Throwback Thursday: 27 september 2008

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 27 september 2008:

Anke, haar zusje Pien en ik bezochten een gratis muziekfestival in Veldhoven. Natuurlijk konden we het niet nalaten om onderweg wat caches op te pikken.

Het verslag:

1005. Hg & dirty 6 (Oirschotsedijk)
Maker: Muizebeest
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje en Anke
Nopi: Pien
Gevonden op: 27 september 2008
Plaats: Veldhoven

1006. Historisch erfgoed Veldhoven 1
1007. Historisch erfgoed Veldhoven 2
Maker: Xenofon
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje en Anke
Nopi: Pien
Gevonden op: 27 september 2008
Plaats: Veldhoven

Anke, Pien en ik wilden naar Cult & Tumult in Veldhoven, dat is een gratis muziekfestival, zoiets als Elastiek Muziek (een muziekfestival in Hilvarenbeek). Natuurlijk vonden we dat we op de heenweg wel een paar caches konden doen. Helaas waren er allerlei wegomleggingen waardoor het een tijd duurde voor we de Oirschotsedijk hadden bereikt. De cache was binnen een paar seconden gevonden. Het was er eentje van de Hg & dirty-serie die we ooit nog eens hopen af te ronden.

Hierna probeerden we een multi-cache, maar er klopte dingen niet aan de cache, dus moesten we opgeven. We kwamen nog wel een ander team tegen, maar die waren niet zo spraakzaam. Zij vonden de cache wel, zag ik later op de site.

Wij gingen verder richting Veldhoven waar we de twee Historische erfgoederen nog wilden oppikken. Eentje lag er bij een molen, de andere bij een historische boerderij. Om de boerderij stond een hek heen, het gebouw werd verhuurd als feestruimte. Wij wilden niet gezien worden, dus slopen we heel stil langs de mensen in de party-tenten heen naar de cache, die achter het gebouw lag. Maar toen we terug kwamen waren ineens alle mensen weg en was het hek gesloten. We waren dus opgesloten. Nou bestond het hek alleen maar uit een poort, de rest was een soort van slotgracht. Dus je kon om dat stukje hek heen klimmen en dat hebben we dus maar gedaan. We hadden geen zin om een hoop herrie te gaan schoppen en dan hadden we ook uit moeten leggen wat we daar nu eigenlijk deden…

Daarna hebben we ergens een frietje gegeten en zijn we naar Cult & Tumult geweest, waar we nog een gezellig avond hadden.

Wat ik hier op 27 september 2018 nog aan toe te voegen heb:

Ja, haha dat we toen opgesloten waren, dat weet ik nog wel. Je maakt het mee hoor, met geocaching. Gelukkig was de ontsnapping niet al te moeilijk.

Op Cult & Tumult zijn we een aantal keren geweest, weet eigenlijk niet of dat nog steeds bestaat. Er kwamen best wel bekende bandjes.

NS-wandeling Hollandse Kade (14)

Ik heb mezelf maar liefst 20 NS-wandelingen die ik nog niet eerder heb gedaan ten doel gesteld in mijn Day Zero Project-lijst…what the hell was I thinking when I wrote that…? Vandaar dus het cijfer achter de titel van deze blog. Dit is de veertiende wandeling voor mijn DZP. Deze wandeling vond plaats in april 2018.

Hollandse Kade

17 kilometer, van Woerden naar Breukelen. Dit keer zonder geocaching-uitbreidingen, ook al vond ik wel drie caches op de route.

 

Ik vergat om een foto van het bordje van station Woerden te maken…

Op Koningsdag had ik niet zo’n zin in al het oranje-geweld. Ik wilde gewoon lekker gaan wandelen, liefst niet in bewoond gebied. Wel trok ik keurig mijn oranje T-shirt aan, maar daar zag je niet veel van, onder mijn jas, haha. Het kwam ook nog zeer goed uit dat Koningsdag een feestdag is en dat je dan niet aan de spitstijden gebonden bent.

 

De keuze viel op de NS-wandeling Hollandse Kade, van Woerden naar Breukelen. Eigenlijk geen idee waarom ik die niet ooit eerder gedaan heb. De reis naar Woerden was bekend, want daar was ik een maand eerder ook al geweest om te geocachen (Greftkade). Het eerste stukje van de route, langs de rivier af, kwam me dan ook erg bekend voor. Maar al gauw boog ik af van de route van toen en ging ik de andere kant op. Ik was best een beetje jaloers op al die mensen die een huisje langs de rivier hadden. Er lagen ook veel bootjes. Zoiets zou ik ook heel graag willen, maar dan wel in Noord-Brabant.
Er waren nog andere wandelaars, maar die ben ik ergens uit het zich verloren, omdat ik niet zo snel loop en zij wel. Het was prima wandelweer: niet te warm en niet te koud en ondanks de vrij dreigende bewolking bleef het bij een korte miezerbui, vrij aan het einde.

 

De eerste cache werd gevonden in Geestdorp, wat ik een beetje een aparte naam vond voor een dorp, nou ja meer een gehucht. De cache zat keurig met een magneetje onder een schattig bruggetje en was in goede staat. Blijkbaar is dit een veel belopen wandelpad, want op sommige palen zaten de stickers van wel tien verschillende wandelroutes. Ook passeerde ik een Romeinse grenssteen (nou ja een replica), waarbij ik weer zin kreeg om ooit de wandeling langs de Romeinse Limes te gaan doen. De wandeling van vandaag liep nog een eind verder langs de rivier, tot ik af moest buigen naar de weilanden.

 

Hier volgde het pad tussen de weilanden door, wat dus de Hollande Kade heet. Best een leuk paadje, met bomen en struiken erlangs en aan weerszijden uitzicht over eindeloos polderlandschap. In dit paadje waren twee caches te loggen. De eerste cache heette ook echt Hollandse Kade en bestaat al sinds 2010. Hier moest ik wel even zoeken, omdat er geen hint was en Smaug het 0-punt een paar meter eerder had bedacht. De tweede cache was snel gevonden, die was van het bekende duo in deze streek: Straategisch en Geodaan. De cache zat wel in een vogelhuisje en ik moest er een boom voor in klimmen, gelukkig was het niet zo hoog en een makkelijke klimboom.

 

Op dit paadje was het heerlijk rustig, maar het eindigde op een heel smal fiets/wandelpaadje tussen de weilanden en hier was het best wel druk. Omdat het zo smal was, moest ik de hele tijd opzij stappen voor passerende fietsers. Het fietspad liep eindeloos door tot aan het plaatsje Kockengen, een idyllisch plaatsje met huisjes aan het water, die allemaal braaf de vlag uit hadden hangen. Het schijnt luilekkerland te betekenen. Dat wist ik niet. Weinig oranje-belevenissen in Kockengen (volgens mij vonden die plaats op de sportvelden verderop, aan het geluid te horen), dus ik wandelde door het plaatsje heen, terug naar een rivier. Deze volgde ik via een oud jaagpad tot aan Portengen, een ander gehucht.

