Throwback Thursday: 29 september 2011

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 29 september 2011:

Onderstaand verslag is het bewijs dat het soms ook helemaal niet wil lukken met geocachen.

Het verslag:

3358. Dommelbeemden – ‘t Heike

Maker: Amslouis & Mark640

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje

Gevonden op: 29 september 2011

Plaats: Dommelen

Het lijkt dit jaar alsof de zomer plaats vindt in de herfst, want het was vandaag weer prachtig weer. Ik had drie caches op het programma staan, 2 multi’s en 1 trad. Maar het cachen ging echt hopeloos vandaag, dus ik heb alleen de trad kunnen loggen. De eerste multi heette Tussen Dommel en Keersop. Eerst ging hij door een saaie woonwijk en op het eerste waypoint had ik al zo’n 30 meter afwijking. Op het tweede wp moest ik een aanwijzing in een bosje vinden, maar daar waren overal stukken hut van kinderen en verder stonk het er enorm naar een dode egel die een boom verderop lag. Ik heb die aanwijzing nooit gevonden, maar volgens logjes ging de route verder langs de trad, dus ben ik ook maar die kant opgelopen. Daar vond ik ook nog het bordje van wp 4. Hierna ging ik het gebied van de Dommelbeemden in en dat heb ik geweten. Eerst vervloekte ik mezelf dat ik een lange broek aan had getrokken met dit hete weer, maar nu was ik er blij om. Want mijn armen en nek werden belaagd door een heleboel muggen. Blijkbaar is mijn bloed exclusief lekker. Ik heb er een heleboel doodgeslagen, sommigen terwijl ze al aan het steken waren, dus er zaten allemaal kleine bloedvlekjes op mijn T-shirt. Waarschijnlijk zag ik eruit alsof ik een moord had gepleegd toen ik uit dat gebied kwam. Goed, door het niet vinden van de aanwijzing op wp 3, miste ik een stuk of negen waardes die ik ter hoogte van het wp bij de trad (die ik gelukkig wel vond) in moest vullen in een sudoku. Er was een heleboel te gokken en uiteindelijk had ik een geloofwaardige en kloppende sudoku, dus ik zag het helemaal zitten, met al mijn aanname-kwaliteiten. Helaas had ik te vroeg gejuicht, want voor het cache-coord had ik toch te weinig informatie. Het berekende coördinaat zou aan de overkant van de Dommel liggen en hoe ik ook sleepte met cijfers, ik kwam er niet uit. Uiteindelijk opgegeven. Ik was het hele gebied met al die rotmuggen ook helemaal beu.

Daarna nog aan de multi Dommelkespad begonnen, maar daar kwam ik ook al niet uit, dus al met al was het wat caches betreft een waardeloze dag.

Wat ik hier op 29 september 2016 nog aan toe te voegen heb:

Tja, soms lukt het dus helemaal niet met het geocachen. Bij sommige multi’s (cacheroutes met meerdere waypoints) kun je gewoon niet verder als je bepaalde gegevens niet kan vinden. Door de jaren heen ben ik behoorlijk goed geworden in aannames en vaak weet ik het met gokwerk wel tot een goed einde te brengen. Maar bij deze cache miste ik te veel cijfers. Caches die wij niet gevonden hebben, noemen we frustratie-caches. Soms gaan we nog terug voor zo’n cache. Ik ben echter nooit meer terug geweest naar Valkenswaard. Haha, ik heb net opgezocht of de cache nog bestaat. Laten nou beide multi’s nog bestaan…misschien moet ik dan toch nog maar eens terug.

 

 

 

 

Leven zonder auto (2)

Tja, als ik dan geen auto heb, hoe kom ik dan op de plaats van bestemming?

Fiets

Ik heb twee fietsen. Ze zijn allebei tweedehands en ik gebruik ze allebei regelmatig. Merkvast ben ik niet, want ik heb een Batavus en een Gazelle.

De Batavus staat het grootste gedeelte van de tijd opgetuigd als werkfiets, dus met de fietstassen en een stuurtas van mijn werk. Ik heb ook zo’n stuursteun van het werk, waar je die stuurtas op vast kan maken. Omdat de Batavus steviger is dan de Gazelle, gebruik ik deze fiets ook als ik een langere fietstocht ga maken, dan haal ik alle fietstassen er af. Deze fiets is dit jaar ook mee op vakantie geweest.

Ook toen ik nog niet bij de post werkte, fietste ik naar mijn werk in het Safaripark. Dat was zo’n 11 kilometer fietsen enkele reis. Het dorp waar ik post bezorg (ik bezorg post in Berkel-Enschot, niet in Oisterwijk) is ongeveer een kwartier fietsen.

Mijn tweede fiets is een Gazelle. Die gebruik ik voor alle korte fietstochtjes. Om boodschappen te doen. Naar het centrum. Naar het station. Als ik naar Tilburg ga, voor wat dan ook. Naar de kanovereniging. Of als ik op bezoek ga bij vrienden. De Gazelle is minder stevig en is maar een kleine fiets. Maar omdat ik ook maar klein ben (1.70 m) is het voor mij het ideale formaat fiets.

Openbaar Vervoer

OV betekend voor mij meestal de trein. Ik ben heel blij dat er een station in Oisterwijk is, ook al zijn alle aansluitingen ruk. Ik twitterde ooit dat ik mijn halve leven sta te wachten op de trein naar Oisterwijk. Overdreven natuurlijk.

Ik ga minimaal 1x per week met de trein, dat is dan meteen naar school in Amsterdam. Maar ik ga ook heel vaak geocachen met de trein op de meest wilde bestemmingen. Dat noem ik dan ook treincachen. Ik houd van NS-wandelingen, die van station naar station lopen. Shoppen is ook handig met de trein: geen last van parkeerkosten. Zoals bekend heb ik een Weekend Vrij abonnement, dat is gratis reizen in het weekend en met 40% korting buiten de spitsuren.

Daarnaast heb ik een abonnement op OV-fiets, dit gebruik ik vaak als ik ga treincachen.

