Last day of the year 2017

De laatste dag van 2017.

365 dagen waarin ik van alles en nog wat deed.

Een jaar met gelukkig meer hoogtepunten dan dieptepunten, wat altijd fijn is om op te kunnen schrijven. Helaas zat dat dieptepunt wel vooral aan het einde, dus moet het in 2018 nog opgelost gaan worden. Komt vast goed.

Vorig jaar beantwoordde ik een lijstje met vragen over 2016 en het leek me wel leuk om dezelfde vragen ook voor dit jaar te beantwoorden. Mocht ik het bloggen volhouden, dan zou het een jaarlijkse traditie kunnen worden.

Wat heb je in 2017 gedaan wat je nog nooit eerder had gedaan?

Pfft, volgens mij heb ik dit jaar niet echt spannende, nieuwe dingen gedaan. Wel ben ik ondertussen verder dan ooit gekomen met een (hbo)-opleiding, dus dat ik ondertussen in het derde jaar zit is wel iets wat ik in die zin nog nooit eerder bereikt heb.

Welke landen heb je bezocht?

Dat zijn er slechts drie: Nederland, België en Duitsland. In Nederland heb wel heel veel steden en (natuur)gebieden bezocht per trein. In de beide buurlanden ben ik geweest voor geocaching. Bij de zuiderburen meerdere keren, meestal per auto met Anke of mijn moeder. In Duitsland ben ik een paar keer op de fiets geweest, vanaf een vakantie-adres in Limburg.

Wat zijn je favoriete momenten van 2017?

  • Eindelijk, eindelijk weer een eigen plekje om te wonen, in de vorm van een appartementje. Ik heb hier volgens mij niet eerder over geschreven, het is zoiets wat weg is gezakt door alle drukte in de laatste vier maanden van het jaar. Ondertussen woon ik hier alweer bijna een half jaar.
  • Twee fijne weken vakantie gehad, beide in Nederland (ik ben een arme postbode-student), maar heel erg prima met veel geocaching, wandelen, fietsen, waymarking en spelletjes.
  • Heel veel mooie wandeltochten gemaakt.
  • De 8000ste cache gevonden en voor het eerst 1000 caches in een kalenderjaar gevonden.
  • Freek en Frinn! Mijn harige huisgenootjes in de vorm van twee cavia’s.
  • En daarnaast heel veel kleine dingen, gewoon de leuke momenten die je deelt met vrienden, familie of kennissen.

 

freekfrinnhuis
Mijn (ons) “verhuisbericht” 

 

Wat is je grootste prestatie van het afgelopen jaar?

Dat ik alles vier maanden volgehouden heb. Een hbo-opleiding, werken, stage lopen, vrijwilligerswerk, sociale contacten, huishouden en hobby’s.

Ondertussen is wel gebleken dat dit weekprogramma toch niet vol te houden is, dus er zal in 2018 iets moeten veranderen.

Hoe mijn weekprogramma er dan uit zag (ziet):

  • Maandag: stage lopen (waar ik met de lange reistijd erbij de complete dag aan kwijt ben)
  • Dinsdag: werken bij de post
  • Woensdag: stage lopen (idem als op maandag)
  • Donderdag: werken bij de post
  • Vrijdag: naar school (wat ook bijna de hele dag kost, vanwege de reistijd)
  • Zaterdag: werken bij de post
  • Zondag: vrij

En dan ’s avonds nog alle dingen die ik ook nog noemde. Met name een hbo-opleiding komt niet zomaar uit de lucht vallen. Hoewel sommige mensen denken dat deeltijd synoniem is voor minder tijd, is dat absoluut niet het geval. Het is gewoon een volwaardige hbo-opleiding, waarvoor je evenveel studiepunten moet halen en vakken moet volgens als bij de voltijd-variant.

Wat is je grootste fout van het afgelopen jaar?

Omdat ik dus zo’n druk weekrooster heb, ben ik momenteel nogal snel aangebrand. Dat maakt me niet altijd even aardig voor de mensen om mij heen. En dat zou ik liever anders willen.

Daarnaast heb ik betreffende dit schooljaar een groot motivatieprobleem. Dit komt omdat ik de enige overgebleven archivistiek-student van mijn schooljaar ben en de schoolvakken van dit jaar uitsluitend op digitale media-studenten zijn gericht. Ik heb dus niemand meer om mij aan op te trekken en een achterstand op bepaalde vlakken, omdat zij totaal andere vakken hebben gehad dan mij in het tweede jaar. Op de een of andere manier ben ik er wel in geslaagd om alle vakken van blok 1 te halen, maar voor blok 2 is de motivatie ergens diep onder de grond verstopt.

iwillstudyandiwillwin

Waar heb je het meeste geld aan uitgegeven?

  • Huur. Ik heb nu weer een sociale huurwoning, dus dat betekent huur en vaste lasten.
  • NS. Ik heb sinds juli een Dal Vrij abonnement. Tot nu toe heb ik het er elke maand dik uitgehaald, maar even goed kost het wel 99 euro per maand en moet ik dus altijd buiten de spits reizen, wat soms echt bloedirritant is.
  • Collegegeld zou ook in dit lijstje hebben gestaan, maar dat is voor dit collegejaar gesponsord door mijn ouders, waar ik erg dankbaar voor ben.

Waar werd je heel erg blij van?

