Last day of the year 2016

En vandaag is het alweer de laatste dag van 2016.

366 dagen waarin ik van alles en nog wat gedaan heb.

En toch heb ik nog genoeg ideeën voor 2017…

Dit vragenlijstje kwam ik ooit tegen op een andere blog (sorry, weet niet meer welke) en ik vul het elk jaar in. Hieronder volgen de antwoorden van 2016.

Wat heb je in 2016 gedaan wat je nog nooit eerder had gedaan?

–          Ik ben in mijn eentje op vakantie geweest. Om precies te zijn heb ik een midweek gekampeerd op de Veluwe. Wat ik tijdens die vakantie gedaan heb? Etappes gewandeld van de Lange Afstand Wandeling Dwars door Gelderland. Ook bezocht ik Nationaal Park de Hoge Veluwe.

–          Ik ben begonnen met een blog

Welke landen heb je bezocht?

Samen met Anke ben ik verschillende dagen in België geweest om te geocachen. We vonden ook onze 7000^ste cache bij de zuiderburen. Een bezoek aan het buurland is voor ons niet zo heel bijzonder, omdat we heel dichtbij de grensovergang wonen.

Met mijn moeder wandelde ik een dag in het Reichswald bij Kranenburg, net over de grens in Duitsland. Dit was een etappe van de Walk of Wisdom, de wandeltocht die we samen hopen te volbrengen in 2017.

Verder ben ik alleen in Nederland geweest, in diverse steden en natuurgebieden. Meestal bezocht ik die per trein.

Wat zijn je favoriete momenten van 2016?

Het vinden van de 7000^ste cache was heel leuk, omdat we eigenlijk niet verwacht hadden om zover te komen dit jaar.

Verder heb ik heel veel wandeltochten gemaakt (samen met anderen of alleen), zowel NS-wandelingen, als etappes van Dwars door Gelderland, als etappes van de Walk of Wisdom. Eigenlijk word ik altijd blij van wandelen, zeker in combinatie met geocaching.

Nationaal Park de Hoge Veluwe vond ik ook erg mooi, ondanks dat hier geen geocaches lagen.

Ook de dag kanocaching met Anke in West-Brabant was zeer geslaagd.

Ook zijn we een dag met de hele family + aanhang naar de Efteling geweest, dat was een gezellige dag.

Met de hele family gingen we naar het concert van Toto in 013, het is best bijzonder dat we alle vijf van de muziek van deze band houden.

Over concerten in 013 gesproken: de Black X-mas show van Within Temptation was ook heel gaaf.

En op studiegebied was het behalen van mijn propedeuse natuurlijk een mooi moment.

Wat is je grootste prestatie van het afgelopen jaar?

Het behalen van die propedeuse dus, voor mijn hbo deeltijdstudie Media, Informatie & Communicatie. Die volg ik aan de Hogeschool van Amsterdam, dus het volgen van die studie + de bijbehorende reistijd is sowieso al een prestatie op zich ;>)

Maar stiekem vind ik het bereiken van de 7000^ste cache ook heel erg leuk!

Wat is je grootste fout van het afgelopen jaar?

Dat is dat ik het onderdeel “Werkervaring” in mijn studie te lang heb genegeerd en daardoor mocht ik bijna niet doorgaan naar het tweede jaar, omdat ik dan niet genoeg studiepunten zou hebben. Uiteindelijk is dat dus nog goed gekomen.

Waar heb je het meeste geld aan uitgegeven?

Collegegeld voor studiejaar 2016/2017.  Direct gevolgd door reiskosten, hoofdzakelijk aan de NS.

Waar werd je heel erg blij van?

Toen ik dus toch die studiepunten voor “Werkervaring” kreeg en door mocht met de studie. En omdat ik alle andere vakken wel had gehaald, had ik toen ineens een propedeuse en dat heeft vrij lang geduurd, voordat ik dat echt geloofde.

Verder dus van alle eerder genoemde wandeltochten.

En van die 7000^ste cache.

Owh en ik heb nog een geniale overwinning behaald bij een potje Kolonisten van Catan. Daar kan ik ook best blij van worden ;>)

Ben je in vergelijking met twaalf maanden geleden:

Dikker of dunner? Ik heb zoveel gewandeld dit jaar, dat ik ietsje dunner ben geworden.

Blijer of somberder? Blijer, 2016 was in vrijwel alle opzichten een véél beter jaar dan 2015.

Rijker of armer? Als het om geld gaat, iets rijker. Maar ja, daar koop ik nog altijd niet voor wat ik het liefste zou willen.

Wat had je vaker of meer willen doen?

Kanoën. De avond van de kanovereniging is vrijdag. Maar ja, vrijdag is ook de vaste schooldag. Vanwege de korting op de trein, ga ik vaak pas in de avond terug naar Oisterwijk en daardoor heb ik zo’n beetje alle kanotrainingen gemist. Dan ga ik vaak nog wel naar de kanovereniging voor de gezelligheid, maar ja, dan heb ik niet in mijn kano gezeten, dus dat is dan toch anders.

Wat had je minder willen doen?

Twijfelen over van alles en nog wat.

Wat was je favoriete TV-programma?

Wie is de Mol? Hoewel het dit seizoen al wel heel vroeg duidelijk was dat het Klaas moest zijn. Maar de spelletjes blijven leuk.

Wat is het beste boek dat je in 2016 hebt gelezen?

Ik heb niet echt een favoriet boek, er waren meerdere heel goede boeken. Daarover schreef ik al eerder een blog.

Wat is de beste (nieuwe) film die je dit jaar heb gezien?

Ik heb wegens het stellen van andere prioriteiten nauwelijks films gekeken dit jaar, dus ik kan deze vraag eigenlijk niet beantwoorden.

Wat deed je op je verjaardag?

Ehm, ’s morgens vroeg heb ik een nieuwe cache in Oisterwijk gedaan, in de bossen. Daarna heb ik gewoon m’n postwijken gelopen. Vervolgens nog even geleerd voor het tentamen de dag erna en het mondeling Engels. ’s Avonds kwamen mijn beste vriendinnen gourmetten. Helaas kon ik dus geen wijntje drinken en moest ik ze al vroeg de deur uitsturen, want de dag erna moest ik al om 6.26 uur in de trein zitten voor dat tentamen dat ik gruwelijk verknalde. Gelukkig haalde ik het mondeling Engels wel. Het was dus geen topverjaardag en ik bereikte de leeftijd waarop je officieel geen jongere meer bent, dus dat was ook even slikken.

Heb je iemand gemist?

Niet een bestaand iemand, maar als iedereen om je heen een relatie heeft, samen gaat wonen, kinderen krijgt, enzovoort, dan vraag ik me wel eens af of ik dat ook zou willen. En of ik dat dan zelf wil of dat de maatschappij dat min of meer van mensen eist. (En voor alle duidelijkheid: ik heb geen hekel aan kinderen, maar ik hoef ze zelf niet zo nodig)

Wat is het belangrijkste dat je in 2016 geleerd hebt?

Dat het uiteindelijk altijd het beste is om te doen wat je zelf het liefste wilt doen. Andere mensen (of die nou dichtbij of verder van je af staan) kunnen wel van alles zeggen of vinden over wat jij doet, maar als het er op aan komt ben alleen jijzelf verantwoordelijk voor de keuzes die je maakt in het leven. En daarmee zeg ik dus niet dat dingen die je het liefste doet ook over de gemakkelijkste weg te bereiken zijn.

Het was een goed geocachingjaar!

Wat voor jaar 2016 ook was, het was in ieder geval een geweldig goed geocachingjaar! We verbraken het ene na het andere geocachingrecord. Die prestaties zijn natuurlijk niet van mij alleen, hiervoor gaan ook credits naar mijn mede-Heideroosjes Anke en Guy.

Het tweede jaar

Vandaag, 30 december, vonden Anke en ik de 926ste cache van dit jaar. Gezien het feit we op 31 december allebei moeten werken, is dit ook meteen de laatste cache voor 2016. Met 926 founds, eindigt 2016 als tweede in de meest-gevonden-caches-per-jaar-lijst. 2011 blijft op nummer 1 staan, maar vandaag haalden we 2010 nog in.

