Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.
Vandaag ga ik het hebben over geocaching, geometrisch, glorieus, groendoen en hemelsbreed (as the dragon flies)
Geocaching
Moet ik dit nog uitleggen? Al sinds de zomer van 2004 is geocaching een grote hobby voor mij. Ik vind het gewoon heel erg leuk. En ja, het is ook een mooi woord. Het betekent zoiets als “wereldzoeken”.
Geometrisch
“Geometrische vormen zijn alle vormen, die je met behulp van passer en liniaal kunt construeren, zoals het vierkant (de rechthoek), de driehoek en de cirkel.” Ja, ook dit is weer een woord met veel klinkers.
Glorieus
Illuster, roemrijk, groots. Als ik over een tijdje eindelijk mijn hbo-diploma haal, dan zal dat voelen als een glorieuze overwinning op mezelf en de wereld.
Groendoen
Eigenlijk is dit gewoon een andere woord voor “duurzaam”, maar ik vind dit leuker klinken. Ik kwam het tegen op diverse blogs, weet niet of ze het van elkaar overgenomen hebben of wie het woord bedacht heeft. Mijn lievelingskleur is altijd al groen geweest. Ik probeer wel duurzaam te leven, maar ik vind het best wel moeilijk als ik zie hoeveel (plastic) afval ik in mijn eentje produceer. Ik doe wel aan afvalscheiding, maar dan nog.
Hemelsbreed
Dit is een woord dat we vaak gebruiken bij het geocachen. Vooral vroeger, toen we nog geen navigatiesysteem of kaart-gps hadden en alles deden met een gps zonder kaart en gewone wegenkaarten. Een gps “denkt” hemelsbreed en dat bleek vaak veel korter te zijn dan de daadwerkelijk weg. Natuurlijk wordt er ook vaak gezegd: as the birds flies. Omdat ik draken zo leuk vind heb ik daar op een bepaald moment van gemaakt: as the dragon flies. Dat vind ik nog steeds leuk klinken.
Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.
Vandaag ga ik het hebben over fictief, fietspaddestoel, fortificatie, fragmentarisch en futuristisch.
Fictief
Fictief, denkbeeldig, niet echt bestaand, verzonnen. In de boekenwereld heb je fictie (niet echt gebeurd) en non-fictie (wel echt gebeurd). Het komt van het Latijnse fingere wat veranderen of vervormen betekend. En het linkt natuurlijk weer met fantastisch.
Fietspaddenstoel
Eén van mijn vele hobby’s is waymarking. Mijn favoriete object om te waymarken zijn de ANWB-paddenstoelen, bedoeld als wegwijzers voor fietsers. Op een dag las ik op een Belgische blog dat deze wegwijzers in de vorm van een paddenstoel door de Zuiderburen ook wel “fietspaddenstoelen” worden genoemd. Dat vond ik zo’n leuk fantasiewoord, dat ik het ook ben gaan gebruiken.
Fortificatie
Fortificatie betekent “versterking”. Het komt van het Latijnse woord fortis, met de betekenis sterk of krachtig. Het gaat om de versterking van een plaats met verdedigingswerken, bedoeld om de locatie tegen aanvallen van buitenaf te beschermen. Het woord “fort” is hier ook van afgeleid. In Nederland heb je nog enkele bekende versterkte steden, zoals Naarden-Vesting en Bourtange. Het woord komt natuurlijk vaak voor in historische verhalen. Verder ben ik de naam Menno van Coehoorn al heel vaak tegen gekomen bij het wandelen of geocachen en hij was een beroemde ontwerper van verdedigingswerken.
Fragmentarisch
Een fragment is een gedeelte of stukje van iets. Het komt van het Latijnse woord fragmentum, wat “afgebroken stuk” betekend. Meestal wil ik liever het hele geheel, maar je hebt altijd wel je favoriete fragment. Het loslaten van kleine stukjes heeft ook iets mysterieus, zoals de flaptekst van een boek of de trailer van een film. Je wil dan meer. Daarnaast En is het gewoon een mooi woord.
Futuristisch
The future is natuurlijk de toekomst. Het is natuurlijk leuk om daarover te fantaseren. Verder denk ik bij futuristisch ook vaak aan ruimtevaart-gerelateerde dingen. Zo vind ik de eerder genoemde drieoogalien echt een futuristisch wezen.
Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verhaal online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.
Vandaag gaan we terug naar 25 juli 2009
Tijdens onze vakantie op Texel waren er rondom Oisterwijk heel veel nieuwe caches verschenen, dus vandaag was het tijd voor een zoektocht in de omgeving.
Geocachingverhaal uit het verleden:
1434. NpfJ (1) De Boxtelse kei 1435. NpfJ (2) De Dommeldraak
Maker: Team WilP
Type: traditional + multi
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 25 juli 2009
Plaats: Boxtel
1436. Little Garden
Maker: MariSun
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 25 juli 2009
Plaats: Boxtel
In de week dat wij (Anke, Stephanie en ik) op Texel zijn geweest, waren er heel veel caches bijgekomen. Daarom besloot ik om vandaag richting Boxtel te gaan voor de nieuwe NpfJ-caches en de nieuwe van MariSun.
MariSun maakt nogal ingewikkelde cache-beschrijvingen, dus ik zag een beetje op tegen die cache. Het was wel de dichtbijzijndste, dus nadat ik het met T.T. eens was geworden over de te volgen route (hij wilde mij over Eindhoven naar Boxtel sturen, een route van 45 km en ik wilde binnendoor, een route van 15 km) ging ik op jacht. Met een cache-naam als Little Garden, had ik eigenlijk al kunnen verwachten dat ik bij de Boxtelse IntraTuin moest parkeren. Naast dit tuincentrum ligt een modeltuin en daarin lag de cache-route. Er was een tuinman bezig net op de plaats van het eerste wp. Dat bevorderde mijn zoek-humeur niet echt. En ik kon ook niets vinden. Dus maar een rondje door de tuin gelopen op zoek naar cache-waardige plekjes, maar er lagen zoveel stenen dat ik het maar opgegeven heb.
Dan maar naar de Boxtelse kei. Het schijnt dat Anke en Stephanie hier een paar weken geleden ook gezocht hebben, maar niets gevonden hebben. Ik snap daar geen hout van, want ik had de cache binnen 10 seconden te pakken! Daarna nog een rondje om de kei heen gelopen, maar ik vond het geen mooie steen. Hij zag eruit alsof hij door mensen gegoten was, in plaats van gevormd te zijn door de natuur. Maar misschien ben ik bevooroordeeld na het zien van honderden mooie rotsen in Zweden, vorig jaar.
Daarna verder naar de cache die ik van tevoren al had bekroond tot mijn favoriete cache-van-de-dag. Dat kan natuurlijk ook niet anders met een cache die de naam Dommeldraak heeft. Ik vond het ook echt een leuke route. Je kwam al meteen op een cachers-wandelpaadje uit dat je leidde naar een klein pontje over de rivier de Dommel. Je moest jezelf dus met handkracht naar de overkant brengen. Op het tweede wp kwam ik twee andere cachers tegen. En dat bleek dus MariSun himself te zijn, met nog een andere cacher.
Ze wezen mij aan in welk bosje verderop de cache moest liggen en ik kon het niet nalaten om te vragen waar het eerste waypoint van Little Garden verstopt zat. Hij was erg spraakzaam en wilde dat best vertellen. Vervolgens namen we afscheid. Zij gingen naar het pontje om terug naar hun auto te gaan en ik ging kijken of ik de cache kon vinden. Mooi niet dus. Dus moest ik toch weer terug naar het pontje om het cache-coördinaat te gaan zoeken. Ik had nog last van vervelende Dreuzels die een eeuw bij het pontje bleven hangen om het bordje te lezen waarop het volgende stond: “De zin van mijn bestaan, is om heen en weer te gaan.” Nou, over het lezen van dit zinnetje deden ze maar liefst 10 minuten! Daarna kon ik eindelijk weer terug naar de overkant om de cache te vinden. Nu had ik hem snel te pakken, hij lag een paar bomen verderop. Volgende keer luister ik dus mooi niet meer naar aanwijzingen van andere cachers.
