Throwback Thursday: 14 december 2010

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 14 december 2010

Zoals beloofd in de Throwback Thursday van 2 november dit jaar, vandaag het verslag van de dag waarop ik de overgebleven POK-cache vond.

Het verslag:

2625. Spannend!
2626. Het schimmelt hier altijd!

• Maker: Columbos
• Type: 2x traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 14 december 2010
• Plaats: Veldhoven

2627. GeoWolf 7: Toterfout

• Maker: GeoWolf
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 14 december 2010
• Plaats: Wintelre

2628. POK – Vessem

• Maker: Paddo Officers
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 14 december 2010
• Plaats: Vessem

Omdat er de avond vantevoren sneeuw was gevallen, dacht ik dat dit geen geschikte geocachingdag zou zijn. Maar toen ik uit het raam keek bleek het allemaal wel mee te vallen, er lag een dun laagje poedersneeuw, dat op de meeste plekken alweer gesmolten was en het werd iets boven 0 graden, dus dan smelt de boel. Daarom snel wat caches bij elkaar gezocht en op pad. Ik begon met Toterfout, een cache die al stamt uit 2002 en daarmee langer bestaat dan de tijd dat wij al aan geocaching doen (sinds 2004). Ik kende de naam van de cache dan ook al lang, maar om de een of andere reden zijn we er nooit aan begonnen. Waarschijnlijk vanwege de Engelse beschrijving en de lengte van de route. Ondertussen draai ik mijn hand niet meer om voor Engelse beschrijvingen en ook niet voor lange al dan niet ingewikkelde routes, dus toen Toterfout op de Hilvarenbeek-nearbiest-pagina verscheen, moest hij er aan gaan geloven. Ik besloot er wel een soort van auto-multi van te maken, omdat ik geen zin had om 10 kilometer te gaan lopen in deze kou voor 2 waypoints en 1 cache.

Dus eerst op twee plaatsen grafheuvels bezocht. Die op de eerste locatie dacht ik al eens gezien te hebben, toen ik de cache Lille liep op mijn verjaardag in 2009. De grafheuvels (een stuk minder goed onderhouden, er liep zelfs een man met zijn honden gewoonweg overheen) op de tweede locatie kende ik niet, maar die waren ook niet zo groot of indrukwekkend als die van locatie 1. Op beide plekken moest ik even zoeken naar het informatiebord (of beter gezegd: steen) waar het om ging en de letters moesten sneeuwvrij worden gemaakt om ze te kunnen lezen. Gelukkig had ik m’n handschoenen aan. Ik vind het verhaal achter de grafheuvels wel interessant, het is best gaaf om te weten dat hier zoveel honderden jaren geleden ook al mensen leefden, in dit stukje Brabant.

In de auto berekende ik de cache-locatie en tot mijn grote verbazing lag die in het gebied van Groot- en Kleinmeer, waar ik de laatste tijd veel ben geweest in verband met mijn grote frustratie-cache: 8 Zaligheden Wintelre. De alternatieve parkeerplaats die ik toen gebruikt had, stond nog gewaymarkt in mijn GPS. Maar dat was alweer richting Hilvarenbeek, dus koos ik ervoor om eerst de twee traditionals van mijn lijstje te gaan doen. Eigenlijk moest je Spannend! en Het schimmelt hier altijd! in combinatie lopen met Bank Eleven. Daar was ik een paar weken geleden keurig aan begonnen, maar toen had ik alleen Bank Eleven gevonden en daarna een half uur door het bos gedwaald bij de schimmel en die niet kunnen vinden. Een frustratie-cache dus. Ik had geen zin om heel de wandeling opnieuw te gaan doen (vanwege de kou), dus besloot ik om mijn auto ergens halverwege te parkeren. Het was even zoeken naar een geschikte parkeerplaats, voor ik op pad kon naar Spannend!  Ik dacht –vanwege de naam- dat die bij een elektriciteitshuisje verstopt zou zitten, maar dat was niet zo, het was origineler, maar ik zal verder niet spoilen.