Ik houd niet zo van de bus (of meer specifiek: het rijgedrag van veel buschauffeurs). Toch heb ik het afgelopen jaar meer dan ooit in de bus gezeten, omdat ik anders niet bij het startpunt van wandelingen kon komen. Ik heb geen busabonnement, omdat dat niet rendabel voor mij zou zijn. Dus ik reis gewoon op het saldo van mijn OV-chipkaart.

Soms reis ik in Amsterdam met de metro, maar meestal wandel ik van het station naar school, dat is een kleine 20 minuten lopen.

Auto’s van anderen

Zelf rijd ik dus nauwelijks auto. Ik kan het nog wel hoor, want toevallig heb ik afgelopen zondag voor het eerst in vijf maanden weer eens gereden. In de auto van mijn ouders. Een beetje jammer is dat wel: het halen van mijn rijbewijs was destijds nogal een worsteling. Eigenlijk vind ik zelf autorijden ook wel leuk. Bij een ander in de auto zitten vind ik minder leuk. Ik kan me heel erg ergeren aan het rijgedrag van sommige mensen. (Zelf ben ik zeker ook geen perfecte chauffeur.) Dat is door de jaren heen steeds erger geworden. Dus lange autoritten probeer ik zo veel mogelijk te vermijden om problemen te voorkomen.

Maar soms is een auto gewoon het makkelijkste vervoersmiddel. Om te gaan geocachen in België bijvoorbeeld. Dan is het wel handig dat mede-Heideroosje Anke wel een auto heeft.

 

 

 

 

 

 

Leven zonder auto (1)

In juni 2012 deed ik mijn auto na vijf jaar weg. Het was een Renault Clio, die ik de bijnaam Reno had gegeven. Het was de eerste en enige eigen auto die ik heb gehad in mijn leven. Ondertussen leef ik dus alweer ruim vier jaar zonder auto. Ook ben ik voorlopig niet van plan om een auto aan te schaffen. Wat voor redenen heb ik daar voor?

Reden 1: Financiën

Ik ben op dit moment natuurlijk gewoon weer een arme student met een bijbaantje die zich een auto niet kan veroorloven. Theoretisch gezien zou ik van mijn spaargeld een auto kunnen betalen, maar ik bewaar dat geld liever voor andere dingen, zoals eigen woonruimte. Dat vind ik veel belangrijker dan een auto.

Daarnaast kost het bezit van een auto heel veel geld. Je bent er niet met de aanschafwaarde.

• Je moet belasting betalen
• De auto moet verzekert worden. En die verzekeringskosten kunnen flink oplopen als je schade rijdt. De dagwaarde van oudere auto’s is 0 euro, dus houdt hier rekening mee.
• Brandstof is niet goedkoop. Maar zonder benzine rijdt je voertuig helaas niet.
• Onderhoudskosten: je hebt zo een kleine schade aan je auto, of die nou door jezelf of een ander veroorzaakt is. Mijn auto is geen enkel jaar in 1x door de Apk-keuring gekomen, er moest elk jaar wel iets aan vervangen worden. En auto-onderdelen zijn een stuk duurder dan de onderdelen voor je fiets. Om over het uurloon van de garage nog maar niet te praten
• Parkeerkosten: het is vaak niet gratis om je auto ergens te parkeren. Zeker in grote steden kunnen deze kosten flink oplopen.

Veel mensen beseffen het niet, maar de auto is voor de meeste mensen de tweede grootste uitgavepost in hun leven. (Op de eerste plaats staat je huis.)

In vijf jaar tijd reed ik zo’n 10.000 kilometer met mijn auto. Als ik alle kosten die ik voor de auto gemaakt heb, op een rijtje zet, kom ik ook aan zo’n 10.000 euro. Dat betekend gewoon dat hij 1 euro per gereden kilometer heeft gekost. Daar denk je bij de meeste ritjes niet zo bij na, maar het is toch behoorlijk veel geld. Ik had dat geld ook aan een heleboel andere leuke dingen kunnen besteden.

Reden 2: Milieu

Hoe je het ook wendt of keert, autorijden is niet goed voor het milieu. Uitlaatgassen zijn vervuilend. Punt. Ik ben verder geen milieu-activist ofzoiets en ga hier geen uitgebreid pleidooi overhouden. Maar de slogan Een betere wereld, begint bij jezelf, heeft me altijd aangesproken. Dus als ik door bijna geen auto meer te rijden bijdraag aan een betere wereld, dan vind ik dat een win-win-situatie.

En elektrische auto’s dan? Tja, daar zitten nog een heleboel mankementen aan. Verder kost het opwekken van elektriciteit natuurlijk ook veel energie.

Reden 3: Onderhoud

Door mijn hobby geocaching en zelfs door mijn toenmalige werk (ik reed vaak over de autosafari) reed ik vaak over modderige wegen. Ondanks dat hij zwart was, moest ik de auto dus eigenlijk vaak wassen. Ik had daar nogal een hekel aan en vond de wasstraat te duur. En dat gaat dan nog over de buitenkant. De binnenkant van mijn auto was ook vaak een rotzooi.

Ik had een oude auto, dus moest ook gewoon ijs krabben in de winter. En dan duurde het eeuw voor het een beetje warm werd in die auto. Ook geen airco, dus in de zomer was het weer te warm.

De vorige eigenaar had er een dakraam in laten zetten, maar dat lekte helaas als het regende.

 

De voordelen van een auto:

Natuurlijk zitten er ook voordelen aan het hebben van een auto:

• Je hebt altijd een vervoersmiddel bij de hand
• Het is handig bij het vervoeren van zware spullen
• Het is fijner reizen bij kou en regen
• Je kunt met een auto op plaatsen komen, waar het OV niet komt
• Mijn auto was een travelbug en ik vond het leuk om verhaaltjes over zijn geocachingavonturen te schrijven. Voor de geocachers, zijn trackable nummer was HDBD9H

Morgen ga ik schrijven over hoe ik tegenwoordig op de plaats van bestemming aan kom.

Deze blog is opgeleukt met foto’s van mijn voormalige auto Reno. Door mijzelf gemaakt.

