Geocachingverhalen uit het verleden: 29 augustus 2015

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 29 augustus 2015:

Deze datum had pas 1 found, dus besloot ik na mijn werk nog een paar geocaches te gaan doen, per fiets.

6102. Helvoirt de serie (18) Sportpark Helvoirt
6103. Helvoirt de serie (11) Uitzicht op de Guldenberg
6104. Helvoirt de serie (13) De Helvoirtsche Heide
Maker: Brandweerman Bart
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 29 augustus 2015
Plaats: Helvoirt

6105. Het Benkse van Bommel
Maker: Bommelding
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 29 augustus 2015
Plaats: Helvoirt

Dit was een 1-cache-dag en ik had bedacht om na mijn werk nog de nieuwste exemplaren van de Helvoirt-serie te gaan loggen. De vorige hadden mijn moeder en ik al vlak na het online komen gedaan en toen zag alles er nog goed uit. Nu, na nog geen maand online (deze serie kwam begin augustus online) waren de meeste al in hevig verval. Als in, ontbrekende logrol-behuizing, voddige logrollen, zeiknatte logrollen, caches op de verkeerde plaats. Ik vraag me steeds vaker af of mensen wel beseffen waar ze aan beginnen als ze een hele serie online plaatsen. Die Helvoirt-serie bestrijkt best een groot gebied, als je ze allemaal wilt controleren en bijhouden, kost je dat toch zeker een halve dag. Het plaatsen van geocaches is voor veel mensen geen enkele probleem, maar het onderhouden blijkbaar wel. Daarom juich ik het toe als mensen gewoon 1 tot 5 kwalitatief goede caches onderhouden. Dat wel uit de mond van iemand die nog nooit zelf een cache heeft geplaatst. Maar die wel regelmatig haar cadeau “gekregen” cache ging controleren en die ook netjes uit het bos heeft gehaald na archivering.

Goed, de caches van de Helvoirt-serie waren dus een beetje een disaster, met name die in het modderige boomgat bij het pannenkoekenhuis, was gewoon ronduit smerig. Die bij het sportpark was een vodje papier in een boterhamzakje, die van de Guldenberg was de enige die er nog netjes uitzag. Het was ook nog een behoorlijk eind fietsen, maar dat wist ik dan nog van tevoren. De cache van Bommels benkske vond ik dan wel weer grappig, vooral omdat het bankje Dreuzel-vrij was, het daadwerkelijk een mooi uitzichtpunt is, waar je niet met de auto kan komen en daarom een stukje voor moet lopen en omdat hij leuk verstopt was. Ik had hem snel gevonden. Bommel is trouwens een hond. Dus eigenlijk vond ik dit de leukste cache.

Op zo’n dag als vandaag vraag ik me wel eens af waarom ik eigenlijk nog aan geocaching doe, maar gelukkig zijn er ook nog een heleboel mooie caches die wel de moeite waard zijn. En ik had een mooie fietstocht.

Wat ik hier op 29 augustus 2019 nog aan toe te voegen heb:

De Helvoirt-serie heeft niet lang bestaan. Veel langere trails zijn geen lang leven beschoren; onderhoud kost tijd. De kwaliteit van caches is heel verschillend. Ik heb geweldige trails gelopen en waardeloze multi’s. Maar andersom net zo goed.

En ja, de Heideroosjes hebben ook eigen caches gehad, maar die zijn ondertussen allemaal in het archief. Twee waren er van Guy en moesten in het archief wegens verhuizingen; je kunt moeilijk een cache in je voortuin laten liggen als je daar zelf niet meer woont. De derde hadden we cadeau gekregen, maar omdat de puzzel op een bepaald moment niet meer op een normale manier opgelost kon worden, is hij na 1,5 jaar in het archief gegaan.

Woordenwaterval #15

Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.

Vandaag ga ik het hebben over oriëntatie, paddotopia, parallellogram, pittoresk en relevantie.

Oriëntatie

Is natuurlijk een woord uit de wereld van de navigatie en het komt dus ook vaak terug bij geocaching. Het vak aardrijkskunde wordt ook wel wereldoriëntatie genoemd. Het is weer een woord met veel klinkers.

Paddotopia

Ik doe aan waymarking en mijn favoriete object om te waymarken is de ANWB-paddestoel, ook wel de fietspaddestoel genoemd. Het ligt aan de provincie en de gemeente of er veel of weinig ANWB-paddestoelen te vinden zijn. Als er veel paddo’s bij elkaar in de buurt zijn, dan noem ik dat gebied een Paddotopia.

