NS-wandeling Nijenhuis (9)

Ik heb mezelf maar liefst 20 NS-wandelingen die ik nog niet eerder heb gedaan ten doel gesteld in mijn Day Zero Project-lijst…what the hell was I thinking when I wrote that… Vandaar dus het cijfer achter de titel van deze blog. Dit is de negende NS-wandeling voor mijn DZP. Ik loop gruwelijk achter met het plaatsen van verslagen, dus deze wandeling vond al plaats in de zomer, om precies te zijn op 20 augustus 2017.

Nijenhuis

17 kilometer wandelen, van station Wijhe naar station Heino:

Ik had al heel lang het plan om de NS-wandeling Nijenhuis te lopen, van Wijhe naar Heino. Dat zijn dus echt twee of all places en het is een behoorlijk eind met de trein. Maar goed, ik kan tegenwoordig “gratis” reizen en het is nog zomer dus lang licht, dus ik nam een dik boek mee en ging de uitdaging aan. De enige tegenvaller op de heenweg was, dat we een kwartier stil gingen staan in Olst (het station voor Wijhe), wegens werkzaamheden. Uiteindelijk stapte ik rond 11.30 uur uit de trein in Wijhe en had ik mooi m’n halve dikke boek uitgelezen.

Het station van Wijhe stelt echt niets voor, alleen een perron in the middle of nowhere. Nou ja, dat is niet helemaal waar, want het “centrum” van Wijhe lag wel naast het station. Ik begon de wandeling dan ook met de enige cache van de dag: een off-set-multi die de Verbeelding heette. Die startte bij een kunstatelier, wat gesloten was op zondag, maar waar wel leuke dingen te zien waren, zowel door de ramen, als rondom het pand. De cache zelf lag in de iets verderop gelegen “verbeeldingstuin”. Dit was een plek waar ik zonder geocaching nooit geweest zou zijn, want er stond een heg omheen, dus het zag er heel erg privé uit. Maar de tuin bleek openbaar toegankelijk te zijn en stond barstensvol met kunstobjecten. De cache had ook een kunstzinnige behuizing. Ik vond het wel leuk bedacht.

Na een rondje door de tuin, startte ik met de echte wandeling. Die zou sowieso al kunstzinnig en cultureel worden, want de wandeling is vernoemd naar Kasteel Nijenhuis en dat is een museum, een neven-vesting van museum de Fundatie in Zwolle. Rondom Kasteel Nijenhuis is een beeldentuin. En ik mag daar gratis naar binnen, omdat ik een museumjaarkaart heb. Dus mijn idee was om tijdens de wandeling een bezoekje aan het museumkasteel te brengen. Grappig dus, dat ik de wandeling nu ook kunstzinnig begon. Het kasteel ligt trouwens pas bijna aan het einde van de route, dus ik had eerst nog een aantal kilometers te wandelen.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet de mooiste NS-wandeling vond die ik ooit heb gelopen. Veel lange stukken over paden tussen de weilanden. Veel bomenlanen, die ik op zich altijd wel mooi vind, maar ik heb gewoon mooiere dingen gezien tijdens het wandelen de afgelopen tijd. Wat wel leuk was, was de grote hoeveelheid koeien onderweg. Ik word gewoon altijd vrolijk van koeien. De wandeling was ook keurig aangegeven, de gpx-route die ik in mijn GPS had geladen, klopte ook spot-on. Ik kwam ook nog een eenzame ANWB-paddenstoel tegen, dus kon ik ook nog mooi aan waymarking doen.

Qua caches is het in deze omgeving dus dun bezaaid. Bossen, natuur en landgoederen te over, maar blijkbaar geen actieve geocachers. Ik zag meerdere leuke, mogelijke verstopplaatsen, maar wat er niet is, is er niet. Dus bleef het bij die ene cache aan het begin.

Ik had bedacht dat ik uiterlijk om 15 uur bij het kasteel wilde zijn, omdat het om 17 uur zou sluiten. Dus ik probeerde er wel een beetje de vaart in de te houden. Op een bepaald moment kwam het kasteel al in zicht, maar de wandeling liep eerst om het kasteel heen. Dit vond ik wel een mooi stukje, ook vanwege het uitzicht. Ik kon door het hek heen al wat kunstwerken zien staan. Aan de voorkant was de ingang (logisch natuurlijk) en ik kreeg mooi een gratis kaartje. Wel bracht ik de gemiddelde leeftijd van het bezoekende publiek flink omlaag, want het waren vooral grijze hoofden. Het was er trouwens behoorlijk druk.

Vandaag bleek je met je kaartje ook in het kasteel te mogen kijken en dat vind ik ook leuk, dus daar ben ik mee begonnen. In het kasteel zelf stonden ook wat kunstobjecten en veel oud meubilair. Ik houd niet echt van die stijl, het is mij te kitsch. Maar de bibliotheek vond ik wel gaaf en er stond een soort van piano (volgens mij eigenlijk een klavecimbel) waar draakachtige wezens op stonden.
Wel een gaaf idee trouwens, dat zo’n kasteel je privébezit is. Helaas zal ik zoiets nooit kunnen betalen.

Daarna een tijd door de beeldentuin gedwaald. Er zijn ontzettend veel kunstwerken te zien, sommige heel mooi en van anderen vroeg ik me af waarom dit nou kunst was. Natuurlijk is dat ook je eigen interpretatie. Ik had een plattegrond gekregen, waar van elk kunstwerk keurig wat achtergrondinformatie op stond en sommige van die omschrijvingen zijn ook echt enorm gezocht. Ik denk dat ik daar ook wel goed in zou zijn: lekker zwetsen over waarom mijn kronkelende stuk plastic toch echt een topkunstwerk is.

Mijn favoriete kunstwerk in de tuin was Rawsome van Ronald A. Westerhuis, een grote “wereldbol” van reflecterend materiaal. Het was op zich niet zo gek dat ik door dit kunstwerk werd aangetrokken, want twee maanden geleden stonden er ook twee kunstwerken van deze kunstenaar op kunstfestival Art’h in mijn eigen woonplaats Oisterwijk. En toen vond ik die ook al mooi. Rawsome lijkt erg op Shine, maar is een flink stuk groter.

Op een bepaald moment had ik wel genoeg kunst gesnoven en verliet ik Kasteel Nijenhuis voor het laatste deel van de wandeling, richting station Heino. Die wandeling was na het eerste stukje door het bosgebied rondom het kasteel, niet zo heel boeiend meer. Het liep ook al tegen 17 uur en ik moest nog een lange reis terug naar Oisterwijk. Dus heb ik het allerlaatste stukje van de wandeling, die nog in een bochtje door Heino liep, afgesneden en ben rechtstreeks naar het station gewandeld.

Hier stapte ik om iets over 17 uur in de trein, voor een terugreis van dik drie uur, want de trein bleef weer een kwartier stil staan in Olst en ik moest een eeuw in Zwolle wachten, waar bijna geen enkele trein reed wegens werkzaamheden, maar de mijne gelukkig wel. Van Zwolle reed hij dan wel in 1x door naar Tilburg, maar dan ben je wel enkele uren verder. Overigens heb ik met de stationsborden van Wijhe en Heino erbij wel mijn DZP-doel vervuld om 25 nieuwe plaatsen te bezoeken – een stuk sneller dan verwacht. En dat dikke boek was ook uit, toen ik in Oisterwijk arriveerde.

Alle foto’s bij deze blog zijn door mij zelf gemaakt in augustus 2017.