Throwback Thursday: 28 maart 2008

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 28 maart 2008:

Het oplossen van mysteries is niet mijn favoriete bezigheid, maar soms heb ik een vlaag van puzzelzin en los ik er een aantal achter elkaar op. Soms wordt daar dan mijn hele omgeving bij betrokken.

Het verslag:

571. Lekker Windje?
Maker: Coeckymonsters
Type: Mysterie
Gevonden op: 28 maart 2008
Heideroosjes: Anke en Maartje
Plaats: Tilburg

572. Merkwaardig
Maker: Biekies
Type: Micro/Mysterie
Gevonden op: 28 maart 2008
Heideroosjes: Anke en Maartje
Plaats: Tilburg

Ik was in puzzelstemming en loste een hoop puzzels op. Lekker Windje? Was een nieuwe puzzel en nog wel in Tilburg. Gelukkig van de Coeckymonsters, die maken puzzels die niet supermoeilijk zijn. Deze ging over windkrachten en dat had ik bijna meteen door. Er stond een verhaaltje met kenmerken van de windkrachten erin en zo moest je het coördinaat ontcijferen, dat had ik vrij snel voor elkaar.

Merkwaardig heeft een veel langere geschiedenis. Al vrij snel nadat deze cache online was gekomen had ik hem uitgeprint. Een van de merkjes wisten Anke en ik meteen bij naam te noemen: het handje van Teva. Daarmee wisten we dat we de rest van de merkjes ook in de outdoor-richting moesten zoeken. Een avondje zoeken op internet leverde ons de meeste merken op. Een paar wisten we niet. En eigenlijk ook niet hoe we verder moesten als we die merken eenmaal verzameld hadden. Dus kwam de puzzel op de onopgelost stapel terecht. Waar hij maanden later pas uitkwam.

Het vel papier ging mee naar de kanoclub, we hoopten dat een clubgenoot misschien de ontbrekende merken zou weten, omdat hij bij een outdoorwinkel heeft gewerkt. Hij wist ons nog aan 1 merk te helpen, maar de laatste wist hij ook niet. Dus ging de cache maar weer terug op de onopgelost-stapel. Niet veel later vond de geocachende collega van Anke de cache. En deze collega houdt wel van puzzelen. Dus mailde ik hem om een hint.

Want nu hadden we dan wel bijna alle merken, maar hoe verder? We hadden op de kanoclub al van alles uitgeprobeerd met de letters van de merken en zelfs de artikelen die bij de merken hoorden, maar er kwam niks fatsoenlijks uit. De collega zei dat het opgelost moest worden met de landen waar de merken opgericht waren. Aha, zover waren wij nog niet gekomen. Ook wist hij ons het laatste merk te vertellen.

Dus konden Anke en ik verder gaan zoeken naar de landen van herkomst van de merken. Dat kostte ook nog een eventjes werk. Maar toen gaf Evince (de online checker) eindelijk groen licht voor deze cache.

Wat ik hier op 28 maart 2019 nog aan toe te voegen heb:

Ha, dit was toch wel een leuke manier van puzzels oplossen. Tegenwoordig heb je complete sites met oplossingen, hoewel ik daar geen lid van ben. Er is nu zoveel keuze in caches, dat ik mysteries vaak links laat liggen als ik er niet binnen 10 minuten een oplossing in zie. Maar daarmee mis ik wel de enorme voldoening van het oplossen van zo’n mysterie als Merkwaardig. En nee, Merkwaardig is niet meer online, die zit al sinds 2009 in het archief. Dus je hebt niets meer aan de bovengenoemde hints.

Day Zero Project: Done: Doel 93/ Tuesday TAG: Waar jouw huis woont

Doel 93 van mijn Day Zero Project is eigenlijk al ruim 1,5 jaar geleden vervuld, maar ik heb er nog nooit over geschreven. Ik verhuisde namelijk in de week waarin ook de school (derde studiejaar) en mijn stage bij het Gelders Archief begonnen en dat was best wel eh…druk.

Het doel was om eigen woonruimte 2.0. te vinden. Toen ik met het Day Zero Project begon, woonde ik tijdelijk terug bij mijn ouders. Daarvoor had ik al jarenlang zelfstandig gewoond, vandaar dus die 2.0.

Het leek mij leuk om dit doel te verantwoorden aan de hand van de Waar jouw huis woont tag.

Waar woon je en ben je hier geboren en getogen?

Ik woon in Oisterwijk, een dorp met stadsrechten in de provincie Noord-Brabant. Geografisch gezien ligt het tussen Tilburg en Den Bosch in. Ik ben hier ook opgegroeid. Maar ik ben hier niet geboren, omdat mijn moeder verplicht in het ziekenhuis moest bevallen. Oisterwijk heeft geen ziekenhuis, dus werd dat een ziekenhuis in Tilburg. Ik vind het best vreemd dat er altijd zoveel waarde wordt gehecht aan je geboorteplaats. De plaats waar je bent opgegroeid zegt eigenlijk veel meer, in mijn ogen.

Ik heb mijn hele leven in Oisterwijk gewoond, op twee jaar in Hilvarenbeek na. De woningcorporatie waar ik ingeschreven stond (sta), verhuurde ook huizen in Hilvarenbeek en omdat ik toen bij de Beekse Bergen werkte, was mijn eerste eigen huurhuisje een appartement in Hilvarenbeek. Helaas werd het pand na twee jaar gesloopt (dat wist ik wel van tevoren), dus toen ben ik naar een andere huurhuis in Oisterwijk verhuisd. Daar heb ik drie jaar gewoond en toen kreeg ik problemen, die ertoe leidde dat ik tijdelijk terug ben gaan wonen bij mijn ouders. Hoewel ik het prima met mijn ouders kan vinden, was dat op mijn leeftijd natuurlijk niet ideaal.

Terwijl ik mijn levensproblemen oploste, wilde ik algauw weer een eigen huurwoning. Maar de wachtlijsten zijn lang en de vraag is groot. Na eindeloos wachten heb ik dan nu sinds ruim 1,5 jaar weer een kleine huurwoning: een appartement of eigenlijk een bovenwoning.

Voel jij je hier thuis? En waarom woon je hier (niet) graag?

Ik ben een echte Brabander en zou voor geen goud in de hoofdstad willen wonen (iets wat ze op de Hogeschool van Amsterdam absoluut niet kunnen begrijpen), hoewel andere delen van het land ook mooi zijn. Het fijnste aan Oisterwijk vind ik de grote hoeveelheid natuur; de Oisterwijkse bossen en -vennen zijn landelijk bekend en voor mij is dat dus gewoon mijn achtertuin. Je kunt hier zo’n beetje wandelen en fietsen tot in het oneindige, wat ik beide dan ook graag doe.

