Last day of the year 2018

Het is alweer de laatste dag van het jaar 2018.

365 dagen, tijd voor een terugblik. Dit deed ik ook al in 2016 en 2017.

Wat heb je in 2018 gedaan wat je nog nooit eerder had gedaan?

Ik heb meegedaan aan een Vierdaagse. Nee, niet de beroemde Nijmeegse Vierdaagse, dat is qua afstanden niet te doen voor mij. Maar ik heb wel de 20 km van de Apeldoornse Vierdaagse uitgelopen, dit is de groenste (en velen zeggen ook de mooiste) Vierdaagse van het land. Toch blijft het bij mij wringen dat ik eigenlijk ingeschreven had voor de 30 km, maar dat ik door lichamelijke klachten terug moest krabbelen naar de 20 km.

Verder heb ik voor het eerst deelgenomen een “boerenovertrek”. Het is iets wat mijn oudste broertje regelmatig doet, omdat het gebruikelijk is in zijn vriendengroep, als er vrienden samen gaan wonen. Begin dit jaar ging mijn jongste broertje samen wonen met zijn vriendin, dus vond oudste broertje dat hij de “boerenovertrek” ook maar eens in de vriendengroep van zijn broertje moest introduceren.

En dan heb ik een Unlimited abonnement genomen op de bioscoop. Dat wilde ik al een tijdje en omdat ik nu de eerste drie maanden een mooie actie had, eindelijk gedaan. Waar ik eerst 3x per jaar of zo naar de bioscoop ging, ga ik nu zo’n beetje wekelijks.

Welke landen heb je bezocht?

Dat zijn er slechts drie: Nederland, België en Duitsland. Precies dezelfde drie als vorig jaar: eigen land, de Zuiderburen en de Oosterburen. In eigen land bezocht ik dit jaar een heleboel verschillende provincies per trein om er te NS-wandelen en/of te geocachen. Bij de Zuiderburen ben ik geweest om te geocachen en ik ben per trein naar Antwerpen Zoo geweest. Bij de Oosterburen ben ik 1 nacht geweest, als tussenstop op de tweedaagse, grensoverschrijdende NS-wandeling Meinweg. Hoogtepunt was natuurlijk het vinden van de 250ste Duitse cache voor de Heideroosjes.

Wat zijn je favoriete momenten van 2018?

2018 kende geen grootse, glorieuze momenten. Ik heb dit jaar met heel veel dingen problemen gehad, in de eerste plaats met studeren. In die zin is het behalen van alle studiepunten voor het derde studiejaar uiteindelijk wel een overwinning.

Natuurlijk was het jaar niet alleen maar diepe ellende, er zaten wel veel kleine geluksmomentjes in: mooie wandelingen, heel veel leuke spelletjesavonden, het vinden van een aantal cactussen die ik heel graag wilde hebben op diverse plekken, geocaching, het uitlopen van de bovengenoemde Apeldoornse Vierdaagse, fijne vakanties en nog wat leuke uitjes. Verder geniet ik nog steeds erg van mijn huisgenootjes: cavia’s Freek en Frinn.

Wat is je grootste prestatie van het afgelopen jaar?

Dat ik niet gestopt ben met mijn studie. Daar heb ik wel vaak dicht tegenaan gezeten.

Verder vind ik het leuk dat ik die Vierdaagse uitgelopen heb en dat ik diverse “lievelings-doelen” van mijn DZP-lijst heb behaald, zoals de 20 NS-wandelingen.

Wat is je grootste fout van het afgelopen jaar?

Door alle problemen, hoofdzakelijk vanwege school, raakte ik erg gestresst. En dan ben ik chagrijnig en snel aangebrand en dat is niet leuk voor de mensen om mij heen.

Waar heb je het meeste geld aan uitgegeven?

• Huur en andere vasten lasten slorpen toch erg veel van mijn geld op.
• NS: Ik heb nog steeds een Dal Vrij-abonnement op de trein. Hoewel ik het niet meer elke maand tot op de cent nauwkeurig uit ga rekenen, weet ik dat ik het er nog steeds elke maand uit haal, behalve eh…afgelopen maand. Ik heb nog overwogen om over te stappen op NS Flex, maar ik “vertrouw” dat abonnement niet.
• Daarna komen ongetwijfeld de spelletjes. Ik ben al jarenlang gek op spellen, maar dit jaar heb ik er behoorlijk veel aangeschaft en ben ik ook weer eens naar het Spellenspektakel geweest. Volgend jaar wil ik echt heel erg graag naar Spiel in Duitsland, de grootste spellenbeurs van Europa.

Waar werd je heel erg blij van?

• Wandelen, met als hoogtepunten het uitlopen van de Apeldoornse Vierdaagse en het vervullen van het NS-wandelingen DZP-doel.
• Geocaching, met als hoogtepunt het vinden van de 250ste Duitse cache.
• Spellen spelen, met als hoogtepunt een gezellige dag op het Spellenspektakel.
• Alle studiepunten van jaar 3 behaald.

Waar heb je om moeten huilen?

Ik heb niet echt om iets gehuild. Huilen doe ik eigenlijk niet zoveel. Ik krijg wel eens tranen in mijn ogen, van mooie boeken of films of van heftige verhalen van mensen in mijn familie-, vrienden- of kennissenkring. En ook wel eens van verhalen van mensen die ik helemaal niet in het echt ken.

Ben je in vergelijking met twaalf maanden geleden:

Dikker of dunner? Denk dat ik nog gelijk ben aan vorig jaar. Heb toevallig vorige week nog op een weegschaal gestaan en het resultaat viel me niet tegen. Zeker niet omdat ik net een ruime gourmetmaaltijd achter de rug had en al mijn kleding + schoenen aanhad, haha.

Blijer of somberder? Ik vrees toch wel een beetje somberder. De studie-problemen. En dan alle financiële ellende die voor de deur staat, door de btw-verhoging en de forse steiging van de energieprijzen. Ik hoop dat ik het allemaal nog ga redden met mijn zielige loon, volgend jaar.

Rijker of armer? Als je het puur in geld bekijkt armer. Maar op andere vlakken wel weer rijker.

Wat had je vaker of meer willen doen?

Bloggen. Ik heb deze blog en ondanks dat ik slechts een handjevol lezers heb, vind ik het schrijven wel heel leuk en zou ik best meer tijd willen hebben om inhoudelijke betere stukken te schrijven en al mijn ideeën uit te werken, waardoor de blog zelf wellicht ook naar een hoger niveau zou gaan. (Dit is precies hetzelfde als wat ik vorig jaar schreef. Zo zou ik bijvoorbeeld graag meer informatieve blogs willen schrijven, zoals deze. Maar dit soort stukken kosten veel tijd, vanwege de research die je ervoor moet doen.)

SingStar: Ja, het karaokespelletje, dat je speelt op de Playstation (een oud modelletje 2 in mijn geval). Ik geloof dat we dit jaar slechts 1x gespeeld hebben. Tijdgebrek en verschillende agenda’s. En een locatie waar het kan, want het is een gehorig spelletje. Ik scoorde nog wel heel goedkoop een nieuw SingStar-spel, wat ik dus nog nooit uitgeprobeerd heb.

Geocaching: Stond op een relatief laag pitje dit jaar. We vonden dan ook maar ongeveer de helft van het aantal caches van wat we in 2017 vonden. Nou ja, “we” is een relatief betrekkelijk begrip: als team Heideroosjes zijn we slechts 1x samen op pad geweest dit jaar. Voor de rest zocht ik veel alleen of met mijn moeder, die ook graag aan geocaching doet. En Anke vond wat caches tijdens haar vakanties, waar ik dus op mijn beurt niet bij was. De 9000ste cache is niet gelukt, hoewel we er wel redelijk dichtbij zitten, want we zijn wel over de 8900 heen.

Wat had je minder willen doen?

In de stress zitten over met name de studie.

Verder kan ik me enorm ergeren aan mijn onderbuurman (ik heb de bovenwoning, hij de onderwoning). De woningen zijn enorm gehorig en hij heeft TV en/of radio altijd heel hard staan. Er iets over zeggen helpt altijd maar even, want ik denk dat de man half doof is en een zeer laag IQ heeft.

Wat was je favoriete TV-programma?

Zoals altijd: Wie is de Mol? Ik had pas heel laat door dat Jan de Mol was. Ik zat eigenlijk op Stine, tot die eruit ging, want zij deed zo raar en maakte ook de hele tijd van die vreemde opmerkingen. Maar: Jan was een leuke Mol. Wel jammer dat Art weg gaat als presentator. Vanaf deze week zullen we gaan zien hoe Rik het er vanaf gaat brengen. En met een kandidaat uit mijn eigen Oisterwijk: Mister Heel Holland Bakt. En neej, ik verwacht eigenlijk niet dat Robert de Mol is (eerder dat hij er als eerste of tweede al uitvliegt). Na drie mannelijke mollen (Klaas, Thomas, Jan), zou het nu wel weer eens een vrouw kunnen zijn. Maar ja, niets is wat het lijkt…

Verder kijk ik dus niet zo veel TV. Soms kijk ik ook wel Ik Vertrek en die aflevering over de mini-golfbaan op Bonaire was natuurlijk geweldig. Overigens vond ik het er aan het einde van aflevering 2 wel best mooi uitzien, ik had eigenlijk niet verwacht dat ze het ooit voor elkaar zouden krijgen.

Wat is het beste boek dat je in 2018 heb gelezen?

Pfft, dit vind ik altijd een moeilijke vraag, omdat ik niet kan kiezen. Ik las zo’n 70 boeken dit jaar, van verschillende genres. Wat mij nu het eerste te binnen schiet is het derde boek over Kingsbridge van Ken Follett: Het Eeuwige Vuur. Maar ik vond ook dat dit boek maar heel weinig in de stad zelf speelde. De eerste twee boeken draaiden echt vooral om de stad Kingsbridge. Dit derde boek speelde volgens mij voor zeker 75% op andere plekken. Ik ben wel heel erg benieuwd of er ook nog een vierde boek zal komen.

