Throwback Thursday: 26 oktober 2007

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 26 oktober 2007:

Anke en ik waren twee dagen in Zeeland om daar te geocachen. We overnachtten in een trekkershut. Dit hebben we een aantal jaren achter elkaar gedaan (steeds op een andere locatie) en dat noemden we het Heideroosjes Herfst Cache Weekend. De caches lagen in die tijd nog veel verder uit elkaar, als je ziet wat voor aantallen we nu op een dag vinden, valt dit echt in het niet. Maar misschien was het geocachen toen eigenlijk wel leuker.

371. Spuikom
372. Het Eiland

• Maker: De Saatjes
• Type: Micro’s
• Gevonden op: 26 oktober 2007
• Heideroosjes: Anke en Maartje
• Plaats: Zeeland

373. Swaenenburgh

• Maker: Akela & Co.
• Type: Micro
• Gevonden op: 26 oktober 2007
• Heideroosjes: Anke en Maartje
• Plaats: Zeeland

374. Fort de Ruyter
375. Een stukje Atlantikwall
376. Drakentanden

• Maker: De Saatjes
• Type: Micro’s
• Gevonden op: 26 oktober 2007
• Heideroosjes: Anke en Maartje
• Plaats: Zeeland

377. Fietspad

• Maker: The Nightwatchers + Dr.J_64
• Type: Micro
• Gevonden op: 26 oktober 2007
• Heideroosjes: Anke en Maartje
• Plaats: Zeeland

378. Earthcache: De Vliedberg

• Maker: Ralf_SG
• Type: Earthcache
• Gevonden op: 26 oktober 2007
• Heideroosjes: Anke en Maartje
• Plaats: Zeeland

379. De Schenge

• Maker: Mlvdburg
• Type: Earthcache
• Gevonden op: 26 oktober 2007
• Heideroosjes: Anke en Maartje
• Plaats: Zeeland

380. De Brilletjes

• Maker: De Saatjes
• Type: Micro
• Gevonden op: 26 oktober 2007
• Heideroosjes: Anke en Maartje
• Plaats: Zeeland

De tweede dag besloten we eerst een stuk verder Zeeland in te rijden en dan van veraf naar terug te werken, zodat we eigenlijk de hele dag al richting huis aan het rijden waren. Zo begonnen we met de Spuikom. Het vervelende aan deze dag was dat het hier overal betaald parkeren was, zodat we steeds stomme geldbedragjes moesten betalen voor hele korte parkeertijden. We hadden ook weer best veel not-founds. Op het Roeiershoofd en in de bunker. Twee caches die erg moeilijk worden zonder hint.

Het Eiland was wel een aardige cache, aan het einde van zo’n aangelegde uitloper van basaltblokken.

De leukste caches van de dag vond ik die met het thema van de verdedigingswerken; Fort de Ruyter lag bij de ruïne van het kasteel dat vernoemd is naar Zeelands belangrijkste zeeheld: Michiel Adriaensz. De Ruyter.

Ook waren er veel oorlogscaches. De Antlantikwall, was een lange muur die opgetrokken was om de vijanden tegen te houden, waarvan nog een stukje overeind stond. Je had daar een leuk uitzicht, maar er zaten oude mensen, die ons heel vreemd aanstaarden, toen wij de cache gingen zoeken. De allergaafste waren de Drakentanden. Dit zijn betonnen blokken, die in rijden opgesteld staan en die bedoelt waren om tanks tegen te houden. In Duitsland vind je iets vergelijkbaars, namelijk de Siegfriedlinie. Met een beetje fantasie hebben de blokken inderdaad iets weg van tanden.

We deden ook twee earthcaches, wij (ik vooral) vinden dat leuke caches, omdat je er ook nog wat van leert.

 

De foto van mij bij Earthcache de Schenge in 2007

 

We eindigden de dag met De Brilletjes, toch weer eentje van de Saatjes, het team waarvan we de meeste caches hebben gevonden dit weekend. Deze cache lag in de buurt van een heel stel andere caches, maar we moesten dringend terug naar Oisterwijk, omdat we nog mee wilden doen aan de laatste kanotraining van het seizoen. Toen we op het nippertje in Oisterwijk aankwamen, bleek de hele training niet door te gaan. Verdomme, dan hadden we nog een uurtje kunnen doorcachen. Wij baalden best wel stevig hiervan.

Ooit gaan we nog terug naar Zeeland om weer te cachen daar. Maar we hebben nog zoveel plannen voor weekendjes weg, dat dat nog wel even kan duren.

