Meatless Monday: Pompoensoep

Iedere herfst maak ik wel een keertje pompoensoep en het recept wil nog wel eens veranderen. Hoewel ik denk dat het recept van dit jaar een blijvertje is.

Het is een recept voor vier personen, maar als je de hoeveelheden door de midden doet, kan het natuurlijk ook voor twee personen.

Ingrediënten:

• ongeveer 800 gram pompoen (of je zelf gaat “slachten” of voorgesneden stukjes koopt, mag je zelf weten ;>)
• 2 gele paprika’s
• 1 of 2 rode uien
• 1 middelgrote winterwortel
• een paar lente-uitjes
• 1 klein blikje kikkererwten
• 2 groentebouillontabletten
• kruiden naar keuze: ik gebruikte paprikapoeder, peper, cayennepeper, een snufje chilipoeder en nog wat groene kruiden voor de garnering

Hoe maak je het?

• Snijd alle groenten (pompoen, paprika, ui en wortel) in stukjes en breng deze met voldoende water aan de kook
• Voeg de groentebouillontabletten toe
• Mix de hele boel tot een gladde soep
• Voeg kruiden naar keuze toe, zie boven voor inspiratie en roer ze erdoorheen
• Giet de kikkererwten af en voeg toe (dit zijn je soepballetjes)
• Laat de soep nog even pruttelen
• Voeg vlak voor het opdienen de stukjes lente-ui toe als garnering, evt. met nog wat groene kruiden

Lekker met stokbrood en smeersels.

Eet smakelijk!

De foto (met weerwolfschaduw!) is van mezelf en verscheen eerder op mijn instagram. Het idee om kikkererwten als soepballetjes te gebruiken komt uit het kookboek “Veggie in 30 minuten”.

 

Throwback Thursday: 24 november 2011

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 24 november 2011

Het was een grauwe dag, maar ik was vrij en besloot om een lastige puzzel-multi-cache in België te gaan doen. Ik had toen nog een auto en woonde nog in Hilvarenbeek, dus dan ben je zo bij de zuiderburen.

Het verslag:

3531. Rielens Gebroekt

Maker: Wonan

Type: Multi

Heideroosjes: Maartje

Gevonden op: 24 november 2011

Plaats: Lichtaart, België

Ik had zin in een lekkere wandelmulti en kon er in Nederland zou gauw geen vinden, dus wat uitgeweken naar België en daar was mijn ogen op deze gevallen. Een puzzelmulti waar een banner mee te verdienen viel. Het weer was droog, maar bewolkt, maar ik besloot toch te gaan. De cache heette Rielens Gebroekt, naar het natuurgebied.

Op het eerste stukje van de route zou ik ook nog een andere multi kunnen doen, maar die lukte niet goed, ik kwam uit in een onherbergzaam stukje bos en werd ook nog achtervolgd door een enge jager, met een akelige hangsnor. Ik was echt bang van die vent. Dus besloten om te stoppen met die multi en verder te gaan met Rielens Gebroekt.

Daar dreigde ik op waypoint 2 al te stranden, ik kon het echt niet vinden. Het was mijn redding dat de maker van de cache, Wonan, langs kwam wandelen. Hij vroeg mij of ik aan het geocachen was en toen ik bevestigend antwoordde, vroeg hij of ik Rielens Gebroekt deed. Ik zei ja, en vertelde dat ik al vastgelopen was. Hij wees mij toen subtiel waar ik moest kijken. Dat was dus mijn redding, anders had ik het op moeten geven. Het stomme was dat de coördinaten op een bordje zaten geplakt en dat ik wel op de achterkant van dat bordje had gekeken, maar dat ze op de voorkant zaten. Ik voelde me met al m’n 3500+ founds een ongelooflijke sukkel.

Gelukkig verliep de rest van de tocht beter. Ik heb op een paar punten nog wel een bijna-inzinking gehad. Er werden nergens hints gegeven en sommige punten waren echt akelig goed verstopt. Door alle technieken heb ik me wel heen geslagen. De strippenkaart lukte goed, het letterbox-stukje ook en zelfs de zelfberekende projectie lukte nauwkeurig. Het kostte alles bij elkaar wel behoorlijk veel tijd en het weer werd steeds dreigender. Ik kwam ook verder helemaal niemand meer tegen, dus ik voelde we een beetje een zwerver in een “desolate wasteland” (ik zal jullie de uitleg van deze term besparen ;>).

Gelukkig vond ik de cache nog in het licht. Het was een lekkere, grote bak, die ook nog eens droog en schoon was. In de cache zat nog een aanwijzing om de mysterie de Eik op te lossen. Dit was echter een lange berekening vol haakjes. Ik vond onderweg naar de auto nog wel de tag op de eik, ik moet toegeven dat dit een van de origineelste travelbugs is die ik ooit heb gezien. Maar ik kwam niet uit de berekening, want meer dan 2 km verderop leek me te ver, dus gaf ik het maar op.

Het begon al te schemeren, het begon kil te worden en ik wilde gewoon terug naar de bewoonde wereld. Voor die Eik ga ik nog wel eens op jacht, ik kwam er thuis al achter dat ik een rekenfout heb gemaakt. Kan ik die mooi in combinatie doen met de andere caches van Wonan.

