Throwback Tuesday: 28 augustus 2010

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes. Voor vandaag is het echter eenmalig een Throwback Tuesday, omdat ik voor 30 augustus alleen het verslag heb van een geocaching-event vol met namen van andere geocachers en dat te privacy-gevoelig is om zonder toestemming op mijn blog te publiceren.

Vandaag gaan we terug naar 28 augustus 2010

De dag dat ik me een kasteelvrouwe waande in de bossen rondom kasteel Heeze.

Het verslag:

2217. De Schat van de Freule in de Heerlijkheid Heeze
Maker: ’t Haasje
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 28 augustus 2010
Plaats: Heeze

2218. Heezerven
Maker: zokomjenogeensergens.nl
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 28 augustus 2010
Plaats: Heeze

2219. Eindhovens Kwartet (Zuid-Oost)
Maker: GeoWolf
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 28 augustus 2010
Plaats: Heeze

Het was een mooie dag en ik had vrij van het werk, dus besloot ik om lekker te gaan geocachen. De Schat van de freule in de heerlijkheid Heeze stond al lang op mijn verlanglijstje. Daarnaast was het tijd om eens aan onze multi-statistieken te werken, want de lopen zoals altijd hopeloos achter op de rest.

De oprijlaan van het kasteel bleek midden in een gewone straat te zijn, dus eerst reed ik eraan voorbij. Na het omkeren was het erg druk op de oprijlaan. Er was een groots huwelijk aan de gang van rijke mensen. Alle gasten parkeerden op de oprijlaan en waren in kostuums gekleed, zelfs kinderen van de peuterleeftijd droegen al een driedelig kostuum, dus kun je nagaan wat voor familie dat was. Zelf voelde ik me maar erg lomp in mijn geocaching-kleding met wandelschoenen en rugzak op de rug. Er waren nog wat meer gewone wandelaars en die maakten zich net als mij snel uit de voeten in de richting van de wandelroutes. Het kasteel van Heeze is trouwens best een mooi kasteel, alleen die oprit in die gewone straat is misleidend. Achter het kasteel begint een groot natuurgebied.

Daar werd ik aan de hand van de originele cache-beschrijving in de vorm van een schatkaart die ik vond op waypoint 1 mooi doorheen geleid. Er waren bossen met grote bomen, in een soort van heksenkring van bomen maakte ik nog een Waar-is-Maartje-nou? foto en ik kwam ook nog op de heide. Ik wilde de wandeling eigenlijk nog uitbreiden met de earthcache ’t Rond Venneke, dat zag er op de kaart heel leuk uit, maar de heide was bezaaid met versperringen en verbodsbordjes en prikkeldraad, dus uiteindelijk deze poging opgegeven en verder gegaan met de multi. Langs prachtige bomenlanen kwam ik aan bij de schatkist van de freule. Erg leuke en mooie route die een favorite van mij kreeg.

Er was nog tijd genoeg voor een andere multi en dat werd het Heezerven. Deze route was minder goed verzorgd dan de eerste multi die ik had gedaan. Op sommige punten flink moeten nadenken. De route was ook niet zo mooi. Zo heb ik bijvoorbeeld het hele Heezerven niet gezien. Wel een compleet scoutingkamp in de bossen en de resten van een oude spoorlijn, onderdeel van ’t Bels Lijntje. Ook ontdekte ik nog een paar paddo’s, maar die waren allemaal al geclaimed. De cache wel gevonden.

Tot besluit nog een derde multi gedaan van de serie van het Eindhovens Kwartet. Ik geloof dat het de derde was voor ons, nou ja mij, volgens mij heb ik ze allemaal alleen gelopen. In de eerste instantie kwam het gebied mij niet bekend voor, maar later herkende ik punten van de tocht van het Paasevent. Dit is best een mooi stukje heide/bosgebied tussen de snelwegen in. Er waren veel wandelaars met honden. Eerst kwam ik een vrouw tegen die haar hondje kwijt was, later andere wandelaars die dat hondje gevonden hadden. Ik heb ze toen maar in de richting van die vrouw gestuurd en hopelijk zijn ze weer herenigd. Ik vind dat altijd maar zielig, baasjes die hun hond kwijt zijn. In het gebied liepen ook Haarbalkoeien en natuurlijk wilde ik die graag tegenkomen. Mijn wens werd vervuld, want tegen het einde stonden er een paar met erg lange haren in de heide. Natuurlijk een paar foto’s gemaakt en daarna de cache gelogd.
Een succesvolle dag met drie multi-founds!

Wat ik hier op 28 augustus 2018 nog aan toe te voegen heb:

Een multidag, waarop kwaliteit voor kwantiteit ging. Moet ik toch meer gaan doen, als het Datum Project is opgelost en we bij droomdoel 10.000 caches zijn. De genoemde foto’s kon ik echter nergens meer terug vinden, dus het is een fotoloze blog geworden.

Throwback Thursday: 23 augustus 2015

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 23 augustus 2015

In de ban van Natuurmonumenten koos ik voor een geocachingwandeling naar aanleiding van informatie op hun website.

Het verslag:

6058. Kleurrijk Wallsteijn
6059. De Oude Buisse Heide
Maker: Geotrol
Type: Multi’s
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 23 augustus 2015
Plaats: Zundert

6060. FF relaxen NL
6061. FF relaxen BE
Maker: Paske
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 23 augustus 2015
Plaats: grens NL/BE bij Zundert

Op zondag zou het weer mooi weer worden, dus wilde ik nog eens gaan geocachen. Maar eigenlijk had ik niet zo’n zin in (het voorbereiden) van een trein-cache-dag en het bleek ook dat de fietsenverhuur op zondag niet open was bij het betreffende station. Dus wilde ik gewoon een multi in de omgeving doen, in de hoop dat ik de auto van mijn ouders mee mocht nemen. Na wat rondkijken op google maps viel de keuze op Kleurrijk Wallsteijn en de Oude Buisse Heide. Over de Oude Buisse Heide had ik net wat gelezen in mijn natuurgebieden-boek van Natuurmonumenten. Daarnaast heeft de dichteres Henriette Roland Holst hier gewoond en over haar heb ik ook recent wat gelezen. Omdat ik afgelopen week verschillende wandelingen van Natuurmonumenten heb gelopen, popte ook steeds de gedichten-wandeling van Henriette over de Oude Buisse Heide op. Dus ik was nogal beinvloed om voor dit gebied te kiezen, haha. Daarnaast wil ik graag meer multi-caches doen en hier lagen er mooi twee bij elkaar, die qua afstand ook goed te combineren zijn.