Ik moest nog 1x met het pontje om terug bij mijn auto te komen. Natuurlijk moest ik alsnog gaan afrekenen met Little Garden. Nu had ik de hele cache-route in 10 minuten volbracht. De IntraTuin was ondertussen gesloten, dus de modeltuin was nu helemaal leeg, daarom ik kon lekker doorlopen en doorzoeken.
Hierna ben ik terug naar huis gegaan.
Wat ik hier op 25 juli 2019 nog aan toe te voegen heb:
Soms zit het mee en soms zit het tegen. Ik keek hier dus gewoon over dat eerste waypoint heen.
Van die pontjes die je zelf naar de overkant moet trekken, vind ik altijd erg leuk. Ik kom ze regelmatig tegen tijdens het geocachen.
Ik heb uit dit verslag een heel stuk verwijderd over de toenmalige ranking van Nederland. In die tijd was mijn doel om in de top-150 te komen en we stonden op 154 ofzo. Tien jaar geleden was ik daar heel erg mee bezig en later in 2009 hebben we ook nog even in de top-150 gestaan. Tegenwoordig houd ik mij helemaal niet meer bezig met dat soort rankings en heb ik geen idee op welke plaats wij nu staan. Dat zal door de toegenomen belangstelling voor geocaching en de komst van de trails zeker niet meer de top-150 zijn.
En toen had ik nog een auto. Ondertussen ga ik alweer zeven jaar autoloos door het leven.
Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.
Vandaag ga ik het hebben over experiment, fantasie, fascinerend, feeëriek en fenomenaal.
Experiment
Langer woord met veel klinkers. Verder houd ik wel van dingen uitproberen; experimenteren dus. Vooral in de keuken als ik aan het koken ben. En bij vlagen op creatief gebied. Dan heb ik zin om dingen te maken. En schrijven is natuurlijk ook een vorm van uitproberen en experimenteren met woorden.
Fantasie
Fantasie, fantasy, fantaseren, fantastisch. Ik houd van fantasie, van verbeelding. Bij oudergesprekken op de basisschool kregen mijn ouders dat ook altijd te horen: “Maartje heeft een enorm grote fantasie.” De leraren zuchtten als ik weer eens met mijn fantasierijke opstellen van meer dan 10 kantjes aan kwam zetten (handgeschreven). Ik houd ook erg van fantasy-boeken, hoewel ik tegenwoordig ook wel andere genres lees.
Of zoals de boodschap aan het einde van de Efteling-attractie Symbolica luidt: Hold on to your imagenation, it’s where magic begins!
Fascinerend
Fascinerend, fascinatie. Ook al zo’n mooie woorden. Het betekent: betoverend, meeslepend of zeer boeiend. En ja, ik kan soms volkomen gefascineerd door iets zijn.
Feeëriek
Feeëriek betekent sprookjesachtig. Ik vind het grappig dat er ook het woord “fee” in zit, wat een sprookjesfiguur is. Ik denk vaak aan dat woord als ik in de Efteling ben (ik woon op fietsafstand van de Efteling). Verlichting (vooral kaarslicht) kan vaak ook heel feeëriek zijn.
Fenomenaal
Fenomenaal heeft ook lekker veel klinkers. Het betekent eigenlijk “bijzonder fantastisch”, dus het is logisch dat dit woord ook in mijn lijst staat. Een andere betekenis is “verwonderlijk” en ik houd ervan als mensen af en toe verwonderd blijven over dingen. Kinderen zijn dat veel makkelijker dan volwassenen.
In november 2016 oordeelde het Europese Hof van Justitie dat openbare bibliotheken e-books uit mogen blijven lenen aan hun leden. Het uitlenen van e-books is namelijk niet in strijd met de Europese richtlijn over boekenuitleen. E-books mogen dus op vergelijkbare wijze uitgeleend worden als fysieke boeken. De Vereniging van Openbare Bibliotheken (VOG) hoopt dat het uitlenen van e-books hierdoor makkelijker wordt. Ze hadden de rechtszaak zelf aangespannen tegen de Nederlandse Uitgeversbond en enkele collectieve rechtenorganisaties die de uitbetaling aan o.a. schrijvers regelen (o.a. Lira en Pictoright).
E-book tussen de fysieke boeken
Auteursrechten
Voor de uitspraak moest de VOG overeenkomsten sluiten met de diverse uitgeverijen om e-books te mogen uitlenen. Per uitgeleend boek moet de bibliotheek dan een bedrag betalen aan de uitgeverij. Volgens dhr. Van Kempen, het afdelingshoofd e-books van de Koninklijke Bibliotheek (beheerder van de Online Bibliotheek), gaat het om 12 tot 60 cent per uitgeleend boek. Dit heeft te maken met de levenscyclus van een boek: net als bij fysieke boeken wordt een titel na verloop van tijd goedkoper.
De bibliotheek is sterk afhankelijk van een door de overheid gesubsidieerd inkomstenmodel. De uitspraak gaat mogelijk wel zorgen voor een verandering in betalingen aan uitgeverijen en schrijvers. Voor uitgeleende fysieke boeken betalen de bibliotheken een vastgesteld bedrag rechtstreeks aan de schrijvers. Voor uitgeleende e-books liepen deze betalingen dus via de uitgeverijen. Er zal daarom een nieuwe betaalconstructie moeten komen, nu bibliotheken rechtstreeks e-books in kunnen kopen, zonder overeenkomst met de uitgeverijen. De Stichting Leenrecht, door de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW), bevoegd om wettelijke vergoedingen te innen voor auteursrechtelijk beschermde werken (zoals boeken), is het hier mee eens. In juni 2017 is het OCW-rapport Onderzoek naar de ontwikkeling van leenrechtvergoedingen 2006-2015 verschenen, maar volgens de Stichting Leenrecht roept dit rapport meer vragen dan antwoorden op.
Het Europese Hof heeft de bibliotheek nog wel wat restricties opgelegd. Zo mogen ze alleen legaal gekochte e-books uitlenen volgens het one copy, one user-principe: één titel kan slechts tegelijkertijd aan één lezer worden uitgeleend. Volgens dit principe kan een e-book dus ook “uitgeleend” zijn. In de overeenkomst met de uitgeverijen had de bibliotheek hier geen last van, want toen konden ze e-books uitlenen volgens het one copy, multiple users-principe: één titel kon uitgeleend worden aan meerdere lezers tegelijkertijd en was dus nooit “uitgeleend”. Leden kunnen maximaal tien e-books tegelijkertijd lenen, voor een periode van drie weken. Na die periode wordt het boek automatisch verwijderd, via een digitale kopieerbeveiliging. Verlengen kan niet zomaar, dan moet het boek opnieuw geleend en overgezet worden.