Verder herlas ik het kwartet het Kerkhof der Vergeten Boeken van Carlos Ruiz Zafon opnieuw. Nou ja, de eerste drie opnieuw en het Labyrinth der Geesten voor het eerst. Ik vind het mooi dat de vier boeken op diverse manieren in elkaar passen. Maar de verhaallijn is af en toe wel over het randje van geloofwaardigheid. En spoiler: ik vind het eigenlijk jammer dat Daniel de zoon van David Martin blijkt te zijn. Ik had toch eigenlijk gehoopt dat Isabella haar lieve boekverkoper trouw was geweest.

Wat is de beste (nieuwe) film die je dit jaar heb gezien?

Oef, ook dit vind ik een moeilijke vraag. Ik ben dus ongeveer 50x naar de bioscoop geweest, naar heel uiteenlopende films. Van animatiefilms naar romantische komedies, naar historische drama’s. Ik kan dat eigenlijk niet met elkaar vergelijken. Dus ik blijf het antwoord hier schuldig.

Wat deed je op je verjaardag?

Ik was jarig op de zaterdag voor Pasen, stille zaterdag. Ik nam vrij van mijn werk en ging naar de Efteling. Daar had ik een leuke dag, hoewel het best druk was, o.a. omdat de hernieuwde Python die dag geopend werd (en het was zo druk, dat ik er niet meer in mocht. Later in het jaar is dat nog goed gekomen, toen we met de family naar de Efteling gingen). Alleen kwam er aan het einde van de dag een clusterregenbui en we waren op de fiets (ik woon ongeveer drie kwartier fietsen van de Efteling af)…dus we kwamen zeiknat thuis. Nadat we droge kleding hadden aangetrokken, hebben we nog gegourmet en spelletjes gespeeld. Op die regenbui na was het een prima dag.

Heb je iemand gemist?

Zelfde antwoord als vorig jaar: Niet een bestaand iemand, maar als iedereen om je heen een relatie heeft, samen gaat wonen, kinderen krijgt, enzovoort, dan vraag ik me wel eens af of ik dat ook zou willen. En of ik dat dan zelf wil of dat de maatschappij dat min of meer van mensen eist. Soms voel ik me best eenzaam, andere dagen vind ik het prima om alleen te zijn.

Wat is het belangrijkste dat je in 2018 geleerd hebt?

Dit komt eigenlijk neer op wat ik hier voorgaande jaren ook al schreef: je bent zelf verantwoordelijk om wat van je leven te maken. De weg naar succes is niet gratis en ook niet altijd leuk. Soms gaat het me allemaal veel te langzaam en andere keren weer te snel. Maar: dromen mag. En wie weet komen ze ook nog wel eens uit.

Screenshot uit Howl’s Moving Castle

 

Goede voornemens 2018: wat kwam er van terecht?

Ik begon dit jaar met een blog over mijn goede voornemens voor 2018. Het lijkt me leuk om vandaag eens te kijken wat er van terecht is gekomen.

Afvalkalender

Nou, mijn schuur is niet dicht gegroeid met afval en beide fietsen staan er nu keurig in. Ik printte de afvalkalender voor 2018 en hing die met magneten op mijn koelkast. Zo kon ik voor het hele jaar zien wanneer er wat voor afval opgehaald zou worden.

Daarnaast abonneerde ik mij op de afvalstoffendienstkalender, die mij steeds een reminder mailde op de dag voor er iets van afval opgehaald zou worden. Heel handig, die reminder, behalve dan dat hij pas om 20 uur ’s avonds kwam. Ik zit dan wel eens op de bank, zonder schoenen en in kleding waarmee ik buiten niet gezien wil worden en dan moest ik dus nog, naar beneden, naar mijn schuur om een of andere container naar het containerpunt aan de overzijde van de (drukke) straat gaan slepen. Daar had ik dan dus geen zin in.

Officieel mag het afval pas na 20 uur naar buiten, maar veel mensen houden zich daar niet aan. Die mail zou dus een paar uur eerder moeten komen, dan zou ik er meer aan hebben. Mijn papieren kalender werkte uiteindelijk beter.

Verder heb ik ook nog een hoop spullen verkocht, weggegeven of weggegooid. Maar ja, er zijn ook weer andere dingen voor in de plaats gekomen, dus ik weet niet of dit echt in volume gaat schelen bij een volgende verhuizing, haha.

Een onderwerp vinden voor mijn afstudeerscriptie

Bloed, zweet, tranen en shitloads aan stress, maar het ziet er naar uit dat ik nu eindelijk een goedgekeurd, archivistisch onderwerp heb. Verder zal ik er geen woorden meer aan vuil maken, maar dit was frustratie-onderwerp numero uno gedurende het grootste gedeelte van 2018.

Een betaalde baan of stage vinden

Ik zal het maar meteen zeggen: dit is niet gelukt. Ik werk nog altijd bij PostNL als postbesteller van de wijken 56A en 56X en ook nog wel eens iets anders (56S staat op plaats drie als het om meeste bezorgrondes gaat).

In het begin van het jaar heb ik nog wel gesolliciteerd en mocht ik zelfs bij een archiefinstelling op gesprek komen. Helaas kozen ze toch weer voor de kandidaat met meer werkervaring (en ik had mijn studie natuurlijk nog niet af, dat speelde ook mee).

Toen wilde ik eigenlijk twee studies tegelijkertijd gaan doen in het schooljaar 2018/2019 en dan zou ik het zo druk hebben met studeren, dat ik er niet meer bij kon werken (ja, een bijbaantje op zaterdag). Dus stopte ik eigenlijk met solliciteren, hoewel ik de vacatures wel in de gaten blijf houden.

De tweede studie ging vooralsnog niet door (blijft een optie voor komende schooljaar, maar eerst MIC maar eens afmaken), maar ja, toen koos ik voor een voltijdminor, daarvoor moet ik twee dagen per week naar school. Met de lange reistijd naar Amsterdam erbij, is daarbij werken ook lastig. Dus besloot ik om dan maar bij PostNL te blijven, tot in ieder geval het einde van mijn studie MIC. Dit omdat ik hier een vast contract heb, het in de buurt is (ik heb geen auto en ben afhankelijk van het OV) en ik er vooralsnog genoeg uren kan maken. Het blijft wel lichamelijk sjouwwerk, het is onderbetaald, ik moet altijd op zaterdag werken en bij slecht weer (regen, extreme kou, extreme hitte en het allerergste: sneeuw) haat ik het uit de grond van mijn hart. Verder is mijn postfiets ontelbaar vaak kapot geweest dit jaar (al die kilo’s post zijn niet echt bevorderlijk voor de gezondheid van je fiets). En dan heb ik nog het geluk dat ik hem steeds bij mijn handige vader kan brengen, want anders was ik ondertussen failliet gegaan aan de fietsenmaker. Ook komt er volgend jaar een nieuwe manier van werken, waarbij wij geacht worden om de post op straat te gaan staan sorteren, met behulp van een maf vest, wat onder de postbestellers “het kangoeroe-vest” wordt genoemd. Ik ben geen fan van Plan Kangoeroe, dus we zullen zien hoe dat weer gaat lopen.

Het is dus afhankelijk van of ik nog een master ga doen hoe fanatiek het solliciteren komend jaar zal zijn, maar ik houd de vacatures wel in de gaten.

 

 

Throwback Thursday: 27 december 2013

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 27 december 2013:

Mijn moeder en ik gingen eigenlijk naar Ikea, maar het cachebloed kruipt, waar het niet gaan kan…

Het verslag:

4717. Son-o-house
Maker: Masterchef-NL
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 27 december 2013
Plaats: Eindhoven

Op de dag na kerstmis besloten mijn moeder en ik om naar Ikea te gaan. Daar waren we al bijna een heel jaar niet geweest, want ons vorige bezoek was 4 dagen na de start van 2013, dus het was wel toepasselijk om 4 dagen voor het einde van 2013 nog eens te gaan, haha.

Son-o-house

Ik had voor de grap gezegd dat ik een cache ging zoeken op Ekkersrijt (het industrieterrein waar Ikea Eindhoven gevestigd is) en mijn moeder vond het best. Tot mijn grote verbazing lag er echt een cache, dus zijn we die ook maar echt gaan doen. Hij lag in het bosje bij een apart, maar best wel mooi kunstwerk dat dus Son-o-house heette. In het bosje zelf nog wel even gezocht, want de hint was dat de cache onder de grond lag en er waren nogal wat konijnenholen daar. Gelukkig had mijn moeder beet en het was wel grappig dat er een Ikea-potloodje in de cache zat om mee te schrijven.

Vervolgens gingen we dus alsnog naar Ikea.

Wat ik hier op 27 december 2013 nog aan toe te voegen heb:

Tja, dat is wel typisch mij. Altijd kijken of er ergens nog een geocache mee te pakken valt. Gelukkig is mijn moeder over het algemeen wel bereid om mee te gaan zoeken, omdat ze zelf ook graag aan geocaching doet.

De foto komt van de website Eindhovennet, waar ook meer informatie is te vinden over het kunstwerk.

Throwback Thursday: 20 december 2011

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 20 december 2011:

Om precies te zijn de enige keer dat we (nou ja, ik in dit geval) op de datum 20 december hebben gecachet. Een solo-avontuur in de omgeving van Son en Breugel.

Het verslag:

3556. Kapel Mosbulten
Maker: Thebearded dragons
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 20 december 2011
Plaats: Son en Breugel

3557. Rondje Mosbulten
Maker: De Overburen
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 20 december 2011
Plaats: Son en Breugel

3558. Dommel, beek of rivier?
Maker: Thebearded dragons
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 20 december 2011
Plaats: Son en Breugel

3559. Maria kapel
Maker: De Overburen
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 20 december 2011
Plaats: Son en Breugel

3560. Burgemeestersgraf
3561. Hertenkamp Son & Breugel
3562. Ecoduct Gentiaan
Maker: Thebearded dragons
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 20 december 2011
Plaats: Son en Breugel

Deze datum moest nog voor de kalender en het was zonnig en droog weer, dus het kwam best goed uit dat ik niet ingeroosterd was. De cache had ik ook al uitgezocht, dat moest het nieuwe rondje van de Overburen worden. Lekkere caches die niet al te moeilijk zijn en als wandeling allemaal voldoen. Op de route lang ook nog een trad, bij de kapel van de Mosbulten. Die cache vond ik onder een heel smerig bankje dat helemaal groen geschimmeld was door de vele regen van de afgelopen dag. Het Rondje Mosbulten zelf was niet zo heel erg bijzonder, veel asfaltwegen. Alleen het modderige stukje door het natuurgebiedje zelf was de moeite waard. Wat nog wel grappig was was dat een mevrouw de weg aan mij kwam vragen, maar dat ik haar echt niet kon vertellen waar ze heen moest. Haha, ik weet daar echt de weg niet hoor. Ik heb mijn GPS.