De 7000ste cache!

Op 13 november vonden we natuurlijk onze 7000ste cache. Dat is toch wel de grootste milestone van het geocachingjaar.

Het verbeteren van de Longest Streak

De Longest Streak stond al sinds november 2010 op 13 dagen. Dat betekend dus het aantal dagen achter elkaar waarop je geocaches hebt gevonden. Dit jaar eind juli en begin augustus lukte het ons eindelijk om de streak te verbeteren. Het was iets wat we al vaker hadden geprobeerd, maar wat nooit gelukt was. Nu hebben we het ook echt samen gedaan, want de ene dag ging Anke geocachen en de andere dag ging ik pad. We verbeterden de Longest Streak met maar liefst 5 dagen, naar 18 dagen in totaal dus.

Diverse cachetypen gevonden

We vonden de 100ste earthcache, vooral met dank aan mijn drie wandeltochten rondom Maastricht, want in Limburg stikt het van de aardkundige monumenten. Maar Anke en Guy werden dit jaar ook eindelijk enthousiast voor earthcaches en deden er veel in Portugal.

Ons aantal webcam-caches vervierdubbelde dit jaar, van 1 naar 4. Hiervan twee met dank aan Anke en Guy en eentje met dank aan mij.

En met dank aan de Dwars door Gelderland caches ging het aantal letterboxen ook behoorlijk omhoog.

De landen

Er kwam dit jaar geen nieuw land bij. Maar Anke en Guy verdubbelden het aantal founds in Portugal en Frankrijk. We cacheten ontzettend veel in België en vonden er zelfs onze 7000ste cache. Het idee is om 100 Belgische caches per jaar te vinden en dan in 2025 de 2000ste Belg te vinden. We liggen nu dus 44 caches voor op schema. Zelf rondde ik de 200 founds in Duitsland, waarmee dat land nog altijd derde staat in de landenlijst, achter Nederland en België.

En in 2017?

Nou, het belangrijkste is natuurlijk dat we nog steeds heel veel plezier beleven aan geocaching. En dat we lekker actief buiten bezig zijn. Dus we gaan vrolijk door en doelen hebben we nog genoeg. Om te beginnen lijkt het bereiken van #8000 caches in 2017 ons wel wat. We gaan 2016 uit met 7127 founds, dus het zou mogelijk moeten zijn.

Voor alle geocachers: Een goed geocachingjaar toegewenst!

Foto’s van ons geocachingprofiel.

 

Throwback Thursday: 29 december 2006

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 29 december 2006

10 jaar geleden alweer. Toen we nog jong en schattig waren ;>) Nee, alle gekheid op een stokje, het is leuk dat we nog altijd vriendinnen zijn en nog steeds aan geocaching doen. Dit verslag gaat over cache #89 en #90 en die lagen beiden in onze woonplaats Oisterwijk.

Het verslag:

De Arduinen Markeringspalen

• Maker: Purk
• Type: Multi
• Gevonden op: 29 december 2006
• Heideroosjes: Anke en Maartje
• Plaats: Oisterwijk

Ik vond de naam van deze cache interessant. Arduinen, dat klinkt als een naam uit een fantasy-boek, maar het is gewoon een steensoort. Na verdere bestudering bleek de cache in Oisterwijk te zijn. Ik kwam allerlei dingen te weten die ik niet wist. De Heusdensebaan in Oisterwijk is ooit een tolweg geweest. En er stonden nog markeringspalen als herinnering. Heel die palen waren mij nog nooit opgevallen (ik kom ook niet heel vaak in die straat), maar ze staan er echt. Op een middag fietsten Anke en ik de Heusdensebaan op en neer om die palen te tellen. Ja, leuk als ze genummerd zijn, maar er een nummer ontbreekt. We maakten twee berekeningen die dicht bij elkaar uitkwamen. Een punt lag midden op het terrein van een boomkwekerij. Die was het dus niet. De andere was bij wat bomen en een sloot. Obsessieve ik sprong natuurlijk meteen in die sloot. We zochten alles af, maar konden niks vinden. Na een kwartier begon het donker te worden en gaf ik het op, ik dacht dat die stomme berekening toch niet goed was. Toen schopte Anke uit frustratie nog wat in de bladeren en jawel hoor, recht tegen de cache.

Wit, geel, rood en groen, hoe moet ik dit nu doen?

• Maker: Purk
• Type: Mysterie
• Gevonden op: 29 december 2006
• Heideroosjes: Anke en Maartje
• Plaats: Oisterwijk

Tja, wit, geel, rood en groen, het duurde heel erg lang voor ik begreep wat je hier nou weer mee moest doen.  Iets met een sport, want het had te maken met een sport die de kinderen van Purk deden. Ik dacht eerst aan voetbal, maar opeens drong het door. Had ik ook niet ooit die sport met wit, geel, rood, groen, enz. gedaan? Hmm, dat maakte het een stuk gemakkelijker. Het ging over zwemles, waarbij je destijds vier groepjes had en je achtereenvolgens een geel, rood, groen en blauw lintje moest halen (in de tijd dat ik op zwemles zat). Later werden het bandjes in de kleuren wit, geel, rood en groen. Helaas kom je met weten wat die kleuren betekenen niet veel verder. Daarvoor moet je een sms’je sturen, want je komt er anders never-nooit achter. Daarna weet je alles over het halen van een bepaald papiertje: het zwemdiploma A. En daarmee moet je een berekening maken waar ik in de eerste instantie ook niks van snapte. Tot ik Alle 13 Goed! (een andere mysterie) ging oplossen, toen werd het ineens heel duidelijk en was deze puzzel ook zo opgelost. Anke en ik zijn hem toen nog ’s avonds in het donker gaan halen. Ach, het was toch vlak bij huis, haha. De cache lag namelijk bij het hek van het zwembad en dat was toen nog altijd open op vrijdagavond, want dan was het discozwemmen.

Wat ik hier op 29december 2016 nog aan toe te voegen heb:

Caches in eigen woonplaats zijn natuurlijk altijd leuk. Ze komen binnen in de nearbiest-lijst, de lijst van caches die het dichtste bij jouw homecoördinaat liggen. Het is heel frustrerend als dat moeilijke mysteries zijn. Dat is nu dus het geval: onze huidige nearbiest-lijst bestaat hoofdzakelijk uit mysteries. Ik houd niet zo van mysteries. De twee bovenstaande caches zitten allang in het archief en zijn nu dus niet meer te vinden. De zwembadmysterie kreeg bij de zwemles van het tweede kind van maker Purk nog een vervolg: die puzzel was nog veel moeilijker en lag uiteindelijk op de oprit van buitenzwembad ’t Staalbergven. Daar zaten wij toen al gevestigd met de kanovereniging.

 

 

 

Kerstmis Tag

Deze Kerstmis Tag – met vragen over kerst – zwerft rond op de blogs. Ik weet niet waar hij vandaag komt, maar het leek me wel leuk om de vragen te beantwoorden. Je moet wel weten dat ik eigenlijk niet zoveel waarde hecht aan kerst.

Als deze blog online komt zit ik trouwens lekker te gourmetten met een stel vrienden, een traditie op kerstavond die we al een aantal jaren volhouden. Ik denk dat ik dan ook wel honger zal hebben, want ik verwacht overdag nog een heleboel (kerst)post te moeten bezorgen.

Wat is jouw favoriete kerstliedje?

Om heel eerlijk te zijn houd ik niet echt van kerstmuziek. Het lijkt allemaal op elkaar en ik kan nooit begrijpen waarom er voor twee dagen in het jaar zoveel muziek is geschreven. Ook gaan veel liedjes over een witte kerst, terwijl ze bijvoorbeeld in Australië in hun zwembroek zitten te bbq’en op het strand.

Als ik dan echt een grijsgedraaide kersthit moet opdreunen ga ik toch voor Last Christmas van Wham! Stiekem had ik het stoer gevonden als het over George Michaels verloren homovriendje was gegaan, maar ik weet niet of hij destijds al uit de kast was gekomen. Verder hebben we ooit bij de post een Nederlandse vertaling van dit liedje gemaakt en die hebben we de hele KNJ-periode gezongen: Vorig kerstfeest gaf jij me jouw hart, maar de dag erop gaf je het weg…

 

 

Een iets minder bekend kerstliedje, dat ik wel grappig vond was Shake up Christmas van Train, uitgebracht in 2010.

https://www.youtube.com/watch?v=J-8VCL4uSUc

Wat is jouw favoriete kerstfilm?