 

De laatste kilometers liepen over een scheve asfaltweg en waren zowel qua gevoel als uitzicht het minste stukje van de route. Wel kwam ik nog een paar schattige schapen tegen. Wat dat betreft was het goed dat na 17 kilometer station Breukelen in zicht kwam en er gelukkig ook echt “gratis” op het display verscheen bij inchecken. Ik hoefde maar 10 minuten op de trein te wachten en had verder ook een goede aansluiting, dus was keurig op tijd terug in Oisterwijk. Het is zo heerlijk als je geen rekening hoeft te houden met de spitstijden.

 

 

Alle foto’s bij deze blog zijn door mij zelf gemaakt tijdens de NS-wandeling Hollandse Kade.

Throwback Thursday: 20 september 2009

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 20 september 2009:

De trainer van de kanovereniging had al veel vaak gevraagd of hij niet een keertje mee mocht gaan geocachen met zijn zoontje. Toevallig bleek er een kindercache in de buurt van zijn huis te liggen, dus vandaag was het eindelijk zo ver. Op pad met trainer M. en zijn zoontje S.

Het verslag:

1513. Week 45: serendipity/serendipiteit
Maker: Goedweerloper
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje en Anke
Gevonden op: 20 september 2009
Plaats: Someren

1514. De Berkabouter
Maker: Janssies
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje en Anke
Gastzoekers: M. en S.
Gevonden op: 20 september 2009
Plaats: Liessel

1515. Week 38: rust en onrust – de traditional
Maker: Goedweerloper
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje en Anke
Gevonden op: 20 september 2009
Plaats: omgeving Someren

1516. Gebergten aka Dutch Mountains
Maker: Goedweerloper
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje en Anke
Gevonden op: 20 september 2009
Plaats: omgeving Someren

1517. Week 49: molens&meters “bonuscache”
Maker: Goedweerloper
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje en Anke
Gevonden op: 20 september 2009
Plaats: Someren

Onze trainer van de kanoclub, M., zeurde al ruim een jaar of hij niet een keer met ons mee mocht gaan geocachen. Nou mogen er van ons altijd mensen mee gaan geocachen, maar het kwam er maar nooit van. Tot dit weekend. Op vrijdagavond werd besloten dat we die zondag zouden gaan geocachen met M. en zijn zoontje S.

Dus reden wij op zondagmorgen al vroeg weg in de richting van Someren. We hadden besloten dat we deze dag ook meteen de weken-serie af gingen maken. Daar zijn we in 2008 al heel fanatiek aan begonnen, maar de laatste paar weken lagen nog steeds te wachten. Ik dacht eigenlijk dat we er nog 5 moesten, maar het bleken er nog maar 3 te zijn. Dit komt omdat er 1 week gearchiveerd is, net eentje die wij nog moesten. Het ergste is dat we al wel een keer bij deze bewuste gearchiveerde week zijn geweest: Het Verliefd Laantje. Maar toen was hij geript. Toch jammer, dat we het nu nooit compleet krijgen. Omdat we de week ervoor Goedweerloper (de maker van de weken-serie) hadden ontmoet bij het lopen van de Wherigo, wisten we dat hij binnenkort gaat verhuizen en dat dan het grootste gedeelte van zijn caches het archief in gaat.

Een van de nog te vinden weken lag relatief dicht bij het huis van M. Dus die hebben we eerst opgehaald. Het was een korte wandeling door een rommelig bos. Daarna op naar het huis van M.  S., het 2,5 jaar oude zoontje van M. zou ook mee gaan cachen. Hij vond Anke en mij eerst maar eng (dat zijn wij natuurlijk ook), maar later vond hij ons toch wel aardig, geloof ik.

Speciaal voor S. was de keuze op een kindercache gevallen. De Berkabouter ging over kabouters. Op elk waypoint was een kabouter (gemaakt van een berkenstammetje) te vinden met een simpele vraag. S. had al heel gauw door hoe je een kabouter moest vinden en moest verstoppen. Dat verstoppen zelf vond hij erg leuk, maar het liefste wilde hij de kabouters mee naar huis nemen. Ook M. was erg enthousiast over het geocachen. Zelf vond ik de afstanden tussen de waypoints voor een kindercache nog vrij lang. Maar M. had een draagstoel voor S. En als het een kort stukje was liep hij zelf.
Het klapstuk was toch wel de cache zelf. De cache werd bewaakt door een reuzenkabouter, die bijna net zo groot was als S. zelf. Wij moesten nog aan M. uitleggen waarom wij zo blij werden van een travelbug.
En S. kreeg eindelijk zijn zin, want voor elk team zat een klein kaboutertje in de cache en natuurlijk mocht hij die van ons mee naar huis nemen.

Hierna reden we met de auto van M. terug naar zijn huis. Hier namen we afscheid en gingen wij nog verder cachen. Eerst een wekencache, die snel gevonden was. En daarna een korte multi-cache, ook van de hand van Goedweerloper. De Dutch Mountains (naar ik aanneem naar het gelijknamige nummer van The Nits) was een erg zanderig gebied. Het was een simpele cache waarbij we plaatjes met coördinaten moesten zoeken. Alles was snel gevonden, maar we vonden het een beetje een saaie route.

Nu moesten we nog 1 wekencache. Die lag wel een eind uit de richting, maar we wilden het graag afhebben. Voor de laatste week moesten we nog een eind lopen door een boomachtig gebied, maar we hebben hem gevonden. Hiermee was de wekenserie afgerond, op de bonuscache na.

Daarna was het al laat en gingen we naar huis.

Wat ik hier op 20 september 2018 nog aan toe te voegen heb:

Ja, M. Hij is nu al een tijd geen trainer meer van de kanovereniging. Tijden en hobbies veranderen. En S. die is nu ondertussen een heel stuk ouder, 11 jaar ofzo. Ik heb nog ergens een foto van ons groepje met die reuzenkabouter, maar omwille van de privacy ga ik die hier niet plaatsen.

Die bonus van de wekenserie hebben we volgens mij nooit mee gevonden. Maar het was wel een leuk project in 2008 en 2009.

Foto van de kabouters komt van Pinterest, maar zo zagen de Berkabouters er ongeveer uit.

Tuesday TAG: I love Oisterwijk!

Je komt ze heel vaak tegen op blogs: TAGS. Vragenlijstje over een bepaald onderwerp die dan ingevuld worden. Stiekem vind ik ze best leuk en daarom ga ik voorlopig om de twee weken een TAG invullen en op mijn blog plaatsen. Mocht je nog een leuke TAG voor mij weten, dan hoor ik dat graag in de comments.

De vragen uit deze tag zijn deels gebaseerd op die van een andere tag, deze gaat echter over een stad aan de andere kant van Nederland. Oisterwijk is geen stad, maar een dorp.

Wat is je favoriete plek om te lunchen?