Het nadeel aan Oisterwijk is dat er twee soorten mensen wonen: de gewone mensen, waar ik zelf toe behoor en de semi-rijke mensen in de villa’s in de bossen, die zich graag decadent gedragen.

Wil je hier blijven wonen?

Ja, het liefste wel. Mijn familieleden wonen in de buurt, mijn vrienden wonen hier, de kanovereniging is hier. Oisterwijk heeft een station, dus je kunt er ook makkelijk weg. Het nadeel is dat er veel te weinig betaalbare, sociale huurwoningen zijn. Ook de koopwoningen zijn aan de dure kant. Dus als ik iets betaalbaars in een omringende plaats zou vinden, dan kan dat ook nog een optie zijn. Als ik in een stad zou moeten wonen (bijvoorbeeld voor een toekomstige baan), dan zou ik waarschijnlijk voor Den Bosch kiezen.

In wat voor een soort huis woon je?

Een sociale huurwoning in de slechte buurt van Oisterwijk. Het is een duplexwoning, dat houdt in dat het pand gesplitst is in een onder- en een bovenwoning. Ik heb dus de bovenwoning. Er staat hier een heel rijtje van dit soort woningen en volgens het kadaster zijn ze gebouwd in 1949. Zeventig jaar oud dus en dat is aan sommige zaken wel te merken. Zo is het hier heel erg gehorig. En helaas heeft mijn onderbuurman een voorkeur voor radio 100% NL, wat absoluut niet mijn muzieksmaak is. Of hij kijkt tv. Ik vermoed dat hij half doof is, want het geluid staat altijd heel erg hard. Verder is de woning slecht geïsoleerd en heb ik slechts enkel glas. Ik heb wel alles van mijzelf, dus als ik het vergelijk met een studentenkamer, dan mag ik absoluut niet klagen. Ik woon aan een toegangsweg van Oisterwijk en vanuit mijn woonkamer zie ik de treinen voorbij rijden. Geluid genoeg, dus.

Maar denken aan een droomhuisje-met-tuintje in de toekomst is niet verboden, toch?

Wat vind je het allerleukst en het allerstomste van jouw woonplaats?

Deze vraag heb ik al beantwoord: ik ben blij dat er een station is in Oisterwijk. Verder ben ik dus erg tevreden met de grote hoeveelheid natuur in mijn “achtertuin”. Het nadeel is dat wij (mijn ouders komen allebei uit Tilburg) eigenlijk nog steeds niet worden gezien als echte Oisterwijkers, ondanks dat ik hier dus praktisch mijn hele leven heb doorgebracht.

Als je mocht kiezen, in wat voor huis en in welke plaats zou je dan wonen?

Het liefste in Oisterwijk, in een koophuisje met een stukje tuin. Omdat ik alleen woon (nou ja, met twee cavia’s), hoeft het huis niet eens supergroot te zijn, maar een eigen stukje tuin zou ik wel heel fijn vinden, zodat ik buiten kan zitten en een grote konijnenren in de tuin kan bouwen. Want meer huisdieren zou ik erg leuk vinden. Voor nu houd ik het bij Freek en Frinn. Een huis in een omliggende plaats is ook nog een optie, als dat betaalbaarder zou zijn.

Wat is op dit moment dé hotspot in jouw woonplaats?

Er zijn hier heel veel eetcafés in het centrum, maar ik kom daar niet zo vaak, want ik ben momenteel een arme student. Het liefste ga ik eigenlijk naar Groot Speijck in de bossen. Hier zitten de kantoren van Natuurmonumenten en een eetcafé met een groot buitenterras. Van hieruit starten diverse wandelingen door de bossen, waaronder de beroemde 14-vennenwandeling.

Hiermee is dit doel dus ook online officieel vervuld.

Meatless Monday: Geroosterde groente crumble (DZP-recept #8)

Eén van de doelen van mijn Day Zero Project is het uitproberen van tien nieuwe vegetarische recepten. Dit is nummertje 7.

Vorige week heb ik een week lang veganistisch gegeten in het kader van de Nationale Week Zonder Vlees. Dit is één van de gerechten die ik deze week heb gegeten.

Het was best wel een out-of-the-box gerecht voor mij, omdat ik nog nooit zoiets als crumble gemaakt had met alleen maar plantaardige producten.

Ik heb alleen maar een klein oventje, dus mogelijk is dit nog lekkerder uit een grote oven. Ik had nu het probleem dat het verwarmingselement bijna in mijn ovenschaal zat. Mede daardoor is mijn crumble laag niet zo goed gelukt.

Het recept komt uit het boekje Veganistisch koken – 100 recepten van Rebo (ISBN 9781472329714). Ik kocht dit boekje een tijdje terug voor een paar euro bij de boekhandel (AKO) op het station.

Ingrediënten (voor 2 personen)

• 200 gram pompoen in blokjes
• 150 gram zoete aardappel in blokjes
• 1 rode ui in stukjes
• 2 wortels in plakjes
• 75 gram mini maïskolfjes
• 500 ml groentebouillon
• 1 theelepel kaneel
• 1/2 theelepel kurkuma
• olijfolie

En voor de crumble:

• 75 gram plantaardige margarine
• 100 gram bloem
• 75 gram grof gehakte walnoten
• 4 eetlepels havermout
• peper en zout naar smaak

Hoe maak je het?

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Bak de uien, pompoen, wortel en zoete aardappel in de olijfolie ongeveer 5 minuten op middelhoog vuur. Voeg dan de kaneel en kurkuma toe en bak nog 2 minuten. Voeg dan de bouillon toe, breng aan de kook en laat alles vervolgens zo’n 10 minuten sudderen op een laag vuurtje.

Ondertussen maak je de crumble. Meng de margarine met de bloem, tot het mengsel op broodkruim lijkt. Roer vervolgens de havermout en de walnoten erdoor en breng op smaak met peper en zout.

Schep de groenten in een (kleine) ovenschaal (bij mij zat er nog veel vocht in de pan, dus ik heb eerst wat vocht afgegoten) en dek af met een laag crumble.

Bak alles 20 minuten in de oven, tot de crumble goudbruin is. Laat de ovenschotel even afkoelen voor je serveert.

Lekker met een frisse salade.

Eet smakelijk!

Het ziet er zo uit.