Online Bibliotheek versus e-bookabonnementenservices
Verschillende aanbieders van e-books
E-books lenen bij de Online Bibliotheek is verhoudingsgewijs veel goedkoper dan een abonnement via een e-bookservice zoals Bliyoo (via boekhandel Bruna) of Kobo Plus (die een deal hebben gesloten met Bol.com). Een jaarabonnement op de Online Bibliotheek kost 42 euro en is zelfs gratis als je al een abonnement voor fysieke boeken bij je lokale bibliotheek hebt lopen (abonnementsprijzen van de meeste bibliotheken liggen rond de 60 euro). Zowel Bliyoo als Kobo Plus komen op zo’n 120 euro per jaar. Daar komt nog bij dat boeken via Kobo Plus alleen te lezen zijn op een e-reader van het merk Kobo. E-books van de Online Bibliotheek zijn op verschillende platforms leesbaar, die van Bliyoo alleen op apparaten die Android ondersteunen en daarmee vallen veel gangbare e-readers af. Het gebruiksgemak van Kobo Plus is wel hoger: zij zijn tot nu toe de enige waarbij je de boeken draadloos op je e-reader kan zetten. Bij de Online Bibliotheek en Bliyoo moet je daarvoor een app downloaden en heb je een usb-kabel nodig.
De Nederlandse Uitgeversbond is niet blij met de uitspraak van het Europese Hof. Ze denken dat er vrijwel niemand meer voor e-books gaat betalen, als je ze vrijwel gratis bij de bibliotheek kunt lenen.
Uitgeverijen verdienen meer aan de abonnementen via een e-bookservice. Vermoedelijk gaat het om een bedrag van rond de €2,50 euro per e-book, maar dit is een door NU.nl gemaakte berekening, omdat exacte bedragen niet bekend zijn. Duidelijk is wel dat dit bedrag aanzienlijk hoger ligt dan voor de uitgeleende boeken via de Online Bibliotheek.
Prijsdaling
In 2016 werden er meer e-books geleend of via een abonnement op een e-bookservice gedownload, dan dat ze daadwerkelijk verkocht werden. Veel mensen worden namelijk nog altijd afgeschrikt door de hoge prijzen van e-books, hoewel die prijzen wel steeds verder dalen: In 2012 betaalde je voor een e-book nog ruim 80% van de prijs een fysiek boek, in 2016 was dit al gedaald naar zo’n 60%. Ondanks de prijsdaling vormde de verkoop van e-books in 2015 minder dan 10% van de totale boekenmarkt.
Auteur Maartje van Abeelen is een lezer en altijd op zoek naar manieren om makkelijk meer boeken te kunnen verslinden.
Lees ook mijn andere artikel over e-books: Het uitlenen van e-books; de redding van de Nederlandse bibliotheken?
2137. Liereman – Kempense Stal 2138. Liereman – Kijkplatform
Maker: Pannekoek en Prot
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 18 juli 2010
Plaats: Oosthoven, België
Mijn moeder is al meer dan een jaar helemaal into geocaching dus het begint wat te worden met het account van HaJaMaToJo, dat eigenlijk al langer bestaat (wel een week of drie ;>) dan ons eigen Heideroosjes-account.
Er was een nieuwe serie uit in België en aangezien we voor ons doen al lang niet bij onze zuiderburen zijn geweest, leek het me wel leuk om die te gaan doen. Mijn moeder houdt over het algemeen meer van multi-caches, maar omdat dit een wandeling langs diverse traditionals was, vond ze het ook wel een keertje leuk om eens veel puntjes op een dag te gaan scoren.
Ondanks de TomTom was het nog een heel gedoe om op een fatsoenlijk startcoördinaat te komen. Hij stuurde ons vage weggetjes in met “Privaat”-borden, volgens de kaart reden we door een meer heen en uiteindelijk typte ik het coord van Klein Kuylen in, een nano-cache die vlakbij de Pruniewalk lag en waarbij wel een parkeercoördinaat werd gegeven, iets wat bij de Pruniewalk niet het geval was. Zo kwamen we bij Klein Kuylen aan, dit was de eerste nano voor HaJaMaToJo. Ik was veel te moeilijk aan het zoeken en daardoor vond mijn moeder de cache, waardoor ze meteen tot mijn nieuwe nano-expert is benoemd. Ik heb ondertussen een stuk of drie nano-experts in dienst.
We besloten om vanaf hier naar de Pruniewalk te gaan lopen. Nummer 8 was nu het dichtste bij, dus we gingen de serie in omgekeerde volgorde doen. Na een wandeling door de bush-bush kwamen we aan op een gewoon zandpad. Dat stukje “jungle” was niet zo slim van ons, want even verderop stond een bordje dat het “privaat” en “niet betreden” was. Ehm, dat stond er aan de andere kant niet en we hadden toch hoofdzakelijk door de drooggevallen slootbedding gelopen. Nummertje 8 lag aan de overkant van de sloot aan de andere kant van het zandpad en er kwamen Dreuzels (dacht ik) aan in de verte, dus wachten we tot ze voorbij waren. Alleen gingen ze niet voorbij, want het bleken ook geocachers te zijn, het Belgische team Oegeke. We gingen samen op zoek naar de cache, die door mij gevonden werd (wat me natuurlijk wel goed deed, haha). Oegeke deed de serie in een andere volgorde, dus we namen weer afscheid.
Wij begonnen aan de wandeling die hoofdzakelijk over stoffige zandpaden ging. We vonden nummertje 7 en 6 snel en zonder problemen. Bij nummer 5 en 4 kwamen we in een rommelig bos uit, waar niet echt een pad was. Nummertje 5 lag op de zweefvliegbaan waar het met dit mooie weer druk was met zweefvliegers. Die sloegen echter totaal geen acht op de geocachers. We kwamen hier nog een Belgisch team tegen, Mr. Jingles. Zij deden het rondje in de goede volgorde. Nummer 4 was eigenlijk wel het leukste, er was een uitkijktorentje in de buurt, waar ik natuurlijk in moest klimmen.
Daarna lagen nummer 3, 2 en 1 allemaal aan hetzelfde, lange en stoffige zandpad. We wezen nog wat Belgische fietsers de weg naar Weelde (alsof we het zelf zo goed wisten, uhum) via de kaart in Eragon (dat is mijn gps). En we kwamen zowel Oegeke als Mr. Jingles nog een keertje tegen. De laatste was wel bereid om mijn persoonlijke trackingnummer (dat zit op mijn rugzak) te discoveren, dus dan heb ik eindelijk eens een discover die Anke niet heeft (we doen een wedstrijd wie het vaakste gezien wordt).
Nadat we de Pruniewalk voltooid hadden beloonden we onszelf met een lekker ijsje op het terrasje van het door Oegeke aangeraden café. Dit was bij een recreatiemeer dat deed denken aan het Staalbergven, maar hier mocht je wel met bootjes in. Hier groeit vast geen Grote Biesvaren, aangezien dat stomme plantje zo zeldzaam is (uitleg: in het Staalbergven groeit een zeldzaam plantje dat de Grote Biesvaren heet. De recreatie op het ven zou het plantje mogelijk aantasten). Ik kreeg helemaal zin in kanoën, maar er moest nog meer gecachet worden.
We konden het bord met de vragen van de offset-multi niet vinden, dus zochten we de Mazda maar weer op. Mijn moeder had haar zinnen gezet op een traditional die ik vorig jaar al had gevonden met Stephanie. Ik liep nog maar een keertje met haar mee.
Daarna hadden we nog tijd over voor een andere wandeling, over het Liereman-pad. Het waren drie caches, maar de eerste was een nano in een ijzeren (dus magnetische) uitkijktoren en na een hele tijd zoeken moesten we het opgeven (ook omdat er een hele familie ons kwam storen). De andere twee micro’s konden we gelukkig wel vinden.
Helaas was het geen rondwandeling zoals de Pruniewalk, maar moest je nog een paar kilometer terug lopen naar de auto. Hierna waren de caches op en was het ook tijd om naar huis te gaan.