Groot Speijck, midden in de Oisterwijkse bossen. Hier is Natuurmonumenten gevestigd en er is een eetcafé met groot binnen- en buitenterras bij. Ze hebben zelfs meerdere vegetarische opties op de kaart. Het oorspronkelijke pand is al oud, maar is recent helemaal gerenoveerd. Ook zit er een winkel van Natuurmonumenten in het pand gevestigd, ik vind het altijd leuk om daar even doorheen te lopen. Daarnaast starten er diverse wandelingen en fietstochten vanaf hier, waaronder de bekende 14-Vennenwandeling.

Mooiste natuurgebied?

Tja, we hebben de Oisterwijkse bossen en -vennen en we hebben de Kampina, een heidegebied. Ze lopen in elkaar over. Ik vind het hier overal mooi en kan niet kiezen. Maar mijn favoriete ven is het Galgeven, wat een beetje verborgen in de bossen ligt, op terrein wat van Brabants Landschap is.

Mooiste uitzicht?

Als je vanuit het bospad aan komt lopen en de eerste glimp van het Galgeven opvangt. Maar de Kampina is ook heel mooi, vooral als de heide in bloei staat. En tijdens de eerder genoemde 14-vennenwandeling barst het van de mooie uitzichten, vooral als je een dag treft met mooie wolkenluchten, die weerspiegelen in de vennen. En de Oude Hondsberg vanaf het riviertje de Reusel, vanuit je kano.

Favoriete winkel?

Boekhandel Oisterwijk. Gevestigd in een oud pand aan het begin van de Kerkstraat (nummer 2), waar vroeger het postkantoor in heeft gezeten. Het is een pand met allemaal kamertjes en verdiepingen met trapjes. Naast boeken verkopen ze ook nog allerlei cadeau-artikelen.

Wat heb je nog nooit gedaan in Oisterwijk?

Ik woon al mijn hele leven in Oisterwijk, op twee jaar in Hilvarenbeek na. Toch heb ik in zeker de helft van de winkels in het centrum nog nooit voet binnen gezet, omdat het exclusieve kledingwinkels zijn of kleine kunstgalerieën of andere dingen waar ik vind dat ik er niets te zoeken heb.

Ook heb ik nog nooit een dorpswandeling met gids gedaan en ik ben ook nog nooit op het oude Joodse kerkhof in de bossen geweest (hier kun je ook alleen terecht met een rondleiding).

Mooiste gebouw?

Ik vind het oudste huis van Oisterwijk mooi, het staat in de Kerkstraat en is gebouwd in 1633.

Niet per se heel erg mooi, maar wel beeldbepalend voor het dorp, zijn de gebouwen op het voormalige KVL-terrein: de Leerfabriek.

En hoewel ik niet gelovig ben, vind ik de Petruskerk, een neogotische kruisbasiliek ontworpen door architect Pierre Cuypers, best een indrukwekkend gebouw. Vooral van buiten, want van binnen is het behoorlijk kitsch (ben er trouwens ook al in geen jaren binnen geweest).

Wat mis je in Oisterwijk?

Het verbaast me vaak dat Oisterwijk geen officiële musea heeft. Je zou in een plaats die al meer dan 800 jaar oud is (Oisterwijk kreeg stadsrechten in 1212), toch verwachten dat er op z’n minst een historisch museum is. En dan heb ik het nog niet eens over het industrieel erfgoed of een natuurmuseum.  De Oisterwijkse bossen en -vennen zijn namelijk één van de eerste gebieden die werden aangekocht door Natuurmonumenten. Vroeger had je wel een bezoekerscentrum van Natuurmonumenten met een educatief gedeelte en ik vind het heel erg jammer dat je dat in het nieuwe Groot Speijck helemaal niet meer hebt.

Verder zou ik het best leuk vinden als bepaalde winkels een vestiging in Oisterwijk zouden openen. Een leuke, betaalbare woonwinkel of toegankelijke cadeauwinkel bijvoorbeeld. Ik noem een Søstrene Grene of een Flying Tiger. Ik denk dat eerstgenoemde het best zou passen bij Oisterwijk. Of een Casa, de opvolger van de Xenos. Veel mensen zouden ook graag een Action willen in Oisterwijk, maar daar heb ik zelf niet zo’n behoefte aan. Ik heb jarenlang op supermarkt Jumbo gewacht, maar gelukkig is die er ondertussen wel en wellicht komt er zelfs nog een tweede vestiging.

Wat zou je mensen aanraden in de buurt als ze Oisterwijk even willen verlaten?

Nou, wat dacht je van de Efteling? Het beroemde pretpark is maar drie kwartier fietsen van Oisterwijk vandaan en nog korter met de auto. De fietstocht is wel een aanrader, omdat je dwars door de Loonse- en Drunense Duinen (ook een mooi natuurgebied – Nationaal Park zelfs) fietst.

En ook leuk: het Trappistenklooster in Berkel-Enschot. Twintig minuten fietsen vanaf Oisterwijk en luie mensen kunnen natuurlijk weer met de auto. Hier wordt het bekende La Trappe bier gebrouwen. Er is een groot terras buiten, maar je kunt ook binnen zitten. Er zijn eventueel rondleidingen door de bierbrouwerij te boeken. En er zit een (wel vrij religieuze) winkel bij waar je ook het bier en de kaas kan kopen.

Beste actieve uitje voor toeristen?

Fietstocht over de Kampina. Of als je meer van wandelen houdt: de al eerder genoemde 14-vennenwandeling.

En ook heel leuk: de kano-3-daagse van mijn eigen Kanovereniging Oisterwijk, maar dan moet je natuurlijk wel net op die data in het dorp verblijven ;>)

Oisterwijks best bewaarde geheim?

Het Galgeven! Een eindje van Groot Speijck verwijderd, dus hier tref je weinig tot geen wandelaars aan. En toch is dit ook een prachtige stukje natuur.

Verder hebben we ook nog een mooi, oud natuurtheater in de Oisterwijkse bossen, waar nog steeds voorstellingen worden opgevoerd door de plaatselijke toneelverenigingen.

Waarom ik van Oisterwijk houd?

Tja, ik ben hier opgegroeid. Mijn vrienden, familie en kennissen wonen hier. Het is hier ontzettend mooi met al die bossen, vennen en heide. Je kunt hier eindeloos wandelen of fietsen. De kanovereniging waar ik lid van ben sinds mijn 11e is hier gevestigd. Oisterwijk is van alle gemakken voorzien: plenty-off restaurantjes, een bibliotheek, een treinstation, een zwembad, enz. En wat heel handig is als je geen auto hebt, zoals ik: Oisterwijk heeft een station.

Wat ik minder leuk vind aan Oisterwijk?