 

 

 

Meatless Monday: Rijk gevulde minestronesoep

Minestrone komt van het Italiaanse woord minestra. Dit betekend letterlijk “grote, dikke soep”. Iets gedetailleerder staat minestrone voor een “dikke groentesoep, gevuld met graan of deegwaren.”

Net al bij het Franse recept ratatouille, kent elke regio zijn eigen variant. Omdat het oorspronkelijk is ontstaan als voedsel voor de minder bedeelde mensen, heeft elke Italiaanse vrouw haar eigen recept.

Mijn favoriete recept voor minestronesoep is gebaseerd op een heel oude menukaart van een jaar of 20 geleden, toen mijn ouders een tijdje geabonneerd waren op zoiets als “elke week een recept per post”. Het is een rijk gevulde minestronesoep.

Dit recept is voor een flinke hoeveelheid soep, dus gebruik de grootste pan die je in huis hebt. Wat je overhoudt kan je invriezen.

Ingrediënten:

• 10 tomaten
• 1 courgette
• 2 rode uien
• 250 gram sperziebonen (vers of diepvries, maakt niet uit)
• 50 gram erwtjes (diepvries of een klein blikje)
• 1 klein blikje kikkererwten
• 1 klein blikje kidneybonen
• 1 klein blikje linzen
• 4 groente- of tuinkruidenbouillon tabletten
• 2 blikjes tomatenpuree
• 2 teentjes knoflook
• een paar handjes farfalle (strikjespasta, niet op de foto)

Tips voor kruiden:

• zwarte peper
• paprikapoeder
• cayennepeper
• een snufje chilipoeder
• peterselie
• tijm
• basilicum
• knoflookpoeder (als je – zoals ik vaak – te lui bent om knoflook te snijden)

Hoe maak je het?

– Snijdt de tomaten in 8 stukken en kook ze in water, vul de pan ongeveer tot de helft.

– Snijdt ondertussen de uien, de knoflook en de courgette in stukjes

– Als het water met de tomaten kookt, voeg je alle groentebouillon-tabletten toe en wacht even tot ze zijn opgelost in het water

– Roer dan de tomatenpuree door de soep

– Voeg de stukjes ui, knoflook en courgette toe.  Ook de boontjes en de erwtjes mogen in de soep.

– Voeg de farfalle toe

– Giet de kikkererwten, kidneybonen en linzen af en voeg toe aan de soep

– Roer alles regelmatig goed door en breng aan de kook. Als de soep pruttelt, draai je het vuur lager. Als je te weinig water hebt, kun je nog water toevoegen.

– Voeg nu nog kruiden naar keuze toe. Zelf gebruik ik: zwarte peper, paprikapoeder, cayennepeper, een snufje chilipoeder, peterselie, tijm en basilicum. Roer de kruiden door de soep.

– Laat de soep nog zo’n 15 minuten pruttelen op een laag vuurtje en roer af en toe even door

– Lekker met stokbrood met smeersels

Eet smakelijk!

De foto’s bij deze blog zijn door mijzelf gemaakt. Het plaatje van Remy komt van internet. Deze blog verscheen eerder op de WordPress die ik voor school maakte.

 

 

Throwback Thursday: 22 september 2010

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 22 september 2010:

Anke en ik hadden kaartjes voor de musical We Will Rock You! in het Beatrixtheater in Utrecht en omdat we allebei vrij waren, hebben we de hele dag gecachet in de omgeving van Utrecht.

Het verslag:

2306. MZLE 2010 Verzorgingsplaats Jutphaas

Maker: Geolol.nl

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 22 september 2010

Plaats: Utrecht

 

2307. Lunchbreak 3: Groenewoudsedijk

Maker: Trackleader

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 22 september 2010

Plaats: Utrecht

 

2308. Bourgondische Cache 2.0.

Maker: Teumaat

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 22 september 2010

Plaats: Utrecht

 

2309. Park & Cache III
2310. Belle
2311. Park & Cache V
2312. Park & Cache I
2313. Park & Cache II

Maker: GeoGup & Zoefff

Type: 3x traditional, 2x multi

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 22 september 2010

Plaats: Utrecht

 

2314. A.d. Vecht

Maker: J. Meent

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 22 september 2010

Plaats: Utrecht

 

2315. Maarssens Verzet

Maker: GeoGup & Zoefff

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 22 september 2010

Plaats: Utrecht

 

Ik had al maanden van tevoren in de voorverkoop kaartjes besteld voor de musical We Will Rock You! met de muziek van Queen. Het leek ons gewoon een heel gave musical.

Het was die dag nog best lekker weer, dus we gingen de hele dag, zodat we vantevoren nog konden cachen. De eerste cache was een soort van carpoolcache, dat was er nog eentje van het MZLE 2010 (Mid Zomer Lopikerwaard Event), waar wij drie maanden eerder waren geweest, dus dat was wel grappig. We kwamen vanaf de weg achter het tankstation, die er heel landelijk uitzag, vergeleken met de snelweg aan de voorkant van het tankstation. Onze volgende cache lag op het industrieterrein en vormde een serie van 3 langs de lunch-wandel-route van een paar cachers. Een cache was al gearchiveerd en deze was drive-in. Daarna probeerde ik bij de andere cache op de brug te komen, maar daar kon je nergens parkeren,  dus moest ik alleen, terwijl Anke rondjes ging rijden. Het was een paar honderd meter lopen en uiteindelijk voor niets, want ik kon de cache niet vinden.  Dit probleem hebben wij helaas vaak bij brug-caches.

We maakten de keuze om een multi te gaan doen en wel Belle. Die cache ligt in Zuylen en dat was de woonplaats van de middeleeuwse schrijfster Belle van Zuylen. En naar deze Belle was de cache vernoemd. Een beetje een onlogisch ingerichte route door landelijk gebied. Onderweg konden we nog twee oppikkertjes verzilveren. Bij de Bourgondische cache dachten we nog even eremetaal gescoord te hebben, maar dat bleek niet zo te zijn, de eremetaal loggers waren aan de verkeerde kant van het boekje gaan schrijven. Dus nu staan wij op de TTF-sticker, terwijl we eigenlijk al de zesde ofzo waren. Ook maakten we een omweg om Park & Cache III te loggen, inderdaad in een vreemd park. Wel bij een kasteel, maar dat konden we niet goed zien. De Belle-cache zou 6 km zijn en wij begrepen niet hoe ze daar aan zouden komen, tot dat het van het laatste waypoint naar de cache nog meer dan een kilometer bleek te zijn. We twijfelden heel erg of we wel goed zaten, maar dat was wel zo en we vonden de cache. Daarna was het nog een eindje naar de auto en kwamen we dus wel degelijk aan die 6 km.