Throwback Thursday: 21 maart 2010

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 21 maart 2010:

Wherigo was een nieuw type cache: het leek meer op een soort computerspelletje met je gps als console, dan op echt geocachen. Ik denk dat het vooral een uitdaging was voor de ICT-gerichte cache-owners om zo’n wherigo-spelletje te maken. Het lopen vond ik nooit zo leuk, omdat je de hele tijd op je schermpje aan het turen was en geen oog had voor de omgeving om je heen. Daarnaast liep door de wherigo mijn gps vaak vast en het nadeel was dat je dan dus weer opnieuw kon beginnen, want hij sloeg een half voltooid wherigo-spel dus niet op. In totaal vonden we dan ook slechts 10 wherigo’s. Het cache-type bestaat nog wel, maar mijn huidige gps kan ze niet meer draaien, dus ik verwacht niet dat ik ooit nog een wherigo ga doen.

Het verslag:

1802. Fellenoord
Maker: Polidor
Type: Wherigo
Heideroosjes: Maartje en Anke
Gevonden op: 21 maart 2010
Plaats: Nieuwcuijk

Deze cache verscheen ergens rond de jaarwisseling op onze nearbiest-pagina. De vorige keer dat daarop een wherigo verscheen vond ik dat helemaal niets, omdat die niet te doen was met mijn Garmin GPS 60. Inmiddels ben ik de eigenaar van een Oregon 400t, dus nu vond ik de verschijning van een wherigo niet meer zo’n ramp. Nou ja, dat vond ik toen dus. Al snel bleek dat het nog niet zo simpel was om een wherigo op de Oregon te downloaden. Ergens in de communicatie tussen mijn GPS en mijn laptop ging er iets verkeerd en it was driving me crazy.

Daarom namen we voor de zekerheid de gps van Ankes familie mee, want die had de wherigo wel probleemloos “ingeslikt”. Met deze gps hebben we de tocht dan ook volbracht.

We arriveerden in de cache-area in de stromende regen. Anke was kort geleden ook in dit gebied geweest, voor een andere cache, dus ze wist nog een goede parkeerplaats. We hadden wat problemen met de start van de wherigo, hij wilde namelijk niet echt starten. Terwijl wij wat op en neer liepen over het fietspad in de regen om het 0-punt te bereiken en ik chagrijnig aan het worden was, stopte er ineens een ATB-er. Hij vroeg of we aan het geocachen waren en ik dacht: “Owh nee, weer zo iemand die een uitleg over geocachen wil.” Daar zat ik op dat moment echt niet op te wachten. Maar toen vroeg hij of we Fellenoord aan het doen waren. Ik mompelde dat we die aan het doen waren, maar dat het niet echt wilde lukken. Toen zei de man dat hij Polidor was, de maker van de cache. “Shit,” dacht ik, ik was niet echt aardig aan het doen over zijn cache. Hij merkte dat niet of negeerde het en zei waar het echte 0-punt was.

Het vervelende aan wherigo is namelijk dat je steeds precies op het 0-punt moet gaan staan, anders start de volgende zone niet. Toen we dus eindelijk op het goede 0-punt stonden, begon de wherigo eindelijk te “spelen”. Daarna ging alles een stuk beter. We gingen van waypoint naar waypoint, of beter gezegd van zone naar zone. We moesten munten zoeken. Af en toe duurde dat even, maar het lukte ons om alle munten te vinden.
Het grote nadeel van wherigo is, is dat je geen kompasscherm hebt, maar alleen maar een klein rood pijltje in de bovenhoek van het scherm, dat ook nog de hele tijd verdwijnt. Dan is het vrij lastig om te bepalen of je goed loopt, dus we hebben vast weer veel om gelopen. En je bent de hele tijd intensief op je scherm aan het kijken of er nieuwe informatie verschijnt, waardoor je niet echt op de omgeving kunt letten. Ook is de wherigo een stuk minder leuk voor de meelopende persoon, omdat die niet kan zien wat je allemaal aan het doen bent op het kleine schermpje van je gps.

Uiteindelijk zijn we bij de cache aangeland – na een tussenstop om een paddo te waymarken – en we hebben hem gevonden.

Wherigo zal om alle in het bovenstaande stukje genoemde nadelen, nooit mijn favoriete manier van cachen worden. Er zal vast een voor IT-ers interessant stukje techniek achter zitten, maar ik vind het allemaal maar omslachtig en vervelend. Geef mij maar een gewone cache.

Wat ik hier op 21 maart 2019 nog aan toe te voegen heb:

Ha, uiteindelijk heb ik nog wel uitgevonden hoe ik een Wherigo naar mijn gps moest downloaden. Het blijft af en toe een beetje een autodidactische bezigheid. En ik ben van nature niet heel erg technisch of wiskundig aangelegd, dus soms is het gewoon abacadabra. Gelukkig zijn er zoveel caches dat er keuze genoeg is. En tegenwoordig heb ik ook niet meer zo de drive dat de caches op de nearbiest-pagina per se opgelost moeten worden.

Het logo van Wherigo komt van de geocaching-website.

 

Day Zero Project: Done: Doel 80

Doel 80 van mijn Day Zero Project is er eentje uit de categorie Vegetarische (Vr)eetideeën. Oorspronkelijk had ik er in gezet dat ik een maand lang veganistisch moest eten, maar dat vond ik toch wel heel erg lang. Daarom besloot ik om de opdracht terug te draaien naar een week vegan eten. Ik koos ervoor om dat te doen tijdens de tweede editie van de Nationale Week Zonder Vlees, die was van 11 t/m 18 maart 2019. Vegetarisch eten is voor mij tenslotte geen uitdaging meer, dat doe ik al ruim 19 jaar. Maar veganistisch eten gaat nog een flinke stap verder, dus dat was wel een uitdaging. Ik heb het een week lang volgehouden en daarmee is het doel vervuld. Maar ik ga geen veganist worden.

Nationale Week Zonder Vlees

Vorige week was de Nationale Week Zonder Vlees. Omdat ik al bijna twintig jaar vegetarisch eet, besloot ik mezelf uit te dagen met een week veganistisch eten. Na deze week weet ik echter heel erg zeker dat ik geen veganist ga worden. Waar ik eigenlijk zelden nog tegen problemen aanloop door vegetarisch te eten, vond ik veganistisch eten een aaneenschakeling van problemen.

Vegetarisch versus veganistisch

Wat is precies het verschil? Als vegetariër eet ik geen vlees en vis. Als veganist gebruik je helemaal geen dierlijke producten, denk daarbij aan alle vormen van zuivel, eieren, kaas en honing.