  • Geocaching
  • Wandelen
  • Leuke dingen doen met vrienden/familie
  • Alle studiepunten van leerjaar 2 in 1x behaald

Waar heb je om moeten huilen?

Mijn vorige cavia’s, Fabin en Fluff, gingen allebei in een week tijd dood. Dat was in de eerste week van juni. Aan totaal verschillende dingen, maar ik vind het nooit leuk als er een huisdier sterft. Ik heb er dan ook wel wat tranen om vergoten. Ze zijn toch ruim vier jaar in mijn leven geweest: ik haalde ze in april 2013 uit een cavia-opvang. En vooral Fabin was echt een heel lieve cavia.

Er kwamen heel snel nieuwe cavia’s in de vorm van Freek en Frinn. Dit keer geen cavia’s uit de opvang, maar baby-cavia’s, geboren bij familie van mij. En het is misschien wel mooi, dat zij juist geboren zijn in de eerste week van juni, precies tussen de sterfdata van hun voorgangers in.

 

Rechts: Fabin en Fluff                    Links: Freek en Frinn

Ben je in vergelijking met twaalf maanden geleden:

Dikker of dunner? Denk dat ik nog gelijk ben aan vorig jaar. Heb geen weegschaal in huis, dus weet het niet precies.

Blijer of somberder? Over het algemeen was ik blijer, maar zoals al eerder beschreven schommelt het de laatste weken nogal op en neer.

Rijker of armer? Als je het puur in geld bekijkt armer. Maar op andere vlakken wel weer rijker.

Wat had je vaker of meer willen doen?

  • Kanoën: Zelfde verhaal als vorig jaar. Het ging nu wel iets beter, door een beter schoolrooster. Maar van tochten buiten het Staalbergven om, is niets gekomen dit jaar.
  • Spellen spelen: Ik vind het erg leuk om spellen te spelen, bij voorkeur tactische bord- of kaartspellen. Ik bezit zelf ook best een aardige collectie spellen. Daarnaast ken ik genoeg mensen die met mij willen spelen (en die nog meer spellen bezitten, we proberen het een beetje te verdelen, zodat we zoveel mogelijk verschillende spellen hebben en niet allemaal hetzelfde), dat is het probleem ook niet. Het probleem is tijdgebrek en dat is wel jammer.
  • SingStar: Ja, het karaokespelletje, dat je speelt op de Playstation (een oud modelletje 2 in mijn geval). De Playstation in kwestie is niet eens mee verhuisd, zo erg is het dus gesteld (deze woning is ook zo gehorig, dat ik het hier niet kan spelen, is zielig voor de buren). En ook hier heb ik geen gebrek aan medezangeressen, maar het is ook weer het tijdprobleem.
  • Musea en kastelen bezoeken. Ik heb een museumjaarkaart en wil eigenlijk nog naar heel veel musea en kastelen toe, maar het is er dit jaar veel te weinig van gekomen, omdat ik bij mooi weer toch de voorkeur aan geocaching/wandelen geef en ik de afgelopen maanden dus zwaar tijdgebrek had. Ik heb nog 3,5 maand voor de kaart verloopt, dus hopelijk kan ik nog iets goed maken.
  • Bloggen. Ik heb deze blog en ondanks dat ik slechts een handjevol lezers heb, vind ik het schrijven wel heel leuk en zou ik best meer tijd willen hebben om inhoudelijke betere stukken te schrijven en al mijn ideeën uit te werken, waardoor de blog zelf wellicht ook naar een hoger niveau zou gaan.

Van links naar rechts: Muiderslot – Kasteel Hoensbroek – Kasteel Doorwerth

Wat had je minder willen doen?

  • Twijfelen over van alles en nog wat. Maar ja, ik zal niet de enige zijn die dat doet.
  • Verder kan ik heel obsessief met geocaching bezig zijn, met name met het Datum Plan, terwijl dat eigenlijk helemaal niet belangrijk is en de wereld heus niet vergaat als ik niet op elke datum 5 caches heb gevonden.

Wat was je favoriete TV-programma?

Ik kijk echt vrijwel nooit TV. Hoewel ik wel een toestel heb, om films te kunnen kijken, heb ik geen TV-aansluiting. Vooralsnog ook niet gemist. Wat ik wil zien kijk ik op Uitzending Gemist. Het enige programma wat ik echt heel erg leuk vind is Wie is de Mol? Thomas was een goede mol en ik vond het spelprogramma dit jaar sowieso een stuk beter in elkaar zitten dan het jaar ervoor. Benieuwd naar de editie 2018, die volgende week van start gaat. Ik heb dit jaar ook Peking Expresse gevolgd, het reis/lift/spelprogramma, maar deze editie haalde het niet, bij die van vroeger. Wel leuk dat er ook weer Belgische kandidaten waren, ik houd altijd wel van die combi-programma’s tussen de twee landen. Vroeger hield ik ook van Expeditie Robinson, maar dat vind ik niet meer leuk nu het met semi BN’ers is. Heb er dit jaar dan ook geen seconde van gezien. Doe mij maar die onbekende mensen van vroeger en de Belgen er weer bij (Wie is de Mol? mag van mij ook rustig met onbekende mensen, trouwens).

Wat is het beste boek dat je in 2017 hebt gelezen?

Weet ik niet echt. Ik heb volgens de laatste telling 72 boeken gelezen dit jaar. Ik lees vooral veel in de trein, dus vandaar dat mijn leesradius nog steeds heel erg hoog is, daar ik nogal wat uren per week in de trein door breng. Er zaten best veel goede boeken bij, er sprong niet echt iets heel erg uit.

