Day Zero Project: Done: Doel #67

Doel #67 van mijn Day Zero Project was niet al te moeilijk: Ga 10x naar een musical/theatervoorstelling/bioscoop/concert. Dat ik het ging halen was wel duidelijk, maar ik had het best iets hoger in kunnen zetten, want alleen al in 2017 ging ik 14x naar een optreden toe. Waarschijnlijk ga ik dit doel dus nog wel een keertje vervullen voor de looptijd van mijn DZP om is.

Goed, waar ben ik allemaal geweest?

 

Rapalje op Zomerfolk

 

• Rapalje  (concert)

Rapalje is een folkrock-band uit Groningen. Het zijn vier mannen die optreden in Schotse kilts. Ze zingen in verschillende talen en nemen het begrip folk in de breedste zin van het woord. Ik zag ze voor het eerst in 2005, pfft dat is al een eeuwigheid geleden. Toen vond ik ze al leuk, maar door de jaren heen ze eigenlijk alleen maar beter geworden. Omdat ze vaak optreden op de fantasyfestivals die ik graag bezoek, heb ik ze al vaak gezien. Ook enkele van hun theaterconcerten bezocht en daar was dit er ook eentje van. Later in 2017 zag ik ze nog een keertje, op hun eigen festival, Zomerfolk. Mijn moeder is trouwens ook fan, dat maakt het natuurlijk dubbel zo leuk, we zijn hier dan ook samen heen geweest.

 

Into the Woods (Foto: Peggy de Haan)

 

• Into the Woods (musical)

Is een musical van Stephen Sondheim. Er is ook een film van en een boek. Niet gezien en niet gelezen. Kort samengevat zijn er een heleboel bekende sprookjes door elkaar gegooid en is er een nieuw sprookje van gemaakt. Het decor stelt niet zoveel voor, maar zag er wel leuk uit, omdat er voor het bos allemaal hangende draden naar beneden kwamen. Het orkest zat gewoon zichtbaar midden op het podium, er werd om de muzikanten heen gespeeld. De kwaliteit van zang en spel was heel wisselend, er doen zoveel rollen mee, dat er niet iemand speciaal heel erg uitsprong. Het was niet de beste musical die ik ooit heb gezien, maar ik heb wel een amusante avond gehad, samen met Anke.

 

Motel Westcoast (Foto: Dennis van den Berg)

 

• Motel Westcoast (concert)

Motel Westcoast is een coverband, bestaande uit drie mannen en een vrouw, die liedjes coveren van “westcoast-bands”. Vooral wat oudere songs uit de ’70 en ’80, maar ook wel wat nieuwere dingen. Ondanks dat ik de gemiddelde leeftijd in de zaal altijd flink omlaag breng, ben ik hier al vaak naartoe geweest, ze hebben om de twee jaar een nieuwe show. En ja, ik neem mijn ouders mee, die vinden het ook leuk. Maar ik heb het ontdekt.

• Beauty & the Beast (film)

Ik ben een sucker voor Disney-films en was best wel benieuwd of Beauty & The Beast met mensen en heel veel computertechniek wel wat zou zijn. Maar ik was aangenaam verrast, vond het wel mooi gedaan. Maar ja, bij Emma Watson denk ik als verstokte Harry Potter fan toch de hele tijd aan Hermione Granger… Voor mij komt ze nooit meer van dat imago af. De rol van The Beast had door iedere man gespeeld kunnen worden, want de acteur in kwestie is amper 10 minuten met zijn eigen gezicht in beeld.

 

Venice (Foto van hun website)

 

• Venice (concert)

Venice is dus een westcoast-band (en wordt dan ook gecoverd door het eerder genoemde Motel Westcoast). Mijn moeder is al heel lang fan van Venice en omdat ze die cd’s vroeger zo vaak gedraaid heeft, ben ik ook een beetje fan geworden. Dus toen ze weer eens naar Nederland kwamen, zijn we er samen naartoe geweest.

 

The Levellers (foto van hun website)

 

•  The Levellers  (concert)

The Levellers zag ik voor het eerst op Elastiek Muziek in Hilvarenbeek. Dat is jaren geleden. Ik kende hen helemaal niet, maar ik vond hun optreden toen echt helemaal geweldig en kocht later een cd van hen, die ik vaak draaide in mijn ex-auto, waardoor ik alle liedjes mee kon zingen. Toen ze in 013 kwamen, wilde ik er dus graag naar toe. Anke – die er toen ook bij was in Hilvarenbeek – besloot mee te gaan. De bandleden zijn niet meer de jongsten, maar spelen nog een aardig eindje weg. Ik kon het grootste gedeelte van de liedjes moeiteloos meezingen, vanwege die cd. Verder stonden er echte fans die helemaal los gingen in de pit, iets wat ik bij een folkrock-band niet zo verwacht had, eigenlijk. There’s only one way of life and that’s your own!

 

Ogham (Foto: Paradox, Tilburg)

 

• Ogham (concert)

Ogham is een band uit Hilvarenbeek die Keltische liedjes zingt. 1x per jaar treden ze op in de Tilburgse concertzaal. De eerste keer dat ik hier naartoe ben geweest, was per ongeluk, mijn moeder zou er heen gaan met een vriendin, maar die hadden de kaartjes al lang van tevoren besteld en toen bleek die vriendin op een verre reis te zijn op die datum. Dus ben ik mee geweest. Dat is alweer een aantal jaar geleden en sindsdien ben ik nog een paar keer naar Ogham geweest met mijn moeder. Is altijd een prima avond. Ze zingen ook enkele liedjes die Rapalje ook in hun repertoire heeft en dan moet ik wel zeggen dat Rapalje wint, zeker bij de Raggle Taggle Gypsy-o.

 

Evanescense, foto door fotograaf van 013

 

• Evanescense  (concert)

Toen ik hoorde dat Evanescence in 013 kwam, wilde ik daar meteen heen. Als tiener was ik best wel fan van deze band, later vervaagde dat een beetje, maar omdat Bring me to life een SingStar-liedje is, kwam die nog wel eens voorbij. (Live dus minder leuk, want dan is de rappende medezanger er niet bij en zingt ze een beetje met de video mee). Ik kende niet alle liedjes, maar wow, Amy Lee kan wel zingen hoor. Het is maar een heel klein vrouwtje, maar de fans vreten uit haar hand. En ik vond het overbekende My Immortal niet eens de mooiste song van de avond.

 

Shrek, foto van website VOS

 

• Shrek  (musical)

Shrek werd opgevoerd door de plaatselijke amateur-musicalvereniging, genaamd de VOS. Oisterwijk bezit midden in de bossen een openlucht natuurtheater, dus dat is sowieso al een bijzondere locatie voor een optreden. Deze voorstellingen zijn dan ook altijd erg populair en er komen veel plaatsgenoten op af. Ik heb Shrek nooit als professionele voorstelling gezien, dus kende het verhaal alleen van de film. Nou, de VOS heeft het goed gedaan, was een erg leuke avond.

 

Oisterwijk in Concert, foto van Oisterwijknieuws

 

• Oisterwijk in Concert  (concert)

Dit was iets nieuws: een sing-a-long avond op het plein voor het culturele centrum in Oisterwijk. Met als thema musicalsongs. Beetje jammer dat er vooraan een ruimte was gereserveerd voor VIP-gasten, waarachter partytenten voor licht en geluid waren opgesteld. Achter die partytenten moest het gewone publiek staan (en het plein staat ook nog vol met betonnen bloembakken), dus wij konden het als niet-VIPS niet zo heel goed zien. De zang werd hoofdzakelijk verzorgd door leden van de VOS (die van Shrek), dus dat was wel in orde. Mijn vriendinnen en ik hebben heerlijk mee staan zingen. Het was in datzelfde weekend ook Rollende Keukens in Oisterwijk, dus daar hadden we vooraf wat gegeten. Lekker weg in eigen dorp, noemen ze dat.

 

Ayreon

 

• Ayreon  (concert)

Ok, eerlijk is eerlijk, hier moet je echt van houden. Ayreon is behoorlijk alternatief en behoorlijk symfonisch. Ik was vantevoren met mijn ene cd’tje niet eens een megafan, maar werd dat tijdens de show in 013 wel steeds meer. Echt een geweldige avond gehad.

 

Symfo Classics (Foto: Kevin Knipping)

 

• Symfo Classics  (concert)

Symfo Classics is een coverband van symfonische muziek. Met voor de helft dezelfde muzikanten + 1 zanger als in Motel Westcoast. Ja en als ze dan Kayak, Toto, Genesis en Evanescense coveren, dan mogen ze van mij rustig de hele nacht doorgaan hoor. En ja, ook hier nam ik mijn ouders mee naar toe. Qua muzieksmaak kan ik het heel goed met ze vinden.