Het lukte niet om vanaf deze zijde de schimmel te bereiken, er lag een camping in de weg, dus terug naar de auto en een nieuw parkeer-coördinaat geprikt aan de andere kant van het gebied. Daar naartoe gereden, dit pad was me nog bekend van de wandeling van een paar weken terug. Ik ging weer wandelen en dit keer vond ik de schimmel-cache meteen, hij was op een vergelijkbare manier verstopt als Bank Eleven. Het bleek dat hij de vorige keer geript was geweest. Dat had mijn geocache-ego toen erg gekrenkt, ik kon niet uitstaan dat ik met m’n (toen) bijna 2600 founds een simpele trad niet kon vinden, die door teams was gevonden die nog geen 100 founds op hun naam hadden staan. Dus dat hij geript bleek te zijn was goed voor mijn gekwetste geocache-ziel (haha). Vlug gelogd en terug naar de warme auto (nou ja, de betrekkelijke warme auto, het was een oude bak).

Ik parkeerde hem op mijn ontdekte alternatieve parkeerplek bij het Groot- en Kleinmeer. Ik moest nog zo’n 750 meter lopen naar de cache van Toterfout. Het gebied lag helemaal onder de sneeuw en het meer was bijna dichtgevroren. Wel mooi om te zien, de bossen is de enige plek waar sneeuw wel mooi is. Alle mensen die ik tegenkwam (3 oude mannetjes en een busje met een man die zijn hond ging uitlaten) leken ook op de plek te moeten zijn waar ik moest zijn. Damned! Gelukkig bogen de oude mannetjes af en reed het busje net 100 meter verder. Ik werd zelf opgeslokt door het dichte dennenbos en was dolblij dat ik de cache op het 0-punt vond. Eigenlijk was het een heel makkelijke cache, maar om de een of andere reden heeft hij in mijn hoofd altijd opgeslagen gezeten onder de categorie: “moeilijk”.

Er was tijd genoeg over voor nog een korte multi en dat was ook een “gouwe ouwe”. POK – Vessem, was de laatste overgebleven POK. In november 2008 hadden we de serie gedaan, maar we waren toen gestrand op het spinnenweb wegens tijdsgebrek en omdat we voor het donker klaar wilden zijn, zijn we toen doorgereden. Het is ons toen gelukt om de serie af te ronden net voor het echt donker werd (ik herinner me de bonus nog wel in de schemering.) Hierna kwam Vessem op de stapel als een vervelend, moeilijk spinnenweb, terwijl we het eigenlijk nauwelijks geprobeerd hadden. Vandaag dus in de herkansing. Ik las het spinnenweb nu op een iets andere manier dan toen en dat hielp. Ook hadden we ergens in het begin al een foutje gemaakt, dat ik nu wel goed deed. Ik was blij toen ik de eerste tag vond. Daarna volgde de tweede na het zien van een gigantisch groot grasveld midden in het bos. Ik vroeg me af waar dat grasveld voor diende, er stond geen vee op ofzo. Daarna volgde de tweede en derde tag en toen kon ik de eindcache al berekenen. Wow, ik had het gewoon in 1x goed gedaan! De cache werd gevonden en zo werd de POK-serie eindelijk afgerond, na ruim 2 jaar. Nou ja, de Nederlandse helft dan. Want ik kwam tot de ontdekking dat er ondertussen ook een paar Franse POKS bij zijn gekomen. Die zien er heel indrukwekkend uit, maar bevinden zich in Zuid-Frankrijk en dat is nou niet bepaald mijn favoriete vakantie-land.

Wat ik hier op 14 december 2017 nog aan toe te voegen heb:

Zo dan, dit was een behoorlijk uitgebreid verslag en dan heb ik er nog stukken uitgeknipt ook. Ik geloof dat ik het toen een stuk minder druk had, dan tegenwoordig…

Wat ik me van deze dag vooral herinner is de kou, het was echt heel erg koud toen. Ik moest wel lachen om “die warme auto”, want zo warm was het niet in mijn voormalige auto, het was een oude bak en het duurde altijd een eeuwigheid voor het een beetje aangenaam werd in de winter.

En dat het idd heel mooi was in de sneeuw,  bij het Groot- en Kleinmeer en dat ik het vreemd vind dat ik geen foto’s van die dag kan vinden, want volgens mij heb ik die wel gemaakt.

De Zuid-Franse POKS zijn nooit meer door ons gevonden. Frankrijk is niet echt mijn favoriete vakantiebestemming, zelfs niet als er caches liggen.

Luchtfoto van de omgeving Groot- en Kleinmeer komt van Wikipedia.