Parallellogram

In de meetkunde is een parallellogram een vierhoek die uit twee paren van evenwijdige zijden bestaat. Het is natuurlijk een gaaf woord. En hoe ziet zoiets er dan uit:

Pittoresk

Een typisch woord uit een toeristenbrochure, maar ik vind het leuk klinken. Het idyllische gelegen huis in het pittoreske dorpje. Het betekent zoiets als schilderachtig. Of ook wel “een mooie plaats die uitstraalt dat het leven er rustig en prettig is.”

Relevantie

Dit woord heb ik te danken aan mijn studie. Het betekent zoiets als “belangrijk voor het onderwerp waar het over gaat.” Het klinkt natuurlijk intelligenter om te zeggen: “Dat is helemaal niet relevant,” dan “Lekker belangrijk!”

 

Woordenwaterval #14

Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.

Vandaag ga ik het hebben over ondersteboven, onmiddellijk, ontelbaar, onzichtbaar en organisme.

Ondersteboven

Net als binnenstebuiten valt dat voor mij in de categorie leuke door elkaar geschudde woorden. Ik vind het een gewoon een leuk woord. Zelf lig ik wel eens ondersteboven met mijn kano, maar dan kom ik weer boven door te eskimoteren.

Onmiddellijk

Ja, het woord dat iedereen op de basisschool bij spelling heeft gekregen vanwege de dubbel “dd” en de dubbel “ll”. Ook weer een woord wat met het stukje “on” begint. Ik gebruik dit woord bijna nooit, het is een beetje een ouderwets woord. Maar ik vind het wel een mooi woord.

Ontelbaar

Zoveel dat het niet te bevatten is. En nog een on-woord.

Onzichtbaar

Soms lijkt het mij geweldig om onzichtbaar te zijn. Wilde ook altijd die onzichtbaarheidsmantel van Harry Potter hebben. Maar helaas heb ik geen magische krachten of hulpmiddelen om dat mogelijk te maken. Dus moet ik het met het mooie woord doen.

Organisme

Tja, het klinkt veel mooier om te zeggen dat je een organisme bent, dan een mens, toch?

 

 

Geocachingverhalen uit het verleden: 22 augustus 2004

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 22 augustus 2004:

Dit is het alleroudste verslag wat je ooit gaat lezen in deze categorie, want dit is het verhaal van de allereerste cache van de Heideroosjes. Ik had geocaching toen al een paar keer eerder gedaan en had deze route ook al eerder gelopen, maar toen zat ik nog bij team HaJaMaToJo. Yup, ik ben de “Ma” in deze naam.

Geocachingverslag uit het verleden:

1. Deer Cache
Maker: Team de hertjes
Type: Multi
Gevonden op: 22 augustus 2004
Heideroosjes: Stephanie, Karin en Maartje
Plaats: Oisterwijk

Dit was onze eerste cache. Ik had Stephanie en Karin al een paar weken gek gemaakt door steeds over mijn nieuwe hobby te vertellen: geocaching. Die avond stonden ze bij mij aan de deur en we wisten niet wat we moesten doen. Ik vertelde dat ik die dag was gaan geocachen (in de Loonse- en Drunense Duinen) en toen wilden zij wel eens zien wat dat nou was. Er lag in die tijd nog maar één cache in Oisterwijk en dat was dus de Deer Cache. Ik had die al een keer gevonden met HaJaMaToJo en het was dus mijn allereerste cache.

Deze cache ligt in de bossen bij de Oude Hondsberg. Karin en Stephanie waren meteen helemaal enthousiast. Dus toen we de cache gevonden hadden, besloten we om ter plekke ons eigen team op te richten en met onze kersverse nickname het logboek te ondertekenen. Ik wilde graag De Dolers heten, naar het karakter Aragorn uit Lord of the Rings. Stephanie stelde echter de Heideroosjes voor, de bijnaam van ons meidengroepje bij de Kanovereniging. Karin mocht dus kiezen en die koos voor de Heideroosjes, want zij is niet echt een Lord of the Rings-fan. Daarom heten we nu nog steeds de Heideroosjes… De Deer Cache zelf is al jarenlang gearchiveerd, maar ik wandel nog vaak een avondrondje in dit bos.

Wat ik hier op 22 augustus 2019 nog aan toe te voegen heb:

Ja, die allereerste cache. En de oprichting van de Heideroosjes. Gewoon in ons eigen Oisterwijk. Eigenlijk wel hilarisch dat we dus nog steeds die naam hebben, terwijl het niet mijn eerste keuze was. Maar ja, op een bepaald moment ben je bekend in het geocachingwereldje onder die naam en ga je niet meer veranderen. Stephanie richtte al snel haar eigen team op en doet nog af en toe aan geocaching. Karin kreeg al gauw andere interesses. En ik raakte verslaafd aan het spelletje en doe het nog steeds erg graag. Proost! Op 15 jaar Heideroosjes!