 

Manuel, hoofdrolspeler in Coco

 

•  Coco (film)

De nieuwste Disney/Pixar film over de dodenwereld. Met eerst een tegenstrijdig, zoetsappig filmpje over Olaf uit Frozen. Ja, Coco, het is niet echt een kinderfilm te noemen, maar ik (wij) vond het wel een goede animatiefilm.

 

K’s Choice. Foto: Livestreammagazine

 

• K’s Choice (concert)

I’m not an addict…K’s Choice komt uit België en is vooral bekend van dit liedje over drugsverslaving. Een aantal jaar geleden had ik ze ook al gezien op Concert at Sea. Nu kwamen ze in 013. Vergeleken met de optredens die ik eerder dit jaar in de Tilburgse poptempel zag, was dit toch wel heel anders.  Rustiger vooral. Maar niet minder slecht. En ja, Sarah Bettens heeft kort haar, en ik ben natuurlijk altijd fan van vrouwen met kort haar (maar niet van de tattoos). Overigens vind ik persoonlijk Everything for free mooier dan hun grootste hit.

Wat betreft alle optredens in 013 – daar had ik “free tickets” voor via mijn jongste broertje, die daar werkt. Thanks, Joost!

Day Zero Project: Done: Doel #68

Doel #68 op mijn Day Zero Project-lijst is er eentje uit de categorie Lekker weg in eigen land. Namelijk het bezoeken van 10 musea (met mijn museumjaarkaart). In de recente Hoe gaat het?-blog schreef ik al dat ik er bijna was, want ik had al negen musea bezocht. En ondertussen heb ik ook een tiende museum bezocht, dus daarmee is dit doel voltooid.

Welke musea heb ik bezocht?

Teyler’s Museum (Haarlem)

Het Teyler’s Museum is het oudste museum van Nederland en aan de inrichting is weinig veranderd: het staat dus helemaal vol met antieke kasten en apparaten. Ook zit er in het dak een lichtzuil, omdat er nog geen elektrisch licht was, in de tijd dat het museum geopend werd: dat was in 1784.

Het is voor een groot gedeelte een natuurhistorisch museum: er is bijv. een grote collectie stenen en mineralen te zien.

Maar er zijn ook enkele vleugels met schilderijen en een heleboel technische apparaten te zien.

Er is ook een grote bibliotheek bij, maar hier mag je als bezoeker niet in, helaas.

Ik vond dit een leuk museum, omdat het al zo oud is en omdat ik de combinatie van de tentoongestelde dingen origineel vond.

Museon (Den Haag)

Ik ging naar het Museon, omdat er een tentoonstelling over optische illusies was. Ik vind dit soort dingen erg interessant en heb me dan ook alleen al op deze tentoonstelling urenlang vermaakt, vooral ook omdat je heel veel proefjes zelf kon doen en er een spiegelgrot was. Nadat ik klaar was met de illusies, ontdekte ik dat er op de tweede verdieping nog een heel stuk museum was, met de vaste tentoonstellingen. En dat bleek ook nog eens supergroot te zijn. Uiteindelijk ben ik dus zo’n beetje een hele dag zoet geweest in dit museum.

Literatuur/kinderboekenmuseum (Den Haag)

Het Literatuurmuseum zit in hetzelfde gebouw als het Kinderboekenmuseum en je mag met een enkel kaartje naar beide musea. Van het Literatuurmuseum werd ik een beetje depressief: het ziet er uit als een soort van graftombe vol met odes aan (hoofdzakelijk) overleden auteurs. Ik werd eigenlijk alleen blij van de vitrine vol met oude handschriften.

Gelukkig was het Kinderboekenmuseum een stuk vrolijker. Alleen de boekenmuur, die zich door het hele museum slingert is al de moeite waard. Verder staan er overal quotes uit jeugdboeken op de muren en omdat ik als kind de halve jeugdbibliotheek heb verslonden, herkende ik hier veel van. Verder zijn er enkele themastukjes, zoals een avonturenbos en een tovenaarshut.

Alles bij elkaar is het niet echt een heel groot museum, dus in een paar uurtjes was ik er wel doorheen.

CODA (Apeldoorn)

CODA staat voor Cultuur Onder Dak Apeldoorn (volgens mij) en in het gebouw zitten een museum, de bibliotheek en het stadsarchief gevestigd. Dus alleen daarom al sprak dit gebouw mij aan. In het museum is regelmatig een PaperArt-tentoonstelling, maar helaas waren wij er iets te vroeg in het jaar. De tentoonstellingen die er nu waren, spraken mij niet zo heel erg aan, om heel eerlijk te zijn. Het is dat ik gratis naar binnen kon, anders had ik het overgeslagen. Uiteindelijk waren we meer onder de indruk van de tentoonstelling die bij het archief hoorde en waar je ook in mocht met het kaartje van het museum. Die ging over brieven die verstuurd waren vanuit concentratiekampen en werkkampen. De briefwisseling van enkele uitgelichte personen werd gevolgd. Helaas overleefden niet alle briefschrijvers de oorlog. We waren hier vlak voor 4-5 mei, vandaar dit thema.

Naturalis (Leiden)

Samen met mijn twee broertjes bezocht ik de tentoonstelling T-rex in Town in een gedeelte van Naturalis (de rest is dicht vanwege een grote verbouwing). Ik was in 2016 ook al eens in Naturalis geweest, maar toen was de rest van het museum nog open en was het dinosaurusskelet er nog niet. Het skelet heet Trix, want het gaat om een vrouwelijk exemplaar van de T-rex. Trix at nogal veel en van ons drieën zou ze ongeveer vier dagen kunnen leven. We waren hier op moederdag (onze moeder was zelf een weekend weg met onze vader), dus app’ten we haar een foto dat Trix ons op aan het eten was en dat ze daarom geen moederdag-cadeautjes kreeg…tja, wij drieën delen naast exact dezelfde haarkleur, ook de nodige foute humor.

T-rex in Town was leuk, maar vrij klein – we waren er snel doorheen – het zou leuker zijn geweest in combinatie met de rest van het museum. Zeker omdat Leiden een pokke-eind van Brabant af is.

Biesboschmuseum (Werkendam)

Het museum over het ontstaan van de Biesbosch en de ontwikkeling van het gebied. Hierover schreef ik al eens eerder iets, omdat dit museum ook deel uitmaakte van een ander (vervuld) DZP-doel.

Kasteel Nijenhuis (Heino)

Kasteel Nijenhuis ligt op de route van de gelijknamige NS-wandeling Nijenhuis. Je loopt dan van station Wijhe naar station Heino. Ik combineerde de wandeling dan ook met het museumbezoek. Het museum hoort bij de Fundatie in Zwolle en het is eigenlijk een grote beeldentuin. Op sommige dagen mag je ook in het kasteel en ik had geluk, want dat was dus ook zo op de dag dat ik er was. Zo had ik eigenlijk twee musea voor de prijs van één.

Beelden aan Zee (Scheveningen)

Ik was al zo vaak langs Beelden aan Zee gelopen, dat ik er nu wel eens binnen wilde kijken. Helaas vond ik het niet zo heel bijzonder. Het is niet zo heel groot en er is ook geen knaller van een kunstwerk te zien. De inrichting van het buitenstuk vond ik dan weer wel leuk, een soort van doolhof van plateaus. Maar uiteindelijk zijn de Sprookjesbeelden, die op de boulevard voor het museum liggen het leukste en die zijn gratis te bezichtigen voor iedereen, dus die had ik al vaker gezien.

Panorama Mesdag (Den Haag)

Ook Panorama Mesdag is niet zo heel groot (ik bezocht dit dan ook op dezelfde dag als Beelden aan Zee), maar ik vond het wel gaaf om dit een keer te zien; zo’n panorama-schilderij. Ook de andere schilderijen, in het voorportaal spraken mij wel aan, vooral alle beelden op zee. Toevallig had ik ook recent iets gelezen in een tijdschrift over het schildersgroepje waar Mesdag en zijn vrouw bij hoorden, dus het was grappig om dan enkele dingen uit dat artikel hier terug te zien.

Allard Pierson Museum (Amsterdam)

Dit museum hoort min of meer bij de Universiteit van Amsterdam, het is een archeologiemuseum. Ik mocht er volgens mij dubbel gratis binnen, zowel met mijn pasje van school, als met mijn museumkaart. Goed, ik ging voor de tentoonstelling Crossroads over reizen door de Middeleeuwen en dit was interessant. Daarna ook nog de rest van het museum bezocht. Opvallend was dat het bij Crossroads best wel druk was en dat bijna alle mensen de rest van het museum oversloegen. Best wel raar. De bewegwijzering in de rest van het museum was dan ook echt heel slecht, er waren overal trappen, maar nergens stond duidelijk vermeld of je daar nu wel of niet mocht komen. Dus het kan best dat ik ook nog een heel stuk museum gemist heb.

