2019 nog aan toe te voegen heb:

Ik herinner mij nog dat dit echt een eind fietsen was. En ik heb een tijdje een obsessie gehad voor het waymarken van fietsknooppuntborden; dat is nu wel over.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

 

Alle foto’s bij deze blog zijn door mij zelf gemaakt op 12 september 2012.

Woordenwaterval #19

Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.

Vandaag ga ik het hebben over verdwalen, vogelvlucht, wanderwegnetz(werk), wellicht (vielleicht) en wildwatervaren.

Verdwalen

Als gps-addict zal ik niet snel verdwalen: zolang mijn batterijen niet leeg raken, beschik ik over een heleboel kaarten. Maar je kunt ook verdwalen in boeken en dat doe ik graag. Erg mooi woord.

Vogelvlucht

Ik zou best wel een dagje een vogel willen zijn, zodat ik kan vliegen. Vliegen is toch wel een dierlijke kracht of superkracht die ik best had willen hebben.

Wanderwegnetz(werk)

Weer een Duits woord in de lijst, wat ik net iets mooier vind klinken dan de Nederlandse tegenhanger, in dit geval wandelnetwerk. Waarschijnlijk omdat hier het woord wandering in terug te vinden is en dat vind ik een prachtig woord, omdat het zoiets als zwerven betekent.

Wellicht

Wellicht is eigenlijk een oud woord voor misschien. Mijn broertje gebruikte het heel vaak en ik heb dat overgenomen. Ik vind het wel leuk om oude woorden in ere te houden. In het Duits is het vielleicht en dat vind ik ook mooi.

Wildwatervaren

Een prachtig woord, met ook nog een alliteratie erin. Natuurlijk is kanoën een hobby van mij. Overigens is het al lang geleden dat ik echt wildwater heb gevaren. In Nederland is nou eenmaal niet echt wild water, dus je moet ervoor naar het buitenland en dat is lastig met reistijd en het vervoer van de boten.

Woordenwaterval #18

Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.

Vandaag ga ik het hebben over uiteindelijk, universum, variërend, vegavrijwilliger en veranderlijk.

Uiteindelijk

Ik betrap mezelf erop dat ik vaak de woorden “eindelijk” of “uiteindelijk” gebruik. Een docent van mijn opleiding zei ooit dat “eindelijk” een twijfelwoord is. Tja, ik denk dat ik wel een twijfelaar ben, dus dit is echt een veel-klinker-woord dat goed bij mij past.

Universum

Het universum is het heelal. Een eindeloze ruimte. Ik geloof dat ik veel “ruimte-woorden” in deze lijst heb staan. En dat terwijl ik helemaal niet naar de ruimte zou willen, het lijkt mij doodeng. Ik blijf lekker op Aarde.

Variërend

Variëren is een mooi veel-klinker-woord voor afwisseling. Ik houd wel van een beetje variatie in het leven.

Vegavrijwilliger

Ik heb een tijdje vrijwilligerswerk gedaan voor de Vegetariërsbond en daar werd dit woord vaak gebruikt. Ik vind het een leuk woord. Ik ben zelf vegavrijwilliger geweest op een paar evenementen waar vegetarisch eten gepromoot werd, zoals de Langste Vegetarische Tafel, de Grootste Vegetarisch Picknick en de Veggie Fair.

Veranderlijk

“Niets zo veranderlijk als het weer.” Tja, als postbesteller en wandelaar weet ik dit erg waar is. In Nederland kan het ene uur de zon nog schijnen, terwijl je een uur later in de stromende regen loopt.

Geocachingverhalen uit het verleden: 5 september 2016

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verhaal online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 5 september 2016

Ik had een vrije dag, het was lekker weer en ik besloot helemaal naar Sint-Michielsgestel te fietsen om daar een nieuwe serie te gaan doen.