Wat ik hier op 26 oktober 2017 nog aan toe te voegen heb:

Mmm, misschien moeten we toch weer zo’n Heideroosjes Herfst Cache Weekend invoeren ;>) Het is dat we het nogal druk hebben, maar eigenlijk was dat wel heel leuk.

En wat had ik toen een onaards lelijke jas aan! En dat zegt iemand die heel weinig om kleding geeft, wat op de tien jaar oude foto goed te zien is, haha.

We zijn nog wel een aantal keren naar Zeeland terug geweest om te gaan geocachen, dat dan weer wel.

Foto is gemaakt door Anke, wel met mijn camera.

 

Meatless Monday: Recensie Groot Handboek Vegetarisch Koken

Ik recenseerde het kookboek “Groot Handboek Vegetarisch Koken” voor de Vegetariërsbond. Deze recensie verscheen dus al eerder op hun website, in de categorie Vegetarisch Leesvoer.

Maar ik vind het leuk om de recensie ook te delen op mijn eigen blog, zodat er weer eens een bericht verschijnt op een Meatless Monday.

Recensie Groot Handboek Vegetarisch Koken

Auteurs: Claudia Bruckmann en Cornelia Klaeger

Het Groot Handboek Vegetarisch Koken is dit jaar (2017) verschenen bij Deltas en is vertaald uit het Duits (Handbuch Vegetarisch). Het is met bijna 300 pagina’s een behoorlijk boekwerk en het barst dan ook van de informatie. Ook staan er veel foto’s in.

Kooktechnieken

Het boek begint met zo’n 50 pagina’s met kooktechnieken. Dit varieert van heel simpel: hoe snijd je bepaalde groentes? Hoe kook je bepaalde granen? Maar ook iets ingewikkelder dingen komen aan bod, zoals: hoe maak je polenta? Hoe bereid je tofoe? Ook de peulvruchten komen aan bod, ik vond het bijvoorbeeld leuk dat ze aandacht besteden aan het kweken van je eigen kiemgroenten, dat is iets wat ik in andere kookboeken nog nooit ben tegengekomen. Dit alles duidelijk uitgelegd met veel foto’s. Later in het boek, bij de recepten, wordt regelmatig terug verwezen naar de afdeling kooktechnieken.

Niet voor vegans

De recepten zijn onderverdeeld in zes categorieën. Dit gaat dan vooral om soepen en hoofdgerechten. Als je een toetjes-liefhebber bent, moet je dit boek niet kopen, want er staan niet echt recepten voor nagerechten in. Het boek is ook niet geschikt voor veganisten, want er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van producten als melk, eieren, yoghurt en room. Hier worden ook geen veganistische alternatieven voor gegeven. De schrijfsters doen ook niet mee met de gezondheidsmanie, want nergens worden calorieën genoemd. Er staat ook nergens bij voor hoeveel personen een gerecht is, maar ik ga uit van de standaard vier personen.

Elke categorie eindigt met een extra informatieblok. Zo is er een blok over noten en zaden en een blok over het maken van een basisdeeg voor pasta’s.

Het boek eindigt met een seizoenkalender, waarin de groenten van de maand worden genoemd. En wat ook wel handig is, bij zo’n dik kookboek: een trefwoorden- en een receptenregister.

Recepten

De recepten variëren van makkelijk tot moeilijk en het viel me op dat je voor veel gerechten toch best wel even in de keuken moet staan. De schrijfsters van dit boek houden van alles zelf doen en gebruiken geen pakjes en zakjes. Ze maken al hun sauzen en bouillons zelf en leggen ook uit hoe ze dit doen in de afdeling kooktechnieken.

Als je voor snel en makkelijk wilt gaan, is dit kookboek dus niet geschikt voor jou. Maar als je op zoek bent naar wat meer culinaire dingen, dan is dit boek zeer geschikt. De foto’s van de gerechten zijn om je vingers bij af te likken en veel recepten zijn zeker geschikt voor een diner met gasten.

Wat ik een nadeel vind, is dat er heel veel “vreemde” ingrediënten worden gebruikt en dat dan niet altijd wordt uitgelegd wat het precies is (of hoe het eruit ziet) en ook niet waar je het kan kopen. Om maar even een paar dingen te noemen, waarvan ik niet zeker weet wat het is: Thaise erwtaubergines, wortelpeterselie, kaffirlimoen, morieljes, kefalotiri, mimolette, kemirinoten, amarant, daslook, zeespaghetti? Volgens mij is dit niet allemaal te krijgen bij een reguliere supermarkt. Ook wordt er soms oestersaus gebruikt in de gerechten en volgens mij is dat niet vegetarisch!