Ik hoor je nu denken: maar daarvoor hoeven dieren toch niet doodgemaakt te worden? Nee, maar wij mensen drinken de melk van de koe op, die eigenlijk voor het kalf bedoeld was. Daarvoor worden kalveren al snel na hun geboorte weggehaald bij de moeder. Een legbatterij is zeker geen prettige leefomgeving voor een kip en ook over het begrip “scharrelei” valt te twisten. Kaas wordt natuurlijk gemaakt van melk en kan gestremd zijn met dierlijke stremsel; dit is een enzym dat wordt gewonnen uit de magen van geslachte kalveren.

Plantaardige zuivel

Goed, de meeste zuivel valt te vervangen door plantaardige dranken of -yoghurt. Bovendien gebruik ik niet vaak (dierlijke) melk, omdat ik daardoor last krijg van mijn darmen. Ook heb je plantaardige margarine als vervanger voor boter. Over het algemeen gebruik ik altijd al deze plantaardige vormen, dus dat was deze week geen probleem.

Eieren

Ook eet ik niet zoveel eieren, omdat ik ze niet heel erg lekker vind. Maar ik eet wel veel producten waar eieren in verwerkt zitten. Dit gaat dan vooral om sauzen of dressings. Soms zit er ook ei in pasta of noedels. En in sommige vegetarische vleesvervangers zit een vleugje kippen-eiwit verwerkt. Met een quiche maak je mij echt niet gelukkig. Ik heb nooit van gebakken eieren gehouden. Een keer of drie per jaar eet ik een gekookt ei op mijn brood. Bijna nooit dus. Daarom kan ik makkelijk een week zonder ei-producten.

Kaas

Het grootste probleem leverde kaas op. Ik ben een Hollander en ik houd van kaas. Ik probeer er wel op te letten dat de kaas met plantaardig of microbieel stremsel is gemaakt. Maar ik vind kaas gewoon lekker; op mijn brood bijvoorbeeld. Geitenkaas; heerlijk. Witte kaasblokjes of feta in mijn salade. Mozzarella over de lasagne. Het is niet zo dat ik wekelijks aan de kaasgourmet zit, want grote hoeveelheden gesmolten kaas is dan weer niet mijn ding. Maar kaas is ongetwijfeld mijn grootste belemmering om volledig veganist te worden.

De “onzichtbare” dierlijke toevoegingen

Verder blijkt in ontzettend veel producten toch iets kleins dierlijks te zitten. Wist je bijvoorbeeld dat veel chips gekruid is met melkpoeder? Dat er in heel veel vegetarische vleesvervangers kippen-eiwit zit? Dat je kruidenboter voortaan mag laten staan? Geen chocolade-paaseitjes. Dat er vaak ei zit in pasta of noedels? Dat het bindmiddel gelatine is gemaakt van gemalen dierenbotten? En zo kan ik nog wel even doorgaan. En wat moet je met producten met de vermelding: “kan sporen van ei bevatten” ? Komen die ook op de verboden lijst?

Boodschappen

Veganisten moeten er bijna een dagtaak aan hebben om boodschappen te doen. Het lijkt mij heel vermoeiend om steeds maar al die etiketten te moeten lezen. Natuurlijk leer je na een tijdje de producten kennen en zal het boodschappen doen sneller gaan, maar ik heb die tijd niet. En ook niet het geld om altijd boodschappen te gaan doen bij een natuurwinkel of biologische supermarkt. Die zijn ook niet te vinden in mijn woonplaats. Er bestaat wel een veganistisch (Europees) keurmerk, maar lang niet alle leveranciers vragen dit aan voor hun producten, dus vaak zit er niets anders op dan etiketten bekijken. Ook zal je veel zelf moeten maken, omdat er gewoon niet voor alles kant-en-klare vervangers op de markt zijn. Leuk als je lekker veel tijd hebt, maar ik heb niet elke dag urenlang de tijd om in de keuken te staan.

Gezondheid

Dan is er nog het gezondheidsaspect; als vegetariër moet ik al op enkele dingen letten, maar als veganist maak je nog meer kans om voedingsstoffen, zoals vitamine B12, vitamine D, omega 3, ijzer, calcium, jodium en proteïnen te kort te komen. Die moet je dus bij gaan slikken in de vorm van voedingssupplementen. En dat kunstmatige staat mij ook tegen aan veganisme. Het viel mij op dat in veel vegan producten extreem veel e-nummers en bewerkte ingrediënten zitten. En of dat nou allemaal zo gezond is, vraag ik me af.

Vegan inspiratie

Tijdens het ontbijt en de lunch vond ik het niet zo moeilijk. Ik liet de kaas voor een week achterwege en at hummus en vegan groentespreads, die ik anders ook al eet. Voor het avondeten putte ik inspiratie uit het kookboekje Veganistisch Koken – 100 recepten en daardoor heb ik twee avonden iets totaal nieuws en out-of-the-box gegeten. Ik ga zeker nog meer recepten uit dit boekje klaar maken. Tussendoortjes vond ik wel lastig: ik heb altijd de neiging om voor iets met chocolade te kiezen en dat kan nu dus niet. Ik heb nog geen betaalbaar (ik zag wel een paar hele dure repen) veganistisch tussendoortje gevonden, dus beet ik deze week maar op een houtje.

Geen wereldverbeteraar

Sommige veganisten zijn enorme wereldverbeteraars. Zij willen andere mensen dwingen om hun levensstijl aan te nemen. Ik weet nog dat ik de social media voor de Vegetariërsbond verzorgde en dat de heftigste reacties vaak kwamen van veganisten, die vonden dat zij veel beter bezig waren dan alle vegetariërs en flexitariërs die de doelgroep vormden. Zelf ben ik echter geen vegetariër geworden om de wereld te verbeteren, maar omdat ik de bio-industrie zielig vond voor de dieren. Daarnaast vond ik het geen prettige gedachte dat ik een dood dier zat te eten als ik vlees at. Ik vind vlees nog altijd vies: het stinkt, het ziet er smerig uit en ik vond het dus ook de smaak niet lekker. Na bijna twintig jaar mis ik het nog steeds niet om vleesloos te eten. Maar ik ben er niet op tegen om dierlijke producten zoals kaas en af en toe een ei te gebruiken. Ik gebruik al plantaardige zuivelproducten. Natuurlijk wel plantaardig of microbieel gestremde kaas. En scharreleieren. En ik ben groot voorstander voor het afschaffen van de bio-industrie en dat we teruggaan naar kleinschalige, biologische veehouderij, dan heb ik er niets op tegen om dit soort producten te gebruiken.