Wat ik hier op 18 juli 2019 nog aan toe te voegen heb:
Haha, ik ga nog steeds regelmatig geocachen met mijn moeder. Ook nog wel eens in België. Wat dat betreft is er in negen jaar weinig veranderd. Maar dat ze trails niet leuk zou vinden? Dat hoor ik haar nu nooit meer zeggen ;>)
Die Grote Biesvaren was een heel ding toen wij met het clubhuis van de kanovereniging naar het Staalbergven wilden verhuizen. We zitten daar sinds 2009. Ondanks dat het plantje op de bodem van het ven groeit en wij met onze kano’s niet op de bodem komen, werd er een groot probleem van gemaakt.
Dat Travelling Person nummer zit nog op mijn oude rugzak. Ik heb het nooit verplaatst naar mijn nieuwe (nou ja, ondertussen ook al niet meer zo nieuw) rugzak. Moet ik eigenlijk nog eens doen, maar het is een hele dikke patch, die lastig vast te naaien is. De vorige keer heeft mijn moeder het voor mij gedaan, want ik ben niet zo goed in handwerk, haha. Verder ben ik ook niet zo’n trackable-fan meer als vroeger, hoewel ik ze nog wel braaf verplaats als ik ze tegen kom in een cache.
Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.
Vandaag ga ik het hebben over doorzichtig (transparantly), dwaalwegen, eindeloos, einzelgänger en element.
Doorzichtig (transparantly)
Doorzichtig, doorschijnend. Een mooi woord. Maar het Engelse woord transparantly vind ik eigenlijk nog veel mooier. In de vrij onbekende Disneyfilm Treasure Planet zit een scene waarin onderstaande krabspinachtige dat woord echt op een geweldige toon uitspreekt tegen hoofdpersonage Jim Hawkins.
Dwaalwegen
Dwalen, dwaalwegen, verdwalen. Allemaal mooie woorden. Hoewel ik over het algemeen een gps en reservebatterijen bij heb en daardoor niet snel zal verdwalen, vind ik het wel heerlijk om rond te dwalen door natuurgebieden.
Eindeloos
Dit woord kun je in positieve of negatieve zin gebruiken. Beiden komen natuurlijk voor. Ik vind het wel een mooi woord, wat ik natuurlijk het liefste in positieve zin gebruik.
Einzelgänger
Een Duits woord wat zoiets als “alleenloper” betekend. Omschrijving van Encyclo: “Een einzelgänger is iemand die bij voorkeur alleen is en zijn of haar eigen gang gaat. Het is een karaktertrek, niet per se een keuze.”
Ik ben zelf een einzelgänger, ik woon alleen (huisdieren niet meegeteld) en ga vaak alleen op pad. In deze maatschappij wordt dat helaas vaak als raar of verkeerd gezien, wat jammer is.
Element
Ook zo’n mooi woord. Water, lucht, aarde en vuur zijn natuurlijk elementen die vaak terug komen. Ik ben niet echt spiritueel aangelegd, maar het komt wel vaak terug in fantasy-boeken. En Anne Stokes heeft prachtige tekeningen gemaakt van elementendraken.
2016 was het Jaar van het Boek. Het boek heeft zich door de eeuwen heen steeds aangepast aan de eisen van de tijd: van kleitablet naar papyrusrullen en na de uitvinding van de drukpers richting het boek zoals wij dat nu kennen, tot het digitale boek: het e-book.
Bibliotheekuitleningen dalen; lezen is geen populaire vrijetijdsbesteding
Ondanks de groei van de Nederlandse bevolking (van grofweg 14 miljoen mensen in 1980 naar ruim 17 miljoen inwoners in 2017) is het lenen van bibliotheekboeken in de afgelopen dertig jaar met 100 miljoen boeken afgenomen. Deze afname hangt samen met de trend dat het lezen van boeken steeds minder populair is geworden als vrijetijdsbesteding. De meeste vrije uren worden tegenwoordig besteed aan “mediagebruik”. Het gebruik van computer en internet is sterk toegenomen sinds begin jaren ’90 van de vorige eeuw en in diezelfde tijd is de populariteit van het lezen van gedrukte media sterk gedaald.
De openbare Nederlandse bibliotheken vormen sinds 2003 samen de Vereniging van Openbare Bibliotheken (VOG). De VOG zal dus iets moeten ondernemen om de mensen weer naar de bibliotheken te krijgen, nu de uitleen van papieren boeken steeds verder daalt. Opvallend is dat dat de daling onder de uitleen van boeken voor volwassenen hoger is, dan de daling van de uitleen van jeugdboeken. Vermoedelijk heeft dit te maken met het feit dat kinderen tot hun 18e verjaardag gratis boeken mogen lenen bij de openbare bibliotheek en er verschillende campagnes zijn geweest om de jeugd weer aan het lezen te krijgen, zoals BoekStart en Bibliotheek op School. Ondanks het feit dat bibliotheekwerk grotendeels wordt gefinancierd vanuit openbare middelen, betalen volwassen in Nederland contributie voor hun lidmaatschap. In het buitenland is het vaak gebruikelijk dat iedereen gratis boeken kan lenen, dus Nederland heeft hierin een uitzonderingspositie.
Digitalisering van de bibliotheek
Sinds de jaren ’90 van de vorige eeuw, zijn openbare bibliotheken zich steeds meer gaan richting op digitale dienstverlening. Zo wordt er sinds die tijd in vrijwel alle bibliotheken het gebruik van internet aangeboden. Ook de organisatie zelf ging steeds verder online, met een landelijke catalogus, digitale nieuwsbrieven per mail en een digitaal uitleensysteem. En sinds 2014 is er de Online Bibliotheek, in beheer bij de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag.
Online Bibliotheek
De Online Bibliotheek richt zich op de uitleen van luisterboeken en e-books. Ook worden er online cursussen aangeboden. De uitleen van e-books zit sterk in de lift: in 2016 werden er 2,8 miljoen e-books uitgeleend, een stijging van maar liefst 74% met het jaar ervoor! In onderstaande grafiek staan ook de resultaten van de VakantieBieb, in de zomermaanden kunnen leden en niet-leden van de Online Bibliotheek een verzameling van 60 e-booktitels downloaden met daarin titels voor het hele gezin.
Toch hebben nog altijd slechts 344.000 van de in totaal 3,7 miljoen bibliotheekleden een gebruikersaccount voor de Online Bibliotheek. Dit is dus nog maar 9,2% van de leden. En slechts zes van de tien online leden maakt hier ook daadwerkelijk gebruik van. Als je deze cijfers uit 2016 zo eens bekijkt, dan zie je meteen dat er nog een grote groei mogelijk moet zijn. Eén van de voordelen voor lokale bibliotheken is dat ze zelf geen collectie op hoeven te zetten met digitale boeken, omdat de Online Bibliotheek landelijk is.
Hoe komt het dan dat die groei er nog niet is?
Persoonlijk denk ik dat onwetendheid van de mensen het grootste probleem is: mensen zijn simpelweg niet op de hoogte van het bestaan van de Online Bibliotheek. Zo ben ik zelf een vrij fanatieke boeklezer en al jarenlang lid van de lokale bibliotheek. Toch had ik nog nooit gehoord van de Online Bibliotheek, omdat ik aanvankelijk niet zo geïnteresseerd was in e-books. Nu je e-books echter op steeds meer media-apparatuur kunt lezen – en geen speciale e-reader meer hoeft aan te schaffen – zijn ze voor mij wel aantrekkelijker geworden. De landelijke campagne “E-books: leen ze bij de bibliotheek!” die in 2016 is gehouden was een goed begin, maar ik denk dat een vervolg hierop wenselijk zou zijn, bijvoorbeeld in 2018, zodat nog meer mensen op de hoogte worden gebracht van het bestaan van de Online Bibliotheek.