Woordenwaterval #13

Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.

Vandaag ga ik het hebben over natuurgeest, neerdwarrelen, nieuwsgierig, Nova Zembla en obsessief.

Natuurgeest

Een heel fantasierijk woord. Hoewel ik niet geloof dat ze echt bestaan, houd ik wel van tekeningen van elfjes en kabouters. Of als geocaches in het bos dit thema hebben.

Neerdwarrelen

Waarschijnlijk denken de meeste mensen nu meteen aan sneeuwvlokken, maar ik heb een pesthekel aan sneeuw. Ik denk bij dit woord eigenlijk aan neerdwarrelende bladeren. Het woord dwarrelen heeft voor mij een schattige klank.

Nieuwsgierig

Tja, ik ben best wel nieuwsgierig. Of dat per se een verkeerde eigenschap is, weet ik niet. Ik vind het ook een mooi woord, want ja; veel klinkers.

Nova Zembla

Nova Zembla is een eiland in de Noordelijke IJszee bij Rusland. Het is vooral bekend van de overwintering van de Nederlandse ontdekkingsreiziger Willem Barentszoon, die hier met zijn bemanning heeft vast gezeten in de winter van 1596/97. Om te overleven bouwden ze het Behouden Huys. Op de middelbare school maakte ik een werkstuk (ja, dat heette toen nog zo) over Willem Barentszoon en daar kreeg ik een 9.8 voor. Sindsdien heb ik altijd een zwak gehad voor alles wat te maken heeft met deze ontdekkingsreiziger en het woord Nova Zembla. Nova betekent “nieuw” of “nieuwe ster”. Op Terschelling, het eiland waar Willem Barentz. is geboren, heten er ook dingen Nova Zembla. Ik was op Terschelling in de winter en de gemiddelde temperatuur die week was -2, dus ik associeer Nova Zembla altijd met heel erg koud.

Obsessief

Vrienden, familie en kennissen noemen mij vaak de Obsessieve Geocaching Junkie. In hun ogen ben ik totaal verslaafd aan geocaching. Hoewel ik het na vijftien jaar (ik vond mijn eerste cache in augustus 2004) nog steeds een leuke hobby vind, ben ik er in de praktijk niet dagelijks mee bezig. Er zijn weken dat ik mijn gps amper aanraak. 2019 heeft het laagste aantal founds van de afgelopen tien jaar. Dus het valt allemaal wel mee. En ik doe er ook niemand kwaad mee, denk ik zo.

 

Woordenwaterval #12

Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.

Vandaag ga ik het hebben over miniatuur, minuscuul, monster, multicolored en mysterieus.

Miniatuur

Een miniatuur is een “voorstelling in het klein”. Dat kan een schilderij zijn, maar bijvoorbeeld ook een poppenhuis. Nou heb ik geen poppenhuis ofzo, maar vroeger speelde ik wel graag met playmobil, wat eigenlijk ook een wereld in het klein is. Verder vind ik het vooral een mooi woord.

Minuscuul

Minuscuul betekent “zeer klein”. Je ziet het zelfde woordstukje als bij miniatuur. Ook hier vind ik het woord mooier, dan de betekenis, want eigenlijk heb ik het niet het geduld voor gepriegel met kleine onderdelen. Ooit had ik via een uitzendbureau een sollicitatiegesprek bij een bedrijf waar ik minuscule afwijkingen in onderdelen van peperdure horloge zou moeten gaan opsporen. Die minuscule afwijkingen werden “pinholes” genoemd. Nadat ik ’s nachts een nachtmerrie kreeg over een werkleven lang pinholes zoeken, besloot ik de baan af te wijzen en te gaan voor een andere toekomst.

Monster

Ik heb een zwak voor monsterachtige wezens, liefst met ongelijke aantallen ogen. Wel de lieve, schattige variant en niet de akelige horrorversies.

Multicolored

Het Engelse woord voor “veelkleurig” vind ik net iets mooier klinker. Ik heb een tijdje een periode gehad waarin ik dingen wilde die zoveel mogelijk kleuren hadden. Kussenhoezen, pannenlappen, handdoeken, dat soort dingen. Op een bepaald moment vond ik dat een poppenkast worden, dus ben ik over gegaan op rustigere patronen. Maar die pannenlappen heb ik nog wel, dus iedere keer als ik die gebruik denk ik aan mijn regenboogperiode.