Conclusie

Het is een dik en mooi vormgegeven boek met veel informatie en foto’s, dus in die zin krijg je zeker waar voor je geld (het kost €24,95). Vanwege de vele ingewikkelde recepten, denk ik dat het niet erg geschikt is voor de beginnende vegetariër, maar meer voor de gevorderde vegetariër, die in de keuken los wil gaan met culinaire uitdagingen zoals “artisjokken met ricottavulling op preistro”, “pansooti met kruidenvulling en walnotensaus” of mijn persoonlijke favoriet tot nu toe: “groentepaella met olijven”

De afbeelding van het boek komt van internet. Ik heb ook echt deze uitgave en vind het een erg mooie, kleurrijke en aantrekkelijke kaft. Ik zou  heel graag meer uit dit boek willen koken, maar ik heb helaas weinig kooktijd op dit moment, dus dat is iets voor de toekomst.

Throwback Thursday: 19 oktober 2010

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 19 oktober 2010

Ik heb twee jaar in Hilvarenbeek gewoond: van mei 2010 tot april 2012. Dit verslag stamt uit die periode: na mijn werk bij de Beekse Bergen (de primaire reden waarom ik in Hilvarenbeek woonde) ging ik nog op pad om ere-metaal (dat zijn de eerste drie plaatsen) te scoren op de nieuwe caches in Hilvarenbeek.

• FTF = First to Find
• STF = Second to Find
• TTF = Third to Find

Het verslag:

2375. Just An(n)y Cache: “Stumped”
2376. Just An(n)y Cache: “Pijpleiding”
2377. Just An(n)y Cache: “Volg ‘t spoor”

• Maker: Dutchlandian
• Type: Traditionals
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 19 oktober 2010
• Plaats: Hilvarenbeek

Goed, ik woon dus alweer bijna een half jaar in Hilvarenbeek. Daar wonen ook nog andere geocachers, waarvan de meeste in ruste zijn, maar de fanatiekste is Dutchlandian.

Mevrouw Dutchlandian houdt ervan om moeilijke mysteries weg te leggen. Anke en ik hadden net eindelijk alle moeilijke mysteries van Dutchlandian gevonden. Voor de meeste veel hulp gehad of zelfs de hele oplossing cadeau gekregen. Wij vonden ze gewoonweg moeilijk. Dus ik was eigenlijk wel blij dat we ervan af waren. Ik kreeg dan ook bijna een hartwip toen Anke mij sms’te dat er 7 nieuwe caches van de hand van Dutchlandian online waren gekomen. Het was net heel erg druk in het Safaripark, dus ik moest er maar niet teveel aan denken, vond ik. In de pauze per sms om meer info gevraagd, met name of het allemaal van die onoplosbare mysteries waren. Maar volgens Anke zaten er ook 3 traditionals bij. Dus toen ik thuis kwam van BB ging de laptop meteen aan.

Mevrouw Dutchlandian zat duidelijk met haar neus tegen de computer aan geplakt, want ze had voor een andere geocacher al geschreven dat hij de FTF had. Verder waren er ook nog geen logjes te bekennen, ook niet de logjes van die andere geocacher zelf.

Ik laadde de caches in mijn gps en besloot toch maar eerst m’n eten op te eten. Maar het eten smaakte niet zo lekker en ik had geen rust. Normaal houd ik niet zo van de goudjacht, maar nu kon ik het gewoon niet verdragen, dat er 3 caches op minder dan 3 km van mijn huis lagen, met allemaal nog blinkend eremetaal. Dus schepte ik het eten letterlijk naar binnen, bond ik mijn wandelschoenen onder, griste ik de nog ingepakte cache-rugzak van de grond en sprong ik in mijn auto.

Alle drie de caches bleken uiteindelijk aan modderige boerenpaden te liggen, in het buitengebied van Hilvarenbeek. Bij de eerste eindigde de verharding op een bepaald moment en ik had geoordeeld dat ik hier met geen mogelijkheid met mijn Renault overheen durfde te rijden. Dus auto brutaalweg voor de boerderij geparkeerd om te gaan lopen. Net op dat moment viel mijn gps uit, wegens lege batterijen en ik had geen nieuwe, volle meer bij. Damned. Gelukkig had ik dus heel mijn rugzak in de auto gegooid en waren de batterijen van het fototoestel er als redding. Een streepje volheid, maar goed, dat was genoeg. Ik stampte het modderpad op en snelwandelde –voor zover dat gaat op zo’n modderig pad- naar de cache. Ik was bang voor een geniepige verstopactie, maar dat viel wel mee, de cache-naam was eigenlijk ook al de hint. Zenuwachtig frommelde ik het logrolletje open met mijn ijskoude vingers (het was koud). De andere  geocacher had inderdaad de FTF en een ander had proefgelopen, dus dat betekende STF voor mij. En natuurlijk nog twee eremetaal-beloftes voor de andere twee caches.