Ben ik dan een flexanist?

Morgenochtend ga ik lekker een boterham eten met kaas. Met vegetarisch stremsel, natuurlijk. Ik verheug me er nu al op. Ik denk dat ik een flexanist wordt: af en toe vind ik het prima om veganistisch te eten (1 of 2 dagen per week), maar niet voor altijd.

Day Zero Project: Done: Doel 65

Doel 65 van mijn Day Zero Project is er eentje uit de categorie Lekker weg in eigen land. Het oorspronkelijke doel was dat ik iets moest bezoeken tijdens de Open Monumentendagen, die vinden altijd plaats in een weekend in september. Mijn plan was dan om een kasteel te bezoeken, wat niet altijd toegankelijk is, namelijk kasteel Doornenburg. Uiteindelijk deed ik dit niet tijdens Open Monumentendag, maar tijdens de Dag van het Kasteel, wat eigenlijk vergelijkbaar is met de monumentendagen, maar dan alleen gericht op kastelen. Om die reden heb ik besloten om dit doel aan te passen en met mijn bezoek aan kasteel Doornenburg als vervuld te beschouwen.

 

Dag van het Kasteel 2018

In mei was het de Dag van het Kasteel. Dus ik besloot om het plan uit te voeren, wat ik eigenlijk had willen doen tijdens de monumentendagen afgelopen september: het bezoeken van Kasteel Doornenburg in het gelijknamige plaatsje. In september was het slecht weer geweest en voelde ik me niet zo lekker. Nu was het prachtig weer.

Doornenburg bleek lastig bereikbaar te zijn met het openbaar vervoer, dus wilde ik er per OV-fiets naartoe gaan fietsen vanaf station Zevenaar, wat dan ook meteen een nieuwe station voor mijn DZP-lijstje zou zijn. Helaas bleek dat je op Zevenaar geen OV-fietsen kon huren. Dus besloot ik om dan maar vanaf Arnhem te gaan fietsen, daar weet ik een klein beetje de weg, omdat ik daar stage heb gelopen en hebben ze altijd ruimschoots genoeg OV-fietsen.

Het was toch nog zo’n 11 kilometer fietsen. Op de heenweg verliep dat niet zo heel vlot, omdat ik steeds de weg moest zoeken (met behulp van de kaart in mijn gps) en het behoorlijk hard waaide. Dan is dat fietsen over dijkjes niet zo heel fijn. Onderweg stapte ik af om de cache te loggen bij de Kolk van Borgers, vlakbij het gehucht Angeren. De cache zou lastig verstopt zijn, maar ik vond het wel meevallen: binnen een minuut had ik hem al gevonden. Ik heb wel vaker van dit soort kolken (wiel of waai) gezien, dus het fenomeen was bekend. Dit was wel een mooi exemplaar.

Rond een uur of 13 kwam ik aan bij het kasteel. Een mooi kasteel, maar het is dus niet meer in originele staat: het is in de oorlog plat gebombardeerd en daarna weer opgebouwd in de oude stijl. Het is vooral bekend bij de generatie van mijn ouders, omdat de tv-serie over Floris er is opgenomen. Het was er vreselijk druk en ik kon pas mee met de laatste rondleiding van 15.30 uur (wel gratis, omdat ik een museumkaart heb). Tja, er was niet zo heel erg veel te doen aldaar, dus na een half uurtje rond gelopen te hebben over het marktje op de binnenplaats, besloot ik eerst wat caches te gaan doen in de omgeving en dan weer terug te komen voor de rondleiding.

Het liefste wilde ik de earthcache doen, vanwege mijn Day Zero Project. Daarvoor moest ik met de pont naar de overkant. Vlakbij de pont lag ook nog een traditional, maar er stond een busje op Ground Zero geparkeerd en de chauffeur kwam ook nog net aanlopen. Hij treuzelde en staarde mij aan, dus fietste ik maar weg. Eerst de earthcache maar eens doen. Het was kneiterdruk bij de informatietafel, met fietsers die daar een rustpauze hielden en zelfs andere geocachers. Toch wel de antwoorden kunnen verzamelen. Daarna terug naar de traditional. Nu was het busje weg en kon ik ongestoord zoeken en loggen. Tijd om weer terug naar de overkant te gaan, met de pont.

Ik twijfelde om nog een tradi te doen aan de overkant, maar die zou lastig verstopt zijn en ik was bang dat ik dan in de knoop zou komen met de tijd. Dus besloten om de cache te skippen en terug te gaan naar het kasteel. De rondleiding liep erg uit, maar was wel leuk, met allemaal verklede mensen in de ruimten die vertelden over het kasteel en zijn bewoners. Ik moest mijn rugzak achterlaten en was vergeten om mijn camera eruit te halen, dus geen foto’s van de binnenzijde. Het was dus al bijna 17 uur toen ik de kasteelgronden verliet.

Besloten om de cache helemaal te laten zitten en terug te gaan fietsen naar het station. De terugtocht verliep een stuk vlotter dan de heentocht. Ik kon het roze tracklijntje van de fietstocht heen in mijn gps terug volgen en de wind was gaan liggen. Ik haalde zelfs de trein van 17.53 uur.

Later kwam ik erachter dat je kastelen ook kan waymarken en dat kasteel Doornenburg nog door niemand “geclaimed” was. Dus nu is kasteel Doornenburg op waymarking digitaal van mij ;>)

Throwback Thursday: 14 maart 2015

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 14 maart 2015:

Ondertussen zit ik in de laatste maanden van mijn hbo-studie Media, Informatie & Communicatie aan de Hogeschool van Amsterdam. Maar vier jaar geleden was ik nog druk bezig met mezelf oriënteren op welke studie ik wilde gaan doen. Eén van de mogelijke opties was Geschiedenis aan de Universiteit van Leuven. In België. Dat is het dus uiteindelijk niet geworden. Maar op deze dag bezocht ik de open dag per trein en natuurlijk pakte ik daarna nog een paar caches in Leuven mee.

Het verslag:

5549. De laatste Leuvense Torenbrievenbus
Maker: Bvstaeye
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 14 maart 2015
Plaats: Leuven, België

5550. Panorama
Maker: Sailtm
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 14 maart 2015
Plaats: Leuven, België

Vandaag was dan de open dag op de KU Leuven, waar ik mogelijk geschiedenis zou willen gaan studeren. Het bleek nog een aardig lange reis te zijn per trein, door twee landen en met veel overstaps. Omdat ik het altijd wel leuk vindt om mijn cache-voetstappen achter te laten en ook wel even een wandelingetje wilde maken door de stad waar ik mogelijk zou gaan wonen, een tweetal caches gelogd, nadat ik de open dag had bezocht.