We gingen verder met de serie Park & Cache, die allemaal in ietwat vreemde parkjes lagen en er was er ook nog eentje een offset-multi, die we dus zo gevonden hadden. Daarna was het tijd om een hapje te eten, dat werd de McDonald’s in Maarssen, maar die had bijna niets, dus ook geen groenteburgers en we keurden hem af.  We hadden nog steeds tijd over, dus nog twee trads gedaan, eentje langs de Vecht, waarvoor we over een lange, kronkelige weg moesten rijden en eentje op een vreemd fietspad waar eigenlijk helemaal geen sporen van het Maarssens Verzet te vinden waren.

Het Beatrix-theater ligt naast het station en bij het station zou nog een nano liggen. Daarom besloten we om bij het theater te gaan parkeren (op de peperdure parkeerplaats van de Jaarbeurshallen), dan waren we zeker op tijd bij het theater en konden we nog even naar die nano gaan zoeken.

De zoektocht naar de nano werd een lange tocht door het winkelcentrum. We verdwaalden en hebben de cache-locatie nooit bereikt. We zaten uiteindelijk vast tussen een heleboel verdiepingen van het winkelcentrum en een parkeergarage en we waren blij toen we er weer uitwaren. Naar het theater gegaan. Tja, We Will Rock You! was een vreemde musical. Een verhaal wat helemaal nergens op slaat. De muziek is wel supergaaf, ik werd op slag weer helemaal superfan van Queen.

Wat ik hier op 22 september 2016 nog aan toe te voegen heb:

Anke en ik hadden in deze tijd allebei heel onregelmatig werk (Anke nu nog steeds, zelf heb ik nu ander werk, met vaste dagen), dus deze vrije dag op een doordeweekse dag voelde als een cadeautje. Het was heel mooi weer, dat weet ik ook nog.

Wat betreft McDonald’s: dat is onze gezamelijke guilty pleasure. Ik ben dol op de groenteburger van de Mac. Anke is van de kipnuggets. Zo af en toe gaan wij dus samen bij de Mac eten, meestal na een geocachingdag.

Die frustratie-nano heb ik later nog wel gevonden. Toevallig toen ik weer naar een musical in het Beatrix theater ging: Miss Saigon.

Verder mag ik nog steeds graag naar de muziek van Queen luisteren. En soms zelf proberen te zingen bij SingStar ;>) (I’m a shooting star leaping through the sky…)

 

 

 

 

 

 

Hooikoorts

Ik heb dus, net als 15 tot 20%  andere Nederlanders, hooikoorts. Verrassend genoeg, kreeg ik het pas voor het eerst toen ik al 25 jaar oud was. Later leerde ik, dat je het tot je 26ste kan krijgen. Heb ik dus weer. Hooikoorts is één van de meest voorkomende allergieën en ik ken dan ook genoeg andere mensen die het ook in meer of mindere mate hebben.

Zelf heb ik vooral in de lente en nu, in september. Ik schijn uitermate allergisch te zijn voor grassen en kruiden. Vooral als ik buiten aan het fietsen ben en het een beetje waait, is het kassa. Aangezien mijn werk als postbode bestaat uit buiten fietsen, heb ik het nogal vaak als ik aan het werk ben.

Tijdens het wandelen/geocachen is het soms ook echt bloedirritant. Ik weet nog dat ik vorig jaar de 6000ste cache vond en dat ik toen echt een erge aanval had. Dat was dus echt hoera – hatsjie – 6000ste cache – mmm, ik moet echt een zakdoekje hebben, NU!

Er zijn bepaalde plekken waar ik gegarandeerde hooikoorts heb. De fietsroute langs de spoorlijn (voor de kenners: de rode fietsroute) van Oisterwijk naar Tilburg, bijvoorbeeld. En de weg tussen Berkel-Enschot en Udenhout (er liggen drie straten van Berkel-Enschot in Udenhout. Natuurlijk horen die bij één van mijn drie postwijken). ’t Staalbergven (waar we met de kanovereniging zitten) is in sommige perioden ook een erge area.

In Amsterdam heb ik het nooit. Maar daar is ook geen natuur. Tenminste, niet tussen station Amsterdam Amstel en het schoolgebouw.

Wat mijn klachten dan zoal zijn?

• Jeukende, rode ogen
• Dikke oogleden, op de dag na een aanval, als ik wakker word
• Loopneus
• Niesbuien
• Soms ook hoestbuien en een lichte benauwdheid
• Vermoeidheid

Kort door de bocht is hooikoorts eigenlijk een stomme allergie, een foutje van je lichaam:

Hooikoorts is een overgevoeligheidsreactie van je lichaam op stuifmeel van sommige grassen, planten en bomen, die in bloei staan. Dit stuifmeel, ook wel pollen genaamd, zweeft in de lucht en wordt vervolgens ingeademd.

De overgevoeligheid voor het stuifmeel ontstaat doordat het afweermechanisme van je lichaam in de war is.

In het lichaam ontstaat een allergische reactie en er komt een stof vrij: histamine genaamd. Histamine zorgt ervoor dat hooikoortsklachten optreden. Bij een aanval van hooikoorts raken de slijmvliezen geïrriteerd. Met name de slijmvliezen in je neus- en keelholte en de slijmvliezen bij je ogen.

Doordat de seizoenen steeds meer door elkaar lopen (30 graden in september is eigenlijk niet normaal), krijgen steeds meer mensen hooikoortsklachten.