Na het rondje had ik nog tijd genoeg over voor een zooi oppikkertjes. Dat werd als eerste die in het informatiebord over de Dommel vlakbij het startpunt van Rondje Sonse Bergen, die ik een paar weken eerder met Anke liep. De cache zat in het bord, maar er was vlakbij een mevrouw bij haar paard aan het kijken, dus heb ik het hele bord kunnen lezen voor ze weg was. Daarna de cache uit het bord gepeuterd, want die had de vorige vinder er verkeerd om in terug gestopt. Met behulp van een takje is het gelukt.

Ik ging verder naar de Maria Kapel in de villawijk waar we ook al doorheen hadden gelopen bij Rondje Sonse Bergen, maar toen was deze cache er nog niet. Na een ritje over allemaal kronkelige weggetjes met niet bij elkaar passende dierennamen (Eland, Lama en Panter, de enige overeenkomst is dat het allemaal zoogdieren zijn) doemde er een enorme kapel op. Zo’n grote kapel had ik hier niet verwacht. De cache lag keurig naast de kapel verstopt en was dus zo gevonden.

Ik ging door naar het graf van een of andere burgemeester met het “verkeerde geloof”, die daarom niet op de dorpsbegraafplaats begraven mocht worden en daarom een plek in het park koos. Bizar verhaal natuurlijk, maar was allemaal in de vorige eeuw toen geloof nog een veel te grote invloed had op de samenleving. Cache was geniepig verstopt en veel mensen konden hem niet vinden, dus ik had geluk, want ik had hem vrij snel.

Op naar de kerststal bij de hertenkamp van Son. Ik had meer belangstelling voor de levende dieren in de stal achter de kerstgroep dan in de beelden zelf. Hele lieve dieren. Omdat het er druk met Dreuzels was, vond ik het prettig dat de cache een klein stukje van de hertenkamp aflag, zodat ik ongestoord kon zoeken. Er waren daar meerdere mogelijkheden, maar ik heb hem wel gevonden.

Ter afsluiting nog een wandeling gemaakt naar het Ecoduct vanaf de parkeerplaats bij het Oude Meer. Hier startte ook de wandeling van de multi het Oude Meer, dus zowel Reno als ik waren hier al eens geweest. Het was ongeveer een kilometer lopen naar het Ecoduct en het pad werd steeds modderiger. Uiteindelijk de cache wel gevonden.

Hierna wilde ik nog een trad doen, maar die kon ik niet bereiken wegens wegwerkzaamheden. Er was nog een multi in het Henri Dunantpark, maar toen nam ik per ongeluk de verkeerde afslag en besloot maar naar huis te rijden.

Wat ik hier op 20 december 2018 nog aan toe te voegen heb:

Met 7 caches heb ik deze datum wel meteen goed aangepakt, dat dan weer wel. Ook dit jaar zal er geen cache aan de datum toegevoegd worden, want vermoedelijk ben ik heel veel post aan het wegwerken vandaag.

Day Zero Project: Done: Doel #96 – Films kijken

Doel #96 van mijn Day Zero Project is: “Bekijk 10 films die je ooit gekocht hebt, maar die je nog nooit eerder gezien hebt.”

Ik had dit doel bedacht omdat ik door de jaren heen best veel dvd’s heb verzameld, maar eigenlijk zelden naar een film kijk. Eerst had ik geen plaats voor mijn TV + dvd-speler, dus toen was films kijken niet te doen. Heel soms keek ik een film op mijn laptop, maar eigenlijk houd ik niet van dat gestaar naar zo’n klein scherm.

Sinds ik hier woon is er wel weer ruimte voor TV + dvd-speler, maar het is een erg gehorig huis (ik heb de bovenwoning). Niet dat mijn onderbuurman zich daar iets van aantrekt, maar ik doe dat blijkbaar wel. Verder heb ik vaker zin in andere dingen dan in film kijken.

Maar…wat ik ook nooit had verwacht, was dat ik nog eens een Unlimited abonnement op de bioscoop aan zou schaffen. Dat heb ik nu wel sinds een paar maanden, dus ik ga nu heel vaak naar de bioscoop en kijk daardoor thuis al helemaal niet zo gauw een film meer.

Dus ik had eigenlijk niet gedacht dat ik dit doel nog ging vervullen, maar ondertussen is het toch gelukt. Opvallend hierin is dat het grotendeels animatiefilms zijn, dat is wel mijn favoriete genre films om te verzamelen. Verder vind ik de vaak relatief korte lengte van animatiefilms eigenlijk wel prettig.

1. Inside Out

Inside Out of in het Nederlands Binnenstebuiten is een Disney/Pixar film. Meestal ben ik wel te spreken over de films van deze studio, maar ik vond dit echt een saaie film. Op zich is het idee om een depressie in beeld te brengen door vijf poppetjes die je “hersenen besturen” nog wel grappig, maar dat is ook meteen het probleem: mijns inziens zijn er meer dan vijf emoties. Natuurlijk gaat er in de film van alles mis in de samenwerking tussen de poppetjes in het hoofd van tiener Riley, maar ik vond het allemaal heel langdradig en voorspelbaar.

2. The Good Dinosaur

Ook The Good Dinosaur is een Disney/Pixar-film. Op zich sprak deze film mij meer aan dan Inside Out, maar toch vond ik ook deze film een beetje saai. We hebben het allemaal al een keer gezien. Het leek wel alsof ze allemaal andere Disney en/of Pixar-films in een blender hebben gestopt, een willekeurig schattig beestje hebben geprikt en hoppa: we hebben weer een film gescoord. Want ja, deze film is Tarzan meets Brother Bear en Dinosaur. Wel mooi geanimeerd, dat wel.

3. Big Hero 6

Bij deze film was ik verrast dat het ook een Disney/Pixar-film was, omdat het thema en het type personages (anime) meer bij Studio Ghibli had gepast. Maar ja, het superhelden-thema is al jarenlang hot, dus wilde het grote Disney er natuurlijk ook een graantje van meepikken. Ik vind Big Hero 6 veel onderhoudender dan de twee films hier boven. En tja Baymax is natuurlijk onweerstaanbaar schattig, als je van vreemde wezens houd.

4. The Secret Life of Pets (Huisdiergeheimen)

Deze film keek ik op dierendag, samen met mijn cavia’s Freek en Frinn. Ondanks dat er een cavia in mee doet, haakten zij al na een minuut of 10 af. Ik heb nog de hele film uitgezeten, maar eerlijk gezegd vond ik hem tegenvallen. Het is vooral een heel langdradige film en er zitten te veel personages in. Er zaten best wel een paar leuke stukjes in en de problematiek tussen “de machtige mens” en “het onderdanige dier” wordt af en toe kort aangestipt. Maar ik had er meer van verwacht, want deze film kreeg beste goede recensies.

5. Fantastic Beasts and where to find them

Om de een of andere vage reden ben ik nooit naar deze film in de bioscoop gegaan. En dat terwijl ik toch best wel een grote fan ben van de Wizarding World en de Fantastic Beasts in kwestie mij zeker aan spreken. Uiteindelijk zag ik de film dus op dvd en ik was meteen verliefd op zo’n beetje alle fantastic beasts in deze film, in het bijzonder de Niffler. Ik werd ook verliefd op Newt Scamander (niet op acteur Eddie Redmayne, maar echt op het karakter Newt Scamander). Het is jammer dat de film in de jaren ’20 van de vorige eeuw speelt en Scamander dus ondertussen zo dood als een fantastic pier moet zijn. Verder ben ik helaas een Dreuzel. Als we die twee details vergeten, waren hij en ik een match made in heaven geweest. Nee, alle gekheid op een stokje, ik vind het dus een leuke film. Het is even afwachten hoe de rest van de serie films wordt (het moeten er in totaal vijf worden), maar misschien spreekt dit mij nog wel meer aan dan Harry Potter.

Ondertussen heb ik dat gemis in de bioscoop ook goed gemaakt, want bij het uitkomen van de tweede film in de serie – The Crimes of Grindelwald – was er een Fantastic Beasts Marathon en daar ben ik naartoe geweest, waarbij ik deel 1 dus alsnog op het grote doek heb gezien.

6. Princess Mononoke

Een Studio Ghibli film. Mijn versie komt uit een taalgebied waar ze nog nooit van Nederlands hebben gehoord, dus Japans gesproken en Engels ondertiteld. Het is bepaald geen zoete Disneyfilm. Princess Mononoke is dan ook zeker geen zoete-Disney-prinses. Hoewel de film naar haar vernoemd is, is de hoofdpersoon iemand anders, namelijk prins Ashitaka. De film gaat eigenlijk over verstoorde evenwicht tussen mens en natuur, waarbij de natuur vertegenwoordigd wordt door vervloekte (bos)geesten. De film kwam al uit in 1997 en was toen met 20 miljoen dollar de duurste animefilm ooit gemaakt. Het is jarenlang de succesvolste Japanse film geweest, totdat het succes overtroffen werd door Spirited Away, ook van Studio Ghibli. Deze film is daadwerkelijk voor het overgrote deel nog met de hand getekend, dat moet een gigantische klus zijn geweest, want er zitten heel gedetailleerde stukken in.