Ik mocht de auto lenen en reed naar Zundert, wat nog Noord-Brabant is, maar toch best een stukje rijden. Maar het was de moeite wel waard. Keurige parkeerplaats voor de auto en daarna begonnen met Kleurrijk Wallsteijn, omdat dit de langste route was. Wallsteijn is een landgoed, waar ooit de familie van der Wall woonde, nu is het “ingepikt” door Natuurmonumenten.

De tuinen en de vijvers en de bossen zijn nog behoorlijk intact. De wandeling liep helaas ook veel over het brede zand/fietspad en daar was het heel druk met fietsers en wandelaars. Later ging het nog een stukje echt over het landgoed, langs de spiegellaan, dit is een optische illusie-laan van bomen. De bomen aan het begin staan veel verder uit elkaar geplant, dan de bomen aan het einde, waardoor de laan veel langer lijkt dan hij in werkelijkheid is. Met mijn voorliefde voor Escher, vond ik dit wel leuk. Ook leuk was dat ze de oude moestuin weer in gebruik hadden genomen en dat de groente-opbrengst blijkbaar erg hoog was dit jaar. Voor de cache moest je allemaal kleuren zoeken en omdat het een oude cache was, klopte er veel vragen niet meer. Ik twijfelde dan ook best wel aan enkele antwoorden en mijn check-sum klopte ook al niet. Toch vond ik de cache vrijwel direct, dus ik zat toch wel goed met al mijn gok-werk. Dat er veel niet meer klopte vond ik jammer van deze cache. Pas dan gewoon je vragen aan en ga niet alles cadeau zitten geven.

Bij deze cache was ik al enkele gedichten van Henriette Roland Holst tegengekomen. Ik ben geen groot fan van gedichten, maar op zich zaten hier wel wat mooie zinnen in. Daarnaast kan ik me helemaal voorstellen waarom het echtpaar Roland Holst hier zo graag verbleef.

Ik liep door naar het startpunt van de Oude Buisse Heide. Vrijwel alle vragen van deze cache gingen over gedichten van Henriette Roland Holst. De Oude Buisse Heide zelf is overigens veel kleiner dan ik had verwacht. Wel heel mooi met al die paarse heide in bloei, maar de Kampina is veel groter en ik had zoiets verwacht, denk ik. De theekoepel, waar mevrouw Roland Holst veel van haar gedichten heeft geschreven stond letterlijk aan de voet van een boom. Deze oude boom had echt wortels in de vorm van een voet, vond ik leuk om te zien. De route liep verder langs het landhuis waar het echtpaar Roland Holst heeft gewoond.

Ik ben ook nog naar het atelier gaan kijken, dat is zo groot als een huis en is nu dan ook een vakantiehuisje voor kunstenaars. De cache bleek weer helemaal aan het begin te liggen, dus ben ik eerst de auto gaan halen en daarmee naar het begin van het pad gereden, want anders had ik 500 heen en daarna weer 500 terug moeten lopen en ik had dat pad ondertussen al 2x gezien. Naar deze cache moest ik wat langer zoeken, dan naar de vorige, maar dit was wel een mooie verstopplek, ik denk niet dat veel mensen over dit pad gaan wandelen.

Ik had nog mooi tijd over voor twee traditionals. Het grappige hieraan was, dat er eentje op Nederlandse bodem lag en de andere op Belgische bodem. Dus ik ben langs de oude grenspaal van Nederland naar België gelopen. En heb er stiekem mooi een Belgische found bij, want in dit geval vond ik de BE found belangrijker dan de NL found. Ik vond ze overigens allebei, de BE wel sneller dan de NL. Dus nu nog maar 54 te gaan voor het België-doel (1000 caches in België). Eens kijken of het nog gaat lukken dit jaar. Toen ik terug liep naar de auto begon het te regenen en onderweg naar huis ging het steeds harder regenen, dus ik was netjes op tijd gestopt.

Wat ik hier op 23 augustus 2018 nog aan toe te voegen heb:

Het is altijd leuk om iets in het echt te zien waar je al veel over gelezen hebt. Dat was hier wel het geval. Ik vind het altijd leuk als caches echt heel erg lang bestaan, maar dan moeten ze wel goed onderhouden worden en dat is niet altijd het geval. Veel mensen stoppen na verloop van tijd weer met geocaching en dan laten ze hun caches verslonzen. Dan kunnen ze eigenlijk beter in het archief of geadopteerd worden.

Alle foto’s zijn door mij zelf gemaakt op 23 augustus 2015.

 

Day Zero Project: Done: Doel #45

Ik ben zo vrij om doel #45 te veranderen in een ander doel. Voor het oorspronkelijke doel, moest ik een bepaalde serie geocaches in de provincie Limburg vinden, maar die werden al heel snel nadat ik met mijn DZP-lijst was gestart gearchiveerd. Dus kon ik ze niet meer doen en werd het doel onvervulbaar. Ik weet eigenlijk niet of je volgens de officiële regels van Day Zero Project een doel mag wijzigen, maar ik heb besloten dat het naar aanleiding van mijn eigen regels wel mag.

Het nieuwe doel valt nog steeds in de categorie “geocaching” en luidt: Krijg een serie geocaching-souvenirs compleet.

Ik hoor jullie denken: maar Maartje, wat hebben souvenirs nou weer met geocaching te maken?

Geocaching Souvenirs

Screenshot van de souvenir-pagina van de Heideroosjes met hierop alle Hidden Creatures-souvenirs

Souvenirs zijn kleine vierkantje plaatjes die je kan zien op de souvenir-pagina van je geocaching-profielpagina. Groundspeak (de organisatie achter geocaching en waymarking) omschrijft het heel mooi: “Souvenirs are virtual pieces of art that you can discover and display on your profile page. They are associated with a particular location and may also be bound by time.”

Je moet souvenirs dus verdienen en ze zijn bedoeld als een virtueel stukje kunst. Je kunt ze bijvoorbeeld krijgen door op een bepaalde locatie te gaan geocachen. Zo hebben de meeste landen hun eigen souvenir. Omdat wij al in diverse landen caches hebben gevonden, bezitten wij veel landen-souvenirs.

 

 

Dan zijn er de souvenirs die op een bepaalde dag verdient kunnen worden. Zo is er meestal een oud/nieuwjaars-souvenir te scoren, een schrikkeldag-souvenir in schrikkeljaren, je kon een keer een Halloween-souvenir scoren op 31 oktober en natuurlijk het jaarlijkse International Geocaching Day-souvenir.