Dus vlug terug naar de auto gewandeld en mezelf verplaatst naar de volgende boerenweg. Ook deze was niet begaanbaar voor gewone personenauto’s, ook al stond er wel eentje midden in de modder geparkeerd. Ik vond dat een ongure auto, volgens mij zat er ook nog iemand in ook, maar de STF riep, dus langs de rare auto gemarcheerd op weg naar de cache. Ook hier was de cache-naam weer de hint, dus dat plastic buisje in de grond viel wel op. Weer de STF en ook nog een coin. Vlug weer langs de ongure auto heen terug gelopen naar Reno, want het begon al te schemeren en er was nog 1 cache te gaan.

Die lag aan het mooiste, maar meteen ook het modderigste boerenpad. Dit zou een nano zijn, dus ik was er een beetje huiverig voor, maar op het 0-punt aangekomen kon het gewoon niet missen. 3 anders gekleurde “schroeven” in een houten afscheidingsbalk. Ik rukte er eentje uit en dat was meteen de goede. En de derde STF. Vlug loggen en terug naar mijn auto.

Het begon nu echt donker te worden, dus het was maar goed dat ik alle drie de traditionals nu had. Vervolgens reed ik naar Oisterwijk om een bezoekje te brengen aan de kanovereniging – kon ik meteen mijn geocachingverhalen kwijt aan Anke.

Wat ik hier op 19 oktober 2017 nog aan toe te voegen heb:

Tja, Hilvarenbeek, ik ben er al in geen eeuwen geweest. Mijn toenmalige woning was een soort van anti-kraak en is afgebroken. En ik werk ook niet meer bij de Beekse Bergen.

Het lege batterij-probleem kan ik nu niet meer zo oplossen, want ondertussen heb ik een fototoestel met een accu. Wat best irritant is, ik zou liever gewone batterijen hebben.

Toch kan ik me deze dag nog heel goed herinneren. Dat communicatie nog per sms ging, nu zou ik meteen op mijn telefoon naar de geocachingsite kunnen kijken. Dat is wel veranderd.

Dat hele eremetaal boeit me ook niet zoveel meer. En het oplossen van mysteries ook niet. Driekwart van onze huidige nearbiest-lijst bestaat uit Oisterwijkse mysteries en het interesseert me gewoon niet zo: ik ga wel andere caches doen, die ik wel leuk vind.

 

 

Throwback Thursday: 12 oktober 2014

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 12 oktober 2014

Het was op deze zondag in oktober echt prachtig weer (ik heb de hele middag in mijn T-shirt gelopen) en daarom ging ik met mijn moeder geocachen in de Biesbosch. Waarbij we een heel laantje met echte abeel(en)-bomen tegen kwamen.

Het verslag:

5343. Biesbosch #1
5344. Biesbosch #2
5345. Biesbosch #3
5346. Biesbosch #4
5347. Biesbosch #5
5348. Biesbosch #6

• Maker: Drop-it en Altenaa1
• Type: Traditionals
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 12 oktober 2014

5349. Griendwerkershut

• Maker: Tazmaniac
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 12 oktober 2014

5350. Biesbosch #7
5351. Biesbosch #8
5352. Biesbosch #9
5353. Biesbosch #A
5354. Biesbosch #11
5355. Biesbosch #12
5356. Biesbosch #13
5357. Biesbosch #14
5358. Biesbosch #Bonus

• Maker: Drop-it en Altenaa1
• Type: Traditionals
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 12 oktober 2014

5359. Arm huisje

• Maker: Tazmaniac
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 12 oktober 2014

5360. Bakkerskil

• Maker: Suzanne and John
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• HaJaMaToJo: Hannie
• Gevonden op: 12 oktober 2014

Ik had weer een nieuwe trail in de Biesbosch ontdekt, dit keer aan de Brabantse zijde, dus een stuk minder ver rijden. Helaas waren er een heleboel verwarrende wegomleggingen (vanwege werkzaamheden) op de route, dus het duurde nog een eeuw voor we aankwamen op de parkeerplaats: een afgelegen, doodlopend weggetje in de Biesbosch. Toen wij aan kwamen rijden waren we de tweede auto. Na afloop leek het wel of de travelburg-auto’s hadden gejongd, want toen stonden er wel 15. Het was duidelijk dat deze afgelegen polder vandaag ontdekt werd door geocachend Nederland. De serie is pas een paar weken oud en dat wil nog wel eens puntenjagers trekken. Als het een multi was geweest, zou dat heel anders zijn. Maar goed, ik moet niet hypocriet zijn, want wij kwamen natuurlijk ook deels voor die puntjes.