7. Kiki’s Delivery Service

Ook een Studio Ghibli film, maar totaal anders dan Princess Mononoke. Deze film is gebaseerd op  het eerste boek uit de boekenreeks over de jonge heks Kiki, geschreven door Eiko Kadono. Het is dus geen origineel verhaal van Studio Ghibli. Over het algemeen vond ik het best een leuke film, maar op sommige punten wordt het allemaal wel een beetje langdradig en dan is nog niet eens het hele jaar in beeld gebracht (ze moet een jaar in een stad ver van huis doorbrengen om een echte heks te worden). Verder heeft de Japanse die de stem van Kiki heeft ingesproken een vrij irritant lachje (hoewel ik dit irritante lachje vaker terug hoor bij Studio Ghibli-films). Ik zou nog best willen lezen hoe het afgelopen is met Kiki. In de serie zijn in totaal vijf boeken, maar helaas kan ik geen Japans lezen.

8. Nausicaä of the Valley of the Wind

En verrassend: alweer een Studio Ghibli-film (hoewel de filmstudio officieel nog niet bestond toen deze film uit kwam in 1984). Ik krijg de naam van de hoofdpersoon nog steeds niet uitgevloekt, hoewel die heel vaak genoemd word in de film. Mijn Japans is erg stoffig, hoewel ik geen idee heb of het eigenlijk wel een echte Japanse naam is. Waar ik Kiki af en toe een beetje langdradig vond, had Nausicaä nog wel langer mogen duren. Hier had zelfs best een hele serie ingezeten, want er is een hele post-apocalyptische wereld te ontdekken, waar je nu maar een fractie van te zien krijgt. De film is gebaseerd op de manga-boeken, die ook geschreven zijn door Hayao Miyazaki.

9. Arrietty

Arrietty is ook een Studio Ghibli-film, maar niet van de hand van de grote Hayao Miyazaki. De film is gebaseerd op de boekenserie The Borrowers van Mary Norton. Ik vraag me trouwens af, waarom de studio hun films vaak baseert op boeken van Engelse schrijfsters (mijn absolute Studio Ghibli favoriet is Howl’s Moving Castle en ook dat verhaal is gebaseerd op de boeken van een Engelse schrijfster, te weten Diana Wynne Jones) . Heeft Japan zelf geen goede boekenreeksen om te verfilmen? Deze film is ook weer prachtig getekend, hoewel deze uit 2010 is en daarmee toch vooral uit de computer gekomen zal zijn.

10. Tales of Earthsea

Nog een Studio Ghibli-film, geregisseerd door de zoon van Hayao Miyazaki en gebaseerd op de Aardzee-boeken van de Amerikaanse schrijfster Ursula Le Guin (weer geen Japans verhaal dus). Hoewel ik veel fantasy heb gelezen, is mijn relatie met de boeken van deze schrijfster een beetje moeizaam, dus ik heb niet alles van Aardzee gelezen. Het verhaal in deze anime-film schijnt een mengeling te zijn van verschillende personages en plotlijnen uit de boeken. Ik herkende vooral personages (Therru, Tenar, Ged) uit het boek Tehanu, dat is het Aardzee-boek wat ik het meest recent heb gelezen. Ik vond het eigenlijk best een aardige film, veel beter door te komen dan het boek. De draak op het hoesje van de dvd spreekt mij natuurlijk ook heel erg aan. Maar veel Aardzee-fans schijnen hier anders over te denken. Overigens heb ik ook nog een verfilming van de Aardzee-boeken met mensen, maar die focust veel meer op het boek Machten van Aardzee en is daardoor qua verhaal niet te vergelijken met de anime-film.

11. Rio

Rio is een film van Blue Sky Studios en is totaal anders dan alle Studio Ghibli-films. Ik verwachtte niet veel van deze film (die ik gratis bij een andere dvd kreeg), maar ik vond het een verrassend leuke film. Papegaai Blu is natuurlijk superschattig en heerlijk die interactie met de vrijgevochten Jewel. En de interactie tussen de respectievelijke “eigenaars” van de beide vogels. Er is ook nog een deel 2, dus als ik die nog ergens goedkoop tegen kom, wil ik die ook nog hebben.

 

 

Ten slotte

Het zijn ondertussen dus toch al 11 films. En dan heb ik het niet over de bioscoopteller, die ondertussen op bijna 50 films staat… Ik word nog eens een filmliefhebber, haha. En owh ja, ik heb dus geen Netflix.

In ieder geval is dit doel vervuld.

De afbeeldingen van de dvd-hoesjes zijn van diverse internetpagina’s geplukt.

 

 

NS-wandeling Maasheggen (22)

Ik had mezelf maar liefst 20 NS-wandelingen die ik nog niet eerder heb gedaan ten doel gesteld in mijn Day Zero Project-lijst. Ondertussen heb ik dit doel vervuld, maar ik blijf doorgaan met NS-wandelen en ga de verslagen tot aan het einde van de looptijd van mijn DZP doornummeren. Dit was NS-wandeling nummer 22, gelopen in september 2018.

Maasheggen

15 kilometer, van station Boxmeer naar station Vierlingsbeek. Het gaat hier om een oude NS-wandeling, die niet meer op hun eigen website staat, maar nog wel wordt aangeboden via andere wandelwebsites. Ik liep – zoals altijd – met de gpx-route in mijn gps. Maar de rood/witte markeringen op deze route leken nog recent te zijn bijgewerkt.

 

Uiteindelijk ging ik op zoek naar oude NS-wandelingen binnen Noord-Brabant en vond uit de oude doos, de wandeling Maasheggen: van Boxmeer naar Vierlingsbeek. Eigenlijk wilde ik die al eerder gaan doen, maar toen viel de regen ’s morgens met bakken uit de lucht en ben ik niet gegaan. Vandaag was het aanzienlijk beter weer. Binnen Brabant zegt overigens weinig over de reistijd, want die was evengoed nog bijna 2 uur enkele reis, vooral omdat ik lang op station Eindhoven moest wachten op mijn overstap. Uiteindelijk was ik rond 11 uur in Boxmeer. Een nieuw station voor mijn lijst. Ik kende de plaats alleen van naam, omdat er in groep 5 van de basisschool een nieuw meisje bij ons in de klas kwam, die verhuist was naar Oisterwijk vanuit Boxmeer.

End of the world?

Op internet had ik wat reacties op deze wandeling gelezen, waarin o.a. stond dat Boxmeer een lelijk plaatsje zou zijn, maar ik vond het wel meevallen. De wandeling ging dwars door de winkelstraat heen en hoewel het er vroeg op de ochtend nog heel rustig was, zag het er best gezellig uit. Dit deel van Brabant schijnt nog heel gelovig te zijn en het stikte dan ook van de religieuze gebouwen in en rondom Boxmeer. Mijn eerste cache op de route was dan ook de Reli-cache, tussen twee van dit soort gebouwen in, bij een boom. De cachebak was heel groot, maar er zat een mini-amnoboxje in.

Hierna liep de wandeling verder langs de rivier de Maas, waar ik prachtige wolkenfoto’s kon maken. Overigens moest ik 15 kilometer afleggen en het idee was om uiterlijk 16 uur op het eindstation te zijn, zodat ik voor de spits in kon checken. Kon ik mooi het snelwandelen oefenen, want het kriebelt heel erg om volgend jaar weer mee te doen aan de Apeldoornse Vierdaagse, maar dan de 30 km (in 2018 deed ik de 20 km). En daarvoor zal ik moeten trainen op afstand en op snelheid, want anders ga ik dat niet vier dagen achter elkaar redden. De afspraak met mezelf was dan ook om niet voor caches af te gaan wijken van de route, 100 meter was de maximale afstand. Hierdoor moest ik dus wel een paar caches laten liggen.

De wandelroute was vernoemd naar de Maasheggen, dit zijn “heggen” van in elkaar gevlochten takken, bomen en struiken om de weilanden en akkers van elkaar te scheiden en het vee binnen de omheiningen te houden. Het waren dus veel zandpaden omringd door van dit soort heggen, maar de route liep ook een paar keer door stukjes bos, die best mooi waren.

 

 

Ik was nog nooit echt in dit gedeelte van Noord-Brabant geweest en vond het eigenlijk best een verrassende wandeling. Onderweg passeerde ik een Pieterpad-cache, want aan de markeringen te zien was dit ook een gedeelte van het Pieterpad. Ook kwam ik nog een replica van een Romeins straatnaambordje tegen, blijkbaar heeft de Via Valentiniana ook hier gelopen. Wat op zich wel kan, want dit gebied is niet heel ver van Noviamagus (Nijmegen) af.

En ondanks dat dit een oude NS-wandeling was, waren de markeringen prima onderhouden. Het leek zelfs wel alsof ze recent opnieuw opgeschilderd waren. Blijkbaar heeft Wandelnet (een wandelwebsite) de oude, populaire NS-wandelingen geadopteerd. Ik zal er de komende jaren nog wel vaker routes van gaan lopen, gok ik zomaar.

Het ging best goed met het snelwandelen en voor ik het wist wandelde ik Vierlingsbeek al binnen. Hier week ik een klein stukje van de route af om een cache van de Maasdorpentrail te loggen. Ondertussen zat ik in mijn hoofd met het probleem van Dal Vrij en overchecken van Arriva naar NS. Want zowel Boxmeer als Vierlingsbeek ligt dus aan een traject van Arriva. En hoewel ik ook Dal Vrij reis bij Arriva, vroeg ik me af of ze dan zouden rekenen met een nieuwe inchecktijd. Uiteindelijk was ik ruim op tijd op het station om binnen de tijd over te kunnen checken naar de NS en kon ik ook nog een andere Maasdorpencache meepakken. Die was heel leuk, want je vond een sleutel in een onthoofd paaltje en moest op zoek naar een object waar de sleutel op zou passen. Met mijn oplettende postbode-oog had ik natuurlijk al een brievenbus gezien op een vreemde locatie en jawel hoor: dichtgelaste klep en de cache zat erin. Tegenover de brievenbus stond ook nog een paddo, die wel een behoorlijk gehavend was.

Met die Maasdorpentrail zou ik nog wel verder willen, het is eigenlijk een fietstocht, die bijvoorbeeld ook door Arcen loopt. Maar dat is iets voor de toekomst.
Ik was ruim op tijd op het station van Vierlingsbeek. Weer een nieuw bordje voor mijn lijst, om precies te zijn het vijftigste bordje sinds ik met mijn Day Zero Project begonnen ben. De eis was 25 borden, dus ik heb dit doel nu al voor de tweede keer vervuld. Zou het ook nog een derde keer gaan lukken? Het wordt natuurlijk steeds moeilijker om op stations te komen die ik nog nooit gehad heb. Maar we zullen zien. Vind het wel grappig dat dit doel nu al 2x gelukt is, terwijl andere doelen nog altijd niet vervuld zijn.