Wat ik hier op 24 november 2016 nog aan toe te voegen heb:

Tja, dit soort acties van in mijn eentje in België een moeilijke multi gaan doen, kan nu niet meer, omdat ik geen auto meer heb. Daarom ben ik ook nooit meer terug geweest in het Rielens Gebroekt voor die cache met die eik. Ik ben nog steeds wel trots dat ik deze cache in 1x tot een goed einde heb gebracht, want blijkbaar is dat heel veel andere geocachers niet gelukt.

De afbeelding met de voetstapjes is de banner van deze cache. Bij sommige caches kun je een banner verdienen, die je dan op je geocachingprofiel kan plaatsen. Meestal zijn het ook echt rechthoekige blokjes, maar deze heeft nogal een afwijkend formaat. Die code is de cachecode van deze cache, hij is nog steeds online.

De andere afbeelding komt uit de cachebeschrijving van deze cache.

Dit keer met foto’s, die door mijzelf zijn gemaakt op 24 november 2011, tijdens het lopen van deze cache.

 

 

Meatless Monday: Medewerkersdag Vegetariërsbond

Sinds een paar maanden ben ik “onbetaalde medewerker” (ik ben er nog niet over uit of dat beter klinkt dan “vrijwilliger”) bij de Vegetariërsbond. Ik ben medewerker online communicatie, waarbij ik me vooral bezig houd met Facebook en iets minder met twitter en webredactie. Ook ben ik vrijwilliger geweest bij de Langste Vegetarische Tafel en de VeggieFair.

Daardoor mocht ik gisteren deelnemen aan de eerste medewerkersdag van de Vegetariërsbond, ooit georganiseerd. In Baarn – of all places. Ik reis wat af voor deze organisatie: Amsterdam, Rotterdam, Nieuw-Vennep, Baarn – I have been there. Gelukkig worden je reiskosten wel vergoed, want ik sponsor de NS jaarlijks al met grootse bedragen.

Baarn bleek in de praktijk nog verder reizen dan Amsterdam (!). Maar liefst twee uur treinen met 4x overstappen. En op zondag rijdt de eerste trein in Oisterwijk pas om 7.58 uur. Klein, onbelangrijk station natuurlijk. Dat is niet zo handig als je om 10 uur ergens moet zijn. Het alternatief was eerst naar Tilburg fietsen om daar de trein van 7.25 uur te kunnen pakken, maar dat is toch 7 kilometer fietsen in het donker en de kou en toen er ook nog een herfststorm bij kwam, besloot ik dat plan niet uit te voeren. Dan miste ik het welkomstwoord maar.

 

In Baarn aangekomen, herkende ik het station. Ik bleek er ooit al eerder te zijn geweest, toen deed ik een soort van NS-wandeling/geocachingwandeling van station Den Dolder naar station Baarn. Hoewel ik mijn GPS wel bij had, om te navigeren van het station naar de locatie (die vertrouw ik meer dan mijn fossiele smartphone), was er voor geocaching geen tijd meer.

Uiteindelijk bleek bijna iedereen te laat te zijn en begon het hele programma later. Kon ik mooi even met een aantal mensen kennismaken. Van de meesten kende ik de naam wel, maar het is leuk om er nu ook een gezicht bij te hebben. De andere online communicatiemedewerkers had ik wel eens in real life ontmoet, dus het waren niet allemaal vreemden.

Eerst een welkomstwoord en daarna een lezing van Sijas Akkerman van Oliithe over de vier trends bij het menu van de toekomst. Dit was zeker wel interessant, maar het meeste wist ik/wisten wij als vegetariërs al lang. Ik zou het wel boeiend vinden om toe te kijken, hoe hij deze lezing houdt voor een zaal vol verstokte vleeseters en vooral wat voor weerstand hij dan zou krijgen. Nu was zo’n beetje het enige commentaar dat wij eigenlijk ook geen vis eten en dat zijn broeikassen van de toekomst wel heel veel energie verbruiken, wat dan ook weer niet duurzaam is. (Nederlandse zonne-energie was op deze grauwe stormdag nergens te vinden, namelijk).

Vervolgens was er de keuze uit twee workshops. Die ene ging over moestuinieren. Aangezien ik absoluut geen groene vingers heb en alle planten bij mij spontaan dood gaan, tot cactussen aan toe, koos ik voor de workshop over voedselhypes door voedingsdeskundige Sytske de Waard. Hier ging het vooral over de maar liefst twaalf kenmerken van een voedselhype (sorry, ik heb ze niet allemaal onthouden) en over zin en onzin betreffende vegetarisme/veganisme. Er was af en toe felle discussie, maar niet zozeer van mijn kant, want ik heb eerlijk gezegd niet zoveel verstand van de wetenschappelijke onderbouwing van het vegetariër zijn ;>) Uiteindelijk werden we het erover eens dat vooral variatie erg belangrijk is in je menu, dus eten uit alle vakken van de beroemde Schijf van Vijf.

Persoonlijk vind ik dat bewegen ook een belangrijk onderdeel is van je levensstijl, maar goed dat heeft natuurlijk niet primair met voeding te maken.

Na deze workshop gingen we lunchen, waarbij een deel van het broodbeleg zelf mocht worden gemaakt (bonenspreads). Owh en ik geloof dat er wel 10 foto’s zijn gemaakt van hoe ik aan het afwassen ben…dat doe ik dan ook vrijwel nooit, dus is vast een soort van wereldwonder ofzo ;>)

’s Middags waren er twee brainstormsessies. De meeste kozen voor “werving en behoud van donateurs”. Ik zat bij het zeer kleine groepje dat koos voor “evenementen en promotie”. Nou, we zijn helemaal los gegaan bij het brainstormen, vooral als we een budget van een miljoen zouden hebben. De meest wilde plannen kwamen voorbij. Probleem is alleen dat er geen miljoen is, dus de plannen moesten allemaal weer omgewerkt worden tot low-budget.