Oisterwijk staat bekend als villadorp (met bijbehorend “kakvolk”, door mij vaak aangeduid als “de bobo’s”), waarbij er vaak vergeten wordt dat er ook nog wijken vol gewone mensen zijn (waartoe ik behoor). Koophuizen zijn over het algemeen niet betaalbaar voor alleenstaande starters of je moet genoegen nemen met een vervallen klushuis waar ze de hoofdprijs voor vragen. Er is een groot gebrek aan betaalbare sociale huurwoningen voor jongere mensen. Want Oisterwijk is de sterkst vergrijzende gemeente van Brabant, dus wordt er vooral veel aandacht besteed aan seniorenwoningen. Dat de jeugd hierdoor wegtrekt uit de gemeente, schijnt niemand iets te interesseren.

NS-wandeling Hart van het Groene Woud (13)

Ik heb mezelf maar liefst 20 NS-wandelingen die ik nog niet eerder heb gedaan ten doel gesteld in mijn Day Zero Project-lijst…what the hell was I thinking when I wrote that…? Vandaar dus het cijfer achter de titel van deze blog. Dit is de dertiende wandeling voor mijn DZP. Ik loop gruwelijk achter met het plaatsen van verslagen, dus deze wandeling vond plaats in maart 2018, op de dag voor mijn verjaardag.

Hart van het Groene Woud

Deze NS-wandeling is zo’n beetje in mijn achtertuin, namelijk van Boxtel (het eerste station na Oisterwijk als je met de sprinter richting Eindhoven gaat) naar Best (de tweede stop op het voornoemde treintraject). De wandeling is met 14,5 kilometer niet zo heel lang. Ik vind “Hart van het Groene Woud” wel een vrij heftige naam voor deze route. Het Groene Woud is de benaming die wordt gegeven aan alle aan elkaar gekoppelde natuurgebieden in Midden-Brabant. Maar dit is niet het mooiste stukje, dus ik had het eerder het Hertenwoud genoemd of zoiets in die richting ;>)

 

Ik zal al de hele week te wachten wanneer de nieuwe NS-wandelingen online zouden komen. Eigenlijk had ik het pas na Pasen verwacht, maar ze verschenen uiteindelijk op (witte) donderdag 29 maart. Er was al aangekondigd in welke provincies de vier nieuwe wandelingen zouden zijn en Noord-Brabant zat erbij. Bleek het dus van Boxtel naar Best te zijn, met de welluidende naam “Hart van het Groene Woud”. En ik was de vrijdag daarna vrij, omdat de Hogeschool van Amsterdam heilig schijnt te zijn en daarom gesloten is op goede vrijdag (ik vind dat echt heel maf in deze tijd, op mijn rooms-katholieke middelbare school werd namelijk wel gewoon les gegeven op goede vrijdag).

 

Goed, ik was dus eigenlijk niet meer te houden om die nieuwe wandeling meteen te gaan doen. Helaas was er iets misgegaan met de routes in gpx, de bestandsvorm klopt niet en daardoor kun je ze niet downloaden. En met een nieuwe route, vers-van-de-pers was er ook nog niemand die hem gelopen kon hebben. Dus moest ik het met de bordjes doen, geen rood/witte stickers, maar hertenpootjes. Want de route wordt ook wel de hertenroute genoemd en gaat door het in 2017 geopende hertenreservaat. Nou, ik kan alvast vertellen: ik heb geen hert gezien. Nog geen glimp of pootafdruk.

 

De route startte op het industrieterrein van Boxtel. Er was al gezegd dat dit een mindere start was, maar ja, het station is in het centrum, dus je moet er nou eenmaal eerst uit weg. Ik hoopte vooral niet langs een bepaald bedrijf te komen, waar ik als vegetariër altijd kotsneigingen van krijg als ik dat passeer. Iets met varkens en slacht. Gelukkig ging de route daar niet langs. De richtingaanwijzers in de vorm van hertenpootjes met pijltjes vond ik eigenlijk handiger dan die rood/witte stickers zonder pijlen.

 

Al snel verliet ik het industrieterrein en via een fietspad achter de sportvelden kwam ik aan bij de contouren van de oude nederzetting. Die had ik al eens eerder gezien. Tja, ik woon hier natuurlijk vlakbij en ben in dit gebied al veelvuldig geweest om te geocachen. Wat route betreft zat er weinig nieuws meer bij. Na de nederzetting loopt de route een stukje door het gehucht Lennisheuvel en dan kom je via allerlei boerenommetjes uit bij de Schutskuil (een horeca-gelegenheid). Hierna volgt een zeer modderige route door – voor mij – bekend gebied: Landgoed Heerenbeek en Landgoed de Velder. Het was af en toe echt niet prettig lopen. Dit kwam ook omdat ik last had van een plek op de bovenkant van mijn voet, die heel erg irriteerde bij elke stap die ik zette. Fijn, heb ik weer. Dus een paar keer mijn versleten wandelschoen anders vast proberen te maken, maar het hielp allemaal maar voor eventjes. Ik vrees dat ik toch weer moet investeren in nieuwe wandelschoenen, want ik loop ze binnen een jaar aan gort. Helaas zijn die dingen DUUR…

 

Het gebied kende ik dus al van diverse caches en van de wandeltocht door de Mortelen die ik een tijd terug maakte met mensen van de kanovereniging. Ik kwam nog een kleine kudde koeien tegen, dus ik speelde weer eens voor Maartje de Koeienfotograaf.

Op een bepaald moment ben ik van de route afgeweken, omdat ik nog twee caches wilde doen. Omdat ik dus geen GPX had, kon ik niet zien hoe veel ik nou eigenlijk heb gemist van de officiële route. Volgens de kaart op de website van de NS toch nog wel een klein lusje. Maar  waarschijnlijk zal ik deze wandeling nog wel een keertje gaan lopen. Voor in de winter lijkt het me een ideale wandeling om nog eens te doen: lekker dichtbij huis en met nog geen 15 kilometer ook niet extreem ver. Hopelijk is het dan minder modderig en zie ik dan wel herten.

 

Die twee caches lagen vlakbij elkaar. De ontsnapte tijger was van dezelfde maker als de verdwenen nachtegaal, de cache die we logden tijdens die eerder genoemde wandeling met de kanovereniging. Volgens mij ben ik die nachtegaal ook nog gepasseerd, maar je mag caches logischerwijs natuurlijk maar 1x loggen. De tijger was niet meer in al te beste staat – wie kiest er dan ook een kartonnen behuizing voor een cache, maar goed. De andere cache was een topnoniembankje, genaamd Malckersteeg. In het verleden al meerdere caches bij toponiembankjes gelogd, ik vind het altijd wel interessante informatie (bij de bankjes staan bordjes met uitleg waar de naam van het gebied vandaan komt). Bij deze ook best een aardig uitzicht. Met deze twee caches en het droppen van een travelbug had ik precies genoeg punten verzameld voor de volgende planeet van de Planetary Pursuit souvenirs. Nu moet ik alleen de allerlaatste en het bonus-souvenir nog zien te bereiken. Eens kijken of dat nog gaat lukken, eigenlijk wil ik het nu wel compleet hebben (aanvulling: dat is niet meer gelukt, helaas).