Mysterieus

Geheimzinnig. Het is waarschijnlijk geen verrassing dat dit woord in de lijst staat. Geocaching is een mysterieuze hobby en de cachesoort waarbij je eerst een puzzel moet oplossen om de coördinaten te verkrijgen heet mysterie. Het is gewoon een mooi woord, ook weer met veel klinkers.

 

Geocachingverhalen uit het verleden: 15 augustus 2010

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 15 augustus 2010

Ik ging op hertenjacht met Anke en Pien.

Geocachingverhaal uit het verleden:

2172. Hertjes kijken 02
2173. Hertjes kijken 01
Maker: Team Meelhopper
Type: Multi’s (off-set)
Heideroosjes: Maartje en Anke
Nopi: Pien
Gevonden op: 15 augustus 2010
Plaats: Gilze-Rijen

2174. De Drie Moeien 5: De Bruiloft
Maker: Het Bruidspaar
Type: Mysterie
Heideroosjes: Maartje en Anke
Nopi: Pien
Gevonden op: 15 augustus 2010
Plaats: Gilze-Rijen

2175. Benkskes in de Reeshof
Maker: De JASL’s
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje en Anke
Nopi: Pien
Gevonden op: 15 augustus 2010
Plaats: Tilburg

2176. Hertjes kijken 03
2177. Hertjes kijken 05
2178. Hertjes kijken 06
2179. Hertjes kijken 07
2180. Hertjes kijken 09 Bonus
Maker: Team Meelhopper
Type: Multi’s (off-set)
Heideroosjes: Maartje en Anke
Nopi: Pien
Gevonden op: 15 augustus 2010
Plaats: Tilburg, Waalwijk, Loon op Zand en Oisterwijk

Anke was met haar familie begonnen aan de hertenserie en vroeg of ik zin had om de overgebleven caches te gaan doen. De serie bestond uit offset-multi’s; dat zijn korte multi’s waarbij je op wp 1 vragen beantwoordt, om vervolgens op wp 2 de cache al te vinden. Ja hoor, daar had ik wel zin in. Pien zou ook mee gaan. Om klokslag 10 uur stond ik bij de zusjes voor de deur om op hertenjacht te gaan. We hadden bedacht om met de verste hertenkamp te beginnen en daarvoor moesten we naar Gilze-Rijen. Normaal knal je dan meteen de N65 op, maar omdat die dicht was vanwege wegwerkzaamheden, moesten we omrijden via Berkel-Enschot. Toen we eindelijk op de snelweg waren, stonden we zo in Gilze-Rijen, ook al deden we hertenkamp 2 en 1 uiteindelijk verkeerd om.

De hertjes-serie zou oplopen in moeilijkheid, maar Anke en Pien hadden hertje 8 al gedaan en volgens hun stelde het niets voor. Met hertje 2 hadden de mensen moeite omdat ze de eerste reactie niet konden vinden. Wij zaten onderweg al reacties te bedenken, maar uiteindelijk stond het antwoord gewoon in de eerste alinea van het info-bord, waarop ook de antwoorden op de andere vragen stonden, dus wij vonden het vreemd dat enkele mensen deze cache niet hadden kunnen doen vanwege de reactie-vraag. De herten hier waren groot en lief en onze eerste reactie was: “veel!” (veel herten welteverstaan), ze liepen langs het hek mee naar de cache, die op de hoek van het weiland lag. Helaas werden de herten hier gefokt om er hertenbout van de te maken en dat vind ik dus zielig. Daarom ben ik vegetariër.

Hertje 1 was nog makkelijker en ook in no-time gevonden. Daarna was de laatste moei het dichtste bij en die serie wilden we ook graag compleet hebben,  dus een korte wandeling gemaakt om het gastenboek van het bruidspaar te tekenen.

De zusjes hadden Benkses in de Reeshof als reserve-cache meegenomen, maar die was nu het dichtste bij en omdat het nog voor de middag was, besloten we om hem gewoon te gaan doen. De Reeshof is de Vinex-wijk van Tilburg. Met de auto langs alle bankjes gereden. Het is een kunstenaars-project, maar wij vonden het wel grappige dingen. Het is ook nog nuttige kunst, want je mag er gewoon op zitten. We kwamen erachter dat de Reeshof heel veel basisscholen telt, ontelbaar veel vervelende, irritante drempels heeft en dat er dus veel bankjes zijn.

We hadden goed team-work bij deze cache. Pien deed de administratie en zocht met Anke naar de bankjes en ik keek in mijn GPS steeds wat het dichtbijzijndste bankje was en voerde die vast in in de TomTom. Bij de eind-cache in het bos bij het station moesten we nog wel even zoeken, want de hint was niet echt praktisch (iets over een boom met takken), maar wel gevonden. Dus deze cache kan ook van de lijst, hij was eigenlijk best wel leuk, ondanks dat ik er steeds tegenop zag om hem te gaan doen.