Een paar jaar geleden slikte ik een pilletje tegen de hooikoorts, maar ik had niet echt de indruk dat dat hielp, dus ben ik daarmee gestopt. Op internet doen ook een hoop huis, tuin- en keukentrucjes de ronde. Je zou pissebedden moeten eten en dan ben je in een klap genezen (ben ik even blij dat ik vegetariër ben). Of honing eten van bijen in de omgeving, zodat je immuun wordt.

Op zich wil ik niet klagen en heb ik liever de rest van mijn leven hooikoorts, dan een akelige ziekte. Toch is het soms enorm irritant, vooral in combinatie met m’n andere kwaaltje: lichte zonne-allergie.

Informatie in deze blog komt van deze website.

 

 

 

 

Meatless Monday: Supermarkten “trouw”

Je hebt mensen die altijd boodschappen doen bij dezelfde supermarkt, maar ik kom in diverse supermarkten en wissel regelmatig af. Want ja, wat de ene supermarkt heeft, heeft de andere weer niet. Ik ga ook rustig met de verkeerde shopper boodschappen doen of in een bepaalde supermarkt met twee verschillende shoppers. En ja, er liggen hier in huis shoppers van minstens vijf verschillende supermarkten.

In het dorp waar ik woon zitten de volgende supermarkt-ketens:

• Albert Heijn
• Emté (2x)
• Nettorama
• Lidl

Jaja, wij zijn volgens mij het enige dorp in Nederland met maar liefst twee Emtés. Persoonlijk hoop ik dat een van de twee nog ooit wordt overgenomen door een Jumbo.

Hemelsbreed is de Nettorama het dichtste bij, maar toch kom ik vaker bij de  Albert Heijn en de Emté. Dat heeft als reden dat die twee supermarkten het beste vegetarische assortiment hebben.

De Nettorama kan ik zo’n beetje zien liggen vanuit het raam, zo dichtbij dus. Toch kom ik er zelden. Deze supermarkt heeft wel vleesvervangers, maar die zijn zeker tegen de avond (het tijdstip waarop ik vaak boodschappen doe) vaak uitverkocht. Daarnaast hebben zij weinig A-merken en is vegetarisch voedsel duidelijk niet hun eerste prioriteit.

De Lidl heeft wel vleesvervangers en hun groenteburger (die wel een rip-off is van die van Tivall) is best ok, maar verder hebben ze ook niet zoveel keuze. Als je de ingrediënten van de twee groenteburgers vergelijkt, faalt de Lidl trouwens zwaar, die van Tivall wint dik. Wel hebben ze regelmatig een goedkoop kookboek in de aanbieding met vegetarische recepten, maar dat is dus niet geïnspireerd op producten van de Lidl zelf.

De Emté heeft de laatste jaren hun vak met vleesvervangers aardig uitgebreid en verkoopt voornamelijk vleesvervangers van het merk Vivera. Dit merk timmert de laatste jaren aardig aan de weg en heeft pas een nieuwe lijn producten op de markt gebracht. Daar ben ik zeer over te spreken, dus het is een reden om vaker naar de Emté te gaan. Wat dan weer een minpunt is, is dat ze een hele kast Zonnatura-producten hebben, maar niet de spreads…heb hier al eens naar gevraagd, maar helaas, doen ze niets mee.

Als ik echt zou moeten kiezen, zou ik toch voor Albert Heijn gaan als mijn favoriete supermarkt. Zij hebben al jarenlang (eigenlijk al vanaf het begin dat ik vegetariër ben) een groot en veelzijdig vegetarisch assortiment, hoofdzakelijk van het merk Tivall, met wie ze een samenwerkingsverband hebben afgesloten. Daarnaast hebben ze ook veel vegetarisch broodbeleg, iets wat de eerder genoemde supermarkten in veel mindere mate of niet hebben. Verder ben ik ook fan van hun brood en de aardappelsalade (my guilty pleasure).

Helaas zit er geen Jumbo in Oisterwijk, die eer ging naar Moergestel, het andere dorp in deze gemeente. Jumbo verkoopt o.a. ook vleesvervangers van het merk Vivera.

Dan ga ik ongeveer 1x per maand naar de Ekoplaza, dat is een biologische supermarkt. Helaas is het veel te duur voor mijn portemonnee om al mijn boodschappen daar te doen, want de meeste dingen zijn toch wel duurder dan bij de reguliere supermarkt. Maar ik ga er vooral heen voor de “smeersels op brood”, want daar hebben zij een heel groot assortiment van. Dus sla ik elke maand een voorraad in, want de dichtbijzijndste Ekoplaza is in Tilburg, wat toch 7 kilometer fietsen enkele reis is.

Tot zover mijn sluikreclame voor de supermarkten.

Deze blog verscheen eerder op de WordPress die ik voor school maakte. De foto is door mijzelf gemaakt en de logo’s komen van internet.

 

 

 

 

 

Throwback Thursday: 15 september 2008

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 15 september 2008:

Het was dit keer meteen duidelijk voor welk verslag ik ging kiezen. Acht jaar geleden vonden Anke en ik op deze datum onze 1000ste cache. Dat vonden we toen best een hele prestatie :>)

Het verslag:

1000. De Koperen Teut

Maker: Vinnie1

Type: Multi

Heideroosjes: Maartje en Anke

Gevonden op: 15 september 2008

Plaats: Luycksgestel

 

Als je net begint met geocachen is de 1000ste cache een soort van droomdoel. Het bereiken daarvan is ultiem, dan ben je een Kilocacher, een woord wat dan nog bijna magisch klinkt. In het begin lijkt 1000 ook echt ontzettend veel. Je denkt dat je het nooit gaat bereiken.

In de loop van de tijd kwamen wij er ook wel achter dat alles veel makkelijker gaat als je meer mogelijkheden tot je beschikking hebt.

Toen wij in de zomer van 2004 begonnen met geocachen, waren er nog helemaal niet zoveel caches in onze omgeving.

De eerste caches werden door ons allemaal op de fiets gedaan. We fietsten wat af in die tijd. We deden alles met de Gecko 201, een klein gifgroen gps’je waarmee je niet eens fatsoenlijk kon projecteren.