 

Na het geocachen liep ik in een rechte lijn naar het station toe, door de nieuwbouwwijk met die leuke huisjes die ik normaal dus altijd bewonder vanuit de trein. Nu van heel dichtbij. De trein was net weg, dus nog maar even rondgelopen in de tuinwinkel naast het station, maar alles was daar boven budget. Daarna had ik dus nog mooi voor 16 uur de trein vanaf “Moord-in-de-tunnel-station” Best. Niet dat de treinreis vanaf Best nou zou vreselijk duur is, maar hey, ik zal dat Dal Vrij-abonnement uitbuiten!

Alle foto’s bij deze blog zijn door mij zelf gemaakt tijdens de NS-wandeling Hart van het Groene Woud. En mocht je je afvragen: wat doet dat badeendje daar? Dat is een travelbug die “zwemmend” op de foto moest, maar door de tag met nummer verdronk het arme eendje bijna.

Throwback Thursday: 13 september 2015

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 13 september 2015:

Deze datum moest nog voor het datum-project, maar ik was eigenlijk heel erg moe en had niet zo’n zin in geocachen. Ik moest ook nog op tijd terug zijn, omdat we ’s avonds uit eten gingen. Of het me allemaal nog gelukt is?

Het verslag:

6135. Zo hongerig als een kerkmuis
6136. Hertebiefstuk
6137. Bourgondisch over de grens
Maker: Budels Geocachers Gilde
Type: 2x traditional, 1x multi
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 13 september 2015
Plaats: Maarheeze

6138. Cache stroper/Cache poacher
6139. Cache stroper 2/Cache poacher 2
Maker: Famvdz
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 13 september 2015
Plaats: Maarheeze

Dit was een 1-cache-datum, maar eigenlijk was ik hondsmoe en had ik niet zo’n zin. Ik viel dan ook weer in slaap nadat mijn wekker af was gegaan. ’s Middags toch nog gegaan, maar er zat wel een tijdsdruk op, want we gingen ’s avonds met het hele gezin uiteten, ter ere van mijn moeders verjaardag, later die week.

De keuze viel op caches in Maarheeze, omdat ik daar te voet heen kon, vanaf het station en ik er binnen een uur zou zijn. Alleen had ik niet goed naar de treintijden gekeken en bleken de treinen naar Maarheeze maar om het uur te rijden, waardoor ik lang moest wachten op station Eindhoven. Damned.

In het gebied was ik al eerder geweest met Anke, jaren geleden in januari 2009, voor de Grenslandcache. Toen vond ik het een mooi gebied. Toen liepen we er vrijwel alleen, het was een doordeweekse dag en winter en vrij koud. Nu was een het een mooie nazomerdag, zondag en het was er superdruk. In dit omheinde gebied zijn herten vrijgelaten. De vorige keer heb ik ze gezien, vandaag niet gezien, wel gehoord, want het is paarseizoen.

De cache was gelukkig niet al te moeilijk en op de route konden ook nog twee traditionals gescoord worden. De ene was leuk verstopt, de ander vond ik nogal in het zicht hangen, aan een pick-nicktafel. Toen ik aan kwam lopen, zaten er mensen, maar gelukkig gingen ze snel weg. Er was nog een andere multi-cache en die heb ik ook opgelost, maar het lukte me niet om hem te vinden. Hij zat verstopt in de uitkijktoren, die hebben we de vorige keer trouwens niet gezien, maar misschien was die er toen nog niet, dat kan ook nog. Het was heel druk in die uitkijktoren en het zoekt net zo lekker als er de hele tijd mensen door die toren denderen. Ik voelde me ook nog erg verdacht. Wel jammer van de tweede multi.

De Bourgondische cache werd wel goed gevonden. Daarna had ik zelfs nog tijd over voor twee verderop gelegen caches, die de Cache-stroper caches werden genoemd. Die vond ik ook en zo had ik toch mooi vijf founds, waarmee de 1-cache-dag mooi “gesaved” is voor de komende jaren, haha. Ik begon flink door te lopen om de trein te kunnen halen. Had ik weer het bord verkeerd gelezen en bleek hij pas een half uur later te komen. Gelukkig had ik een boek bij. En was ik ook nog net op tijd terug om mee uit eten te gaan (en me nog snel te verkleden).

Wat ik hier op 13 september 2018 nog aan toe te voegen heb:

Dat Datum Project, owh dat Datum Project. Ik heb daar toch wel veel voor over, als ik het af en toe terug lees.

NS-wandeling Kennemerduinen (12)

Ik heb mezelf maar liefst 20 NS-wandelingen die ik nog niet eerder heb gedaan ten doel gesteld in mijn Day Zero Project-lijst…what the hell was I thinking when I wrote that…? Vandaar dus het cijfer achter de titel van deze blog. Dit is de tiende wandeling voor mijn DZP. Ik loop gruwelijk achter met het plaatsen van verslagen, dus deze wandeling vond al plaats in september 2017.

Kennemerduinen

16 kilometer (en ja ik verlengde weer iets door te geocachen) van station Santpoort-Noord naar Overveen. Dat is de duinroute. Je kunt ook kiezen voor de strandroute, dan eindig je bij station Zandvoort.

 

Deze dag zou het prachtig weer worden en ik wilde al heel lang de NS-wandeling Kennemerduinen doen, van station Santpoort-Noord naar Overveen. Vooral in de hoop om de wisenten – die in dit gebied lopen – te ontmoeten. Santpoort-Noord is een nieuw station voor mijn lijst, maar wel een behoorlijk eind met de trein, dus ik zat er alweer vroeg in.

 

De wandeling liep door de duinen, de Kennemerduinen zijn zelfs een Nationaal Park. Het bezoeken van een X aantal Nederlandse Nationale Parken had zomaar ook een doel op mijn DZP-lijst kunnen zijn ;>)

Het ging ook nog een stukje over het strand, waar het erg druk was. Qua caches leverde het niet zo heel veel op: slechts vier stuks. Dat wist ik al wel van tevoren. De eerste cache was een not-found, maar de andere vier waren wel behoorlijk: twee earthcaches, wat fijn aantikt voor mijn Day Zero Project, een multi en één van de oudste caches van Nederland. Voor die oude cache heb ik wel een stuk op en neer gelopen, maar dat was de moeite waard: een lekkere, grote munitiekist op een locatie waar je niet met de auto mag komen. Ik ga zulke echte caches steeds meer waarderen.

 

Wel een beetje jammer dat het dus een muziek-cache was en je eigenlijk goodies moest ruilen die met muziek te maken hadden. Had ik heel mijn cd-collectie uitgemest en konden er best veel weg (dubbele, reclamecd’s, oude kopieën), was ik die dus vergeten. Wel wat andere troepjes bij, dus die dan maar achter gelaten.