Ik ben eigenlijk ook niet zo van de kerstfilms. Maar Love Actually kan ik wel verdragen.

Wat staat er bovenaan je kerstverlanglijstje?

Niets, want wij doen geen cadeautjes met kerst. Dat hebben we met sinterklaas al gedaan. Maar als het zou bestaan, zou ik best een klein draakje willen in mijn kerstsok…

Welke gezinstradities heb je met kerst?

Wij doen gelukkig niet al te moeilijk met kerst. De laatste paar jaar komen we op een kerstavond allemaal samen (ouders, broertjes + vriendinnen, ik) en dan maakt elk stelletje (en ik dus alleen) een gerecht. Ik maak dit jaar een aardappel/groente-taart.

Wat draag je het liefst tijdens de kerst?

Ook daarin doen we niet moeilijk. Gewone kleding. Vorig jaar had ik een foute kersttrui gewonnen bij het sinterklaasruilspel op de kanovereniging en waarschijnlijk ga ik die dit jaar weer aantrekken.

Speel je liever buiten in de sneeuw, of geniet je binnen van een kop warme chocolademelk?

Voor mij alsjeblieft geen witte kerst! Ik heb sowieso een pesthekel aan sneeuw, want dan wordt mijn werk heel lastig en ligt het complete openbaar vervoer op z’n gat. Sneeuw vind ik alleen mooi in natuurgebieden, als het daar nou plaatselijk zou vallen – prima. Verder hoef ik het niet te zien. Maar ik ga wel lekker naar buiten met kerst – wandelen/geocachen. En ja, dan lust ik daarna wel warme chocolademelk.

Hoe ziet je ideale kerst eruit?

Een vroeg kerstontbijt, daarna lekker op pad om te wandelen/geocachen. En dan ’s avonds lekker eten. Na het eten een spelletje spelen vind ik leuker dan TV kijken. Het is ook wel echt een family-time feest.

Wat doe jij met kerst dit jaar?

Nou, wat ik dus net omschreven heb bij ideale kerst. Op kerstavond gourmetten met vrienden, op eerste kerstdag gourmetten met familie en op tweede kerstavond het diner waarbij iedereen een gerecht maakt. Overdag wandelen/geocachen.

Heb je een echte of neppe kerstboom?

Zelf heb ik nooit een boom. Ben niet zo van de kerstversieringen, heb maar een paar dingetjes. Dit in tegenstelling tot mijn moeder, die het hele huis versierd: met een echte kerstboom, een compleet kerstdorp, een kerststal en 100 miljoen andere kerstdingen. Dat enthousiasme voor Kerstmis heb ik niet geërfd, maar ik vind het leuk dat zij er zo gelukkig van word. Zo’n letterbak kerstboom zou ik nog wel iets vinden voor de toekomst. Nu heb ik geen plaats om het op te slaan.

Maak je elk jaar dezelfde gerechten of bedenk je steeds een nieuw kerstmenu?

Dat is dus elk jaar anders. Zelf zou ik het liefste een volledig vegetarisch menu willen, maar dat lukt niet met mijn vleesetende familie. En omdat het vrede op aarde is, moeten alle vleeseters, flexitariërs en vegetariërs elkaar in hun waarde laten.

Heb je een kerststal?

Ik persoonlijk heb geen kerststal, want ik ben niet meer gelovig. Maar mijn moeder heeft wel een mooie kerstgroep.

Stuur je kerstkaarten?

Alleen aan mijn twee penvriendinnen. Het is ook meer een soort van kerstbrief geworden. Verder heb ik als postbode al genoeg kerstkaarten rondgebracht de afgelopen weken.

 

 

 

Throwback Thursday: 22 december 2013

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 22 december 2013

Uit dit verslag blijkt weer eens heel erg dat het datum-project toch best een obsessie voor mij is, zo door de jaren heen. In december 2013 wilde ik zoveel mogelijk 1-cache-data ophogen naar 2-cache-data. En 22 december was zo’n datum.

Het verslag

4704. Het Rustpunt – Bergstraat

• Maker: Team Alink
• Type: Multi
• Heideroosjes: Maartje
• Gevonden op: 22 december 2013
• Plaats: Loon op Zand

22 december was de laatste datum van december die nog geen twee founds had en die ik nog kon vervullen. Heel december ging niet meer lukken, omdat ik 15 december had gemist, omdat ik ziek was en het me toen niet lukte om zover te fietsen. Maar deze dag wilde ik eigenlijk wel halen. Dus het plan van een week eerder werd uit de kast getrokken en ik fietste in het warmer-dan-gedacht winterzonnetje naar Loon op Zand. De cache stelde geen ruk voor, het was een offset-multi die uiteindelijk bij het bankje 50 meter verderop lag. Helaas moest je wel eerst een eindeloze rekensom uitrekenen en had hij nog afwijking ook. Dus ik vond het maar een flut-cache. Ik had een korte wandeling door Huis ter Heide verwacht en niet zo’n korte afstand. Maak er dan gewoon een traditional van. Ik had ook geen zin meer om dan zelf een wandeling te maken en ben terug gefietst naar Oisterwijk. Dus een dikke 20 kilometer gefietst voor 1 flutfound, maar wel de datum gesaved.

Wat ik hier op 22 december 2016 nog aan toe te voegen heb:

Haha, wat een vreselijk verslag. Verplicht geocachen is helemaal niet leuk en uit heel dit verslagje spreekt de verplichting. Het ergste is dat ik volgend jaar de 2-cache-data weg wil gaan werken en dat 22 december er dan weer bij zit. Deze datum vandaag weg werken lukt helaas niet, vanwege werk.

 

 

 

Reading Challenge volbracht!

Begin dit jaar ging een Reading Challenge aan op de boekenwebsite Hebban.

Ik daagde mezelf uit om 75 te lezen in 2016. Dat is best een hele berg. Er waren periodes dat ik bijna niets las en weken dat ik er een heleboel las. Ik las hele dikke boeken van meer dan 750 pagina’s, maar ook dunne. Er waren bestsellers bij en boeken waar nog nooit iemand van heeft gehoord. De meeste gingen weer keurig terug naar de bibliotheek, andere leende ik of staan in mijn eigen boekenkast. Ik las bijna niets voor een tweede keer, bijna alles was eerste lezing. En stiekem las ik 76 boeken, omdat het Engelstalige boek Under Heaven van Guy Gavriel Kay niet in de database van Hebban stond. Tja, het is sowieso schandelijk dat Nederland de boeken van Kay negeert, terwijl er zoveel flut wordt vertaald.

Dus hierbij, op alfabetische volgorde van de achternaam van de schrijvers, de boeken die ik las in 2016:

• 1.      Allende, Isabel                       –           Liefde en Schaduw
• 2.      Brown, Dan                            –           Inferno
• 3.      Canavan, Trudi                       –           De verrader
• 4.      Charboneau, Joelle                –           De test
• 5.      Charboneau, Joelle                –           De studie
• 6.      Charboneau, Joelle                –           Het examen
• 7.      Crispijn, Reina                        –           De verborgen brieven
• 8.      DeStefano, Lauren                 –           Vrees
• 9.      DeStefano, Lauren                 –           Verwelken
• 10.  DeStefano, Lauren                 –           Verbreken
• 11.  Dickens, Charles                     –           Nicholas Nickleby
• 12.  Dueñas, María                        –           Het geluid van de nacht
• 13.  Eggers, Dave                          –           De Cirkel
• 14.  Evans, Nicholas                      –           De vergeving
• 15.  Flynn, Gillian                          –           Gone Girl
• 16.  Follett, Ken                             –           Kou uit het oosten
• 17.  Frazier, Charles                      –           Cold Mountain
• 18.  Fulvio, Luca di                        –           Het meisje dat de hemel aanraakte
• 19.  Funke, Cornelia                      –           Web van Inkt
• 20.  Funke, Cornelia                      –           Nacht van Inkt
• 21.  Funke, Cornelia                      –           Achter de spiegel
• 22.  Funke, Cornelia                      –           Levende schaduwen
• 23.  Gabaldon, Diana                    –           Het vuur van de herfst
• 24.  Gabaldon, Diana                    –           Het vlammende kruis
• 25.  Gabaldon, Diana                    –           Sneeuw en as
• 26.  Green, John                            –           Paper towns
• 27.  Green, Sally                            –           Half zwart
• 28.  Grimbert, Pierre                    –           De erfgenamen
• 29.  Gruen, Sarah                          –           Aan de waterkant
• 30.  Gruen, Sarah                          –           Diep in mijn hart
• 31.  Gruen, Sarah                          –           In mijn dromen
• 32.  Gruen, Sarah                          –           Water voor de olifanten
• 33.  Gruen, Sarah                          –           De gouden kooi
• 34.  Harrison, Sarah                      –           De sneeuwvalk
• 35.  Hertmans, Stefan                   –           Oorlog en terpentijn
• 36.  Hooft, Niels ‘t                         –           Sneeuwdorp
• 37.  Hooft, Nielt ‘t                         –           De verdwijners
• 38.  Hugo, Victor                           –           De Klokkenluider van de Notre-Dame
• 39.  Kay, Guy Gavriel                    –           Under Heaven
• 40.  Koch, Natalie                         –           De stad van de alchemist
• 41.  LeGuin, Ursula                                   –           Ballingsplaneet
• 42.  Mak, Geert                             –           De Engel van Amsterdam
• 43.  Marillier, Juliet                       –           Ziener van Zeven Wateren
• 44.  Marillier, Juliet                       –           Vlam van Zeven Wateren
• 45.  Marillier, Juliet                      –           Dromerspoel
• 46.  Montefiore, Santa                  –           De vrouwen van kasteel Deverill
• 47.  Montefiore, Santa                  –           Als de rodondendron bloeit
• 48.  Moyes, Jojo                            –           Voor jou
• 49.  Moyes, Jojo                            –           Een leven na jou
• 50.  Moers, Walter                                   –           De stad van de dromende boeken
• 51.  Novik, Naomi                         –           Ontworteld
• 52.  Pescar, Tisa                            –           De dochter van de Toragh
• 53.  Price, Lissa                              –           Starters
• 54.  Price, Lissa                              –           Enders
• 55.  Rothfuss, Patrick                    –           De muziek van de stilte
• 56.  Rowling, J.K.                           –           Harry Potter & The cursed child
• 57.  Sanderson, Brian                   –           Staalhart
• 58.  Schwartz, Richard                  –           Het tweede legioen
• 59.  Schwartz, Richard                  –           Het oog van de woestijn
• 60.  Slee, Carry                              –           Paniek
• 61.  Soeteman, Gerard                  –           Zwartboek
• 62.  Staveley, Brian                       –           Het bloed van de keizer
• 63.  Staveley, Brian                       –           Het vuur van de keizer
• 64.  Tahir, Sabaa                           –           Vuur en As
• 65.  Tonnon, Jolien                                   –           Aiya’s strijd
• 66.  Vance, Jack                             –           De wilde vaart
• 67.  Vlugt, Simone van der                       –           Nachtblauw
• 68.  Vlugt, Simone van der            –           De lege stad
• 69.  Weisberger, Lauren               –           Champagne in Chateau Marmont
• 70.  Williams, Jen                          –           De gouden belofte
• 71.  Williams, Jen                          –           De ijzeren geest
• 72.  Williams, Tad                         –           De weg naar de hemel
• 73.  Young, Robyn                         –           Koninkrijk
• 74.  Zwigtman, Floortje                 –           Schijnbewegingen
• 75.  Zwigtman, Floortje                 –           Spiegeljongen
• 76.  Zwigtman, Floortje                 –           Tegenspel

(Fijn dat WordPress zo’n zootje maakt van mijn mooie indeling in Word, maar dat terzijde)

Goed, over de meeste boeken schreef ik al eens een stukje. Dat deed ik in juli, augustus, september, oktober en november.

Maar wat vond ik nou echt de mooiste boeken die ik dit jaar heb gelezen?

De boeken van Brian Staveley: Het bloed van de keizer en Het vuur van de keizer. Dit is wel echte high-fantasy, dus je moet wel van het genre houden. Als je daar van houdt, dan zijn dit echt heel goede boeken. Ik kijk al uit naar deel 3.

Haar thrillers vind ik helemaal niets, maar als Simone van der Vlugt een geschiedenisboek schrijft, dan lees ik dat graag. De lege stad , over het bombardement op Rotterdam en de nasleep daarvan voor een gezin, maakte best indruk.

Natalie Koch is een Nederlands fantasy-schrijfster en ik vond het slotstuk van haar Verborgen Universiteit-trilogie, De stad van de alchemist erg mooi. Ook wel een beetje triest – magie is niet gemakkelijk – maar wel een erg goede serie.

Under Heaven van Guy Gavriel Kay is ook heel mooi, maar het is jammer dat het niet vertaald is, want ik ben bang dat ik nu niet alles goed begrepen heb.

Ondanks dat het eigenlijk kinderboeken zijn – ze zijn zelfs geïllustreerd – heb ik erg genoten van Cornelia Funkes Web van Inkt en Nacht van Inkt, de vervolgen op Hart van Inkt. Tja, Stofvinger he ;>) (en ja, ik bezit het zeldzaam verkrijgbare deel 2 in de originele editie!)

Verder las ik ook eindelijk eens de bestseller Voor jou van Jojo Moyes. Ja, ik vond het een mooi boek. Helaas vond ik het vervolg Een leven na jou minder mooi, dat had van mij niet gehoeven.

Water voor de olifanten van Sara Gruen vond ik ook een apart, maar mooi verhaal. Vervolgens ook al haar andere boeken gelezen, maar die laten toch een mindere indruk achter, hoewel ze wel prettig leesbaar zijn.

Ook Het geluid van de nacht van de Spaanse schrijfster Maria Duenas, vond ik een goed boek.

Verder ben ik nooit te beroerd om jeugdboeken/Young Adult te lezen. Dus las ik de halve dystopische afdeling van de bibliotheek uit, waarbij ik de trilogie van Lauren DeStefano beter vond dan die van Joelle Charboneau. Starters/Enders van Lissa Price vond ik ook best lekker weglezen.

De Nederlandse Floortje Zwigtman kan er ook wat van met haar trilogie over Adrian, een jongen die er achter komt dat hij homo is – in de achttiende eeuw. Problem, problem. Wel vind ik deze boeken af en toe wel heel erg over de top, Adrian is niet echt een schatje ofzo en ik vond ook net alles wat hij meemaakt even geloofwaardig. Blijft dat het wel lekker wegleest.

Wat de hype-boeken betreft:

Ja, de achtste Potter. Een script notabene. En toch wil iedereen het lezen, zo ook ik. En ja The Cursed Child beviel me best. Maar het is toch niet zo leuk/goed als de originele serie.

Gone Girl van Gillian Flynn (gewoon in het Nederlands gelezen hoor) vond ik echt een wangedrocht. Wat een idiote verhaallijn/verhaal. Wat een gestoorde personages.

Inferno van Dan Brown. Het probleem van overbevolking dat geschetst wordt is wel heel erg waar. Of dat dan op deze manier opgelost moet worden: nou misschien wel. Verder werkt Robert Langdon steeds meer op mijn zenuwen en vind ik het hele idee nu wel genoeg uitgemolken.

De Cirkel van Dave Eggers vond ik dan wel weer amusant om te lezen. Over the top natuurlijk, maar wel in een boeiend verhaal gegoten.

Verder houd ik ook niet van oude boeken. Vond zowel Victor Hugo als Charles Dickens heel lastig lezen.

Wat betreft de nominatie voor vreselijkste boek van het jaar twijfel ik tussen Gone Girl en De stad van de dromende boeken van Walter Moers. Owh en de Verdwijners van Niels ’t Hooft was ook een wanstaltig boek. Hmm, die laatste gaat winnen, denk ik.

Op naar 2017 – een nieuw leesjaar!

 

 

 

 

 

 

Meatless Monday: Superkok of Miss Baksel?