Ik vond de naam Leuvense Torenbrievenbus heel leuk klinken, maar het was heel anders dan ik me had voorgesteld. Ik dacht namelijk aan een oude Middeleeuwse toren met een oude houten deur met een brievenbus erin, maar ze bedoelden een ouderwetse bezorg-brievenbus, zoals de oranje brievenbussen in het Nederlandse straatbeeld. Ook leuk, voor een voormalig postbode zoals mij (niet lang daarna werd ik opnieuw een postbode), maar toch wel anders. Wel leuk dat deze brievenbus echt nog in gebruik is. Voor de cache moest ik op een muurtje klimmen, want hij zat best hoog en ik ben maar klein.

Hierna volgde Panorama, die lag op de bovenste verdieping van een parkeergarage, die mij deed denken aan een vervallen oostblok-gebouw. Ik klom omhoog langs alle smalle trapjes, kreeg bovenop last van hoogtevrees en was blij dat ik de cache al snel zag zitten. Hierna nam mijn hoogtevrees gelukkig af en bleek het uitzicht inderdaad wel mooi te zijn. Ik zag zelfs bergen (?) en/of hoge heuvels in de verte.

Het bleef bij deze twee caches, want ik had nog een lange terugreis naar huis voor de boeg.

Wat ik hier op 14 maart 2019 nog aan toe te voegen heb:

België is het uiteindelijk niet geworden. Er zaten te veel haken en ogen aan hier gaan studeren. Vooral ook omdat ik daar dan moest gaan wonen en niet voor me zag hoe ik dat dan drie jaar financieel op moest gaan lossen. En ook wel vanwege mijn leeftijd: ik zag het ook niet zo zitten om van een eigen sociale huurwoning, terug te gaan naar een gedeeld “kot” met allemaal jongere mensen.

Toch zou het ook wel een mooi avontuur zijn geweest. Zo had ik ook al naar de geocaches gekeken, want die hobby had ik mooi mee kunnen nemen naar de zuiderburen. Er was ook een kanovereniging in Leuven. Ik had echt heel erg veel research gedaan naar hoe ik daar zou gaan studeren en leven, dus het was uiteindelijk best een teleurstelling toen het allemaal niet door ging.

De foto van de torenbrievenbus komt van de cachepagina af. De cache is nog steeds online, code GC42FGY.

Meatless Monday: Kikkererwtenschotel (DZP-recept #7)

Eén van de doelen van mijn Day Zero Project is het uitproberen van tien nieuwe vegetarische recepten. Dit is nummertje 7.

Vandaag ben ik ook gestart met een week lang veganistisch eten in het kader van de Nationale Week Zonder Vlees. Dit is één van de gerechten die ik deze week ga eten.

Het recept komt uit het boekje Supersnelle Vegetarische Keuken (ISBN 9783625184508).

 

Ingrediënten (voor 2 personen)

• 1 (rode) ui
• 1 knoflookteentje (of knoflookpoeder)
• 300 gram voorgekookte aardappelen in grote blokken
• 200 gram bloemkool of broccoli in roosjes
• 50 gram diepvrieserwten
• 150 gram kikkererwten
• 1 eetlepel rode currypasta
• 100 ml groentebouillon
• 400 ml kokosmelk
• koolzaadolie
• komijn (1 tl)
• (verse) koriander (1 tl + nog wat voor de garnering)
• (verse) munt (1 tl)
• peper/zout naar smaak

Hoe maak je het?

Hak de ui en de knoflook in stukjes en bak kort in de koolzaadolie.

Voeg dan de currypasta, de komijn en de koriander toe. Roerbak nog een paar minuten.

Voeg dan de kokosmelk en de groentebouillon toe en vervolgens de de aardappel en de broccoli. Breng alles aan de kook en laat het zo’n 15 minuten sudderen op middelhoog vuur, met de deksel half op de pan.

Voeg de erwten en de kikkererwten toe en laat alles nog 5 minuten sudderen op een laag vuur.

Voor je het recept serveert, voeg je peper en zout naar smaak toe en bestrooi je het met (verse) munt en koriander.

Lekker met een salade erbij.

Eet smakelijk!

 

Day Zero Project: Done: Doel 83

Doel 83 van mijn Day Zero Project is er eentje uit de categorie Funny Things: Meedoen met een Photography Scavenger Hunt op Instagram.

Scavenger 

Het Engelse woord scavenger betekent letterlijk “aaseter”. Wanneer mensen spullen op straat zetten om meegenomen te worden door een vuilnisbedrijf en iemand kijkt of daar nog wat bruikbaars tussen zit, wordt zo’n persoon ook wel een scavenger genoemd. En dat is eigenlijk wat je ook bij een Scavenger Hunt doet: gaan zoeken naar iets bruikbaars om je opdracht te vervullen.

Scavenger Hunt

Een Scavenger Hunt is een spelvorm waarbij de organisatie een lijst met items opstelt, waar de deelnemers naar op zoek moeten. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt als teambuildingsactiviteit.

Photography Scavenger Hunt

Als bewijs moet je de verzamelde items vaak fotograferen.  Wil je alleen aan de slag met een Scavenger Hunt, dan staan er een heleboel ideeën op internet. Veel lijsten zijn wel gebaseerd op een bepaald thema of seizoen en op alfabetische volgorde. Ook ik besloot om een Alphabet Photography Scavenger Hunt te doen met items die belangrijk voor mij zijn. Zesentwintig dagen lang (in februari 2019) plaatste ik elke dag een foto op instagram. Sommige letters waren best lastig en voor andere had ik wel vijf opties. Mijn grootste angst was dat ik een dag zou vergeten, maar het is allemaal gelukt. Bij deze is het doel dus geslaagd.

De foto’s:

 

Alien

Boeken

Cactus

Draak

Evil-Duckie

Freek en Frinn

Geocaching

Homedecoration

IJstijd (mammoet)

Kano

Licht

Me, Myself and Maartje

Niffler

Oisterwijk

Paddo

Routes

Spellen

Toveren

Uil

Vennen

Water

X-mas tree

Yes!

Zon

De J van Jeans en de Q van Question ontbreken, omdat ik die foto’s alweer gewist heb. Nog wel te zien op mijn instagram –> link staat hier rechts.