Wat is de beste (nieuwe) film die je dit jaar heb gezien?

Ehm, nou ja, ik ben dit jaar slechts 2x naar de bioscoop geweest. Naar twee Disney-films ook nog eens: Beauty & the Beast (de film met “echte” mensen dus) en Coco (de nieuwste animatiefilm). Wil eigenlijk ook nog naar de nieuwe Star Wars, maar dat zal wel 2018 worden. Ik ga dus geen uitspraken doen over de beste film van 2017.

Een jaar achterlopend op de rest van de wereld heb ik deze maand ook eindelijk Fantastic Beast and Where To Find Them gezien. Als voormalig Harry Potter-freak en liefhebber van gekke wezens kon ik deze film erg waarderen. Bij het vervolg moet ik dan ook zeker wel naar de bioscoop.

Ook achterlopend zag ik eerder dit jaar Big Hero 6, ook een Disney-film, die ik leuk vond, maar ja wie wordt er nou niet spontaan verliefd op Baymax? Inside Out en The Good Dinosaur vond ik dan weer tegenvallen.

Op dierendag keken mijn cavia’s en ik Huisdiergeheimen (The Secret Life of Pets), die ik ook wel amusant vond, maar een tikje langdradig (en de cavia’s zijn al heel snel afgehaakt, haha).

Ik denk dat ik hiermee alle films heb opgenoemd die ik dit jaar heb gezien, dus het is een zielig kort lijstje. Prioriteiten en tijdgebrek.

Baymax-Wallpaper-HD1

Wat deed je op je verjaardag?

Tja, dat was de minste inspirerende verjaardag in jaren. Ik was jarig op een vrijdag en moest gewoon naar school. Spijbelen was die dag niet echt een optie. Want voor 1 vak moest ik deelnemen aan een verplichte discussie over Google, anders telde je punt niet. Bij een ander vak hadden we een gastcollege, dat was trouwens wel interessant. Ik zat dus tot 17 uur op school en moest daarna nog 1,5 uur in Amsterdam doorbrengen voor ik “gratis” terug kon reizen naar Oisterwijk. Mijn moeder had voor mij gekookt (late maaltijd dus) en daarna ben ik nog naar de kanovereniging geweest om een drankje te doen.

Eerder die week heb ik wel gegourmet met enkele vrienden, dus dat was de echte party.

huggingcarrots

Heb je iemand gemist?

Zelfde antwoord als vorig jaar: Niet een bestaand iemand, maar als iedereen om je heen een relatie heeft, samen gaat wonen, kinderen krijgt, enzovoort, dan vraag ik me wel eens af of ik dat ook zou willen. En of ik dat dan zelf wil of dat de maatschappij dat min of meer van mensen eist.

DSC05851

Wat is het belangrijkste dat je in 2017 geleerd hebt?

Dat ik heel veel dingen leuk vind en veel hobby’s heb en dat het lastig is om dat te combineren met alle dingen die moeten. En dat je dan keuzes moet maken die niet altijd leuk zijn. Maar uiteindelijk kom ik terug op wat ik vorig jaar ook al schreef: je bent zelf verantwoordelijk voor de keuzes die je maakt betreffende je levensweg en wat andere mensen daar van vinden, is uiteindelijk niet het belangrijkste.

 

Throwback Thursday: 28 december 2015

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 28 december 2015

Slechts twee jaar geleden. Het was uitzonderlijk mooi weer voor de laatste week van het jaar. Ik wandelde twee trails in het gebied de Langstraat, dat is ter hoogte van Waalwijk, niet zo heel ver van mijn woonplaats vandaan.

DSC04327

Het verslag:

  1. 1# 3 Koninckjes en Tjiefke zoeken de rust op
  2. 2# 3 Koninckjes en Tjiefke zoeken de rust op
  3. 3# 3 Koninckjes en Tjiefke zoeken de rust op
  4. 4# 3 Koninckjes en Tjiefke zoeken de rust op
  5. 5# 3 Koninckjes en Tjiefke zoeken de rust op
  6. 6# 3 Koninckjes en Tjiefke zoeken de rust op
  7. 7# 3 Koninckjes en Tjiefke zoeken de rust op
  8. 8# 3 Koninckjes en Tjiefke zoeken de rust op
  9. #bonus: 3 Koninckjes en Tjiefke zoeken de rust op
  • Maker: 3 Koninckjes en Tjiefke
  • Type: Traditionals + bonus-mysterie
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 28 december 2015
  • Plaats: Sprang-Capelle
  1. Den Dullaert 1
  2. Den Dullaert 2
  3. Den Dullaert 3
  • Maker: Janny en Twan
  • Type: Traditionals
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 28 december 2015
  • Plaats: Sprang-Capelle
  1. Op de uitkijk in Den Dullaert
  • Maker: Orteeltjes
  • Type: Traditional
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 28 december 2015
  • Plaats: Sprang-Capelle
  1. Den Dullaert 4
  2. Den Dullaert 5
  3. Den Dullaert bonus
  • Maker: Janny en Twan
  • Type: Traditionals
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 28 december 2015
  • Plaats: Sprang-Capelle
  1. #5 De Donge, een verrassend avontuur
  • Maker: 3 Koninckjes
  • Type: Traditional
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 28 december 2015
  • Plaats: Sprang-Capelle

Ik had eigenlijk niet meer verwacht dat er in 2015 nog gecached zou worden, maar op mijn laatste vrije dag van dit jaar was het zo’n mooi weer dat ik besloot dat ik toch nog wilde gaan. Anke kon helaas niet mee, vanwege een gekneusde voet.