Hierna weer verder met het hertjes-project. Nummertje 3 lag in het Wandelbos in Tilburg, dit kenden we allemaal wel van andere caches. Het volgende hertenkamp bevond zich in Waalwijk, wat weer een stukje rijden was. Ook hier was het weer op bekend terrein. We kwamen andere geocachers tegen en discoverden elkaars cache-mobiel. Ze hadden hier ook het interessantste hert, een wit hert. Het was geen albino, want het had geen rode ogen.

Daarna konden wij door naar Loon op Zand waar we nog 2 hertenkampen vonden. Nummertje 6 had afwijking en we wilden net Noortje (het jongste zusje van Anke en Pien) om hulp gaan bellen, toen ik hem toch nog vond. Nummer 7 lag bij Bosch en Duin en was appeltje/eitje. Wel nog gelachen om het zielige beeld dat nogal wat lichaamsdelen miste.

We waren nu vlakbij Ankes werk en zij moest nog gaan werken. Het was eigenlijk wel handig om haar hier achter te laten; ze kon na haar werk met iemand anders terug mee naar huis rijden. We lieten Anke dus achter bij de ijssalon, waar ze een ijsje ging eten, voor ze naar haar werk toe ging.

Jammer genoeg kon ze toen niet meer mee naar de bonus, maar anders bleven we op en neer rijden. Dus de bonus was voor Pien en mij.
De bonus lag in ons eigen Oisterwijk (nou ja, ik woonde toen in Hilvarenbeek). Gedurende de verschijnings-periode van de hertjes-serie had ik me al afgevraagd of er ook eentje bij de hertenkamp in Oisterwijk zou komen en nu kreeg ik m’n zin. Oisterwijk kreeg niets minder dan niveau 9 en de bonus-cache. Die bestond uit een half RD-coord in combinatie met het gebruikelijke grid, maar dat trucje kende ik al van andere caches, dus dat werd probleemloos uitgevoerd. We gingen vlug op zoek naar de cache, omdat we allebei naar de spoilerfoto hadden gekeken, was die vlug gevonden.

Ik zette Pien bij haar huis af en reed terug naar mijn eigen huis in Hilvarenbeek. Zeven multi’s op een dag, dat doen we niet vaak.

Wat ik hier op 15 augustus 2019 nog aan toe te voegen heb:

Tja, dat urenlang met een auto rondrijden op zoek naar ver uit elkaar gelegen caches zou nu niet meer mijn eerste keuze zijn. Ik ga nu liever wandelen of fietsen. Het kan ook niet meer, omdat ik geen auto meer heb. Maar goed, we hadden toen wel een leuke dag en het kwam mooi uit dat de serie eindigde in Oisterwijk.

Woordenwaterval #11

Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.

Vandaag ga ik het hebben over materialiseren, meanderen (kronkelingen), metamorfose, metropool en middeleeuwen (mittelalterfestijn).

Materialiseren

Wha, ik krijg nu allemaal maffe betekenissen van dit woord over leven na de dood enzo. Daar heb ik helemaal niets mee. Het gaat mij meer om de natuurkundige betekenis: het proces waarbij energie wordt omgezet in materie. En het is ook weer een woord met veel klinkers.

Meanderen

Meanders zijn kronkelingen in rivieren. Zo moesten wij (ondertussen alweer jaren geleden) het clubhuis van de kanovereniging verhuizen, omdat ze meanders terug wilde brengen in het water van de Voorste Stroom; het water waar wij toen op vaarden. De waterstand zou dan te laag worden voor kano’s. Ondertussen zitten die meanders erin en met de waterstand valt het reuze mee.

Metamorfose

“verandering van het ene levende wezen in een ander”. De kunstenaar Escher maakte een kunstwerk met deze naam. Ik vind het werk van Escher erg mooi.

Metropool

Een metropool is een wereldstad of soms een hoofdstad. Maar ik ken het vooral uit spelletjes, zoals het kaartspel van Catan.

Middeleeuwen

Ik mag graag historische boeken lezen en de middeleeuwen spreken mij dan altijd wel aan. Natuurlijk is dat een erg lange periode. Ik vind het ook gewoon een mooi woord. Maar eigenlijk klinkt het Duitse woord nog mooier: Mittelalter. In Duitsland worden ook vaak evenementen georganiseerd met een middeleeuws tintje, zoals het Mittelalterlich Phantasie Spectaculum; een rondreizend festival. Het staat nog op mijn verlanglijstje om daar eens heen te gaan. Voorlopig houd ik het bij de makkelijker bereikbare Nederlandse evenementen.