Hoewel de vervormde bomen hetzelfde waren als in de polder van twee weken terug (toen hadden we ook in de Biesbosch gecachet, maar dan aan de kant van Dordrecht en waren we totaal lek gestoken door de muggen), was hier veel minder water en dat betekende dat er geen muggen waren. Wat een genoegen! In plaats daarvan waren er heel veel vlinders en libellen te zien. Wel grappig, want ik moest meteen weer terugdenken aan het Cito-event van drie weken geleden. Blijkbaar zijn vlinders dol op brandnetels, want die groeiden er veel in deze polder.

Het begin van de wandeling was over een randje langs het weiland (boerenommetjepaadje), op zich niet heel bijzonder, maar wel een mooi uitzicht. En veel vlinders dus. Er waren twee bonussen en de aanwijzingen volgden elkaar op, tot we er eentje dachten te missen. Dat was halverwege, dus gingen we gokken en liepen daardoor een heel stuk terug, wat tevergeefs bleek te zijn. Dus dan maar verder met de tocht, we gingen nu echt de Biesbosch zelf in, wat eigenlijk een mooier stuk om te lopen was. We kwamen langs de Griendwerkershut, ik meende de locatie te herkennen als de Schrankkeet, hier heb ik in de zomer van 2009 met een stel geocachers zitten bbq’en vanwege het Geoeating-event. In deze hut mag je gratis overnachten, maar ik vond hem er vijf jaar geleden toch nog een stuk beter uitzien. Toen speelde ik nog met het idee om daar ooit te gaan slapen, nu vond ik het maar een vieze bedoening. De cache heeft nu een andere naam, is een micro geworden en ligt een stukje van de hut af, in plaats van onder de hut.

Er waren ook nog andere wandelaars, maar dat waren geen geocachers. Wij vervolgden onze wandeling en vonden de ene na de andere cache. Helaas bleek nummer 10 echt onvindbaar te zijn, geen hint, twee mogelijke bomen, ook nog los hout op de grond en met z’n tweeën best wel lang gezocht. Later bleek dat meer mensen hem niet gevonden hebben. We vonden toch nog de laatste aanwijzing voor de eerste bonuscache en nu bleek dat je nog een keer langs die locatie kwam. Nu vonden we de cache wel, ook al had hij een afwijking.

We begonnen nu ook andere geocachers tegen te komen, die waren niet allemaal ons type. Twee schreeuwerige vrouwen, het typische geocaching-gezinnetje compleet met opa en oma met eigen GPS en de wiskundige geocaching-nerd, die voor z’n beweging aan geocaching is gaan doen en het puur wetenschappelijk benaderd.

Op een bepaald moment kwamen we door het Abeelen-laantje, een laantje met aan weerszijden Witte Abeelen, hoewel ik de Latijnse naam mooier vind: Populus Alba. Dit is dus waar mijn achternaam vandaan komt. In België wordt deze benaming echter veel vaker gebruikt, dan in Nederland.

We vervolgden onze wandeling.

De tweede bonus lag een eindje uit de richting en we besloten de auto te pakken, die moest alleen nog even uit het smalle weggetje worden gemanouvreerd. Dat lukte, maar toen stonden we eerst aan de verkeerde kant van de vervallen brug. Dus maar weer omgereden, we kwamen de oude bewoner tegen van het huis dat hier ooit gestaan had. Hij vond geocachen wel interessant en vond het bijzonder dat deze toepassing ook eindelijk in Hank was gearriveerd ;>) Of all places…

De tweede bonus zat in een houten kistje, maar was heel lastig open te krijgen, omdat het hout was uitgezet vanwege de vele regen van de week daarvoor. Het is wel gelukt.

We zouden eigenlijk nog een andere route gaan doen, die rond Fort Bakkerskil. Maar mijn moeder was een beetje ziek, dus ze wilde liever naar huis. Ik vond het wel best, als compensatie voor de gemiste serie deden we nog twee oppikkertjes op het weggetje aan de andere kant van het water. De eerste was Arm huisje, een zielige ruïne, van wat ooit een idyllisch huisje moet zijn geweest. Na even zoeken werd de cache gevonden. Listig verstopt achter een loszittende steen. Mijn moeder vond het een enge lost place, ik vond het wel leuk. Daarna nog Bakkerskil gedaan, hier waren een stel luidruchtig scheldende jongens aan het vissen. Dat vind ik dan veel “enger” dan zo’n vervallen huisje. Maar ook deze cache werd gevonden. We dachten dat we er nu 17 hadden gevonden, maar nadat we nog eens geteld hadden, waren het er zelfs 18. Dus een zeer aardige oogst. Het was ook nog eens heel lekker weer voor oktober. Ik heb zelfs de hele middag in mijn T-shirt rondgelopen.