Ten slotte:

Ik heb dus al deze musea en tentoonstellingen gratis bezocht met mijn museumjaarkaart. Vermoedelijk was ik anders ook niet bij alles naar binnen gegaan.

Day Zero Project: Done: Doel #89

Doel #89 op mijn Day Zero Project-lijst is er eentje uit de categorie Funny Things, namelijk het maken van een puzzel van 1000 stukjes. Hoewel het eigenlijk een “oude oma”-hobby is, vind ik het maken van een legpuzzel eigenlijk best ontspannend. Voorwaarde is dat het dan wel een mooie afbeelding moet zijn, bij voorkeur iets fantasy-achtigs.

Het kost natuurlijk wel de nodige tijd en die heb ik niet echt op het moment, dus de afgelopen jaren is mijn gemiddelde 1 puzzel per twee jaar tijd ofzoiets. Ik heb in mijn huidige woning ook geen ruimte om dozen vol puzzels op te slaan, dus ik koop zelden een nieuw exemplaar. Ook heb ik geen ruimte om de puzzel weg te leggen als ik hem aan het maken ben, dus mijn eettafel is een week geblokkeerd geweest (nou ja, ik legde iets over de puzzel heen, als ik wilde eten) in de “kerstvakantie” (ik had niet volledig vakantie, vandaar de haakjes).

De puzzel die ik dit keer maakte is er eentje met een ontwerp van de kunstenares Aimee Stewart. In de bijlage die bij de puzzel zat, wordt over haar geschreven: “Aimee Stewart is an American self-taught artist who specialises in digital painting and photo manipulation. Her eclectic style is heavily inspired by music and literature. Aimee’s mysterious worlds feature enchanted, magical forests, bohemian caravans and exquisity detailed portraits.”

Dit ontwerp heet The Fantasic Voyage en het gaat dus over reizen, je ziet verschillende beroemde reizen en reizigers uit boeken tot leven komen in een boekenkastsetting, waar dan ook boeken met reisverhalen in staan, bijv. van Jules Verne: “This amazingly intricate image marries the forces of industry, travel and literature, all created in Aimee Stewart’s colourful and evocative style. With strong “steampunk” influences, each of the 4 shelves is brimming with interest and intrigue. Assemble the puzzle and dicover marvellous machines, curious characters and strange new worlds.”

Nou, ik denk dat ik ook puzzelbeschrijver word, want de superlatieven vliegen je om de oren. Goed, ik houd dus wel van de stijl van Aimee Stewart. Ik maakte dan ook al eerder een puzzel van haar in dezelfde stijl, die heette Fairytale Fantasia en die vond ik eigenlijk nog een beetje mooier, dan deze. Beide puzzels zijn uitgegeven door Ravensburger en ik kocht ze op het Boekenfestijn, een langs beurshallen rondtrekkende aanbieder van boeken (en dus ook puzzels en knutselspullen) met een lichte beschadiging tegen hoge kortingen.

Over deze puzzel heb ik ongeveer een week gedaan, waarbij ik hoofdzakelijk in de avonduren puzzelde.

Mijn vingers jeuken nu om een andere puzzel van Aimee Stewart te bestellen, namelijk World of Books, maar die is 2000 stukjes, dus dat is een nog grotere uitdaging en ik weet dat ik er de komende maanden echt geen tijd voor heb. Dus ik doe het toch maar niet.

DONE!

Alle foto’s bij deze blog zijn door mij zelf gemaakt. Het is (zeker ’s avonds) vrij donker in mijn woning, dus de kwaliteit is niet denderend. Maar in dit geval gaat het meer om het laten zien van het puzzelproces, als bewijs dat ik de puzzel echt zelf heb gemaakt.

 

Throwback Tuesday: 23 januari 2011

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes. Deze week is het echter eenmalig een Throwback Tuesday, omdat ik geen geschikte verslagen heb voor de donderdag-datum van deze week: 25 januari. Deze datum heeft slechts 3 founds en er zijn periodes dat ik de verslagen compleet verwaarloosde, dus ik heb er gewoon geen. Vandaar dus een vervanging in de vorm van een Throwback Tuesday.

Vandaag gaan we terug naar 23 januari 2011

Een dag dat ik samen met mijn moeder ging geocachen, al vroeg op de zondagochtend, omdat ik ’s middags naar de zwembadtraining van de kanovereniging wilde gaan.

Het verslag:

2673. Carnaval 2011

• Maker: Purk
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 23 januari 2011
• Plaats: Loon op Zand

2674. De Zandleij

• Maker: Team Meelhopper
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 23 januari 2011
• Plaats: Loon op Zand

Op zaterdagavond was ik caches van eerder die week aan het loggen en ontdekte ik dat er een nieuwe cache in de nearbiest-lijst stond: De Zandleij. Ik klikte hem aan voor meer informatie en het bleek om de nieuwste Meelhopper te gaan. Al vlug kwam ik erachter dat ook de nieuwe Carnavals-cache (Purks jaarlijks terugkerende traditie) die dag online was gekomen. Ik was al van plan geweest om op zondagmorgen nog voor de zwembadtraining een cache te gaan doen en ik zou wat opgeloste mysteries op gaan halen. Nu werd het plan meteen gewijzigd in de nieuwste caches van Loon op Zand. Ik nam contact op met mijn moeder of die zin had om mee te gaan en die had daar wel oren na.

Op zondagmorgen stond ik al vroeg voor de deur van het ouderlijk huis, om mijn moeder op te pikken. We gingen eerst naar Carnaval, want daar was misschien nog eremetaal te halen, bij Zandleij was dat al weg. Daarnaast was Carnaval de langste route en om praktische redenen is het handiger om met de langste te beginnen. Op de parkeerplaats konden we een andere cache-mobiel spotten, dus misschien hadden we nog TTF. Later bleek het de auto van Meelhopper te zijn. Op het eerste waypoint ontdekte we wat Purk bedoelde met “haring happen”; alle aanwijzingen zaten op tentharingen, blijkbaar was de kampeeruitrusting van de familie Purk overhoop gehaald voor deze cache. Maar weer leuk bedacht. Terwijl ik de haring terug in de grond stopte kwam er een echtpaar met GPS op ons aflopen. Ik kende ze niet en had daarom ook niet zo’n zin om met hun op te lopen. Dat hadden zij ook helemaal niet. Ze zeiden zoiets van dat wij door moesten lopen, want zij kwamen eraan? Ik vond het al meteen heel irritant dat zij in onze nek liepen te hijgen en toen liepen wij ook nog verkeerd, dus toen haalden ze ons in. Ze stopten de haringen steeds vrij diep terug in de grond (waarschijnlijk met behulp van hun voeten om hun handen niet vies te maken) en dat maakte het soms erg lastig om ze te vinden.

Daarnaast verloren wij heel veel tijd met het waypoint dat in alle internetlogjes “het reisbureau” wordt genoemd. Hier zit een brochure van Disney verborgen en de familie Purk gaat een reisje Disneyland boeken. We waren het er al snel over eens dat de kinderen Purk gratis mee mochten omdat ze onder de 12 jaar zijn. Dus dan moest het zoveel geld kosten. Het was een grotere afstand dan we tot nu toe af hadden gelegd en ook nog eens over een zeer drukke ATB-route (zondagochtend). We kwamen uit op een omgewoelde locatie, maar op het echte 0-punt was er geen omgevallen boom te vinden. Ik werd erg chagrijnig van en na een tijdje toch maar besloten om terug te gaan naar het  “reisbureau”. We liepen over wat alternatieve bospaden, omdat ik de ATB-route wilden vermijden. Ondertussen zag ik de TTF al door m’n neus geboord en op dat moment had ik nogal een hekel aan het onbekende team voor ons.

Terug bij “het reisbureau” konden we onze fout in de eerste instantie niet ontdekken. Tot ik de brochure van voor naar achteren ging doorbladeren en iets vond over de goedkoopste Disney-reis prijs p.p. op basis van 2 personen. Dat was dus het addertje onder het gras en de reden waarom Disney zo rijk wordt van hun gasten. In de tabel achter in het boek lijkt het alsof de prijs die er staat voor 2 personen geldt. Mooi niet  dus, dat mag je per persoon afrekenen.

En met deze wetenschap kregen we een kortere afstand en daar vonden we idd de volgende haring. Daarna verliep de rest van de tocht een stuk voorspoediger, inclusief het in elkaar puzzelen van wat bierviltjes en daar het juiste coördinaat uitpikken. De cache zelf was ook heel snel gevonden, want die was gigantisch, net als de cachershoop. Het onbekende team (natuurlijk stond hun naam in het logboek, maar die zal ik hier niet vermelden) had natuurlijk voor ons gelogd: de TTF was dus weg en wij moesten genoegen nemen met blik: plaats 4 (en 5) dus.