Als derde heb je nog de souvenir-series. Dit is een serie van souvenirs met een bepaald thema, die je kan scoren als je caches vindt binnen een bepaalde periode. Meestal zijn dit drie tot vier weken. In maart/april dit jaar kon je bijvoorbeeld de Planetary Pursuit doen, dan moest je een bepaald aantal caches vinden binnen een bepaalde tijd, elke cachesoort had zijn eigen puntenaantal. Hiermee kon je dan planeten scoren, met als bonus de Melkweg. Ik baalde heel erg dat het mij niet lukte om de laatste planeet en de Melkweg te scoren. Het was eigenlijk de schuld van de NS, maar ja, geen caches is geen punten en geen punten betekend geen souvenirs.

Hidden Creatures

Voor de maand juli werd er echter weer een nieuwe souvenir-serie aangekondigd, de Hidden Creatures. Dit waren allemaal fantasy-wezens, waaronder een DRAAK! Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik dol ben op draken, dus ik moest op z’n minst dat Draak-souvenir hebben en het liefste wilde ik ze alle dertien. De opdracht was relatief simpel: vind 100 caches in ongeveer vier weken tijd.

Dat is best wel veel. Het is ons alleen gelukt omdat juli vakantietijd is. Mijn mede-Heideroosjes Anke en Guy vonden er zo’n 25 tijdens hun vakantie in Friesland. Zonder dit kwart aan caches was het nooit gelukt. Ik moest zelf dus nog voor de overige 75 caches zorgen. Het grootste gedeelte daarvan vond ik tijdens mijn eigen vakantie op de Veluwe. Daarmee bereikte ik de Draak. Maar voor het laatste souvenir, de World Turtle kwam ik toch nog wat caches tekort. En toen wilde ik die schildpad verdomme ook hebben!

 

Op de laatste dag dat het mogelijk was, moest ik nog 17 caches hebben. Het werd een zware tocht bij een temperatuur van 36 graden. Er dreigde allemaal not-founds en uiteindelijk logde ik de zeventiende caches pas om 20 uur ’s avonds. Tegen die tijd zat ik onder de schrammen (want ik moest onder bruggetjes kruipen en tussen de doornstruiken door), zweette ik me kapot en had ik drie liter water opgedronken. Vervolgens reed de trein naar huis net voor mijn neus weg. Maar ik had die schildpad wel op het nippertje verdiend!

Daarmee kan dit doel van de lijst afgestreept worden.

 

Throwback Thursday: 16 augustus 2011

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 16 augustus 2011

Mijn moeder en ik gingen op geocaching-avontuur bij een plaatsje met de welluidende naam Sint Andries.

Het verslag:

3304. Avontuur op het fort
Maker: Le Comte
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 16 augustus 2011
Plaats: Sint Andries

3305. Schutwaard/Struinwaard
Maker: Geopatra
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 16 augustus 2011
Plaats: Sint Andries

Avontuur op het fort stond al heel lang op mijn verlanglijstje. Maar zoals bij zoveel caches, kwam het er maar nooit van. Ik ben deze zomer een beetje de “komt-er-maar-nooit-van” lijst aan het afwerken, dus toen ik weer eens een dagje met mijn moeder op pad ging, viel de keuze op deze.

Mijn moeder dacht dat ze weer door gangen moest gaan kruipen, maar na Return of Moria (een cache in Frankrijk) durfde ze dat wel aan. Het gangen kruipen viel hier wel mee. Toch was het een erg leuke locatie voor een cache. Het begon met de sluisdeur die voor onze neus dichtging, ik vind dat altijd wel leuk om te zien. Daarna kwam het fort op een vergeten landpunt, waar je het eigenlijk helemaal niet verwacht. Eerst nog langs een monument van de Tweede Wereldoorlog. Veel mensen vonden het verscheurde hoofd van de soldaat eng, maar ik vind het juist perfect uitdrukken wat oorlog betekend: een onnodig verspillen van vele mensenlevens.

Hierna kwam het eerste stukje ruïne en vervolgens de vreemde uitzichttoren (ik kwam er pas in januari 2017 achter wat voor uitzichttoren dat was: het waren torens waarop de luchtwacht vijandige Russische vliegtuigen moest spotten ten tijde van de Koude Oorlog. Dit kwam ik te weten door het programma Onzichtbaar Nederland). Daarna een rondje door een Duitse bunker en toen nog de grote ruïne van het fort. De cache-route was niet lang of moeilijk, maar mijn moeder en ik hebben er lang over gedaan, omdat we overal lekker rond wilden struinen en foto’s wilden maken. Tja, zo indrukwekkend als Moria was dit natuurlijk niet, maar wel een erg leuke locatie voor een cache.

Daarna toch weer eens een cache van Geopatra geprobeerd. Een kilometer van Avontuur op het Fort af en het zag er op zich wel leuk uit. Het gebied was een rommelig natuurgebied waar je vrij doorheen mocht struinen. Op zich had het best mooie stukken, maar de foto’s die we moesten zoeken, waren een beetje vaag. Uiteindelijk hebben we zo’n beetje alles bij elkaar gegokt (mijn moeder wordt aardig goed in aannames) en ik was heel blij dat de cache echt op ons gepuzzelde coördinaat lag, onder een grote cachershoop.

Het leukste tijdens de wandeling was onze ontmoeting met de kudde koeien. In de eerste instantie waren ze heel bang van ons en stormden allemaal weg. Later kwamen ze toch voorzichtig dichterbij, dus kon ik weer veel foto’s maken. Eentje had er een bel om, dus die konden we van verre nog horen. En grappig was dat er een paard tussen de kudde koeien liep, die vrolijk met de kudde meedeed. Apart.

Ook werd het tijdens de wandeling onverwacht goed weer, waardoor mijn bovenarmen en nek fijn aanbrandden. Het was dus best fijn om ’s avonds nog even in m’n kano te kunnen stappen en nog even af te koelen in het Staalbergven.

Wat ik hier op 16 augustus 2018 nog aan toe te voegen heb:

Dit was een geocachingdag waaruit bleek dat kwaliteit eigenlijk beter is dan kwantiteit. Ofwel van een paar mooie multi-caches heb je eigenlijk meer plezier dan van vijftig traditionals…

De foto’s bij deze blog zijn door mij zelf gemaakt op 16 augustus 2011.