Geocachingverhalen uit het verleden: 8 augustus 2007

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 8 augustus 2007

Tijdens een avondwandeling in Gorp en Roovert vonden Anke en ik de 300ste cache van de Heideroosjes, in gezelschap van Pien.

Geocachingverhaal uit het verleden:

300. Gorp en Roovert
Maker: Biekies
Type: Multi
Gevonden op: 8 augustus 2007
Heideroosjes: Anke en Maartje
Nopi: Pien
Plaats: Hilvarenbeek

Onze 100ste en 200ste cache waren toevalstreffers. Ze hoorden allebei bij een serie en het was maar net welke we het eerste tegen kwamen op de route. Maar onze 300ste cache hebben we speciaal uitgezocht. Omdat 100 (een Visstekje) en 200 (Rondje Bernheze) allebei oppikkertjes waren, leek het ons nu wel leuk om een multi te doen. Gorp en Roovert lag al heel lang op de to do-stapel, dus viel de keuze daarop. Pien (het zusje van Anke) had ook wel zin in een avondwandeling, dus reden we op een woensdagavond richting Hilvarenbeek. Het startpunt bleek op een zandpad te liggen en omdat we die met de auto liever vermijden, zaten we al zowat in België. Dus toch maar omgekeerd en het zandpad opgereden, wat wel mee bleek te vallen. Daarna begon een korte wandeling door het bos. We moesten op alle waypoints flink zoeken, want mijn Geko 201 had gruwelijke afwijkingen en ook Piens Etrex was in een slechte bui (of de route klopte gewoon niet goed). Op het eindpunt hebben we ontzettend lang gezocht, ik denk wel een uur. Met handen en voeten en met een prikstok. We hebben in de sloot gestaan en door de bosjes gekropen, maar de cache leek onvindbaar te zijn. Tja, op een bepaald moment moet je dan opgeven. Zoals wel vaker maakten we een laatste rondje door de stash-area en jawel hoor, ik had beet. Ik was ontzettend blij dat we toch onze 300ste cache in 1x hadden gevonden.

Wat ik hier op 8 augustus 2019 nog aan toe te voegen heb:

Dit kan ik me nog wel herinneren. Later ben ik nog heel vaak in het bosgebied van Gorp en Roovert geweest, omdat ik van 2010 tot 2012 in Hilvarenbeek heb gewoond.

Wat ook leuk is, is dat deze cache uit 2004 nog steeds online is. Voor de geocachers, de cachecode is GCJNRY.

Woordenwaterval #10

Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.

Vandaag ga ik het hebben over intrigerend, irgendwoimnirgendwo, komkommertijd, legendarisch en luchtkasteel.

Intrigerend

Fascinerend, nieuwsgierig makend. Een geweldig mooi woord. Ik vind dingen vaak intrigerend.

Irgendwoimnirgendwo

Een Duits woord in mijn lijstje. Het betekent ongeveer hetzelfde als het Engelse in the middle of nowhere. Ook mooi, maar ik vind de Duitse versie nog mooier. Mijn moeder heeft een vriendin die oorspronkelijk uit Engeland komt en die probeerde een vertaling te vinden en zei toen: “ergens in het midden van nergens”. Dat vonden wij zo leuk klinken, dat we dat nog steeds vaak gebruiken.

Komkommertijd

De periode dat er eigenlijk geen zinnig nieuws is. Ik heb het altijd een grappig woord gevonden. En yup: ik eet ook graag komkommers. Net als mijn cavia’s; die denken aan heel veel eten bij het woord komkommertijd.

Legendarisch

Ook prima in het Engels: legendary. Ik vind het een mooier woord dan “beroemd”. Tot een legende behorend, dat je deel uitmaakt van een verhaal dat generaties lang mee gaat. Ja, dat lijkt mij wel wat, maar ik geloof niet dat ik zo legendarisch ben, haha. Misschien schrijf ik ooit nog een legendarisch verhaal of boek, dat is ook goed.

Luchtkasteel

Ja en dan in de letterlijke betekenis, dus echt een kasteel op een wolk. Fantasie ten top, natuurlijk. En dan moet het ook nog kunnen vliegen; castle in the sky. Dat luchtkasteel van mij zal helaas wel altijd een droomhuis blijven.

 

Woordenwaterval #9

Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.

Vandaag ga ik het hebben over herfst, hoogstverwonderlijk, idyllisch, imaginair en inspiratie.