Ik vind koken best leuk. Vegetarisch koken dan wel. Je moet me echt geen vlees of vis laten bereiden, want daar heb ik echt helemaal geen verstand van. Ook niet echt de interesse om het te laten slagen. Een hamburger bakken gaat nog net, maar een dieper niveau moet het niet hebben. En liefst wil ik het niet aan hoeven raken. Ik ben namelijk in de eerste plaats vegetariër omdat ik vlees ronduit smerig vind. De smaak, de geur, hoe het eruit ziet, alles. Ik mis de smaak van vlees dan ook absoluut niet. En ik houd het meeste van de vegetarische burgers/balletjes die het minste op echt vlees lijken.

Het grootste gedeelte van de week ben ik hier de kok in huis. Dat levert met vier bewoners die allemaal een totaal andere smaak erop na houden nogal wat problemen op. Er wonen hier twee verstokte vleeseters, waarvan er eentje ook graag vis eet – iets wat de andere drie huisbewoners verafschuwen. Dan hebben we een flexitariër en een vegetariër (ik dus). De flexitariër eet het liefste mee vegetarisch, maar houdt niet van gekruid eten. En ik ben zelf dol op kruiden: in grote hoeveelheden. Ook heeft de flexitariër een hekel aan moeilijke dingen koken – en er zijn veel dingen ingewikkeld.

De vlees/viseter en de vleeseter willen best mijn groentecreaties eten, maar gaan er dan zelf vlees en/of vis bij bakken, want daar ben ik mee gestopt na een paar weken kritiek over mijn slechte vleesbereiding. Zij zijn allebei niet zo’n fan van aardappelen en pastagerechten, want ze willen het liefste koolhydraatarm eten. Ik ben echter van mening dat vegetarisch eten niet te combineren valt met koolhydraatarm eten, omdat je dan eigenlijk langzaam verhongert. Verder vind ik mijn menu wel heel saai worden als ik ook geen aardappels, pasta en rijst meer mag eten. En ik ben heel erg dol op aardappels, altijd al geweest. Gebakken, gekookt, in de schil, in een stamppot, uit de oven, aardappelsalade, gnocchi (telt dat?), uit de frietpan, chips – ik eet ze graag. Waar vleeseter dan nog wel rijst lust, houdt vlees/viseter daar ook weer niet van.

Kortom, koken in dit huis is een helse taak. Dankbaarheid is vaak ook ver te zoeken. Soms heb ik er ook helemaal geen zin meer in. Het was makkelijker toen ik alleen woonde en alleen aan mezelf hoefde te denken.

 

De meeste dagen vind ik het echter leuk om een amateur-vega-kok te zijn. Dat wil niet zeggen dat mijn kooksels altijd lukken. Zelfs met een kookboek in de hand, ben ik nog in staat om keihard te falen. Zo ben ik nog steeds op zoek naar het ideale vegetarische lasagnerecept. En naar een recept met gnocchi zoals het op vakantie in Slovenië smaakte.

 

Verder ben ik een vrij luie kok. Groente snijden vind ik prima, maar ik maak bijvoorbeeld zelden zelf vegaburgers. Ik heb daar gewoon geen geduld voor en die dingen vallen altijd uit elkaar bij mij, zodra ik er naar kijk. En in de supermarkt is tegenwoordig zoveel keuze, dat ik het daar ook niet voor hoef te doen. Zelf pasta maken vind ik ook veel te veel gedoe, dat koop ik gewoon kant en klaar. Ook schil ik nooit aardappels, ik gooi ze overal met schil en al in. Van het woord “champignonborsteltje” schiet ik in een onmiddellijke lachstuip. Ik spoel ze af onder de kraan en ze gaan met steel en al in mijn gerechten. Ik weeg ook niet zo vaak dingen af, ik doe het meeste op de gok. Kruiden gooi ik ook willekeurig in een gerecht.

 

Of er dan ook wel eens iets lukt? Ja hoor, mijn risotto-met-rode-wijn is best een hit. En de ratatouille met kikkererwten. Ik ben heel goed in allerlei soorten soep. En met aardappels in allerlei verschijningsvormen. Pasta’s ben ik ook goed in. En ik word steeds beter met curry’s.

Throwback Thursday: 15 december 2007

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 15 december 2007

Een verslag van maar liefst negen jaar geleden. Cache #421, gevonden samen met Anke en Stephanie. (Stephanies team heet Snuffel007).

Het verslag:

421. Vressels Bos

• Maker: @rend
• Type: Regular/Multi
• Gevonden op: 15 december 2007
• Heideroosjes: Anke en Maartje
• Snuffel007: Stephanie
• Plaats: St. Oedenrode

De Vresselse Cache die Anke en ik op een avond in mei hadden gevonden was door de maker veranderd in een nieuwe cache, maar dan een multi. Het leek mij wel een leuke cache. Vrijdagavond op de kanoclub haalden Anke en ik Stephanie over om met ons mee te gaan cachen, de zaterdag daarna.

Met Stephanies auto toerden we binnendoor naar St. Oedenrode. Het Vressels Bos was wel een leuk rondje over de heide en door het bos, met makkelijke waypoints. Ook de cache zelf was vrij snel gevonden.

Wat ik hier op 15 december 2016 nog aan toe te voegen heb:

Op de kanovereniging worden stiekem best vaak geocachingplannen gemaakt. Anke en ik zijn nog steeds lid van de kanovereniging (in 2017 vier ik mijn 20-jarig lidmaatschap). Stephanie al een aantal jaren niet meer. Zowel Anke als Stephanie ken ik van de kanovereniging. Toch had ik hen beiden al eens eerder ontmoet, want we zaten in dezelfde groep op de peuterspeelzaal. Wat best bijzonder is, want daarna gingen we alle drie naar een andere basisschool (we woonden in dezelfde wijk, maar er waren maar liefst vier basisscholen in die tijd!).

En wat misschien nog wel het mooiste is: zowel met Anke als met Stephanie ben ik nu nog steeds bevriend. Hopelijk is dat over nog eens negen jaar nog steeds zo ;>)

 

7000 caches!

We bereikten deze geocaching-milestone al een maand geleden, op 13 november 2016, maar ik heb nu pas tijd om er over te schrijven.

Most Frequently Asked Questions:

*7000 caches, dat is een hele hoop! Ja, dat klopt, maar we zijn al bezig sinds augustus 2004, dus dat is ruim 12 jaar.

*Heb je al die 7000 caches zelf gevonden? Nee, ons team bestaat uit drie personen. Die andere personen zijn Anke en Guy. We cachen niet altijd samen. In verhouding heb ik wel de meeste caches mee gevonden, maar dat komt vooral omdat ik ook vaak alleen op pad ga en soms met mijn moeder, die ook aan geocaching doet.

*Pfft, 7000. Vind je het dan nog wel leuk? Ja, ik vind geocaching nog steeds een geweldig hobby. Verder vind ik dat je er gewoon de leuke dingen uit moet halen. En wat ik dan “leuk” vind, is in twaalf jaar tijd wel eens veranderd.

*Waarom de keuze voor een Belgische cache als 7000ste? We hebben de afgelopen tijd vaak een dagje in België gecached. Daarom vond ik het wel toepasselijk om een Belgische milestone in de lijst te hebben. Het is niet eens onze eerste buitenlandse milestone, nummertje 4000 vonden we namelijk in Denemarken (op mijn verjaardag), in 2012.

Op 1 januari 2016 schreef ik het volgende:

Het stiekeme jaardoel voor 2016 is het bereiken van #7000. Maar om dat te bereiken zouden we meer caches moeten vinden dan we de afgelopen vier jaren hebben gehaald. We gaan het jaar in met #6201 founds, dus dan zouden we er 799 moeten vinden. Dat is veel. Dat is heel veel.

Maar:

In de maand juli van dit jaar vonden we maar liefst 234 caches. De meeste afzonderlijk van elkaar, want ik was op vakantie in Nederland, terwijl Anke en Guy in Frankrijk en België zijn geweest.