Alle foto’s bij deze blog zijn door mijzelf gemaakt, tijdens de (oude) NS-wandeling Maasheggen.

Throwback Thursday: 13 december 2010

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 13 december 2010:

Ondanks de kou, ging ik “bewapend” naar de Reeshof om wat geocaches op te lossen.

Het verslag:

2622. Potje Kolonisten
Maker: Team Damenweb
Type: Mysterie
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 13 december 2010
Plaats: Tilburg

2623. Potje Pokeren
Maker: Nicolenco
Type: Mysterie
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 13 december 2010
Plaats: Tilburg

2624. Landgoederenzone
Maker: MacsTilburg
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 13 december 2010
Plaats: Tilburg

Het was zowaar droog met een winterzonnetje. Dus dwong ik mezelf om richting de Reeshof te gaan voor wat beweging. Hier lag Landgoederenzone, een multi die al een hele tijd op de to-do-list stond en wat op te halen, cadeau gekregen mysteries. Eerst naar Potje Pokeren, ik reed al voorbij de cache, maar daar mocht je niet parkeren, dus braaf om het gebiedje heen gereden. Hij zat in een schrikhek aan het eind van een soort van doodlopend wandel/fietspad. Ik kreeg hem alleen niet open, hij zat onder een dop in de paal van het schrikhek. Ik had alleen mijn autosleutel bij als wapen, maar ik moest zoveel kracht zetten, dat ik bang was dat die zou breken, dus afgedropen naar Reno zonder found.

Ik reed eerst naar Potje Kolonisten, dat nu gereduceerd was tot een voortuin-cache. Het idee achter deze cache vond ik best leuk, alleen moest het met een uitbreiding van Kolonisten die wij niet hebben. Dus kreeg ik de oplossing uiteindelijk van iemand cadeau.

Ik doorzocht mijn auto op gereedschap om Potje Pokeren open te krijgen en vond in de beruchte verbanddoos een schaartje en een pincet. Hiermee gewapend maakte ik opnieuw de wandeling naar de cache. Gelukkig waren alle Dreuzels met honden , die er een kwartier geleden nog rondliepen, nu allemaal weg. Zo kon ik rustig met m’n “wapens” aan de slag. Het schaartje bleek het ideale gereedschap en zo kreeg ik het dekseltje er toch nog af en kon ik de cache loggen.
Daarna op naar Landgoederenzone. Ik was hier een tijdje terug al mee begonnen, maar toen was het al aan het schemeren en liep ik vast bij waypoint 2. Toen ben ik maar gestopt. Vandaag liep ik weer vast bij wp2, of eigenlijk meer bij wp 3, want dat heb ik nooit gevonden. Gelukkig was dat getal goed te gokken en kon ik verder. Er waren onderweg veel puzzeltjes te doen, dus stiekem was ik blij dat ik de vorige keer gestopt was, want dat had ik toen nooit meer gered voor het donker. Want nu heb ik over 3 kilometer (het leken er veel meer) 2 uur gedaan. Je kon heel veel getallen gokken, maar niet alles.

Het grootste gedeelte van de route was al bekend van andere caches en ik herkende zelfs stukken van de Zes van Tilburg: Reeshof, een frustratie-cache van ons, die we nooit gevonden hebben in onze begintijd en die uiteindelijk gearchiveerd is. Het apartste stukje was dat bij de bosvijver met die vreemde puntige zandberg op het eilandje midden in.

Uiteindelijk kwam ik uit bij de cache, een lekkere grote bak die snel gevonden was en waar ik wat trackables kon dumpen, die ik al veel te lang in mijn bezit had. Op zich was het best een leuke cache, maar ik had bevroren voeten, terwijl ik 2 paar sokken aanhad, waarvan 1 thermopaar en m’n wandelschoenen. Verder had ik het niet koud, maar koude voeten is zo vervelend dat je het door heel je lijf lijkt te voelen.

Hierna nog geprobeerd om Potje Zwarte Pieten te vinden, maar dat lukte niet. Ik had toen zo’n koude voeten en handen dat ik maar naar huis ben gegaan en niet meer naar de nano’s van Heel veel Moeite 1 en 2, wat ik eerst in mijn hoofd had gehaald.

Wat ik hier op 13 december 2018 nog aan toe te voegen heb:

Ik geloof dat dit een beetje een dwangmatige geocaching-dag was. Denk dat ik nu makkelijker zou kiezen om lekker thuis te blijven bij zulk koud weer.

Tuesday TAG: 39 Fun Questions

Je komt ze heel vaak tegen op blogs: TAGS. Vragenlijstje over een bepaald onderwerp die dan ingevuld worden. Stiekem vind ik ze best leuk en daarom ga ik voorlopig om de twee weken een TAG invullen en op mijn blog plaatsen. Mocht je nog een leuke TAG voor mij weten, dan hoor ik dat graag in de comments.

De tag van vandaag heet de 50 Fun Questions Tag en is bedacht door Marion van Mijn Kladblog. Omdat ik een paar vragen niet relevant vond, zijn het de 39 Fun Questions geworden.

1. Laat je de deuren van je kledingkast open of doe je die netjes dicht? Omdat ik momenteel in een vrij kleine sociale huurwoning woon, zit mijn kleding in uitschuifbare bakken, die in de Kallax-kasten van IKEA zitten. En ja, die schuif ik dus netjes dicht, want anders valt alles uit de kast op de grond. Mocht ik een kast met deuren hebben gehad, dan zou ik die ook dicht doen.

2. Neem je shampoo en andere spullen mee van de hotelkamer? Ja, maar wel alleen de badspullen. Het zijn altijd van die 1-persoonsporties, dus die gooien ze anders toch weg als ze aangebroken zijn. En een hotelovernachting is al duur genoeg.

3. Slaap je met je dekbed ingestopt of hangt deze los? Los, want anders kan ik niet draaien en ik draai heel veel in mijn slaap.

4. Heb je ooit een verkeersbord gestolen?
Nee. Maar wel toegekeken toen anderen het deden.

5. Gebruik je graag post its? Ik heb van die periodes dat ik ze veel gebruik. Maar nu op het moment weer helemaal niet.

6. Spaar je Airmiles en zo ja, heb je ze ooit wel eens gebruikt? Ja, ik spaar al sinds ik een tiener ben Airmiles en heb zelfs nog mijn allereerste pasje. Ik wissel ze om de zoveel tijd om voor Bol.com cadeaubonnen.

7.  Heb je sproeten?
Nee.

8. Lach je als je door hebt dat iemand een foto van je maakt? Meestal niet, ik houd niet zo van foto’s waar ik full frontal in beeld ben.

9. Waar kan je je kapot aan ergeren bij anderen? Als ze niet open staan voor de mening van anderen en totaal ongeïnteresseerd overkomen.

10. Tel je je stappen weleens als je  aan het lopen bent? Ik tel geen stappen, maar bij langere wandelingen zet ik wel altijd de tripteller van mijn GPS aan, waar ik dan soms op kijk hoe ver ik al ben.

11. Heb je wel eens in de stuiken geplast? Als je hobbies kanoën, geocaching en wandelen zijn, dan moet dat wel eens gebeuren.

12. Ook wel eens gepoept dan?
Nee, dat vind ik dan weer te ver gaan ofzo.

13. Dans je wel eens zonder muziek? Ik ben geen danstype, dus nee.

14. Kauw je op je pen?
Nee. Maar ik breek wel altijd de lipjes af. En ben kampioen pennen verliezen tijdens het geocachen.

15. Wat is je favoriete nummer van deze week? Eind september naar het concert van de oude rockers Europe geweest in 013. Ik kende eigenlijk niets van de nieuwe nummers, ik ging dan ook vooral voor de oude nummers. Maar bij die nieuwe nummer zaten best een paar hele lekkere en Walk the Earth is daarvan mijn favoriet. Toevallig ook het nummer waar de tour naar is vernoemd en het lied waarmee ze de show openden.

And we walk the Earth
With our heads held high
For the life we want
Yeah, we’ve got to fight

16. Vind je het kunnen als mannen roze dragen? Ik heb daar geen problemen mee. Moeten ze lekker zelf weten.

17. Kijk je vaak naar tekenfilms? Ja, ik houd van animatiefilms. Disney-fan. Studio Ghibli-fan. En die tekenfilms van andere studio’s zijn ook best prima.

18. Waar zou je waardevolle bezittingen verstoppen als je ze zou hebben? Haha, ik ben een arme postbode-student, ik heb niets van waarde. En als ik het zou hebben, zou ik het ergens in een externe kluis stoppen.

19. Wat drink je bij het avondeten?
Water bij de gewone avondmaaltijden. En bij feestelijke gelegenheden droge, witte wijn.

20. Wat is je favoriete eten? Ik vind heel veel eten lekker, zo lang het maar vegetarisch is. Risotto is momenteel mijn lievelingseten, maar dat kan morgen weer anders zijn.

21. Welke films kan je eindeloos blijven kijken? Bepaalde Disney-films. En bepaalde Studio Ghibli-films. Verder houd ik van historische films zoals Braveheart of the Gladiator. Dus die heb ik ook wel meerdere malen gezien.

22. Heb je bij de scouting gezeten toen je klein was?
Nee. Mijn broertje wel, dus we deden soms wel mee met activiteiten, als die voor het hele gezin waren.

23. Zou je ooit naakt poseren in een blad? Haha, ik geloof niet dat iemand daar op zit te wachten. En ik zou het ook nooit doen, ik zou me er vreselijk ongemakkelijk bij voelen.

24. Wanneer heb je voor het laatst een brief met de hand geschreven? Nou, ik heb al enkele jaren een penvriendin. En wij schrijven elkaar dus brieven en/of kaarten. Met de hand.

25. Weet je hoe je het oliepeil van je auto moet controleren?
Ja, ik denk dat dat nog wel moet lukken. Hoewel ik geen eigen auto meer heb.