Gelukkig mocht ik de auto van mijn ouders lenen, want dit is toch best een eind fietsen, ik heb het wel ooit gedaan trouwens, toen ik Kasteel Zuiderwijn heb gedaan. Maar dat zou nu niet lukken met de tijd en de zonsondergang. Eerst nog een uur ruzie gemaakt met de Garmin plug-in. Zo irritant als dat niet werkt. Caches inladen vind ik zo’n beetje het minst boeiende onderdeel van de hobby.

Toen ik eindelijk onderweg was, kwam ik terecht in de file naar de Efteling toe. Dus ik was blij toen ik eindelijk op het startpunt aangekomen was. Een heerlijk rustig gebied, waar bijna geen mensen waren. Alle caches waren goed te vinden. Het gebied kende ik al van de Multi Genieten in de Langstraat, die ik eerder dit jaar met mijn moeder liep. Het verschil? De koeien staan nu op stal en geen hooikoorts. Het stukje langs de eendenkooi was nog wel nieuw, daar liep de multi niet langs. Maar ik vind eendenkooien maar een gemeen iets, dus niet lang bij stil gestaan. Pas bij de laatste cache van de acht had ik problemen met het vinden. Die zat op het sluisje verstopt en dat zijn allemaal stalen onderdelen, dus veel mogelijke verstopplekken. En daar kwamen de hele tijd mensen langs, dus dat zoekt niet zo lekker. Ik vond hem uiteindelijk toen ik al bijna opgegeven had. De caches waren trouwens allemaal grappig verstopt, niet zomaar weggesmeten kokertjes en allemaal keurige, droge logrollen. Goed onderhouden dus. In de bonus toch maar afstand gedaan van de Carcassonne-coin, ik vond die zelf zo schattig en ze zijn niet meer verkrijgbaar helaas (een coin die eruit ziet zoals de meeples uit het spel Carcassone).

Ik verplaatste de auto naar het startpunt van het tweede trailtje, Den Dullaert.

Ik vond ook alle caches van Den Dullaert, maar had hier meer zoektijd nodig dan bij het eerste trailtje, terwijl ze eigenlijk heel simpel waren. Onderweg ook naar de uitkijktoren gelopen, want daar ligt nu ook een cache. De uitkijktoren was een dingetje tijdens het lopen van de multi Genieten van de Langstraat. Ik wilde er eigenlijk heen, maar mijn moeder dacht aan een hoge toren en wilde dat overslaan. Vanwege de tijd en de lengte van de multi zijn we er toen niet heen gegaan. Vandaag bleek dat ik er niet veel aan gemist had, want het was een lage vogelkijkhut en geen echte toren. De cache zou lastig te vinden zijn, maar ik had hem binnen 2 minuten te pakken. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Daarna nog even de hut in gegaan en een paar mooie zonsondergang-foto’s kunnen maken. Vervolgens Den Dullaert afgemaakt.

Met het vinden van de bonus vond ik mijn zestiende cache van de dag en dat betekende dat de #6200 toch nog gerond is. Dat was toch nog het stiekeme laatste doel voor 2015 en nu is dat gelukt. Ik reed met de auto nog langs een cache, maar dat was meer een persoonlijk dingetje, dan dat die cache nou zo geweldig was. In april fietste ik langs 1 tot en met 4 van de serie Verrassend langs de Donge. Ik dacht daarmee de hele serie te hebben gedaan, maar er was dus nog een vijfde cache, verderop. Die heb ik vandaag nog gedaan.

Wat ik hier op 28 december 2017 nog aan toe te voegen heb:

Ja, dit was eigenlijk wel een perfecte geocachingdag. Alleen dat inladen is soms bloedirritant, omdat Garmin ruzie heeft met Chrome, waardoor je een andere browser moet gebruiken, maar ik doe dat tegenwoordig meestal met een query dan kan ik er een heleboel tegelijk downloaden naar mijn GPS. Jaja, je word vanzelf een beetje een GPS-nerd als je aan geocaching doet…

Alle foto’s bij deze blog zijn door mij zelf gemaakt op 28 december 2015.

 

Throwback Thursday: 21 december 2008

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 21 december 2008

Anke, Stephanie en ik hadden toen afgesproken dat we elke zondag een (multi)-cache zouden gaan doen. Ik geloof dat we het wel een hele maand volgehouden hebben. We hebben of hadden allemaal onregelmatig werk, dus dat betekend dat je ook regelmatig op zondag moet werken.