Herfst

De meeste mensen zullen het niet met mij eens zijn, maar eigenlijk is de herfst mijn favoriete seizoen. Ik houd niet van de hitte van de zomer en ook niet van de kou van de winter. De herfst en de lente hebben de ideale temperatuur. In de herfst vind ik de bossen ook zo mooi, met al die gekleurde bladeren. Ok, alleen de grote hoeveelheden regen zijn wat minder, maar dat is wel goed voor de natuur en de waterstand in de vennen. Verder is herfst één van de weinige woorden die ik ken met maar liefst vier medeklinkers achter elkaar.

Hoogstverwonderlijk

Nog een trapje hoger dan verwonderlijk. Het is een beetje een ouderwets woord, maar ik vind het wel een mooi woord. Het doet mij vooral denken aan het ouderwetse sfeertje dat hangt in het Sprookjesbos van de Efteling. Waarschijnlijk ook omdat zij het woord “wonder” ook vaak gebruiken in hun reclame-uitingen.

Idyllisch

Idyllisch betekent zoiets als lieflijk, droomachtig, landelijk en vredig. Ik denk er vooral aan als ik leuke optrekjes tegen kom tijdens het wandelen of het geocachen. Van die kasten van huizen of zelfs kasteeltjes die ik nooit zal kunnen betalen, maar waar ik wel stiekem over kan dromen. En ja, een geweldig mooi woord.

Imaginair

Het betekent hetzelfde als denkbeeldig, maar eigenlijk vind ik dit woord nog veel mooier of magischer. Imagination, verbeelding. Lekker veel klinkers.

Inspiratie

Volgens het woordenboek: “toestand dat je creatief nadenkt en weet hoe je iets goed moet doen”. Als schrijver-to-be heb ik natuurlijk vaak te maken met dit woord. Het wordt ook wel bezieling genoemd. En ja, ik ben wel graag creatief bezig.

 

Geocachingverhalen uit het verleden: 1 augustus 2009

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verhaal online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 1 augustus 2009

Mijn moeder en ik gingen geocachen in de omgeving van het Brabantse Veghel.

Geocachingverhaal uit het verleden:

1438. Ons pap’s kuusse-cache
Maker: The Finch
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 1 augustus 2009
Plaats: Bedaf

1439. Bedafsche Bergen
Maker: 1ltmoos
Type: Earthcache
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 1 augustus 2009
Plaats: Bedaf

1440. Achter de Bedafse Berg
Maker: The Finch
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 1 augustus 2009
Plaats: Bedaf

1441. Natuurtuin ’t Bundertje
Maker: VindenPuntNL
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 1 augustus 2009
Plaats: Veghel

Na zes dagen achter elkaar werken was ik wel weer toe aan wat caches ter ontspanning. Mijn moeder had nog vakantie en ging gezellig met mij mee. We wilden graag een stukje wandelen, dus daarom viel de keuze op een 3-in-1 cachewandeling in Bedaf, bestaande uit 2 muli-caches en 1 earthcache. Ik vond de naam van de cache “ons paps kuusse-cache” niet zo aantrekkelijk, maar goed, het ging om de wandeling.
We verplaatsten ons met Reno (mijn voormalige auto) naar een klein plaatsje dat Bedaf heette. Echt zo’n typische of all places-naam. Het ligt vlakbij Uden.
In de cache-beschrijving werd ons een mooie parkeerplaats beloofd, maar die was er dus helemaal niet. Reno moest in de berm en daar ben ik nooit zo kapot van: ben altijd bang dat er trekkers langskomen die hem plat als een dubbeltje maken.

De cache-route liep voortdurend net de verkeerde kant op, dan ik dacht. Op het 1e waypoint (wp) aangekomen hadden we meteen problemen met het beantwoorden van de vraag. Dat maakte mij erg chagrijnig (kwam ook door een hoop andere factoren van die week). Ik vond het dus een echte rotcache, maar mijn moeder wist van geen opgeven. Bij het 2e waypoint zouden we een bankje moeten gaan zien. Dus mijn moeder liep door (het was een pad langs het water en je kon eigenlijk maar 1 kant op) en vond het bankje. Ik was kwaad achtergebleven op wp 1 om allerlei mogelijkheden te berekenen met de vraag van wp 1. Toen mijn moeder het bankje had gevonden liep ik ook door. Toen vond ik het volgende coördinaat op een paaltje en konden we weer verder.

Het ging nu beter en de route was toch nog best aardig. Tot we bij wp 6 aankwamen en het te vinden kokertje echt verdwenen was (later lazen we in logjes van andere mensen dat bijna niemand wp 6 gevonden had). Om verder te kunnen moesten we gebruik maken van de sms-hint. Dat is eigenlijk niet wat je wil, maar ja, je moet iets om verder te kunnen. We konden weer verder. Eerst kwamen we nog langs een voor mij erg bekend plekje: twee earthcaches vlak bij elkaar: Peelrandbreuk en St. Annabosje, dus even wat foto’s van mijn moeder gemaakt, zodat zij die ook kon loggen. Ik had die al eerder gedaan.