26. Ooit een verkeersboete gehad voor overtreding van de maximum snelheid?
Nee. Hardrijders zijn doodrijders. Helaas wel ooit een boete gehad voor fout parkeren (tijdens het geocachen) en die was al duur genoeg. Maar als postbode moet ik die boetes bezorgen en sommige mensen krijgen er elke week wel eentje…dan denk ik toch: “Waar ben je mee bezig?”

27. Ooit zonder benzine gestaan?
Nee. Wel een keertje bijna, ook nog eens in de facking middle of nowhere in Frankrijk. Nu heb ik geen auto meer, dus het zal niet zo gauw meer gaan gebeuren.

28. Wat eet je het liefste op brood? Allerlei soorten vegetarische smeersels. Ik denk dat paprikaspread van Zonnatura de absolute favoriet is, maar ik wissel er een stuk of 10 af.

29. Hoe laat ga je meestal naar bed? Dat wisselt nog al eens. Ligt er aan hoe laat ik de dag erna op moet. Maar meestal ergens tussen 22.30 en 24 uur.

30. Ben je lui? Bij vlagen. In de winter als het koud en donker is buiten, heb ik meer moeite met opstaan, dan in de zomer.

31. Wat was je favoriete outfit tijdens verkleedpartijtjes toen je klein was?
Wij waren met drie kinderen en hadden daardoor best veel verkleedkleren. Ik geloof dat ik het vaakste piraat ben geweest, hoewel dat pak eigenlijk van mijn broertje was, haha.

32. Wat is je sterrenbeeld volgens de Chinese horoscoop? Ik ben een Tijger. Maar het is echt een fout van de Chinezen dat mijn geboortejaar geen Jaar van de Draak was…

33. Hoeveel talen spreek je?
Drie en een beetje. Ik kan natuurlijk Nederlands en Engels. Duits lukt ook wel, hoewel ik het beter kan verstaan en lezen dan zelf sprechen. En ik kan ook een paar zinnen Frans: Je ne parlez pas Francais. Je ne comprends pas. Precies de goede zinnen dus ;>) Als de Fransen hun taal een beetje langzaam spreken, kan ik het meestal wel volgen, maar mijn Duits was altijd beter, daarom koos ik voor het examen van die taal op de middelbare school (havo).

34. Heb je een abonnement op een krant of tijdschrift?
Nee, op dit moment niet. Heb af en toe wel een mini-abonnement op tijdschriften met de rentepunten die ik bij de bank krijg. De laatste keren op de Flow en de Toer Actief. Die eerste begin ik steeds meer saai en langdradig te vinden. Die laatste was best leuk, maar een echt abonnement vond ik te prijzig.

35. Speelde je vroeger liever met poppen of met autootjes? Met allebei. Ik had zelf poppen. Maar omdat ik twee jongere broertjes heb, waren er ook veel autootjes in huis en die vond ik ook leuk om mee te spelen. Net als de lego en de playmobil.

36. Ben je eigenwijs?
Ja. Maar dat komt omdat mijn vader en mijn moeder ook allebei stronteigenwijs zijn, dus ik ben dubbelzijdig erfelijk belast.

37. Heb je ooit een soap serie gevolgd?
Nee. Soaps vind ik echt de meest leeghoofdige dingen die op TV komen. Die mensen maken in een jaar mee wat een normaal mens nog niet in zijn/haar hele leven mee maakt. En het is allemaal zo overdreven geacteerd. Kan er niet naar kijken (we moesten ooit een paar afleveringen analyseren op de middelbare school en ik vond dat echt vreselijk).

38. Heb je hoogtevrees? Soms. Tegenwoordig meer dan vroeger. Ik dacht altijd dat ik het niet had, maar sinds ik in Slovenië ben geweest, weet ik dat ik af en toe toch behoorlijk trillende beentjes heb bij wandelingen (nou ja, het leek daar soms meer op bergbeklimmen) op hoogte. Met uitkijktorens of kerktorens heb ik dan weer geen moeite, sterker nog, ik vind het heerlijk om zulke torens te beklimmen.

39. Heb je ooit een pistool gebruikt?
Nee, we leven hier (gelukkig!) niet in Amerika waar ze kogels bij de supermarkt verkopen. Dus verder dan het klappertjespistool van mijn broertjes ben ik nooit gekomen.

Foto is door mijzelf gemaakt.

Day Zero Project: Done: Doel #27

Doel #27, qua doelen in de categorie vrijetijdsbesteding toch wel mijn lievelingsdoel van mijn Day Zero Project (ik kan dat natuurlijk niet hoger stellen dan serieuze dingen zoals mijn hbo-diploma). De afgelopen jaren, maanden en weken gaf ik alle NS-wandelverslagen netjes een nummertje, dus waarschijnlijk weet iedereen wel over welk doel het gaat…”Het lopen van 20 NS-wandelingen die ik nog niet eerder heb gedaan.”

Al vrij snel na de start van mijn Day Zero Project kwam ik erachter dat ik behoorlijk veel doelen wel heel erg hoog/ambitieus had ingezet. Vooral als ik het ging vergelijken met de lijsten van andere mensen. Sommige doelen heb ik daarom terug gezet of ietsje veranderd. Maar dit doel is gelijk gebleven. Waar andere mensen dan in zouden zetten op drie wandelingen ofzoiets, ging ik dus voor 20 NS-wandelingen. Omdat het mijn lievelingsdoel werd, heb ik er flink aan gewerkt, vooral in de “zomervakanties” (vakantie van school, niet van werk) van 2017 en 2018. En daardoor is dit doel dan ook gelukt. Ondertussen zit ik zelfs al aan de 23 NS-wandelingen! En ik had er ook al een aantal gelopen voor de start van mijn Day Zero Project. Voor iemand zonder auto en met een treinabonnement (momenteel heb ik Dal Vrij, daarvoor Weekend Vrij en Dal Voordeel) zijn het ideale wandelingen.

De meeste wandelingen heb ik alleen gelopen. Maar bij nummer 15 (Holterberg) en nummer 20 (en 21) (Meinweg) heeft mijn moeder mee gewandeld.

Hieronder nog 1x de lijst met alle gelopen NS-wandeling voor DZP en de links naar de blogs die ik erover geschreven heb:

– 1. Limburgs Plateau: Spaubeek – Sittard (april 2017)
– 2. Waterlinie Culemborg: Houten Castellum – Culemborg  (mei 2017)
– 3. Hemelse Berg: Oosterbeek – Arnhem Centraal (mei 2017)
– 4. IJsselvallei (dag 1): Zutphen – Deventer (juli 2017)
– 5. Hierdense Poort: Nunspeet – Harderwijk (juli 2017)
– 6. De Horsten: Den Haag – Voorschoten (augustus 2017)
– 7. Heiligenbergerbeek: Woudenberg – Amersfoort (augustus 2017)
– 8. Utrechtse Heuvelrug: Driebergen-Zeist – Maarn (augustus 2017)
– 9. Nijenhuis: Wijhe – Heino (augustus 2017)
– 10. Elsterberg: Rhenen – Veenendaal-West (augustus 2017)
– 11. Beerschoten: Bunnik – Bilthoven (augustus 2017)
– 12. Kennemerduinen: Santpoort-Noord – Overveen (september 2017)
– 13. Hart van het Groene Woud: Boxtel – Best (maart 2018)
– 14. Hollandse Kade: Woerden – Breukelen (april 2018)
– 15. Holterberg: Nijverdal – Holten (mei 2018)
– 16. IJsselvallei (dag 2): Deventer – Olst (juli 2018)
– 17. Landgoed Groeneveld: Baarn – Hilversum Media Park (juli 2018)
– 18. Noord-Hollands Duinreservaat: Castricum – Egmond aan Zee (bus) (augustus 2018)
– 19. Overijsselse Buitenplaatsen: Dalfsen – Zwolle (augustus 2018)
– 20. Meinweg (dag 1): Herkenbosch (bus) – Brüggen (D) (augustus 2018)

En vraag me niet naar de mooiste wandeling, want dat weet ik echt niet. Het is ook een beetje appels met peren vergelijken, natuurlijk. Of bos met heide met duinen en zandverstuivingen, enz. De reistijd en de treinproblemen kunnen meespelen in mijn beoordeling. Ook vind ik het minder aantrekkelijk als ik met de bus moet, zoals bij wandeling 7, 18 en 20 het geval is. Of de weersomstandigheden. De kwaliteit van de caches op de route speelt ook mee, want ik combineer heel graag met geocaching. Het gaat niet per se om de aantallen caches, want die leiden ook wel erg af van de route. Maar bij wandeling nummer 18 vond ik, als enige van dit lijstje, helemaal geen caches en dat vind ik dan toch minder leuk, omdat ik graag mijn geocaching-voetstappen achterlaat.

Wel houd ik meer van de wandelingen met veel natuur, dan van stadswandelingen. Als ik echt met het mes op de keel moest kiezen, dan ga ik voor een NS-wandeling die buiten dit lijstje valt, omdat ik die in 2016 al gedaan heb en dat is…NS-wandeling Savelsbos, van Eijsden naar Maastricht.

 

 

 

 

Throwback Thursday: 6 december 2017

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 6 december 2017:

Ik ging in het donker geocachen in Arnhem na een stage lopen, om de datum te “redden” voor het Datum Project.

Het verslag:

8281. ABC van Arnhem – Trolleybus
8282. ABC van Arnhem – John Frostbrug
8283. ABC van Arnhem – Sabelspoort
8284. ABC van Arnhem – Eusebiuskerk – Walburgiskerk
Maker: NiMa&theBlackdog
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 6 december 2017
Plaats: Arnhem

8285. Geological Treasure
Maker: Petra-Bayo
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 6 december 2017
Plaats: Arnhem

Ik loop ondertussen alweer zo’n vier maanden stage in Arnhem, bij het Gelders Archief. Ik dacht eigenlijk dat er niet echt caches in het centrum lagen, dat had ik in juli eens een keer gekeken. Jammer, maar helaas. Tot ik een week of twee geleden toch nog eens mijn Google Maps cursor naar Arnhem liet glijden en zag dat er eind juli een hele serie caches was geplaatst in Arnhem: een compleet ABC. En daarvan lagen er een aantal in het centrum en ook twee op de Westervoortsedijk, de straat waar het archief zit gevestigd.