 

De earthcaches waren een watermeter en een op het hoogste punt van de duinen. De Kennemerduinen is een ontzettend mooi gebied, ik maakte een triljard foto’s ofzo. Er was ook een hele mooie lucht en overal duinen en duinmeertjes. Ook kwam ik nog een kleine kudde Schotse Hooglanders tegen, die midden op het pad lagen.

 

De multi-cache heette Koevlak en was er eentje met gegeven waypoints: ik kwam halverwege binnen, dus loste die vragen vast in tegengestelde richting op. Ik zou dan later nog wel bepalen of ik de rest ook nog zou gaan lopen.

 

Maar eerst kwam ik bij het Bezoekerscentrum, waar een tentoonstelling over wisenten was en gratis water en een toilet. Best wel fijn allemaal. In de Kennemerduinen lopen dus wisenten, één van de primaire redenen waarom ik zo graag hierheen wilde, maar helaas heb ik dus geen echte wisenten gezien. Ik moest het doen met het opgezette exemplaar in het bezoekerscentrum. Waarschijnlijk was het vandaag veel te druk en had de kudde zich terug getrokken. Dat heb ik dus heel vaak: als ik bewust op koeienjacht ga, kom ik ze niet tegen, maar evengoed kom ik heel vaak onverwacht wel koeien tegen. Toch vond ik het jammer van de wisenten. In het centrum verkochten ze best leuke dingen, maar alles was wel behoorlijk prijzig, dus ik kocht niets. Bij gebrek aan echte wisenten, besloot ik dan maar de multi Koevlak af te gaan maken, want qua tijd had ik nog een uurtje over. Volgens de hint lag de cache achter een paaltje bij een schuine berkenboom. Dus keek ik vast uit of ik die boom toevallig zag. Nou, in dit geval had ik heel veel geluk, want bij de eerste de beste schuine boom bij een paaltje lag dus al de cache.

 

Daardoor hoefde ik het rondje niet meer af te lopen en kon ik richting het station. Ik kwam nog bordjes tegen van de “wisenten-route” en wilde die nog gaan volgen, maar de bordjes hielden ineens op en toen liep ik al midden in het dorp en kon je nergens meer de duinen in. Omdat de treinreis terug naar Oisterwijk nog een paar uur zou duren, besloot ik het maar op te geven. Wie weet ben ik ooit nog eens in een rustigere tijd van het jaar in de gelegenheid om opnieuw op wisentenjacht te gaan. Voor nu was deze NS-wandeling in ieder geval een mooie afsluiter van een heerlijke zomer vol met goede wandeldagen.

 

Alle foto’s bij deze blog zijn door mijzelf gemaakt.

Throwback Thursday: 6 september 2009

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 6 september 2009

Anke en ik liepen een drietal multi-caches in de omgeving van Steensel.

Het verslag:

1507. Bende van Steensel
Maker: Wizzys
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje en Anke
Gevonden op: 6 september 2009
Plaats: Steensel

1508. 8 Zaligheden: Steensel (revised)
Maker: Vinnie1
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje en Anke
Gevonden op: 6 september 2009
Plaats: Steensel

1509. Molenvelden
Maker: tijgetje
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje en Anke
Gevonden op: 6 september 2009
Plaats: Veldhoven

We waren al eerder op jacht geweest naar de Bende van Steensel. Die stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. De tocht was heel leuk van opzet met een heel fantasie-verhaal eromheen over de vermeende Bende van Steensel, een soort van Bokkenrijders. Ik kon heel deze fantasy, waarbij een putdeksel een vluchtgang was en meer van dat soort dingen wel waarderen. Verder was het ook nog lekker weer. Onderweg zat ik steeds te verkondigen dat dit gebied onze cache-area zou worden voor de komende herfst en winter, omdat er nog heel veel niet door ons gevonden caches lagen.

Op het einde moest er echter een kruisprojectie gemaakt worden. Ik wist wel ongeveer hoe dat moest, maar niet meer helemaal. Dus na een hele tijd klooien had ik het voor elkaar gekregen. Het leek erop dat de cache op privé-terrein lag. Wij begonnen erg te twijfelen omdat hierover niets in de cache-beschrijving stond. Dus gaven we het op.

Thuis gekomen alle logs doorgepluisd en we hadden het dus gewoon goed gedaan, de cache lag inderdaad op privé-terrein. Dus deze dag opnieuw op jacht en nu wel de oprit opgelopen en de cache gevonden. Missie geslaagd.

We verplaatsten ons vervolgens een klein stukje verder voor een cache van de 8 Zaligheden en wel Steensel. Nou, dat was een cache die we niet gauw gaan vergeten. Hij staat te boek als een multi, maar is eigenlijk meer een letterbox. Op elk waypoint vonden we een plaatje met een cryptische route-aanwijzing erop. Vooral tussen wp 2 en wp 3 zijn we helemaal fout gelopen. We konden de rivier die we over zouden moeten steken niet vinden. Dan is het echt vervelend dat je geen kaart-gps hebt. We wilden het al bijna opgeven toen we een plattegrond van Steensel tegen kwamen. Hierop vonden we het riviertje de Gender en konden we weer verder.

Met de rest van de route hadden we iets minder problemen als in het begin. Wel hadden we af en toe onze twijfel over de route. Vooral toen we langs een rivier door een aantal weilanden moesten gaan struinen. Een echt pad was er niet en het gras stond vrij hoog. Er stonden geen verbodsborden, maar ook geen wandelroute-borden. Toch waren er op elke stuw aanwijzingen te vinden voor het vervolg van de route. Op een stuw nog een geniale foto gemaakt. En er waren ook erg veel koeien te vinden. Nadat we de struintocht door de weilanden hadden overleefd kwamen we bij de cache aan. We vonden dat we die wel verdient hadden. Jemig, wat een tocht, maar wel een echte cache waar je wat voor moet doen. Denk dat hij toch nog een geo d’or (tegenwoordig heet dat favorites) gaat krijgen.

Het was eigenlijk te vroeg om nog naar huis te gaan. Dus besloten we dat we nog wel een korte multi konden doen. Dat werd Molenvelden. Nou ja, kort, we hebben er nog best lang over gedaan. Eerst kwamen we andere geocachers tegen en dat waren serieus de eerste geocachers die ik ontmoet heb die ik vanaf seconde 1 niet aardig vond. Dat kwam omdat de man echt zo’n kakkerige bal was die met bekakte stem zei dat het “een aardige route” was. Blegh. Ik weet niet eens meer hoe ze heetten, wel dat ze niet zoveel caches hadden gevonden.

Goed, Molenvelden begon met een strippenkaart. Dat is niet echt onze hobby, over het algemeen bakken we hier niets van. Ook nu niet. We kwamen al uit op het punt dat eigenlijk pas wp 4 ofzo was, het molenveld zelf. Uiteindelijk hebben we de route in omgekeerde volgorde gedaan. Vooral met de pijltjeskaart was dit erg grappig. Maar het was wel met succes, want we hebben de cache wel gevonden. Gelukkig maar, want ik had het niet uit kunnen staan als meneer Bal Gehakt de cache wel had gevonden en wij, als 1,5 Kilocachers niet. Dat is niet goed voor mijn ego, haha.