Het verslag:

  1. De laatste zandzakken
  • Maker: Wanzelaartje
  • Type: Multi
  • Heideroosjes: Maartje en Anke
  • Snuffel 007: Stephanie
  • Gevonden op: 21 december 2008
  • Plaats: Made
  1. De Peuzelaar
  • Maker: coteam
  • Type: Multi
  • Heideroosjes: Maartje en Anke
  • Snuffel 007: Stephanie
  • Gevonden op: 21 december 2008
  • Plaats: Made
  1. Bromtol
  • Maker: Dessauer
  • Type: Traditional
  • Heideroosjes: Maartje en Anke
  • Snuffel 007: Stephanie
  • Gevonden op: 21 december 2008
  • Plaats: Drimmelen

Het zondag-project werd voortgezet en dit keer gingen we met z’n drieën op pad, richting de Biesbosch. De laatste zandzakken stond al een tijdje op mijn to-do-list en het was een rondje over de dijken van Made. Daarna gingen we de Peuzelaar doen, die langs grote buizen liep, behorende bij de energiecentrale. Ik grapte in mijn log over de slokdarm van een groot monster dat de Peuzelaar heette, maar de co kon mijn humor niet waarderen, het was gewoon de naam van het industrie-terrein. Sorry, ik heb nou eenmaal een grote fantasie.

We besloten de dag met de Bromtol, die ligt bij die rotonde met het kunstwerk van die grote bromtol. We waren hier al regelmatig langs gereden onderweg naar het Biesbosch-weekend (met de kanovereniging gingen we toen elk jaar een weekend in de Biesbosch varen, inclusief kamperen), maar toen lag die cache er nog niet.

Wat ik hier op 21 december 2017 nog aan toe te voegen heb:

Tja, het zondag-project heeft niet lang geduurd. Geocaching doen we nog steeds, hoewel de Heideroosjes wel een stuk meer dan Snuffel007. Het is ook maar een kort verslagje, waarschijnlijk heb ik het dus niet direct geschreven, maar een stuk later.

De foto is van het kunstwerk/monument “De Laatste Zandzakken” en komt van de website van de gemeente Geertruidenberg.

Throwback Thursday: 14 december 2010

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 14 december 2010

Zoals beloofd in de Throwback Thursday van 2 november dit jaar, vandaag het verslag van de dag waarop ik de overgebleven POK-cache vond.

Het verslag:

  1. Spannend!
  2. Het schimmelt hier altijd!
  • Maker: Columbos
  • Type: 2x traditional
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 14 december 2010
  • Plaats: Veldhoven
  1. GeoWolf 7: Toterfout
  • Maker: GeoWolf
  • Type: Multi
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 14 december 2010
  • Plaats: Wintelre
  1. POK – Vessem
  • Maker: Paddo Officers
  • Type: Multi
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 14 december 2010
  • Plaats: Vessem

Omdat er de avond vantevoren sneeuw was gevallen, dacht ik dat dit geen geschikte geocachingdag zou zijn. Maar toen ik uit het raam keek bleek het allemaal wel mee te vallen, er lag een dun laagje poedersneeuw, dat op de meeste plekken alweer gesmolten was en het werd iets boven 0 graden, dus dan smelt de boel. Daarom snel wat caches bij elkaar gezocht en op pad. Ik begon met Toterfout, een cache die al stamt uit 2002 en daarmee langer bestaat dan de tijd dat wij al aan geocaching doen (sinds 2004). Ik kende de naam van de cache dan ook al lang, maar om de een of andere reden zijn we er nooit aan begonnen. Waarschijnlijk vanwege de Engelse beschrijving en de lengte van de route. Ondertussen draai ik mijn hand niet meer om voor Engelse beschrijvingen en ook niet voor lange al dan niet ingewikkelde routes, dus toen Toterfout op de Hilvarenbeek-nearbiest-pagina verscheen, moest hij er aan gaan geloven. Ik besloot er wel een soort van auto-multi van te maken, omdat ik geen zin had om 10 kilometer te gaan lopen in deze kou voor 2 waypoints en 1 cache.

Dus eerst op twee plaatsen grafheuvels bezocht. Die op de eerste locatie dacht ik al eens gezien te hebben, toen ik de cache Lille liep op mijn verjaardag in 2009. De grafheuvels (een stuk minder goed onderhouden, er liep zelfs een man met zijn honden gewoonweg overheen) op de tweede locatie kende ik niet, maar die waren ook niet zo groot of indrukwekkend als die van locatie 1. Op beide plekken moest ik even zoeken naar het informatiebord (of beter gezegd: steen) waar het om ging en de letters moesten sneeuwvrij worden gemaakt om ze te kunnen lezen. Gelukkig had ik m’n handschoenen aan. Ik vind het verhaal achter de grafheuvels wel interessant, het is best gaaf om te weten dat hier zoveel honderden jaren geleden ook al mensen leefden, in dit stukje Brabant.

In de auto berekende ik de cache-locatie en tot mijn grote verbazing lag die in het gebied van Groot- en Kleinmeer, waar ik de laatste tijd veel ben geweest in verband met mijn grote frustratie-cache: 8 Zaligheden Wintelre. De alternatieve parkeerplaats die ik toen gebruikt had, stond nog gewaymarkt in mijn GPS. Maar dat was alweer richting Hilvarenbeek, dus koos ik ervoor om eerst de twee traditionals van mijn lijstje te gaan doen. Eigenlijk moest je Spannend! en Het schimmelt hier altijd! in combinatie lopen met Bank Eleven. Daar was ik een paar weken geleden keurig aan begonnen, maar toen had ik alleen Bank Eleven gevonden en daarna een half uur door het bos gedwaald bij de schimmel en die niet kunnen vinden. Een frustratie-cache dus. Ik had geen zin om heel de wandeling opnieuw te gaan doen (vanwege de kou), dus besloot ik om mijn auto ergens halverwege te parkeren. Het was even zoeken naar een geschikte parkeerplaats, voor ik op pad kon naar Spannend!  Ik dacht –vanwege de naam- dat die bij een elektriciteitshuisje verstopt zou zitten, maar dat was niet zo, het was origineler, maar ik zal verder niet spoilen.