De foto van mij is gemaakt in het abeelen-laantje in de Biesbosch, door mijn moeder.

 

 

Throwback Thursday: 5 oktober 2013

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 5 oktober 2013

Dit is weer echt een (lang) verslag van een totaal gestoorde Maartje-actie. Ik werd door Anke en Guy met fiets en al in Zondereigen, België gedumpt en ben toen terug naar Oisterwijk gefietst. Mijn vrienden vinden het overigens volkomen normaal dat ik zulke dingen doe, ze zijn wel wat van mij gewend. Of ik wel op tijd terug zou zijn voor hun verjaardagsfeestje die avond (ze zijn in dezelfde week jarig).

Het verslag:

4589. TB hoteltje Lipseinde

• Maker: Zerocool
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Zondereigen, België

4590. RWP #03 – Draaischijf Bels Lijntje
4591. RWP #04 – De Soldatenberg
4592. RWP #07 – Industriepark Weelde
4593. RWP #05 – Militair Domein

• Maker: Brutal 2103
• Type: Traditionals
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Ravels, België

4594. Cubic’s cache 1: between root and branch

• Maker: Cubic Circle
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Ravels, België

4595. EBWE

• Maker: Pompier44
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Ravels, België

4596. Grafheuvel cache

• Maker: Tonder Team
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Ravels, België

4597. RWP #01 – Ravelse Pier
4598. RWP #02 – Middle of…
4599. RWP #06 – Sint Michiel

• Maker: Brutal 2103
• Type: Traditionals
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Ravels, België

4600. Het groene kantje

• Maker: nvn8888
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Ravels, België

4601. TB hotel De Grens (De Kievit)

• Maker: Zwammetje
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Baarle-Nassau

4602. St. Salvatorkapel
4603. Meske Vermoord
4604. Oudheidkundig Streekmuseum

• Maker: Canoy
• Type: Traditionals
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Baarle-Nassau, Alphen

4605. TB Hotel Riel

• Maker: Biko001
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Riel

4606. Zicht op kerk en heilig hartbeeld

• Maker: RaPaJoTho
• Type: Traditional
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Riel

4607. Opa Trein

• Maker: RaPaJoTho
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Tilburg

4608. Vijvers kijken in de Blaak: 08-Niersvijver
4609. Vijvers kijken in de Blaak: een bijzondere bonus

• Maker: Jel-Team
• Type: Traditional + mysterie
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 5 oktober 2013
• Plaats: Riel

Vrijdagavond, bij de kanovereniging vertelden Anke en Guy dat ze de volgende dag naar België gingen met een aanhanger, omdat ze iets groots op gingen halen. In mijn hoofd kwam toen het plannetje op om mee te rijden, mijn fiets in de aanhanger te gooien en dan terug naar Nederland te fietsen. Anke en Guy vonden het prima, die zijn wel wat van mij gewend. Als ze zelf maar niet terug hoefden te fietsen.

Dus stond ik op zaterdagmorgen al vroeg voor de deur bij Anke en Guy en ging mijn nieuwe fiets (nou ja tweedehands) in de aanhanger. In Zondereigen aangekomen zette ik de tripteller van mijn GPS op 0 en begon ik aan mijn fietstocht. De eerste cache lag in Zondereigen zelf, een TB-hotel. We hebben wel eerder in Zondereigen gecachet, dus ik herkende wel enkele locaties hier. Ook hier was de fietspaddestoel weggehaald.