 

Tuesday TAG: Get to know me better tag

Je komt ze heel vaak tegen op blogs: TAGS. Vragenlijstje over een bepaald onderwerp die dan ingevuld worden. Stiekem vind ik ze best leuk en daarom ga ik voorlopig om de twee weken een TAG invullen en op mijn blog plaatsen. Mocht je nog een leuke TAG voor mij weten, dan hoor ik dat graag in de comments.

De Get to know me better-tag is al wat ouder en ik kon niet achterhalen wie hem oorspronkelijk gemaakt heeft. Ook heb ik een paar vragen weggelaten, die ik niet relevant vond. De tag is bedoeld om wat dingen over mij te weten te komen, die je nog niet wist, haha.

Geboorteplaats:

Ik ben geboren in Tilburg, de stad die het dichtste bij Oisterwijk is. Oisterwijk heeft geen ziekenhuis en mijn moeder moest verplicht in het ziekenhuis bevallen, dus vandaar. Ik vind het vooral stom dat dat mij een Tilburger maakt, hoewel ik dus mijn hele leven in Oisterwijk heb gewoond (op twee jaar in Hilvarenbeek na).

Hoe lang ben je?

1.70 meter. Dat is niet zo heel groot. Ik was graag wat groter geweest, maar het is niet anders. Het was vooral niet leuk toen mijn jongere broertjes mij voorbij groeiden. Ondertussen ben ik er wel aan gewend.

Heb je je rijbewijs?

Jazeker! Gehaald na 100 miljoen rijlessen, wel bij de eerste keer afrijden. Op Valentijnsdag, dus ik zei tegen iedereen dat ik de examinator omgekocht had met een valentijnskaart.

Ik heb vijf jaar een eigen auto gehad en toen heb ik heel wat afgereden, want ja dat geocachen brengt je op de meest gekke plekken. Tegenwoordig ga ik alweer ruim zes jaar autoloos door het leven. Ik rijd dus niet meer zo heel vaak auto, maar ik vind autorijden wel leuk. Het is dat het zulke dure krengen zijn en ik er nu geen nodig heb.

Heb je een levensdoel?

Ja, eigenlijk meerdere op dit moment. Het eerste is natuurlijk afstuderen, dat komt nu heel dichtbij, want ik hoef nog maar één jaar van mijn hbo-opleiding Media, Informatie en Communicatie. Dus volgend jaar rond deze tijd moet dat diploma in the pocket zijn.

Daarna hoop ik een passende baan te vinden met meer uren en betere verdiensten. Want tja #mailmanlife is niet iets wat ik tot aan mijn pensioen zou willen doen.

En verder hoop ik nog ooit een eigen huisje met een tuintje te kunnen kopen. Dat hoop ik binnen nu en vijf jaar voor elkaar te hebben.

Ben je een healthy-freak?

Een beetje. Ik ben natuurlijk al sinds mijn dertiende vegetariër, wat niet per se hoeft te betekenen dat je alleen maar gezond eet. Maar ik heb nooit van zoet gehouden, dus snoep, taart, ijs en koek zijn niet echt aan mij besteed. Chips zijn mijn grote zwakte. Van de andere kant heb ik ook nooit van fruit gehouden, dus dat eet ik bijna nooit. Groenten daarentegen eet ik dan weer bergen. En ik ben wel veel in beweging, dus dat is ook best healthy.

Wat voor kleur haar/lengte heb je?

Donkerblond en best wel kort. Als kind was ik echt goudblond, maar door de jaren heen is mijn haar donkerder geworden. Ik heb nooit heel lang haar gehad, maar als kind had ik het wel wat langer dan nu. Als tiener liet ik het voor de eerste keer echt heel kort knippen en zo heb ik het nu eigenlijk nog steeds (rond mijn 20ste heb ik het nog een jaar of twee langer gehad, maar ik werd daar helemaal gek van, iedere ochtend zo’n stom staartje maken). Ik vind kort haar vooral heel makkelijk. Hoewel ik soms best jaloers kan zijn op vrouwen die echt mooi, lang haar hebben. Dat zou bij mij niet lukken, want ik heb slap fluthaar.

Heb je tatoeages/piercings?

Nee. Tatoeages vind ik over het algemeen ontzettend lelijk. Tekenen doe je op papier, niet op je lichaam. Punt. Met piercings heb ik ook niet echt iets. Vind dat vaak ook lelijk. Ik heb zelfs geen gaatjes in mijn oren, omdat ik die vroeger niet durfde te laten schieten. Nu heb ik er geen behoefte meer aan.

Draag je een bril?

Nee. Geen bril en geen lenzen. Vrees dat het in de toekomst wel zal moeten, want mijn beide ouders zitten ondertussen wel aan een bril, dus als ik dubbelzijdig erfelijk belast ben, zal ik het over een jaar of tien/vijftien ook moeten.

Wat is je favoriete eten/drinken?

Het wil nog wel eens wisselen per seizoen, maar op dit moment:

Drinken: ice-tea green of “sparkling water met een touch of lemon”

Eten: risotto (vegetarisch natuurlijk)

Favoriete ijsje?

Ik geef dus niet zoveel om (soft)ijs. De keren dat ik in een jaar een ijsje eet zijn op een hand te tellen. Eigenlijk maak je mij het allergelukkigste met een waterijsje, op dit moment is de calippo ice-tea green favoriet.

Ben je een hevige slaper, of sta je altijd vroeg op?

Helaas ben ik een heel slechte slaper. Daarnaast heb ik echt de pest aan vroeg op staan en daaronder beschouw ik alles voor 7 uur ’s ochtends. Als ik eerder opsta stort ik ergens gedurende de dag in. Heb veel bewondering voor mensen die elke dag om 6 uur of nog eerder op staan, ik kan er echt niet tegen.

Met hoeveel kussens slaap jij?

Eén hoofdkussen. Verder zwerven er nog wat decoratiekussens rond in mijn bed.

Ben je een ochtend- of een avond persoon?

Een avond persoon dus. Liever laat naar bed, dan vroeg op.

Heb je een accent?

Ik vind zelf van niet, maar mensen van boven de rivieren horen toch altijd die “zachte G” van de Brabanders. Ach, ik ben een trotse Brabander hoor.

Heb je zussen en/of broers?

Zoals bekend heb ik twee jongere broeders. Had ook best graag een zus(je) gewild, maar ja dat heb je niet te kiezen.

Heb je huisdieren?