Na juli besloten we, dat we serieus gingen proberen om de 7000 te bereiken. Het idee was dat het met Kerstmis zou gaan plaats vinden. Het ging echter zo voorspoedig, dat we eind oktober nog maar vijf caches verwijderd waren van de 7000. Er werd dus snel een datum geprikt, waarop we allebei konden. We offerden er het Spellenspektakel voor op. Het werd zondag 13 november.

Het verslag:

Vandaag was het dan zover: de Heideroosjes gingen een poging doen om onze 7000^ste cache te vinden. Best wel bijzonder, want aan het begin van het jaar hadden we eigenlijk uitgesloten dat we deze milestone in 2016 zouden kunnen halen. Maar na juli, een maand waarin we – afzonderlijk van elkaar – 234 caches vonden, besloten we om er voor te gaan. Dus werden er een aantal slagdagen gepland en stond het licht vanaf eind oktober eigenlijk al op groen. Anke was er zowel bij de #5000 als de #6000 niet bij, dus ze wilde nu wel heel erg graag mee. Dus moest ik bijna twee weken geduldig wachten tot het zondag 13 november was. Eigenlijk zouden we die dag naar het Spellenspektakel gaan, maar dat is met z’n tweeën niet zo leuk. Op foto’s zag ik, dat het ook ontzettend druk was. Ook het weer kon nog een spelbreker gaan worden, want de weersvoorspelling was aan het begin van de week heel slecht, maar werd steeds beter. Dus besloten we gewoon te gaan. Voor de zekerheid namen we wel een regenbroek en handschoenen mee, want je weet het maar nooit.

Ook het strijdtoneel werd een aantal keer veranderd. Mijn eerste idee was een multi bij Kasteel Croy, maar daar lagen alleen maar de vijf vereiste caches, die slecht gevonden werden. Dan werd het risico wel heel groot. In Lommel, net over de grens in België, had ik al een tijdje de trail van het Verloren Kabouterdorp op het oog. Vorig jaar, in augustus, liep ik de Don Quichot-trail van deze makers, op een zonovergoten heide. Die trail was goed bevallen. Dus haalde ik Anke over voor nog een dagje België. We zijn de afgelopen tijd zo vaak de grens over geweest, dat het ook wel toepasselijk zou zijn om hier onze 7000^ste te vinden. In dit gebied lag ook nog een multi die de Heuvelse Heide heet en omdat wij de Heideroosjes heten, vond ik het leuk als het woordje ‘heide’ terug kwam in de naam van de cache.

Het was nog best een eind rijden naar Lommel-Kolonie, het plaatsje zelf (nou ja het buitengebied dan, niet in het centrum geweest) is echt pauper-België, met vervallen, rommelige ogende boerderijen en de beroemde stroomkabels boven de weg (op de terugrit kwamen we erachter dat er ook geen straatverlichting was). De heide (Heuvelse Heide) zelf en de zandwinningsplas, waren wel mooi.

We waren nog geen half uur aan het wandelen, toen het begon te miezeren. We hoopten dat dat snel voorbij zou zijn, maar helaas werd het steeds erger en hebben we de rest van de dag in de regen gelopen. De regenbroeken werden dus aangetrokken. En het was ook nog eens best wel koud, dus ook de handschoenen. In mijn geval maar eentje, want met handschoen kan ik mijn GPS niet bedienen. Mijn rechterhand was dus heel koud en een beetje verstijfd, dus logjes schrijven ging een beetje bibberig.

Na een paar uur waren mijn versleten wandelschoenen totaal doorgeregend, ik voelde het zo van mijn tenen doortrekken naar mijn hielen. Ankes nieuwere schoenen hielden het langer uit, maar ook zij had aan het einde natte sokken.

Toch zetten we door. We hebben de kabouter-serie niet in de goede volgorde gedaan. De Heuvelse Heide was volgens de telling ook niet de echte 7000^ste cache, maar die hebben we wel als zodanig benoemd en behandeld. Op het moment zelf bleek het logboek vol te zijn, waren we al koud en nat, maar toch wel blij. Beetje jammer is, is dat de Heuvelse Heide een zuster-heide-cache in Nederland heeft. In Best zelfs, wat vlakbij Oisterwijk is. Maar om de een of andere reden, hebben wij deze Zwerversheide nog nooit gelopen. Die staat nu dus hoog op het verlanglijstje.

De kabouter-serie was inventief verstopt, in paddestoelenkastjes. Bij bijna alle caches moest je nog een opdracht oplossen, voor je het cijferslot open kreeg. Ondanks dat dit kindercaches waren, ging het Anke en mij niet zo goed af. In het begin konden we nog lachen om onze stommiteiten, later werd het een beetje frustrerend. We hebben wel alle paddestoelen open gekregen, maar volgens ons niet allemaal op de juiste manier. Een beetje proberen wil nog wel eens lukken. Bij de cache met het lichtspelletje kregen we gezelschap van twee andere teams, die de cache niet open kregen. Wij aanvankelijk ook niet, maar toen ging ik gewoon willekeurige combinaties van lampjes indrukken en zo hadden we opeens toch de goede code te pakken. Bij een andere cache zijn we gewoon gaan rekenen met een gegeven getal en zo hadden we uiteindelijk ook de goede code.

Ondanks het gruwelijk slechte weer, waren er veel andere geocachers op pad, tot complete gezinnen aan toe. Natuurlijk is het toe te juichen dat er zoveel mensen naar buiten gaan, maar ik weet niet of ik een baby met zulk weer mee het bos in zou slepen.

We vonden ook nog twee extra caches op de route: Minecraft bricks en Camperplaats Lommel.

De heide zag er grauw en troosteloos uit in dit weer. Dat leverde toch heel andere foto’s op, dan vorig jaar in het zonnetje, bij die andere trail. Bij de zandafgraving in deze weersomstandigheden kreeg ik spontaan het idee voor een eng moordverhaal.

We waren echt blij toen het einde van de trail in zicht kwam, omdat we zo nat en koud waren. De bonus maakte veel goed. Dit is zeker één van de mooiste en grootste caches die we ooit gezien hebben (hier geen foto’s van, geocachers moeten het zelf maar gaan bekijken). En we moesten er nog naar zoeken ook, want je verwacht niet dat een complete bouwkeet de cache vormt. De eigenaar had hier dus een compleet kabouterdorp nagebouwd, het leek net droomvlucht. Er zat ook een automaat in, waar je voor 50 cent een gelukspaddestoel uit kon halen. Natuurlijk wilde ik die hebben als herinnering en zelfs Anke ging voor de bijl. De 7000^ste  cache maakte toch iets los. We wilden bijna deze bonus tot 7000^ste verheffen, maar dat was logisch gezien niet mogelijk, want dan hadden we hem cijfermatig moeten vinden voor het grootste gedeelte van de serie en dat kan natuurlijk niet, omdat je de getallen waarmee je de bonus moest berekenen in de andere caches vindt.

Na de bonus moesten wij nog 1 cache. Het was ondertussen al begonnen te schemeren, dus we waren echt blij toen we bij de auto waren. 19 caches gevonden (we stonden nu al op 7014) en zo’n 13 kilometer door de regen gelopen. We hadden het wel verdiend.

Ondanks de weersomstandigheden, toch zeker een gedenkwaardige dag.

Foto’s bij deze blog zijn door mijzelf gemaakt. Op Instagram postte ik ook een foto met een tekst uit een liedje van de band de Heideroosjes, maar ik betwijfel of iemand die link heeft gelegd ;>)

Meatless Monday: Recensie “Veggie in 30 minuten”

Deze recensie verscheen vorige week ook op de website van de Vegetariërsbond, waar ik af en toe content voor aanlever.

Eerder schreef ik ook al over mijn eerste ervaringen met dit kookboek.

Veggie in 30 minuten

Meer dan 100 heerlijke en snelle veggie-recepten

Auteurs: Miki Duerinck & Kristin Leybaert

De titel van dit boek is waarschijnlijk geïnspireerd door de sterk gelijkende titel van een kookboek van een beroemde Engelse kok. Dit boek is echter niet van zijn hand, maar is geschreven door twee Vlaamse dames: Miki Duerinck en Kristin Leybaert. Eerder schreven zij al het kookboek Veggie burgers, balletjes en broodbeleg, wat het vorig jaar nog schopte tot finalist van de Lekkerste Vegetarische Kookboek verkiezing.