Bij Zandleij ging het beter. Hier waren geen andere irritante geocachers in het zicht en het eremetaal was de dag ervoor al verdeelt. De cache-route viel alleen zwaar tegen en was niet echt van het niveau dat Meelhopper gebruikelijk heeft. Het was een gebied dat ingeklemd lag tussen de snelweg en een N-weg, dus met voortdurend voorbijrazende auto’s. Het was maar 2 km, met maar liefst 9 waypoints. Je moest de hele tijd de opdrachten goed lezen, omdat je onderweg ook dingen moest doen. Vooral het schakel tellen was wel grappig, omdat je als je de verkeerde schakels zou tellen, je door een rioolbuis onder de snelweg door zou moeten kruipen om bij dat punt te komen. Iets wat natuurlijk helemaal niet mag (en gevaarlijk is). Blijkbaar hadden meer mensen dit verkeerd gedaan, want er werden veel grapjes over de tunnel gemaakt in de logs.

Het gevaarlijkste punt vond ik de opdracht  “zoek het telefoonnummer tussen twee waypoints in”. Het eerste waar iedereen op af loopt is een kastje aan de rand van de snelweg en er stond geen vangrail tussen, je werd gewoon bijna doodgereden. De tweede optie werd dan een verkeersbord, nog meer naar de gevaarlijke weg toe. En uiteindelijk was het een paal van de watermaatschappij aan de overkant van de greppel. Het hele gebied lag ook nog vol met troep die door mensen uit hun auto’s was gegooid. Al met al vonden we het niet zo’n geweldige cache, maar we hebben hem wel gevonden. Vanuit de bosjes (de cache lag in het bosje tegenover de parkeerplaats) zagen we de volgende cachers al bij wp 1 staan. Wij wilden het ze niet gemakkelijk maken, dus moesten we een beetje sneaky doen, zodat ze ons niet zouden zien en dat is gelukt. Op de parking stond ook nog een andere auto met TB-sticker, dus mijn moeder ging die discoveren, terwijl ik de grote autodeur truc deed. Heel fijn, kapotte centrale vergrendeling.

Ik bracht mijn moeder naar haar huis en was zelf nog op tijd voor de zwembadtraining.

Wat ik hier op 23 januari 2017 nog aan toe te voegen heb:

Hihi, ja ik kan me soms echt heel erg ergeren aan andere cachers. Het liefste cache ik dus alleen met mijn eigen mensen. (Soms is het ook heel leuk hoor, in het verleden echt wel naar heel leuke geocaching-events geweest). Eremetaal interesseert met niet echt meer. Leuk als het zo uit komt, maar verder boeit het me niet. Je hebt hier in de omgeving een paar heel fanatieke goudjagers en aangezien dat merendeels pensionado’s zijn, kunnen wij daar als werkende mensen toch niet tegenop. We hebben in al die jaren 4x een FTF gescoord, geloof ik. Tegenwoordig ga ik liever pas naar een cache toe als die al enkele weken oud is, zodat ik rust heb.

En owh ja, ik woonde in 2011 in Hilvarenbeek en had mijn auto nog. De grote autodeurtruc hield in dat ik via de achterklep naar binnen moest kruipen om de vergrending (van die pinnetjes) open te trekken, omdat die kapot was. Dat is later nog wel hersteld.

Afbeelding komt van internet.

Day Zero Project: Hoe staat het ermee? De dingen die overblijven

En dan is er natuurlijk nog mijn Day Zero Project. Dat loopt nog heel 2018 door en ook nog het grootste gedeelte van 2019. 1000 dagen zijn niet zomaar voorbij, natuurlijk. Het betekent echter ook dat er al ruim een derde van de tijd om is.

In 2017 heb ik enkele doelen vervuld, zijn veel doelen lopende en zijn er ook een paar doelen die niet meer gaan lukken. Ook heb ik besloten om een paar doelen aan te gaan passen, omdat ik die veel te hoog heb ingezet.

Wegens tijdgebrek heb ik in 2017 veel te weinig updates over mijn Day Zero Project geschreven. Daarom de komende weken per categorie een update over het hoe en wat. Daarnaast komen er deze maand enkele blogs naar aanleiding van vervulde doelen online.

Vandaag de categorie De dingen die overblijven

Dit zijn de laatste zes doelen op de lijst, nummertje 96 t/m 101.

95. 150 boeken lezen

96. 10 films kijken die ik gekocht heb, maar nog nooit gezien heb     

97.  50 dingen verkopen/weggeven als grote opruiming

98. Iets doen met mijn enorme foto-collectie (foto-album?

99.  Een plant kopen en die minstens in leven houden tot het einde van dit project

100. 10 spellen spelen die in de kast liggen en die ik nog nooit/zelden gespeeld heb

100a. Spellencollectie uitzoeken/verkopen/ordenen

101. Een serieuze date

Volbracht, het groene doel:

• Hoewel ik er geen bewijslast heb, omdat ik er geen foto’s van heb gemaakt, heb ik ontzettend veel weggegooid toen ik ging verhuizen. De halve inhoud van mijn kledingkast bijvoorbeeld. Ook heb ik enkele dingen verkocht via Marktplaats en verkoop ik doorlopend boeken via Bol.com. Alles bij elkaar zit ik ruim boven de 50 dingen, dus ik beschouw dit doel als vervuld (dat er ook weer dingen bij komen als je weer alleen gaat wonen, denk ik dan maar even weg).

Mee bezig, de oranje doelen:

In deze categorie zitten veel lange termijn-doelen.

• Zo ben ik al bijna op de helft van de boekenquote, want ik las maar liefst 72 boeken in 2017. Ook boeken van 500+ pagina’s. Ik lees altijd in de trein en ik reis veel met de trein, dus dat is een verklaring voor het feit dat ik wel tijd heb gehad om te lezen. Ook lees ik relatief snel.
• Waar ik eerst woonde had ik geen ruimte om mijn TV en DVD-speler te plaatsen. Die staan hier nu weer wel. Ondertussen heb ik vijf films van de to be see stapel gekeken. Dat is dus de helft. Ik verwacht dat die overige vijf ook nog wel moeten gaan lukken binnen de looptijd van mijn DZP.
• Wat betreft de spellen: je pakt toch gauw de spellen die je al vaker hebt gespeeld en dus kent. Maar toch heb ik het afgelopen jaar vijf spellen gespeeld die nog in het plastic in de kast lagen of die ik al heel erg lang niet gedaan had. Naast mijn bed liggen de spelregels van spel zes ook al klaar. Dus het gaat de goede kant op met dit doel en ik hoop dat ik in 2018 weer meer tijd heb om spellen te spelen.
• Een paar jaar geleden had ik helemaal niets met planten, ik riep altijd heel hard dat ik geen groene vingers had en dat zelfs cactussen bij mij doodgingen. Ondertussen ben ik 180 graden gedraaid: ik vind planten tegenwoordig heel erg leuk. Die groene vingers moeten nog een beetje groeien, maar ik heb ondertussen een aardige collectie kamerplanten, ik overweeg zelfs om een grote kamerplant voor mijn verjaardag te vragen, dit jaar. En die cactussen en vetplanten doen het tegenwoordig heel goed, sinds ik me eens verdiept heb in hun leefwijze. Ik moet binnenkort een keertje foto’s maken van mijn planten. En ze dan nog tot het einde van mijn DZP in leven houden, natuurlijk. Sinds ik hier woon is er nog geen enkele plant bezweken, dus het gaat goed.

De zwarte doelen:

• What to do met mijn foto’s is een vaak terug kerende vraag. Ieder jaareinde neem ik me voor om een foto-album te laten maken van het afgelopen jaar, maar dat doe ik dan weer niet, dus ik loop jaren achter. Ik ben een amateur-fotograaf, die best veel foto’s maakt, maar verder dan ze op mijn social media gebruiken, kom ik dus niet vooralsnog.
• Tja, de serieuze date. Mensen, ik heb de laatste maanden amper tijd gehad om adem te halen, laat staan voor (de start van) een relatie. Dus verder dan deze blog is het nog niet gekomen. Denk dat ik te hoge eisen stel ;>) De vegetarisch etende prins in de witte kano is in ieder geval nog niet voorbij gepeddeld. En die prins met de witte GPS is ook nog niet voorbij gewandeld.

 

Day Zero Project: Hoe staat het ermee? Serious Things

En dan is er natuurlijk nog mijn Day Zero Project. Dat loopt nog heel 2018 door en ook nog het grootste gedeelte van 2019. 1000 dagen zijn niet zomaar voorbij, natuurlijk. Het betekent echter ook dat er al ruim een derde van de tijd om is.