Dat is ook al bekend, ik heb twee cavia’s, de gebroeders Freek en Frinn.

Dat was het weer voor deze keer!

 

Day Zero Project: Done: Doel #100

 

 

Bijna helemaal onderaan mijn DZP-lijst, in de categorie “Dingen die overblijven”, staat het doel: 10 spellen spelen die in de kast liggen en die ik nog nooit of zelden gespeeld heb. Ik heb dit doel wel zo breed gemaakt dat ook de spelletjeskasten van mijn vriendinnen meetellen.

Spellen spelen, het is een geliefde bezigheid van mij. In de ene periode wat meer dan in de andere periode, maar het is al wel een jarenlange hobby. Ik heb veel vrienden, familie en kennissen die ook dol zijn op spellen. Bijvoorbeeld veel mensen van de kanovereniging. Met z’n allen samen zouden we een collectie spellen hebben die bij een spellenvereniging niet zou misstaan. Zelf heb ik naar schatting tussen de 25 en de 40 spellen in mijn collectie. Dat zou ik nog eens uit moeten zoeken.

Natuurlijk grijp je vaak terug naar je lievelingsspellen, waarvan je de spelregels al kent. Zo kwam het dat er nog veel spellen in de kast lagen, die ik niet of nauwelijks had gespeeld. Daar is wel verandering in gekomen, want ondertussen heb ik heel wat dozen eindelijk eens open gemaakt en daar blijken dan heel leuke spellen in te zitten. Dus dit was een heel nuttig doel. Ondertussen al veel meer dan 10 spellen gespeeld, dus ik zal eens een lijstje opnoemen, zodat ik dit doel af kan strepen.

Dobbelspelen Boonanza en Catan

 

Tja, allebei lang niet zo leuk als de “grote” spellen waar ze op gebaseerd zijn, respectievelijk het kaartspel Boonanza (absoluut één van all-time favorites) en het bordspel Catan.

Het dobbelspel van Boonanza is ook nog best ingewikkeld, als je het voor de eerste keer gaat spelen. Het leukste zijn de dobbelstenen.

Het Catan dobbelspel is ook maar een slap aftreksel van het bordspel. Eigenlijk alleen leuk als reisspelletje, als je geen ruimte hebt om het grote bordspel + uitbreidingen mee te nemen. En je kunt dit ook met twee personen spelen, wat met het bordspel niet kan.

Elfenland

Elfenland is een bordspel wat je eigenlijk alleen al wilt bezitten vanwege het prachtige artwork. Die DRAAK op de voorkant! Als ik er de ruimte voor had in mijn huidige woning, dan zou dit spel tentoongesteld staan in mijn imaginaire spelletjesvitrinekast. Het spel zelf is niet eens zo heel moeilijk, want het is een familiespel, maar wel leuk. Ik had het spel al een aantal keer gespeeld bij een vriendin, maar wilde het zelf graag hebben, vanwege die mooie doos/speelbord. Helaas kost het spel behoorlijk veel geld, dus ik was heel blij toen ik het tweedehands spotgoedkoop op de kop kon tikken. Helaas bleken er wel een paar pionnetjes te ontbreken, maar goed, daar kan ik met zoveel korting mee leven. Ondertussen ook al een paar keer gespeeld, het is wel een groot spel waar je een flinke (eet)tafel voor nodig hebt en je moet met minstens drie spelers zijn.

Takenoko

Takenoko is niet van mij, maar van een vriendin. We speelden het jaren geleden op het Spellenspektakel en vonden het allemaal een leuk spel, maar het was behoorlijk prijzig. Toch bleef dat spel door de jaren heen steeds terug komen: weet je nog, dat leuke spel met die panda? Vorig jaar heeft de vriendin het spel cadeau gekregen en we hebben het ondertussen al vaak gespeeld. We vinden het nog steeds een leuk spel. Er schijnt ook nog een uitbreiding van te zijn, maar die is lastig verkrijgbaar.

Safari Monopoly

Ik had een aantal jaar geleden bedacht dat ik alle grote, bekende spellen wilde hebben, zoals Catan, Risk en Monopoly. Ik werkte toen nog in de souvenirwinkel van het Safaripark en daar verkochten we Safari-Opoly. Die heb ik toen uiteindelijk aangeschaft. Het is verder een mooi spel om te zien, maar om heel eerlijk te zijn vind ik het spelmechanisme van monopoly niet meer zo leuk. Als kind/tiener heel veel gespeeld, maar eigenlijk zit er vrijwel geen tactiek in en het duurt altijd een eeuw voor alle “straten” (in dit geval dieren) verkocht zijn en het spel echt op gang komt. Tja en dan na eindeloos geld heen- en weerschuiven haalt iemand het monopolie en de winst. Met twee spelers is er al helemaal geen klap aan, je moet eigenlijk wel met drie of vier zijn om het nog een beetje leuk te houden. Dus de kans bestaat dat ik dit spel ga verkopen.

Qwirkle

Het Kruidvat heeft regelmatig heel goedkope spelletjes liggen en uit die voorraad nam ik Qwirkle mee. Het duurde heel lang voor ik het eindelijk ging spelen, namelijk toen ik mijn tweede setje won bij het Sinterklaasruilspel van de kanovereniging. Het bleek best een leuk spelletje te zijn, niet moeilijk, maar een leuk, snel spelletje om een spelavond mee af te sluiten. Wat ik wel grappig vind is dat het spel altijd uitkomt, wat voor setjes je ook maakt. Zoiets kan mij dan heel erg intrigeren. Maar voor die paar euro dus al veel plezier gehad van dit spelletje, het is een klein doosje wat ook makkelijk mee op vakantie kan.

Phase 10

Nog zo eentje van de stapel in het Kruidvat. Had het ooit eens gespeeld bij vrienden, maar mijn eigen versie lag lang ongespeeld in de kast. Vooral, omdat ik dacht dat je het niet met twee personen kon spelen. Afgelopen jaar is hij er toch eens uitgekomen en het blijkt dat het ook met twee personen gespeeld kan worden, ook al is het met drie of meer personen leuker.

Machi Koro

De “winkel van ons allemaal” raadde mij iedere keer slinks dit spel aan. Tja, toen werd ik er nieuwsgierig naar, dus het werd een verjaardagscadeau. Het bleek een leuk spel te zijn en ondertussen zijn ook beide uitbreidingen in huis. Gelukkig is het niet zo’n duur spel, dat scheelt. Wel heb ik het tot nu toe steeds met slechts twee personen gespeeld en ik denk dat het nog leuker is met meerdere personen.