Het lukte niet om vanaf deze zijde de schimmel te bereiken, er lag een camping in de weg, dus terug naar de auto en een nieuw parkeer-coördinaat geprikt aan de andere kant van het gebied. Daar naartoe gereden, dit pad was me nog bekend van de wandeling van een paar weken terug. Ik ging weer wandelen en dit keer vond ik de schimmel-cache meteen, hij was op een vergelijkbare manier verstopt als Bank Eleven. Het bleek dat hij de vorige keer geript was geweest. Dat had mijn geocache-ego toen erg gekrenkt, ik kon niet uitstaan dat ik met m’n (toen) bijna 2600 founds een simpele trad niet kon vinden, die door teams was gevonden die nog geen 100 founds op hun naam hadden staan. Dus dat hij geript bleek te zijn was goed voor mijn gekwetste geocache-ziel (haha). Vlug gelogd en terug naar de warme auto (nou ja, de betrekkelijke warme auto, het was een oude bak).

Ik parkeerde hem op mijn ontdekte alternatieve parkeerplek bij het Groot- en Kleinmeer. Ik moest nog zo’n 750 meter lopen naar de cache van Toterfout. Het gebied lag helemaal onder de sneeuw en het meer was bijna dichtgevroren. Wel mooi om te zien, de bossen is de enige plek waar sneeuw wel mooi is. Alle mensen die ik tegenkwam (3 oude mannetjes en een busje met een man die zijn hond ging uitlaten) leken ook op de plek te moeten zijn waar ik moest zijn. Damned! Gelukkig bogen de oude mannetjes af en reed het busje net 100 meter verder. Ik werd zelf opgeslokt door het dichte dennenbos en was dolblij dat ik de cache op het 0-punt vond. Eigenlijk was het een heel makkelijke cache, maar om de een of andere reden heeft hij in mijn hoofd altijd opgeslagen gezeten onder de categorie: “moeilijk”.

Er was tijd genoeg over voor nog een korte multi en dat was ook een “gouwe ouwe”. POK – Vessem, was de laatste overgebleven POK. In november 2008 hadden we de serie gedaan, maar we waren toen gestrand op het spinnenweb wegens tijdsgebrek en omdat we voor het donker klaar wilden zijn, zijn we toen doorgereden. Het is ons toen gelukt om de serie af te ronden net voor het echt donker werd (ik herinner me de bonus nog wel in de schemering.) Hierna kwam Vessem op de stapel als een vervelend, moeilijk spinnenweb, terwijl we het eigenlijk nauwelijks geprobeerd hadden. Vandaag dus in de herkansing. Ik las het spinnenweb nu op een iets andere manier dan toen en dat hielp. Ook hadden we ergens in het begin al een foutje gemaakt, dat ik nu wel goed deed. Ik was blij toen ik de eerste tag vond. Daarna volgde de tweede na het zien van een gigantisch groot grasveld midden in het bos. Ik vroeg me af waar dat grasveld voor diende, er stond geen vee op ofzo. Daarna volgde de tweede en derde tag en toen kon ik de eindcache al berekenen. Wow, ik had het gewoon in 1x goed gedaan! De cache werd gevonden en zo werd de POK-serie eindelijk afgerond, na ruim 2 jaar. Nou ja, de Nederlandse helft dan. Want ik kwam tot de ontdekking dat er ondertussen ook een paar Franse POKS bij zijn gekomen. Die zien er heel indrukwekkend uit, maar bevinden zich in Zuid-Frankrijk en dat is nou niet bepaald mijn favoriete vakantie-land.

Wat ik hier op 14 december 2017 nog aan toe te voegen heb:

Zo dan, dit was een behoorlijk uitgebreid verslag en dan heb ik er nog stukken uitgeknipt ook. Ik geloof dat ik het toen een stuk minder druk had, dan tegenwoordig…

Wat ik me van deze dag vooral herinner is de kou, het was echt heel erg koud toen. Ik moest wel lachen om “die warme auto”, want zo warm was het niet in mijn voormalige auto, het was een oude bak en het duurde altijd een eeuwigheid voor het een beetje aangenaam werd in de winter.

En dat het idd heel mooi was in de sneeuw,  bij het Groot- en Kleinmeer en dat ik het vreemd vind dat ik geen foto’s van die dag kan vinden, want volgens mij heb ik die wel gemaakt.

De Zuid-Franse POKS zijn nooit meer door ons gevonden. Frankrijk is niet echt mijn favoriete vakantiebestemming, zelfs niet als er caches liggen.

Luchtfoto van de omgeving Groot- en Kleinmeer komt van Wikipedia.