In 2017 heb ik enkele doelen vervuld, zijn veel doelen lopende en zijn er ook een paar doelen die niet meer gaan lukken. Ook heb ik besloten om een paar doelen aan te gaan passen, omdat ik die veel te hoog heb ingezet.

Wegens tijdgebrek heb ik in 2017 veel te weinig updates over mijn Day Zero Project geschreven. Daarom de komende weken per categorie een update over het hoe en wat. Daarnaast komen er deze maand enkele blogs naar aanleiding van vervulde doelen online.

Vandaag de categorie Serious Things

Dit zijn vier doelen, nummertje 91 t/m 94.

Serious Things

91. Me officieel laten uitschrijven bij de kerk, omdat ik al jaren niet meer gelovig ben

91a. Schrijven wat hiervoor mijn motivatie is

92. Een andere, betere baan vinden die beter aansluit bij mijn studie (en mijn eigen wensen)

93. Eigen woonruimte part two

94. Iets (financieel) adopteren (dier of boom)

Volbracht, de groene doelen:

• Eigen woonruimte 2.0. was zeker één van de allerbelangrijkste doelen in de lijst en ik ben heel erg blij dat het in 2017 gelukt is. Het cijfer 2.0. omdat ik al jarenlang op mezelf gewoond had (zowel in Hilvarenbeek als in Oisterwijk), wat ik dan als eigen woonruimte 1.0. benoem. Ondertussen woon ik alweer bijna een half jaar in een sociale huurwoning in Oisterwijk. Ik woon hier alleen, nou ja niet helemaal: mijn twee cavia’s Freek en Frinn zijn natuurlijk mee verhuisd. En omdat het pand een dubbel gesplitste onder/bovenwoning is, heb ik ook drie buurmannen: twee onder en eentje boven, waaruit je kan constateren dat ik een bovenwoning heb. Door tijdgebrek heb ik hier nog nooit uitgebreid over geschreven, maar dat gaat zeker nog komen.
• Ik heb steeds geroepen dat ik meteen een konijn zou nemen, zodra ik weer op mezelf zou wonen. En toch is dat konijn nog steeds niet gearriveerd. Het hok is er wel, maar dat ligt in de schuur. Het punt is dat ik het zo druk heb gehad, dat ik het niet eerlijk vind om er een huisdier bij te nemen, als ik eigenlijk te weinig tijd daarvoor heb. Daarnaast zijn konijnen sociale dieren en moet je er eigenlijk twee nemen. Twee vind ik dan eigenlijk weer te veel voor de ruimte die ik ze kan bieden en dan heb ik meteen weer vier huisdieren, wat ook niet zo praktisch is als ik op vakantie wil. Dus het moet een solitair konijn zijn, die niet van zijn/haar soortgenoten houd. Die zitten soms wel in de opvang, dus het kan zijn dat er in de loop van 2018 toch een konijn komt.
• Hoewel de cavia’s daarvoor wel allemaal uit een opvang kwamen, komen Freek en Frinn van familie af, dus ik kan hun ook niet inzetten om dit doel te vervullen.
• Maar, ik ben lid van Natuurmonumenten en als je via hen een huisje boekt bij Landal Green Parks krijg je korting en adopteren zij namens jou een boom in Parkbos de Haar, bij Kasteel de Haar in Haarzuilens (Vleuten). Laat ik nou in Limburg op vakantie zijn geweest in een huisje van Landal. Dus dat betekent dat ik nu de eigenaar ben van twee bomen in Parkbos de Haar. Ik heb er zelfs adoptie-certificaten van gekregen. Ik wil daar graag eens gaan kijken, het is een pas aangeplant bos. Als het zover is zal ik er een blog over schrijven. Maar dit doel is hiermee wel vervuld.

Mee bezig, het oranje doel:

• Een andere baan staat hoog op mijn wensenlijstje. Ik houd de vacatures goed in de gaten en schrijf geregeld op banen. Maar er zijn natuurlijk een paar problemen. Zo moet ik nog 1,5 jaar studeren en blijkt een hbo-deeltijdstudie toch lastig te combineren met een bijna full-time baan (32 uur), als je ook nog wel eens behoefte hebt aan vrije tijd, sociale contacten en het huishouden ook niet door kaboutertjes wordt gedaan. Daar ben ik al hard tegenaan gelopen, de afgelopen maanden met 20 uur werken en 16 uur stage lopen per week. Veel vacatures vragen wel om full-time (40 uur) werken of om mensen die al afgestudeerd zijn. Dat kan ik op dit moment beide nog niet bieden. Dan is er het vervoers-aspect: ik heb wel een rijbewijs, maar geen auto. Dus een mogelijke baan moet wel bereikbaar zijn per openbaar vervoer. En dan blijkt Oisterwijk (waar wel een NS-station is en bushaltes zijn) vaak toch een uithoek van het land te zijn. Ik heb weinig werkervaring in het gebied waarin ik het liefste zou willen werken en ik ben een oude starter op de arbeidsmarkt. Dan kun je wel heel graag willen en leergierig zijn, maar dan moet je nog net een werkgever vinden die daar op zit te wachten. Alles botst dus vreselijk met elkaar, daarom heb ik nog steeds geen andere, betere baan gevonden en breng ik keurig mijn post rond om geld te verdienen. Maar ik blijf proberen, de aanhouder wint.

Het zwarte doel:

• De officiële uitschrijving uit de kerk. Ja, wel een paar keer aan gedacht, maar het moet ouderwets per brief, naar zowel de parochie waar je gedoopt bent, als de parochie waar je nu bij hoort. Dat zijn in mijn geval twee verschillende parochies in twee verschillende plaatsen, want ik ben ergens in Tilburg gedoopt, omdat mijn ouders daar destijds bij een (kerk)koor zongen. Digitale media is blijkbaar nog niet doorgedrongen tot de kerkelijke wereld. Dat zou het een stuk gemakkelijker maken. Ik heb dus wel uitgezocht hoe die uitschrijving moet, maar het nog niet uitgevoerd. Dit moet ik toch echt wel gaan doen in 2018, maar het heeft ook niet echt mijn hoogste prioriteit gehad in 2017.

 

Throwback Thursday: 18 januari 2012

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 18 januari 2012

Deze dag was ik weer eens met Anke op pad en we waren in de omgeving van Rosmalen.

Het verslag:

3609. Area 51 – Codename

• Maker: TheMarRenMer
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 18 januari 2012
• Plaats: Rosmalen

3610. ’t Kerkdèkske

• Maker: Revulo
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 18 januari 2012
• Plaats: Rosmalen

3611. Op zoek naar water

• Maker: 2B-cachers
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 18 januari 2012
• Plaats: Rosmalen

3612. Het Wiel van Rosmalen

• Maker: bvs-er
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 18 januari 2012
• Plaats: Rosmalen

3613. NpfJ (7) – Karthuizerhoeve

• Maker: Team WilP
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje en Anke
• Gevonden op: 18 januari 2012
• Plaats: Boxtel

Het was de eerste keer in 2012 dat we samen op pad gingen en we gingen richting Rosmalen.

We begonnen met Area 51 – Codename, een cache die al heel lang op mijn to-do-lijstje staat, maar waar het steeds maar niet van kwam. Deze cache hebben Nopi en Softie al heel lang geleden gedaan en alleen daarom al wilde ik hem ook doen. De tweede reden was dat het over een buitenaards monster/wezen ging, namelijk Alf. Zoals bekend, ben ik erg gesteld op vreemde wezens, dus ik had helemaal zin in deze cache. Het was vrij koud, net iets boven het vriespunt en er was storm op komst, daardoor waren er steeds van die lekkere, koude windvlagen. Toch mogen we nog altijd niet klagen deze winter, dus hup op pad.

De route liep een stukje door het dennenbos, wat wel lekker beschut was en daarna door een soort van zandduingebied, dat er inderdaad best wel buitenaards uitzag en waar het koud was door de snijdende wind.

We twijfelden maar over één vraag, maar hadden meteen goed gegokt en kwamen daarmee keurig uit bij de cache. Die was helaas in slechte toestand, het deksel was afgebroken en de inhoud was vies en nat. Het logboek was helemaal doorweekt. Dus onze naam maar op een los velletje geschreven en een boodschap voor de CO in ons log verwerkt. Want hier moest echt even naar gekeken worden.

De tweede cache werd een oppikkertje, die lag op het oude kerkpad tussen Rosmalen en Nuland (of twee andere plaatsjes, ik weet het niet meer precies) en dat was een soort van dijkjes tussen de weilanden met aan weerszijden bomen. De cache had een afwijking, maar na een korte wandeling over het dijkje hadden we hem toch nog snel gevonden.