Port Royal

Op het laatste Spellenspektakel dat ik bezocht (ik denk in 2014) kocht ik slechts één spelletje: Port Royal. Een kaartspel. Het lag daarna jarenlang ongespeeld in de kast, tot ik het er dit jaar weer eens uithaalde. Het was even denken hoe het ook al weer moest, maar toen we de spelregels eenmaal doorhadden bleek het een leuk, redelijk snel spel te zijn. Dit kan ook prima met twee personen. Ondertussen dus al wel vaak gespeeld.

Azul

Tijdens Zomerfolk in Groningen presenteerde de plaatselijke spellenvereniging zich ook. Ik was geïntrigeerd door Azul en nadat ik een rondje mee had gekeken, kon ik zelf een keertje meespelen. En hoppa, ik won mijn allereerste potje ooit met ruime voorsprong. De mannen van de Groninger spelvereniging noemden mij toen “die enge tactische Brabander”. Tja. De hele dag getwijfeld of het spel aangeschaft moest worden en net voor we naar huis gingen toch maar gedaan. Het was geen miskoop, want het wordt heel erg vaak gespeeld. En yup: meestal win ik.

Patchwork

Dit spel kocht ik eigenlijk erbij, omdat het drie halen, twee betalen was. Het ziet er heel anders uit, dan op de doos, dat vond ik een beetje apart. Ik heb het tot nu toe pas 1x gespeeld, maar het is best een leuk spelletje. Wel slechts voor twee personen.

Kingdomino

Vriendin S. had Kingdomino te leen. Ik had het wel eens in handen gehad, maar dacht dat het een kinderspel was. Bleek niet zo te zijn, eigenlijk vond ik het best leuk. Maar ik heb ook wel eens Queendomino gezien en dat is eigenlijk Kingdomino met nog wat tactische uitbreidingen erbij, waaronder een DRAAK. Mocht ik dit spel dus ooit zelf aan gaan schaffen, dan zou ik voor Queendomino gaan.

Metropolis

Deze gaf ik als verjaardagscadeau aan de eerder genoemde vriendin S. We gingen het gelijk spelen. Het spel is een soort kruising tussen Machi Koro en Puerto Rico. Het is op zich best een leuk spelletje, behalve dan dat je weinig interactie met elkaar hebt en je al met 50 punten gewonnen hebt, terwijl het spel dan eigenlijk pas net op gang komt. Een volgende keer gaan we dus door tot 100 punten, misschien dat we elkaar dan ook meer dwars kunnen zitten.

Conclusie

Dit zijn bij elkaar al meer dan tien spellen. Dus daarmee is dit doel ruimschoots vervuld.

Throwback Thursday: 9 augustus 2006

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 9 augustus 2006

Stephanie, Anke en ik gingen caches doen per fiets langs het Drongelens Kanaal tussen Vught en Den Bosch. Dat ging ons niet per se heel goed af, maar we hadden wel een gezellige dag.

Het verslag:

61. Gp’s Fietsroutes 2: DKFietspad 1: An unexpected surprise!
Maker: Geopatra
Type: Traditional
Gevonden op: 9 augustus 2006
Heideroosjes: Anke en Maartje
Snuffel007: Stephanie
Plaats: Vught

62. Gp’s Fietsroutes 2: DKFietspad 3: Towers of Evil
Maker: Geopatra
Type: Traditional
Gevonden op: 9 augustus 2006
Heideroosjes: Anke en Maartje
Snuffel007: Stephanie
Plaats: Vught

63. Gp’s Fietsroutes 2: DKFietspad 4: Drongelens Stuwtje
Maker: Geopatra
Type: Traditional
Gevonden op: 9 augustus 2006
Heideroosjes: Anke en Maartje
Snuffel007: Stephanie
Plaats: Vught

64. Gp’s Fietsroute 2: DKFietspad 6: Along Margriet
Maker: Geopatra
Type: Traditional
Gevonden op: 9 augustus 2006
Travelbug in: TB Wailmer
Heideroosjes: Anke en Maartje
Snuffel007: Stephanie
Plaats: Vught

65. Gp’s Fietsroute 2: DKFietspad 8: Kanaal Struiken
Maker: Geopatra
Type: Traditional
Gevonden op: 9 augustus 2006
Heideroosjes: Anke en Maartje
Snuffel007: Stephanie
Plaats: Vught

66. Witje
Maker: Geopatra
Type: Traditional
Gevonden op: 9 augustus 2006
Heideroosjes: Anke en Maartje
Snuffel007: Stephanie
Plaats: Den Bosch

Al heel lang wilde ik Geopatra’s fietsroute doen langs het Drongelens Kanaal. Alleen gooide het weer steeds roet in het eten. Ook nu was het niet echt een erg stralende dag, maar het was tenminste droog. Het was de eerste dag van mijn vakantie en Stephanie en Anke hadden ook vakantie, dus we gingen met z’n drieën. Het was een erg leuke dag, voor herhaling vatbaar.

Ik heb geen idee hoeveel kilometer we hebben gefietst, maar het waren er genoeg.
We begonnen de dag met An Unexpected Surprise. Het duurde even voor we het goede pad hadden gevonden en toen kwamen we uit in een soort parkje met vijver achter de huizen, wat je daar inderdaad niet verwachtte. De cache was zo gevonden.
Daarna gingen we braaf verder met nummertje 2 van de route, maar zoals je boven al kan zien aan de nummering, hebben we er 3 van de 8 niet gevonden. Eentje hebben we niet eens geprobeerd en twee stuks konden we gewoonweg niet vinden. Geopatra houdt nou eenmaal van ingewikkeld doen en al zijn omschrijvingen zijn in het Engels, dus dat gaat niet echt lekker.

We zijn heel lang bezig geweest met Isabella. Later in het jaar zijn we nog terug geweest, maar toen is het ook niet gelukt. Isabella staat dan ook nog altijd op de frustratielijst. We gaven het op en fietsten door naar nummer 3: Towers of Evil. Deze lag bij de oude wachttorens rondom Kamp Vught. Niet echt een leuke plek. Ik ben er geweest met de basisschool en vond dat toen behoorlijk indrukwekkend.

De route ging verder en het fietspad liep over iets wat Geopatra een stuw noemt, maar wat ik bij de sluizen indeel. Hier was de cache heel subtiel verstopt, hij hing met een magneet aan de stuw. Leuk bedacht.