Mijn goudvis is alweer verdronken

Sinterklaas is alweer bijna een week geleden en alles om mij heen lijkt al helemaal in kerstsfeer te zijn. Toch wilde ik nog even terug naar vorige week. Ik vierde Sinterklaas met mijn ouders, mijn twee broertjes en hun vriendinnen. De vorm van het gedicht was vrij, je mocht ook een tekst schrijven of een toneelstukje doen ofzoiets. Dit jaar stond op mijn lootje de naam van mijn jongste broertje: Joost. Hij vroeg als cadeau het boek van 10 jaar De Speld, de satirische nieuwssite. Dus besloot ik in plaats van een gedicht zelf  een speldachtig nieuwsbericht te schrijven over mijn broertje, die zo graag een goudvis wil, maar die vissen houden het om de een of andere reden nooit lang bij hem uit…

bravedaeny (2)

“Die! Ja, die vis moet ik echt hebben!” We zijn in Dierenspeciaalzaak De Dobberende Dodo en Goudvis Groupie Joost wijst vol enthousiasme een op z’n kant zwemmende goudvis met een dubbele staart, een verdikte kop, uitpuilende blaasogen en een ongezond ogend wit vlekkenpatroon aan. Niet bepaald het koopje van de week, maar volgens Joost zijn dit semi-letale eigenschappen, goed voor een gegarandeerde snelle dood.

“Deze noem ik Dmitriy, want ik zie aan zijn verlengde neusbuisjes, dat hij Russische roots moet hebben.” Hij laat de vis door het meisje van de dierenspeciaalzaak in een plastic zakje met water scheppen en rukt haar nog net niet het groene schepnetje uit handen om het zelf te kunnen doen. “Ik moet hem wel levend in mijn vissenkom thuis zien te krijgen,” mompelt de jongeman, het zakje met Dmitriy en een slap groen sliertje waterplant, voorzichtig in zijn beide handen de winkel uitdragend.

Want dat zijn de regels van het spel. Het gaat erom dat je goudvis zo snel mogelijk dood gaat, maar hij moet wel levend je vissenkom thuis op je IKEA-kast bereiken, anders telt het niet. En Joost is bijzonder goed in dit spel, hij mag zichzelf Nederlands Kampioen op het gebied van snelle goudvissterfte noemen en heeft met 33 dode vissen in 2017 een absoluut record gevestigd en een grote bijdrage geleverd aan de uitroeiing van de gehele populatie Carassius auratus auratus.

“Het is een emotioneel zware hobby,” vertelt Joost, terwijl hij zijn nieuwste aanwinst – ondertussen levend in de vissenkom thuis – van alle kanten fotografeert. “Je hecht je snel aan zo’n beestje. Ze krijgen allemaal een naam met een D, mijn laatste exemplaren heetten Daenerys en Diederik.” En nu dus Dmitriy. Op de koelkast hangt een lijst met D-namen, met een magneet in de vorm van een vissengraat.

“Het kost ook veel geld. Voor iedere gestorven vis weer een overlijdensadvertentie in de Blub Bode (het magazine van de Goudvis Groupies, red.), iedere keer weer een loodgieter moeten bellen, omdat mijn toilet steeds verstopt raakt na het doorspoelen van de stoffelijke overschotten. Sessies bij de psycholoog, omdat ik het zo moeilijk vind om steeds opnieuw een maatje te moeten verliezen…”

Ondertussen drijft Dmitriy op zijn rug aan de oppervlakte van het water. “Ach, ik begon hem net aardig te vinden.” Met tranen in zijn ogen bevestigt Joost dat hij een nieuw record heeft gevestigd. Покойся с миром, Dmitriy.

 

 

Throwback Thursday: 7 december 2009

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.


Vandaag gaan we terug naar 7 december 2009 

De dag waarop ik een heilige mysterie logde en een frustratie-cache eindelijk vond.

Het verslag:

  1. Nieuwkerk
  • Maker: Volans
  • Type: Multi
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 7 december 2009
  • Plaats: Goirle
  1. De Veldkapel
  • Maker: Team Meelhopper
  • Type: Mysterie
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 7 december 2009
  • Plaats: Dongen

Vandaag was het voor de verandering eens een keer mooi en droog weer. Het zonnetje scheen en de regenwolken waren ver weg. Het was al wel een maand geleden, dat het zo’n goed geocachingweer was geweest. Eigenlijk was ik vandaag niet echt van plan om te gaan geocachen, maar met dit mooie weer kon ik het niet nalaten. En toen ik mijn laptop aanzette, moest ik natuurlijk eerst even naar de geocachingwebsite en zag ik een nieuwe mysterie in onze dichtbijzijndste-lijst. Nee he, dacht ik, niet weer een mysterie! Maar toen ik hem open maakte, om te kijken of ik er iets van snapte, snapte ik hem zowaar meteen! Het ging namelijk over het Ave Maria en dat gebed heb ik jarenlang elke morgen moeten opzeggen toen ik nog op mijn behoorlijke heilige, roomskatholieke basisschool zat. Erger nog, ik kan dat gebed nu nog zo opdreunen. Bij de puzzel ging het over het gebed in het Latijn en wij mochten het toendertijd gelukkig wel gewoon in het Nederlands (voor een basisschoolkind is de tekst dan al totaal onbegrijpelijk, maar dat terzijde). Binnen 10 minuten had ik de puzzel opgelost. Toen wilde ik hem eigenlijk ook meteen gaan loggen, maar om nou voor 1 cache op en neer te rijden vond ik ook weer zo weinig. Dus trok ik mijn oude frustratie Nieuwkerk nog maar eens uit de kast. Nieuwkerk is een voormalig klooster, bijna op de grens van Nederland en België, dus jawel ook deze multi heeft een heilig sausje.