Hierna hadden we een soort van terugkoppeling van de brainstormsessies aan elkaar, waarbij ik werd gebombardeerd tot de “leider” van het promotie-clubje. (En bedankt, jullie moeten eens weten hoe erg ik de schurft heb aan presenteren.) Uiteindelijk gingen we nog verder door op de ideeën die we al hadden en werden er nog meer wilde promotieplannen bedacht. Ook waren we het erover eens dat de Vegetariërsbond aan de naamsbekendheid moet werken, want veel van de “nieuwe” medewerkers – waaronder ikzelf – wisten eerst niets van het bestaan van deze bond af.

We sloten de dag af met een borrel inclusief pub quiz. Waarbij de quizmaster zelf niet meer wist hoe z’n vergeten groente ook al weer heetten. Mijn team verloor helaas zwaar van de andere teams (we waren wel het beste op het onderdeel muziek). Maar het was wel heel gezellig en dat is het belangrijkste.

Iemand was zo aardig om mij en nog een ander op station Woerden af te zetten. Dat scheelde voor mij een overstap. Helaas was het overal in het land chaos door de storm, het leek wel of er overal bomen op het spoor lagen en de NS van gekkigheid niet wist, waar ze moesten beginnen met opruimen. In Noord-Brabant was er iemand zo depressief geworden van het grauwe weer dat die persoon voor de trein is gesprongen. Dus uiteindelijk heb ik een half uur doorgebracht op station Tilburg, voor de sprinter van het 5-minuten-ritje naar Oisterwijk aan kwam rijden. Zo duurde die treinreis alsnog bijna twee uur. Maar goed, mijn boek is nu bijna uit, dus misschien haal ik m’n leeschallenge ook nog wel.

Wil je nou volgend jaar ook deelnemen aan deze gezellige dag? Er staan nog flink wat vacatures open. Het gaat wel om onbetaalde functies!

 

 

 

Throwback Thursday: 17 november 2014

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 17 november 2014

Anke en ik waren op vakantie in Drenthe. Dit was de laatste dag, we moesten terug naar huis. Maar voor we naar huis gingen, liepen we nog een laatste multi-cache.

Het verslag:

5487. Ellert en Brammert

Maker: Plas21

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 17 november 2014

Plaats: Schoonoord

 

5488. Goudkoorts

Maker: Zwilteam

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 17 november 2014

Plaats: Schoonoord

 

5489. In het spoor van de reuzen

Maker: Lotte100

Type: Multi

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 17 november 2014

Plaats: Schoonoord

Onze laatste dag in Drenthe.  Op deze dag was het prachtig weer, dus we hadden besloten om nog een multi te gaan lopen voor we terug naar Noord-Brabant zouden rijden. We kozen voor In het spoor van de reuzen, een cache in het thema van de legende over de reuzen Ellert en Brammert. De cache zou starten bij het openluchtmuseum van Schoonoord, wat gesloten is in november. Hier vonden we de oppikker Ellert en Brammert, vlakbij de beelden van deze twee reuzen. De multi zou ook starten vanaf deze parkeerplaats, maar dat vonden wij maar raar. Het hek van het openluchtmuseum stond wel open, maar er hingen ook allemaal “verboden toegang” bordjes en in de verte zag je het hek van de omheining. Dus ik vond dat maar niets, ik zag ons al “doodlopen” op dat hek. Anke wilde het eerst wil gaan doen, maar ik haalde haar over om een andere weg te gaan zoeken. Na wat rondjes rijden, bleek er nog een berijdbaar bospad te liggen, dat langs het museum afliep, maar dat was behoorlijk onduidelijk aangegeven. Er waren meer cachers die hier over klaagden, maar dat is voor de maker blijkbaar geen reden om het aan te passen. Wij lieten de auto achter op een kruising in het bos, waar het wat breder was en wat wij eruit vonden zien als een parkeerplaats.

Daarna volgde de multi In het spoor van de reuzen, die ons heel moeizaam afging. We hadden het een en ander verkeerd geïnterpreteerd en daardoor liepen we de hele tijd verkeerd. Waypoint 1 ging nog wel vlot, maar daar maakten we dus al een fout. Met trial en error kwamen we uit op waypoint 2. We waren toen in de buurt van Goudkoorts, een traditional die ook in dit bos lag en die zijn we eerst op gaan pikken. Waarom de cache nou Goudkoorts heette, is ons trouwens een raadsel, want er was geen goud te bekennen, hij zat in een boomstronk, dus dat was een betere benaming geweest. In het bos stonden overal aparte kunstwerken, het deed een beetje denken aan het Kunst in Bomen project, dat dit jaar in Oisterwijk is geweest.

Het bos had ook heel veel paden en omdat de waypoints vrij ver uit elkaar lagen, was het soms lastig navigeren. Toen we helemaal op de heide uitkwamen, begrepen we dat we iets verkeerds hadden gedaan. We moesten andere getallen lezen. Konden we dus een heel stuk terug. We kwamen daardoor tot 3x toe langs de Kielse Kei, een grote, hunebedachtige rots die daar in het bos lag. Ik heb wel een foto van de kei gemaakt, maar daar staan wij zelf niet op. Balen, want het bleek dus een earthcache te zijn, die ik niet had ingeladen. Over zoiets kan ik dan best de schurft hebben. Maar goed, helaas. We vonden In het Spoor van de reuzen uiteindelijk nog wel, maar we hebben er echt lang over gedaan.