 Snelle veggie-recepten

In dit boek gaat het vooral om snel: de auteurs claimen dat elk gerecht in 30 minuten op tafel moet staan. In de praktijk ben je toch wat langer bezig, omdat groente snijden nou eenmaal veel tijd in beslag neemt. De drie kwartier haal je wel. Verder wordt er vaak voor snelle bereiding in de magnetron gekozen, waar ik dan liever voor de oven ga (bij de lasagne bijvoorbeeld). Lekker gaat bij mij dan toch boven snel.

Het boek is onder verdeeld in recepten voor alle onderdelen van de maaltijd: van voorgerechten tot soep, hoofdgerechten voor zomer en winter, exotische uitstapjes, maar ook brood en toetjes.

 Veel veganistisch en/of glutenvrij

Veel recepten zijn ook veganistisch en/of glutenvrij, dit alles is keurig aangegeven met symbolen.

Ook wordt er veel gebruik gemaakt van de zogenaamde “vergeten groenten”. (ik ben ineens dol op pastinaak)

Wat ik persoonlijk jammer vind, is dat er relatief weinig foto’s in het boek staan. Ik vind het toch altijd wel fijn als ik kan zien hoe mijn gerecht er ongeveer uit moet komen te zien.

Als je dit kleine nadeel negeert, is Veggie in 30 minuten een leuke aanwinst voor je keuken, met een ruime keuze in snelle, lekkere recepten.

Throwback Thursday: 8 december 2009

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 8 december 2009

Ik had een nieuwe GPS gekocht met een touchscreen en een gedetailleerde kaart van de omgeving en wilde die heel erg graag uitproberen. Dat probeerde ik met deze caches. Helaas bleek de onderste helft van de touchscreen kapot te zijn en moest de GPS terug naar de online webshop. Pas een week later kreeg ik een nieuwe. Die doopte ik Eragon (ik geef mijn GPS altijd een naam). Deze cache heb ik dus nog uitgelopen met mijn toenmalige GPS, die heette Gerard Pieter Simon.

En Reno was mijn auto.

Het verslag:

1689. Diezemonding/Struinjuweel
1690. ” ’n Tikkeltje wild misschien?”: bonuscache
1691. De Laatste Rimboe

Maker: Geopatra

Type: Multi/mysterie/traditional

Heideroosjes: Maartje

Gevonden op: 8 december 2009

Plaats: Den Bosch

“Maartje had een prachtige nieuwe GPS gekocht, de Oregon 400t. Die wilde ze wel eens uit gaan proberen. Deze caches leken allemaal wel te doen te zijn. Het was vandaag ook eindelijk eens een keertje droog, dus op pad maar.

Maartje en Reno kwamen aan bij een beetje een afgelegen gebied. Hier moest Reno op een vaag grasstrookje blijven wachten terwijl Maartje het gebied betrad met Gerard Pieter Simon in de hand en de nieuwe GPS aan haar multi-functionele rugzak. De nieuwe GPS ging voor het eerst satellieten vangen. Dat had hij zo voor elkaar en het kaartje op het beeldscherm zag er mooi uit: zelfs het modderpad waar Maartje overheen trachtte te lopen stond erop. Maar toen Maartje met het touchscreen wilde gaan spelen ging dat helemaal fout. De nieuwe GPS reageerde helemaal verkeerd. Hij deed wat er twee regeltjes onder de aangeslagen ‘toets’ stond. Erg vervelend. En de rechteronderhoek van het scherm deed helemaal niets. Toch best vervelend als o.a. de OK-toets van het waypoint-invoer-scherm in de rechteronderhoek staan. Teleurgesteld verdween de nieuwe GPS in de rugzak.

Gerard Pieter Simon lachtte in zijn vuistje: hij bleek weer de redder in de nood te zijn.”

Okay, bovenstaande stukje komt van mijn gele GPS60. Hij is zeer kwaad op mij dat ik een nieuwe GPS heb gekocht. Ik zal zelf weer verder schrijven.

Ik kwam dus aan bij een beetje een vaag natuurgebied in het buitengebied van Den Bosch, aan de kant van Empel. Na de hevige regenval van de afgelopen weken bleek het gebied veranderd te zijn in een grote modderpoel a.k.a. een moeras. In de cache-beschrijving van  Geopatra stond al dat het een struingebied was, een gebied waar je vrij mocht ronddwalen en waar geen paden waren. Dat leek mij wel leuk. Maar deze modder ging me toch iets te ver.

Ik bereikte nog vrij schoon het eerste waypoint waar routebeschrijvingen verstopt lagen voor de rest van de route. Hierna moest ik dwars door de modder gaan lopen. Op sommige stukken was het haast niet te doen en mijn schoenen (gelukkig had ik mijn hoge wandelschoenen aangetrokken, want van mijn lage was niks overgebleven) veranderden al snel in grote modderklompen, mijn sokken raakten doorweekt, mijn broek werd een en al modderspat en ik moest moeite doen om niet onderuit te gaan en mijn jas schoon te houden (wat nog aardig is gelukt). Planten vastpakken om houvast te hebben was niet aan te raden, want het waren allemaal prikkelplanten. Ik heb de waypoints compleet door elkaar heen gelopen, omdat ik de ergste modder probeerde te ontwijken. Ik moest ook nog helemaal omlopen, omdat ik een nummer op een elektriciteitsmast in de verte moest hebben en ik geen verrekijker bij me had.

In het gebied zouden koeien moeten zitten, Schotse Hooglanders, hier werden ze de Rode Geuzen genoemd. Het bleek dat die allemaal in een hok waren gedreven aan de rand van het gebied waar een heleboel mensen omheen stonden. Ik dacht aanvankelijk dat de koeien daar verkocht werden als lekkernij met Kerstmis voor de rijke Bosschenaren.

Op het waypoint vlak bij het koeienhek kon ik niks vinden en ik werd nogal raar aangekeken door de aanwezige mensen. Dus besloot ik om op te geven en terug te baggeren naar de auto. Onderweg nog gekeken of ik het voorlaatste waypoint kon vinden, waar ik een hint voor had, maar helaas. De cache zou liggen aan een doodlopend pad. Toen ik bij de auto was, zag ik dat er een doodlopend pad de andere kant op liep. Dus ben ik daar nog gaan zoeken naar de cache. Die was er niet. Toen ik weer terug liep naar Reno werd ik aangesproken door een man die op de weg rondom het gebied fietste. (Het gebied was niet zo heel groot, als je in het midden stond kon je overal om je heen nog de wegen zien). Hij vroeg of ik een geocacher was en of ik alles kon vinden. Ik gaf toe dat ik gestrand was en liet hem mijn aantekeningen zien. Hij wist niet precies waar de cache verstopt lag, maar wist wel wie Geopatra was en hij had toestemming gegeven voor het verstoppen van “dingen” in het gebied. Volgens hem lagen er ook nog “dingen” in het gebied aan de overkant van de weg. Verder hoefde ik niet bang te zijn van de Rode Geuzen, want die waren allemaal verhuist naar het gebied aan de overkant van de weg. Ik was opgelucht dat de koeien toch niet op het kerstmenu stonden en dat ze alleen maar verplaatst waren. Bang ben ik sowieso niet van Schotse Hooglanders ;>)

Ik bedankte de man en verdiepte me weer in mijn routebeschrijving. Het bleek dat ik een leesfout had gemaakt. Ik was nog niet bij het voorlaatste waypoint, maar bij het waypoint daarvoor. Dus terug naar mijn laatste gevonden gegevens. Die stuurde mij weer naar de plek waar de koeienkooi was geweest. Die was nu weg en de koeien en de mensen waren ook weg. Nu kon ik rustig zoeken en nu had ik wel succes: ik vond het zeer sneaky verstopte “messen”-waypoint. Nu kon ik verder en ik werd inderdaad naar het gebied aan de overkant van de weg gestuurd. Hier mocht ik lekker over een hek klimmen (dat is heel erg Geopatra) en door de koeienwei gaan struinen. Voordeel was dat hier een stuk minder modderig was, want gewoon gras. En dat ik de Rode Geuzen kon zien. Natuurlijk mochten zij op mijn koeienfoto van de dag. En ik vond na ruim 3 uur struinen eindelijk de cache. Nou, dit is er weer eentje die ik niet snel zal vergeten. Gelukkig werd ik nog beloond met een bonuscache, een paar honderd meter verderop. Die zou in erg wild gebied moeten liggen, maar dat viel in de winter wel mee. En vergeleken met de modderpoel van Struinjuweel, vond ik het smalle, steile paadje van Tikkeltje Wild heel erg meevallen.