E-books lezen kan tegenwoordig op vele media-apparaten
Een ander nadeel is dat er veel minder e-booktitels beschikbaar zijn (zo’n 15.000 titels, wat ongeveer 1/3 is van het totale aanbod aan titels dat is uitgegeven als e-book) tegen 100.000 titels die beschikbaar zijn als fysiek boek (bij een middelgrote bibliotheek). Vanwege afspraken met uitgeverijen, zijn bijvoorbeeld bestsellers vaak pas relatief laat te leen als e-book. Ook oudere (populaire) literatuur is nog niet altijd uitgegeven als e-book. Ook is er een gebrek aan de beschikbaarheid van studieboeken in e-bookvorm. Het goede nieuws voor de jeugd is dat Young Adult-titels vaak wel snel te lenen zijn als e-book.
Daarnaast is de manier waarop je een geleend e-book op je media-apparaat te krijgen nog altijd omslachtig: je wordt heen- en weer gestuurd tussen een website en een app. Daar staat tegenover dat je wel 24/7 boeken kan lenen bij de Online Bibliotheek en dat je voor de fysieke bibliotheek nog altijd afhankelijk bent van de openingstijden. Op het gebied van het online uitleensysteem is zeker nog een verbeteringsslag te halen.
Lidmaatschap
Een lidmaatschap van de Online Bibliotheek kost 42 euro per jaar (tarief 2017): je kunt dan maximaal 10 e-books tegelijkertijd lenen voor een periode van drie weken. Maar als je al lid bent van een lokale bibliotheek, dan kun je gratis een lenersaccount aanmaken voor de Online Bibliotheek. De kosten van een abonnement verschillen per lokale bibliotheek, maar liggen gemiddeld rond de 50 euro per jaar. Voor die paar euro meer per jaar is mijn advies: kies voor een abonnement bij een lokale bibliotheek, aangevuld met een gratis account voor de Online Bibliotheek, dan heb je het beste van zowel de papieren als de digitale boekenwereld.
Auteur Maartje van Abeelen is een lezer en altijd op zoek naar manieren om makkelijk meer boeken te kunnen verslinden.
Lees ook mijn andere artikel over e-books: Waarom uitgeverijen liever niet hebben dat bibliotheken e-books uitlenen
Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verhaal online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.
Vandaag gaan we terug naar 11 juli 2018
Een jaar geleden deed ik mee aan de groenste vierdaagse van Nederland: de Apeldoornse Vierdaagse. 4×20 kilometer. Tijdens de tweede dag vond ik een cache op de route.
Geocachingverhaal uit het verleden:
8651. Motte met keune
Maker: Teamendendijk
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 11 juli 2018
Plaats: Apeldoorn
8652. Het Stenen Tijdperk/Stone Age
Maker: Snif & Snuitje
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 11 juli 2018
Plaats: Apeldoorn
De tweede dag liep de route van de Apeldoornse Vierdaagse voor een groot gedeelte over het terrein van Paleis het Loo, maar zowel op de heen- als de terugweg liep je door een groot park in Apeldoorn, genaamd Bos en Hei. Apenheul ligt aan de rand van dit park. Op de heenweg kwamen we langs het zwijnenbos. Er waren heel veel zwijnen en ook heel veel jonkies. Ze waren heel nieuwsgierig en hoopten vooral op eten van die massa mensen (tja, ik herkende mijn guinea pigs hierin). Ik had spijt dat ik de appel, die bij de start werd uitgedeeld, niet aan had genomen. Maar zelf houd ik niet van appels (tenzij ze verwerkt zijn tot appeltaart ;>), dus ik had het stuk fruit geweigerd, om voedselverspilling tegen te gaan. Die zwijnen hadden het echter best gelust. Bij het informatiebord bleek ook nog een cache te liggen. De enige cache deze week die echt precies op de route van de Vierdaagse lag. Ik vroeg me nog even af hoe ik dat ding ooit ongezien moest gaan loggen, maar ik stond aan de andere kant van het bord en eigenlijk had er niemand echt belangstelling voor mij. Toen ik de cache terug wilde stoppen, stond iemand de andere kant van het bord te lezen, maar die dacht dat ik dat ook aan het doen was en had niet door dat ik een kokertje terug plaatste. Haha. De cache is die dag nog wel vaker gelogd, dus ik was toch niet de enige geocacher die deelnam aan de Vierdaagse. De cache was trouwens vernoemd naar de zwijnen, hij heette Motte met keune.
Zwijn
’s Avonds wilde ik ook nog een cache gaan doen. Dat werd het Stenen Tijdperk/Stone Age, vanwege de naam en het geschiedenis-element. Er stond echter niet bij hoeveel kilometer de route zou zijn. Aan de hoeveelheid waypoints te zien, toch wel een stuk of vijf. Gelukkig zag ik toen dat je in het bos ook mocht fietsen, dus de keuze om de route te gaan fietsen was snel gemaakt. Ik had vandaag al genoeg kilometers gelopen. Het zand op de paden was af en toe te zacht om overheen te fietsen, dus af en toe moest ik toch stukjes lopen. Maar de cache ging me goed af, voor ik het wist had ik hem al in handen. Overigens niet echt overblijfselen uit het Stenen Tijdperk gezien, er zouden wat grafheuvels moeten zijn, maar die waren niet echt goed onderhouden. Ik heb in 2015, bij Ede in de buurt een indrukwekkendere cache gedaan, over de IJzertijd. Ik startte nog met een andere cache, maar die kreeg ik die avond niet meer af.
Wat ik hier op 11 juli 2018 nog aan toe te voegen heb:
De Apeldoorns Vierdaagse was echt een geweldige ervaring. Ik vond het van te voren best spannend om hier helemaal in mijn eentje aan mee te gaan doen, maar ik had genoeg aanspraak en bijna alle mensen op de camping deden ook mee, dus genoeg gespreksstof. Ik was wel ooit in Apenheul geweest, maar nog nooit eerder in dat gedeelte van Berg & Bos of op het terrein van Paleis het Loo. Dit jaar moet ik overslaan, maar in 2020 hoop ik nog een keertje mee te doen aan de Apeldoornse Vierdaagse, maar dan zou ik 4x30km willen proberen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Alle foto’s bij deze blog zijn door mijzelf gemaakt. Ik hoop dat ik de privacy van de wandelaars op de foto niet schend. Mocht iemand zichzelf op de foto herkennen en bezwaar hebben, laat dat weten, dan zal ik de foto onmiddellijk verwijderen.
Doel 9 van mijn Day Zero Project was het maken van een lijst met mijn 100 mooiste woorden. Het lijkt mij leuk om een uitleg te geven bij elk gekozen woord en dat ga ik doen in groepjes van vijf op alfabetische volgorde.
Vandaag ga ik het hebben over desolated wastelands, dichtbij ver van hier, draak, drieoogalien en duisternis
Desolated wastelands
Dit betekend zoiets als “de verloren/verlaten woestenij”. In het Engels klinkt dat natuurlijk veel mooier. Deze bewoording zal ongetwijfeld in veel meer boeken, films en liedjes voorkomen, maar ik ken het vooral van het nummer Freezing van Kayak:
In het liedje wordt desolated wastelands gebruikt als een metafoor voor verloren liefde. Zelfs denk ik er vaak aan als ik ergens aan het wandelen ben in een totaal uitgestorven of juist heel uitgestrekt gebied.
Dichtbij ver van hier
Deze combinatie van woorden heb ik niet zelf gedacht. Het is de titel van een boek van één van mijn favoriete schrijfster; Tonke Dragt. Ik heb al haar boeken en herlees die regelmatig. Naar Dichtbij ver van hier heb ik heel lang moeten zoeken, omdat ik dat boek bij verschijning niet gekocht had en het later moeilijk verkrijgbaar was. Ondertussen heb ik het wel.