Van nummer 5: De Roeivijver konden we geen chocola maken. Dus gaven we op. Ook nummer 6: Along Margriet dreigde te mislukken, omdat we aan twee kanten van het kanaal moesten zijn. Maar het is nog goed gekomen. Ik vond dit de minst leuke van de fietsroute. Ook omdat we een heel stuk over een zacht zandpand moesten fietsen. Dat is leuk met Stephanies mountainbike, maar niet met de gewone fietsen van Anke en mij.

Nummer 7: Stuwviews sloegen we over, omdat we weinig begrepen van de technisch Engelse beschrijving. Nummer 8: Kanaal Struiken was daarintegen weer een makkie, die hadden we binnen een minuut uit de struiken gevist.

We keken elkaar eens aan: gaan we terug naar Oisterwijk of fietsen we door naar Den Bosch om daar nog wat caches te doen en wat te gaan eten? Het werd het laatste. Na een paar pogingen om de Halve Zolen Sluis van verschillende kanten te benaderen, gaven we het maar op. Achteraf bezien hebben we gewoon niet goed genoeg gezocht. Maar toen er een junk op het muurtje bij de sluis bleek te zitten, hadden we daar ook niet meer zoveel zin in.

Dus werd het Witje. De naam deed mij denken aan een lief konijntje. Maar Witje is met stip de slechtste cache die ik ooit gezocht heb. Hij ligt bij een smerig vennetje, op een ranzig huisje. Er was echt niks bijzonders aan deze plek.

Daarna gingen we eten en toen was het al vrij laat en begonnen we maar eens aan de terugtocht naar Oisterwijk. Met zes gevonden caches en een goede sfeer hadden we een leuke dag gehad.

Wat ik hier op 9 augustus 2018 nog aan toe te voegen heb:

Ja, deze dag kan ik me nog wel herinneren. Geopatra had in die tijd heel veel caches verstopt, maar zijn beschrijvingen waren allemaal in het Engels, vrij technisch en voor beginnende geocachers – wat wij toen nog waren – vaak gewoon te moeilijk. Uiteindelijk hebben we nog wel alle caches van deze serie gevonden, maar daar gingen nog wel jaren overheen. Vooral Isabella was een hoofdpijndossier, daar zijn we heel vaak op terug geweest. Roeivijver en Stuwviews gingen makkelijker met meer geocachingervaring. Ondertussen zijn ze gearchiveerd en ik weet niet of Geopatra nog actief is binnen de geocachingwereld.

De foto van Kamp Vught maakte ik tijdens deze dag.

Throwback Thursday: 2 augustus 2015

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.
Vandaag gaan we terug naar 2 augustus 2015

Mijn moeder en ik maakten een supermooie geocachingwandeling door het duingebied Meijendel bij Wassenaar.

Het verslag:

5939. Wassenaarder Wandeling 1
5940. Wassenaarder Wandeling 2
5941. Wassenaarder Wandeling 3
5942. Wassenaarder Wandeling 4
5943. Wassenaarder Wandeling 5
5944. Wassenaarder Wandeling 6
5945. Wassenaarder Wandeling 7
5946. Wassenaarder Wandeling 8
Maker: TeamWassenaar
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 2 augustus 2015
Plaats: Wassenaar

5947. KijkWand Meyendel
Maker: Freddy
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 2 augustus 2015
Plaats: Wassenaar

5948. Wassenaarder Wandeling 9
5949. Een ander zichtpunt
5950. Wassenaarder Wandeling 10
5951. Wassenaarder Wandeling 11
5952. Wassenaarder Wandeling 12
5953. Wassenaarder Wandeling 13
5954. Wassenaarder Wandeling 14
5955. Wassenaarder Wandeling 15
5956. Wassenaarder Wandeling 16
5957. Wassenaarder Wandeling 17
5958. Wassenaarder Wandeling 18
5959. Wassenaarder Wandeling 19
5960. Wassenaarder Wandeling 20
5961. Wassenaarder Wandeling 21
5962. Wassenaarder Wandeling 22
5963. Wassenaarder Wandeling 23
5964. Wassenaarder Wandeling 24
Maker: TeamWassenaar
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 2 augustus 2015
Plaats: Wassenaar

5965. Trollendael
Maker: Pyne
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 2 augustus 2015
Plaats: Wassenaar

5966. Wassenaarder Wandeling 25
5967. Wassenaarder Wandeling 26
5968. Wassenaarder Wandeling 27
5969. Wassenaarder Wandeling 28
5970. Wassenaarder Wandeling 29
5971. Wassenaarder Wandeling 30
5972. Kunst in Wassenaar: de bioloog
Maker: TeamWassenaar
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje
HaJaMaToJo: Hannie
Gevonden op: 2 augustus 2015
Plaats: Wassenaar

Deze serie stond al een tijdje op mijn verlanglijstje, maar vooral sinds ik twee weken geleden ook al in Den Haag was. Meijendel zou een heel mooi duinengebied zijn om door te wandelen en ja, die 33 caches zouden leuk aantikken op weg naar de #6000. Ik haalde mijn moeder over om met me mee te gaan. Zo’n exercitie is nou eenmaal leuker met z’n tweeen. Eerst was ze niet echt een groot fan, want de reis ernaartoe is best een dingetje. Maar later, toen ze de #1750 wilde halen, werd ze wel enthousiast.

Eerst zouden we op woensdag-geocachingdag gaan, maar toen zaten we ’s morgens klaar en toen viel de regen met bakken uit de lucht. We besloten de boel toen maar af te blazen. Wandelen, ver-weg-in-de-regen is niet echt leuk. Voor het weekend was wel weer goed weer voorspeld, dus zouden we op zondag gaan. Helaas gooiden toen de NS weer roet in het eten, want werkzaamheden aan het spoor. Daardoor moesten we helemaal over Utrecht naar Den Haag reizen en dat is toch een dik half uur langer. Rond 11 uur waren we dan eindelijk op Den Haag en toen duimde ik maar dat er nog twee OV-fietsen zouden zijn. Gelukkig hebben ze op Den Haag OV-fietsen genoeg en kregen we er zo 2 mee. We fietsten rustig richting Meijendel, wat eigenlijk minder ver was, dan ik vantevoren had verwacht. Een heel stuk door dezelfde parken als waar ik twee weken geleden ook al was geweest.