Wat ik hier op 17 november 2016 nog aan toe te voegen heb:

Anke en ik hebben zoveel gedaan tijdens deze vakantie, dat we een vakantie-agenda hadden gemaakt. Het was dus een heel actieve (fietsen, wandelen, geocaching), cultureel (wel 3 musea bezocht: Gevangenismuseum + dorp, museumdorp Orvelte en het Hunebedcentrum) verantwoorde vakantie met veel geocaches.

Tja, die Kielse Kei: ik heb nog overwogen om onszelf in die foto te fotoshoppen, maar ik ben niet zo goed in beeldbewerking, dus toch maar niet gedaan. Mocht ik ooit nog in Drenthe komen, dan wil ik zeker nog eens terug naar die kei.

Afbeeldingen van internet afgeplukt.

 

Meatless Monday: Snelle groentecurry met noedels

Vroeger hield ik niet zo van Aziatisch eten – ik haal echt never nooit Chinees – maar de laatste jaren ben ik toch wat uit gaan proberen.

Natuurlijk kun je gaan voor een kant-en-klaar currymengsel uit de supermarkt, maar over het algemeen zit daar vis in. En zoals bekend, lust ik geen vis (in feite mogen vegetariërs wel vis eten).

Onderstaand recept is voor een snelle groentecurry met een zelfgemaakte mix van kruiden: je mixt een theelepel koriander, een theelepel gember, een eetlepel kurkuma en een snufje cayennepeper door elkaar.

Roerbak de volgende groenten kort op een middelhoog vuur: rode ui, zoete puntpaprika, sperziebonen (ik gebruikte een diepvriesverpakking) en mais.

Voeg een vleesvervanger toe en roerbak die kort mee. Ik ging voor wokreepjes van Vivera.

Giet vervolgens kokosmelk in de pan, tot de groenten bijna onder water staan.

Roer dan het currymengsel erdoorheen.

Laat alles nog een tijdje pruttelen op een middelhoog vuur, totdat de saus een beetje is ingedikt.

Maak ondertussen de noedels klaar, volgens de aanwijzingen op de verpakking en voeg die aan de rest toe, vlak voor je gaat eten.

Strooi er eventueel nog een klein handje sesamzaadjes door voor de finishing touch.

Eet smakelijk!

Mocht je het toch nog te pittig vinden, laat dan de cayennepeper weg. Of voeg iets zoets toe aan je gerecht, bijvoorbeeld citroensap, sinaasappelsap of stukjes ananas.

 

Throwback Thursday: 10 november 2010

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 10 november 2010

De vaste lezer is vast al opgevallen dat Anke en ik vaak in het najaar op vakantie gaan. Dat had te maken met mijn toenmalige werk, waarbij ik in de zomer veel uren kon maken en in het najaar een stuk minder. Daarnaast heeft op vakantie gaan in november best wel iets, omdat niet veel mensen dat doen. Deze keer waren we bijna twee weken weg. We hebben eerst een week in Drenthe gezeten en reden toen door voor nog een midweek Noord-Holland. Het was toen niet zo’n mooi weer en we hebben heel veel gecached, we reden vooral rond met de auto van cache naar cache. Nu zou ik liever een wandeling maken, maar gezien de weersomstandigheden, was dit toen wel ok.

Het verslag:

2542. Peilschaalhuisje

Maker: Noorderhaaks

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2543. Monument Westerland
2544. Westerland 1: Uitzicht over de Waddenzee
2545. Westerland 2: Tuinwallen
2546. Westerland 3: Rotganzen
2547. Westerland 4: Vogeluitkijkpunt Normerven
2548. Westerland 6: Graf van de onbekende viking
2549. Spannend huisje 1
2550. Westerland 7: Hoogste punt Wieringen

Maker: M&M2

Type: Traditionals

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2551. Wieringen First Earthcache

Maker: De Kooikers

Type: Earthcache

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2552. Westlanderkoog

Maker: M&M2

Type: Traditionals, earthcache

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2553. Balgzand

Maker: Helderse Jutters

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2554. Spannend huisje 4
2555. Spannend huisje 11
2556. Amsteldijk
2557. Ulkesluis
2558. Spannend huisje 8
2559. Nieuwe Sluis
2560. Ulketocht
2561. Spannend huisje 3
2562. Zweefvliegen

Maker: M&M2

Type: Traditionals

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2563. Het Polderhuis

Maker: Mister en miss Marple

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2564. Spannend huisje 12

Maker: M&M2

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2565. Oudesluis

Maker: Muiz99

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2566. Spookhoek
2567. Spannend huisje 5
2568. Spannend huisje 6
2569. Spannend huisje 7
2570. Spannend huisje 13
2571. Zijperzeedijk

Maker: M&M2

Type: Traditionals

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2572. Nollen van Abbestede

Maker: Handleiding

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2573. Gemaal 1 Zuid

Maker: M&M2

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2574. Het Schagerwad

Maker: Muiz99

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

2575. Verborgen Schatten van de Dijk: Schagen

Maker: De Groenling

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 10 november 2010

Plaats: Noord-Holland

 

Dit zou de dag worden waarop we het dagrecord gingen verbreken. Hoopten we. We begonnen met de serie van Westerland (omdat de serie Oosterland, 2 dagen eerder zo vlot was verlopen), maar die konden we niet helemaal afronden omdat er een mysterie met foto’s inzat, dus die had de GPS niet goed ingeladen (de GPS laadt geen foto’s). Ook deden we eindelijk Peilschaalhuisje en Balgzand, die al sinds de tocht naar Zweden op mijn lijstje stonden (we reden toen van Texel naar Kiel, in Duitsland. We moesten de boot halen en hadden geen idee hoelang we er over zouden doen – we waren ongeveer een uur te vroeg. Deze caches toen dus niet gedaan, vanwege tijdgebrek). We waren langs beiden al eerder gereden die week, maar toen geen tijd. Nu wel allebei gevonden.