Doel 83 is hiermee vervuld:

 

 

 

Throwback Thursday: 7 maart 2011

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 7 maart 2011:

Mijn moeder en ik gingen een paar dagen samen weg en onderweg deden we al een heleboel caches.

Het verslag:

2750. OECC: Oosterhout’s Eerste Carpool Cache
Maker: Buurman en Buurman
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 7 maart 2011
Plaats: Oosterhout

2751. Cor Litjens deel 6 Dorpsgezichten: Olburgen
2752. Cor Litjens deel 5 Dorpsgezichten: Rha
2753. Cor Litjens deel 1 Dorpsgezichten: Steenderen
2754. Cor Litjens deel 4 Dorpsgezichten: Bronkhorst
2755. Cor Litjens deel 2 Dorpsgezichten: Toldijk
2756. Cor Litjens deel 3 Dorpsgezichten: Baak
Maker: CrankyHenkie
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 7 maart 2011
Plaats: Olburgen, Rha, Steenderen, Bronkhorst, Toldijk en Baak

2757. Motorvrienden
Maker: MTC Bicyclette
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 7 maart 2011
Plaats: Zutphen

2758. De Drogenapstoren
2759. Gein bij de fontein
2760. De Broederenkerk
Maker: Pomacanthus en Kruimbol
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 7 maart 2011
Plaats: Zutphen

2761. De Berkelruïne
Maker: Kruimbol
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 7 maart 2011
Plaats: Zutphen

2762. Kip, ik heb je
2763. Erwtje 157: U bent welkom hier!
Maker: Hoefsmidjes
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 7 maart 2011
Plaats: Zutphen

2764. Leusveld
Maker: Lein
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 7 maart 2011
Plaats: Zutphen

2765. Soerense Broek
Maker: Team Alkie
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 7 maart 2011
Plaats: Zutphen

Mijn moeder vroeg de dag voor we weg gingen of er onderweg ergens een carpoolcache was en die vond ik eentje. Hij was in Oosterhout, een plaats die ik ken als een dorp  voorbij Breda. Maar dit was dus een andere Oosterhout, wel precies hetzelfde gespeld. Dit was voor de Heideroosjes de 2750ste found, dus een kleine milestone.

Vervolgens gingen we de serie van Cor Litjens doen, dat is een serie van 6 caches bij de kunstwerken van Cor Litjens. Die kunstwerken spraken mij erg aan. Het waren een soort van stadsmanquettes in brons gegoten die uit een rechthoekig stuk steen leken te groeien. Daarnaast was het ook nog een leuke autotoer door de zes landelijke plaatsjes waar de caches lagen. Onderweg ook nog wat paddo’s gespot, mijn moeder spot ze nu ook al voor mij.

We waren al vroeg klaar met Cor Litjens en besloten door te gaan voor wat caches in de vestingstad Zutphen. Eerst deden we Motorvrienden, die bij een clubhuis van de motorvereniging lag. Er kwam toevallig net een Motorvriend langs om wat op te halen in het clubhuis en hij was zo aardig om de cache aan te wijzen.

Hierna parkeerden we Reno op een grote en zowaar gratis parkeerplaats bij het winkelcentrum om een wandeling te maken langs een vijftal caches. Daarvan hebben we er eentje niet gevonden. Hij bleek geript te zijn en het was de enige not-found van deze vakantie. Zutphen is een mooie stad met veel historische gebouwen en een oude stadsmuur die nog als een ruïne door de stad heen loopt. Ook veel kerken. Er was ook nog een cache die alleen per kano te bereiken was in de stadsgracht en ik baalde er een beetje van dat ik Wave niet bijhad. Dat was namelijk wel erg gaaf geweest. Maar ja, theoretisch gezien had Wave niet meer in de auto gepast, die beslaat dan alle ruimte en dan moet de bijrijdersstoel plat.

Er was ook nog een gave boekenwinkel met trapjes. We vonden dus vier caches en daarna gingen we op weg naar het hotel. Alleen lagen op de weg nog drie trads. Eentje lag op de brug en die konden we niet bereiken. De andere lag bij het kippenmuseum in een mooi historisch straatje, die was wel geinig, zat in een dubbele laag in een vogelhuisje verstopt. De laatste cache zat in het informatiebord van de gemeente Zutphen. Alleen stond dat op een parkeerhaventje aan de tegengestelde richting van de weg. Gelukkig was er geen verkeer en besloot ik halsoverkop om naar dat haventje door te steken. Mijn moeder vond dat minder stijlvol, maar ging wel vlug de cache loggen. Daarna zijn we weer veilig teruggekomen op onze eigen rijstrook.

We checkten in bij het hotel, maar de hotelkamer was heel klein en het was nog licht buiten, dus besloten we heel snel dat we nog meer caches gingen doen.
Eerst een korte multi die bestond uit een foto-zoektocht. Die was zeer aardig en liep over het landgoed Leusveld, inclusief mooi landhuis met een aparte klok. Onderweg ook nog een mooie bank gezien waar een libel uitgesneden was. De cache werd ook gevonden. Hierna nog een oppikkertje gedaan dat het Soerense Broek heette en bij een gelijknamig informatiebord lag. Normaal start bij zoiets dan een wandelroute, maar dat was hier niet het geval. Het bord werd omringd door prikkeldraad. Best wel apart.

Zo hadden we maar liefst zestien caches gevonden deze dag, veel meer dan we van tevoren verwacht hadden.

Wat ik hier op 7 maart 2019 nog aan toe te voegen heb:

Ja, we gingen toen dus naar een hotel. Maar dat beviel eigenlijk niet zo goed. Sindsdien gaan we eigenlijk altijd naar huisjesparken, dan heb je meer ruimte (en een tafel die groot genoeg is voor spelletjes) en kun je gewoon zelf koken. Verder was het wel een mooie omgeving en hebben we die midweek heel wat geocaches gevonden.

Day Zero Project: Done: Doel 91

Doel 91 is er eentje uit de categorie Serious Things, namelijk mezelf uit laten schrijven bij de katholieke kerk en een motivatie daarvoor schrijven.

Officieel atheïst

Ik zat daar al jarenlang tegenaan te hikken en begin dit jaar heb ik eindelijk eens dat formulier voor uitschrijving gemaild. Aanvankelijk kreeg ik daarop geen enkele reactie, maar eind februari viel er ineens een brief op de mat dat de uitschrijving geregeld is. Vanaf nu ben ik dus officieel atheïst:

Waarom wilde ik zo graag weg bij de kerk?

Ik woon al mijn hele leven in Midden-Brabant en mijn familie is van oudsher rooms-katholiek.