Tijd voor nog een multi, dit keer eentje door de woonwijk de Groote Wielen in Rosmalen, waar we vroeger een keer verdwaald zijn toen we nog geen TomTom hadden. De cache heette Op zoek naar water en toen ik voor een soort van gracht moest parkeren, vonden wij dat we het water al gevonden hadden. Maar we moesten geen echt water zoeken, maar van die bordjes met getallen van Brabant Water. Anke bleek hier een neus voor te hebben en spotte vele bordjes, waarvan de meeste niets met de cache te maken hadden. Achteraf bleek de cache in een voortuin liggen, van het huis waar we net niet voor geparkeerd stonden. De cache zat wel onder het putdeksel, dat vonden we dan wel weer een grappig detail.

De volgende op het lijstje was het Wiel van Rosmalen. Een frustratie-cache, niet vanwege de moeilijkheidsgraad, maar omdat de cache vorig jaar niet wilde laden, toen we hier ook al eens stonden. Dus nu had ik de vragen voor de zekerheid maar overgeschreven in mijn geocaching-notitieboekje en dat was maar goed ook, want de cachebeschrijving verscheen weer niet op het scherm van de GPS. Gelukkig lukte het nu wel met de gegevens die ik opgeschreven had.

Omdat het nog relatief vroeg was, zijn we over Boxtel naar huis gereden om de nieuwste WilP te loggen: De Kartuizerhoeve. Die zat in het kunstwerk van de monnik waar we een paar jaar geleden heel lang naar gezocht hebben voor de korte multi Kleinder Liempde. Die cache is gearchiveerd en nu is het dus een Nice Place geworden van Team WilP.De cache was snel gevonden en gelukkig dacht Anke eraan om de vraag voor de hint te beantwoorden, want ik vergeet zulke dingen altijd. Er komt namelijk ooit nog een multi waarvoor je alle bonusgetallen nodig hebt. Die missen wij nu dus van 1 t/m 6, maar die van 7 hebben we dan in ieder geval wel vast, haha.

’s Avonds barstte de voorspelde regenbui pas los, dus we hadden overdag nog geluk gehad met het weer.

Wat ik hier op 18 januari 2018 nog aan toe te voeg heb:

Eigenlijk niets, dit was gewoon een prima cache-dagje.

De afbeeldingen van Alf komen van internet.

Day Zero Project: Hoe gaat het? Funny Things

En dan is er natuurlijk nog mijn Day Zero Project. Dat loopt nog heel 2018 door en ook nog het grootste gedeelte van 2019. 1000 dagen zijn niet zomaar voorbij, natuurlijk. Het betekent echter ook dat er al ruim een derde van de tijd om is.

In 2017 heb ik enkele doelen vervuld, zijn veel doelen lopende en zijn er ook een paar doelen die niet meer gaan lukken. Ook heb ik besloten om een paar doelen aan te gaan passen, omdat ik die veel te hoog heb ingezet.

Wegens tijdgebrek heb ik in 2017 veel te weinig updates over mijn Day Zero Project geschreven. Daarom de komende weken per categorie een update over het hoe en wat. Daarnaast komen er deze maand enkele blogs naar aanleiding van vervulde doelen online.

Vandaag de categorie Funny Things

Acht doelen, nummertje 83 t/m 90 over dingen die mij grappig leken om een keertje te doen.

Funny Things

83. Meedoen met een Photography Scavenenger Hunt (kan ook op Instagram)

84. 10 kaarten versturen met Postcrossing

85. Domino D-Day doen met mijn enorme voorraad dominosteentjes van vroeger

86. Zoek een sidekick in de vorm van een plastic poppetje dat op zoveel mogelijk activiteiten met je meegaat en geef deze sidekick ook ruimte op je blog.

87. Gedraag je een dag als toerist in je eigen woonplaats – Oisterwijk

88. Ga een dag ergens op een markt staan om spullen te verkopen

89. Maak een puzzel van 1000 stukjes (puzzel is al uitgezocht)

90. 5 DIY-projecten voltooien

Volbracht, het groene doel:

• In de dagen rondom Kerstmis maakte ik een puzzel van 1000 stukjes. Hierover verschijnt binnenkort een blog online.

Mee bezig, het oranje doel:

Ik heb eigenlijk twee “sidekicks” die regelmatig met mij mee gaan.

• De eerste is Läskig (dit is Zweeds voor eng, hij komt dan ook uit de blauwe blokkendoos IKEA), dat is een handpop van een draccus, een kruising tussen een draak en een dinosaurus. Läskig gaat mee ter decoratie naar fantasy-festivals, zoals Elfia of Zomerfolk. Verder is hij ook groot fan van de bands Within Temptation en Rapalje (hij heeft een goede smaak, ik heb hem goed opgevoed). Je ziet hem tot nu toe vaker op mijn instagram-account, dan op deze blog.
• De tweede is 3-Oog Alien. Dit is een karakter uit de Toy Story-films van Disney/Pixar. Ik verzamel al heel lang 3-Oog Alien-poppetjes en heb er eh…best wel veel. Natuurlijk ga ik die niet allemaal meeslepen, maar er is er eentje die regelmatig mee mag. Je ziet hem o.a. in deze blog en in deze blog.

De zwarte doelen:

Van de rest is nog niets terecht gekomen, hoewel ik wel een velletje internationale postzegels heb gekregen met Sinterklaas. Die zijn trouwens afschuwelijk, demotiverend duur, dus ik denk dat ik het bij 5 postcrossing-kaarten ga houden.

Day Zero Project: Done: Doel #44

Doel #44 op mijn Day Zero Project-lijst is een geocachingdoel, namelijk “geocachen op de Beegderheide in Limburg”. Vermoedelijk heb ik dit idee opgedaan tijdens het bekijken van een foundlijst van een andere geocacher, want ik weet anders niet waarom mijn focus op dit relatief kleine gebiedje is komen te liggen. 

VVV Midden-Limburg schrijft op hun website het volgende over de Beegderheide:

“Aan de rand van het Maasdal ligt het natuurgebied De Beegderheide. De Beegderheide is een gebied met een grote afwisseling aan open heideterreinen en besloten bossen.

Karakteristiek voor de Beegderheide is het rijke reliëf en het grote aantal kleine en grote vennen.
Bovendien is de Beegderheide een toevluchtsoord voor een bont scala aan planten en dieren waaronder enkele zeldzame en bedreigde soorten als de veldkrekel, heikikker en diverse salamander- en libellensoorten. Ook de sperwer, havik en spechten broeden jaarlijks in de bossen en de uiterst zeldzame Phegeavlinder komt hier massaal voor.

Op de Beegderheide is een uniek stuk natuur herschapen met gevarieerd loof- en naaldbos, een zandverstuiving, een aantal heideveldjes en diverse vennen. Delen van het terrein worden begraasd en zijn daarom afgerasterd. Onderdeel van de Beegderheide is de Lange Vlieter, een grindgat, dat gebruikt wordt als reservoir voor de drinkwatervoorziening.”

Ook het adres van het natuurgebied vind ik geweldig:

De Beegderheide

Beegderveld 12

6099 NC BEEGDEN

Nederland

In november was ik een weekje in Limburg op vakantie en toen bleek de Beegderheide op fietsafstand te zijn. Ja en toen wilde ik er dus wel heel graag echt naartoe. Dat is dus ook gebeurd.

8198. De Mussenberg

• Maker: Jemn
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 10 november 2017
• Plaats: Waije

8199. De mooiste plekjes van Leudal 03

• Maker: Hamica
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 10 november 2017
• Plaats: Waije

8200. Beegderheide: Lost places, Zonnehuis
8201. Beegderheide: Het Beegderven
8202. Struinen op de Beegderheide
8203. Beegderheide: via de Klokjesgentiaan
8204. Beegderheide: via de Geelgors
8205. Beegderheide: via de Phegea vlinder
8206. Beegderheide: H.A.K.
8207. Beegderheide: De Franse berg
8208. Beegderheide: via de Heikikker
8209. Beegderheide: via de Zonnedauw
8210. Beegderheide: via het klein warkruid
8211. Beegderheide: via de millennium eik
8212. Beegderheide: via de levendbarende hagedis

• Maker: Quick & Flupke
• Type: Traditionals en 1 multi
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 10 november 2017
• Plaats: Beegden

8213. Sint Jozefkapel

• Maker: Bosuulke
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 10 november 2017
• Plaats: Nunhem

Toen ik mogelijke caches aan het bekijken was in de omgeving van Reuver kwam ik al gauw de Beegderheide tegen, een naam die ik kende van mijn DZP-lijst. Het leek mij dus erg leuk om daar te gaan cachen tijdens de vakantie, zodat ik het doel echt zou kunnen vervullen. Het bleek het met 13 kilometer afstand hemelsbreed zelfs op fietsafstand te zijn. Mijn moeder vond het best. Het weer was erg bewolkt en een beetje dreigend, maar uiteindelijk hebben we nog best een goede dag gehad, op een paar miezerbuitjes na. In de middag klaarde het zelfs nog op.