Op de terugweg naar Reno (mijn auto) zagen wij ongeveer tegelijkertijd vanuit onze ooghoeken iets verdachts zitten op een langs het pad geparkeerde jeep. Het bleek inderdaad een travelbug-tag te zijn. Natuurlijk dit nummer genoteerd en later opgezocht. Het bleek een trackable auto te zijn van een ons geheel onbekende geocacher. Wij waren ook de eersten die zijn auto hadden zien staan. Wel apart dat hij echt een tag op zijn auto had gemaakt en niet zo’n sticker zoals we zelf hebben.

Wat ik hier op 6 september 2018 nog aan toe te voegen heb:

Ja, dit was wel een leuke dag. Lekker wandelen en fijne puzzel-multi’s. De 8 Zaligheden waren allemaal best pittig, volgens mij heb ik er uiteindelijk zeven gevonden en de achtste is nooit gelukt. Ik weet niet of ze nog online zijn, moet ik eens nazoeken.

Geocachers heb je in alle soorten en maten en ondertussen heb ik er heel veel ontmoet die ik niet echt aardig vind. Andersom zullen ze mij (ons) ook niet allemaal even aardig vinden. Ach, ieder speelt het spelletje op zijn/haar eigen manier, zullen we maar zeggen.

 

Tuesday TAG: Keukenprinses

Je komt ze heel vaak tegen op blogs: TAGS. Vragenlijstje over een bepaald onderwerp die dan ingevuld worden. Stiekem vind ik ze best leuk en daarom ga ik voorlopig om de twee weken een TAG invullen en op mijn blog plaatsen. Mocht je nog een leuke TAG voor mij weten, dan hoor ik dat graag in de comments.

Vandaag weer een TAG over eten, want je dat doe je nou eenmaal meerdere keren per dag en ik houd best wel van eten, vooral van avondeten. Wel alles vegetarisch, natuurlijk. Deze tag komt van de blog van Bregje.

Welk voorwerp wordt het meest gebruikt in jouw keuken?

Mijn “hapjespan”. Wat ik een beetje een vreemde benaming vind, want ik maak er hoofdzakelijk groente en aardappelen in klaar.

Wat is het allerlekkerste gerecht dat je ooit zelf hebt gemaakt?

Dat zijn er wel meerdere. Iets wat lekker is, maak ik vanzelf vaker klaar. Een paar dingen:

• risotto
• “heksensoep” (een soort van zelfgemaakte minestronesoep)
• bulgur met aubergine, granaatappelpitjes en witte kaasblokjes
• courgettelasagne
• champignontaart met aardappel anders-saus
• rode groenten rijst
• vegetarische paella
• ratatouille

Vertel eens over je grootste keukenramp!

Die heb ik eigenlijk niet. Er kookt wel eens wat over, maar ik heb nog nooit gehad dat iets echt helemaal mislukt en oneetbaar was. Blijkbaar had de vorige huurder van dit huis wel een recente keukenramp gehad, want ik ben dagen bezig geweest om alle sausvlekken uit de keukenkastjes- en laden te poetsen.

Wat is je favoriete kookboek?

Ik heb best wel veel vegetarische kookboeken. Ik heb niet echt een favoriet boek. Ook scheur ik vaak vegetarische recepten uit de gratis supermarkt-tijdschriften. Als het lekker is blijft het recept, anders gaat het weg.

Wat is jouw succesrecept voor een etentje met vrienden of familie?

Dat kunnen verschillende dingen zijn. De laatste keer was het een knolselderij-stamppot, geloof ik. Met “heksensoep” vooraf.

Wat is jouw ultieme keukenhack?

Pfft, ik denk niet dat ik dat echt heb.

Welk recept heb je meegenomen uit je ouderlijk huis?

Zelfgemaakte tomatensoep. Liefst met paprikastukjes en een berg vermicelli.

Tot slot: welke drie producten zijn volgens jou onmisbaar in ieders (koel)kast?

• Blikjes met “diced tomatoes”. Dat gebruik ik o.a. als suikervrije pastasaus.
• Kleine blikjes met kikkererwten. Die gooi ik overal doorheen waarvan ik meen dat er te weinig groenten inzitten. En ik gebruik ze ook als “soepballen”.
• Een pak spaghettini in combinatie met een zak diepvriesgroenten. Dat is mijn noodeten, als ik niets in huis heb, laat thuis ben of geen zin heb om naar de supermarkt te gaan.

Verder vind ik een goede voorraad kruiden ook onmisbaar. Ik heb dan ook een hele plank vol kruiden die ik eigenlijk dagelijks gebruik. Ooit zou ik graag nog verse kruiden willen kweken in mijn keuken, maar dat is iets voor een toekomstige woning met meer ruimte.

Afbeelding van de koksmuts komt van Bol.com.

 

 

NS-wandeling Beerschoten (11)

Ik heb mezelf maar liefst 20 NS-wandelingen die ik nog niet eerder heb gedaan ten doel gesteld in mijn Day Zero Project-lijst…what the hell was I thinking when I wrote that…? Vandaar dus het cijfer achter de titel van deze blog. Dit is de tiende wandeling voor mijn DZP. Ik loop gruwelijk achter met het plaatsen van verslagen, dus deze wandeling vond al plaats in de zomer van 2017.

Beerschoten

17 kilometer (die ik nog een beetje langer maakten door te geocachen onderweg) langs de Kromme Rijn, van station Bunnik naar station Bilthoven.

 

Utrecht telt veel OV-wandelingen en de plaatsen in deze provincie hebben acceptabele reistijden. Dus ging ik voor de derde achtereenvolgende keer NS-wandelen in Utrecht, dit keer liep de wandeling van Bunnik naar Bilthoven. Bunnik is geen nieuw station voor mij, ik heb er een paar maanden op school gezeten en ik heb ook ooit een geocachingwandeling van station Utrecht naar station Bunnik (in juni 2013) gedaan, die heette Kromme Rijn: Utrecht – Bunnik. Het irriteerde mij dus dat ik geen foto meer terug kon vinden van het stationsbordje van Bunnik, maar ik weet eigenlijk niet meer wanneer ik ben begonnen met het fotograferen van die bordjes. In ieder geval heb ik nu weer een foto gemaakt.

 

Het eerste stuk van de wandeling kwam me bekend voor, door landgoed Rhijnauwen, langs de Kromme Rijn. Dat was echt precies hetzelfde stuk als bij die cache van Kromme Rijn, alleen dan in tegengestelde richting. Ik herkende de gebouwen en de loop van het wandelpad. En ik moest vreselijk lachen toen ik de naam Amelisweerd, wat aan Rhijnauwen grenst, op de borden zag staan. Over Amelisweerd weet ik ondertussen heel veel, omdat ik er een schoolopdracht over heb gemaakt. Ik plaatste in de week van inleveren mijn verslagen van mijn wandelingen over Amelisweerd op mijn blog, dus daar zat die van Kromme Rijn ook bij. Hier deel 1 en deel 2.