 

nieuwkerk
Nieuwkerk

 

Nieuwkerk is een cache van de oudere categorie, uit 2005, dus al zo’n 4 jaar oud. Dat is best oud voor een cache. Hij zwerft meestal rond op onze eerste of tweede dichtbijzijndste-pagina. In eerdere jaren was ik er nooit aan begonnen, omdat ik het principe van de kruis-projectie niet snapte. Op een bepaald moment wilde ik allemaal moeilijkere multi-caches op gaan lossen en toen ben ik me o.a. in de kruis-projectie gaan verdiepen. Ergens aan het begin van het jaar ben ik toen aan Nieuwkerk begonnen. De route was okay, door de Regte Heide langs bekende en minder bekende plekjes. Maar onderweg had ik ergens een fout gemaakt en zo kwam er niets terecht van m’n hele kruis-projectie. Ik ben toen nog met de spoilerfoto in de hand gaan rondlopen door het gebied, maar dat was geen doen. Uiteindelijk was ik een beetje verdwaald en het pad kwijt ging ik op het kompas midden tussen de bomen teruglopen naar het hopelijk dichtbijzijndste pad en toen stapte ik midden in de sloot. Geweldig, een compleet been onder de modder en daarom besloot ik om op te geven.

Later mailde ik de maker van deze cache en hij gaf mij het getal dat ik fout had opgeschreven.

Nu hoefde ik dus alleen nog maar thuis de kruis-projectie opnieuw te doen en dan kon ik terug. Maar dat kwam er maar nooit van. Tot vandaag dus. Vanmorgen rustig de kruis-projectie uitgevoerd en ’s middags op jacht gegaan.  Nu had ik de cache heel snel te pakken. Een frustratie van de lijst.

Hierna ook nog langs de opgeloste mysterie gereden, die zat creatief verstopt, maar ik heb ondertussen toch wel zoveel geocachingervaring opgedaan, dat ik snel door had hoe het zat. En een mysterie helemaal zelf opgelost, goed van mezelf.

Wat ik hier op 7 december 2017 nog aan toe te voegen heb:

Ik heb dus nooit les gehad in het bedienen van een GPS of navigatietechnieken ofzo. Ik heb mezelf alles aangeleerd, een enkele keer een andere geocacher om hulp gevraagd en vooral veel geleerd van internet. Een kruis-projectie is dus een bepaalde toepassing. Dat vond ik toen heel moeilijk, nu vind ik dat piece of cake. 

Grappig dat ik Nieuwkerk uit 2005, daar al een oude cache noem. De route is nu nog steeds online, dus het is nu pas echt een golden oldie. 

En ja, ik woon in Midden-Brabant en heb dus echt op een zwaar roomskatholieke basisschool gezeten, waar we elke ochtend moesten bidden en waar voor werd gelezen uit de bijbel. Tegenwoordig, noem ik mezelf liever atheïst.

De foto van Nieuwkerk komt van streekweb.nl

5 december

 

Ik was een beetje aan het rommelen in een map vol oude word-documenten en kwam toen het “anti-sinterklaasgedicht” tegen dat ik schreef in 2004. Het leek me wel leuk om dat gedicht te plaatsen op de verjaardag van de Sint. 

Sinterklaas gaat moderniseren

 

Sinterklaas gaat moderniseren en als hij komt over de zee,

Vaart hij niet meer in de stoomboot, maar brengt hij zijn speedboot mee.

Als Sint met veel te hoge snelheid een Nederlandse haven binnen vaart,

Staan de bleke, Nederlandse kinderen voor even buiten op de straat.

Want kinderen spelen niet meer buiten, dat is erg uit de tijd,

Ze komen alleen nog buiten in de virtuele realiteit.

Sinterklaas rijdt ook niet meer op zijn ouderwetse paard,

Hij zegt: “Het beest zit vol met schimmel en ik hield niet van die staart.”

Nee, Sint verplaatst zich op zijn witte scooter en hij draagt geen helm,

Een agent zei toen hij hem zag: “Daar gaat weer zo’n schelm.”

Sinterkaas stopte zijn oude tabberd en zijn mijter in de zak,

Hij draagt nu een modern, rood met goud leren jack.

Zijn gouden staf is omgesmolten tot een ketting en er is gezien dat de Sint gel van het Kruidvat meenam,

Want ook zijn baard is afgeschoren, men fluistert:

de Sint draagt revolutionair, een hanenkam.

Alle Zwarte Pieten zijn ontslagen, want die kunnen echt niet meer.

Dat de Sint anno 2004 nog altijd slaven had, dat deed hem erg zeer.

De bisschop van Mira bekende schijnheilig te zijn en heeft gebroken met de kerk,

Hij deelt aan alle mensen mee: “Ik ben homoseksueel, een eeuwige vrijgezel, leek jullie dat niet erg sterk?”

“En mijn naam, klinkt die niet ontzettend dwaas?

Nu heet ik Rode Duivel, weg met Sint van Klaas.”

Ook verkondigt hij: “Die liedjes die jullie zingen,

daar kan ik echt niet op swingen.

Herschrijf alles in het Engels, maak de teksten populair,

ik zal erover denken, of ik dan nog eens mee blèr.

Verlanglijstjes kunnen ingediend worden per e-mail of sms,

Getypt natuurlijk, want hiërogliefen kan ik niet lezen en kinderen krijgen tegenwoordig niet meer fatsoenlijk schrijfles.”

Een van de ex-pieten vertelde: “Sint is niet te houden, hij surft de hele dag op het net.

Hij hoopt er te vinden: de allernieuwste gadget.

Want cadeautjes zal hij blijven geven,

dat doet hij tenslotte al bijna zijn hele leven.”