Geocachingverhaal uit het verleden:

6774. #1 Over de brug komen
6775. #2 Over de brug komen
6776. #3 Over de brug komen
6777. #5 Over de brug komen
6778. #6 Over de brug komen
6779. #7 Over de brug komen
6780. #8 Over de brug komen
6781. #9 Over de brug komen
6782. #10 Over de brug komen
6783. #11 Over de brug komen
6784. #12 Over de brug komen
6785. Bonus: Over de brug komen
Maker: Team Tomijn & Team Kroon1906
Type: Traditionals + bonusmysterie
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 5 september 2016
Plaats: Sint-Michielsgestel

Vorige week was ik ook al in Sint-Michielsgestel. Ik voelde me dus een beetje genaaid toen er zondag ineens een trail in deze plaats online kwam. Omdat het vandaag heel mooi weer werd en ik vrij was, besloot ik nog maar eens naar SMG te fietsen. De trail zelf was 10 kilometer lang en die heb ik gewandeld. De eerste helft liep dwars door het dorp en vond ik nog niet zo denderend. Het zoekt niet zo lekker als er voortdurend Dreuzels voorbij komen en je GPS een afwijking heeft. Daardoor heb ik nummertje 4 niet gevonden. Die lag op de brug bij Kentalis en het was daar ontzettend druk met wandelende en fietsende mensen. Om de cache te pakken, moest je onder de rand van de brug kijken en dat lukte mij niet zonder op de brug te gaan liggen, maar iedereen staarde mij aan. Dus maar opgegeven. Jammer dan. Hij had ook nog aan de andere kant van de brug kunnen zitten.

De tweede helft van de route vond ik mooier, die liep door een stukje bos dat ik nog niet kende. Daarna volgde het allermooiste stuk: langs de Essche Stroom bij de Halse Barrier. Hier hebben ze het water weer laten meanderen en je kunt er nu mooi wandelen. Mooie wolken, koeien, hangbruggen over het water, een kunstwerk van oude Romeinse munten. Helemaal goed. De bonus verpestte het weer een beetje: die lag in een heel goor bosje met allemaal menselijke uitwerpselen. En had ook nog eens afwijking. Beetje jammer, dat moet de maker nog maar even veranderen. De bonus lag ook aan de overkant van het water, wat niet strookte met de rest van de serie.

Na de trail ben ik weer naar huis gefietst, ik had mijn portie beweging voor vandaag ruimschoots gehad.

Wat ik hier op 5 september 2019 nog aan toe te voegen heb:

Haha, ja ik was echt kwaad dat die serie online kwam, toen ik net in Sint-Michielsgestel was geweest. Het is toch een kilometer of 15 fietsen, enkele reis. De serie heeft niet lang bestaan, de meeste caches zitten alweer in het archief. Jammer, want het was best een leuk rondje om te wandelen.

Alle foto’s bij deze blog zijn door mij zelf gemaakt op 5 september 2016

Woordenwaterval #17

Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.

Vandaag ga ik het hebben over sympathie, tegelijkertijd, tijdreiziger, treinsafari en triomfantelijk.

Sympathie

Sympathie betekent zoiets als meevoelen of genegenheid voor iemand hebben. Het woord werd ooit in een heel vervelende situatie tegen mij gezegd, dus ik heb er niet per se heel goede herinneringen aan. Toch vind ik het wel een mooi woord. De band Goo Goo Dolls schreef er een liedje over en deze regels drukken ongeveer uit wat ik toen voelde: “And stranger than your sympathy,  take these things, so I don’t feel”:

 

Tegelijkertijd

Tegelijkertijd betekend “op hetzelfde moment”. Met sommige mensen deel ik blijkbaar vaak dezelfde gedachten: dan typen we op whats-app vrijwel hetzelfde. En kom ik weer met mijn fantasy-boeken aan: die spelen vaak in verschillende tijden of werelden, dus dan vinden dingen ook tegelijkertijd plaats.

Tijdreiziger

Van de ene kant lijkt het mij geweldig om door de tijd te kunnen reizen, van de andere kant denk ik dat je er ook gestoord van kan worden. In ieder geval vind ik tijdreizigers in boeken vaak wel erg integrerend.

Treinsafari

Ik geloof dat ik dit woord voor het eerst las in Spoor, het tijdschrift van de NS. Ik vond het een grappig woord en omdat ik geen auto heb en daardoor vaak met de trein reis, ga ik erg vaak op treinsafari. Safari betekent eigenlijk zoiets als “expeditie in de wildernis”. Nou heb je in Nederland weinig wildernis, maar treinsafari klinkt wel veel leuker dan gewoon treinreizen.

Triomfantelijk

Triomfantelijk betekent zoiets als “als een winnaar”. Er staan wel erg veel “overwinningswoorden” in deze lijst. Ook is het weer een woord met veel klinkers.