Rode draad van vandaag was de serie van de Spannende huisjes. Dit waren caches bij elektriciteitshuisjes. Nou, die bestaan er in alle vormen en maten, daar kwamen we wel achter. De caches waren geen van allen moeilijk te vinden, het was meer de manier waarop je er moest komen. Er ligt veel water in Noord-Holland in en we hebben kris/kras door de kop van de provincie gereden. Er zat weinig lijn in ons gecache en daardoor hebben we vermoedelijk het dagrecord niet kunnen verbreken.

Wel hebben we ontzettend veel sightseeing gedaan, want we gedroegen ons al met al heel toeristisch. We hebben het verlaten clubhuis van de zweefvliegclub bewonderd, we zagen het Polderhuis, we kwamen langs allerlei sluizen, wandelden over een dijk die volgens mij de Zuiperzeedijk heette, maar uiteindelijk toch de Zijperzeedijk bleek te zijn. De nominatie voor het mooiste gebied gaat naar de Nollen van Abbestede, een uitkijktoren in een gemengd duin/weidegebied met een uitkijktoren. Wel een eeuw naar de cache moeten zoeken, die sneaky onder de prullenbak hing met een magneet. Ook moesten we 2x terug naar dezelfde plek, omdat de earthcache de verkeerde coördinaten had in de beschrijving, maar we het bord herkenden van een cache van de Westerland-serie. We brachten een bezoekje aan het helemaal niet spannende Spookhoek en zagen een heleboel sluizen en gemalen, al dan niet met cache. Ook hadden we veel last van wegwerkzaamheden, waardoor we veel om moesten rijden en een enkele keer helemaal niet bij een cache konden komen.

Uiteindelijk zijn we gestrand in Schagen. De laatste cache van de dag kostte veel tijd, omdat hij in een parkje (met leuke kinderboerderij) lag en toen we ineens een Albert Heijn zagen, zijn we daar de parkeerplaats opgedraaid. Het was een hele grote AH en we deden grootse inkopen voor de laatste dagen van onze vakantie. Toen we klaar waren met boodschappen doen, hadden we eigenlijk allebei geen zin meer in geocachen en zijn we lekker naar het appartement terug gegaan om te eten en spellen te spelen. Internet was toen al uitgevallen, als voorbode van de naderende storm.

Met 34 founds schampten we heel dicht langs het dagrecord.

Wat ik hier op 10 november 2016 nog aan toe te voegen heb:

Uiteindelijk brak er in namiddag van onze een-na-laatste dag een echte storm uit. Zo’n storm waar alle weeralarmen voor af gaan met een zeer hoge windkracht. Wij waren to en wel blij dat we in een appartementje zaten en niet in een tent ofzo. De hele nacht ging de storm door en toen we de volgende dag naar huis reden, waaide het nog steeds flink. We moesten toen een keer stoppen bij een tankstation, niet om te tanken, maar om de vooruit schoon te maken. Die was helemaal vies van het zout en het zand in de lucht. Je merkte echt het verschil toen we de provincie Noord-Holland uitwaren. En in onze eigen provincie was het heel rustig.

Nu vinden we de hele dag rondrijden met de auto niet meer zo leuk. We maken liever een lange wandeling.

Het dagrecord staat nu op 101 caches, dat haalde ik in maart 2012. Maar het was helemaal niet leuk om zoveel caches op een dag te doen, dus het zal nooit meer hoger worden.

 

Meatless Monday: Veggie in 30 minuten

Gisteren was ik op het Boekenfestijn en daar kocht ik een nieuw vegetarisch kookboek. De titel is Veggie in 30 minuten. Waarschijnlijk geïnspireerd door de sterk gelijkende titel van een kookboek van Jamie Oliver. Dit boek is echter niet van de hand van de beroemde Engelse kok, maar is geschreven door twee Vlaamse dames: Miki Duerinck en Kristin Leybaert. Ik heb ook al een ander boek van deze schrijfsters, namelijk Veggie burgers, balletjes en broodbeleg.

’s Avonds in bed meteen een beetje in het boek zitten bladeren. Dus het was niet zo gek dat ik vandaag besloot om meteen een recept uit dit boek te koken. Het werd de “penne met aubergines en olijven in tomatensaus” op pagina 51 van het boek. Helaas zonder foto erbij, dus ik moest maar raden hoe het eruit moest gaan zien.

Ingrediënten:

• 400 gram (volkoren) penne
• 2 uien
• 4 teentjes knoflook
• 3 aubergines
• 200 gram groene olijven
• 100 gram kikkererwten (blik)
• 3 blikjes tomatenblokjes

Kruiden:

• komijn
• paprikapoeder
• peper
• zout

Hoe maak je het?