Het TB-hotel werd gevonden, inclusief TB en daarmee was mijn eerste found van de dag een feit. De fietstocht ging nu verder van Zondereigen naar Ravels, rondom Ravels lag een hele serie, die de Ravels, Poppel en Weelde-serie heette, afgekort RPW. Die stond op mijn programma, werd er eindelijk weer eens wat aan het België-doel gedaan, want ons aantal B-founds van 2013 stond pas op 2 (we wilden nog steeds graag Kilocacher bij de zuiderburen worden). De eerste was meteen al een moeilijke, want die lag bij de draaischijf van het Bels Lijntje. Hier ben ik een paar jaar geleden al eens geweest met Anke en Pien voor Grenzen Verleggen en ik herinnerde me het “podium” van beton in het bos waar je overheen moet klimmen. Normaal geen probleem, maar met die knie (ik had drie maanden eerder mijn knie heel ernstig gekneusd – als in, ik heb twee weken niet kunnen lopen zonder krukken – en liep nog steeds een beetje moeizaam. Fietsen ging echter wel heel goed) van mij gaat het lastig, omdat ik geen “ophijs-stap” kan maken en er niet af kan springen. Dus moet alles door eerst te gaan zitten en me dan op te trekken. Lukt wel, gaat wat langzamer. Het bos is hier dicht begroeid en de paden zijn vaag, dus het duurde even voor ik de cache bereikt had. In mijn herinnering was die draaischijf echt een betonnen schijf met een rail erop in het bos, maar nu was hij of weg of overstroomd, want er was nu alleen een ronde kuil met struiken en water erin. De cache was er wel. Toen ik terug liep naar mijn fiets klonken de tonen van de muziek uit Lord of the Rings door het bos en dat gaf een bijzonder sprookjesachtig gevoel. Blijkbaar was de plaatselijke harmonie aan het oefenen.

Na deze cache volgden twee iets makkelijker te bereiken caches van de serie, eentje op de Soldatenberg, die was begroeid met een mooie paddenstoel en eentje op het industrieterrein.

Ik onderbrak de RWP-serie om twee trads te doen bij het zweefvliegveld, om daar te komen moest ik over allerlei zandpaden fietsen. De caches stelden allebei niet heel veel voor. Hierna een offset-multi gedaan over de grafheuvels bij Ravels. De grafheuvels komen stiekem vaak terug bij caches hier in Brabant en we hebben een zelfde soort heuvels ook in Denemarken gezien, vlakbij Karrebæksminde. Met m’n fiets dwars door het bos, omdat ik geen zin had om te lopen (de afstand was onduidelijk en vanwege die knie) en na wat rekenwerk bleek dat ik weer terug mocht fietsen. Maar ik heb de cache wel gevonden en ik moest toch terug fietsen omdat ik mezelf anders klem reed op de afrastering rondom een militair domein.

Vervolgens maakte ik de RWP-serie af, waarbij ik erg heb gelachen om het verhaal van de Ravelse Pier, een regenworm (hij leek echt op de worm uit het spelletje Regenwormen) die aan de kerk vast gebonden zou zijn met een touw, om de grond vruchtbaar te houden. Ik heb het bijbehorende beeld helaas niet gezien, maar ik vond het een schitterende legende. Helaas had ik geen tijd meer voor de multi Sportief Ravels, want die had zoveel waypoints, dat ik bang was dat hij te veel tijd zou kosten.

Ik deed nog wel het Groene Kantje, een cache langs een zandpad met fruitbomen. Even moeten zoeken naar de cache, die geniepig in een nepslak zat verstopt.

Hierna was het tijd om eens in de richting van Nederland te gaan fietsen. Het doel was om uiteindelijk op het Bels Lijntje uit te komen. Bij de grens pikte ik nog een TB-hotel-cache mee bij vakantie-park de Kievit. Deze cache was lastig te bereiken, ik vond het ook maar een vervallen park. Wel een TB geruild, er zat er maar eentje in.

Verder richting Baarle-Nassau, de Nederlands-Belgische enclave, maar ik heb vandaag alleen caches op Nederlands grondgebied gedaan. Eerst de cache bij de Salvatore-kapel, die zo groot was als een kleine kerk. De kruisweg was bezaaid met afbeeldingen uit de bijbel in pastelkleuren, waar het glazuur zowat van afsprong. Ik vond het echt heel erg kitsch, maar op zich wel leuk dat je de kruisweg moest lopen om de cache te kunnen bereiken. Zo is het net wat meer dan een simpel oppikkertje.

Verder met de cache Meske Vermoord. De locatie was een beetje ranzig, met allemaal gedumpt afval, maar de cache was wel leuk verstopt, bewaakt door een nepspin.

Na deze volgde mijn enige not-found van de dag, bij een andere kapel. Ook had ik ter hoogte van deze kapel problemen met mijn fiets. Hij trapte heel zwaar en leek te blokkeren. Dit heb ik ook een keer gehad met mijn Gazelle en toen bleken de handremmen vast te zitten. Dus ik heb de Batavus op z’n kop gezet en de remmen los getrokken en toen deed hij het inderdaad weer goed. Mooi, want anders had ik hier gestaan, met een kapotte fiets in de facking-middle-of-nowhere, dat is ook altijd nog een lichte angst als ik ga fiets-cachen: dat mijn fiets het begeeft.