Tonke Dragt heeft vaak mooie woorden, zinnen en woordspelingen in haar boek staan. Deze vind ik mooi van vanwege de tegenstelling en dubbelzinnigheid. Het is een titel waar je een tijdje over na moet denken.
Draak
Draak en alle woorden die je ermee kan maken, zoals drakenvuur. Tja, de draak is zonder twijfel mijn lievelingsfantasiedier (ook een mooi woord). Boeken met draken, tekeningen van draken (Anne Stokes!), films met draken; count me in. Helaas ben ik niet in het Chinese jaar van de Draak geboren; dat zou je eigenlijk wel verwachten. Mijn naam bevat natuurlijk ook die dubbele “aa” (en nog een “r” ook).
Drie-oogalien
De 3-oog aliens uit de Disney/Pixar filmreeks Toy Story; ik vind ze geweldig. Ik verzamel Drie-oogaliens en heb er best wel veel. Al vanaf de eerste film voel ik mij het meeste aangetrokken tot dit poppetje. Waarschijnlijk omdat hij groen is en een signaal op zijn kop heeft wat aan een gps doet denken. Verder houd ik gewoon van rare wezens. En het klinkt gewoon leuk: vandaag ga ik op pad met mijn Drie-Oogalien.
Duisternis
Ja, eigenlijk houd ik meer van het licht. Maar als woord vind ik duisternis weer heel erg mooi. Het is ook weer een langer woord met veel klinkers. Dus misschien houd ik eigenlijk nog meer van “licht in de duisternis”.
Dit is een blog die ik heb geschreven als opdracht voor het schoolvak MIC Design. Dit vak ging hoofdzakelijk over de invloed van persuasive design op websites. Deze blog verscheen eerder op MICwatching, de blog van de Hogeschool van Amsterdam. Deze website gaat binnenkort het archief in en daarom leek het mij leuk om mijn blogs nog eens te publiceren op Maartjes Moves onder de categorie “Back to School”.
Op twee jaar na, ben ik al mijn hele leven inwoner van de gemeente Oisterwijk. Helaas ben ik niet zo te spreken over de gemeentelijke website. In dit artikel wil ik enkele tips geven om de website aantrekkelijker en duidelijker te maken met behulp van enkele beïnvloedingstechnieken van Cialdini:
Omdat de gemeente Oisterwijk een overheidsinstantie is, die niet gericht is op het maken van winst, zijn niet alle technieken toepasbaar op de website. Daarom heb ik besloten om me te richten op de drie technieken die in mijn ogen het meeste bruikbaar zijn voor een gemeentelijke website, namelijk wederkerigheid, sympathie en eenheid. Daarnaast zal ook autoriteit kort aangestipt worden.
Gemeente Oisterwijk
Oisterwijk is een gemeente, bestaande uit drie kernen – de dorpen Oisterwijk en Moergestel en het buurtschap Heukelom – in de provincie Noord-Brabant. Geografisch gezien ligt het vlakbij de stad Tilburg. De gemeente is landelijk vooral bekend vanwege de vele natuurgebieden: de Oisterwijkse bossen en vennen en het heidegebied de Kampina.
Kaartje van de omgeving met de kern Oisterwijk in het midden, daaronder de kern Moergestel en linksboven (tussen Oisterwijk en Berkel-Enschot) het buurtschap Heukelom.
Op 1 januari 2018 heeft de gemeente 26.175 inwoners, waarvan er bijna 20.000 in de kern Oisterwijk wonen, ongeveer 6000 in de kern Moergestel en ruim 300 in het buurtschap Heukelom.
Oisterwijk is een sterk vergrijzende gemeente: zo’n 20% van de inwoners zijn 65-plussers. Daarnaast is 30% van de inwoners tussen de 45 en de 65 jaar oud.
Leeftijdsopbouw inwoners gemeente Oisterwijk, eigen grafiek, gebaseerd op gegevens uit het plaatselijke krantje de Nieuwsklok (2016)
Autoriteit
Een gemeente is, na de Rijksoverheid en de provincies, de derde bestuurslaag in het Nederlandse staatsbestel en heeft daardoor autoriteit als overheidsorgaan. Inrichting en bestuur van een gemeente zijn vastgelegd in de Gemeentewet. Het bestuur van een gemeente is o.a. verantwoordelijk voor:
– Stadsontwikkeling
– Verkeer en vervoer
– Onderwijs
– Welzijn en sociale zaken
– Belastingheffing
Een gemeente heeft dus de autoriteit om als enige instantie diverse officiële documenten en diensten te mogen uitgeven aan de inwoners van de gemeente. Maar een gemeente kan en mag haar autoriteit nooit als marketingmiddel gebruiken om meer documenten of diensten te verkopen, omdat ze een overheidsorganisatie zijn.
Gemeentelijke website
Natuurlijk heeft de gemeente Oisterwijk een website.
Deze website is helaas erg onoverzichtelijk, heeft een onaantrekkelijk design, is onduidelijk in gebruik en er blijkt veel informatie te ontbreken. Daardoor straalt de website weinig sympathie of eenheid uit. Met behulp van voorbeelden van andere gemeentelijke websites, zou ik graag enkele handvaten willen geven hoe de gemeente Oisterwijk hun website zou kunnen verbeteren. Deze voorbeelden blijven dichtbij huis, want ze zijn allemaal afkomstig van andere Noord-Brabantse gemeenten.
Homepage website gemeente Oisterwijk
Toptaken
Minister Plasterk stelde al in 2013, dat alle gemeentelijke producten in 2017 digitaal aan te vragen zouden moeten zijn. Volgens mij is dit niet gelukt: bij alle gemeentelijke websites die ik heb bekeken moet je nog altijd een fysieke afspraak maken. Het maken van die afspraak kan wel overal online.
De laatste jaren kiezen veel gemeenten ervoor om hun websites in te richten via de toptaken-methode van Gerry McGovern. In het kort komt dat hier op neer: een klein gedeelte van de inhoud van je website, genereert een groot gedeelte van het verkeer. Als je dat gedeelte dus goed kan inrichten, stel je al een groot gedeelte van je bezoekers tevreden. Een toptaken-website toont dus aan de bezoeker de belangrijkste taken waarvoor hij of zij naar de website komt. Een gemeentewebsite zou dan dus de meest gevraagde transacties op hun homepage moeten zetten.
Het lijkt erop dat de gemeente Oisterwijk dit ook heeft geprobeerd, maar dat het niet zo goed gelukt is. Als je naar de homepage van bijvoorbeeld de naastgelegen gemeente Tilburg kijkt zijn ze iets vergeten:
Homepage website gemeente Tilburg
Namelijk een balk bovenaan met de indeling in de belangrijkste klantgroepen van een gemeente. Dit zijn:
– Burgers
– Ondernemers (bedrijven)
– Het maatschappelijke middenveld (organisaties)
Door de gemeente Tilburg zijn deze klantgroepen samengevat onder de kopjes “Inwoners”, “Ondernemers” en “Stad en Bestuur”. Als je zo’n kopje aanklikt krijg je de meest aangevraagde taken voor de betreffende groep te zien. Ik mis hier dan nog wel een kopje “maatschappelijke organisaties”, waar dan bijvoorbeeld scholen en kinderopvang onder zouden vallen (iets wat bij de gemeente Oisterwijk ergens tussendoor zwerft, waar het helemaal niet hoort):
Onsamenhangende onderwerpen onder een nietszeggende kop op de website van de gemeente Oisterwijk
Terug naar de homepage van de gemeente Tilburg: onder de balk staan de vier grootste toptaken in gekleurde blokjes. Door dit kleurgebruik ziet de pagina er ook al vele malen aantrekkelijker uit, dan die van de gemeente Oisterwijk en toch is de homepage van de grotere buurgemeente nog altijd overzichtelijk.