Kook de penne volgens de aanwijzingen op de verpakking

Snijd de uien en de knoflook in stukjes en roerbak ze in olie

Snijd ook de aubergines in stukjes en voeg ze toe aan de rest van de groenten

Voeg nu de tomatenblokjes toe en strooi naar smaak de kruiden in de saus

Laat dit alles pruttelen op een middelhoog vuur tot de aubergines gaar zijn

Voeg nu de kikkererwten en de olijven toe en als laatste de penne

Eet smakelijk!

Wat vond ik van dit recept?

Wow, eindelijk eens een recept waar ze lekker veel groenten gebruiken. In andere recepten voeg ik wel eens extra groenten toe, omdat er dan naar mijn inzien te weinig in zit voor vier personen. Bij dit recept was het eerder teveel: een volgende keer ga ik maar 2 aubergines gebruiken. Dit ligt natuurlijk ook aan de grootte van de aubergines in kwestie.

Wat minder penne zou ook best kunnen, er is nu nog genoeg over.

Ook voeg ik vrijwel nooit zout toe aan een gerecht, ook hier niet. Ik vind andere kruiden veel lekkerder, dus ik gebruik eerder wat meer peper, paprikapoeder en komijn.

Het is jammer dat er geen foto bij het gerecht in het kookboek staat, maar ik denk dat het wel goed gelukt is.

De 30 minuten kooktijd klopten bij dit gerecht trouwens aardig. Ben benieuwd of dat voor alle recepten gaat kloppen, want sommige dingen zien er best ingewikkeld uit.

Foto’s bij deze blog zijn gemaakt met mijn fossiele smartphone, dus niet al te beste kwaliteit.

 

Word ik dan toch een Crazy Cat Lady?

Dit is Jip. Het is de kitten van mijn vriendinnen Stephanie en Angela. Grijs met witte sokjes en een witte bef. Hij komt uit het asiel (nou ja, een gastgezin) en woont dus nog niet zo heel lang bij hen. Ze hadden echter al een weekendje weg gepland, dus werd ik gevraagd om op hun huisdier te passen. Is wel grappig, want vroeger paste ik ook altijd al op de huisdieren van Stephanie, maar toen waren het cavia’s en hamsters. Die kwamen met kooi en al naar mij toe. Jip bleef gewoon in zijn eigen huis.

Ondanks dat Jip nog klein is, eet hij best een heleboel. Hij moet ook vers water, want hij heeft de gewoonte om zijn brokjes in zijn waterbak te gooien. En hij wil het liefste de hele dag spelen (als hij niet slaapt, tenminste). Verder was hij nog nooit zo lang alleen geweest, dus Stephanie en Angela maakten zich best een beetje zorgen over hem.

Nou, volgens mij gaat het best goed met hem. Hij zal zich best een beetje eenzaam voelen en ik heb geen idee waar hij slaapt (hij is iedere keer als ik kom, heel erg wakker ;>), maar hij eet als een tijger, is totaal niet bang van mij en wil ook heel graag met mij spelen. Als ik er ben, loopt hij ook de hele tijd achter mij aan.

Bij een volgende keer zal hij trouwens ook niet meer eenzaam zijn, want als alles goed gaat, halen Stephanie en Angela volgende week nog een kitten op. Dan heeft Jip een vriendje om mee te spelen.

Eigenlijk ben ik niet zo’n kattenmens. Ik zou mezelf eerder een hondenmens noemen. Dat komt omdat ik opgegroeid ben met honden, eerst Bruce en daarna Indy. Die honden waren van het hele gezin. Van mezelf heb ik al vanaf jonge leeftijd allerlei knaagdieren gehad: cavia’s, konijnen, hamsters en muizen. Ook heb ik nog vissen gehad en wandelende takken. Nu heb ik nog twee cavia’s over en sinds kort heb ik opnieuw wandelende takken. Ik heb ook op allerlei soorten knaagdieren gepast, op honden (Dixie!) en op de schildpadden natuurlijk. Maar ik paste nooit eerder op een kat.

Ik heb dus nooit een kat gehad. Ook in mijn enorm grote familie, heeft er volgens mij vrijwel niemand een kat.

In de blogwereld lijkt het echter verplicht om een kat te hebben. Bijna alle bloggers schijnen één of meerdere katten te hebben en schrijven daar geregeld over. De term “Crazy Cat Lady” kwam ik dan ook tegen op een andere blog. Het klinkt leuk en daarom heb ik het onthouden.

Het zou zomaar eens kunnen dat Jip mij ook in een Crazy Cat Lady gaat veranderen. Hij is echt een übercute beestje. Natuurlijk is hij nu nog een kitten en jonge dieren zijn altijd schattig, maar ik verwacht dat ik hem ook nog leuk vind als hij volwassen is.

Owh en kattenspeelgoed! Weet je hoe leuk kattenspeeltjes zijn? Ik zou bijna zelf een dagje een kat willen zijn om te kunnen spelen met al die rinkelende balletjes en regenboogmuisjes en die geweldige vishengel! En dan wil ik ook overal op klimmen en over al het meubilair heen lopen en heel stoer op de grond springen. En dan net doen of ik een tijger ben en vervolgens midden op de bank gaan slapen, zodat er niemand meer fatsoenlijk kan zitten.

Het enige nadeel aan een kat vind ik het natvoer dat hij krijgt. Met de brokjes zou ik wel kunnen leven. Maar dat natvoer is iets heel ranzigs met veel vlees/vis in een zakje. Dat staat mij als vegetariër een beetje tegen. Op de VeggieFair was daar een interessante lezing over. Nou denk ik niet dat je een vleesetend huisdier volledig vegetarisch moet maken, maar ik zou daar zeker wel wat meer over willen weten, voor ik zelf een kat aan zou schaffen.