Omdat ik toch tot 18.25 uur moet wachten, voor ik met mijn Dal Vrij-abonnement kan reizen, wandel ik altijd van het archief naar het station, om de tijd te overbruggen en ook omdat ik niet zo dol ben op de bus. In deze tijd van het jaar is het natuurlijk al vroeg donker, dus die wandeling vindt ook in het donker plaats. En in het donker is het lastiger geocaches zoeken. Toch besloot ik om het een keertje te gaan proberen, ten slotte was ik daar toch en als het niet zou lukken, jammer dan. En dan maar meteen op een 3-cache-datum, dan zouden het een in ieder geval nuttige founds zijn.

Dus Smaug een query vol Arnhemse caches opgevoerd, magneetstok en extra batterijen mee en aangezet toen ik wegliep bij het archief. De eerste cache werd een not-found, vooral omdat mijn 0-punt in het water van de Rijn zou liggen en ik het niet zag zitten om daar in het donker halsbrekende toeren uit te gaan halen. De cache bij het Trolleybusmuseum, verderop aan de Westervoortsedijk lukte wel en nog snel ook. Ik ben hier dus al zo’n 20x  vlak langs gelopen…

Nu ik de verstopmethode gezien had, kreeg ik de smaak te pakken, dus wandelde ik een stukje om voor de cache bij de John Frostbrug. Die zat in dat kunstwerk, wat ik de Gevleugelde Kop noem, ook hier was ik al vaker langs gekomen. De cache werd redelijk snel gevonden en mijn wandeling ging verder naar de Sabelspoort, dit is de enige van de vier Middeleeuwse stadspoorten van Arnhem die intact is gebleven. Ook hier was ik al eens eerder onderdoor gelopen, niet wetende dat er een cache was. Deze cache had ik dankzij de hint snel te pakken. Ik denk dat het hier best een voordeel was, dat ik er in het donker was, want nu had ik geen Dreuzel-pottekijkers.

Onder de Sabelspoort door, ging ik naar het Stadskantoor. Hier loop ik dus normaal gesproken altijd langs, ook hier dus weer een cache op de route. Ook weer snel te pakken, met dank aan de hint. Whoppa, ik had er dus al vier ondertussen. Mijn doel was in ieder geval twee founds, om de datum op 5 founds te krijgen, maar nu had ik hem dus al op 7.

Er was nog één cache op de route, niet van het ABC, maar een losse traditional, die Geological Treasure heette en die bij een stenenwinkel verstopt zou liggen. Ik had al wel zo’n vermoeden waar dat dan zou zijn. Ja, hoor, het stenenwinkeltje aan het Velperplein. Hier zou ik nog wel eens binnen willen snuffelen, maar de winkel is altijd al gesloten als ik er langs kom. Als ik straks klaar ben met stage en ooit weer een dag vrij heb, dan ga ik nog een keertje terug naar Arnhem, om er te winkelen en voor de glazen torenlift in de Eusebiuskerk.

De cache had als hint dat hij magnetisch was, dus hij moest eigenlijk wel op het stalen hekje bij de ingang van de winkel zitten en jawel hoor: cache numero vijf ook in the pocket. Een voorbijganger vroeg nog of ik toevallig werkzaam was in de winkel. Haha, nee!

Op het station zou ook nog een cache van het ABC liggen, een offset-multi. Ik heb de vraag wel beantwoord en het eindpunt berekend, maar ik wilde ook wel graag de eerste intercity na 18.25 halen, dus ik besloot die cache te bewaren voor een andere gelegenheid en nu lekker naar huis te gaan. Met vijf founds en het saven van de 3-cache-datum was ik zeer tevreden met mezelf. Vooral omdat dit dus een datum was, die ik niet verwacht had te kunnen oplossen dit jaar.

Wat ik hier op 6 december 2018 nog aan toe te voegen heb:

Ha ja, mijn cachewandeling in het donker. Het verliep eigenlijk nog best goed. De offset-multi bij het station heb ik later nog gevonden. Maar ik moet nog wel een keertje terug voor die glazen lift in de Eusebiuskerk, want dat lijkt me mooi EN je kunt dan meteen een virtual cache loggen dus win-win.

NS-wandeling Meinweg, dag 2 (21)

Ik heb mezelf maar liefst 20 NS-wandelingen die ik nog niet eerder heb gedaan ten doel gesteld in mijn Day Zero Project-lijst…what the hell was I thinking when I wrote that…? Het doel is ondertussen vervuld, maar ik heb besloten om de verslagen door te nummeren gedurende de looptijd van mijn DZP.

Meinweg, dag 2

Zo’n 25 kilometer van het stadspark van Brüggen (Duitsland) naar station Swalmen. De officiële route is ongeveer 18 kilometer, maar wij hebben een flink stuk omgelopen voor meer Duitse caches. Later op de dag kregen we daar een beetje spijt van.

 

De volgende ochtend startte met een ontbijt in het hotel. Ik was een beetje bang dat wij de enige gasten waren en dat dan alle aandacht op ons gericht was. Gelukkig was dat niet zo. Het ontbijt was prima, we kregen zo’n beetje het hele levensverhaal van de Duitse vrouw te horen. Die soms vergat dat wij Nederlanders waren en dan zo snel ging sprechen dat wij het niet meer konden volgen. Want op zich lijken Nederlands en Duits best erg op elkaar, beide talen komen van dezelfde Germaanse grondtaal, geloof ik.

 

Na het ontbijt gingen wij weer op pad. We liepen terug naar het park om de NS-route weer op te pakken. Hier zou nog een boomklimcache zijn, maar we konden de bewuste boom niet vinden, dus besloten we door te lopen. Al vrij snel maakten we een omweg voor twee caches. Dit waren allebei grote bakken. Eentje met als thema Kerstmis – speciaal voor mijn moeder – en een eentje met als thema paarden, die lag dan ook op de oprit van een manege.

Daarna namen we de beslissing om een eind om te lopen naar het voormalige munitiedepot. Hier zouden we vijf caches kunnen loggen. Het bleek een behoorlijk eind omlopen te zijn, verder dan we van tevoren berekend hadden. Het was een heel apart terrein, teruggegeven aan de natuur, maar je zag nog wel de tankpaden liggen en overal waren “verdedigingswallen” en resten van betonnen bunkers en putten. Heel apart. We kwamen bijna niemand tegen op het terrein. Misschien omdat het maandagochtend was, maar het voelde best wel aan als een desolated wasteland.

Na een heel eind wandelen vonden we de eerste cache in een boom. De tweede lag bij de laatste rails van een spoorlijntje, wat dus erg op het Bels Lijntje of het Halve Zolen lijntje leek. Hier was nog minder van over. Misschien had het ooit in verbinding gestaan met het spoor dat we gisteren passeerden op de Meinweg, maar dat heb ik nog niet kunnen achterhalen. De volgende cache lag bij een put en die had de reputatie om lastig te zijn. Helaas konden wij deze mölchfinger ook niet vinden. We hebben best wel lang staan zoeken, maar die put was best een beetje eng en het hek wat er omheen stond was totaal vervallen.

Er waren nog twee caches over op het terrein. Die lagen aan twee parallelle paden. Vanwege de tijd en de afstand zag ik het niet zo zitten om samen beide paden af te gaan lopen. Het leek mij efficiënter als ik het ene pad zou doen en mijn moeder het andere. Dan zouden we elkaar weer ontmoeten bij de in/uitgang van het munitiedepot, waar de paden samen kwamen. Mijn moeder werd niet heel enthousiast van het idee, maar toen ik de voordelen opnoemde stemde ze toch toe. “Mijn” cache zou in een bunker liggen en mijn moeder zou “Möttis Cache” gaan doen, wat ik had vertaald als Moeders Cache (wat niet klopt). Daarom vond ik dat zij die moest doen. En ook omdat mijn moeder niet in een bunker rond gaat kruipen. Nah, echt gezellig was het niet om alleen over dat desolate terrein te lopen. Ik vroeg me af hoe diep ik die bunker in zou moeten. Nou, dat werd de grap van de eeuw. Er was dus helemaal geen bunker! Blijkbaar was die er wel ooit geweest, maar er was niets meer van te zien of hij zat diep onder de grond en was overgroeid met planten. De cache lag gewoon bij de wortels van een boom. Easy peasy log dus.

Ik beende door naar het einde van het pad. Ik dacht dat daar een bankje stond bij het informatiebord en hoopte daar even te kunnen zitten voor mijn moeder kwam. Helaas was dat bankje een fata morgana, dus ging ik maar op de grond zitten. Binnen 10 minuten kwam mijn moeder al aan lopen. Ook zij had haar cache gevonden, maar dat was een heel avontuur geweest, omdat ze een steil heuveltje moest beklimmen. Ik vond haar een heldin, ook omdat haar pad langer was dan het mijne (zij moest ook nog de hoekjes lopen).

Goed, nu moesten we weer terug naar de NS-route. Die liep langs het riviertje de Schwalm. Daar aangekomen, rustten we even uit op een bankje. Toen scheen de zon nog en dachten we dat de weersvoorspelling met onweer en regen wel los zou lopen. Hadden wij het mooi verkeerd! We liepen verder langs de Schwalm. Het water stond heel laag, dus begon ik voorzichtig over de onder-de-brug cache Durf jij? Die precies op de route lag. Ik had daar zelfs mijn kanosokken voor meegenomen. Mijn moeder had zoiets van: dat zien we daar dan wel.

We liepen door het gebied de Venekoter See. Dit zijn allemaal behoorlijk grote, langgerekte vennen. Ze lijken een beetje op onze Oisterwijkse vennen, maar waren allemaal heel groot, terwijl wij meer kleinere vennen hebben. En toen barstte opeens de regen los. We hadden al een paar keer eerder onze regenjas (mijn moeder) en poncho (ik) aangetrokken, maar dan bleek het iedere keer loos alarm te zijn. Dit keer was het echter ernst. We kregen een complete clusterregenbui over onze hoofden. En dan sta je daar in de facking middle of nowhere met niets in de buurt. Geen schuilmogelijkheden. Geen bushalte of treinstation. Geen café. Schuilend onder een boom zag ik het even helemaal niet meer zitten. Het enige wat je nog kon zeggen, was dat het in ieder geval niet koud was. Omdat de boom niet echt hielp, besloten we maar verder te lopen.