De fietstocht viel heel erg mee. We gingen weer met het pontje (mijn moeders eerste keer, voor mij ondertussen al de vijfde keer deze week) en fietsten een heel stuk langs de rivier de Maas. We vonden al vrij aan het begin twee caches die vrijwel op de route lagen. De Mussenberg was een uitkijkpunt over de Maas, maar ik had eerder die week mooiere foto’s gemaakt bij Kessel. Het fietspad ging hier over een smal bruggetje over een zijstroompje van de Maas, met een pittige afdaling en een stijging die wij als slappe Brabanders weer niet haalden. Een stukje verderop vonden we ok nog een cache (onze enige deze week) van de Mooiste Plekjes van Leudal-serie. De gemeente hier langs de rivier heet het Leudal. 

Tijdens de fietstocht kwamen we zowaar een ANWB-paddestoel tegen. Het werd de enige fietspaddestoel van deze week, ze zijn duidelijk niet zo populair in deze provincie, dus niet veel aan waymarking kunnen doen.

De route vormde nu een bijna rechte weg, er lag wel overal een fietspad langs. We hadden tegenwind, dus waren blij, toen we aan kwamen bij de ingang van de Beegderheide. Er stond een groot informatiebord, dus dat fotografeerde ik als bewijs voor mijn DZP-doel.

We begonnen met de multi, die Struinen over de Beegderheide heette. Die voerde ons meteen door het afwisselende gebied, dat uit heide en bos bestond. Ook kwamen we nog een heel groot stuk water tegen, ik denk dat dit die zandafgraving was – De Lange Vlieter. Het was heel erg herfstachtig weer, bij elke windvlaag zag je de blaadjes door de lucht dwarrelen. Waarschijnlijk vanwege het niet zo denderende weer, was het zo’n beetje uitgestorven op de Beegderheide. We kwamen bijna niemand tegen.

De multi werd op een bepaald moment een beetje eentonig en het was niet heel erg duidelijk hoeveel waypoints er waren. Wel vonden we alle tags. Op een bepaald moment vonden we ook een traditional, bij de ruïne van het Zonnehuis. Vroeger had hier blijkbaar een soort van theehuis gestaan, eigendom van een rijke familie, maar dat was afgebroken. Dit was op het moment dat we de ergste regenbui van de dag over ons heen krijgen. Daarna klaarde het op.

Het laatste stukje van de route vond ik het mooiste, hier lagen een paar vennen in de heide. Ze leken op die op de Kampina, maar toch ook weer niet. We vonden hier nog een traditional en uiteindelijk dan ook nog de eindcache van de multi.

Het was nog redelijk vroeg op de middag, dus besloten we om nog verder te gaan cachen in het andere deel van de Beegderheide, aan de overkant van de weg. We vonden het raar dat er geen officiële oversteekplaats was, terwijl er wel een parkeerplaats lag. Aan de andere kant van de weg bleek nog een heel stuk Beegderheide te liggen. Hier waren meer mensen aan het wandelen en er waren ook nog een heleboel caches. Ik bedacht een route met behulp van de kaart in de GPS en we wandelen over allerlei soorten paden. Sommige waren heel netjes, maar er waren ook echte struinpaden bij. De caches waren heel divers verstopt, ook al waren ze bijna allemaal van dezelfde maker. We vonden er enkele in vogelhuisjes, maar ook heel andere dingen. We moesten nog wel lachen om “de hightech schattenjacht” en de kleuren van de punaises die precies hetzelfde waren als de kleuren in het logo van geocaching.

Er was ook nog veel houtsnijwerk-kunst op de heide te vinden. Zaten best wel mooie dingen bij. Een cache was verstopt in een hagedis en die vond ik zo mooi, dat ik hem eigenlijk mee naar huis wilde namen, voor mijn verzameling. Maar ja, caches slopen is natuurlijk not done, dus het bleef bij een foto.

Ook aan deze kant waren nog een paar vennen te vinden, maar deze waren kleiner dan die aan de overzijde. Ik moest ook nog heel erg lachen om de hoogspanningslijn die over de Beegderheide liep, omdat ik op mijn stage bezig ben met een onderdeel van een foto-archief dat bestaat uit honderden foto’s van hoogspanningsmasten. Ik heb later nog opgezocht welke lijn dit is en het is de lijn Kelpen-Maasbracht. Ik ben momenteel echt expert op dit gebied hoor… “Hoogspanningsmast” was sowieso het woord van november, denk ik.

 

Hoogspanningsmast van de lijn Kelpen-Maasbracht

 

We vonden aan deze zijde van de Beegderheide nog tien caches. Wij denken trouwens dat dit niet echt een heel populair wandelgebied is, omdat het zo rustig was. Alsof het helemaal niet bekend is. Dus ja mijn geliefde uitspraak “geocaching, zo kom je nog eens ergens” ging hier zeker weer op. We hadden trouwens meer caches kunnen vinden, als ik me beter ingelezen had van te voren, want enkele traditionals hadden ook nog te maken met een multi, maar dan hadden we op een ander punt moeten starten. Ach ja, zo was het ook goed. Na een mooie wandeling staken we de weg weer over naar onze fietsen en begonnen we aan de terugtocht, die we nog voor het donker hoopten te volbrengen.

De terugtocht verliep echter veel sneller dan de heenweg, omdat we nu geen tegenwind meer hadden. We logden onderweg zelfs nog een cache bij een kapelletje en voor we het wisten waren we alweer op het steile fietspad langs de rivier en bij de pont. 

 

Vennetje op de Beegderheide

Alle foto’s bij deze blog zijn door mij zelf gemaakt op 10 november 2017.

 

Day Zero Project: Hoe gaat het? Vegetarische (vr)eetideeën

Natuurlijk verschijnt deze blog bewust op een Meatless Monday!

En dan is er natuurlijk nog mijn Day Zero Project. Dat loopt nog heel 2018 door en ook nog het grootste gedeelte van 2019. 1000 dagen zijn niet zomaar voorbij, natuurlijk. Het betekent echter ook dat er al ruim een derde van de tijd om is.

In 2017 heb ik enkele doelen vervuld, zijn veel doelen lopende en zijn er ook een paar doelen die niet meer gaan lukken. Ook heb ik besloten om een paar doelen aan te gaan passen, omdat ik die veel te hoog heb ingezet.

Wegens tijdgebrek heb ik in 2017 veel te weinig updates over mijn Day Zero Project geschreven. Daarom de komende twee weken per categorie een update over het hoe en wat. Daarnaast komen er deze maand enkele blogs naar aanleiding van vervulde doelen online.

Vandaag de categorie Vegetarische (Vr)eetideeën

Vijf doelen, nummertje 78 t/m 82, die allemaal te maken hebben met mijn vegetarische levensstijl. Ondertussen ben ik 18 jaar vegetariër en op eetgebied word het eigenlijk alleen maar steeds leuker, omdat er steeds meer vegetarische producten op de markt komen. Omdat ik vlees (en vis) ook echt heel erg vies vind, verwacht ik niet dat ik ooit nog vlees ga eten, tenzij insecten eten hier nog ooit populair gaat worden, dan zou er een kleine kans bestaan, dat ik een keertje een krekel of iets dergelijks wil proeven.

Vegetarische (Vr)Eetideeën

78. Eten bij een Gastvrij Vegetarisch restaurant

78a. Daar een recensie over schrijven voor de website van de Vegetariërsbond

79. Eten bij Eethuis Twintig (het restaurant waar Stephanie werkt)

80. Een maandlang veganistisch eten (vegetariër ben ik al lang)

81. 10 nieuwe vegetarische gerechten uitproberen (en de recepten publiceren op je blog): courgettelasagne (1), bonenschotel, pittige ratatouille (2), aspergecouscous (3), groentepaella, vega-stroganoff, wraps met vega-shoarma, bulgur (4), curry met spruitjes

82. Vegetarisch diner/bbq houden voor enkele vrienden

Het groene doel heb ik volbracht:

• Twee dagen voor mijn verjaardag heb ik een vegetarische gourmet gedaan met enkele vrienden. Die vrienden zijn wel allemaal geheel vrijwillig flexitariër (niet eens onder invloed van mij) en eten dus al niet elke dag vlees. Daarom beviel het vegetarische verjaardagsetentje hen prima.

Mee bezig, het oranje doel:

• Volgens mij heb ik dus al lang tien nieuwe vegetarische recepten uitgeprobeerd, maar het punt is dat ik dit niet geregistreerd heb. Moet hier dus wat meer aandacht aan besteden en de recepten allemaal nog publiceren op deze blog. Dan kan ik dit doel ook afstrepen.