Toen haalden we ons rijbewijs en hadden we ineens de beschikking over een auto. We konden verder weg en doordat de reistijd ineens een stuk korter was, konden we ook meer caches op 1 dag doen.

Nog wat later kwam de TomTom erbij en toen werd het bereiken van het startpunt van een cache helemaal gemakkelijk. Als ik dan denk aan dat gehannes met rijden op de GPS (zonder kaart), denk ik wel eens: dat we dat gewoon deden. Maar van de andere kant had dat ook wel weer z’n charme.

Wat we wel van het begin af aan hebben gedaan is cachen in het buitenland. Onze 15e cache was namelijk al een buitenlandse: een Belgische cache in de Ardennen. Daarna volgden caches in Frankrijk, Engeland en Zweden.

Voor onze 1000ste found kozen we een multi uit.

De cache die we (nou ja, ik) uitgezocht hadden, heette de Koperen Teut. In de bossen van Luycksgestel was het te doen. Maar eerst moesten we het koperen beeldje van de Teut gaan bestuderen op het dorpsplein van Luycksgestel. De Teuten waren een soort van rondtrekkende handelslieden die handelden in van alles en nog wat, maar volgens dit beeldje hoofdzakelijk in potten en pannen. De opdracht was om alle details van het beeldje in ons op te nemen. Dus maakte ik foto’s en schreven we alle bordjes op de sokkel van het beeld over.

Achteraf bleek dat die bordjes overschrijven helemaal niet nodig was geweest. Je moest tijdens de tocht vooral dingen over het beeldje zelf weten. Gelukkig kwamen er met behulp van de foto’s wel uit. De tocht liep door een mooi gebied, maar was eigenlijk niet zo lang als wij verwacht hadden. Voor we het wisten stonden we al bij de cache. En zo schreven we ons 1000ste log en waren we Kilocacher geworden. Leuk natuurlijk, maar voor de 500ste cache hadden we ruim 25 kilometer gelopen, dus die prestatie voelde toen groter.

Wat ik hier op 15 september 2016 nog aan toe te voegen heb:

Ja, de 1000ste cache, ik weet dat nog goed. Omdat er toen nog lang niet zoveel mensen aan geocaching deden, was dat toen nog wel echt een dingetje. Ondertussen zijn er veel meer caches en lijk je pas mee te tellen als je er minstens 10.000 hebt gevonden.

Ik schrijf hier over fietsen naar caches en dat doe ik nu ook weer veel, omdat ik geen auto meer heb. En natuurlijk doe ik tegenwoordig veel aan treincachen. Maar als ik met Anke ga geocachen, dan gaan we meestal wel met haar auto.

En voor de nieuwsgierigen onder ons: we zitten nu op 6809 caches, dus heel misschien vinden we dit jaar de 7000ste nog wel! (Als we er tijd voor hebben, tenminste).

En foto’s? Ik krijg ze zo snel niet gevonden. Ik weet nog dat we een paar weken eerder in Zweden op vakantie waren en dat ik toen de “milestones” in museumpark Skansen interessant vond. Ik heb toen foto’s gemaakt van die stenen en die stond er in ieder geval eentje bij het log.

 

 

 

 

 

 

 

Meatless Monday: Tivall

Tivall is vooral bekend uit het vegetarische schap van de Albert Heijn, want het merk is exclusief verkrijgbaar bij deze supermarkt. Ik heb lang gedacht dat het zelfs een eigen merk was van de Albert Heijn, want hun logo staat ook klein op de verpakkingen van Tivall, maar dit blijkt toch niet zo te zijn.

Onderstaand stukje komt van de website van Tivall zelf:

“Tivall is in 1985 opgericht in de Israëlische kibbutz Lochamei Hagetaot. Het doel van het bedrijf is om met behulp van de nieuwste technische inzichten en de modernste productiemethoden vleesvervangende producten te ontwikkelen die in kwaliteit en smaak de bestaande vleesvervangers ver overtreffen.

Tivall is inmiddels uitgegroeid tot een toonaangevend producent op het gebied van vleesvervangers en verkrijgbaar in o.a.: Israël, Italië, Nederland, Duitsland, Zweden, Oostenrijk, Engeland, België en Zwitserland.
De belangrijkste kenmerken op een rijtje:

• Tivall produceert plantaardige vleesvervangers gebaseerd op tarwe en soja. De producten bevatten daarom geen vlees en geen dierlijke vetten.
• De Tivall producten worden verrijkt met de essentiële vitamine B12 en ijzer, die van nature met name in vlees voorkomen.
• Tivall producten zijn lekker, snel en gemakkelijk te bereiden en smaken heerlijk bij de maaltijd of als tussendoortje.
• Tivall staat voor zeer hoogwaardige voeding: rijk aan meervoudig onverzadigde vetten uit plantaardige olie, uitgebalanceerde proteïnen en bevat geen conserveringsstoffen, geen kunstmatige kleurstoffen en vrijwel geen cholesterol.
• Alle producten zijn 100% vegetarisch. Dit betekent dat ook de kaas die in sommige Tivall vleesvervangers gebruikt wordt vegetarisch is.”

Wat ik zelf  nog te vertellen heb over Tivall:

Tivall heeft een groot assortiment aan vegetarische burgers, balletjes en andere vormen. Op de bovenstaande foto zie je vijf producten, maar er zijn er nog veel meer.

Naast de burgers is er ook een lijn met broodbeleg, ook dit is alleen verkrijgbaar bij Albert Heijn.

Tivall werkt de laatste jaren hard aan het verspreiden van de boodschap hoe gezond vegetarisch eten is. Daarvoor hebben ze een forum opgericht waar iedereen kan posten over vegetarisch eten, recepten en meer. Dit heet Veggy 365.

Natuurlijk gebruiken ze dit ook om hun eigen producten te promoten. Zo zijn er regelmatig – in samenwerking met Albert Heijn – kortingsbonnen voor Tivall-producten te vinden in de Allerhande. Ook kun je lid worden van Tivall Talk (wat ik natuurlijk ben) en dan mag je ook wel eens een nieuw product uitproberen, in ruil voor een recensie op hun website. Tivall Talk wordt op dit moment wel steeds meer overgenomen door het nieuwe Veggy 365 forum. Tivall zoekt hierin ook erg de samenwerking met mensen die al regelmatig vegetarisch eten.