Onder de vier grootste toptaken volgen dan nog vijftien andere veelvoorkomende taken in een kleiner lettertype.
Nog een pluspunt van de website van de gemeente Tilburg is dat ze een voorleesknop (zie screenshot, onderaan in het midden) hebben. Dit zou zeker voor alle oudere mensen in de sterk vergrijzende gemeente Oisterwijk een aanrader zijn. Eventueel in combinatie met een “vergrootglas” om het lettertype groter en daardoor beter leesbaar te maken.
Voor buitenlandse inwoners staan de belangrijkste toptaken ook nog in het Engels genoemd. Dit zou voor Oisterwijk, waar al bijna twintig jaar een asielzoekerscentrum gevestigd is, ook een goede optie zijn.
Verder heeft de gemeente Tilburg het onderdeel “Mijn gemeente”. Hier kun je zowel als burger of als ondernemer inloggen met je DigiD-code om jouw transacties met de gemeente te bekijken, zodat je niet iedere keer al je gegevens opnieuw hoeft in te vullen. Omdat ik geen inwoner van de gemeente Tilburg ben, kan ik hier niet inloggen, maar ik neem aan dat het ook linkt met “Mijn Overheid”.
Het onderdeel “Mijn Gemeente” op de website van de gemeente Tilburg
Wederkerigheid
Overheidsorganisatie mogen in principe geen winst maken. Daardoor wordt het ook moeilijk om zoiets als korting te geven op hun diensten. Volgens de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) mogen gemeenten winst maken binnen bepaalde grenzen en als ze de burgers inzicht geven over de spreiding van de kosten over de verschillende diensten: “Gemeenten mogen winst maken op afzonderlijke diensten zoals de uitgifte van paspoorten of bouwverordeningen, zolang de inkomsten van hun totale dienstenpakket niet boven de kosten uitkomen.” (NRC, 2005, Gemeenten mogen winst maken op uitgifte paspoort). De Rijksoverheid stelt wel maximumprijzen vast voor paspoort, identiteitskaart en rijbewijs. Een gemeente mag dus ook minder geld voor deze documenten vragen. Een gemeente moet altijd een sluitende begroting hebben: er mag nooit meer geld uitgegeven worden, dan er binnen komt.
Wat ook bij wederkerigheid hoort zijn kleine cadeautjes, zoals een kopje koffie. Dit laatste is online een beetje lastig weg te geven, maar het zou zeker wel op de website beloofd kunnen worden bij het maken van de afspraak: “Gratis kopje koffie bij de aanvraag van je nieuwe paspoort!” Dan wordt het bezoek aan het gemeentehuis meteen een stuk gezelliger.
Nieuwsbrief
De gemeente Oisterwijk heeft een krantje met gemeentelijk nieuws wat wekelijks huis-aan-huis wordt verspreid: de Nieuwsklok. Hoewel dit krantje ongetwijfeld hoog gewaardeerd wordt door de oudere inwoners en daarom voorlopig nog niet mag verdwijnen, zou ik als papier besparende jongere met een nee-nee sticker op mijn brievenbus, meer geïnteresseerd zijn in een digitale nieuwsbrief. De gemeente Sint-Michielsgestel pakt dit bijvoorbeeld heel goed aan met diverse nieuwsbrieven voor verschillende doelgroepen:
Ook interessant is de mogelijkheid om de gemeentegids digitaal in te kunnen zien, dit is o.a. mogelijk bij de gemeente Vught.
Social Media en nieuwsberichten
Volgens G. van Dijk (10 succesfactoren voor toptaken op je site) is het niet meer van belang om nieuws prominent op je homepage te zetten. Mensen pikken nieuws veel sneller op via social media. Daarom hebben diverse Noord-Brabantse gemeenten de social media-knoppen heel slim bij de contactgegevens op hun homepage gezet. Zo genereren ze meteen extra conversie.
Nieuws staat bij de Gemeente Oisterwijk inderdaad pas onderaan de homepage. Opvallend is dat de overgang heel raar is, vanwege die blauwe balk over de vage achtergrondfoto. Eigenlijk ziet het blok met nieuws er qua opmaak aantrekkelijker uit, dan het onderdeel met toptaken. Maar die toptaken zijn het eerste wat je ziet, om het nieuws te zien moet je naar beneden scrollen. De gemeente Oisterwijk is o.a. actief op facebook, twitter en LinkedIn, maar bij de contactgegevens wordt er over social media niets vermeld.
Een optie om wel nieuws op de homepage te brengen, maar met minder ruimte-inname is een nieuwsslide, zoals bij de Gemeente Best. De homepage wordt daar direct actiever en aantrekkelijker door. In zo’n slidebalk zouden dan eventueel ook foto’s en/of filmpjes kunnen worden geplaatst (dit mis ik nog wel bij de gemeente Best):
Homepagegemeente Best:Het blok rechtsonder is een bewegende nieuwsslide. En zie rechtsonder ook de social media knoppen.
Visueel
Een eerste oplossing zou zijn om te kiezen voor een ander lettertype. De gemeente Oisterwijk gebruikt nu een witte letter met een schaduw, op een blauwe achtergrond. Deze blauwe achtergrond is in de vorm van een brede balk, die over een lelijke, onduidelijke (vaak te veel ingezoomd) foto (waarschijnlijk een standaard stockfoto) is geplaatst, waar de foto dan nog half doorheen schijnt. Dit ziet er lelijk uit en de teksten worden hierdoor lastiger leesbaar. Ook de foto’s vallen hierdoor voor een groot gedeelte weg, waardoor ze er vreemd afgesneden uitzien:
Voorbeeld van lelijke visualisatie met blauwe balk, onduidelijke foto en onduidelijke lettertype met schaduw op de website van de gemeente Oisterwijk.
Ook gebruikt de gemeente Oisterwijk op hun homepage te veel tekst. Prima om een kopje “Geboorte, Trouwen en Overlijden” te noemen, maar dan hoef je daaronder niet ook al alle voorbeelden te gaan noemen, doe dat dan op de subpagina die verschijnt als je doorklikt. In plaats van te veel tekst zouden eventueel pictogrammen kunnen worden gebruikt. De gemeente Someren doet dit bijvoorbeeld:
Gebruik van pictogrammen op de website van de gemeente Someren
De gemeente Loon op Zand heeft hun Paspoort, Rijbewijs en Uittrekselpagina (volgens C. Lustig toptaak nummer 1: ‘De klant centraal?’ Combineer toptaken met customer journey) in mijn ogen het mooiste op orde. Nette indeling, rustig en duidelijk lettertype en bij elk onderdeel staat keurig vermeld wat het precies voor een document is, wat je mee moet brengen bij de afspraak, de kosten van het document, hoe lang de aanvraag duurt, enz. Ook kun je meteen doorklikken om een afspraak te maken.
Pagina van de website van de gemeente Loon op Zand
Foto’s en/of korte filmpjes zouden de website in mijn ogen zeker aantrekkelijker maken, maar gebruik dan goede foto’s. De gemeente Oisterwijk staat bekend om de meest prachtige bossen en vennen: plaats daar dan een foto van. Binnen de gemeente zijn meer dan vijftig rijksmonumenten: zet daar dan een foto bij. En waarom van die lelijke stockfoto’s? Met ruim 25.000 inwoners zullen er genoeg goede amateur-fotografen zijn, die het heel leuk vinden om hun foto tegen een kleine vergoeding en/of naamsvermelding terug te zien op de gemeentelijke website!