In Alphen zelf deed ik maar een cache, want de tijd begon te dringen. Deze lag bij het Oudheidkundig Museum en er zat zelfs een coin in.

Over het Bels Lijntje ging het verder naar Riel. Het voordeel aan het Bels Lijntje is dat je flink door kan fietsen, want er mogen geen auto’s op. Het nadeel is dat je dan de kilometers wel extra gaat voelen en beseft dan het nog best een eindje is naar huis.

Ter hoogte van Riel maakte ik nog een omweg om twee caches te kunnen loggen. Eerst het TB-hotel, dat heel ingenieus in elkaar zat, echt een prachtige en waterdichte constructie en er zaten heel veel trackables in, dat is ook wel eens leuk. De meeste TB-hotels hebben namelijk geen gasten. Daarna een cache in het centrum van Riel, in een drukke straat, waar we eerder die dag al doorheen waren gereden met de auto. Voor deze zou je een bepaald nummer schroevendraaier nodig hebben, maar die had ik niet bij, dus ik dacht dat ik deze misschien moest skippen, maar het moertje zat zo los, dat ik het makkelijk los kon krijgen met mijn vingers, dus deze kon mooi op de lijst.

Nu kon ik doorfietsen naar Tilburg voor Opa Trein, een wel heel korte offset-multi. Wel een mooi knutselwerkje in een vogelhuisje met een treintje en alles. Maar ik begreep niet zo goed waarom de cache niet meer in het vogelhuisje kon zitten, want daar zat hij eerst wel in. Eigenlijk zou dit de laatste cache van de dag worden, maar als je over het Bels Lijntje fietst, kom je uit in De Blaak en daar ligt die vervloekte vijver-serie, waarvan ik nog een cache en de bonus moest vinden.  De vorige keer, in februari 2013, kon ik deze cache ook niet vinden, maar mijn moeder had de hele serie in de zomervakantie gedaan en had mij een tip gegeven. Dus besloot ik hem te gaan loggen als de bushalte waar hij lag mensvrij zou zijn. Dat was zo, dus de stoute schoenen aangetrokken en er naartoe gefietst. Gelukkig kon ik de cache nu snel vinden en loggen. Hoppa, die was van de lijst. Nu moest alleen die bonus ook nog. En die kostte heel veel tijd. Eerst kon ik hem niet vinden en toen bleek hij ook nog uit twee delen te bestaan, compleet met cryptex. Op zich leuk bedacht, maar ik was eigenlijk wel een beetje cache- en fietsmoe. Heb ook nog mijn moeder gebeld om hulp, maar die wist het ook allemaal niet meer. Het is uiteindelijk wel goed gekomen, maar toen schemerde het al. En het is vanuit de Blaak nog altijd goed 10 kilometer fietsen naar Oisterwijk. Ik had Eragon ook nog hard nodig om in het centrum van Tilburg te komen, want ik weet de weg daar niet goed en die wijk is een wirwar van kronkelige, doodlopende straatjes. In het centrum aangekomen weet ik de weg natuurlijk wel. Ik was net voor het donker thuis en had ruim 70 kilometer gefietst, dus ik was best een beetje moe, maar natuurlijk ben ik nog wel naar het feestje van Anke en Guy gegaan.

Wat ik hier op 5 oktober 2017 nog aan toe te voegen heb:

Ja, zo’n fietstocht is echt een Maartje-actie. Ik doe wel vaker zulke dingen. Dit was ook echt erg leuk, op het laatste stukje na dan.

Dat gedoe met die gekneusde knie (ik was in een put gevallen, op vakantie in Slovenië) heeft echt heel erg lang geduurd. Veel te lang natuurlijk, naar mijn zin. Stil op de bank zitten is helemaal niets voor mij. Wandelen gaat gelukkig weer prima, maar ik zal nooit de marathon lopen, want hardlopen is een ware (pijnlijke) ramp, net als langdurig op die knie steunen of soms bij het beklimmen van een hoge trap.

Die fiets uit dit stukje heb ik nog steeds, Bat is nu meestal in gebruik als mijn postfiets. En helaas lopen zijn handremmen nog steeds wel eens vast. Ondertussen weet ik dat ik ze ook los kan trekken als de fiets niet op z’n kop staat. Wel zo fijn als hij helemaal vol is geladen met post.

Foto van de Batavus Weekend van internet geplukt. Ik heb namelijk alleen foto’s van deze fiets waarbij hij opgetuigd is als postfiets en daar was in 2013 nog geen sprake van.