De zwarte doelen:

• Tja, ik ben niet zo’n goede restauranteter. Arme student enzo. En hoewel ik heus wel eens ergens ga eten, zijn dat dus vaak adressen die geen Gastvrij Vegetarisch keurmerk hebben aangevraagd. Toch zijn er ondertussen wel een paar Brabantse adressen bijgekomen, dus het moet eigenlijk nog wel een keertje lukken voor de looptijd van mijn DZP om is.
• Hetzelfde geldt voor eten (of lunchen) bij het restaurant waar vriendin Stephanie werkt. Helaas hebben die dan weer geen GV-keurmerk, anders kon ik twee doelen tegelijkertijd vervullen.
• Dan de maand veganistisch eten. Dat wil ik nog steeds doen. Ik heb steeds geroepen dat ik het zou gaan doen als ik weer een eigen woning had. Die heb ik ondertussen, maar er volgde een heel drukke tijd, waarin ik onregelmatig at en vaak makkelijke dingen en geen tijd had om alle etiketten in de supermarkt uit te gaan staan pluizen. Binnenkort hoop ik het iets minder druk te hebben en als ik weer meer tijd heb voor koken en regelmatig eten, dan ga ik het echt doen.

 

 

Day Zero Project: Hoe gaat het? Lekker weg in eigen land

En dan is er natuurlijk nog mijn Day Zero Project. Dat loopt nog heel 2018 door en ook nog het grootste gedeelte van 2019. 1000 dagen zijn niet zomaar voorbij, natuurlijk. Het betekent echter ook dat er al ruim een derde van de tijd om is.

In 2017 heb ik enkele doelen vervuld, zijn veel doelen lopende en zijn er ook een paar doelen die niet meer gaan lukken. Ook heb ik besloten om een paar doelen aan te gaan passen, omdat ik die veel te hoog heb ingezet.

Wegens tijdgebrek heb ik in 2017 veel te weinig updates over mijn Day Zero Project geschreven. Daarom de komende weken per categorie een update over het hoe en wat. Daarnaast komen er deze maand enkele blogs naar aanleiding van vervulde doelen online.

Vandaag de categorie Lekker weg in eigen land

Deze categorie gaat over de doelen 59 t/m 68, tien doelen dus, waarvan ik er best wel wat vervuld heb of mee bezig ben geweest.

59. Prik blind een plaats op de kaart van Nederland en bezoek deze

60. Bezoek plaatsen in Nederland, waar je nog nooit geweest bent, die beginnen met de letters van je voornaam: MAARTJE. Deze moeten bereikbaar zijn per trein, uitzondering J (want geen stations in J-plaatsen)

• M = Maarn
• A = Apeldoorn
• A = Arnhem
• A = Alkmaar
• A = Amersfoort
• R = Roermond
• E = Etten-Leur
• E = Echt

61. Naar het witte dorpje Thorn in Limburg (einde van Grenslandpad)

62. Fietsen langs de Linge en/of kanoën op de Linge

63. Zomerfolkfestival in Groningen bezoeken

64. 3 kastelen bezoeken 

65. Iets bezoeken tijdens Open Monumenten Dag in september

66. 25 foto’s van stationsborden verzamelen, van plaatsen waar ik nog niet “eerder” ben geweest, Project Of All Places.

67. 10x naar een musical/theatervoorstelling/bioscoop/concert       

68. 10 musea bezoeken

Volbracht, de groene doelen:

• Ik bezocht het Zomerfolk festival van de band Rapalje in Groningen, samen met mijn moeder. En ondanks dat het een superlange treinreis was, was het zo ontzettend gezellig dat we dit jaar weer gaan, maar dan het hele weekend met een overnachting erbij. Nu al zin in.
• Het bezoeken van drie kastelen had ik in april al voor elkaar. Het werden het Muiderslot, Kasteel Hoensbroek en Kasteel Doorwerth.
• De 25 stationsborden had ik ook sneller bij elkaar verzameld, dan ik van tevoren had verwacht. Ondertussen heb ik er zelfs al 31, dus het zou leuk zijn als ik het doel nog een keertje ga vervullen voor het einde van de looptijd van mijn DZP.
• 10x naar een musical/theatervoorstelling/bioscoop/concert heb ik ook ruimschoots volbracht in 2017. De blog daarover komt binnenkort online. En ik verwacht dat ik dit doel nog wel een keertje ga halen binnen de looptijd van mijn DZP.

Mee bezig, de oranje doelen:

• Zoals je ziet mis ik bij het doel “plaatsnamen (per trein) bezoeken waar je nog nooit geweest bent, die beginnen met de letters van je voornaam” nog 1 letter, de T. Ik was er heel dichtbij met Tegelen, maar volgens de regels telt die plaats niet, want ik was er op de fiets en niet per trein. En op Tiel Passewaaij was ik al eerder geweest, dus ook die mocht ik niet gebruiken.
• Ook met de musea ben ik heel dichtbij: ik bezocht namelijk negen musea in 2017, dus dat is er eentje te weinig. Owh ja, ik tel de kastelen hier niet mee, omdat ik dat een andere categorie vind. Anders had ik het wel gehaald, zie hierboven bij het kastelendoel.

Nog niet mee bezig geweest: de zwarte doelen.

• Ja, die blinde plaats prikken had ik natuurlijk al lang kunnen doen. Gaat in 2018 dan ook zeker gebeuren, waarschijnlijk in de zomervakantie.
• Thorn staat ook nog op het verlanglijstje, net als het Grenslandpad. Of dat er nog van komen is de vraag, want Thorn heeft geen station (jammer he, anders was het meteen die ontbrekende T-plaats!), dus is lastiger te bereiken.
• De Linge is er nog niet van gekomen. Het zal fietsen moeten worden, want kanoën is lastig vanwege het vervoer van de kano, tenzij ik een paar leden van de kanovereniging mee krijg.
• Ik had van alles gepland voor Open Monumenten Dag 2017, maar de dag viel in de week waarin de school begon, mijn stage begon en ik definitief verhuisde, dus ik was daardoor een beetje moe en ook nog eens flink verkouden, dus ben ik thuis gebleven en hoop ik de hele planning in september 2018 alsnog te volbrengen.

Met vier doelen volbracht en twee bijna, is dit wel een geslaagde categorie.

 

Throwback Thursday: 11 januari 2012

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 11 januari 2012

Voor deze datum heb ik slechts één keuze, want in onze hele geocachingcarrière werden er slechts twee caches gevonden op de datum 11 januari. En ook dit jaar is het weer een probleemdag (een dag waarop het eigenlijk niet lukt om te geocachen vanwege andere verplichtingen) en zullen er niet meer bij komen. Helaas voor mijn Geocaching Datum Project.

Het verslag:

3587. NpfJ (6) – Het nieuwe Turen

• Maker: Team WilP
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 11 januari 2012
• Plaats: Boxtel

3588. Huisje, boompje, beestje

• Maker: Berkvensjes
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 11 januari 2012
• Plaats: Boxtel

Deze dag kwam met regen, dus veel zin om de voorgenomen multi te gaan doen, had ik niet echt. Er moest wel een cache gevonden die dag, voor het Kalenderplan. ’s Avonds had ik een afspraak in Oisterwijk. Uiteindelijk ben ik over Boxtel naar Oisterwijk gereden om daar twee caches te kunnen loggen. De nieuwste cache van Team WilP was buitengewoon snel gespot, vond het eigenlijk niet zo’n heel bijzonder plekje, in vergelijking met hun andere caches. De voortuincache duurde langer. Ik zag het vogelhuisje waar hij in moest zitten al vanuit de auto hangen, maar ik kreeg dat rothuisje op geen enkele manier open. Uiteindelijk mee naar de auto genomen en daar met behulp van een schroevendraaier die in de auto lag,  het dak eraf gekregen. Toen kon ik eindelijk loggen. Het dak weer terug plaatsen ging ook nog lastig. In mijn online log dus wel wat geschreven over het moeilijk open krijgen van deze cache.

Wat ik hier op 11 januari 2018 nog aan toe te voegen heb:

Ja, 2012 was het eerste jaar dat ik me bezig hield met datumcachen. Toen noemde ik dat het Kalenderplan en was het doel om op alle data van het jaar minimaal één cache gevonden te hebben. Dat is uiteindelijk wel gelukt. In 2016 is het gelukt om alle data op minstens twee caches te krijgen. En ondertussen ben ik dus bezig met de 3- en 4-cache-data. Het zal nog wel een paar jaar duren voor ik alles weggewerkt heb. Mijn mede-Heideroosjes zijn hier niet zo geïnteresseerd, dus het is puur een soort van “obsessie” voor mij zelf.