Betrekken van de burger
Mocht de gemeente Oisterwijk overgaan op een nieuwe indeling/verandering van de website, homepage in het bijzonder, dan zouden ze sowieso de klant – in dit geval dus de burger – bij dit proces moeten betrekken. Volgens C. Lustig (‘De klant centraal?’ Combineer toptaken met customer journey) denken veel organisaties (ook gemeenten) vanuit het perspectief van de organisatie. En vanuit een organisatie wordt vaak heel anders gedacht over wat de klant wil, dan wat de klant zelf zou willen. De burgers moeten dus bij het ontwerpproces betrokken worden.
X. Selier (Nieuwe gemeentesite? Geef inwoners de leiding!) van de gemeente Lansingerland is het hier helemaal mee eens. In haar artikel stelt ze vragen als: “Aan welke informatie heeft de burger nou echt behoefte?” en is “de taal van onze website niet veel te ambtelijk?” De doelgroep van de website: zowel burgers als ondernemers zijn betrokken geweest bij het proces.
G. van Dijk (10 succesfactoren voor toptaken op je site) stelt dat gemeentelijke websites eigenlijk een soort van groot archief zijn: er staat (te) veel informatie op, die lastig is om snel te beoordelen of bij te houden. Hij vindt dat de inhoud van een website vooral praktisch moet zijn en niet juridisch.
Eenheid
Al in 1997 vond de gemeentelijke herindeling plaats en werden Oisterwijk, Moergestel en Heukelom één gemeente. Na 21 jaar wordt er echter nog steeds gesproken over de drie afzonderlijke woonkernen. Voor de eenheid van de gemeente zouden we misschien eens van dit denkbeeld af moeten.
Anderzijds stelt X. Selier (Nieuwe gemeentesite? Geef inwoners de leiding!) dat mensen zich in de eerste plaats inwoner voelen van een wijk of buurt en daarna pas van een woonkern of gemeente. Dus dan zou je informatie op de gemeentelijke website moeten gaan ontsluiten per wijk. Persoonlijk lijkt me dit bijzonder onhandig en iets wat pas in een latere fase zou moeten gebeuren. Zorg maar dat je het eerst op gemeenteniveau in orde hebt. Bovendien gelden veel zaken toch gemeentebreed hetzelfde, dus het heeft geen prioriteit.
Conclusie
Voor meer sympathie, eenheid, wederkerigheid en om hun autoriteit te versterken, zou de gemeentelijke website verbeterd moeten worden.
De gemeente Oisterwijk zou eens rond kunnen kijken op andere gemeentelijke websites om inspiratie op te doen voor de vormgeving en de indeling. Mochten ze de website daadwerkelijk gaan aanpassen, dan zou het heel verstandig zijn om daarbij hun klanten – de burger, de ondernemer en de maatschappelijke organisaties – te betrekken: waarvoor hebben zij de gemeentelijke website nodig?
Enkele tips:
– Krijg met behulp van je klanten – burgers, ondernemers en organisaties – helder wat de belangrijkste toptaken zijn voor de gemeente Oisterwijk en neem dit mee in de nieuwe indeling van de website, homepage in het bijzonder.
– Maak de homepage visueel aantrekkelijker door het gebruik van andere (achtergrond)kleuren (haal die lelijke blauwe balk onmiddellijk weg!) of betere achtergrondfoto’s, een duidelijker lettertype, minder tekst en icoontjes. Plaats dan meteen een voorleeshulp en een “vergrootglas” voor de verouderende inwoners.
– Gebruik een keuzebalk bovenaan de homepage met de kopjes “inwoners”, “ondernemers”, “maatschappelijke organisaties” en “gemeentebestuur”.
– Denk erover om “Mijn Gemeente” te gaan gebruiken voor de aanvraag van gemeentelijke uittreksels, gekoppeld aan “Mijn Overheid”.
– Kies voor de hele website voor mooiere foto’s; betrek hier bijvoorbeeld amateurfotografen uit de gemeente bij. Foto’s mogen ook minder prominent aanwezig zijn: niet per se als achtergrond, wel kleiner op de juiste pagina’s. Een goed voorbeeld is de plaats van deze foto op de website van de gemeente Vught:
Website gemeente Vught: Voorbeeld van een goed geplaatste en mooie foto.
– Kies ervoor om nieuws via de social media te communiceren of vat de nieuwsitems samen in een slidebalk, zodat het minder ruimte in beslag neemt.
– Plaats de social media-knoppen ook bij de contactgegevens.
– Zorg voor een digitale nieuwsbrief.
– Maak de gemeentegids digitaal zichtbaar op de website.
Met minder tekst in de toptaken, het gebruik van een keuzebalk met klantgroepen, een duidelijker lettertype en kleinere, mooiere en anders geplaatste foto’s, zou de gemeente Oisterwijk al veel winnen.
Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verhaal online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.
Vandaag gaan we terug naar 4 juli 2007
Anke, Stephanie en ik bestudeerden al een aantal dagen het eb- en vloedgebeuren aan de Bretonse kust, omdat we aasden op een cache bij een kapel in de zee…
Geocachingverhaal uit het verleden:
259. St. Michel
Maker: velo66
Type: Traditional
Gevonden op: 4 juli 2007
Heideroosjes: Anke en Maartje
Snuffel007: Stephanie
Plaats: St. Michel, Frankrijk
Al in Nederland vond ik St. Michel een erg aantrekkelijk cache. Eentje bij een kapelletje op een klein eilandje voor de kust van Bretagne dat alleen bij eb bereikbaar is. Hmm, interessant.
We bestudeerden het eb- en vloedgebeuren in Bretagne een paar dagen en wisten toen dat we laat in de middag moesten gaan.
In Frankrijk wordt nergens een geschikte parkeerplaats vermeld (in Nederland meestal wel), dus moet je maar zien waar je je auto achter laat en je wandeltocht start. In ons geval was het nog twee kilometer wandelen naar de cache. Niet echt een straf dwars over het strand en “door” een stukje zee. Het laatste stuk was over een rotsachtige “brug” tussen het strand en het eilandje. Ik vroeg me af of dat rotspad echt helemaal onder water zou staan bij vloed. Tussen de rotsen van het pad barstte het van de mosselen en de Fransen liepen af en aan met emmers om ze in te doen. De cache lag ergens verstopt onder een klein stuk rots. Toen ik hem weer wilde verstoppen plette dat stuk rots mijn vinger. Die zag nog een paar dagen blauw, daarna was het over. Maar mijn nagel ziet er bijna drie maanden later nog steeds niet uit.
Anke en Stephanie begonnen daarna aan de terugtocht, ik ben nog verder gelopen naar het kapelletje van Sint Michel. We waren nu zo ver gekomen, dat ik het echt wilde zien, ondanks dat ik niet echt meer gelovig ben. Toen ik er eindelijk was, bleek dat je er niet in mocht, er zat een groot hek voor. Wie bouwt er nou ook een kapel op zo’n afgelegen plek? Ik heb toen maar een rondje gelopen rond het kapelletje. Erachter stond een mooi bord met de windrichtingen erop geschilderd en kon je uitkijken over de zee. Daarna ben ik ook teruggegaan over het rotspad om Anke en Stephanie op het strand weer te ontmoeten. Daarna wandelden we samen terug naar de auto.
Wat ik hier op 4 juli 2019 nog aan toe te voegen heb:
Ja, deze geocachingtocht naar een kapelletje “in” de zee op vakantie in Frankrijk staat mij nog wel bij. En ik had toen inderdaad een hele tijd een blauwe nagel. Er lagen twaalf jaar geleden nog helemaal niet zoveel caches in die omgeving, dus elke Franse cache was echt een hele belevenis voor ons. Ook hadden we nog geen gps met kaart, dus het was een stuk moeilijker navigeren, dan in deze tijd. Als ik nu op Google Maps kijk, zie ik dat er een heleboel caches zijn bijgekomen; geocachers hoeven zich daar niet meer te vervelen. Helaas is deze cache in het archief verdwenen.
Maartjes Moves 