We kwamen langs de Waalsdorper Vlakte. Tijdens Dodenherdenking wordt hier de klok geluid. Dat heb ik vaak genoeg op TV gezien, maar nooit in het echt, dus de keuze om even bij het oorlogsmonument te stoppen was snel gemaakt. De vlakte is veel kleiner dan ik me voorstelde, eigenlijk niet meer dan een achteraf grasveldje in de duinen. Logisch ook eigenlijk, want de Duitsers wilden natuurlijk niet dat iemand die fussilades zag. Maar het was nog kleiner dan de fussiladeplaats in Vught, wel minstens zo indrukwekkend. Een paar kruizen op een rijtje en dan aan de zijkant die klok. Er waren overigens best veel mensen. Na een tijdje rond te hebben gekeken zijn we verder gefietst naar het startpunt van de Wassenaarder Wandeling.

Die liep dus door Meijendel, dit is een heel groot duingebied met wandelpaden, trapjes, uitkijkpunten. En een afwisselend landschap van duinen, zand, strand, heide, bossen en duinmeertjes. Op de hoofdpaden was het redelijk druk met Dreuzels, maar zodra je verder dan een kilometer van de hoofdpaden afging, hadden we het rijk voor ons alleen. We hadden al wel gelezen dat de tweede helft zwaarder zou zijn dan de eerste helft en dat was ook zo. Ik was het eigenlijk vergeten, anders hadden we er misschien voor gekozen om de boel andersom te lopen. Ach, we hebben het wel gered. Via een heleboel mooie doorkijkjes liepen we richting de zee. Naast de caches van de trail namen we ook een cache bij de kijkwand mee. Die had een heel ingewikkelde hint, dus gingen we veel te moeilijk zoeken. Uiteindelijk lag hij gewoon onder het bankje en vond ik hem met behulp van de prikstok. Ook pikten we de cache bij de uitkijktoren mee, bij het loggen kwam ik erachter dat die van dezelfde makers is als de trail. Dit vond ik ook niet het mooiste uitzichtpunt, trouwens.

Vlakbij de zee vond ik het landschap erg op dat van Terschelling lijken, toen we naar het drenkelingenhuisje zijn gelopen. Met duinen die op Mount Karadhras leken. Eigenlijk had ik gedacht dat hier een strandtent zou zijn en dat we dan even een pauze konden houden om iets te eten en te drinken. Ik had geen lunch meegenomen, omdat ik weet dat mijn moeder dol op terrasjes is. Maar de dichtstbijzijnde strandtent was nog een heel stuk verderop, dus daar hadden we geen zin in. Daarom werd mijn lunch de gevulde koek die mijn moeder op het station had gekocht bij haar bekertje koffie. Gelukkig zitten daar 100.000 calorieën in, dus kon ik er weer even tegen.

We gingen verder met de trail. De natuur was hier misschien nog wel mooier, met meer hoogteverschil en een schitterend uitzichtpunt (bereikbaar door een heel steil pad) waar je kon kijken as far as you eyes can see. Mijn moeder heeft dat steile pad ook beklommen, dus hulde voor haar. Wel was het hier veel zwaarder lopen. Veel mul duinzand, dat zo door de gaten in mijn wandelschoenen naar binnen liep. Dus ik moest steeds het zand uit mijn schoenen schudden. Ik moet eigenlijk nieuwe schoenen, maar heb er op het moment geen geld voor helaas.

Af en toe was het echt een desolated wasteland. Prachtige foto’s hebben we gemaakt. In het bos leek het weer net op Hobbitstee, het dorpje waar de hobbits wonen. En sommige van die duinmeertjes hadden weer iets van Rivendell, dus Lord of the Rings associaties genoeg. Mijn moeder noemde Meijendel een van de mooiste gebieden, zo niet het mooiste, waar ze ooit had gecached. Ik vond het ook een heel mooi gebied, maar ben al op zoveel mooie plekken geweest dankzij geocaching dat ik niet kan kiezen.
Aan het einde namen we nog Trollendael mee, dit is een van de oudste caches van Nederland, al uit 2001. Eigenlijk een heel makkelijk te vinden cache en een mooie, grote bak. Houd ik van.

Nu volgden de laatste loodjes en we waren er ook allebei wel een beetje klaar mee. Na 14,5 kilometer wandelen bereikten we onze fietsen, 33 founds rijker. Midden in het gebied, aan de straatweg zou er nog eentje liggen, die besloten we nog als bonus mee te nemen. Voor we daar waren kwamen we langs De Boerderij, een restaurantje dat we al verschillende keren hadden zien staan op de wegwijzers in het gebied. We kregen spontaan honger en streken neer op het terras voor een hapje en een drankje. Het was ondertussen 17 uur, dus niet zo gek dat we honger hadden. Langs de rand van het terras stond een muur met allemaal oude krantenberichten over Meijendel, dus konden we nog mooi wat opsteken over de geschiedenis van het gebied, dat al meer dan 100 jaar in handen is van watermaatschappij Dunea. Die hebben op verschillende plekken in Den Haag waterkranen gebouwd, waar je gratis drinkwater kan tappen, maar helaas niet in Meijendel zelf. En wij waren behoorlijk door ons drinkwater heen, want het was zo’n 27 graden vandaag. Maar de enige pomp die wij tegen kwamen was helaas kapot (dat was op de fietsroute, niet in Meijendel zelf).

Na het eten fietsten we alsnog langs de 34ste cache, bij het kunstwerk van de bioloog. Best een mooi beeldje. Daarna terug gefietst naar het station. Onderweg nog een cache bij een bunker in een van de parken geprobeerd, maar dat werd de enige not-found van de dag. Mijn moeder had er ook geen zin meer in, die wilde naar huis. De treinreis terug duurde nog langer dan de heenreis, omdat de treinen nu niet goed op elkaar aansloten. Bijna terug thuis moesten we nog een half uur op Boxtel wachten. Rond 22 uur waren we dan eindelijk terug in Oisterwijk.

Wat ik wel gemist heb zijn de Galloway-koeien, die in Meijendel zouden lopen. Ondanks de vele hekken en roosters die we gepasseerd zijn, hebben we ze niet gezien. Waarschijnlijk was het vandaag veel te druk in het gebied. Dus ook daarvoor zou ik nog best eens terug willen.

Wat ik hier op 2 augustus 2018 nog aan toe te voegen heb:

Er is ook een NS-wandeling in Meijendel, dus de kans is groot dat ik deze zomer nog een keertje terug ga.

Alle foto’s bij deze blog zijn door mij zelf gemaakt, behalve natuurlijk die ene waar ik zelf op sta, die maakte mijn moeder.