Wat is mijn mening over Tivall?

Ik ben zelf dus erg te spreken over Tivall. Het was dan ook zo’n beetje het eerste vegetarische merk waar ik mee in aanraking kwam. Het is alleen jammer dat ik in een relatief klein dorp woon, dus we hebben ook een kleinere Albert Heijn, waar lang niet alle producten van Tivall verkrijgbaar zijn. Zo proefde ik bij De Langste Vegetarische Tafel drie nieuwe soorten falafelballetjes, maar is er slechts één soort verkrijgbaar bij de plaatselijke Albert Heijn.

Wat ik vooral fijn vind is dat Tivall niet hun best doet om hun producten op vlees te laten lijken (zoals bijvoorbeeld de Vegetarische Slager wel doet), maar dat ze veel producten hebben op basis van groente.

Wel vind ik het nieuwe forum Veggy 365 erg onoverzichtelijk. De voorganger, Tivall Talk, was een stuk gemakkelijker om te gebruiken.

Ze brengen elk jaar wel enkele nieuwe producten op de markt, dus het blijft ook afwisselend. Helaas halen ze ook wel eens producten van de markt af, zo was ik een aantal jaren geleden groot fan van de maïsdriehoek, maar die is dus uit productie genomen.

Mijn persoonlijke favorieten zijn de groenteburger en de groenteballetjes, dus ik hoop dat die altijd in productie blijven. Ook de nog vrije nieuwe kikkererwtenburger valt hier erg in de smaak.

De afbeeldingen bij deze blog komen van internet en deze blog verscheen eerder op de WordPress die ik maakte voor school.

 

Throwback Thursday: 8 september 2012

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 8 september 2012:

Tja, vorige week ging het ook al over 2012 en nu weer, want deze datum heeft hetzelfde probleem: In de hele geocaching-geschiedenis van de Heideroosjes zijn er maar 1x caches gevonden op deze datum en dat was in 2012, vanwege het kalenderplan. Dit keer was ik niet alleen, maar waren de Heideroosjes compleet, inclusief Guy (de vriend van Anke). En was er nog een gastzoeker bij, genaamd Martijn, die wij kennen van de Kanovereniging. De caches deden we onderweg naar Appelpop in Tiel.

Het verslag:

4191. De historie van Tuil

Maker: Wiswas

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje, Anke en Guy

Gastzoeker: Martijn

Gevonden op: 8 september 2012

Plaats: Tuil

 

4192. [GCE] Poldermolen Waardenburg

Maker: Team Wij Drie

Type: Traditional

Heideroosjes: Maartje, Anke en Guy

Gastzoeker: Martijn

Gevonden op: 8 september 2012

Plaats: Tuil

Aan de bar van de Kanovereniging werden plannen gesmeed om naar Appelpop te gaan. Probleem was alleen dat die datum nog moest voor het kalender-project, dus ik vroeg of we op de heenweg een paar caches konden doen. Anke, Guy en Martijn vonden dat niet zo’n probleem. Dus navigeerden we naar het plaatsje Tuil, waar we allevier tot vandaag nog nooit van gehoord hadden. De cache lag in het buitengebied van Tuil aan een zandpad. Hij zat in een zelfgemaakte nep-gaspaal verstopt. Dit bracht Guy en Martijn op een heel gesprek over gassen, maar ik was al lang blij dat ik 8 september van m’n lijstje af kon strepen.

Ze vonden het allemaal prima dat we nog een tweede cache zouden doen, dat werd de iets verderop gelegen Poldermolen Waardenburg. De molen was al van verre tussen de weilanden zichtbaar en dat was maar goed ook, want mijn GPS had kuren en het duurde even voor hij het weer deed (kompasstoring).

De molen draaide en ook deze cache was snel gevonden. Het geocachen ging ons vandaag wel heel gemakkelijk af, maar vier paar ogen zien natuurlijk meer dan een.

Na de twee founds vervolgden we onze weg naar Appelpop, waar we o.a. de Heideroosjes zagen, waarover ik nog schrijf: Verder vond ik het optreden van de Heideroosjes stiekem best leuk, ook al ben ik helemaal niet zo’n fan van hun muziek. Maar omdat wij deze nickname al ruim 4000x in een boekje hebben geschreven voelden Anke en ik ons een beetje verplicht om ze eens live te gaan bewonderen ;>) Grappig detail is dat mensen vaak denken dat wij naar deze band zijn vernoemd. Dat is echter niet waar, wij zijn vernoemd naar de Heideroosjes uit het zeikliedje van de Havenzangers. Het was dus grappig dat de Heideroosjes dit liedje draaien voor ze het podium betreden.

Wat ik hier op 8 september 2016 nog aan toe te voegen heb:

Dit verslag was veel langer, maar ik heb het ingekort, omdat veel dingen niets met geocaching te maken hadden, maar met de Kanovereniging en Appelpop. Toevallig is de 2016-editie van Appelpop aanstaand weekend, maar ik kan er niet naartoe, omdat ik moet werken.

Ik maakte deze dag geen foto’s, want ik was mijn fototoestel vergeten en had toen nog echt een fossiele telefoon.

 

 

Varkens

Er zijn heel veel dieren die ik als huisdier zou willen hebben. Het allerliefste zou ik een kleine dierentuin beginnen. Varkens staan echter niet op mijn huisdieren-wishlist. Om heel eerlijk te zijn, heb ik weinig tot niets met varkens.

Dat komt omdat ik heel weinig van varkens weet. Het gemiddelde Nederlandse varken zit ergens opgesloten in een loods waar nauwelijks daglicht binnen komt, opgepropt met een heleboel soortgenoten. Als ze dan eindelijk naar buiten mogen, is dat rechtstreeks de veewagen in, die ze naar het slachthuis brengt.