 

Ondertussen lagen er weer nieuwe caches, een complete serie zelfs, genaamd Hein Konijn langs de Kromme Rijn. Niet zomaar alleen maar traditionals, maar ook multi’s, letterboxes en mysteries. Dat leek me dus wel leuk, ook al betekende het extra kilometers en ook dat ik sommige stukjes dubbel moest lopen. Ik probeerde een zo goed mogelijke volgorde aan te houden, maar omdat ik midden in de serie startte, kwam dat niet helemaal precies uit. Ach, het was mooi weer en het was al vroeg in de wandeling, dus het maakte allemaal niet zoveel uit. Ik vind zo’n serie die bestaat uit verschillende typen caches leuker dan alleen maar trads. Er is meer aandacht aan besteed ofzo. De cachebeschrijvingen waren allemaal op rijm, want ja “konijn” rijmt zo lekker op “Rijn”. Dus heb ik mijn logs ook in rijm gedaan, af en toe vind ik het wel grappig om eens origineel te zijn. Alle caches werden gevonden.

De NS-wandeling “Beerschoten” van Bunnik naar Bilthoven,
gaat, en je zult het niet geloven
Dwars door Rhijnauwen en langs de Kromme Rijn,
en dan vind je heel wat caches van Hein Konijn

Ze zijn er in verschillende maat en soort,
zodat je verschillende type caches scoort
Het uitzicht en de omgeving zijn mooi en fijn,
je zou bijna vaker bij de Kromme Rijn willen zijn

Alles caches werden gevonden na wat rekenen,
dus ik kon alle logboekjes tekenen
Hein Konijn, bedankt voor al je mooie schatten,
je zult daarvoor een favorite “jatten”

 

Ik kwam nog langs het Fort van Rhijnauwen, maar helaas waren er op maandag geen rondleidingen. Jammer, maar helaas. Ik herkende ook nog locaties van het JONG-event, dat is alweer 6,5 jaar geleden (!). Toch wel jammer dat er nooit meer zoiets georganiseerd wordt, vroeger gingen wij best veel naar evenementen, maar tegenwoordig is het allemaal stamtafel, niet meer echt actieve evenementen, waarbij je in een groepje een cache oplost.

Het theehuis van Rhijnauwen zag er best gezellig uit, maar ik vind het stom om in mijn eentje op een terras te gaan zitten, dus ik miste mijn moeder, die had dit vast een leuke locatie gevonden. Ik ging er wel stiekem naar het toilet. Verder hield ik het maar bij mijn meegenomen boterhammen.

Voor nummertje 1 uiteindelijk het meeste omgelopen, ik had de bonus toen al gelogd (want dat getal kon ik gokken), maar ik vond het jammer om er eentje te missen en dit was nog wel een off-set multi. Hierdoor kwam ik wel langs het gebouw met de tunnel waar ik ooit met mijn voormalige auto onderdoor ben gereden. Ik denk nu dat het eigenlijk ooit een koetsingang is geweest. En een auto heb ik al lang niet meer. Ik zou deze locatie overigens mooi autovrij maken, maar ja, wie ben ik? Nu reden die auto’s elkaar steeds bijna omver, omdat er veel te weinig ruimte was voor tweerichtingverkeer.
Het was echt heel erg druk in Rhijnauwen, overal mensen: wandelaars, fietsers, kanoërs (ja, ik zou ook nog wel eens willen kanoën over de Kromme Rijn) alle leeftijden door elkaar. Populair gebied.

 

Na het loggen van alle Hein Konijn-caches verliet ik Rhijnauwen via enkele bomenlanen om uit te komen op het gebied van Science Park de Uithof, het studentengebied van Utrecht, afgewisseld met futuristische kantoren. Een heel andere omgeving dan Rhijnauwen. Het was hier heel druk met studenten en ondanks dat ik ook een student ben (niet hier natuurlijk), voelde ik me heel erg uit de toon vallen, met m’n wandeloutfit. Je zult mij nooit op school zien verschijnen in een driekwartsbroek, T-shirt met cartoon en wandelschoenen en dat was precies wat ik vandaag droeg.
Op de Uithof lag een travelbughotel verstopt. Ik zag dat eerst niet zo zitten, in zo’n druk gebied, maar het bleek aan een afgelegen weggetje te liggen, bij de sportvelden. In een put, ik heb het al vaker geschreven, maar ik vind dat grappig. En er zaten zowaar gasten in het hotel, dus eentje meegenomen.

 

Ik verliet het terrein van de Uithof om via een fietspad weer de bossen in te gaan. De bossen van landgoed Beerschoten om precies te zijn. Dit was het gedeelte van de wandeling waar ik nog nooit eerder was geweest. In Beerschoten was het overigens prima wandelen. Het was hier, vergeleken met de rest van de route ook heel rustig.

 

Omdat hier geen caches meer lagen (wel vreemd in zo’n groot bos, maar ze geven waarschijnlijk dus geen toestemming voor plaatsing), kon ik lekker doorlopen. In het aangrenzende Panbos ligt wel een cache, één van de oudste caches van Nederland zelfs, maar dat was een langere, moeilijkere multi, dus ik besloot daar niet meer aan te beginnen. Wel jammer, maar je moet keuzes maken op zo’n dag. Overal statige bomenlanen en ergens zelfs een soort van zevensprong van elkaar kruisende lanen. Er was ook nog een beeldentuin. Ik vond het een mooi en rustig bos om doorheen te wandelen.

 

Ik was iets te vroeg in Bilthoven (dit is wel een nieuw station voor mijn lijstje) en hoopte hier nog ergens een flesje water te kunnen scoren, want het was veel warmer dan ik dacht en ik had heel erge dorst. Alle supermarkten sluiten hier dus al om 18 uur en dat betekende dat ik net te laat was. Geen drinken dus. Op het station was wel een winkeltje, maar dat was achter de incheckpoortjes, dus ik moest wachten tot het 18.25 uur was, vanwege mijn gratis reizen. Gelukkig had ik wel een boek bij. Uiteindelijk dus een heel duur flesje water kunnen kopen in dat winkeltje en om 18.31 uur in de trein gestapt. Wat een afzetterij trouwens, die bedragen die ze vragen voor een flesje water! Maar ja, ik had echt heel erge dorst, heb het in 1x opgedronken.

De treinreis naar huis duurde weer lang, vanwege niet aansluitende treinen. Om de een of andere reden gaat bij mij de heenreis altijd vlot en de terugreis vaak trubbelig. Nou ja, ik had weer een fijne wandeling gehad en 15 caches gevonden. Het was een mooie dag en daar gaat het tenslotte om.