Voorlopig komt er echter geen kat. En geen hond. En geen konijn. En ook niet die hele imaginaire dierentuin uit mijn dromen. Eerst maar eens afstuderen, een fatsoenlijke baan vinden en andere woonruimte (hoeft niet persé in die volgorde). En dan kan ik eens aan al die huisdieren gaan denken.

Gelukkig woont Jip heel dichtbij en kan ik die heel vaak gaan aaien. Want zeg nou zelf, dat beestje is toch echt te schattig voor woorden?

De foto’s bij deze blog heb ik gemaakt met mijn telefoon. Mijn telefoon is een soort van prehistorisch fossiel (aldus mijn broertje) en de kwaliteit van de foto’s is dus niet al te best.      Verder is stil zitten niet echt een hobby van Jip ;>)

Angela heeft zelf heel mooie foto’s van Jip gemaakt, met haar professionele camera, maar die ga ik niet zonder toestemming gebruiken.

 

 

 

Throwback Thursday: 3 november 2007

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 3 november 2007

We zijn begonnen met geocaching in 2004, maar de eerste drie jaar vonden we heel weinig caches. 2007 was het jaar waarin we een stuk fanatieker werden, als het even lukte gingen Anke en ik op geocaching-jacht. In november 2007 had ik een eigen auto en was ik niet van anderen afhankelijk voor het vervoer.

Het verslag:

We gingen vandaag op pad met mijn auto. We kozen twee caches die al een tijdje op mijn to-do-lijst stonden en waarvoor je een stukje moest rijden. We begonnen met Water aan de Warande. Een beetje een vage cache rondom een soort van meertje wat dan een warande werd genoemd. Het had de hele week geregend en ook vandaag was het een druilerige dag. Je moest allerlei rare opdrachten doen, zoals bordjes zoeken in het riet en een afritnummer lezen van een snelweg. Wij waren helemaal een dijkje opgeklommen om dat nummer te kunnen lezen, dus we hadden natte voeten gekregen, van het natte gras. Bleek je dat nummer tien meter verderop gewoon vanaf het wandelpad te kunnen zien. Shit. Op het eindpunt aangekomen hebben we heel lang naar de cache gezocht. We waren niet helemaal zeker van onze eindberekening. We wilden bijna opgeven toen er een wandelaar met een hond langs kwam. Hij vroeg of wij van die GPS-mensen waren. Ja dus. Hij zei dat we dan aan de andere kant van het pad moesten zoeken. Hij had gelijk, daar lag inderdaad de cache. Dus deze is gevonden met dank aan de vriendelijke buurtbewoner.

We reden door naar de andere kant van de snelweg voor Klein Zwitserland. Ik hoop dat Zwitserland er in het echt niet zo uit ziet, want de route liep door een rommelig bos achter een De Valk-restaurant. Het rommelige bos lag rondom een vennetje, dat vroeger blijkbaar een zwembad zoals het Staalbergven was geweest. Ze hadden niet de moeite genomen om de containers uit het bos te halen, die stonden daar weg te rotten, voor zover plastic weg kan rotten. Af en toe was het pad ook ver te zoeken. Het klopte allemaal wel, want dit keer hadden we de cache wel vrij snel gevonden.

Wat ik hier op 3 november 2016 nog aan toe te voegen heb:

Ha, ik vind het grappig dat ik Gilze-Rijen ver rijden noem (een klein half uurtje). We hadden toen nog niet heel ver van huis gecached. Deze cachedag staat me nog wel bij, ondanks dat het al 9 jaar geleden is. Het was net zo’n sombere en bewolkte dag als vandaag. Later heb ik nog wel vaker caches gevonden bij de Warande.

Afbeelding van de Warande in Gilze komt van internet af.

 

Boekenplank: Wat las ik in oktober?

Het antwoord op de vraag: Wat las ik in oktober? Is: eigenlijk niet zoveel. Om precies te zijn slechts drie boeken. Wel drie totaal verschillende boeken: een bestseller, een avonturen science-fiction en een historische thriller.

Voor Jou is de verfilmde bestseller van Jojo Moyes. Het boek dat zowat elke vrouw al eens gelezen had, maar ik niet. Ik dacht dus altijd dat het een echte romantische chicklit zou zijn. Vooroordeel: Wat wil je ook van iemand die van haar ouders de afgrijselijke naam Jojo heeft meegekregen? Pas toen ik een recensie van de film las, begreep ik dat dit boek toch iets meer diepgang heeft. Ik leende het boek en las het zo’n beetje in 1 treinretour uit (het is lang reizen van Oisterwijk naar Amsterdam, hè?) Moyes’ schrijfstijl leest heel snel weg. Ik kon zowel met Will, als met Louisa meeleven. Wel vind ik, dat de Engelse titel Me before you , de lading beter dekt. Ik had dan voor een andere Nederlandse titel gekozen. Ben nu ook wel benieuwd naar de film, mede omdat dit voor “Daenerys” toch een heel andere rol is. Verder is er nu een vervolg op dit boek uit en daar ben ik ook wel benieuwd naar.