Hierna meteen doorgelopen naar De Laatste Rimboe, die ook in dit gebied zou moeten liggen. Die lag er ook, maar dan wel aan de andere kant van het prikkeldraad. Ik had geen zin om om te gaan lopen en ben gewoon eronderdoor gekropen (moest wel heel lang wachten tot er een stel irritante Dreuzels opgerot waren). Ik kwam uit op een soort van woonbotenkamp. Hier lag dus de Laatste Rimboe. Ik vond het woonbotenkamp er maar armoedig en vervallen uitzien. In de zomer is het vast heel leuk om daar te wonen, maar in de winter? Koud en nat. Geef mij dan maar een huis hoor.

Ik logde de cache en begon aan de terugtocht naar de auto. Die viel mee, ik hoefde niet terug door het struingebied, maar kon een soort van zandpad volgen dat een stuk beter begaanbaar was.

Met Reno wilde ik daarna nog een andere traditional gaan doen. Maar die hebben we nooit bereikt. Ze waren aan de weg aan het werken en je mocht daar nergens je auto parkeren (vergunninghoudersgebied). Dus heb ik de Henriettewaard maar laten liggen en ben naar huis gegaan. Ik had het ook ijskoud en alles onder mijn knieen was kleddernat en modderig.

“’s Avonds mailde Maartje naar de grote outdoor-winkel waar de Oregon vandaan kwam. Ze kreeg een mailtje terug dat ze de GPS moest updaten via de site van de leverancier: Garmin. Maartje deed dat en aanvankelijk leek dat de oplossing te zijn. De aangeslagen toetsen stonden ineens goed. Tot de rechteronderhoek weer nodig was en die deed het nog steeds niet.

De volgende dag ging er weer een mailtje naar de grote outdoor-winkel. De grote helpdesk bond in en gaf toe dat de GPS het niet deed. Hij mocht geretourneerd worden. Vol wantrouwen bracht Maartje het pakje naar  het net geopende pakketpunt in de supermarkt. Wonder boven is het de supermarkt (en de post) gelukt om het pakje heel bij de grote outdoor-winkel te krijgen (!).

En nu krijgt Maartje een nieuwe Oregon 400t. Ze denkt alleen dat ze dat Oregon gaat veranderen in Eragon, het scheelt tenslotte maar 2 letters…”

Wat ik hier op 8 december 2016 nog aan toe te voegen heb:

De schuinstaande stukjes zijn zogenaamd geschreven vanuit het oogpunt van mijn oude GPS en zijn bedoeld als grapje. Ik kreeg overigens netjes een nieuwe GPS – een Oregon 400t – die ik inderdaad Eragon heb genoemd, naar de drakenrijder uit de boeken van Christopher Paolini. Met Eragon heb ik vervolgens vijf jaar lang gebruikt, daarna was hij echt helemaal op en ging ik begin 2015 over op mijn huidige GPS: Smaug.

Geopatra was toen wij begonnen met geocachen een soort van godheid: hij had heel erg veel caches gemaakt, want hij vond leggen leuker dan zoeken. Zijn caches stonden bekend als ingewikkeld, ook vanwege het feit dat veel cachebeschrijvingen in het Engels waren. Geopatra bleek ook niet zo’n heel sympatieke man te zijn, daar kwam ik echter toen ik hem heb ontmoet bij een cache en hij alle travelbugs opeiste, omdat hij de cache 10 seconden eerder had gevonden dan wij. Tja.

Ondertussen zijn er zoveel cachemakers bijgekomen, dat Geopatra een beetje van zijn voormalige voetstuk is gevallen. Voor zover ik weet heeft hij nog slechts enkele caches online, de rest is in het archief gegaan. Een beetje jammer is dat toch wel.

De koeienfoto’s waar ik het in mijn verslag over heb, kan ik nergens terug vinden…dus heb ik maar wat andere Schotse Hooglanderfoto’s uit mijn enorme collectie koeienfoto’s gekozen voor bij deze blog.

 

Sinterklaas

Vandaag is het 5 december, de verjaardag van Sinterklaas. Wij hebben het gisterenavond al gevierd, want in het weekend is dat nou eenmaal handiger, dan op een doordeweekse avond.

Ik kom uit een gezin waar Sinterklaas hoger gewaardeerd wordt, dan de Kerstman. Mijn ouders komen allebei uit een heel groot gezin, waar Sinterklaas vroeger uitbundig gevierd werd. Mijn moeder viert zelfs nog steeds elk jaar Sinterklaas met haar broers, zussen en hun partners.

Ook met het eigen gezin (= mijn ouders, mijn twee broertjes en ik) vieren wij altijd Sinterklaas. Toen wij nog klein waren met een zak vol cadeautjes en toen we niet meer gelovig waren, met surprises. Surprises vond ik helemaal geweldig, maar omdat ik bijna vijf jaar ouder ben, dan mijn jongste broertje, moest ik jarenlang wachten voor we eindelijk thuis surprise konden doen.

Dit jaar deden ook de twee vriendinnen van mijn broertjes mee. Dus waren we in totaal met zeven personen. Vanwege het tijdgebrek van enkele deelnemers maakten we dit jaar geen surprises, maar werden er alleen cadeautjes gekocht, met een gedicht. Ik trof de naam van de vriendin van oudste broertje en oudste broertje bleek op zijn beurt mij te hebben. Vroeger vond ik het een sport om te weten te komen wie wie had, nu heb ik die drang niet meer. Ik wist het dus echt niet, dit jaar.

Traditioneel wordt er gegourmet op Sinterklaasavond, dat is een harde eis van mijn broertjes en mij. Ik vind gourmet gezellig, omdat iedereen gewoon kan eten wat hij lekker vindt en ik dus rustig vegetarisch kan eten, zonder de rest tot last te zijn. Verder is het leuk omdat je allerlei eten door elkaar kan eten, wat je anders nooit zou combineren (pannenkoek gevolgd door gebakken aardappeltjes en daarna nog een oosterse wok bijvoorbeeld). Omdat het gourmetstel maar zes pannetjes heeft, hadden we er dit jaar ook een pizza-oven bij (geleend), zodat er afgewisseld kon worden. We hebben bijna twee uur zitten eten, dus het was lekker en gezellig.

Daarna begonnen met cadeautjes uit pakken, aan de hand van een spel met vragen over de provincie Noord-Brabant. Met zeven personen ben je daar nog best een tijdje mee bezig.

Ik geloof dat iedereen zeer tevreden was met zijn of haar cadeautjes. Wat ik kreeg? Een vegetarisch kookboek en de uitbreiding voor het spelletje Regenwormen. Dat spel heb ik al jarenlang en het wordt heel veel gespeeld. Het gaat ook standaard mee op vakantie en weekendjes weg, ik grap altijd dat het ondertussen nogal versleten doosje, heel Nederland + half Europa heeft gezien. De uitbreiding lijkt mij leuk voor een nieuwe touch in het spel (ik heb het al een paar keer gespeeld trouwens, want Anke heeft dit spel ook).

Verder kreeg de “jeugd” van mijn ouders nog een cadeaubon van Bol.com en een grappige kerstbeker (we drinken allemaal nogal veel thee en/of koffie namelijk). Mijn moeder kan het nooit laten om extra cadeautjes te kopen, haha.

Ook hebben we nog erg gelachen om het feit dat mijn vader geen idee had wat vriendinnetje van jongste broertje op haar verlanglijstje bedoelde met een “fluffy fleecedeken”. Wel een geweldige alliteratie, trouwens.

Deze week doe ik nog het Decemberruilspel met de kanovereniging en met Kerstmis gaan we nog een avondje gezellig doen met dit family-clubje.

Tot zover de december-feestmaand ;>)

De plaatjes komen van internet en dezelfde plaatjes had ik bij mijn gedicht gezet.