Daarna door om de kuusse-cache te vinden. Die lag nog wel op een mooie verstopplek. Alleen van de hint klopte geen hout. De “kuussen” zouden toekijken bij het loggen. Nou is een kuus in een gedeelte van Brabant een varken en in een andere gedeelte van Brabant een koe, maar hier stonden paarden! Die waren trouwens erg nieuwsgierig en kwamen naar het hek toe om te kijken wat die mensen met die vreemde apparaatjes toch allemaal aan het doen waren.

De nieuwsgierige paarden

Van hieraf konden we meteen verder lopen om Achter de Bedafse Berg te doen. We moesten door een koeienweide en er was ook een stier, die een hele harem had.
Mijn fototoestel kwam meteen tevoorschijn en wat dat betreft zijn mijn moeder en ik helemaal hetzelfde, want zij pakte ook meteen het hare.
Na een korte wandeltocht kwamen we aan bij de Bedafse Berg. Hier konden we eerst de gelijknamige earthcache doen. De foto was snel gemaakt, maar daarna kwamen er vragen die niet te beantwoorden waren. Je moest ook de hoogte van de berg bepalen, dus ik braaf er tegenop geklommen, terwijl mijn moeder vanaf beneden toekeek, maar de hoogtemeter van mijn gps sprong als een idioot op en neer.
Een van de vragen ging over een zeldzaam dier. Mijn moeder bedacht toen de Duinzanddraak (dat heeft ze ook nog echt gemaild en de maker vond het heel grappig) en daar was ik het als drakenfan natuurlijk helemaal mee eens. Achteraf bleek de hele vraag een soort van grapje te zijn. Nou ja, ook goed. Beetje rare earthcache, maar goed.

Ik met mijn chagrijnige kop op de Bedafse Berg

Verder met de Bedafse Berg. Mijn moeder mocht lekker toch nog de berg opklimmen om op het volgende wp te komen. Deze route was veel leuker en afwisselender dan de kuusse-cache. Door de duinen, het bos en een stukje over de heide. De Bedafse Bergen is een aangelegd natuurgebied, als compensatie voor het aanleggen van de snelweg de A50 door een natuurgebied (De Maashorst) heen. Een stukje van de route was mij al bekend van Rondje Bernheze. Deze cache lag er toevallig nog wel (Rondje Bernheze wordt dit jaar gearchiveerd en de eerste helft is al weggehaald), dus kon mijn moeder nog een extra found maken. Ik had ondertussen meer interesse in de kudde schapen die hier rondliep (heb een geweldige foto van alle schapenkonten).

De schapenfoto

Het eindpunt was nog lastig. Je had vier foto’s met codes en je moest 1 foto uitzoeken die in de omgeving van het laatste wp gemaakt was. Met de codes van die foto kon je dan de cache-locatie berekenen. Mijn moeder en ik werden het niet eens over de foto. Ik moet toegeven dat mijn moeders keuze uiteindelijk de goede foto bleek te zijn…

Op de terugweg naar Reno kwamen we langs een gezellig uitziend cafe en hier hebben we onze founds gevierd met wat consumpties op het terras. Die kostten bijna niets, trouwens.
Daarna terug naar Reno. Het was nog best vroeg en daarom besloten we om nog een oppikkertje te doen. Dit werd Natuurtuin ’t Bundertje.  Het was best leuk om door de natuurtuin te lopen. Er lag een hele mooie brug door de vijver heen. Na een rondje door de natuurtuin en het loggen van de cache zijn we terug naar Oisterwijk gereden.

Wat ik hier op 1 augustus 2019 nog aan toe te voegen heb:

Ik moet eerlijk zeggen dat ik mij de details van deze dag niet meer kan herinneren. Het is dan ook 10 jaar geleden. Daarom zijn deze verslagen ook voor mijzelf zo leuk om terug te lezen, want dan komt er weer van alles terug. Tja, de Duinzanddraak, die was ik ook vergeten. Maar ik ben nog steeds een fan van draken.

Wat ook bijzonder is, is dat deze 3-in-1 cachewandeling na 10 jaar nog steeds online is, dus je komt deze caches nog steeds gaan lopen. Voor de geocachers onder ons, de cachecodes zijn: GCK7Z5, GC1E837 en GC15B7G.

De foto’s zijn door mij zelf gemaakt op 1 augustus 2009 en die waar ik zelf op sta is natuurlijk door mijn moeder gemaakt.