Brandon Sanderson is één van mijn favoriete schrijvers, sinds ik jaren geleden Elantris van hem las. Daarna volgde de Mistborn-trilogie en de spin-off(s) daarvan. Ik wacht nog steeds met smart op een uitgeverij die The Stormlight Archives durft te vertalen, maar ik vrees dat dat te weinig op brengt. Helaas ben ik bang dat ik er in het Engels niet zoveel van begrijp, want zijn verhalen zijn nogal ingewikkeld.

Goed, Staalhart is het eerste boek van een nieuwe serie, genaamd De Wrekers. Ook dit verhaal speelt zich af in een apocalyptische wereld, waar het altijd donker is. In die zin lijkt deze wereld wel een beetje op die in de Mistborn-trilogie. De wereld wordt beheerst door superhelden, maar in tegenstelling tot in de meeste superhelden-verhalen, zijn deze niet aardig. Ze zijn arrogant en zien de gewone mensen als nutteloze onderkruipsels. De ergste van hen allemaal is Staalhart. De Wrekers willen hier iets aan doen en de jonge David wil niets liever dan bij dit elite-clubje horen. Of dat hem lukt, lees je in dit boek. Dit is echt een mannenboek, een avonturenboek, een science-fictionboek. En toch vond ik het als vrouw, waarschijnlijk totaal niet behorend tot de doelgroep, zeer vermakelijk. Het tweede deel, Vlammenwerper, is ondertussen ook al vertaald. Ik wacht nog even tot ik die goedkoper te pakken kan krijgen. Yep, de boeken van Sanderson staan in mijn eigen boekenkast.

Het geluid van de nacht van de Spaanse schrijfster Maria Duenas is een historische thriller, die zich afspeelt in Spanje, Marokko en Portugal, ten tijde van de opkomst van dictator Franco. Dus in de jaren tijdens de Spaanse burgeroorlog, die zich afspeelde vlak voor WOII. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik hier niet zo veel van afwist, dus het is af en toe even goed lezen wat alle politieke standpunten zijn en wat de functie is van de verschillende historische personages.

Hoofdpersoon van het boek is Sira, geboren als buitenechtelijk kind, van jongs af aan opgeleid als naaister. En haar gave als naaister brengt haar uiteindelijk in de wereld van de geheim agenten.

Maria Duenas heeft een mooie schrijfstijl, die niet persé heel snel weg leest, maar wel met mooie omschrijvingen. Het boek schijnt ook verfilmd te zijn, maar daar kan ik zo gauw niets over terug vinden. Ik ga wel kijken of de bibliotheek ook de andere vertaalde boeken van Duenas in bezit heeft.

De covers van de boeken zijn van internet geplukt. De foto van de boekenkast ook.

 

 

Weekend Vrij: oktober

Sinds eind juni 2016 heb ik een Weekend Vrij abonnement. Vrij reizen in het weekend en op feestdagen. Het weekend van de NS begint al op vrijdag om 18.30 uur, dus ook de reizen op vrijdagvond tellen mee. De rest van de week krijg ik 40% korting buiten de spitsuren, net als bij het Voordeelurenabonnement, wat ik eerst had. Het Weekend Vrij abonnement kost 32 euro per maand. Ik ga een jaar lang bijhouden hoeveel besparing me het heeft opgeleverd.

Mijn reishistorie van oktober is maar heel kort. Ik reisde maar 4x met de trein. Dit vooral omdat ik slechts 1 dag naar school ben geweest deze maand. Iets met ziek zijn, “herfstvakantie” en dwars door mijn wekker heen slapen. Waar reisde ik zoal heen?

Nieuw Vennep is de mooiste aanwinst voor de collectie stationsborden. Echt weer zo’n of all places naam. Ik was hier ook nog nooit geweest en ik kan je vertellen: het is echt een uithoek van het land. (Waarschijnlijk vinden de mensen uit Nieuw Vennep en omstreken Oisterwijk een uithoek, maar goed).

Die vogel op het bord van Amsterdam Muiderpoort is wel een leuke toevalstreffer.

De gratis reizen:

1x Amsterdam Centraal – Oisterwijk, besparing van 10,70 euro

1x retour Oisterwijk – Leiden, besparing van 22,80 euro

1x Tilburg – Nieuw Vennep, besparing van 11,80 euro

1x Utrecht – Oisterwijk, besparing van 7,50 euro

---

Totaal is dat dan 52,80 euro – 32 euro abonnementskosten = 20,80 euro besparing. Is toch weer wat.

Wat de NS wel aan mij verdiende (dit is wel allemaal met 40% korting):

1x Oisterwijk – Amsterdam Amstel, 10,30 euro

1x retour Oisterwijk – Amsterdam Muiderpoort, 20,80 euro

---

Dat is dan 31,10 euro. Als het goed is, krijg ik de onderste reis nog terug als reiskostenvergoeding.

Verder verkocht ik nog twee kortingkaartjes (voor het weekend), die ik al had gekocht voor ik dit abonnement aanschafte.

Wel maakte ik nog kosten voor de bus.

Deze maand was Weekend Vrij dus weer opnieuw voordeliger dan Voordeeluren. Ik merk wel dat ik nu expres een verre treinreis ga maken op zondag. Zoals naar Leiden (wat overigens in combinatie met mijn museumjaarkaart helemaal een gratis dagje werd).

Ook heb ik deze maand een enquete voor de NS ingevuld over reizen met de OV-chipkaart. Ik ergerde me aan de vraagstelling over poortjes op het station en kreeg daar bijna slaande over met een huisgenoot, die zelden met de trein reist. Tja, tot zover mijn ervaringen met het OV afgelopen maand.