Ik heb medelijden met de varkens. Ze worden niet als levende dieren gezien, maar als stukken vlees. In Boer zoekt Vrouw wist een van de vrouwen die bij een varkensboer logeerde dat treffend te verwoorden: “Ik heb net een karbonaadje geboren zien worden.” Mijn vader vond het een geweldige uitspraak, ik vond de beeldvorming vreselijk. Het was verdorie een levend biggetje, geen stuk dood vlees. Maar dat zou dat biggetje wel snel worden.

Bij datzelfde Boer zoekt Vrouw doet dit jaar een boer mee, die als droomwens heeft om loodsen vol met varkens te stoppen in Roemenië. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je dat als droom kan hebben. En dat je daar als boer dan achter staat.

Een zelfde soort woede roept zo’n veewagen gevuld met varkens bij mij op. Die dan hun neuzen tussen de schotten door naar buiten steken. Er vallen nu vast een heleboel mensen over mij heen, maar ik vind het lijken op de beelden van de treinen richting de concentratiekampen in de tweede wereldoorlog. Het is ook frustrerend: ik kan die varkens niet redden, daar heb ik de middelen niet voor.

Ik woon in de buurt van Boxtel, daar zit Vion, een enorme vleesbedrijf. Daar staan de veewagens gevuld met levende varkens in de rij. Als je dat ziet, dat keert je hart om. Persoonlijk kan ik er niet tegen. Als ik daar langs moet, ben ik blij dat ik vegetarisch eet en dat die varkens niet voor mij hoeven te sterven.

Een paar weken geleden ging ik geocachen. Er bleek ook een cache te liggen op Boerderij Den Elshorst in Baarschot. Hier proberen ze te boeren zoals het vroeger ging. Dus niet met megastallen, maar met weidevarkens. Die wonen in plaggenhutten en die in de modder kunnen liggen. Natuurlijk worden ze uiteindelijk alsnog geslacht. En dat vind ik nog steeds jammer. Maar deze varkens hebben wel een aanzienlijk beter leven dan hun soortgenoten in zo’n donker stallencomplex.

Weet je, ik had nog nooit een varken in de modder zien liggen. Zelf niet in de dierentuin. Alleen op plaatjes in prentenboeken. Nooit in het echt. Ik vond het spontaan ineens veel leukere dieren. Ze deden me een beetje denken aan nijlpaarden. En zoals ze in het modderige zand lagen te zonnen, een beetje aan mijn cavia’s (die worden niet voor niets in het Engels Guinea pigs genoemd, natuurlijk). En ondanks de modder, bleven hun roze neuzen schoon. Ze lagen een beetje tevreden te knorren.

Aan mijn toekomstige, denkbeeldige dierentuin werd meteen een vijver met modder toegevoegd. Met daarin enkele tevreden varkens, die nooit naar de slacht hoeven, maar daar gewoon hun hele leven in mogen liggen.

De foto’s bij deze blog zijn door mijzelf gemaakt.

 

Meatless Monday: wortel- en erwtensoep

Een paar weken geleden kreeg je een gratis kookboek als je drie producten van Blue Band kocht. Ik ben heel erg beïnvloedbaar als het om supermarktacties gaat, ondanks dat ik best weet dat je er eigenlijk gewoon voor betaald. Goed, ik kocht dus drie producten (ik denk dat ik nu kan bakken tot eind 2017, gelukkig zijn het lang houdbare producten) en kreeg het kookboek. Natuurlijk staan er allemaal recepten in, waarbij je een product van Blue Band moet gebruiken, waarbij vooral de kookroom Blue Band Finesse veelvuldig wordt gebruikt. Omdat ik niet heel erg dol ben op kookroom, ik houd niet van romig, was ik stiekem wel benieuwd of ik dit product wel kon hebben. Dus diezelfde week probeerde ik de eerste recepten uit het kookboek uit en dat werden de wortel- en de erwtensoep.

Wortelsoep

Ingrediënten:

• 250 gram wortel
• 1 ui
• 125 ml Blue Band Finesse
• 750 ml groentebouillon

Hoe maak je het?

• Snijdt de ui en de wortel in stukjes en bak ze in een beetje olie (natuurlijk zegt het boek dat je Blue Band moet gebruiken ;>) tot de ui glazig ziet. Ik doe dit meteen in een kleine soeppan.
• Voeg de groentebouillon en de Blue Band Finesse toe en breng aan de kook
• Laat alles zo’n 20 minuten doorkoken op een laag vuurtje
• Neem dan de soep van het vuur en pureer met een staafmixer
• Voeg kruiden naar keuze toe

Wat vond ik ervan?

Het is een heel makkelijk te maken soepje en het is snel klaar. Ik vond de romige smaak niet overheersend. Wel vond ik de soep heel flauw smaken, ik heb er nog wat pittige kruiden (chilipoeder, cayennepeper en paprikapoeder) aan toegevoegd om er wat smaak aan te geven. De volgende keer voeg ik er misschien ook nog wel gele paprika aan toe, kijken wat doet met de smaak.

Erwtensoep

Ingrediënten:

• 450 gram diepvriesdoperwten
• 125 ml Blue Band Finesse
• 500 ml groentebouillon
• groene kruiden, zoals basilicum

Hoe maak je het?

• Doe de diepvrieserwten in een kleine soeppan, samen met de groentebouillon en de Blue Band Finesse en breng dit aan de kook, met de deksel op de pan. Af en toe roeren. Laat de soep daarna nog 10 minuten op een laag vuur doorkoken.
• Voeg basilicum toe, neem de soep van het vuur en pureer alles.
• Als het te dik is, kun je nog extra bouillon toevoegen.
• Om de soep wat pittiger te maken kun je chilipoeder en/of cayennepeper toevoegen.

Wat vond ik ervan?

Deze soep heeft meer smaak dan de wortelsoep. Bij deze vond ik het romige wel lekker. Ik maakte al eerder erwtensoep, maar toen voegde ik ook stukjes uit en groene paprika toe. Ik denk dat ik de volgende keer ook weer ga doen, maar dan wel met de kookroom erbij.

Eet smakelijk!

De foto’s bij deze blog zijn door mijzelf gemaakt. Verder word ik helaas niet gesponsord door Blue Band. Verschillende recepten uit het kookboek zijn ook terug te vinden op hun website.