Na verloop van tijd leek de regen minder te worden. We zagen toen een grote schaapskudde, dat was nog wel leuk. En opeens was er de uitkijktoren, die ons beloofd was door de gps’sen (de kaart in de gps geeft dit soms aan). Pas toen ik daar voor stond, beseften we dat we in een gebied waren, waar we vorig jaar november ook waren geweest: het Elmpter Schwalmbruch. Voor de trails van Weg mit dem Speck en Der Mensch bracht Bewegung. Toen vond ik het jammer dat ik het pad niet verder het gebied in kon volgen, vanwege de tijd. Nou, van dat pad kwamen we nu dus af. Het was er regenachtig… Zielig detail is dat in het november ook al regende, toen wij hier waren. Blijkbaar rust er een regenvloek op dit gebied ofzo.

Ik besloot toch de uitkijktoren nog eens te beklimmen. Mijn moeder is in november meegeweest, maar besloot nu om op de grond te blijven. Het was ondertussen min of meer droog geworden, dus we liepen iets vrolijker verder. Ik maakte nog wat foto’s. Met mijn gewone camera. Ik ben beide dagen vergeten om instagramfoto’s te maken met mijn telefoon. De tweede dag ook wel omdat ik geen zin om dat ding op te graven uit mijn rugzak, die onder mijn poncho zat.

Helaas begon het iets verderop weer te regenen. Mijn moeder begon er genoeg van te krijgen en vond dat de route nog eindeloos lang leek. Ik was na mijn klim op de toren juist weer wat opgepept, dus probeerde uit te vogelen hoe lang de route nog was. Toch nog wel een kilometer of vijf/zes. We ploeterden door.

Ondanks dat de afstand ongeveer even lang was, hadden we vandaag veel meer last van onze voeten. Het weer speelde daar vast in mee, mijn schoenen en sokken waren half nat geworden en mijn broek ook. En het was natuurlijk de tweede achtereenvolgende dag van inspanning. Toen de gpx-route ergens niet klopte en we een hele punt extra moesten lopen, baalden we daar allebei nogal van. We waren toe aan even zitten, liefst in een warm café. Misschien hadden we de omweg naar het munitiedepot niet moeten doen. Maar ja, dan hadden we ook die vier extra Duitse founds niet gehad. En we hadden het nu toch al achter de rug. We wisten vantevoren dat er geen escape op deze route zou zijn in de vorm van een bushalte. Eenmaal begonnen, moesten we het afmaken, tot minstens in Swalmen.

 

Op een bepaald moment liepen we over bomenlanen tussen weilanden en ik dacht daar al eerder gefietst te hebben, toen ik in november een beetje verdwaald was. En we kwamen hier een man met een hond tegen die ons met een vet Limburgs accent aansprak. We waren dus ongemerkt ons eigen land weer binnen gelopen. Dat was toch wel een ding, omdat we nu ons eindpunt gingen naderen.

Maar eerst kwam nog de brugcache. Daar aangekomen begon de zon ineens te schijnen. Omdat ik toch al helemaal nat en klammig was, was mijn enthousiasme om het riviertje in te springen alleen maar toegenomen. Ook hier stond het water niet al te hoog. Mijn moeder vond het wel best. Waarschijnlijk vond ze dit minder eng, dan mijn boomklimactie van een dag eerder. Tenslotte lig ik wel vaker in rivieren met mijn kano. En het spannendste wat er kon gebeuren was dat ik languit in het water zou vallen, maar dat zou eigenlijk alleen maar lachwekkend zijn. Ik trok mijn kanosokken aan (dat zijn een soort slappe schoentjes van neopreen, die meer op sokken lijken, vandaar dat ik ze zo noem. Ik draag deze kanosokken in mijn freestylekano, omdat schoentjes met zolen daar niet in passen), deed de poncho uit, rolde mijn broekspijpen op en stapte de rivier in. Er lagen veel stenen in, dus het liep niet zo lekker met die kanosokken. Onder de brug was de ondergrond wel vlak, dus dat liep wel fijner. Hier was het alleen iets dieper, dus ik hield angstvallig mijn broekspijpen omhoog. De stroming was best stevig, ondanks de lage waterstand. En het water best wel koud. Ik logde de cache en moest toen nog even blijven staan, omdat mijn moeder nog foto’s wilde maken. Ik klom er nu al eerder uit, langs de brugreling omhoog, zodat ik niet weer over al die stenen hoefde te stappen. Mijn moeder had een hele fotoreportage gemaakt en vond mij een held. Ik vond het eigenlijk heel erg grappig en was weer helemaal opgepept. Ik droogde mijn voeten af met mijn T-shirt van de vorige dag en trok wandelsokken en – schoenen weer aan.

 

Op naar de laatste etappe. Die slingerde nog door een bos, waar het ontzettend modderig was na de regenbui. Daarna kwamen we op een pad langs de buitenwijk van Swalmen. En toen opeens stonden we midden in het centrum van Swalmen. Dat was een beetje onverwacht, want we voelden ons echt alsof we rechtstreeks uit de bush kwamen. En er bleek een eetcafé te zijn, wat open was. Wij zakten neer op het terras en bestelden al het drinken en eten waar we al de hele dag zin in hadden gehad. We aten en dronken alles op, terwijl er een nieuwe regenbui neerkletterde op het afdak van het terras. Er zaten nog meer verregende wandelaars op het terras. Die hadden een etappe van het Pieterpad gelopen. Dus wij waren toch niet de enige gekken vandaag.

Nadat we er weer tegen konden liepen we het allerlaatste stukje naar het station van Swalmen. Dat stelt dus niets voor. En wat ik heel raar vond, was dat er twee perrons waren, maar dat de treinen in beide richtingen stopten op hetzelfde perron. Dat is heel verwarrend. En owh, wat ben ik altijd blij, na zo’n tocht als die van vandaag, dat de trein dan echt opdoemt in de verte. Want ondertussen had ik het heel koud gekregen en ik had alleen die zeiknatte poncho bij. De Arriva-trein bracht ons in een paar minuten naar Roermond, we grapten nog dat we daar te voet toch een stuk langer over zouden hebben gedaan. De aansluiting naar Eindhoven kwam ook vrij snel en daarmee kwamen we ook steeds dichter bij die welverdiende, warme douche.

Alle foto’s bij deze blog zijn door mijzelf gemaakt, behalve die waar ik zelf op sta, die werd natuurlijk gemaakt door mijn moeder.

 

 

Day Zero Project: Done: Doel #41

Doel #41 op de lijst van mijn Day Zero Project was: “Het vinden van 250 caches in een ander land dan Nederland of België.”

Ons eigen land mocht natuurlijk niet meedoen. De Heideroosjes staan bijna op #8900 founds. We hebben caches gevonden in 17 verschillende landen. Het grootste gedeelte – meer dan 6500 caches – in ons eigen land. En we zijn sinds 2015 ook Kilocacher (1000 gevonden caches) in België, we zijn daar nu op weg naar de 1,5 kilo.

Daarna kwam er een flink verval in de aantallen caches per land. Aan het begin van mijn Day Zero Project stond Duitsland op de derde plaats, met 201 caches. Daarna volgden Frankrijk en Denemarken op plaats vier en vijf, beiden met iets meer dan 100 caches. Omdat Denemarken toch aanzienlijk verder weg ligt (en al onze founds daar werden gedaan tijdens een vakantie van ongeveer twee weken in dit land in 2012), zou het wat die 250 caches betreft, moeten gaan tussen Duitsland en Frankrijk. Maar ik ben niet zo heel erg dol op Frankrijk en ook dat ligt verder weg. Dus eigenlijk was het al vanaf dag 1 duidelijk dat het Duitsland moest worden. De Oosterburen en daar was al het meeste resultaat bereikt.

Toch zijn we al in 2004 met geocaching begonnen en vonden we pas in 2009 voor het eerst een cache in Duitsland. Dat betekent dat België, Frankrijk, Engeland en Zweden allevier al voor Duitsland aan de beurt waren.

Tja, waar Oisterwijk vlakbij de grens met België ligt, is Duitsland toch wel een uurtje rijden. In het Reichswald, bij Kranenburg (nabij Nijmegen) liggen wel wat trails, dus hier zijn de meeste Duitse caches gevonden door de Heideroosjes.

In november 2017 kreeg ik mijn eerste kans om Duitse caches te vinden tijdens de looptijd van mijn Day Zero Project. Ik verbleef een week op een huisjespark in Reuver en dat ligt vlakbij de Duitse grens. Ik ben die week (al dan niet in gezelschap) verschillende keren naar Duitsland gefietst om te geocachen. Het was een vrij pittige fietstocht, dwars door Nationaal de Meinweg, dus je moest er wat voor over hebben om de Duitse caches te bereiken. Natuurlijk hoopte ik stiekem om die benodigde 49 Duitse caches in die week te bereiken. Maar ik wist het niet zeker, omdat van sommige caches niet heel duidelijk was of ze nu Duits of Nederlands waren. De naam zegt niet altijd alles, want ik heb Duitse caches met een Nederlandse naam gevonden in Duitsland en ook andersom. Uiteindelijk bleek thuis dat ik 1 caches te kort kwam. 1 cache…dat was toch wel een beetje balen. Het ging nog om een afgekeurde earthcache ook, anders was het gewoon gelukt. Maar mijn aardkundig Duits is niet zo goed.

Het duurde tot augustus 2018 voor ik weer de kans kreeg om te cachen in Duitsland. Dat was tijdens de grensoverschrijdende, tweedaagse NS-wandeling Meinweg. Hier vind je het verslag van deze wandeling. En daarmee lukte het eindelijk om de 250ste Duitse cache van de Heideroosjes te vinden. En daarmee is dit doel van het Day Zero Project volbracht! Bewijslast van de geocaching-website.