In de provincie Noord-Brabant was dit de gebruikelijke te volgen godsdienst: Tussen ca. 1850 en 1960 was ruim negentig procent van de Brabanders praktiserend rooms-katholiek. De Kerk had daardoor een enorme invloed op het dagelijks leven van de Brabanders (Het Rijke Roomse Leven in Brabant, Historiek.net).

Mijn ouders zijn allebei (nog net) in deze periode geboren, mijn vader als negende kind in een gezin wat uiteindelijk tien kinderen zou tellen en mijn moeder als jongste in een gezin met acht kinderen. Toen ik nog heel jong was, dacht ik dat alle ouders uit zo’n groot gezin afkomstig waren, later kwam ik erachter dat dit toch niet per se zo hoefde te zijn.

“Dat religieuze Nederlanders gemiddeld meer kinderen voortbrachten dan niet-religieuze, zal geen verrassing zijn. De kerk, van welke ‘kleur’ dan ook, heeft er eeuwenlang een strikte seksuele moraal op na gehouden. Kort gezegd hield die in dat seks buiten het huwelijk taboe en binnen het huwelijk verplicht was. Het Godswoord ‘Gaat heen en vermenigvuldigt u’ (Genesis 1:28) werd zeer serieus genomen, evenals de oudtestamentische verzen waarin anticonceptie (voor het zingen de kerk uit) en afwijkend seksueel gedrag werden veroordeeld.” (De grote gezinnen van de katholieken, Historische Nieuwsblad)

In datzelfde artikel wordt gezegd dat katholieke gezinnen gemiddeld 5,4 kinderen per gezin kregen, daar zaten de gezinnen van mijn ouders dus beiden ruim overheen. Helaas heb ik mijn (overleden) oma’s nooit kunnen vragen wat zij daar nu eigenlijk van vonden, want daar ben ik eigenlijk wel nieuwsgierig naar.

Kerk in mijn vroegere leven

Mijn vele ooms en tantes besloten om het leuk te houden, alle gezinnen binnen mijn familie tellen dus maximaal drie kinderen. Ook ik ben de oudste van drie kinderen.

Maar ik werd nog wel gedoopt. Eigenlijk vind ik dat je een baby van amper twee maanden nog geen geloof op kan dringen, maar het was toen nog gebruikelijk. Ik ging ook naar een rooms-katholieke basisschool: daar werd nog elke ochtend begonnen met een gebed (hoewel zowel het Onze Vader als Wees gegroet Maria toch behoorlijk onbegrijpelijk zijn voor het gemiddelde basisschoolkind), er werd voorgelezen uit de bijbel en alle kerkelijke feesten werden gevierd. En ja, ik ging ook wel eens naar de kerk op zondag, hoewel dat meer kwam omdat mijn ouders bij een kerkkoor waren. Ik heb ook nog mijn communie gedaan, want ja, dat deed zeker driekwart van de klas. Ook dat was eigenlijk iets idioots: moesten we als 8-jarigen ukkies kleurplaten kleuren van Jezus aan het kruis. Alsof je daar dan iets van begrijpt. Toen ik in groep 8 zat, volgde er ook nog vormsel (of hoe dat mocht heten), toen twijfelde ik al of ik dat nog wel wilde, maar de halve klas deed het en we gingen met een bus op excursie naar de Sint Jan in Den Bosch en dat vond ik dus wel interessant: meer vanwege de historie van het gebouw, dan omdat ik zo ontzettend gelovig was.

Twijfels

Na de basisschool ging het gauw bergafwaarts met mijn zogenaamde geloof. Ik kwam alleen nog maar in kerken als ik het een mooi gebouw vond en later als er een cache bij lag. Daarnaast ging ik door allerlei invloeden steeds meer twijfelen of ik nog wel deel uit wilde maken van de katholieke kerk.

Een paar voorbeelden:

• Godsdienstoorlogen. Ik kan me niet voorstellen dat welke “god” dan ook zou willen dat mensen elkaar vermoorden omwille van hun geloof. En dat is toch wat er in de wereldgeschiedenis behoorlijk vaak is gebeurd.
• Het gedoe tussen katholieken en protestanten (beiden stromingen van de christelijke kerk) in de Middeleeuwen. Dat ze elkaar gewoon verbrandden… Ik lees veel historische boeken en de gebeurtenissen in Het Eeuwige Vuur van Ken Follett zijn hier een goed voorbeeld van. Een bepaalde verhaallijn uit dit boek komt ook terug in een film die nu in de bioscopen draait: Mary Queen of Scots. 
• Het misbruik van jonge kinderen binnen instellingen van de katholieke kerk, wat veelvuldig is voorgekomen in het Brabant van de twintigste eeuw (en wellicht ook daarvoor)
• Het feit dat ergens in deze omgeving een pastoor openlijk samenwoonde met zijn huishoudster (en hey: ik vind dat prima), maar dat hij ondertussen wel hel en verdoemenis preekte tegen mensen die samen woonden voor hun (kerkelijke) huwelijk
• Dat de katholieke kerk nog altijd afwijzend staat tegen homoseksualiteit, terwijl ik toch best wat hele leuke mensen in mijn vrienden-, familie- en kennissenkring heb, die dat wel zijn.
• Het belerende en vaak ook onbegrijpelijke van de katholieke kerk
• Ik geloof in de evolutietheorie van Darwin en niet in een vaag scheppingsverhaal
• Ik geloof gewoon niet in bovennatuurlijke dingen die ik niet kan zien, zoals zogenaamde onzichtbare goden, een hemel of een hel (die blijkbaar ook verzonnen is, door de kerk, trouwens)
• Ik wil geen aantekening bij mijn naam in de gemeentelijke basisadministratie dat ik een geloof aanhang, waar ik helemaal niets meer mee heb

Atheïst 

Ik wil dus graag bekend staan als een ongelovige, die geen enkele godsdienst aanhangt. Dat betekent niet dat ik tegen godsdienst ben: als mensen daar steun uitputten: prima. Elk geloof heeft ongetwijfeld ook goede ingrediënten, maar het is mij als ongelovige niet verboden om af en toe iets wat mij wel aanstaat mee te pakken. En dat hoeft dan dus niet per se iets katholieks te zijn. Ik kan kerken of kapellen nog steeds mooie gebouwen vinden, maar dat heeft nooit iets te maken gehad met “geloof”, maar meer met architectuur of historie.

En natuurlijk ben ik heel nieuwsgierig: waarom ben jij wel of niet lid van een kerkgemeenschap?